bijvoegsel
Zierikzeesche Nieuwsbode
de r*
V70UDEN
BRUG
voorspoedige geboorte van de jongste
telg vain ons Vorstenhuis. In deze degen
is de verknochtheid van ons volk aan
het Huis van Oranje wel zeer duidelijk
gebleken. Hoog en laag, oud en jong
verheugen zich over de thans hechter
gefundeerde toekomst van ons Vorsten
huis, welke een waarborg biedt voor
een rustige evolutie der ook in ons
land bestaande politieke en economische
moeilijkheden. Wanneer we nagaan hoe
groot de spanningen en verwikkelingen
om ons heen ver af en dichtbij
zijn, dan moge die blijdschap ons tot
dankbaarheid stemmen. Onze Minister-
President, Dr. Colijn, heeft het in zijn
radio-rede zoo treffend gelegd„Neder
land en Oranje zijn samen geworden,
samengegroeid tot wat ze nu zijn". Moge
onder Hoogeren Zegen Prinses Beatrix
voorspoedig opgroeien tot vreugde van
de Koninklijke Familie en tot heil van
ons land".
In aansluiting hierop deelt de voor
zitter mede, dat heden een dankbetuiging
is ingekomen van hunne K.H. Prinses
Juliana, en Prins Bernhard voor de zeer
gewaardeerde gelukwenschen, die door
het gemeentebestuur en de bevolking zijn
aangeboden.
Voortgaande met Zijn rede zegt de
voorzitter: „Wanneer we met een enkel
woord het afgeloopen jaar, voor zoover
het omz'e gemeente aanbelangt, in de
herinnering terugroepen, dan moeten we
vaststellen, dat het de in het voorjaar
algemeen verwachtte opleving in zaken
niet heeft gebracht. De financieele op
brengst vlan den landbouw was, met uit
zondering van een enkel gewas, bene
den het middelmatige. De uitkoimlsten van
de visisdierij en van de overige bedrijven
waren niet gunstig. De werkloosheid
werd grootendeels opgevangen door het
gesubsidieerde werk 'in de weilanden.
Het transport van landbouwproducten
over de haven bleef maar weinig onder
de hoeveelheden van het vorig jaar. De
moeillijksté toestand op financieel gebied
viooi* onze gemeente lijkt thains wel over
brugd, zij het dan ook met behuilp van
hooge belastingen." Spr. wenscht den le
den met hunne gezinnen en in huin werk
nog een voorspoedig 1938.
Na, de vaststelling van de notulen en
een aantal ingekomen stukken die voor
kennisgeving worden aangenomen, be
krachtigt de raad het besluit tot het ver-
leenen %n een crediet van f 50, voor een
blijvend aandenken aan de leerlingen der
lagere scholen in verband met de blijde
gebeurtenis, nadat de heer Priem nog had
aangedrongen ook herinneringslepeltjeia
uit te reiken op de bewaarschool,
Aan C. van der Wekken te Zierikzee
wordt overeenkomstig zijn verzloek ont
heffing verleend van het verbod, gesteld
in ,art. 42 sub o van het Motor- en
Rnwielreglement, zulks voor de wegen
en kom tiezer gemeente, voor Zijn inge
schreven motorrijtuigen.
Vastgelsteld wordt een besluit tot wij
ziging der igemeentebegrooting 1938, in
verband met de financiering, vian het
groote lokaal der openbare school.Vaist-
gesteld wordt een beisluit ex art. 55bis,
le lid der lager-onderwijswet 1920,w!aair
in het bedrag voor het jaar 1938 wordt
bepaald op f9,79 per leerling voor het
openbaar lager onderwijs, plus f0,50 per
leerling wegens administratiekosten. Dit
bedrag zal aan de bijz. school worden
uitgekeerd.
Vastgesteld wordt voorts een over
eenkomst van geldleening met de N.V.
Waterleiding-Maatschappij „Schouwen
Duiveland" tot een bedrag vian f 100.900.90
Aan de orde is daarna den verkoop
van houtgewas. B. en W. willen verkon-
pen eenig snoeihoul en een boom op
de speelplaats der bewaarschool. De
heer Ringelberg wenscht daarbij te voe
gen de nog te kappen uitloopsels. van
het houtgewas in de grasetting langs
de trambaan.
Op wien de verplichting to,t bet kap
pen dier uitlooplsels rust, verschillen ide
tmleeiniugen. Onderzoek daarnaar wordt
toegezegd. Tot den verkoop van hét hak
hout wordt helsloten. Weth. v. Nieuwen-
huize brengt verslag uit vian de vergade-
rang van aandeelhouders der N.V. War
terl. Maatschappij' „Schouwen-Duiveland'
en deelt imiede, dat het voortstel van den
Raad van Beheer pm) het tarief der be.
drijflsaansluitingen te verlagen van f0,30
OP f 0,25 per M.3, tmiaJst. is aangenomen.
Voor de behandeling van reclameis belas
tingen gaat de raad in geheiimle zitting
Over.
Na heropening der openbare vergade
ring is de rondvraag aan de orde. De
heer Ringelberg (sluit zich aan bij1 de
openingswoorden van den vtoorzitter in
zake de geboorte van prinlsesi Beatrix
en spreekt in uitvoerige bewoordingen
over het z.i. onjuilst besluit van den bur
gemeester om op den .dag der geboorte
aan één der 'hjOitelhiou"der(s des jaVon'ds
toch vergunning te verleenen voor het
geven van dansmuziek, ^terwijl dit door
den lo'clo-burgemteelster dós* morgens was
afgewezen overeenkomstig de reeds eer
der igemlaakte afspraak. De voorzitter
imlerkt op 'dat dit niet behqoirt tot de
'Competentie van den raad, doch zal het
met zijn vervangers, de wethouders, be-
'ijp^reken. De heer Ringelberg uit voorts
ziijln [misnoegen over het feit dat de mu
ziek vereen. Apollo" op den nationalen
feestdag igeen rondgang do|o)r de giömj.
heef[t gemiaakt en op den |glebo|0|rtedag
wiel 3 en da,airbijl zelfs een iserenade bracht
voioir één der hioltelist. De vtereeniging ont
vangt f75 lÊlubs.idie uit de gemeentekas,
zoo dat gij verplicht wajsi op den nationalen
feeisitdag een rondgang te maken. Spr.
verzoekt den voorzitter „Apolio" op
haar plichten te wijzen, opdat tniet meer
éénzijdig wordt opgetreden. Indien 'hier
aan niet woirdt voldaan, zial 'hij1 vjopr-
isltellein het. subsidie te schrappen. D'0|
voioirzitter zegt toie dit aan Apollo" mlede
te deelen. Daarna, jsiluiting.
Handen geheel verstijfd
Nu 83 jaar en even recht
alsof hij 21 was
„Ik wil U laten weten, dat ik sinds
een paar jaar Kruschen Salts gebruik.
Voor dien tijd waren de gewrichten in
mijin handen geheel verstijfd en op één
van mijn vingers zat een groote knobbel.
Dit is nu allemaal verdwenen. Mijln han
den zij'n absoluut zonder pijn en mijn
m'ijh vingers even recht alsof ik pas
21 was. Ik ben hiervoor zeer dankbaar*,
want ik ben nu bijna 83 jaar".
S. H. te S.
Gezwollen pijnlijke vingers Zijn, het ge
volg van een rheumatisöhe aandoening.
De oorzaak hiervan is meestal een teveel
aan urinezuur in Uw organisme. De zes
zouten in Kruschen Salts zuiveren UW.
lichaam van alle schadelijke stoffen, ter
wijl zij tevens voorkomen, dat deze zich
ooit weder ophoopen, daar zij Uw in
wendige organen op* natuurlijke wijze
tot geregelde werking aansporen. De da-
gelijksche dosis houdt ;U fit en U voelt
zich jaren jonger.
Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle
apothekers en erkende drogisten 0.40,
0.75 en ƒ1.60 per flacon. Let op, dat
op het etiket op de flesch, zoowel als
op de buitenverpakking de naam Rown-
tree Handels Mij., Amsterdam, voorkomt.
Het .blauw' bij aardappelen
Het „blauw" bij aardappelen, in som
mige streken ook wel het „zwart" ge
noemd, blijkt in den oogst van het af
geloopen jaar op verschillende plaatsen
in belangrijker mate te zijn opgetreden,
dan m eenige jaren het geval geweest
is. Vandaar, dat de Plantenziektenkundige
Dienst het raadzaam acht, de aandacht
van de verbouwers er op te vestigen,
dat het „blauw" geheel of grootendeels
kan worden voorkomen door het toe
dienen van voldoende kali.
Daarom late men in de gevallen, waar
in het optreden van „blauw" verwacht
kan worden, de kalibemesting in geen
geval achterwege.
ONDERWIJS
Schoolfonds R.H.B.S Zierikzee
Kort overzicht Van inkomsten en uit
gaven van het Fonds, in het bizonder
vp.or het echoot jaar 1937—1938.
Wat de inkomsten betreft, dezO Zijn
steeds betrekkelijk gering, en belobpen
tus&chen de f150 en f180 'sjaans, waarb
uit blijkt, dat de steun gemiddeld per
leerling niet groot kan zijn. Wat is daar
voor dit jaar gedaan Uit JdiaJs&e 1 Iz'ijm
2 leerlingen gesteund bij' de aanschaffing
van leerboeken. Uit de klassen 2, 3, 4
en 5 zijn er respectievelijk daarbij 4,
.4;, 4 ieni 1 leerlingen gesteund. Deze steun
was dit jaar voor 't Fonds moigal kost
baar, do,or de ingrijpende veranderingen,
die er pp de boekenlijst hebben plaats
gevpnden op last vian den Minister van
Onderwijs.
Verder krijgen 3 leerlingen der H.B.S.
die buiten ZierikZee woonachtig zijd, een
gedeelte vergoed van hun tram1- of bus-
abonnemlent. Ten slotte werd steeds een
prijs ter waarde van f5 beschikbaar ge
steld,als de leerlingen een tentoonstel
ling oirganiseeren op huisvlijt-, teeken-,
photografeer- of iander gebied, en ia het
Fonds, genegen om o|o|k dit jaar zoo'er
prijs uit te loven, als er nog ©en tentoon
stelling gehouden mocht worden. Daar
alleen de boekensteun dit jaar al ver
pver de f 100 heeft beloopen, zal mlen
begrijipen dat het Fonds graag over oneer
dere inkomsten zou beschikken, dan het
inu doet.
Het isyimlpathieke doel van het School
fonds is, om leerlingen van zekere aan
leg, wier orders minvermogend Zijn, fi-
naniciiëel te steunen bij het aanschaffen
van boeken, leermiddelen e.d. en daarom
verdient het ruimer steun!
U kunt ze herkennen aan
hun hartvorm, want Mijohardtjes zijn
geen ronde, maar hartvormige cachets en
onderscheiden zich van alle goede middelen
die tegen Kou, Griep en allerlei pijnen
bestaan, doordat zij veel vlugger en af-
doender helpen en zoo den duur van Uw
ongesteldheid belangrijk verkorten.
Koker 12st.50ot. Proefverpakking2st.l0ot
Verkrijgbaar bij Apothekers en Drogisten.
TOONEEL EN FILM
«ZESTIEN JAAR»
Een Ufa-film. Jennifer Lawrence
heeft op vrij jeugdigen leeftijd haar man
verloren en is met twee dochtertjes al
leen achtergebleven. Om nu in haar da-
gelijksche behoeften te kunnen voorzien,
sticht ze een modehuis en vertrouwt de
dagelijksche zorgen van de beide kin
deren aan haar oude moeder toe. Het
modehuis 'brengt het tot een groote re
putatie en Weldra is haar naam alom
bekend. Jennifer Lawrence is met haar
man niet gelukkig geweest, doch om
de kinderen al dit leed te b'esparenb
houdt ze dit voor zichzelf en dicht den
overleden vader alle mogelijk© goede
eigenschappen toe. Dit heeft ©r toe ge
leid, dat de kinderen langzamerhand hun
vader zijn gaan verafgoden. Groote con
sternatie verwekt dan ook de verschijining
van een vreemden heer aan de zijde
van hun moeder. Jennifer Lawrence heeft
namelijk in het buitenland kennis ge
maakt met sir John Corbett, die van
haar is gaan houden. Die liefde werdi
spoedig wederzijdsch. De kleine Baba*
vindt het prachtig, dat er een „nieuwe
vader" komt, doch in Irène wekt het
groote ontsteltenis. Uit piëteit jegens haar
overleden vader ©enerzijds en haar als
't ware egoïstische liefde voor haar moe
der anderzijds kan zij zich met het denk
beeld van een tweede huwelijk onmogelijk
vereenigen. Het komt tot groote scènes,
waarbij Jennifer Lawrence nog een oogen-
folik aan de nukken van haar doohteif
dreigt toe te geven, doch haar oude
moeder brengt haar op andere gedach
ten. In een hevig overspannen toestand
besluit Irène zich van het leven te be-
rooven. In het water van een groot}
meer zoekt zij den dood. Doch op het
laatste oogenblik komen Baba en Philip,
een jongeman die veel van Irène houdt,
om deze misdaad te verhinderen. Irène
wordt door Philip gered. Deze drie kin
deren zullen samen 't geheim van deze
poging tot zelfmoord dragen, want Irène
heeft diep berouw en wil haar moeder
voor smart bewaren. Ze is tevens tot
andere inzichten gekomen en beide kin
deren verheugen zich nu in het geluk
van hun moeder, een geluk, dat ook
hun geluk geworden is.
INGEZONDEN STUKKEN
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie)
Copie wordt niet teruggezonden
'Mijnheer de Redacteur,
Mag ik voor onderstaande mededeeling
een plaatsje verzoeken in Uw blad na.ar
aanleiding van een voorgekomen stukje
in de Nieuwsbode van 25 Jan. j.l. be
treffende Een millioen postzegels (en een
misleidend sprookje). Dat heeft mijn volle
aandacht getrjofcken. Het vorige jaar was
mij door tusschenkomst van dhr. M. C.
de Vlieger te Leeuwarden medegedeeld,
en tevens gevraagd, dat thans hard
wordt gewerkt, voor het verzamelen van
alle mogelijke gebruikte postzegels, het
welk 'tot doel had, om T.B.C.-patienten
een vrije verpleging te geven in een der
Sanatoria en daarvoor minstens een mil
lioen postzegels noodig zijn. Het goede
doel voor (oogon was ik direct bereid te
trachten zooveel mogelijk gebruikte post
zegels verzameld te krijgen. Door mede
deeling aan derden verkreeg ik al spoe
dig toezending van postzegels, zoodat
ik in December aain dhr. M. C. de Vlieger
pl.m. 25 mille postzegels kon 'overhan
digen, die zijn verzamelde postzegels
weer .door kon geven aan den heer
E. Kuiper te Terzooi (Fr.)
Het geplaatste stukje in de Nieuws
bode dat binnen.- en buitenlamdlscbe post
zegel^ worden verhandeld als z.g. kilo-
goed en gemiddeld 75 cent per kilo op
brengen, dat het pnimlogelijik moet geacnt
worden dat een T.B.C.-patient voor ieen
Imlllioen postzegels een bepaalden tijd
gratilsi verpleegd kan worden, was Voor
imSj1 onaannemelijk, omdat ik van dhr. de
Vlieger had vemoimien, dat -een dochter
van dhr. Kuiper reed® voor een (millioen
pojstzegels in een. Sanatoriumi was op-
genoimlen. Ik ben daarom1 zooi vrij' geweest
uw1 Nieuwsbode met begeleidend schrijven
aan dhr. de Vlieger op te zenden voor
nadere toelichting. Dhr. de Vlieger heeft
dat ,alle,s doorgezonden aan dhr. Kuiper,
ien ,i;k had het genoegen dezer dagen daar
op .antwoord te lointvangen. Dhr. Kuiper
Schreef imttjl dat heel wat patiënten in het
buiten- en binnenland in een Sanatorium
liggen geheel pf gedeeltelijk bekostigd
door opbrenglst van postzegels.
Menigimlaal ilsi dhr. Kuiper gevraagd door
patiënten van Vereemgingen: Hoe moeten
Wij doen? Wat brengt een 'millioen post
zegels, pp? Is een imillioen voldoende
Steeds is door dhr. Kuiper gewaar
schuwd voor overdreven verwachtingen,
voor zelfverkoopen als ze geen deskun
dige hulp 'hebben. En nu de vraag? Is
een millioen postzegels voldoende voor
enkele maanden verpleging? Neen, als
men doet zooals de schrijver 'van het
ingezonden stukje zegt: ze als kilogoed
te verkoopen. De knoop zit juist daar,
dat bij een millioen postzegels duizenden
ervan waardevoller zijp. En die maken
het goed, soms heel goed zelf. Mits men
den rechten weg bewandelt! In binnen -
en b'uitenlandsche sanatoria liggen pa
tiënten, die dankbaar gedenken de hulp,
die zoovelen in den lande hmi bij 't
verzamelen schonken, hetzij! geheel of
gedeeltelijk bekostigd uit de opbrengst
van pl.m. een millioen, of meer, of min
der gebruikte postzegels.
Door deze toelichting hoop ik dat de
lust tot het verzamelen van gebruikte
postzegels zal blijven voortgaan, en blijf
ik mijl steeds in uvfr welwillende mede
werking aanbevolen houden voor de ont-
vangisit.
Zierikzee. M. F. DE VOS Cz.
behoorende bij de
van Vrijdag 11 Febr. 1938, No. 13649
Brieven uit Bergen-op-Zoom
IX
Ziezoo, ik waag er weer eens een brief
aan; 'kmoet eerlijk bekennen, dat ik wel
wat lui geweest ben, maar hoe minder
men te doen heeft, hoe minder men doen
wil. Bovendien was het een tijd van
hoogspanning, die nu gelukkig voorbij is
en na de opgewonden feestelijkheden ver
anderd is in een stille vreugde.
Toen de ooievaar 't geschenk bracht
Aan 't paleis Soestdijk,
En de blijde maar verspreid werd,
Toen was Neêrland rijk.
'k Was juist op mijn morgenwandeling,
toen de schelle tonen der sirene's over
de stad begonnen te klinken; juichkreten
weerklonken door de straten, de vlaggen
vlogen uit de huizen en plotseling was
de stad in feesttooi. Men begon uit on
geduld maar dadelijk te feesten, want
dat kunnen de Bergenaars. Trouwens,
het zal wel geen unicum geweest zijn;
heel Nederland was dien dag al in feest
stemming. Dinsdag, de nationale feest
dag, 's morgens aubade voor het stad
huis; meer dan duizend schoolkinderen
gerangschikt naar de kleuren hunner
hoofddeksels in rood, wit, blauw en
oranje en allen met een vlag; 's middags
parade van het garnizoen op Kijk in
de Pot en 's avonds taptoe op de markt.
Onderwijl volop muziek, gewoel, gejoel
en drukte in de stad; 'tleek wel een
carnaval, maar ditmaal in oranje; geluk
kig geen enkele stoornis, want oud en
jong was tevreden. Den volgenden dag
woeien nog vlaggen, droeg men nog
oranje, dronk men nog af en toe oranje
bitter voor de gezelligheid en tegen de
kou en had men nog weinig lust to.t;
werken.
In de buurt van onze kamers woont
e%n dame, die laatst haar 85sten ge
boortedag vierde. Een vliegtuigbezitter
uit de omgeving had haar voor dien
dag een vliegtochtje aangeboden. Zij'werd
het met het oog op haar leeftijd van
verschillende zijden ontraden, maar zij
moest vliegen. Kort daarna kwam een
auto voor, zij stapte in en een poosje
later wuifde zijl ons uit de lucht met
haar zakdoek toe. Ongedeerd kwam zij
bij' ons terug en toen ik haar vroeg, hoe
het haar bevallen was, antwoordde zij
opgetogen: „Prachtig, als.ik negentig jaar
word, vlieg ik nog eens weer!" E©q
mooi reclame voor het vliegwezen!
Ondertusschen heeft een afdeeling van
het 3de regiment infanterie zijin 125-jarig
bestaan alhier gevierd. Op de markt
groot militair vertoon, muziek, toespra
ken en defile's, des avonds de traditio-
neele taptoe. Nu wordt het carnavals-
tijd. Ik spits er mij al op. 'k Zag het
omstreeks 50 jaar geleden te Breda. Som
migen doen nu al inkoopen om bijtijds
met alles gereed te kunnen zijin. 't Moet
dan hier evenals op andere carnavals
een gekke boel, maar een prettige drukte
zijn; maar daarover ter zijner tijd.
En dan begint weer de dageraad te
gloren van het tiendaagsche feest ter
herdenking van het 650-jarig bestaan
der stad. Wie kan 'bij1 dit alles gezond
blijven? M. G.
GEMEENTERAAD BROUWERSHAVEN
Revue over 1937
Critiek op «Apollo»
Raadsvergadering Woensdagmiddag 9
Februari. Afwezig Zijn de heeren H. Ver-
hoeff en C. J. van Schelven. Voorzitter?
C. Gast, burgemeester. De voorzitter
opent de vergadering met de volgende
rede. „In de eerste plaats wil ik uiting
geven aan de blijdschap en de dank
baarheid die ons allen vervult over de
FEUILLETON
48 ROMAN V£N HANNO PLESSEN
„Dit is Freiherr van Berg, tijdelijk miijn
gast iin de Lantaarn... eai dit beste Syl
vester, is Margot Sellert van het Munche-
mer Kleimtoioneel", stelt Renate beiden aam
(elkaar voor en haastig laat czij! erop v|o|lgen
„Misschien ken je juffrouw Sellert al
als actrice...?"
„Natuurlijk..' staimielt hij, ,ik herinner
imle... dat wil zeggen..."
Renate ontwaart de hulpeLoosheid van
zijin blilt, welke Zeldzaalmi verlegen en met
iets van een pijlnlijk dringende islmleekbede
pp de zwijgend afwachtende actriicle 'ge
richt blijft. Daardoor dringt het inu pas
tpt haar doior, dat de aanwezigheid van
Margot Sellert volkOimlen in strijd is' met
hun stilzwijgende pvereenkoimlst om nie-
|m!and .tpt de Lantaarn toe te laten. Maar
deze aarzeling duurt slechts kprt. Er is
tnu toch niets Imleer aan te veranderen.
Het beste iis, dat Sylvester van den nood
een deugd Imfaakt en zich langzamerhand
weer aan de buitenwereld traicht te wen'-
nen. Dat kan tpch zoo mjoeilijk niet zijn
voor ielmland, die zich diojor liefde ge
sterkt weet.
Het tweetal, dat zelf al te zeer door
het verrassende van deze ontmloetieig in
beslag iisi genoimlen, heeft haar voorbïji-
gaamde verlegenheid in 't geheel niet be-
imierk't.
„Houd jij juffrouw Sellert zoo lang
gezelschap, dan kan ik me even vain m'n
huisvrouwelijke plichten kwijten", zegt
Renate, op hetzelfde oogenblik reeds de
kamer verlatend.
Seconden lang zwijgen, een lange, ach
terdochtige stilte, die als een onzichtbaar
monster op de loer ligt. Tenslotte is het
de vrouw, die de spanning verbreekt.
„Freiherr van Berj", zegt hij langzaam
en op elk woord de klemtoon leggend',
„dat is wel een zeer b'rutaal stukje, dat
je je daar veroorlooft
„Zwijg....!" valt de man haar in de
rede. Zijh stem klinkt heesch. In zijn blik
ligt slechts angst te lezen. In kleine
druppels parelt het zweet op zijin voor
hoofd. „De schijin is tegen me, ik weet
het, maar wat jij op het oogenblik denkt,
dat is niet waar.... Alles is heel anders
dan je veronderstelt.... Geloof me...."
„Geen woord geloof ik van hetgeen je
zegt!" Margot's zachte stem klinkt thans
vlijmscherp.
Hij krimpt ineen. „Ik kan je dat alles
nu niet direct verklaren.... zoo' in een
paar minuten
„Ik ben ook absoluut niet nieuwsgierig
naar de laatste heldendaad van Sylves
ter Vonberg", geeft zij op snijdend-koelen
toon ten antwoord.
Een laatste poging waagt hij tegen
haar ijzig verzet, als hij bedelt: „Toe
verraad me niet.,.!"
Om Margot's expressieven mond ligt
een trek van grenzelooz© minach
ting: „Wees maar niet bang ridder
van de droevige figuur... Aanbrengen ligt
niet in m'n aard.... Bovendien moet ieder
voor zichzelf maar uitmaken, wat hij aan
jou heeft duidelijker gezegd: zich door
jou laten beetnemen.... Maar Renate Lien
is toch eigenlijk veel te goed voor iemand
als jij!... dat mag toch niet..."
Daar zij een oogenblik aarzelt, neemt
Sylvester Vonberg onmiddellijk het woord
over. Bijna smeekend tracht hij haar te
overtuigen van zijin goede bedoelingen
„Zij is de verpersoonlijking van alles
wat rein en edel is.— de mesch gewor
den goedheid... Aan haar heb' ik m'n
leven te danken... alles... Ach, dat kan
jij immers niet weten. Maar dit zweer
ik je: Als ik ooit slecht geweest ben,
dan nooit tegenover, deze vrouw. Haar
wil ik dienen... Zoo eerlijk vervuld ben
ik van...."
„Houd me ten goede, dat ik ten op
zichte van je eerlijke gezindheid eenige
twijfel koester", zegt Margot muchteij,
„een twijfel, die me, m'n eigen ervarin
gen in aanmerking genomen, niet geheel
misplaatst lijkt.... Bovendien is er een
kinderlijke naïviteit voor noodig om te
verwachten, dat iemand als jij1 nog op
het rechte pad kan worden terugge
bracht.... zelfs niet door deze, werkelijk
bijzondere vrouw.... Enfin, daar zullen we
maar over zwijgen. Zooals ik al zei de
dingen die hier op hun beloop laten,
maar de duidelijke wenk van het nood
lot, welke deze onverwachte ontmoeting
heeft gekenmerkt, mogen we toch niet
negeeren.... Je weet, dat we nog een
klein rekeningetje te vereffenen hebben.
En die moet nu voldaan worden, m'n
waarde...."
Sylvester Vonberg, die reeds een zucht
van verlichting heeft geslaakt, schrikt op
nieuw als hij op zoo onbarmhartige wijze
aan een oude schuld wordt herinnerd.
Hij' moet erkennen, dat hij daar niet
onderuit zal kunnen.
Terwijl Margot Sellert Vonberg beveelt
den volgenden dag om| 3 uur op een be
paalde plaats in de Lanser-hoogten op
haar te wachten, denkt ze bevredigd hoe
handig ze toch daarmee de gelegenheid
waarneemt om een onbedachtzaam oogen
blik uit haar leven ongedaan te maken.
Er gaat toch niets boven het rustige
zelfvertrouwen van een, van alle gevoels-
b'allast, zooals liefde, medelijden en der
gelijke hinderlijke gewaarwordingen, ge
speend gemoed....
Als Renate kort daarop terugkomt, zegt
Margot met een, de goede actrice ken
merkende, uitstekend gespeelde onbevan
genheid: „Meneer van Berg heeft mij
zooeven zooveel vleiends over mij'n
„Nora" gezegd, dat het bezoek aan uw
gezellige woning mij werkelijk de eene
verrassing na de andere biedt.... Maar nu
wil ik u toch niet langer ophouden...!."
„Het is ons werkelijk een buitengewoon
genoegen geweest kennis met u te mogen
maken, verzekert Renate, wie bij Mar
got's woorden een steen van het hart
is gevallen. Met een snellen, teederen
blik zoekt zij' het gelaat van den man,
die haar glimlachend toeknikt. Dan ver
gezelt zij1 haar gast naar buiten.
„Jammer, dat uw vacantie al bijna
ten einde is", zegt ze bij het afscheid
nemen.
„Ja, daar is helaas niets1 aan te doen;
Overmorgen zullen de koffers gepakt
moeten worden", antwoordt Margot.
„Ik h&op, dat het verblijf aan het
Lansermeer u goed is bekomen. Eigen
lijk is het daar voor rustbehoevenden
nog beter dan in Iglis.— In ieder geval
wensch ik u een zeer voorspoedige reis....
en behouden thuiskomst.... ja en „de
gouden brug" ontvang u dezer dagen....
ik zal er den noodigen spoed mee be
trachten.... nee, nee, geen dank.... Ik vind
het zelf veel te leuk, dat m'n movefile
nog voor zij gedrukt is, door de radio
zal worden voorgedragen.... en nog wel
door u...."
(Wordt vervolgd).