ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE Rijkscommissaris hield overzichtelijke rede ER IS GEEN PARALLEL MET 1918 MUSSERT OP DEN DAG DER SOLIDARITEIT Donderdag 11 Nov. '43 Telefoon no. 32 DirootwAdnlntatatw (Mwtenüeehef) waarin opgenomen de Zierikzeesche Courant van 1797-1889 Hc-ofarednotent 100ste Jaarg. No. 15392 A. J. BE LQOZB, Ziorikzos Uitgave N.V, „De Zlerüzooocho Nieuwsbode" 11. J. KOSTEN, Manhulsstraat, Zierlkzoe Giro no. 137677 Vier machtsgroepen worstelen met elkaar om de vormgeving ven de wereld In de Zondag te Utrecht gehouden bijeenkomst van N.S.D.A.P. en N.SjB. heeft de Rijkscommissaris een rede ge houden, waaraan wij het volgende ont- 1 oenen Wij zijn hier bijeengekomen om twee gebeurtenissen in de geschiedenis van het Duitsche volk te herdenken. Voor mij is juist deze dag, die is gewijd aan twee tragische oogenblikken in hetDuit- sche volk, de dag der solidariteit. Want ik vat deze kenmerking zoo op, dat deze dag ons in de eerste plaats duidelijk bijbrengt het belang van het aaneenge sloten blijven van een volk on in de tweede plaats^ dat deze dag een soort gelijke vermaning is voor de omstandig heid, ..dat wij allen, of wij nu in een volksgemeenschap zijn bijeengebracht of meer dan dat in een gemeenschap van gezindheid, altijd en in alle omstandig^ heden bereid moeten zijn voor deze ge meenschap tot het uiterste op te komen. Toen wij in November 1918 de ineen storting beleefden, viel het niet te ver wonderen, dat velen van ons aan den zim van het gebeuren in het geheel begonnen zijn te wanhopen. Vier jaren en meer van de zwaarste offers werden gebracht, heldendaden, die haars gelijken in de geschiedenis nog nauwelijks hebben ge had, warden volbracht. En dat alles zou vergeefsch zijn geweest? Toen kwam November 1923 en weer trad een vastbe raden schare aan en werd neergeworpen en neergeslagen en weer kon bij iemand de gedachte komen: waartoe? Het is zin loos. Neen, kameraden, uit het gebeuren van de laatste jaren zien wij in dat alles een diepen zin heeft gehad en wias voorbestemd at de voorzienigheid, dat de ineenstoirting van 1918 is gekomen, omdat met het oogenblik van de diepste geschoktheid, ook het oogenblik aanwezig was van in zichzelf te keeren om het Duitsche volk in staat te stellen tot de graote taak, die het te wachten stond, toen de bolsjewisten in Juni 1941 met honderden -divisies naar onze Oostgrens waren opgetrokken. Alles is een- duidelijke w?g naar de Laatste grootste beslissing, waarin wij thans zijn geplaatst en die het aan schijn van Europa, doch daarnaast ook van de geheele wereld, voor generaties, waarschijnlijk voor eeuwen zal bepalen. Want het beeld van de wereld, zooals wij het in het jaar 1914 en tevoren hebben gehad, is volledig veranderd. Wat men toen kon bestempelen als overheersching van Europa en van het Europ. ras is voorbij. Nieuwe machts groepeer ingen vormen thans de wereld. De machtsgroepeering O.-Europa en Azië met de Siavisch-Mongoolachtige volke ren, voortgekomen uit de steppe, is het die altijd weer om de zooveel eeuwen toestormt. Eens was het Dzjinghis Khan, daarna waren het andere. Thans is het het bolsjewisme van Stalin. En aan den anderen kant over den Atlantisdhen Oceaan vormt zich iets nieuws. Het Ame rikaansdie continent wordt tot het wes telijke halfrond van Roosevelt samenge vat en verheft zich met een machtige en onbeperkte aanspraak op heerschappij en daarginds in Oost-Azië vormt zich eveneens ,een nieuwe gro,epeering. Dan blijven wij', Europeanen, nog over. Dat zijn de vier groote machtsgroepen, die thans de wereld beginnen te vormen, be paald door den bodem, door het klimaat door de natuurkundige gesteldheden, daaruit nog sterker bepaald door de rassen, die op dien bodem zijn gegroeid, gedragen en gestuwd in de geschiedenis door den geest, door de innerlijke hou ding, door de maatschappelijke vormen, die zich 'juist in dit bloed en de spe cifieke raseigenschappen van deze vol keren hebben ontwikkeld. Al het andere dat er iii de wereld is, speelt een tweede rol. Die gebieden en volkeren ^ijn in machtspolitiek opzicht niet vormgevend. De vier machtsgroepen, die thans bezig zijn te ontstaan, worstelen met elkaar om de vormgeving van de wereld. Vergelijk met het boltjewieme onmogelijk Een vergelijk met het bolsjewisme is niet mogelijk. Het bolsjewisme draagt zijn gevaarlijkheid niet zoozeer in zijn metho den dan wel in zijn doelstelling. Het bolsjewisme drukt het individu terneer tot een minimale levenshouding, opdat het de krachten die zich aldus verzame len, samengebundeld voor een bepaald politiek doel kan optreden. In dit ppzicht is het alle andere systemen de baas, om maar iin het geheel niet te spreken over een liberaal of over een democra tisch systeem. In die systemen gaan alle mogelijke energieën op in de bevrediging van de eigen behoeften, cultureele wen- schen enz. Deze energieën eischt het bolsjewisme voor zich op. De mensch moet werken, hij moet heerendiensten' verrichten, hij wordt geknecht, opdat de volledige som van zijn prestaties wordt gestoken in een bepaald politiek doel, in dit geval de proletarische wereld. Dit doel echter is van een vernietigend karakter, Ook de totale oorlog, kame raden, dwingt ons thans tot soortgelijke methoden. Echter, hier is de impuls onze belijdenis aan het volk en het vaderland, dat ons er toe brengt niet meer aan ons zelf te denken en alles wat wij bezitten te richten op een enkel doel, naipelijk op de verdediging van ons volk en van ons vaderland. Maar dat. is een positief, een mooi, een edel doel, terwijl het bolsjewisme de knechting en concentra tie van zijn menschen wijdt aan het ver nietigende en onnatuurlijke doel van de proletarische wereldrevolutie. Verschijnsel in het Vesten Ook in hel Westen kunnen wij een ver- schijnsel waarnemen, dat wij juist als nation aal-socialisten van den verstande lijken kant moeten bekijken. Hier is dat niet zoo eenvoudig, want het Amerika nisme, dat op ons afkomt, wordt dojor ons niet zoo zjonder meer onze tegen stander geacht. Wij meenen namelijk, dat de menschen daarginds toch de nakome lingen van onze eigen voorvaderen zijn, die eens uil Europa zijn geëmigreerd. Wij hebben het gevoel, dat zij menschen zijn van ons bloed. Maar de nakomelingen van alle £uropeesdhe volken daar ginds Zijn in éen smeltkroes geworpen, met negroï den en joodsche bijvoegsels. Daar (ontwik kelt zich een geslacht, dat over eenige generaties ook door ons als niet meer Europeesch zal worden erkend. Voorts is de methode, de aard en wijze waarop deze Amerikaansche geest tot ons komt, voor ons niet onaangenaam. Hij komt tot ons met die technische uit vindingen, die het leven aangenaam ma ken met zijn conserven en ijskastenbe- schaving, die vele zorgen in de huis houding verlichten, maakt hij zich be mind en aangenaam. Schijnbaar is bét nog de puriteinsche geest, die daarginds heerscht. Jn werkelijkheid echter heeft de teugelloosheid, die ookv aap-'tiit conti nent in zijn lonbegrensdheid eigen is, uit de Jeer van de praedestinatie van het puriteinisme geleid tot een teugelloos vrijbuiter dom, dat in het geheel slechts één vrijheid kent: de vrijheid van de meest meedogenlooze uitbuiting van den evenmensch. Voor ons persoonlijk komt er nog iets bij, dat ons de leiders van deze menschen moeilijk verdraagb|aar maakt en dat wij aanvoelen als naam- looze huichelarijdegenen, die bepaald het tegenvoorbeeld van de - naastenliefde geven, hebben voortdurend bijbelspreu ken in den mond. Dat doet ons deze menschen zoo oneerlijk en onoprecht voorkomen en maakt ze voor ons onsym pathiek. Bij deze beschouwing heb ik aan een machtsfactor nog in het geheel niet ge dacht, die tot voor kort een zeer groote rol heeft gespeeld: het Britsche wereld rijk Engeland. Dat was niet opzettelijk. Dat is bepaald onbewust ontstaan, want wanneer wij heden ten dage de krachten beschouwen, die vorm geven aan de we reld, dan is voor ons allen Engeland sterk op den achtergrond getreden. De Engel- schen hopen, dat zij in dit conflict tus- schen hqt bolsjewisme en het amerika nisme zooiets als scheidsrechter of als de wijzer aan de weegschaal zullen zijn, j Daarbij vergeten zij echter, dat de essen- f! tieele voorwaarde voor een scheidsrech- ter het eigen gezag is,, d w.z. de eigen kracht, die zij hebben verloren. Het ïs reeds zoo, zooals onlangs een Engelsch weekblad schreef: Arm, klein Engeland, je zit voor de omheining en wacht.... Wat is Europa j Maar nu vnaag ik mij af: Wat zijn wij? Wat is Europa? Het kenmerk van Europa is de ongemeene veelvuldigheid, de rijk dom aan bloesems van de Culturen en volkspersoonlijkheden. Deze veelvuldig heid van onze Culturen biedt natuurlijk de mogelijkheid van voortdureiide pene traties uit het Oosten en uit het Westen. De westelijke geest dringt bij ons vooral door in de burgerlijke lagen en in de kringen tol er intelligentie en wel des te sterker naar mafe wij meer de Westkust van Europa naderen. Even groot echter zijn de penetraties, die uit het Oosten komen, penetraties van het Collectivisme in onze Europeesche maatschappij, of dat nu Marxisme en bolsjewisme is, die zich immers alleen onderscheiden in de me thode bij het bereiken van hun doel en niet principieel verschillen. Een vreeselijke storm schokt ons thans tot in ons binnenste. Als zeelieden zult u weten, dat een schip, dat In een 2wairen storm van het anker wordt geslagen, niet opnieuw aam het anker kan worden vast gelegd Dan drijft het zonder hoop pp redding rnod, Waarheen de storm het voortjaagt. Zoo is Eet te begrijpen, to en de Führer zëide, dat geen burgerlijke staat in Europa dezen oorlog zal over- 1 leven. Qfwel het volksohe socialisme zal als groote taak van onzen Führer in Europa de volkeren eens tot een nieuwe en betere ordening brengen, ofwel een teugelloos bolsjewisme breekt bpven ons los. Dit inzicht van het vodksche socialisme is het, dat ons de maatschappelijke en economische problemen en de kwesties die de ontwikkeling heeft gebracht, lajait overwinnen. Het gebouw, dat wij voor de volksge meenschap willen optrekken is niet ge reed, men heeft het ons niet laten af bouwen. Integendeel, men heeft dezen oorlog ontketend, opdat dit gebouw niet zou worden gebouwid, opdat niet dit slechte voorbeeld, of liever gezegd, dit goede voorbeeld, voor de slechte zeden der anderen gevate.-ijk zal worden. Hard ea fanatiek doorzetten Wij zijn het erover eens, dat er bij ons nog groote resten van kapitalistisch den ken aanwezig zijn. En wij hebben ook groote penetraties van collectivistische methoden. Daartoe dwingt ons de oorlog. Maar wij zijn hard en fanatiek beslaten het socialisme door de zetten. Socialisten moeten wij Zijn. Deze geweldige unieke inspanning in de wereldgeschiedenis draagt de arbeider, de boer,- de soldaat. En nu zult u begrijpen, Wanneer de Füh rer zegt: Ik zal uit dezen oorlog nog slechts als een fanatieker nationaal-soci- alist terugkeeren. Wij koesteren 'in het geheel niet den wenseh om over een door Duitschland beheerscht Europa te heer- schen. Wij koesteren slechts den wensch dat er werkelijk slechts een Europeesch, een van zijn Europeesche zending bewust Europa ontstaat en wel doordat Wij onze groote taak in het Oosten vervul len, doordat wij dien stormloop altijd weer met ons zwaard en onze borst terugdringen. Daartoe zijn wij geroepen en Rebben wij gekozen voor Europa. Waarocm, zoo wordt pms wel gevraagd, mengen de Duitsdhers in Nederland zich dan in alles? Waarom bemoeien zij ziCh praktisch met alle aangelegenheden Dat hangt samen met het feit, dat Wij ons in een totalen, in den totaalsten opirlog bevinden, dat het ons, die vier jaren wereldoorlog en mpg meer hebben be leefd, volkomen duidelijk is, dat er aan het slot een oogenblik van spanning pnt- staat, waarin labsolüüt geen grens meer mogelijk is tusschen wat belangrijk voor de oorlogvoering en militair is en hetgeen particulier en Civiel is. Dat weten wij ook uit onzen binnenlandschen pplitieken' strijd, vooral in de Oostmark. Heel nauw keurig. Er bestaat geen mogelijkheid van organisatie van openbaar karakter, die op een dergelijk oogenblik niet pp de een ,of andere Wijze door de tegenstanders wordt uitgebuit voor bewegingen van verzet. Immers, niet alle Nederlanders zijn ,N at ion aal - Socialist en'. Wanneer het overwegende deel nationaal-soclalist zpu zijn, wanneer het overwegende deel zich er reeds van bewust zou zijn, dat het (n at ionaal-s oei al is t is of diende te zijn, dat zouden de zaken er anders voorslaan. Een zware strijd Wij bevinden ons in een zwaren strijd. Ik wil zonder meer toegeven, dat het veel mooier zou zijn, wanneer wij mpg in Stalingrad stonden, in El Alamein en in Tunis, pat wij daar niet meer zijn, vindt zijn oorzaak in de omstandigheid, dat wij onze fronten moeten inrichten volgens onze militaire krachten en mogelijkheden. Dat geldt speciaal thans voor het opste- lijke front. Van de bolsjewisten kan er kend worden, dat zij pver bepaalde resul taten-kunnen spreken. In militair opzicht zijn ze alle anderen ver vooruit en wan neer het Duitsche zwaard de bolsjewisten niet tegenhoudt, dan bestaat er praic- tisdh geen militaire njpcht ,ter wereld meer, die hen zon kunnen tegenhouden. Maar waai- het thans om gaat, is het volgende: wij moeten de historische taak, die wij altijd hebben vervuld, weer ver vullen. Het is niet ;onze eerste taak dit of dat gebied te winnen, maar de voor naamste historische taak is den vloed uit het O.osten tegen te houden en het essentieele is, dat het Duitsche front in het Oosten stand houdt. Wij hebben immers door de successen in de jaren 1941 en 1942 het gebied veroverd, dat ons de mogelijkheid geeft om deze eerste en belangrijke tajak te vervullen. Deze taak vervult ons front, vervullen onze soldaten en de vrijwilligers uit de Ger- maansche landen in hun gelederen. Men spreekt er vaak over, dat het jaar 1943 een parallel zial vormen met het jaar 1918. Ik wil u geheel openhartig! iets zeggen: Wanneer het Duitsche volk thans in de situatie geweest zou zijn vian 1918, weet ik niet, hoe de zaak met Italië zou zijn afgeloopen. Er*zijn thjans in het geheel geen bezwaren, geen rem mingen, geen weerstand voor de leiding en voor het Duitsche volk pim dezen strijd tot het laatste te doorstaan, wiant het is volkomen onverschillig, wat na pns komt wanneer wij er niet meer zijn. Het is alleen belangrijk, dat wij volhouden en dat wij overwinnen. Dat is het eenige, Mussert tijdens zijn groote rede in de groote zaal van het Tivoli-theater te Utrecht, op de be langrijkste bijeen komst der gecombi neerde vergaderin gen, welke door het Arbeitsbereich der NS DAP en NSB in het kader van den „Dag der soli dariteit" in alle deelen van ons land werden gehouden. Hier spraken de Rijkscommissaris, rijksminister dr. Seyss Inquart, en de Leider. [Arbeitsbereich der NSDAP/Stajjf Ps) Wat ons leidt. November 1943 is het keer punt, waarop Wij tot ons zelf zeggen: Neen, ons kan niemand er onder krijgen. Wat in 1918 bestond, was een situiaitie, 1 die Wij thans in 1943 meester kunnen worden. De toekomst De overwinning zal zijn bij hen, wier wil harder is en de wil van hen, die we ten gelijk te 'hebben, zal harder zijn en hij, die het goed wil, weet gelijk te heb ben. En nu vragen wij ons eens af, willen wij het goede, of willen de anderen het goede? Ziet gij, daarin ligt de laatste beslissing voor de kracht van het volk, dat ieder individu op het beslissende oogenblik, waarop de benardheid tot hem komt en in het vijfde oorlogsjaar miaig ieder wel eens uren van twijfel hebben, anders zou hij immers een steen zijn j tot zich zelf zegt: ja, wij willen het goede j Dan zal ieder tot zichzelf zeggen: ja, qnZe strijd gaat djaar om. Wij willen het goede. Wanneer wij overwinnen, zal er in heel Europa geen i mensch zijn, die geen kans heeft op een betere toekomst. Dat is volkpmen zeker. Wanneer wij al de krachten, die wij thans in den oorlog moeten steken, dan zullen gebruiken voor oinzen socialen op bouw, dan zal dit Europa een goed ge ordend werelddeel worden. Dan zal in elk volk een nieuwe bloei ontstaan, dian zal niet het lot van Europa door een jodencentrale in Moskou of in Washing- i ton worden bepaald. Diah zal elk Euro- volk in de vrijheid van zijn eigen aard beginnen zich te ontwikkelen en te bloeien en wij allen willen dan onze handen ineenslaan voor den opbpuw van een nieuw fraaier huis. Wij willen al onze krachten vereenigen, opdat dit Europa een welgeordende en schoone levens ruimte met een waarachtig sociale orde voor zijn volkeren wordt. Dat kunnen wij met rustig hart, met zuiver geweten, be loven, v^ant dat zullen wij doorzetten. Daarvoor staat de Führer borg. Onze Führer, die als een fanatiek 'strijder voor de sociale gerechtigheid, als een fanatiek zoeker naar de waarheid is aangetreden en als mensch precies gebleven is wie hij was, de ^eenvoudige man van het volk die zich op geen enkele wijze van zijn volk heeft verwijderd, maar er midden in staat en die evenals vroeger als fana tiek strijder opkomt voor de waarheid en voor de vrijheid en sociale gerech tigheid. In dezen wil van hem omsluit hij heden niet alleen het Duitsche volk, in dezen wil van hem omsluit hij ook de Germaansche volkeren en ook jullie, mijn Nederlanders, ook al moet hij menigmaal hard zijn. Wat hij wil, is niets anders dan 'de vrijheid en de bloei van het Nederlandsche volk als den lot- en strijd genoot van het Duitsche volk voor pnze toekomst. Daarom, kameraden, kjm er voor ons geen twijfel bestaan, wanneer, wij de vraag stellen, hoe zal deze oorlog eindigen. Kameraden, wij weten hoe hij eindigen moet. Van onze volksche ge meenschap uit, met de overwinning voor ottize loekomst, uit naam van onzen Führer Heil Hitier! Thans wordt ovsr het lot van Europa beslist De Leider hieldi Zondag in de groote zaal van „Tivoli" te Utrecht een groote rede (reeds in een ANP-bericht in het kort weergegeven) waarin hij inzonder heid twee data, n.l. 11 November 1918 len 9 November 1923 naar voren bracht. Hij was van oordeel, dat nok voor de Nederlanders deze dagen van groote be- teekenis zijn; de eerste als de dag van den wapenstilstand en de tweede als de dag, Waarop in München 16 nationaal- socialisten hun leven gaven voor de toe komst van Europa. Voortgaande zeide Mussert, dat men de 14 punten van Wilson is vergeten, nu Europa opnieuw wordt bepaald' met val- sche beloften. Doch duidelijk is het, dat Stalin streeft naar de wereldrevolutie. Is 11 November 1918 voor Europa een waarschuwing en een leer, aldus spr., 9 November 1923 heeft leen historische betekenis, omdat de bloedoffers te Mün chen uiteindelijk ook! voor ;ons züjxi ge bracht, Mussert zeide verder,dat men <de keus heeft „overstroomd" te worden of een „dijk" op te werpen. Met onwrik baar geloof en een vast vertrouwen in den dijkgraaf Hitier, weten de nationaal- socialisten dat thans over het lot van Europa wordt beslist. Aan de hand van vier zijner uitspra ken uit vroeger jaren, toonde Mussert aan dat het voor de Nederlandsche nat - socialisten duidelijk is geweest, lotsver- bonden met het Duitsche te moeten zijn, wil niet het bolsjewistische monster ons overvallen. Deze vier citaten heeft Mussert voor gelegd om te doen zien hoe al deze jaren hem steeds weer voor oogen heeft gestaan de solidariteit. Het geheele 12- jarig bestaan van de NSB is een voort durend getuigenis ten overstaan van ons volk van solidariteit en wie kan nu ont kennen dat deze gedragslijn juist was. Een oolidair Europa Wanneer in 1939 een solidair Europa had bestaan, zou dan Engeland een oor log hebben Idurven verklaren? Het ant woord is: neen! indien Europa op dit oogenblik solidair was, Zou dan Ameri ka künnen probeeren om Europa binnen te dringen? Neen! De solidairiteit be heerscht onze toekomst en bij deze woor den is het niet gebleven. Daden hebben gesproken. Iedere week staat in Volk en Vaderland een korte of langere lijst van hen, die him jonge leven gaven daar in het Oosten, opdat hun volk zou leven. Schouder aan schouder hebben zij met hun Duitsche kameraden gestaan en wanneer de vijand kwam aanstormen, dan werd niet gevraagd of het een Duit. scher was of een Nederlander, die (daar stond. Samen stonden zij en samen zijn zijn ook gevallen, indien dit noodig was. De 1 otsverbondenheid van de Germaan sche volken is met bloed bezegeld: die lotsverbondenheid, die gestalte zal krij gen straks, die de Führer gestalte zal geven. Hoe, weet ik nog niet, maar ge stalte in een Germaanschen Statenbond in een Germaansch Rijk; hoe het ook •zijn zal, het is een historische noodzaak, zich te bekennen tot de groote eenheid1. Chen ondergang, maar opgang Eens heb ik gezegd, vervolgde Mussert, en dat blijft gezegd, dat wie het Neder landsche volk zou willen aantasten, na tuurlijk in het Nederlandsche nationaal- socialisme zijn grootsten vijand zou vin den. Maar is er een aantasting? Integen deel! Het zich bekennen tot een grootere gemeenschap is niet de ondergang, maar de opgang van een volk, dat zichzelf bewust is en dat een groote traditie heeft en dat zooveel goede eigenschap pen van geest en lichaam heeft. Geen ondergang maar een opgang is de Ger maansche solidariteit gegrond op deras- sengemeenschap, gegrond op de gemeen schappelijke wereldbeschouwing met een zeer vasten wil, tot een gemeenschappe lijke verdediging van levensruimte' en le vensbelangen. Dit is noodzakelijk voor het voort bestaan van ieder Germaansch volk. en van het sterkste, het Duitsche volk Want wanneer zich groote Continen ten vormen, kan niet in Europa één volk alles doen, maar zullen de vol ken samen moeten werken en dus in de eerste plaats volken van het zelfde ras. Op hoog plsn Daardoor wordt niet prijsgegeven van eigen aard. Voor ons Nederlanders komt daardoor de bevrijding van ions gevoel van machteloosheid, van het vernederen de, neerdrukkende besef, dat wij niets dan een speelbal zijn van groote mach ten. Wij komen daardoor op een hooger plan, zooals ik Zooeven reeds zeidie en

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1943 | | pagina 1