Het vliegtuig in dienst van de bloedtransfusie INDISCHE IMPRESSIES Depok VOOR DE JEUGD HET REDDENDE BLOED Het landschap Depok herbergt niet uitsluitend meer vrij- H6t land gemaakte slaven. Vele Europese gezinnen vestigden zich in het plaatsje en natuurlijk zijn er ook de Hollandse sol daten, die het er best naar hun zin hebben! Bjj de soldaten Opi zeventien verschillende pos tern hebban zij al gelegen, deze sol daten van Garderagiment Prinses Irene an daaronder waren: het pa leis van de Gouverneur-Generaal op de helling van de Gedeh, die berg- tuin Tjibodas, de Poentjakpas, kort om, plaatsen waar thans op Zon en feestdagen honderden toieristen heentrekken. Maar vraag hen stuik voor stuk „Waar had je het nu het beste naar je zin?" en zij zullen als uit één mond zeggen: „Depok!" Eigenlijk is dit ook helemaal gean wonder. Voor een Depokker is Hol land een toverwoord en de Hollan ders meten zij naar de maatstaf, waarmede zij eens Cornells Chaste- lein, hun vroegere landheer, maten. Chastelein, die hen verloste van sla vernij en hen dit gehele gebied in eigendom gaf. Sinds zijn dood, e)a het bekendworden van zijn testa ment kan geen Nederlander meer kwaad doen in het Land van Depok. Het behoeft dus niet te verbazen, dat de mannen van Irene, een wat men noemt „gekloft" leventje lei den temidden van deze gemeen schap. Wanneer ik zo in de namiddag het erf opwandel via de keurig aangelegde voortuin, dan zie ik daar op, de galerij dan ook vrolijke, opgewekte kerels rondsjouwen. Overdag doen zij hun dienst: pa trouille-lopen, trelnbewaking, poet sen, maar 's avonds heeft ieder zijn •eigen adresje waar men al naar hem zit uit te kijken. Verschijnen ze een paar dagen niet, dan kun je ero:p, rekenen, dat er een seintje feomt van de betrokken familie, want een Hollandse gast is een eer, die geep Depokker zich meer zal laten ontnemen. Allengs zijn de oude Depokse families, gezeten bur gers geworden. Namen als Loen, Misseijer, Jonathans en Bagas kom je steeds weer tegen. Hiet testament stond geen inmenging van vreem den toe en zo is de eenzaamheid bewaard tot op deze dag. Korporaal Schuitemaker uit Enter in Overijssel en Sieds Tabak uit Akkrum zijn bezig met een patience spelletje, terwijl Lou Bredeveld uit Badhoevedorp staat te kijken of alles goed en eerlijk toegaat. Ik val zo eens naast hen neer om wat meer te weten te komen over hun Depokse belevenissen en het blijkt ïiiet moeilijk hen hieroveT aan 't praten te krijgen. Meer burger dan militair „We voelen ons hier meer bur ger dan militair", zegt Lou, „er gaat geen dag voorbij of we komen bij een familie over huis." „Ja, we trainen alvast voor straks, als we weer huistoe gaan", komt nu ook onze Fries. Hij is de oudste „Depokker" van het stelletje, want hij zat ook bij het vorig de tachement en woont zodoende al haast een jaar temidden van deze bevolking. Hij heeft zich trouwens een 'eigen werkkring verschaft door elke week de Zondagsschool te lei den, iets wat niet veel taalmoeilijk heden oplevert, daar de jeugd van huis uit de Hollandse taal spreekt. „Ja..,", zo vis ik, „jullie zijn dus eigenlijk één van de weinige posten waar je in zo nauw contact kunt komen met een Europees levende gemeenschap. Er zijn zeker heel wat die nu hier proberen te blij ven, of niet?" Naast de Depokkers zelf, wonen er thans namelijk ook vele ambtenaren uit Batavia in dit plaatsje, De overvolle stad, waar men al de koning te rijk is met een garage als woning, heeft van De pok een soort dependance gemaakt ien verschillende departementen zorgen er voor, dat da verwaar loosde en vernielde huizen weer opi ordie worden gebracht en ge schikt gemaakt tot bewoning. Zo komen er haast elke week nieuwe families bij en ook al biedt dit plaatsje niet veel vermaak, niet veel comfort, de Hollandse burgers in Depok zijn maar wat 'dankbaar, dat zij de broeiend warme stad kunnen verwisselen voor dit bui tenleven. Begrijpelijk dat de soldaten niet aarzelden om ook bij deze families een pied a terne te verzekeren en het is daarom, dat het mij interes seert, thans hun conclusie te ver nemen. „Waar zouden jullie liever wonen, in Depok of ergens op ide Veluwe?" Slechts twee man proberen te blijven Toch blijkt het dat er van da 48 mannen, slechts twee serieus moeite doen in dit land te blijven. Niet zo zeer omdat het leven huin niet be valt, integendeel. Maar de meesten zijn verstandig genoeg om in te zien dat je zonder diploma's niet veel bereiken kunt in de Oost. Als Ne derlander bekleedt men hier nu eenmaal altijd een functie waarvoor in negen van de tien gevallen een behoorlijke dosis kannis en ontwik keling vereist zijn, „We zouden heus wel willen1 blij- Schakel tussen bloedgever en bloednemer Bloedtransfusies bebben geduren de de afgelopien tien jaar ontel bare mensen van de dooid gered. In Nederland alleen werden gedu rende deze periode ongeveer 25 duizend bloedtransfusies toegediend. Tal van zwaargewonden in de tweede wereldoorlog bebben er hun leven aan te danken. In de oorlog 19141918 bezweek acht procent van het aantal zwaargewonden in een bepaald gebied aan de Middel landse Zee. In de laatste oorlog werd met behulp van bloedtrans fusie en peniciline dit percentage in hetzelfde gebied en onder ver gelijkbare omstandigheden terugge bracht tot 1,2 procent. Bloed voor ernstige patiënten Het grote probleem, waar bet steeds weer om gaat is: Hoe wordt bereikt, dat er steeds bloei voor ernstige patiënten aanwezig is, en dat het zonder noemenswaardig op onthoud kan worden toegediend,? Eén minuut tijdverlies kan fataal zijn. Waar vindt men binnen zo korte tijd een bloedgever, die bloed van dezelfde bloedgroepi bezit als de patiënt? Conserveren een oplossing In 1938, tijdens de Spaanse bur geroorlog, ging men er voor bet eerst toe over bloed te conserve ren. Het werd op steriele wijze opgevangen en bewaard bij een temperatuur van 4 graden boven nul. In de veldhoispitalen beschikte men over een hoeveelheid flessen bloed van alle bloedgroepen, die terstond gebruikt konden worden. Ook in Nederland hebben vele on derzoekers hun beste krachten ge wijd aan de bestudering van die con serveringsmethode van bloed. Thans ven", zegt Schuitemaker, „maar ja, je opleiding spreekt ook een woord je mee", „Maar wat het leven betreft, geef mij dan Depok maar", stelt Sieds Tabak vast. „Je bent hier lang niet zo 'gebonden, riet is altijd zomer, er is volop voedsel, je zanikt nooit met brandstof en men is niet zo zwaartillend over allerhande gods dienstige an politieke problemen." Als ik de volgende dag weer die post nader, zie ik niets dan ellen lange gezichten! „Wordt onze laat ste Zondag luit. Maandag worden we overgeplaatst, dan neemt die A.P. het van ons over!" De goeie tijd heeft alweer te lang geduurd. Dat is het loit van Jan Soldaat. Hij blijft totdat alles rustig en vredig dus gezellig wordt, en dan moet hij weer verderop, om ook daar ide oude toestanden te herscheppen. Maar leuk is anders. Depok en deze militairen waren goede vrienden geworden. Zij voet balden samen, hadden gemeenschap pelijke feestavonden, zij kenden el kaar allemaal, vormden een geheel ■en opeens is het afgelopen en komt er een kink in de kabel. „Enfin, niet zaniken, we zullen wel weer id oor de zure appel heenbij teh"1, klinkt een stem ergens achter uit het huis! Zo is het! Pier. slot is er eau pleister op de wonde, n.l. idat dit vertrek tevens betekent, dat Depok thans weer veilig gebied is. Dat die Hollandse jongens in de geest van idie oude Cornells Chastelein, die in 1714 di't land zijn vrijheid schonk, thans opnieuw zich hebben ingezet, opidat de Depokse gemeente voort kan gaan met de uitvoering van de opgelegde taak! is men zover, dat bloed, door toe voeging van één proeent druiven- suiker, vijftien dagen in uitsteken de en daarna nog één a twee weken in bruikbare toestand bewaard kan blijven. In de ziekenhuizen beschikt men steeds over een aantal flessen met het bloed van verschillende bloed groepen. Evenals in Amerika noemt men deze inrichtingen „Bloed-bam- ken". Het bloed wordt bij deze bank geleend en later zorgen familie, leden of kennissen van de patiënt ervoor, idat de aldus ontstane bloed schuld wordt ingelost. Snel en zonder schokken Het aangewezen middel voor ver voer van bloed is het vliegtuig. Immers het transport moet zonder schokken en schudden en bovendien snel kunnen worden uitgevoerd. Bij wijze van proef liet bet Neder landse Rode Kruis ruim een jaar geleden met 'een KLM-vliegtuig een hoeveelheid geconserveerd bloed van Amsterdam naar Batavia ver voeren. Men wilde nagaan of het in geval van nood mogelijk was grote zendingen bloed per vliegtuig naar Indonesië te verzenden. Het resultaat was uitstekend. De KLM had ervoor gezorgd, dat op alle tussenstations vers ijs aanwezig was. Voortdurend ververste de ste ward het ijs van het kastje, waarin de waardevalle lading vervoerd "werd. Zo hield men de temperatuur op de vereiste vier graden boven nul en het bloed kwam in voortref felijke toestand te Batavia aan. 200 flessen per dag Thans worden te Amsterdam, waar het Centraal Laboratorium van de bloedtransfusiedienst van het Ne derlandse Rode Kruis gevestigd is, 200 flessen per dag klaargemaakt. Binnenkort zal men dit aantal kun nen opvoeren tot 300 dagelijks. Op Zwarte Piet wil geen chauffeur zijn Toen Sinterklaar weer uit Spanje naar Nederland zou vertrekken, zei hij tegen Zwarte Piet: „Hoor eens, Piet. We gaan nu ai jaren lang met ide schimmel op reis. Deze keer laten we hem op stal. We gaan met de jeep." Piet mopperde dat hij 't niet leuk vond. De kinderen ware|n nu een maal er aan gewend Sinterklaas op zijn paard te zien en zo In jeep maakte maar ongelukken, vond hij. Sinterklaas bleef echter op' zijn stuk staan en Zwarte Piet leerde dus chaufferen. Toen vertrokken, ze len bereikten zonder ongelukken onze grens. Op ons eilandje moiesten ze natuurlijk ook zijn, dus zetten ze koers naar Schouwen en Duiveland. Hoe meer ze dat naderden hoe gladder de wegen werden en toen ze aan Zijpie overgezet waren eni ze een binnen weg insloegen was het daar zo, ijselijk glad, dat Piet de macht over zijn stuur verloor. Even later lag de jeep onderste boven in die sloot én de Sint en Piet probeerden er onder uit te komen. Wat zagien ze er uit! Piet schreeuwde zo hard om hulp, dat je 't mijlen ver koa horen. Weldra verschenen er men sen en op ©en boerderij verleende men de eerste hulp, d.w.z. de Silnt en zijn knecht werden van de slik ontdaan. 0,p dié boerderij ziijh ze niet lang gebleven. Je zult Sinterklaas met Zwarte Piet weldra zien. Chauffeur wil Piet echter niet meer zijn. Vraag het hem maar! Bijdragen aan: De Merelclub p./a. Zierikzeese NieuWlsbode, Zierikzee. In de pers van de Sowj et-sector van Berlijn wordt gezegd, dat het aantal werklozen in de Westelijke sectoren van de stad in de afgelo- P'en veertien dagen is gestegen van 88.500 tot 92.000 en dat 395 firma's werden gesloten of korter zijn gaain werken. het ogenblik bezit Nederland van het vaste land van Europa de best geoutilleerds drooginstallatie voor bloedplasma. Op de laatste conferentie van het Internationale Rode Kruis, die te Stockholm gehouden werd, sprak men hierover veel waarderende Woorden. In tal van landen wil men thans naar Nederlands voorbeeld gaan werken. Dit is het geval met Zwitserland. Ook in België heeft men een begin gemaakt met dè aam- legging van een voorraad bloed plasma. De benodigde kostbare in stallaties bezit men daar evenwel niet. Ter oplossing van deze moei lijkheid kwam een overeenkomst tus sen het Belgische en Nederlandse Rode Kruis tot stand, dat het bloed in Nederland bewerkt zou worden- 114 liter bloed Op 26 October j.l. gaven 228 dor nors te Brussel hun bloed. Binnen 48 uur moest met de bewerking) van dit bloed begonnen worden enl hier bewees het vliegtuig weer on schatbare diensten. Honderdveertien liter bloed werd per KLM van Brussel naar Schiphol gevlogen. Daar stond een auto, van het Ned. Rode Kruis gereed en binnen de kortst mogelijke tijd kon men tot actie overgaan. Op 5 November ver voerde een KLM-vliegtuig de kisten met het gedroogde bloedplasma naar Brussel. Voorlopig zullen eenmaal per maand, in de nabije toekomst 2 maal per maand, KLM-vliegtuigen kostbaar Belgisch bloed naar Neder land brengen en zal het gedroogde bloedplasma eveneens per Vliegen de Hollander naar de Belgische hoofdstad worden teruggevoerd.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1948 | | pagina 7