„Wie honger lijdt, droomt
steeds van brood"
Teruggekeerde evacué's schreven het
epos van Schouwen-Duivelandse moed
Stad en Provincie
Voor vijf jaren...
Iedereen werd weer pionier in een na-oorlogse steppe
Geblindeerde vensters, ingevallen
daken, glas en puin op de trottoir#
co het gras tot kniehoogte in de
erts He straten, dat waa het beeld van
Zterikzee, toep eindelijk na lang
wachten de eerste Engelse troepen
di<w de ZuiidrtHaveppoort binnen
trokken. Met de nationale bevrijding
was ook Schouwen-Dui vela rui ver
lost van de bezetting. De vreug
de van de herwonnen vrijheid werd
echter getemperd, enerzijds door
hOt toegebrachte leed, anderzijds
door de enorme schade, die water
en vuur op het eiland hadden te
weeg gebracht.
Lang voor de oorlog lazen wij
Wel eens van uitgestorven Franse
dorpen, waar de kale stukgescho
ten bomen nog in de grond staked
als lugubere skellettenhet dorp
iag in de vuurlinie en er restte
niet meer dan puin. De stilte die
intrad na de onder „staakt het vu
ren", bleef Jaar na jaar hangen in
die plaatsen, waaromheen da rei
zigers een grote omweg maakten.
Zo had het bijna met Zlerikzee
en menig dorp op ons eiland kun
nen zijn. Er was moed voor nodig?
Weer aan het werk te gaan. Vooral!
de overal verspreid zijnde evacué's
hadden door .een onjuiste vorstel
ling van zaken, bijna hiertoe die
neiging. Hun was verteld, dat de
schade nauwelijks te herstellen viel'
en dat de langdurige inundatiie het
eiland zeker voor een tiental ja
ren onbowcphbaar had gemaakt.
Wie in het midden of Noorden des
llands vertoefde en slechts afhan
kelijk was van de soms vrij sensan
tionele berichtgeving van particu
lieren, zal zich dergelijke uitspra
ken Wel herinneren. Toch gingen1 de
mensen, gedreven door hun lMde
voor de geboortegrond en niet wei
nig ook door het feit, dat hen geen/
andere keus was gelaten. Velen die
gingen met nog ©en spoor hopjp
in het hart, kwamen tot een wrede
ontnuchtering. Het was niet alleen
erg, het was heel erg. De propere
huisvrouw zag haar woning, indien'
niet beschadigd, veranderd in eed
comglo-meratie van vuil, van spon
nen, ratten, stof en drabbige mod
der, idle de kamiers ontoonbaar had
den gemaakt. Als ooit de oulde pio
niersgeest een kans kreeg, dan was
het toen. Daarover is nog te weinig
teren. De boeren lieten hun jas
een richting uitwaaien, die zij niet
kenden en die zij niet vertrouwden.
Maar zij deden het. Van intensieve
grondbewerkers werden zij exten
sieve grondbewerkers. Zij bewerk
stelligden een landbouwrevolutie.
die in deze streek, ondanks de in
de eeuwen geconstateerde vaak
sprongsgewijze ontwikkeling, uniek
moest worden genoemd. Iedereen
werd weer pilonier. Met gebrek
kige en onvoldoende materialen gin
gen ook de ambachtslieden aan het
werk. Desgelijks deden de burgers,
dilo zonder morren hun eigen we
reldje weer opbouwden; zij bogen
dilep voor het geweld, maar zij
bleken niet gebroken. Teleurstellin
gen waren er te over. Eigen bur
gers bleken in de maanden van
afwezigheid gestroopt te hebben
met Germaanse routine. Het was
nilet alles de schuld van de Duit
sers, maar bewijzen waren moeilijk
te leveren. Toch kijken nog heden
ten dage mensen op tegen voor
werpen, die van pure diefstal af
komstig zijn. Het zijl zo. Ook dat
verdroegen de inwoners van Schou-
wen-Duiveland. Het eiland is weer
bewoonbaar geworden, -de grond
heeft "haar yruchten gegeven, de
wederopbouw vorderde en vijf jaar
na deze moeilijke dagen kan er
dankbaarheid rijzen in de herinne
ring over herwonnen levenskracht',
over herwonnen welvaart, zij het
binnen zekere begrenzingen.. Het
mag een' wonder van ondankbaar
heid 'heten, indien de harten vam
alle eilandbewoners dit vandaag
niet met vreugde in het hart be
denken.
Een stille strijd
Over die stille verbeten strijd in
de na-oorlogse steppe Sehouwen-
Dhiveland weer enige orde te schep
pen, is nog te weinig verhaald. Een
jaar nadien wisten velen in Holland!
nauwelijks dat het eiland ondier
water had gestaan. Zo zij. het al
wisten, dan konden zij toch moei
lijk geloven, dat kwantitatief die
ramp van Schouwen-Duiveland die
van Walcheren evenaarde en dait
eerst met de algehele bevrijding
van -het vaderland, ook Schouwen^
Duiveland eerst bevrijd werd van
de bezetting.
Op Schouwen-Duiveland wist me a
het wel. Onafgebroken is er ge
zwoegd om iets van de oude sfeer
terug te winnen om iets tot stand
te brengen, dat enigszins dragelijk
kon worden genoemd. Die strijd is
gelukt. Vijf jaar na deze tijd kun
nen Wij dit met vreugde conSta-
Jongen in badcel
gestikt
Te Wijk aan Zee is de 18-jariga
C. van W, door gasverstikking om
gekomen ln een badcel. De jongen
kwam om het leven tijdens af
wezigheid van da ouders, die hem
tevoren nog attent haddon gemaakt
op een onvolkomenheid in de zelf
aangelegde Installatie. De ouders
van do jongen zijn korte tijd ge
leden van Beverwijk naar Wijk aan
Zee verhuisd,* De hoge kosten van
de verhuizing waren oorzaak, dat
•de heer van Wl. zelf eenr installatie
had aangelegd. Nadat de ouidbrs
het lichaam van hun zoon bewus
teloos ln de badcel hadden aange
troffen is nog getracht met behulp
van een zuurstofapparaat de le
vensgeesten o-p te wakken, maar
dit mocht niet gelukken.
Knaapje door vuurwerk
ernsüg gewond
Woensdagmiddag probeerde 'd|e8-
Jarige H. Signer te Gouda ln de
tuin van zijn huls een vuurwerk-
huls, die hij had gevonden, met
een hamer stuk te slaan. De pa
troon ontplofte en ernstJg gewond
aan rechteihand en been is hat
ventje naar het ziekenhuis „De
Wijk" vervoerd. Een gedeelte van
het haüdje moest worden geampu-
Het eerste Amerikaanse
schip met wapens in
Nederland aangekomen
Het eerste Amerikaanse schip mei1
wapens voor Nederland „The Em
pire State", is Donderdagmorgen
in de haven van Rotterdam aange
komen.
Kleine groepen communisten, dia
'tegen de ontscheping van dezo wa
pens demonstreerden, werden dooir
de politie verwijderd. Een optocht
Van ongeveer loO demonstranten,
onder wie vele vrouwen, die naar
de haven wilde optrekken, werd
door een sterke politiemacht ver
spreid.
Ongeveer 15 vrouwen en 'een aan
tal mannen werden gearresteerd en
naar het politiebureau overgebracht.
Slechts een zeer klein aantal ha
venarbeiders legde voor een half
uur tot een heel üur het we>rk
neer, maar de grote meerderheid
van de arbeiders ging rustig met
de arbeid voort en negeerde de
communistische oproep tot staking.
Slager te Rosendaal vond
mensenschedel
Oude moord opgehelderd?
Bij het graven stootte de Zoion
van de slagersfamilie Maas te Roo
sendaal bij zijn vader's winkel op
iets hards, dat bij nader onderzoek
een menselijke schede^ billeek te zijn.
De politie werd van deze ontdek"
king op de hoogte gesteld en zij
nam het graafwerk verder zelf ter
hand. Men is in Roosendaal van
oordeel, dat deze opgraving de sleu
tel zal blijken te zijn tot de pplios-
sing van een mysterie, dat daar
nu reeds vijf jaar lang de gemoe
deren bezig houdt. Omstreeks do
bb\ rijding verdween namelijk de
winkelier Driessen, een alleenwo
nend mah, zonder dat nog ooit
een spoor van hem werd ontdekt.
De gemeentepolitie moest tenslotte
haar uitgebreide nasporingen voor
lopig opgeven 'bij gebrek aan resul
taat.
Intussen werd in de zomer van
1947 in Roosendaal een zekere de
Jong gearresteerd, die naast die
winkelter Driesson had gewoond-en
dlo een vrouw in de nabijheid van
de stad door wurging van hot lo
ven hadi beroofd. De J. werd tot
levenslange gevangenisstraf veroor
deeld. 'In de cel vertelde hij aan
een medegevangene, dat hij ook
Driessen had vermoord. Sindsdien
heeft men van de zaak echter niets
moer gehoord,
OOSTERLAND
Initiatief van de Vereniging
voor Chr. Kleuteronderwijs
Onder voorzlttorsdhop van de
heer Joh. Boogeri vergaderde dlezb
week in het Chr. Verenigingsgebouw
de Vereniging tot instandhouding
van een Chr. Kleuterschool. In zijrf
openingswoord Zette de voorzitter
uiteen hoe het ln de bedoeling Ugt
te komen tot heropening van de
sedert enige tijd geleden gesloten
schooi. Na een beeld te hebben
gegeven van de financiële toestand
der schooi deed spr. een beroep
op de ingezetenen daadwerkelijk
het kleuteronderwijs in d!e gemeen
te te steunen. Een dergcüijke in
stelling is voor Oosterland onmis
baar. In vergelijking met andere
gemeenten slaat, naar het oordeel"
van spr., Oostertand een droevig
figuur. In verband daarmede richtte
de voorzitter een oproep tjot de
aanwezigen, eendrachtig samen te
werken en toe te treden als lid of
begunstiger van deze nuttige in-
stelding. Eerst wanneer dit het ge
val is, kan het bestuur vrijmoedig
heid vinden over te gaan tot her
opening der school. Staande die
vergadering gaven zich daarna ve
len op als lid van de vereniging.
Diverse aanwezigen stelden zich'
beschikbaar voor het rondgaan met
lijsten, waarop de ingezetenen kun
nen tekenen. Een beroep za'f wor
den gedaan op de medewerking
van de ongehuwde oud-teerlingen.
Verschillend aanwezigen wilden'
trachten de verschillende kerkge
nootschappen te interesseren voor
het plaatselijk kleuteronderwijs. In
tussen vond men het beter eersit
de offervaardigheid van de burgerij'
af te wachten. Mogelijk wordt hier
door .alleen reeds het beoogde doeCf
bereikt. Hoewel, de collectes tegen
woordig menigvuldig zijn, mag voor
dit nuttige plaatselijke deed toch
alle medewerking worden veil wacht.
Tenslotte werd besloten te pogen
de school op Maandag 8 Mei os.
weer te openen, mede op grond vari
de Talrijke verzoeken hiertoe. Hier
na sluiting.
BRUTNISSE
Tot onderwijzer .aan de Hervorm
de school' te Gouda werd benoemd
de heer Wl. Otte Johz., geboren .al
hier, thans onderwijzer aan de Chr.
school' te Polsbroek.
Hoewei niet meer die grote
hoeveelheden zeesterren worden!
aangevoerd, als in de maand; Maart;
was de hoeveelheid over de maanicï
Aiprll nog zeer belangrijk. Niet miiin-
der d,an 70.000 kg. wedden door de
m'osseivissers gelost.
Voor het vervullen v.an hun
militaire dienstplicht werden uiit
deze gemeente gekeurd 14 perso
nen. Hiervan werden 9 personeW
direct geschikt verklaard. 5 per
sonen bleken voorlopig ongeschikt,
v.an deze 5 moeten enkelen echter
nog worden herkeurd.
Het aantal' geheel werklozen, die
lOverbruggingssteun genieten, be
droeg eind April' 83.
Brand in stukgeschoten huis
Waarschijnlijk door het spelen
met lucifers, werd Dinsdagmiddag
een begin van brand ontdekt ia
een nog op het Kerkplein overge
bleven gedeelte van een stukge
schoten huis. IJlings toegeschoten
omwonenden slaagden er gelukkig
in met emmers water dit brandje
te blussen. Was dit niet gelukt
dan hadden de gevolgen waarschijn
lijk ernstig kunnen zijn, daar het
bedoelde restant van het huis in
het centrum van het dorp gelegen is.
Nu het Wederopbouwplan is aan
genomen is het te hopen dat met
het slopen van dergelijke ruined
die ook elders in ons dforp nog
voorkomen, spoedig een begin zal
worden gemaakt.
Opening nieuwe slagerij
Onder zeer grote belangstelling
heeft de heer M. van Donge alJ
hier, Woensdagmiddag zijn nieuwd
zaak geopend, zijnde een slagerij
met werkplaats en woonhuis. Date
zaak is de derjde in de rij Van nieu
we zakenpanden ln de Korte Ring
en mocht van de twee reeds ge
opende zaken naar waarheid ge
tuigd worden, dat zij een sieraad
vormen voor de Korte Ring, dit is
niet minder waar voor de slagerij
van de heer van Donge. Een keu
rige etalage, geheel van marmer,
doet de uitgestalde 'fijne vleeswa
ren voordelig uitkomen.
Deze zaak komt in de plaats van
de zaak van wijlen de heer P. C.
van As, die voor de oorljog op (on
geveer dezelfde plaats een 70 jaar
staande slagerij had.
De officiële opening geschiedde
door de heer Huibers, secretaris
van de afd. Bruinisse van de Kon.
Ned. Middenstandsbond,. Deze her
innerde aan de zeer moeilijke om
standigheden waaronder slager van
Donge in 1946 in een geheel ver
woest Bruinisse moest beginnen in
een noodwoning annex winkel. Dat
het hem desondanks tpch gelukte
zijn clientèle behoorlijk te "bedie
nen, tekent hem als all round za
kenman. De nu geopende zaak is
daarvan opnieuw het bewijs. Ner
gens in de omgeving zal men een
dergelijke, aan de eisen des tijldd
beantwoordende, zaak aantroffen.
Een -,der voorwerpen, die in ide
winkel de aandacht trekken, is die
electrische klok. In dit verband
herinnerde spieker aan die rejde van:
de heer Pijl, vorige week gehou
den, over de klok van die midden
stand die achter loopt. De heer vart
Donge "blijkt evenwel met zijn tijd!
mee te gaan en de gehele midden
stand van Bruinisse is trots op een!
dergelijke zaak in het diorp.
Namens de Middenstaridsveroni-
gtng bood hij daarop een bloemen
mand aan. Het aantal bloemstukken
dat van verschillende zijden wend
ontvangen, was zeer groot.
Werk in de zilveruienteelt
Het wieden der zilveruien is weer
begonnen. Op die plaatsen in Zee
land waar deze teelt intensief wordt
beoefend, voornamelijk in St.-Phi-
•Hpsland en Tholen werkt een e>n
ander niet weinig mee, tot ophef
fing der y^ri^oosïtekh
Het komt toch voor dat van een
bepaald dorp 80 a 100 mensen in
de zilver ui en werkzaam zijn.
KUNST EN LETTEREN
De prijsvraag van de
Boekenweek 1950
Marianne Philips
schreef „De zaak-Beu kenoot"
Mevrouw Marianne Phfliips Is de
schrijfster van de novelle „De zaak
Beukenoot", het „geschenk", dat ter
gelegenheid van de boekenweek
1950 werd verspreid. 427 van die
16.400 inzenders van de prijsvraag
uitgaande van de commissie voor
de propaganda van het Nederlandse
boek, hadden de auteur juist op
gegeven. Er waren zélfs inzendin
gen binnengekomen uit New York,
Londen, Canada, Zwitserland), Frank
rijk, Suriname en Curasao. Vier der
meest opgegeven auteurs waren:
Ben Stroman (180o), Jef Last, Rico
Buüthuis en mr. L. de Bourbon. De
commissie kende extra prijzen toe
aan vier der 27 inzender van
manuserpiten, Peter van Andel
(Het geschenk is Hovend), Ried
Bu'lthuis (Feest), Johan Fabricius1
(JDe grote beproeving) en Olaf de
Landell (De appels bloeiden).
De voorzitter van de commissie
voor de propaganda van het Neder
landse boek, de heer C. Leeflang,
deellide méde, dat mevrouw Mari
anne Philips door ziekte niet aan
wezig kon zijn. „Het feit, dat die
schrijfster reeds jaren idoor ziekte
aan het bed is gebonden, geeft
aan de bekroning onder dleiZe om
standigheden een bijzondere waar
de", allldius de heer Leeflang, dié
voorstéide een felicitatietèlegram
te zenden. Het was voor de Iderde,
achtereenvolLgende maal, dat een
vrouwélïjke auteur bekroond werd.
Ten slotte werden de namen van
de drie prijswinnaars bekend ge
maakt. Het zijn: S. de Boer Jz. ite
Drachten, L. Zimmerman te Am)-'
sterdam' en G. J. J. Boots te {Roo
sendaal
Vijf jaar geleden
In de hongerwinter snakten wij er naar,
nu krijgt de schillenboer
oud brood
Het is een Arabisch spreekwoord,
dat de zinrijke conclusie trekt: wie
honger lijdt droomt steeds van
brood. Vede honderdduizenden Ne
derlanders hebben deze waarheid
ondervonden in de verschrikkelijke
hongerwinter 1944-1945. We hadden
inderdaad fascinerende wensdromen
van brood-met-iets-er-op, die thans
volkomen uit onze droomwereld ver
bannen zijn.
Trekken we thans de balans, dan
verbazen we ons over ons aanpas
singsvermogen van toen, maar nóg
meer over het van-zelf-sprekende
waarmee we onze huidige overvloed
aanvaarden. We kunnen niet meer
dromen van brood, natuurlijk niet.
Schrijver dezes volgde dezer da
gen een schillenboer, de sympathie
ke man, die zich belast met het op
halen van onze keukenafval. En hij
schatte de hoeveelheid brood, die
door do mensen als oud-bakken wer
den versmaad, maar zijn nuttige be
stemming als veevoer via do schil
lenboer bereikte, in óén korte Am
sterdamse straat op minstens twintig
pond!
Het was de hoop op de bevrijding
die ons toen deed leven. Duizenden,
vrouwen en kinderen vooral, zou
den de bevrijding niet beloven. Do
honger verscheurde hun ingewan
den. „Gemalen spinazlezaad veroor
zaakt ornstigo darmstoornisson",
waarschuwde de Voedingsraad. Vele
tlcnduizondon dankton hun loven
aan suikerbieten, die men in volor-
lei vorm nuttigde. Do honger maakte
ze eetbaar.
Talloze oudere mannen, en vooral
vrouwen trokken uit do steden naar
het platteland om voedsel bij de
boeren te verkrijgen. Moeilijker dan
de hopeloze tochten op fietsen zon
der banden, door storm, sneeuw en
regen was het de harten te vermur
wen van duizenden boeren, die zich
de honger van de stadsbewoners
zelfs niet konden voorstellen. Als
men er echter in was geslaagd wat
voedsel te verkrijgen, nadat vaak
honderd kilometer en meer was af
gelegd, dan liep men nog grote kans
dat de Landwacht of „plichtsge
trouwe" ambtenaren het geham
sterde in beslag namen, met" de fiets
er dikwijls bij. Dat is een hoofdstuk
uit de bezettingstijd, dat wel nim
mer in al zijn verschrikkingen zal
kunnen worden beschreven.
Een droom?
Neen, een nachtmerrie!
Langs de wegen bezweken velen,
men vond herhaaldelijk lijken op
de bermen. Het bericht dat 5 Jan.
1945 bekend werd, meldende dat er
een schip met levensmiddelen ter
waarde van vier millioen kronen en
bestemd voor bezet Nederland, uit
Zweden zou vertrekken, werd voor
degenen, die het einde van hun
krachten en die van hun vrouwen
en kinderen zagen naderen, boven
alles belangrijk geacht.
Het was in die dagen hevig koud
en er woedden sneeuwstormen. Do
hongerlgen droomden alléén van
brood. Duizenden en duizenden
stiervon rechtstreeks de honger
dood. Men betaalde fantastische
„zwarte" prijzen voor een brood,
een mud aardappelen kostte wel
driehonderd gulden, een kilo zout
werd verkocht voor 28 gulden.
De Duitsers zagen er weldoorvoed
uit, ze hadden aan niets gebrek. In
Dordrecht waren ze gewetenloos ge
noeg om oen partij voedselpakket
ten, die voor ondervoede kinderen
bestemd waren, in beslag te nemen
ten eigen batel
De ontzettende kou en de vorst
verdubbelden hun verschrikking.
Woliswnur werd op 22 Februari
1045 bekend, dat aan twee Zweedse
schepen een vrijgeleide was gewaar
borgd en dat de aankomst van voed
sel uit Zweden kon worden tege
moet gezien, maar dit voranderde
niets aan de directe hongersnood,
waaraan dagelijks duizenden te
gronde gingen.
Toch werd do droom werkelijkheid
De Centrale keukens waren juist
in deze dagen genoodzaakt hun por
ties van erwtenbrij vermengd met
suikerbieten van driekwart liter tot
op een halve liter te verminderen.
Tegelijkertijd werd het broodrant
soen tot 500 gram per week terug
gebracht.
De hongerigen droomden alléén
van brood. In die dagen kon vrij
wel niemand aan iets anders den
ken dan aan eten. Het sterftecijfer
steeg tengevolge van honger en ont
bering op onrustbarende wjjze. De
begrafenisondernemingen, voorzover
ze nog over paarden beschikten,
konden het werk niet af. Vele doden
werden door hun nabestaanden naar
het kerkhof gedragen, anderen de
den him uitvaart op transportfiet
sen of op geïmproviseerde sleden.
De strenge vorst had de grond van
de kerkhoven hard als steen ge
maakt. Het was heel gewoon dat lij
ken een week of nog langer boven
aarde stonden. De Duitsers scheen
dit alles niet in het minst te be
roeren. Ze namen schepen, die met
aardappelen uit Groningen naar de
Hollandse steden onderweg waren,
in beslag. Ook kondigden ze een
verbod af, peulvruchten over de
IJssel te transporteren.. Op 20 Febr.
werd bekend, dat de Duitsers niet
minder dan 25 schepen met levens
middelen in beslag hadden genomen
en dat er hiervan twintig met be
manning en al naar Duitsland waren
gedirigeerd. Een week late* kon,
eindelijk, met de uitreiking van de
goede gaven van het Zweedse Rode
Kruis een begin worden gemaakt.
Ze bestonden uit wittebrood en mar
garine.
Het kwam de hongerige bevolking
als banket voorl
Het was als.een drooml Maar
eon droom die tot werkelijkheid
werd. Do herinnering er aan is thans
vervaagd en dat is maar goed ook.
We krijgen geen schok meer als
iemand aan tafel een rest eten laat
staan. We gooieti geen oud-bakken
brood weg, want dat is (ons van
kindsbeen bijgebracht) „zonde"!
We geven het mee aan de schil
lenboer!
Een sprookje
Er was eens een koning, die.
toen hij genoot van een heerlijke
moot gebakken schelvis, een grot®
graat in zijn keel kreeg. Zijne Ma
jesteit die tóch al naar dj» tint
neigde vanwege zijn koninklijk bloed,
liep bQauw aah in zijn gezicht en
riep hijgend van benauwenis om
zijn lijfarts.
De brave medicus liet zijn eigen
maaltijd ia de steek en snelde naar
de Koning. Terstond zag zijn ge
oefend oog wat er met de naar
adem snakkende monarch aan de
hand was. Vastberaden stak hij zijn
hand in des konings wijd-openr
mond, greep de graat tussen twe®
vingers en trok het scherpe ding
er uit.
Verlicht haalde de koning adem.
en sprak, nadat hij zijn normale
kleur herkregen had:
„Dokter, zeg mij wat U als be
loning verlangt, en ik zal het U
geven!"
Daarop sprak de lijfarts:
„Sire, ik vraag U niet mij dèt te
geven, wat U op het ogenblik, dat
U bijna stikte, met liefde zou hef-
ben afgestaan om van die afschu
welijke graat te worden veriosit.
Als U mij slechts één honderdste
deel geeft van wat U op dajt ogen
blik graag zoudt hebben willen mis
sen om weer lucht te krijgen, dan
zal Ik mij ruim beloond ach ben!'*
Voor uw geoefend brein is de
parallel na'tuurlijk duidelijk; wat had
ons Nederlandse voük in de benauw
de jaren van Duitse onderdrukking
wel willen geven, om stante pede
te worden verlost van die druk
kende tyrannic
Wat ons volk tóen had willlen
missen dèt vraagt de Stichting
19401945 niet. Zelfs geen hóri-
derdste deel daarvan. Zij vraagt
slechts voor de nabestaanden van
hen, die de Duitse graat uiit de
Nederlandse keel trachtten te har
len en die daar het leven voor
offerden, éé'n uur arbeid ten bate
van de Stichting, of een gltft-inééfnis,
dan wel een jaarlijkse contributie,
die maar een microscopische frac
tie is van wat ons gatuse volk
'tussen 1940 en 1945 graag hald wil
len offeren om de Duitsers ta zien
vertrekken.
Financieel Nieuws
Nederlandse Staatslening
1950, tweede uitgifte
Het ministerie v,an Financiën maakt
het voligende bekend:
Wegens de beperkte ruimte, wel
ke de bij de Leningwet 1946 gege
ven mlachtiging tot het aangaan van'
geldleningen nog bjopd, was hef
niet toegestaan op de 81/4 '0/0 Ne-'
denljandse Staatslening 1950 in te
schrijven ten laste Vèn dié 3 °/o'
vooriiLsdhrij frokening.
Niu de Leningwet 1949 voprziejt to
een nieuwe machtiging tot het aan
gaan van geldleningen hééft de mi
nister van Financiën de genegen
heid geopend, ,d'é gelJden, gestort
op de 3 o/0 voorinschrijfrokening,
om' te zetten in éen Si/4 o/0 ^O-ja
rig© lening. De modaliitéiten van:
dieze (lening zijn gelijk aan die dhr
31/4 Nederlandse Staatslening
1950. De notering ter Wefurze, aüs-
mede de dooreenleveihaairheid van'
de schuldbewijzen van deze lening
met die van de ldning 1950, eerstel
uitgifte ezal' worden bevorderd).
D© houders van een 3 0/0 voorin-
schrijf rekening dienen hun opgave
rechtstreeks in te dienen bij het
ministerie van Financiën.
RECHTZAKEN
Pseudo-rechercheur snuffelde
ln de winkellade
Een jaar luidde ide eis tegen de
85-jarige Amsterdamse kantoorbe
diende J. ide Wearjd, die terecht
stand voor verduistering van f142
uit de kassa van het filiaal van
de N,V. P. de Gruyter en Zojacn in
de Utrochtsastraat te Amsterdam.
Daar stapte op 28 December Jl. eed
man binnen, die beweerde recher
cheur van de „vailise bankbiljetten
cen tra te" te zijn en contrdlq te moe
ten instellen op het aanwezige kas
geld. Dit werd hem toegestaan,
maar nadat hij was verdwenen ont
brak er f 142.
Hem was bovendien ten laste ge
legd, dat hij in October en Nptvem-
ber jl'. als chef van het hulpperso
neel van de stiohtingen Vacantte-
fonds Bouwbedrijven cn Rlsicofanldé
Bouwbedrijven in Nederland tot drie
maft! toe hot weekloon ten bedrage
van f BB van een ontslagen per
soneelslid in rijn zak zou hebben
gestoken. De offioier van Justitie,
mr. L. Feitsma, achtte ook deze
verduistering bewezen. De verdach
te erkende dlo slechts ten dele,
Uitspraak in dezo zaak zaü' wor
den gedaan op 16 Mei as.
Op jacht naar misdadigersben-
den heeft de politie te Tokio in (die
loop van April 8.911 personen ge
arresteerd, ondier wie 85 vrouwen,
40 pistolen, een machiniegéWeer, 880
Japanse Zwaarden en endbro wa
pens rijn in baaleg jjctaomWa.
