ij jggj
IK HEB GEKOZEN
Uit Stad en Provincie
te danken. De Regeering heeft den
duren plicht het bestuur over alle
gebiedsdeelen van het Koninkrijk te
verzekeren. Zij mag niet het gevaar
loopen door een plaatselijke door
braak van den vijand te worden
afgesneden. Zij kan de belangen van
het Moederland ook behartigen wan
neer zij van elders nit in nauw
contact met de Bondgenooten kan
handelen en besluiten.
Nederland blijft derhalve onder het be
stuur van zijn wettige regeering. Als haar
hoogste vertegenwoordiger hier te lande
treed ik op.
Alle departementen van Algemeen
Bestuur, Besturen van Provinciën en
Gemeenten blijven in hunne bevoegd
heden en verzekeren de voorziening
in de noodzakelijke behoeften der be
volking.
Alle berichten vanwege den vijand als
zou het Nederlandsche volk van zijn leiding
zijn verlaten zijn derhalve beslist ONWAAR.
De burgerij moet haar eersten
plicht blijven vervullen om de be
proevingen met geduld te doorstaan,
zooals de Weermacht haar eersten
plicht nakomt van de verdediging
des Vaderlands.
Nader wordt omtrent den militairen
Het lichtdia?t ge in u zelf ontsteekt,
schijnt ook djCpr anderen.
FEUILLETON
Een roman uit het hooge Noorden
56 door Agathe Pogner
Twiee dagen lang moest ik wachten.
Op den derden dag zei hij!: „Nu is'het
zoo vier. Nu kan ik u zeggen, wat ik
op het hart heb!
Kort en duidelijk deelde hijl mij mee,
dat hijl vroeger ingenieur was geweest
|en een zeer knappe vrouw had gehad.
Hijl was evenlwel zeldzaam jaloersch van
aard en dat had tenslotte geleid tot
volkomen ongemotiveerde verdenkingen.
Toen hijl meende bewijzen van haar on
trouw in handen te hebben, had (hfljj
haar na een hevige soene de (deur ge
wezen. voornamelijk om zijtn eenig doch
tertje tegen de ongunstige invloeden', wel
ke hijl meende, dat ier van haar moeder
moesten uitgaan, te beschermen. Met fier
opgeheven hoofd had zijn vrouw daarop
het huis verlaten en eenige dagen later
had men haar lijk opgehaald uit de ri
vier. die op korten afstand van de ech
telijke woning vooïbljlstroomde. Pas, toen
zij' reeds begraven was, had hij zijn dwa
ling ingezien. Toen had hiji zijjn. beroep
dat hem lief was, zijn eenig kind en al
zijln eigendommen opgegeven eh was
naar de wildernis getrokken om boete
te doen. Nu had hijl geboet. Hij; had een
leven vernietigd en een leven gered h
toestand gemeld: In de Noordelijke
provinciën heeft de vijand zich vast
gezet. Het Veldleger is Maandagnacht
teruggenomen op onze bekende nieuwe
Hollandsche Waterlinie.
Onze luchtverdediging blijft niet
tegenstaande de geleden verliezen pa
raat. De strijd is zwaar. Hij is echter
waard gestreden te worden, omdat het
gaat om Ons zelfstandig Volksbestaan
dat wij eeuwen geleden onder het
Huis van Oranje hebbeti veroverd.
daarmee was zijn rekening zoo pngleveer
vereffend. Nu kon hij! rustig zijln bogen
sluiten.
Met Zwakke stem voegde hiji er hog
aan toe, dat ik in zijn koffer alles zou
vinden. Ik moest mij' maar zoolang Over
zijn eigendommen ontfermieb ,om ze op
het vasteland aan zijn dochter te over
handigen, wie ik dan ook zijh 'laatsteh
groet moest overbrengen.
Wadim, broeder! Je gaat toch niet
sterven? riep ik ontsteld.
Hijl staarde langs mij! heen en zijh blik
zocht leen onbekende verte. Bijha fluis
terend. zei hij nog: „In naam der eeuwige
gerechtigheid,...! Toen vopr ik er op
bedacht was, sloot hiji voor altijld de
oogen....
Niemand had mijl verteld, wiens leven
Wadim gered had maar nu wist ik
(het toch. En ik nam het stuk papier
dat ik zoo lang Zorgvuldig in mijh por
tefeuille had bewaard en stopte het den
dood© in de hahd. Daarna haalde ik
imijh beste pak en trok hem dit aan.
Gisteren hebben we hem naar zijn
laatste rustplaats gebracht. Meer dan
een week hebben We noodig gehad pm
aan graf uit te houwen, zoo hard be
vroren was de rotsachtige grohd.
Nu staan er negentien kruiseh op den
heuvel! Zou mijn droom dus toch nog
werkelijkheid worden? Maar van wien
zou dan het twintigste kruis zijh?
Met een bezwaard hart heb ik Wa-
dim's koffer geopend, zijn papieren door
gezien en daaibiji heb ik de foto van
een allerbekoorlijkst jong meisje gevon-
ZIERIKZEE. De directeur der R.H.B.S.
deelde ons hedenmorgen mede, dat de
school tot nader bericht blijft gesloten.
De buurt vereen. «In den Boogerd*
heeft uit haar kas f 25 beschikbaar gesteld
voor het Roode Kruis.
Zon op:
Zon onder:
15 Mei
4,07
19,47
Maan op:
Maan onder:
15 Mei
12,07
1,01
den. Teneinde het adres te weten te
(komen, las ik een paarbrieven van dit
toeisje en deze ontroerden miji tot in
het diepst van mijh ziel. Er lag zoo heel
veel blijmoedigheid in. Zoo veel levens
vreugde. maar ook zooveel verstandige
ernst.
Doch toen ik 'snachts in mijh boot
de flikkerende zee doorkliefde, vormde
mijn heimelijk verlangen een geheel a)n>
der beeld. Het had groote, bruine oogen
en eer ernstigen, trotsch^n mond.
En mijn hart klopte onstuimig, toen
ik dacht aan het oogenblik, waarpp ik
in deze mooie oogen bet antwoord zou
lezen op een vraag, die mij! reeds zooi
lang op de lippen brandde.
15 Juli.
Wat een heerlijke tijd! Wat ©en ge
benedijde, onvergetelijke tijd
Als men mij' vroeg, waar de laatstei
weken gebleven zijn, zou mijh antwoord
luiden: ik weet het niet! Maar als men
mij gevraagd had, wat ik al dien tij'd
heb uitgevoerd, zou ik moieten Zwij'gen.
Misschien echter zou ik dan ©en klein
pakje laten zien, een pakje .van meer
dan tweehonderd beschreven vellen pa
pier. Op het bovenste blad zijn slechts
tw.ee (woorden te lezen: „Eerste oogst".
(Wordt vervolgd).
