ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE
Rijkscommissaris hield overzichtelijke rede
ER IS GEEN PARALLEL MET 1918
MUSSERT OP DEN DAG DER SOLIDARITEIT
Donderdag
11 Nov. '43
Telefoon no. 32
DirootwAdnlntatatw (Mwtenüeehef) waarin opgenomen de Zierikzeesche Courant van 1797-1889 Hc-ofarednotent
100ste Jaarg.
No. 15392
A. J. BE LQOZB, Ziorikzos
Uitgave N.V, „De Zlerüzooocho Nieuwsbode"
11. J. KOSTEN, Manhulsstraat, Zierlkzoe Giro no. 137677
Vier machtsgroepen worstelen met elkaar
om de vormgeving ven de wereld
In de Zondag te Utrecht gehouden
bijeenkomst van N.S.D.A.P. en N.SjB.
heeft de Rijkscommissaris een rede ge
houden, waaraan wij het volgende ont-
1 oenen
Wij zijn hier bijeengekomen om twee
gebeurtenissen in de geschiedenis van
het Duitsche volk te herdenken. Voor
mij is juist deze dag, die is gewijd aan
twee tragische oogenblikken in hetDuit-
sche volk, de dag der solidariteit. Want
ik vat deze kenmerking zoo op, dat deze
dag ons in de eerste plaats duidelijk
bijbrengt het belang van het aaneenge
sloten blijven van een volk on in de
tweede plaats^ dat deze dag een soort
gelijke vermaning is voor de omstandig
heid, ..dat wij allen, of wij nu in een
volksgemeenschap zijn bijeengebracht of
meer dan dat in een gemeenschap van
gezindheid, altijd en in alle omstandig^
heden bereid moeten zijn voor deze ge
meenschap tot het uiterste op te komen.
Toen wij in November 1918 de ineen
storting beleefden, viel het niet te ver
wonderen, dat velen van ons aan den zim
van het gebeuren in het geheel begonnen
zijn te wanhopen. Vier jaren en meer
van de zwaarste offers werden gebracht,
heldendaden, die haars gelijken in de
geschiedenis nog nauwelijks hebben ge
had, warden volbracht. En dat alles zou
vergeefsch zijn geweest? Toen kwam
November 1923 en weer trad een vastbe
raden schare aan en werd neergeworpen
en neergeslagen en weer kon bij iemand
de gedachte komen: waartoe? Het is zin
loos. Neen, kameraden, uit het gebeuren
van de laatste jaren zien wij in dat
alles een diepen zin heeft gehad en wias
voorbestemd at de voorzienigheid, dat
de ineenstoirting van 1918 is gekomen,
omdat met het oogenblik van de diepste
geschoktheid, ook het oogenblik aanwezig
was van in zichzelf te keeren om het
Duitsche volk in staat te stellen tot de
graote taak, die het te wachten stond,
toen de bolsjewisten in Juni 1941 met
honderden -divisies naar onze Oostgrens
waren opgetrokken. Alles is
een- duidelijke w?g
naar de Laatste grootste beslissing, waarin
wij thans zijn geplaatst en die het aan
schijn van Europa, doch daarnaast ook
van de geheele wereld, voor generaties,
waarschijnlijk voor eeuwen zal bepalen.
Want het beeld van de wereld, zooals
wij het in het jaar 1914 en tevoren
hebben gehad, is volledig veranderd.
Wat men toen kon bestempelen als
overheersching van Europa en van het
Europ. ras is voorbij. Nieuwe machts
groepeer ingen vormen thans de wereld.
De machtsgroepeering O.-Europa en Azië
met de Siavisch-Mongoolachtige volke
ren, voortgekomen uit de steppe, is het
die altijd weer om de zooveel eeuwen
toestormt. Eens was het Dzjinghis Khan,
daarna waren het andere. Thans is het
het bolsjewisme van Stalin. En aan den
anderen kant over den Atlantisdhen
Oceaan vormt zich iets nieuws. Het Ame
rikaansdie continent wordt tot het wes
telijke halfrond van Roosevelt samenge
vat en verheft zich met een machtige
en onbeperkte aanspraak op heerschappij
en daarginds in Oost-Azië vormt zich
eveneens ,een nieuwe gro,epeering. Dan
blijven wij', Europeanen, nog over. Dat
zijn de vier groote machtsgroepen, die
thans de wereld beginnen te vormen, be
paald door den bodem, door het klimaat
door de natuurkundige gesteldheden,
daaruit nog sterker bepaald door de
rassen, die op dien bodem zijn gegroeid,
gedragen en gestuwd in de geschiedenis
door den geest, door de innerlijke hou
ding, door de maatschappelijke vormen,
die zich 'juist in dit bloed en de spe
cifieke raseigenschappen van deze vol
keren hebben ontwikkeld. Al het andere
dat er iii de wereld is, speelt een tweede
rol. Die gebieden en volkeren ^ijn in
machtspolitiek opzicht niet vormgevend.
De vier machtsgroepen, die thans bezig
zijn te ontstaan, worstelen met elkaar
om de vormgeving van de wereld.
Vergelijk met het boltjewieme onmogelijk
Een vergelijk met het bolsjewisme is
niet mogelijk. Het bolsjewisme draagt zijn
gevaarlijkheid niet zoozeer in zijn metho
den dan wel in zijn doelstelling. Het
bolsjewisme drukt het individu terneer
tot een minimale levenshouding, opdat
het de krachten die zich aldus verzame
len, samengebundeld voor een bepaald
politiek doel kan optreden. In dit ppzicht
is het alle andere systemen de baas,
om maar iin het geheel niet te spreken
over een liberaal of over een democra
tisch systeem. In die systemen gaan alle
mogelijke energieën op in de bevrediging
van de eigen behoeften, cultureele wen-
schen enz. Deze energieën eischt het
bolsjewisme voor zich op. De mensch
moet werken, hij moet heerendiensten'
verrichten, hij wordt geknecht, opdat de
volledige som van zijn prestaties wordt
gestoken in een bepaald politiek doel,
in dit geval de proletarische wereld.
Dit doel echter is van een vernietigend
karakter, Ook de totale oorlog, kame
raden, dwingt ons thans tot soortgelijke
methoden. Echter, hier is de impuls onze
belijdenis aan het volk en het vaderland,
dat ons er toe brengt niet meer aan ons
zelf te denken en alles wat wij bezitten
te richten op een enkel doel, naipelijk
op de verdediging van ons volk en van
ons vaderland. Maar dat. is een positief,
een mooi, een edel doel, terwijl het
bolsjewisme de knechting en concentra
tie van zijn menschen wijdt aan het ver
nietigende en onnatuurlijke doel van de
proletarische wereldrevolutie.
Verschijnsel in het Vesten
Ook in hel Westen kunnen wij een ver-
schijnsel waarnemen, dat wij juist als
nation aal-socialisten van den verstande
lijken kant moeten bekijken. Hier is dat
niet zoo eenvoudig, want het Amerika
nisme, dat op ons afkomt, wordt dojor
ons niet zoo zjonder meer onze tegen
stander geacht. Wij meenen namelijk, dat
de menschen daarginds toch de nakome
lingen van onze eigen voorvaderen zijn,
die eens uil Europa zijn geëmigreerd. Wij
hebben het gevoel, dat zij menschen zijn
van ons bloed. Maar de nakomelingen van
alle £uropeesdhe volken daar ginds Zijn
in éen smeltkroes geworpen, met negroï
den en joodsche bijvoegsels. Daar (ontwik
kelt zich een geslacht, dat over eenige
generaties ook door ons als niet meer
Europeesch zal worden erkend.
Voorts is de methode, de aard en wijze
waarop deze Amerikaansche geest tot
ons komt, voor ons niet onaangenaam.
Hij komt tot ons met die technische uit
vindingen, die het leven aangenaam ma
ken met zijn conserven en ijskastenbe-
schaving, die vele zorgen in de huis
houding verlichten, maakt hij zich be
mind en aangenaam. Schijnbaar is bét
nog de puriteinsche geest, die daarginds
heerscht. Jn werkelijkheid echter heeft
de teugelloosheid, die ookv aap-'tiit conti
nent in zijn lonbegrensdheid eigen is, uit
de Jeer van de praedestinatie van het
puriteinisme geleid tot een teugelloos
vrijbuiter dom, dat in het geheel slechts
één vrijheid kent: de vrijheid van de
meest meedogenlooze uitbuiting van den
evenmensch. Voor ons persoonlijk komt
er nog iets bij, dat ons de leiders van
deze menschen moeilijk verdraagb|aar
maakt en dat wij aanvoelen als naam-
looze huichelarijdegenen, die bepaald
het tegenvoorbeeld van de - naastenliefde
geven, hebben voortdurend bijbelspreu
ken in den mond. Dat doet ons deze
menschen zoo oneerlijk en onoprecht
voorkomen en maakt ze voor ons onsym
pathiek.
Bij deze beschouwing heb ik aan een
machtsfactor nog in het geheel niet ge
dacht, die tot voor kort een zeer groote
rol heeft gespeeld: het Britsche wereld
rijk Engeland. Dat was niet opzettelijk.
Dat is bepaald onbewust ontstaan, want
wanneer wij heden ten dage de krachten
beschouwen, die vorm geven aan de we
reld, dan is voor ons allen Engeland sterk
op den achtergrond getreden. De Engel-
schen hopen, dat zij in dit conflict tus-
schen hqt bolsjewisme en het amerika
nisme zooiets als scheidsrechter of als de
wijzer aan de weegschaal zullen zijn, j
Daarbij vergeten zij echter, dat de essen- f!
tieele voorwaarde voor een scheidsrech-
ter het eigen gezag is,, d w.z. de eigen
kracht, die zij hebben verloren. Het ïs
reeds zoo, zooals onlangs een Engelsch
weekblad schreef: Arm, klein Engeland,
je zit voor de omheining en wacht....
Wat is Europa j
Maar nu vnaag ik mij af: Wat zijn wij?
Wat is Europa? Het kenmerk van Europa
is de ongemeene veelvuldigheid, de rijk
dom aan bloesems van de Culturen en
volkspersoonlijkheden. Deze veelvuldig
heid van onze Culturen biedt natuurlijk
de mogelijkheid van voortdureiide pene
traties uit het Oosten en uit het Westen.
De westelijke geest dringt bij ons vooral
door in de burgerlijke lagen en in de
kringen tol er intelligentie en wel des te
sterker naar mafe wij meer de Westkust
van Europa naderen. Even groot echter
zijn de penetraties, die uit het Oosten
komen, penetraties van het Collectivisme
in onze Europeesche maatschappij, of dat
nu Marxisme en bolsjewisme is, die zich
immers alleen onderscheiden in de me
thode bij het bereiken van hun doel en
niet principieel verschillen.
Een vreeselijke storm schokt ons thans
tot in ons binnenste. Als zeelieden zult u
weten, dat een schip, dat In een 2wairen
storm van het anker wordt geslagen, niet
opnieuw aam het anker kan worden vast
gelegd Dan drijft het zonder hoop pp
redding rnod, Waarheen de storm het
voortjaagt. Zoo is Eet te begrijpen, to en
de Führer zëide, dat geen burgerlijke
staat in Europa dezen oorlog zal over- 1
leven. Qfwel het volksohe socialisme zal
als groote taak van onzen Führer in
Europa de volkeren eens tot een nieuwe
en betere ordening brengen, ofwel een
teugelloos bolsjewisme breekt bpven ons
los.
Dit inzicht van het vodksche socialisme
is het, dat ons de maatschappelijke en
economische problemen en de kwesties
die de ontwikkeling heeft gebracht, lajait
overwinnen.
Het gebouw, dat wij voor de volksge
meenschap willen optrekken is niet ge
reed, men heeft het ons niet laten af
bouwen. Integendeel, men heeft dezen
oorlog ontketend, opdat dit gebouw niet
zou worden gebouwid, opdat niet dit
slechte voorbeeld, of liever gezegd, dit
goede voorbeeld, voor de slechte zeden
der anderen gevate.-ijk zal worden.
Hard ea fanatiek doorzetten
Wij zijn het erover eens, dat er bij ons
nog groote resten van kapitalistisch den
ken aanwezig zijn. En wij hebben ook
groote penetraties van collectivistische
methoden. Daartoe dwingt ons de oorlog.
Maar wij zijn hard en fanatiek beslaten
het socialisme door de zetten. Socialisten
moeten wij Zijn. Deze geweldige unieke
inspanning in de wereldgeschiedenis
draagt de arbeider, de boer,- de soldaat.
En nu zult u begrijpen, Wanneer de Füh
rer zegt: Ik zal uit dezen oorlog nog
slechts als een fanatieker nationaal-soci-
alist terugkeeren. Wij koesteren 'in het
geheel niet den wenseh om over een door
Duitschland beheerscht Europa te heer-
schen. Wij koesteren slechts den wensch
dat er werkelijk slechts een Europeesch,
een van zijn Europeesche zending bewust
Europa ontstaat en wel doordat Wij
onze groote taak in het Oosten vervul
len, doordat wij dien stormloop altijd
weer met ons zwaard en onze borst
terugdringen. Daartoe zijn wij geroepen
en Rebben wij gekozen voor Europa.
Waarocm, zoo wordt pms wel gevraagd,
mengen de Duitsdhers in Nederland zich
dan in alles? Waarom bemoeien zij ziCh
praktisch met alle aangelegenheden
Dat hangt samen met het feit, dat Wij ons
in een totalen, in den totaalsten opirlog
bevinden, dat het ons, die vier jaren
wereldoorlog en mpg meer hebben be
leefd, volkomen duidelijk is, dat er aan
het slot een oogenblik van spanning pnt-
staat, waarin labsolüüt geen grens meer
mogelijk is tusschen wat belangrijk voor
de oorlogvoering en militair is en hetgeen
particulier en Civiel is. Dat weten wij
ook uit onzen binnenlandschen pplitieken'
strijd, vooral in de Oostmark. Heel nauw
keurig. Er bestaat geen mogelijkheid van
organisatie van openbaar karakter, die
op een dergelijk oogenblik niet pp de een
,of andere Wijze door de tegenstanders
wordt uitgebuit voor bewegingen van
verzet. Immers, niet alle Nederlanders
zijn ,N at ion aal - Socialist en'. Wanneer het
overwegende deel nationaal-soclalist zpu
zijn, wanneer het overwegende deel zich
er reeds van bewust zou zijn, dat het
(n at ionaal-s oei al is t is of diende te zijn,
dat zouden de zaken er anders voorslaan.
Een zware strijd
Wij bevinden ons in een zwaren strijd.
Ik wil zonder meer toegeven, dat het
veel mooier zou zijn, wanneer wij mpg in
Stalingrad stonden, in El Alamein en in
Tunis, pat wij daar niet meer zijn, vindt
zijn oorzaak in de omstandigheid, dat wij
onze fronten moeten inrichten volgens
onze militaire krachten en mogelijkheden.
Dat geldt speciaal thans voor het opste-
lijke front. Van de bolsjewisten kan er
kend worden, dat zij pver bepaalde resul
taten-kunnen spreken. In militair opzicht
zijn ze alle anderen ver vooruit en wan
neer het Duitsche zwaard de bolsjewisten
niet tegenhoudt, dan bestaat er praic-
tisdh geen militaire njpcht ,ter wereld
meer, die hen zon kunnen tegenhouden.
Maar waai- het thans om gaat, is het
volgende: wij moeten de historische taak,
die wij altijd hebben vervuld, weer ver
vullen. Het is niet ;onze eerste taak dit
of dat gebied te winnen, maar de voor
naamste historische taak is den vloed
uit het O.osten tegen te houden en het
essentieele is, dat het Duitsche front
in het Oosten stand houdt. Wij hebben
immers door de successen in de jaren
1941 en 1942 het gebied veroverd, dat
ons de mogelijkheid geeft om deze eerste
en belangrijke tajak te vervullen. Deze
taak vervult ons front, vervullen onze
soldaten en de vrijwilligers uit de Ger-
maansche landen in hun gelederen.
Men spreekt er vaak over, dat het jaar
1943 een parallel zial vormen met het
jaar 1918. Ik wil u geheel openhartig!
iets zeggen: Wanneer het Duitsche volk
thans in de situatie geweest zou zijn vian
1918, weet ik niet, hoe de zaak met
Italië zou zijn afgeloopen. Er*zijn thjans
in het geheel geen bezwaren, geen rem
mingen, geen weerstand voor de leiding
en voor het Duitsche volk pim dezen strijd
tot het laatste te doorstaan, wiant het is
volkomen onverschillig, wat na pns komt
wanneer wij er niet meer zijn. Het is
alleen belangrijk, dat wij volhouden en
dat wij overwinnen. Dat is het eenige,
Mussert tijdens zijn
groote rede in de
groote zaal van het
Tivoli-theater te
Utrecht, op de be
langrijkste bijeen
komst der gecombi
neerde vergaderin
gen, welke door het
Arbeitsbereich der
NS DAP en NSB
in het kader van
den „Dag der soli
dariteit" in alle
deelen van ons land
werden gehouden.
Hier spraken de
Rijkscommissaris,
rijksminister dr.
Seyss Inquart, en
de Leider.
[Arbeitsbereich der
NSDAP/Stajjf Ps)
Wat ons leidt. November 1943 is het keer
punt, waarop Wij tot ons zelf zeggen:
Neen, ons kan niemand er onder krijgen.
Wat in 1918 bestond, was een situiaitie, 1
die Wij thans in 1943 meester kunnen
worden.
De toekomst
De overwinning zal zijn bij hen, wier
wil harder is en de wil van hen, die we
ten gelijk te 'hebben, zal harder zijn en
hij, die het goed wil, weet gelijk te heb
ben. En nu vragen wij ons eens af, willen
wij het goede, of willen de anderen het
goede? Ziet gij, daarin ligt de laatste
beslissing voor de kracht van het volk,
dat ieder individu op het beslissende
oogenblik, waarop de benardheid tot hem
komt en in het vijfde oorlogsjaar miaig
ieder wel eens uren van twijfel hebben,
anders zou hij immers een steen zijn j
tot zich zelf zegt: ja, wij willen het goede j
Dan zal ieder tot zichzelf zeggen: ja,
qnZe strijd gaat djaar om.
Wij willen het goede. Wanneer wij
overwinnen, zal er in heel Europa geen
i mensch zijn, die geen kans heeft op een
betere toekomst. Dat is volkpmen zeker.
Wanneer wij al de krachten, die wij
thans in den oorlog moeten steken, dan
zullen gebruiken voor oinzen socialen op
bouw, dan zal dit Europa een goed ge
ordend werelddeel worden. Dan zal in
elk volk een nieuwe bloei ontstaan, dian
zal niet het lot van Europa door een
jodencentrale in Moskou of in Washing-
i ton worden bepaald. Diah zal elk Euro-
volk in de vrijheid van zijn eigen
aard beginnen zich te ontwikkelen en te
bloeien en wij allen willen dan onze
handen ineenslaan voor den opbpuw van
een nieuw fraaier huis. Wij willen al onze
krachten vereenigen, opdat dit Europa
een welgeordende en schoone levens
ruimte met een waarachtig sociale orde
voor zijn volkeren wordt. Dat kunnen wij
met rustig hart, met zuiver geweten, be
loven, v^ant dat zullen wij doorzetten.
Daarvoor staat de Führer borg. Onze
Führer, die als een fanatiek 'strijder voor
de sociale gerechtigheid, als een fanatiek
zoeker naar de waarheid is aangetreden
en als mensch precies gebleven is wie hij
was, de ^eenvoudige man van het volk
die zich op geen enkele wijze van zijn
volk heeft verwijderd, maar er midden
in staat en die evenals vroeger als fana
tiek strijder opkomt voor de waarheid
en voor de vrijheid en sociale gerech
tigheid. In dezen wil van hem omsluit
hij heden niet alleen het Duitsche volk,
in dezen wil van hem omsluit hij ook de
Germaansche volkeren en ook jullie, mijn
Nederlanders, ook al moet hij menigmaal
hard zijn. Wat hij wil, is niets anders
dan 'de vrijheid en de bloei van het
Nederlandsche volk als den lot- en strijd
genoot van het Duitsche volk voor pnze
toekomst. Daarom, kameraden, kjm er
voor ons geen twijfel bestaan, wanneer,
wij de vraag stellen, hoe zal deze oorlog
eindigen. Kameraden, wij weten hoe hij
eindigen moet. Van onze volksche ge
meenschap uit, met de overwinning voor
ottize loekomst, uit naam van onzen Führer
Heil Hitier!
Thans wordt ovsr het lot van Europa beslist
De Leider hieldi Zondag in de groote
zaal van „Tivoli" te Utrecht een groote
rede (reeds in een ANP-bericht in het
kort weergegeven) waarin hij inzonder
heid twee data, n.l. 11 November 1918
len 9 November 1923 naar voren bracht.
Hij was van oordeel, dat nok voor de
Nederlanders deze dagen van groote be-
teekenis zijn; de eerste als de dag van
den wapenstilstand en de tweede als
de dag, Waarop in München 16 nationaal-
socialisten hun leven gaven voor de toe
komst van Europa.
Voortgaande zeide Mussert, dat men
de 14 punten van Wilson is vergeten, nu
Europa opnieuw wordt bepaald' met val-
sche beloften. Doch duidelijk is het, dat
Stalin streeft naar de wereldrevolutie.
Is 11 November 1918 voor Europa een
waarschuwing en een leer, aldus spr.,
9 November 1923 heeft leen historische
betekenis, omdat de bloedoffers te Mün
chen uiteindelijk ook! voor ;ons züjxi ge
bracht,
Mussert zeide verder,dat men <de
keus heeft „overstroomd" te worden of
een „dijk" op te werpen. Met onwrik
baar geloof en een vast vertrouwen in
den dijkgraaf Hitier, weten de nationaal-
socialisten dat thans over het lot van
Europa wordt beslist.
Aan de hand van vier zijner uitspra
ken uit vroeger jaren, toonde Mussert
aan dat het voor de Nederlandsche nat -
socialisten duidelijk is geweest, lotsver-
bonden met het Duitsche te moeten zijn,
wil niet het bolsjewistische monster ons
overvallen.
Deze vier citaten heeft Mussert voor
gelegd om te doen zien hoe al deze
jaren hem steeds weer voor oogen heeft
gestaan de solidariteit. Het geheele 12-
jarig bestaan van de NSB is een voort
durend getuigenis ten overstaan van ons
volk van solidariteit en wie kan nu ont
kennen dat deze gedragslijn juist was.
Een oolidair Europa
Wanneer in 1939 een solidair Europa
had bestaan, zou dan Engeland een oor
log hebben Idurven verklaren? Het ant
woord is: neen! indien Europa op dit
oogenblik solidair was, Zou dan Ameri
ka künnen probeeren om Europa binnen
te dringen? Neen! De solidairiteit be
heerscht onze toekomst en bij deze woor
den is het niet gebleven. Daden hebben
gesproken. Iedere week staat in Volk
en Vaderland een korte of langere lijst
van hen, die him jonge leven gaven
daar in het Oosten, opdat hun volk zou
leven. Schouder aan schouder hebben zij
met hun Duitsche kameraden gestaan en
wanneer de vijand kwam aanstormen,
dan werd niet gevraagd of het een Duit.
scher was of een Nederlander, die (daar
stond. Samen stonden zij en samen zijn
zijn ook gevallen, indien dit noodig was.
De 1 otsverbondenheid van de Germaan
sche volken is met bloed bezegeld: die
lotsverbondenheid, die gestalte zal krij
gen straks, die de Führer gestalte zal
geven. Hoe, weet ik nog niet, maar ge
stalte in een Germaanschen Statenbond
in een Germaansch Rijk; hoe het ook
•zijn zal, het is een historische noodzaak,
zich te bekennen tot de groote eenheid1.
Chen ondergang, maar opgang
Eens heb ik gezegd, vervolgde Mussert,
en dat blijft gezegd, dat wie het Neder
landsche volk zou willen aantasten, na
tuurlijk in het Nederlandsche nationaal-
socialisme zijn grootsten vijand zou vin
den. Maar is er een aantasting? Integen
deel! Het zich bekennen tot een grootere
gemeenschap is niet de ondergang, maar
de opgang van een volk, dat zichzelf
bewust is en dat een groote traditie
heeft en dat zooveel goede eigenschap
pen van geest en lichaam heeft. Geen
ondergang maar een opgang is de Ger
maansche solidariteit gegrond op deras-
sengemeenschap, gegrond op de gemeen
schappelijke wereldbeschouwing met een
zeer vasten wil, tot een gemeenschappe
lijke verdediging van levensruimte' en le
vensbelangen.
Dit is noodzakelijk voor het voort
bestaan van ieder Germaansch volk.
en van het sterkste, het Duitsche volk
Want wanneer zich groote Continen
ten vormen, kan niet in Europa één
volk alles doen, maar zullen de vol
ken samen moeten werken en dus
in de eerste plaats volken van het
zelfde ras.
Op hoog plsn
Daardoor wordt niet prijsgegeven van
eigen aard. Voor ons Nederlanders komt
daardoor de bevrijding van ions gevoel
van machteloosheid, van het vernederen
de, neerdrukkende besef, dat wij niets
dan een speelbal zijn van groote mach
ten. Wij komen daardoor op een hooger
plan, zooals ik Zooeven reeds zeidie en