D
BIJVOEGSEL
Zierikzeesche Nieuwsbode
E REIS NAAR DE
PLANEET „KEN"
Uit Stad en Provincie
behoorende bij de
van Zaterdag 19 Dec. 1936, No. 13301
GIUSEPPE MOTTA
De Vereenigde Zwitsersuhe Bondsver
gadering heeft de verkiezing van bonds
raad Motta, o,ud-vice-president en minis
ter van buitenlaadscJhe zaken tot Bonds
president voor het jaar 1937 met 157
van ide 172 geldige stemmen bevestigd.
Bondsraad Motta heeft ook in 1915,
1920, 1927 en 1932 ide eervolle functie
van president van Zwitserland bekleed.
Hij is op 29 December 1871 te Airolo
(kanton Tessino) geboren ein stuideerde
te Freibuirg, Müncfhen en Heidelberg in
de rechten.
De nieuwe bondspresident is een Zeer
bekende verschijning te Genève, waar hij
zijn land steeds vertegenwoordigt. In 1924
heeft hij het presidium waargenomen v;an
de Volkenbondsvergadering.
Zijn benoeming tot bondspresideht vo|0ir
1937 wordt in Zwitserland algemeen met
vre,ugde begroet. Hij geniet een zeer
groot vertrouwen en men waardeert alge
meen zijn 'capaciteiten tact en inzicht.
Op zoek naar de goudstad Saba
Wat Fransche vliegers konden waarnemen
Een Fransch-Amerikaansche
expeditie is van Marseille
naar Jemen vertrokken, om
daar een onderzoek in te
stellen naar de legendarische
goudstad Saba.
Van 't oude Zuid-Arabische rijk van Saba
is ons niet al te veel 'bekend, maar in
ieder geval weten Iwtij toch zooveel, dat
wij de ligging van het oude land kumtosn
bepalen en Zelfs zlijn geschiedenis iin
groote trekken kennqn.. Het meest, bekend
is de koningin van Saba, w'aarover, in
het Oude Testament verteld wordt, dajt
Zij koning Salomo bezocht en rijke ge
schenken overhandigde. Historisch staat
vast, dat ide Sabanen in den eersten
tijd van het bestaan van hium rijk iets
noordelijker woonden dan later. Hum ko
ningen resideerden eerste im Sirwah, la
ter in Marjab. Onder keizer Augustus
ulerd ook dit rijk onder Romeinsche
heerschappij gebracht. In de eerste eeuw
n. Chr. werd het vereenigid met het rijk
der Himjarieten.
Omstreeks het jaar 500 verviel ook het
oude Saba, dat wegens zijn rijkdommen
lang stand had kunnen) houden. Zandstor
men hebben de legendarische stad geheel
bedolven. In ide 19e eeuw-1 heeft een aan-
De mensch, die het meest geleefd heeft,
is niet degene, die de meeste jaren
teldedoch degene die het leven hét,
meest ervaren heeft.
tal onderzoekers tevergeefs getradit, het
oude Saba terug te vinden. Aan onzen
tijd npet zijn luchtfotografie bleef het
voorbehouden, tenminste eenige aajnknoo-
pingspunten te omtdekkein. Twee Fran
sche vliegers, Marraiux en Gorniglioo, heb
ben verklaard, dat zij de ruïnen van een
ouden tempel hebben ontdekt,
i Dit is voorloopig alles wiat men van
Saba weet. Vijf Fransche archeologen
en geschiedkundigen, wiaarbij zich twiee
Amerikaansche geleerden hebben aange
sloten, willen"nu onder leiding van Graaf
de pro ro k door de woestijn trekken,
om dezen tempel te vinden. Intusscheini
maken zij er geen geheim van, dat aan
het bereiken van hun doel groote moei
lijkheden in den weg staan. Naast ho|n-
deridi Jcameelen, zal de expeditie voor
alles een groot aantal Arabische zand
gravers met zich medenemen.
De mede'deelingen van de Fransche
vliegers waren niet zoo naiulWkeurig, dat
men de plaats, waar het oude Saba
zich zbu bevinden, precies kon vaststel
len. De archeologen meenen, dat zij meer
in de omgeving van ide Perzische Golf
moeten zoeken dan in hot midden van
de woestijn.
Hopelijk gelukt het de expeditie ten
minste de plaats te vinden, waar het
oude Saba ligt. Later kan men dan
tot het doen van opgravingen overgaaf.
De griep grijpt weer om zich heen
Maar de geleerden staan op het
punt de ziekte ongevaarlijk te
maken
Het is nog niet zoo heel lang geleden,
dat het de menschheid gelukt is, door
inenting met serum en anti-toxine de
verbreiding van epidemieën te voorko
men. Hoever de wetenschap hierin reeds
gevorderd is, bleek wel het best tijdens
den wereldoorlog. Zoo werden b.v. de
klonische krampen welke ziekte in
vroegere oorlogen onder de gewonden
honderdduizenden slachtoffers maakte
met succes bestreden door middel van
het tetanusseruim. Despndainlks idiook juist
in de laatste oorlogsjaren een ziekte op,
die men van vroeger uit andere landen
kende en die met enorme snelheid on
der de verzwakte menschheid om zieh
heen greep: de griep. Tegen deze ziekte,
die men tot op dat oogeriblik voor on
schuldig gehouden had, kende men geen
geneesmiddel en de dood had een rijke
oogst. In dezen nood herinnerde men
zich de ontdekking^ van professor Pfeif
fer, die reedis in 1892 de infliuesvzebaoil
gevonden had, een bacil, die bij alle
grieplijders gevonden werd.
Intiuissthen is gebleken:, 'dat Idle sensa
tioneel© ontdekking van 1892 onjuist is.
Want latere onderzoekingen hebben aan
getoond, dat deze bacil weliswaar bij
zieken, die ongetwijfeld aan influenza
leden, gevonden werd, maar en dat
was het teleurstellende ook bij an
dere soorten ziekten optrad. Deze ont
dekking werd de groote hindernis en
tegelijkertijd ook de groote aansporing
in den strijd tegen den griepplaag. In
den loop der jaren heeft nu de bekende
professor Waldman de veelomstreden ont
dekking van de influenzabacil van 1892
verder uitgewerkt. Het gaat erom, de
geheimen van deze griepbacil, waarvan
het aanwezig zijn niet steeds griep be-
teekent, op te helderen. Het nuchtere ver
stand was echter niet voldoende om het
geheim op te lossen; daartoe was een
verfijning van het microscopische appa
raat noodzakelijk. Want het gelukte, een
stof waarvan de bestanddeelen nog veel
kleiner Zijn dan baclil, eh idie tot nog toe
als doode materie met schadelijk chemi
sche eigenschappen beschouwd was, zicht
baar te maken. En dat is de virus.
De grootste verrassing bij deze sen
sationeel© ontdekking was, dat deze z.g.
levenlooze stof toch typische levensver
schijnselen vertoonde. Waldmann trok nu
de volgende conclusie: De ontdekking van
1892 is onvolledig geweest. De bacil al
leen kan niet beslissend voor het ont
staan van de griepziekte zijn. Een che
mische „bemiddelaar", de virus, Is noo-
dig om het lichaam te schaden.
H et is nu gelukt, verschillende virus-
soorten in reageerbuisjes te dooden.
Daarentegen is het nog niet gelukt de
virus in levende organismen te vernie
tigen. Maar men zoekt en zoekt in de
medische wereld en misschien is men
reeds binnenkort zoover, dat de griep
niet langer gevaarlijk voor de mensch
heid zal zijn.
Uit de Nieuwsbode
van vóór 50 jaar
9 Deti. strandde op het NieiuWe Zand
voor de kust van Sdhoujwlen, bet stoom
schip, ,Reval" op (Weg vain Riga naar
Gent, geladen met vlas en lijnzaad. Het
schip, dat te Kiel thuisbehoonde, 'ging
verloren. De 12 opvarenden iwlenden be
houden te Burghsluis aangebracht.
I 0 D e tl. verhuurde te Oldeboorn een
dienstmeid' Zich bij een bber in Amerika
tegen een jaarloon Vatoi f €00 boven ge
wone verpleging, terwijl bovendien ide
kosten van overtocht geheel vergoed
Werden.
Pres. Krüiger heeft ,aan de Trans-
vaalsche regeering aanzoek igedaan om
f 360 per jaar extra voor koffie. De
Volksraad had 2 dagen noodig deze Zaak
te overwegen en besloot f 180 toe te
staan.
II D ed. vergaderden de onderwijzers
van Schouwen en: Duivplafad te Zierikzee.
De klachten over het -schoolverzuim Wa
ren algemeen. Vele gemeentebesturen dra
gen daartoe bij, omld'at z'ij zöjo traag
zijn in de uitvoering ider
Naar Wij vernemen zal het departe
ment Zierikzee van de maatschappij „Tot
bevordering van Nijverheid",, bij Wijze
van proefneming ee|ne vergadering hou
den, idle ook Voor dames toegankelijk
zal zijn.
12 D e tl. |wierd Ids. J. D. Karres, bij
afstand van den consulent ds. P. J. Ro-
mijn, predikant te Zierikzee, te B r mi
ni sse bevestigd Idóor Zijn vriend ds.
F. A. van Sthaik, predikant te Groote
Lindt e.a. imet de 'woorden Op. 3 11a.
Ds. Karres verbond zich aan de gemeente
sprekende over Jes. €1 :1—3.
16 Died, kwam Dreischor in het bezit
van oen brandspuit uit idle fabriek van
den heer A. H. van Bergen te Heiligerlee.
Bij beproeving bleek de spuit, Iwiel'ke
met 2 stralen tegel ijle een hoogte van
22 [Mi. bereikte, in alle opzichten te vol
doen.
RECHTZAKEN
FEUILLETON
EEN AVONTUURLIJK VERHAAL
T DOOR CHR. AU GEN
„Neen. NiVq Wil geen minuut verliezen»
maar zo|oi Vliuig als maar mogelijk is,
terugkeeren".
De toon, waarop hij dit zejj klonk
beslist en afwijzend. Maar toch klampte
Wayne zich nog steeds vast aan tZ'n
„wetenschappelijk" strodhalmpje, Waar
aan hij' bovendien nog 't geheele maat
schappelijk bestel wilde hangen.
„Dan maar twee dagen", drong hij asm-
„Bedenk eens, van welke beteekemis 't
voor de mensch en zo,u: kunpeln Zijn, als
onze geleerden, artsen, astronomen, tech
nici op ajle gebied, in de gelegenheid ge
steld werden, te putten |U|it de diepgaande
en veelomvattende kennis, die de Kein-
man zich heeft eigen geimlaakt. Hij kan
misschien de oplossing geven van pro
blemen, waar Wij eeuwen of duizenden
jaren voor noodig hebben, |0|m die te
vinden".
„Ik twijfel er niet aan, dat hij da1|
inderdaad zou kunnen, en ik heb nietsj
onbeproefd gelaten, om z'n vertrek uit
Huwelijkszwendelaarvoorde balie
Een 47-jarige mam, Idie door de politie
te Zeist een aartsoplichter wondt ge
noemd, heeft gisteren voor het gerechts
hof te Amsterdam terecht gestaan. Huwe-
lijkszweradel was hem ten laste gelegd,
j De rechtbank te Utrecht haid hem op
1 September j.I. tot idrie jaar gevangenis
straf veroordeeld wegens oplichting, van
welk vonnis hij in hoogèr beroep ging.
De eerste getuige is een dienstbode.
Vend, had bij de kennismaking een val-
schen naam opgegeven. Hij' had ver
telde hij een goede betrekking bij de
Gero, fabrieken. Zijn leven was echter
idupr; hij had een maagkwaal. Een dure
geschiedenis. De j,inffrouw kreeg mede
lijden en had hem ruim f230 gegeven.
Hij had haar beloofd te zullen trouwen,
maar daar was natuurlijk niets van ge
komen.
Verdachte gaf een andere lezing van
het geval. Hij' had wel een anderen naam
opgegeven, maar zoo werd hij dikwijls
genoemd. i
Pres.: Wieet u hoe |d,e politie u noemt?
Een aartsoplichter!
De president las vervolgens eenige brie
ven voor, waaru,it blijkt iwielke geraffi
te stellen. Of dacht je misschien, dal]
ik vrij was van alle ijdelheid en niet
net zoo goed als welke journalist ook«
de consequenties van zulk een wereld
schokkende gebeurtenis kon overzien? O
ja!%Iaar toen ik die aangelegenheid ter
sprake bracht, vertelde hij mij, om welke
redenen hij z'n koene tocht door he|
wereldruim ondernomen had. Het was
een lange geschiedenis, die hij me graag
al Veel eerder verteld had, maar waar
voor hij toen nog niet de juiste woor-!
den en benamingen kende. Toen hij z'n
verhaal geëindigd had, kende ook ik
geen ander streven meer, dan om 'zoo
vlug mogelijk datgene te bemachtigen,
waarmede de „Ster" nu bevracht is en
dan zoo spoedig als we kunnen de terug
tocht naar de Ken te ondernemen. De
menschen hier op aarde moeten maar
wachten, tot we terug zijn misschien
binnen een goed jaar. Hun leven is niet
voortdurend in gevaar, zooals dat van
de Ken-bewoners. lederen dag dat wij
wachten, kan duizenden van Nivo's me-
demenschen het leven kosten. Het gan-
sche, zoo hoog gecultiveerde ras daar1»
boven, wordt met vernietiging bedreigd,
ja, zelfs met een algeheelen ondergang,
als wij hen niet te hulp komen".
Wayne haalde de schouders op.
„Het komt imie nog al naïef voor", zei
hij, „dat wij, onwetende barbaren, de ge
cultiveerde Ken-mensohen, die ons ijn we
tenschap en beschaving duizenden jaren
vóór! zijn, met iets zonden kunnen helpen"-
Taversham stond op.
„Dat kunnen wij, juist, omdat we bar
baren zijn", verklaarde hij ernstig.
„Wacht even, ik zal nog meer vertellen".
Hij trad op 'n schrijfbureau toe, zocht
in een der laden tussdhen 'm stapel pa
pieren en vond eindelijk 'n foto, die hij
Wayne overhandigde. De fioto was geno
men vanuit 'n vliegtuig, boven 'n effen
vlakte, overgoten met 't felle licht van
tallooze schijnwerpers; op den achter
grond tropische wopden, waaruit groote
k|U|dden angstaanjagende pan tserdi eren
golfden, koloissen, ho|0|ger dan de boomen
der wouden en die niets gemeen hadden
met bekende of voor historische diersjopr-
tert van onze aarde.
Wayne dacht aan 'n kruising van een
i'dhtyosaurus, 'n koppootig dier en 'tii
geweldige gorilla. T|uissdhen de machtige,
slijmerige vangarm'en van het ondier zat
een aapachtig gezicht, maar veel grooter
en met veel wreedere uitdrukking; af
schrikwekkend gruwzaam, valsdh en
bloeddorstig waren de kleine loerende
oogen. in de breed© onderkaak stak 'n
lange, spitse tand omhoog, ter grootte
van een zwaard en |U|it de bovenkaak
hingen twee evengroote gebogen tanden,
als bij een walrus.
„Nivo noemt ze Vamipirexen", merkte
Taversham op, blijkbaar bij 't zien van
de foto weer onder den indr,ufk.
De voorste vampirex was blijkbaar vlak
bijl z'n prooi, een der groote, meterslange
vangarmen bedekte de geheele linkerzijde
van de f oto; de weerzinwekkende snuit
in 'n soort starre grijnslach verwrongen.
Deze was de eenige kop, welke op de
foto duidelijk uitkwam; over het meer
neerde middelen verd. gebruikte om) het
meisje te bewegen hem gelid te stu,ren.
Het volgende slachtoffer, een jong
meisje, is er op de zelfde wijze ingevlo
gen. Vend, was toen nog getroujwd, doch
idit had verd. niet weerhouden zich met
het meisje te verloven. Hij had een ring
gekocht en liet zelfs kaartjes drujkfken.
't Was niet erg fraai, vonid verdachte
zelf, maar hij had dringend geld noodig.
De procureur-generaal somde in zijn
requisitoir nog enkele slachtoffers van
Idezen man op. Verdachte is een buiten
gewoon gevaarlijk man. Een onafzienbare
stoet van vrouwen heeft hij ongelukkig
gemaakt.
Spr. requireende bevestiging van het
vonnis van ide rechtbank: een gevan
genisstraf vian idrie jaar.
ZIERIKZEE. Voor de meesten onzer
is het de gewoonste zaak ter wereld
dat bij bedlegerige patiënten de hulp
wordt ingeroepen van de wijkverpleeg
ster, aangesteld door Het Groene
Kruis.
Om evenwel het zegenrijke van dit
werk te beseffen is het voor een enkele
keer wel eens noodig zich voor te stel
len dat er geen wijkverpleging zou zijn!
De ouderen onder ons zullen zich deze
toestand misschien nog herinneren wan
neer zij in hun gedachten teruggaan tót
vóór 1898, het jaar waarin in Zierikzee
de eerste wijkverpleegster werd aange
steld. Zeer leerzaam op dit punt zijn
ook de getuigenissen van oudere medici
die deze tijden nog hebben meegemaakt.
Hunne verhalen b.v. over chronisch bed
legerige patiënten in een donkere bed
stee, waaruit de stank hun soms reed
bij het binnentreden door de voordeur
tegemoet kwam, verplaatsen ons in toe
standen die wij ons tegenwoordig slechts
met moeite kunnen voorstellen. Deze wan
toestanden bestaan tegenwoordig ook
niet meer, dank zij de Kruisbeweging,
die vanaf het begin dezer eeuw in steeds
toenemende mate zich op de verbete
ring van ide hygiënische levensvoorwaar
den heeft toegelegd, daarbij gesubsidieerd
door de overheid doch zich in hoofdzaak
bedruipend met particuliere bijdragen. In
Zeeland zijn op dit gebied werkzaam1
het Wit-Gele en Het Groene Kruis.
v Wat wij in het tegenwoordige dage-
lijksche leven evenwel telkens kunnen
waarnemen, is het verschil tusschen een
ziekenkamer waar de wijkverpleegster
niet en zulk een, waar de zuster wef
komt!
Wat een verlichting voor de patiënt,
wat een geruststelling en gemak voor
de familie, wanneer de zuster de leiding
van de verpleging op zich neemt! Al
leen reeds hierdoor zal ieder die hier
over even nadenkt tot de conclusie ko
men: „De wijkverpleegster is onmisbaar!"
Maar om de aanstelling en het behoud
daarvan mogelijk te maken heeft ieder
dan ook de plicht: lid te zijn of te
worden van Het Groene Kruis, met het
bekende devies: Voor allen, door allen!
Ged. Staten stellen aan de Prov.
Staten voor hen te machtigen tot het
doen van zoodanige uitgaven als noodig
zullen blijken om de Provincie op waar
dige wijze deel te doen nemen aan de
feestelijkheden ter gelegenheid van het
voorgenomen huwelijk van Prinses Ju
liana en Prins Bernhard. (Er stond abu
sievelijk Prins Hendrik).
BURGH. Voor het departement Haam
stede—Burgh van het Nut, trad Woens
dagavond op in Hotel Bakker, de beer
L. v. Dijk van Schoondijke, met het
onderwierp: „Ons dagelijksóh Brood".
Nadat de voorz., burgem. Boot de bij-
Blijkens een zéér globale specificatie zyn er 4470
crisis-ambtenaren in de landbouw, ongerekend
echter het hulppersoneel
Twaalf millioen wordt er verzwolgen
Door dat crisisapparaat,
Een geduchte aderlating
Voor de schatkist van den Staat.
Twaalf millioen, en de gesteunde
Heeft dan nog geen cent gezien,
Want de steunbedragen komen
Dan toch immers bovendien.
Zooveel millioen voor salaris
Plus een flink bedrag aan huur,
Zooveel voor verzendingskosten
Zooveel licht en zooveel vuur.
Zooveel voor te maken reizen
En al wat er bij behoort,
Zooveel voor vacatiegelden.
Enzoo enzoo enzoovoort.
Wordt hier soms niet uitgegeven
Met al te royale hand
En wordt daarbij wel gerekend
Met de draagkracht van het land?
Al die overheidsbemoeiing
Is wel vèr van ideaal
Want het middel is veelal
Erger dan de kwaal. J. S.
achter waarfcsliggen de gedeelte lag weer
idie eigenaardige, roodviolette nevel, dien
Wiayne ook op de schilderij van de stad
Nadir aangetroffen had.
„De Ken-menschen", zei Tamersham,
„hebben den strijd moeten aanbinden te
gen een ontelbaar aantal vain die ge
drochten en bezitten geen enkel verde
digingsmiddel. Zij' beschikken namelijlk
niet over wapens. Sinds vijf duizend jaar
heersiclht op Ken onafgebroken 'n toestand
van vrede; die menschen daar hadden
dus ruimschoots tijd om oorlogvoeren en
alles wat daarmee samenhangt, volkomen
te vergeten. En juist daarom kunnen wij
barbaren, die op dat gebied deskundig
zijn, hoever we overigens ook in bescha
ving achter hen staan, den Ken-bewoners
de overwinning in den strijd tegen deze
deze monsterachtige dieren bezoirgen".
Wayne legde de foto op tafel.
„Ja, 't zijn gruwelijke monsters", zei hij
„even afschrikwekkend als de niet te
definieeren 'gedrochten, die wij1 als kind
wel eens in onzen droom zagen en die
ons nu oog een nachtmerrie kunnen be
zorgen. Maar natuurlijk kunnen zij geen
weerstand bieden tegen kanonnen en ma
chinegeweren en explosies van spring
stoffen. En 'die zijn er nju juist op de Ken
niet?"
„Neen. En alleen daarom heb ik 'n der
gelijke lading taan boord; vijf ton vo,ar
mitrailleuses en twaalf ton granaten. Dat
is| natuurlijk veel te weinig, maar ik hoop,
dat] wij op de Ken groote munitie- en wa
penfabrieken zullen kunnen oprichten, an
ders bereiken we nog niets".
"Maar hebben zij zelf dan heelemaal
geen wapens? Dat begrijp ik niet!"
„Nu, denk je bijvoorbeeld eens in, dat
Marom Sin, de koning der Babyloniërs,
die, zooals je weet, 'n goede vijfduizend
jaar geleden regeerde, dat die Marom
Sin 'n Napoleon geweest was, de geheele
wereld aan zich onderworpen had, wet
ten had geschreven en scholen had ge
bouwd! In dat geval had de Babyloni
sche cultuur, die op een gelijke hoogte
stond als de Grieksche cultuur van drie
duizend jaar later, alle volkeren bereikt.
En dan had men omtrent dien tijd ook
de stoommachines en benzinemotoren uit
gevonden, nader kennis gemaakt met de
mogelijkheden welke de electriciteit biedt
en had men niet duizenden jaren be
hoeven te wachten op de ontdekking van
Gutenberg. Zoo kunnen we eveneens als
vrijwel zeker aannemen, dat na verloop
van enkele eeuwen de oorlog volkomen
afgeschaft en vergeten zou zijn, in ieder
geval reeds lang, voordat Berthold
Schwartz, de vermaledijde uitwerking van
't kruit ontdekt had. Op de Ken is 't
zoo ongeveer toegegaan en daarom had
mijn vriend Nivo een halve bladzijde
noodig, om de begrippen kanon en dread
nought in 't Virdinisch weer te geven.
Deze begrippen waren hen volkomen on
bekend. De oorlog heeft de wapens in
't leven geroepen, zooals 't schaamtegevoel
en 't klimaat de vrouwen heeft leeren
spinnen.'.
(Wordt vervolgd
