■Hl
PROF. PÏCCARD
DUIKT IN HETONBEKENDE
Is Stalin de alleenheerser in de Sovjet-Unie?
KERSENBOOM
Hij werd overstemd door
Politbureau
SPEURTOCHT LANGS
DE BODEM VAN DE OCEAAN
Oorspronkelijk had Prof. Piccard
het .voornemen met zijn duikkogel
af te dalen aan de Westkust van
Afrika, in de Golf van Guinea, waar
de Atlantische Ocaaan een diepte
van meer dan vier km bereikt. Pei
lingen die het Franse marinevaar
tuig „de Monnier" heeft verricht,
hebben er toe geleid dat prof. Pic
card zijn plannen heeft gewijzigd.
Zijn diepzee-onderzoek zal nu niet
in de Golf van Guinea geschieden,
maar op een punt 1100 km ten Wes
ten van Dakar, bij de Kaap Ver-
dische eilanden. De „Scaldis", die
de duikkogel van prof. Piccard ver
voert, is reeds uit Dakar vertrokken
en bij goed weer hoopt de prof. de
volgende week met zijn proefne
mingen te beginnen. Hier gaat dan
de moedige prof. met zijn „Bathys-
cape" aan het werk, het wonderlijke
toestel dat twee mannen in staat
moet stellen enkele geheimen van
tot nog toe onbekende aardopper
vlakten te doorgronden.
PROF. AUGUST PICCARD
die het ditmaal in de diepte
gaat zoeken
De grootste verdienste van Prof.
Piccard is wel geweest, dat hij de
ouderwetse duikerklok los heeft ge
maakt van de traditionele, doch wei
nig zekerheid biedende kabel. Zo'n
verbinding met het moederschip kan
wel heel aantrekkelijk lijken voor
duikers die dicht in de buurt blijven
en dan door een katrol weer aan
boord gehesen worden, voor langere
reizen naar beneden is elke tussen
schakel onmogelijk. Door de bewe
ging van het schip worden metingen
onmogelijk en hoe langer de staal
kabel, hoe eerder deze breekt. Om
dus niet het risico te lopen met dui
kerklok en al naar de diepte te ver
dwijnen, werkte de hoogleraar in
1937 een nieuw idee uit: hij zou
precies als met de stratosfeerballon
de ruimte inzweven en de ver
binding met de oppervlakte langs
radiografische weg onderhouden.
Daartoe ontwierp hij een kogel,
goot genoeg om twee personen en
alle benodigde instrumenten te kun
nen bevatten, die hermetisch geslo
ten kan worden en een druk van
400 kg per vierkante cm kan door
staan. Want een dergelijke druk
oefent het water op 4 km diepte op
elk voorwerp daar beneden uit! Het
zou een combinatie genoemd kun
nen worden van ballon en onder
zeeër, want met behulp van ballast
is de hoogte te regelen en met een
paar propellers beweegt het zonder
linge vaartuig zich voort in de diepte
der oceanen.
Die ballast bestaat uit 400 kg
ijzerschroot, dat door electromagne-
ten in een trechter wordt vastge
houden. Tevens zijn om de duiker
klok nog 16 enorme lastblokken aan
gebracht van 100 kg elk. Willen de
„ballonvaarders" omhoog, dan be
hoeven ze niets anders te doen dan
op bepaalde drukknopjes te druk
ken, waardoor verschillende mag
neten worden uitgeschakeld en de
gewenste ballast afgeworpen wordt.
Hoe is het toestel ingericht?
Toch zou de „Bathyscaphe" dan nog
niet stijgen, als boven de kogel niet
'n speciale bak met 22 ton heptane,
d.i. benzine met een soortelijk ge
wicht van 0,69, was bevestigd, die
het gehele toestel lichter moet ma
ken dan de hoeveelheid verplaatst
water. Het enorme volume van deze
tank maakt tevens stuurvinnen of
dergelijke tegen eventueel wente
len overbodig. De gehele ballon ligt
nu stabiel in het water.
Om iets van de omgeving te kun
nen waarnemen, moest de prof. in
de eerste plaats beschikken over
één of meer vensters. Het leek een
onoverkomelijk probleem: glas, dat
een druk van honderden kilogram
men per vierkante cm heeft te weer
staan, vast te maken in de giet
ijzeren ramen van 12% cm dikke
wanden Twee verschillende stof
fen met totaal andere uitzettings
coëfficiënt naadloos en luchtdicht af
te sluiten
De vensters hebben dus de vorm
van afgeknotte kegels, bestaande uit
15 cm dik (organisch) plexiglas, dat
door de enorme druk van het water
juist dieper in de kegelvormige ope
ningen vastgedrukt wordt.
Rijden over de bodem van de
Oceaan is niet mogelijk. Wolken
modder zouden het uitzicht vertroe
belen, gevaarlijke staketsels konden
de ballon openrijten, afgronden en
rotsblokken maakten deze wijze
van voortbewegen nog gevaarlijker.
Wilde prof. Piccard dus iets van de
laagste regionen overzien, dan
moest hij er vlak boven blijven
zweven.
De gang van zaken is daarop al
dus geregeld: 1. met het echolood
bepaalt men de juiste hoogte; 2. en
kele meters boven de zeebodem
wordt ballast afgeworpen tot het
toestel niet meer daalt; 3. met pro
pellers kan een langzame zijwaartse
beweging worden ingezet (langzaam
om de diepzeebewoners niet te ver
ontrusten, goede waarneming mo
gelijk te maken en geen modder in
beweging te brengen).
Vier zoeklichten met lampen van
3500 kaars moeten de omgeving van
de bol zichtbaar maken, want zon
licht dringt in deze ontzaglijke
diepten al lang niet meer door.
Automatische camera's maken
voortdurend filmopnamen en een
dictaphone noteert mechanisch prof.
Piccard's gesproken indrukken.
Voor de verbinding met het moe
derschip maakt de hoogleraar ge
bruik van een nieuwe vinding, die
in oorlogstijd bij de Engelse marine
werd toegepast voor het contact tus
sen onderzeeërs en andere bodems.
Een supersonische
die nog geheim is.
geluidstechniek
Electrische monsters
Welke geheimen zullen zich in
de diepzee openbaren? Met welke
vondsten hoopt deze Belgische prof.
de wetenschap te verrijken?
Enkele regionen van de oceaan
bevatten geen zuurstof, daar is dus
geen dierlijk leven mogelijk. In an
dere delen komen nog onbekende
vissen voor van ongekende afme
tingen. Want het is wel bewezen,
dat bij toenemende diepte ook de
bouw der waterbewoners robuster
en gigantischer wordt, opdat deze
dieren tenminste de reusachtige
druk kunnen weerstaan. Zo zag dr.
William Beebe op 497 meter diepte
reeds ware monsters met maagzak
ken, zo groot als de totale vis, die
dus vissen van minstens dezelfde af
metingen konden opslokken.
Tal van diepzeedieren stralen zelf
licht uit. Enkele soorten bezitten
hiervoor electrische „koplampen"
en weer andere doden hun prooi
langs electrische weg door het uit
zenden van een hevige schok door
het water.
Weekdieren, mosselen, slakken en
oesters kunnen in deze diepten niet
leven. Op 1 km diepte zijn de mon
sters reeds 1 tot 7 meter groot. Hoe
zullen de levende wezens op 4 km
diepte er dan wel uitzien? In elk
geval kan zo'n diertje nimmer aan
de oppervlakte van de zee verschij
nen, want door het enorme druk
verschil zou hij reeds enkele kilo
meters hoger ontploffen
En terug?
De terugtocht is wel de hache-
lijkste onderneming voor zo'n ge
vaarvolle reis. Prof. Piccard heeft
tal van maatregelen genomen om
sigualen uit te zenden, zodra hij in
nood verkeert. Er kunnen rookra-
ketten worden afgestoten, die over
dag een rookkolom vormen en in
de nacht een rode gloed vertonen
zodra zij aan de oppervlakte zijn
beland. Met behulp van een verfstof
kan eventueel de zee over grote op
pervlakte gekleurd worden, zodat
vleigtuigen de ballon kunnen op
sporen.
De kogel zelf wordt beneden op
de bodem door een druk op de knop
ontdaan van alle ballast. Zodra Pic
card de electro-magneten uitscha
kelt, die het ijzer aan de buiten
kant van de bol vasthouden, zal hij
stijgen. Tenminste, als het toestel
elders niet onklaar geraakt is
Maar ook al komen hij en zijn as
sistent weer behouden aan de op
pervlakte, dan kunnen deze geleer
den de bol nog niet van binnen ope
nen. Eerst moeten zij weer door het
moederschip, de „Scaldis", aan boord
gehesen zijn!
Ziedaar in nuchtere woorden het
schoonste of het verschrikkelijkste
avontuur, dat een bijna 70-jarige
dienaar der wetenschap aan de
lange reeks menselijke heldendaden
gaat toevoegen, die in het belang
van onze beschaving ondernomen
zijn.
Volgens Curt
Riess de Weense
correspondent van
het Zwitserse blad
„Die Weltwoche",
is Stalin in min
stens vier zittin
gen van het poli
tiek bureau der
Sowjet-Unie, die
de laatste 10 we
ken gehouden zijn
door de andere
leden overstemd
geworden. STALIN
„Rusland is niet meer Stalin, Rus
land is het politiek bureau, die ge
heimzinnige neven- of eigenlijk
hoofdregering, die uit 14 leden be
staat, van wie 10 stemrecht hebben
en die bij stemming besluiten, wat
al of niet gebeuren moet. Stalin is
slechts één van deze tien", aldus
deze correspondent. „Deze zittingen
zijn wel geheim, maar wat 14 man
nen weten, weten over het algemeen
ook hun 14 particuliere secretarissen
en de echtgenoten van die mannen
en de echtgenoten van die secre
tarissen".
Stalin deed, volgens Riess, een
aantal concrete voorstellen betref
fende Berlijn en de Balkan. Stalin
zou de wens geuit hebben, dat de
geallieerden in Berlijn blijven en
de stad, evenals het centrum van
Wenen, niet in sectoren verdeeld,
maar geïnternationaliseerd zou wor
den. Ook inzake de Balkan zou Sta
lin met het Westen tot overeen
komst hebben willen komen door
Molotof naar de conferentie te Bel
grado te zenden.
Drie partijen in Politbureau
Riess herinnert er aan, dat het
politiek bureau de laatste jaren uit
drie groepen bestond: een radicale,
anti-Westelijke onder leiding van
Niet ieder kar. zich verheugen iiri
het bezit vairn een kersenboom. Het
is Ben' scnoan bezit. Ze geeft wat
sehadbw in het felle jaargetijldie
en de fantasie bouwt uit zo'n en
kele kersenboom een boomgaard!
van onbeperkte omvang. Mijnbeer
L. had1 ook ©en kersenboom in zijto
tuin; ©en prachtstuk met een kropto
als ©en atoomWolk-paddestoel ©n
©en metwlerk van takken gelijk een
zwart getekend labyrinth in ©en krain-
tem-puzzle. De boom stond! midden
in d© stad ©in had van de zout
water-invasie niet geleden. De boom
had! twee gebreken, die bij het
voortschrijden van de tijd erger
werden. Ze groeide Meeds verder
over de muur, die ide scheiding
vormde tussen zijin standplaats ©ni
het domein van buurman. Verder
,gaf de boom steeds minder vruch
ten. De oogst die er tenslotte in
weerwil van muskens en spreeuwetn
af werd gehaald, werd met het
jaar ongenietbaarder. Het laatste
was oer zaak, dat het eerste ieuvel
door buurman zwaar werd aange
dikt. Immers was de bastaard ker
senboom een rasechte pruimenboom1
geweest, waarvan de belle de Lou-
vato's om zjo te zeggen pardoes
buurman in de mond vielen, dan
was de expansie van de boom over
de scheidingsmuur voor buurman
npg wie] te dragen geweest. Maair
mu feoin de oude troiuiwe 'kërsien-1
bqom geen goed meer doen. Hijs be
nam be't licht en ondermijnde de
muur met zijn wartels.
Al deze misdaden Waren ten dele
waar en ten, dele ©jiiwaar. De on
waarheid zat hier feitelijk kunstig
in de waarheid verweven en met
enige voortvarendheid opgediend
zag het er uit, alsof de bjoora heel
no|dig moest worden gerooid. Het
had alles nog anders gelopen, als
er niet een rupisenfamilie ito die
ibqom was gekomen. De rupsen vra
ten de kroon lelijk kaal en depo
neerden het residu van hun maal
tijden met een hardnekkige regel»
maat op de Was van buurvrouw,
die deze rupsengestes uiteraard
niet iop prij's kon stellen. Kort eto
goed het drama kersenboom rij'pte
snel tot een hoogtepunt. Zoals dat
gaat in dergelijke gevallen zocht
de eigenaar van de boom zijta. toe
vlucht tot ©en drastische oplossing.
Uiteindelijk overtuigd van de laak
bare kuren van zijn beschermeling^
klom hij' gewapend! met een zaag
dezer dagen naar hoven 'en begon
een siaoieipinoces ten uitvoer te leg
gen, dat de bojoitt met volledige
ondergang bedreigde. Of bet zover
zal komen is n|og niet heslist, maar
de kersenboom is nu geworden tot
©eto mismaakte Indische Waringito,
een mast niet in de hojogte wat
afgeknabbeld) groen, Waaraan Wiel'
too|oit meer enige vrucht, goed of
slecht zal rijpen.
Het is nu erg licht geworden;
binnen.
Molotof; een groep internationalis
ten, die samenwerking met het Wes
ten wilden, onder leiding van Sta
lin en een middengroep van besluit
lozen. Nadat Stalin Molotof aan zijn
zijde gebracht had, werd Zjdanof
leider van de radicale groep, met
naast zich vooral Malenkof, voor
malig particulier secretaris van Sta
lin en Boelganin, tijdens de oorlog
burgemeester van Moskou en in 1944
plaatsvervangend minister van de
fensie. Volgens Riess wérd Zjdanof
gesteund door een aantal mannen
buiten het politiek bureau, in het
bijzonder hoge militairen, onder
wie de plaatsvervangende minister
van buitenlandse zaken Wysjinsky.
Deze, zelf geen lid van het politiek
bureau, wordt in het verslag van de
zittingen van dit bureau degeen ge
noemd, die achter de schermen een
beslissende invloed heeft. „Hem ge
lukte het te verhinderen, dat Mo
lotof naar Belgrado gezonden werd.
Hij ging zelf, met het bekende re
sultaat", aldus Riess.
