BIJVOEGSEL
Zierikzeesche Nieuwsbode
smakelijkefea.4\
FEUILLETON
HET GEHEIM DER
ZEVEN WIJZERPLATEN
HET EUROPEESCHE PAASCHEI
Het Europeesohe paasdhei is
Niet "bijster veelbelovend
En het [gekakel er omheen
Is somtijds oorverdoov'end.
De inhoud deed bij iedereen
Het ergste reeds vermoeden;
Gelukkig' had niet één den moed
Om 't eitje uit te broeden.
Het Europeesohe paasdhei houdt
De aandacht no|g* gevamgejn,
Dooh menigeen begint reeds maar
Het einde te verlangen,
Want als dat ei Iwlerd (uitgebroed
En 't kuiken trad naar buitetn
Dan ,w!as het volgend ^ogenblik
Zijn (groei niet meer te stuiten.
Gelukkig1 zijn bij 't kippenei
Nog Wijze elementen,
Die trachten bij broedlustijgen
Het goede in te prenten.
't Heeft dan ook alle schijn dat zij
Er "wiel naar zullen hooren
Zoo dat men 't loorlojgsbroedseltje
Nog in den kiem zal smoren.' J. S.
behoorende bij de
van Vrijdag 10 April 1936, No. 12991
Het mysterie der dubbelgangers
Verrassende resultaten van
wetenschappelijk onderzoek
Welk een schrik moet het zijn, als
iemand uit de mist een gestalte zjiet
naderen, die steeds duidelijker zichtbaar
wordt, totdat op korten afstand ook
de gelaatstrekken te herkennen zijn en
hij zijn eigen beeld ziet! Geen spiegel
beeld, maar een levend en bewegend
mensch! Het kan niet anders of hij denkt
de eerste cogenblikken aan spookgeschie
denissen en aan het „tweede gezicht".
Zon hij aan halucinaties lijden, zouden
zijn zintuigen het slachtoffer zijini van
een overmatig geprikkelde fantasie, zou
dit misschien een begin van krankzin
nigheid zijn? Doch de dubbelganger blijkt
geen visioen te zijn.
Een interessant verschijnsel
Dubbe'gangers bestaan inderdaad, dat
feit is niet te ontkennen. Het blijft hoicgist
merkwaardig soms komen de beide
personen tot in de kleinste bijzonder
heden met elkaar overeen, zoo|dat men
hen bijna niet van elkaar kan onderschei
den en toch is het geen zeldzaamheid.
Bekende personen, vorsten, veldheeren,
staatslieden en dichters, hebben dikwijls
dubbelgangers, die soms opvallend veel
op hen gelijken. Doch natuurlijk hebben
cok andere memschen burn dubbelgangers.
Slechts de dubbelgangers van bekende
personen vallen als zondanig op. Andere
dubbelgangers moeten do,or een toeval
tot elkaar gebracht worden. Doch zij
komen natuurlijk niet minder dikwijls
voor dan dubbelgangers van beroemd
heden. Gij én ik hebben misschien ook
wel een dubbelganger, ergens in een
ander land, doch wij; (wisten het iniet en
krijgen hem imischien ook nooit te ziein.
Het veelvuldig voorkomen van dubbel-
gangers vraagt een verklaring. Zou de
natuur eenmaal haar rijke verscheiden
heid van vormen uitgeput hebben en
zichzelf moeten herhalen? Neen, want in
alle bosschen ter wereld kan men geep
twee volkomen gelijke blaadjes vinden;
geen twee schelpen hebben geheel de
zelfde teekening; igeen twee bloemen van
dezelfde plant hebben precies dezelfde
kleurnuance. Zou de natuur den juist
bij het menschelijk gelaat niets nieuws
meer kunnen voortbrengen en noodge
dwongen in herhaling vertvlallen? En dat
nog wel zooi diklwüjls en zoo opvallend,
dat het de waarschijnlijkheidsberekenin
gen verre overtreft?
Bovendien vertonnen ook de gelaats
trekken der menschen een zoo verwar*
rende veelzijdigheid, dat het blinde toe
val alleen praktisch nooit dezelfde v|or-
men te voorschijn zou kunnen roepen bij
twee verschillende menschen. Dat is evpn
onwaarschijnlijk als de kans, dat bij een
loterij tweemaal hetzelfde nummer pit-
komt.
Bloedverwantschap steeds de oorzaak
In deze richting moeten wij dus de
verklaring v;an dit merkwaardige ver
schijnsel niet zoeken. Doch de weten
schap, die wel middelen heeft gevonden
om de chemische samenstelling van de
verst vierwijderde sterren te bepalen, laat
zich ook in met zulke „alledaagsche"
dingen als dubbelgangers.
Zij heeft een verklaring gezbdht en
ook' gevonden. De Utrechtsche professor
van Beem is bij' zijn uitgebreide onder
zoekingen telkens weer tot de conclusie
gekomen, dat dubbelgangers bloedver
wanten van elkaar zij'n. Welistolaar moet
men soms de afstamming der beide per
sonen do,Oir talrijke generaties nagaan-,
doch dan stuit men ook zeker eenmaal
op gemeenschappelijke voorouders. Het
verrassende verschijnsel der dubbelgan
gers berust dus op gewone familiegelij
kenis. Dubbelgangers moeten ergens in
hun stamboom dezelfde voorouders heb
ben, hetzelfde bloed. Het 3ot kan de
families van elkaar scheiden en ver
vreemden, schijnbaar is elk spoor der
gemeenschappelijke afstamming verdwe
nen, doch de erfelijke aanleg blijft van
geslacht op geslacht bewaard. en kan
soms plotseling een treffende gelijkenis
met een „wildvreemde" tengevolge heb
ben. 4
Alle menschen bloedverwanten
Het merkwaardigste is nog niet eens,
dat de latente familiegelijkenis plotse
ling en zonder bekende oorzaak tot uiting
komt. Men heeft reeds meermalen waar
genomen, dat erfelijke eigenschappen
door tal van generaties latent blijven, om
zich plotseling, te openbaren. Een mensch
kan niet op al zijn voorouders tegelijk
lijken. Doc'h een voorouder, waarivan hij
zelf absoluut niets heeft, kan het zuivere
evenbeeld van een zijner kinderen zijn.
Daaruit blijkt, dat hij wel degelijk de
erfelijke eigenschappen van dien ivoor-
ouder, waarvan hij zoo „niets heeft",
in zijn lichaam draagt, anders kon hij
ze niet op zijn kind overbrengen. Onze
kinderen en kleinkinderen kjuinineu dus
eigenschappen hebben, die wij zelf niet
bezitten,die misschien geslachten lang in
onze familie latent zijn gebleven; doch
die eigenschappen moet eenmaal een on
zer voorouders hebben bez;eten. Opper
vlakkig. gezien is zoioh kind een speling
der natuur, doch in werkelijkheid lijkt
het op een van zijn voorouders, wat een
geheel normaal verschijnsel is.
Brieven uil de Residentie
DE EERSTE KAMER.
Een toeval bracht ons weer eens naar
de Eerste Kamer, waar zoowel de deco
ratie van vergaderzaal als het decorum
van den Senaat zoozeer afwijken van
de overzijde van het Binnenhof, waar
de Tweede Kamer vergadert in een sfeer
vlain op- en neergaande luidruchtigheid.
We zullen niet veronderstellen, dat de
hardhoorigheid van sommigen en de leef
tijd van vele Senaatsleden oorzaak is van
de rustige bezonnenheid van de Kamer
van 50. De voorzitter, baron de Vos van
Steenwijk, reeds de 70 gepasseerd, leidt
de vergadering op een wijze, die niemand
hem verbeteren kan. Zijn woord heeft
gezag en is altijd „to the point", eene
gave, die alleen in een lang leven kan
worden verkregen. Hij wordt rechts ge
flankeerd door den Griffier, in gekleede
jas, een kleedingstuk, dat pas in Enge
land uit de deftige garderobe is ver
bannen, maar aan deze omgeving cachet
geeft. Links zit de Adjunct-Griffier, die
door zijn jeugdig uiterlijk eene onwe
zenlijke verschijning lijkt.
Dr. Colijn
Tegenover den Voorzitter aan den Mi
nistertafel staat Dr. Colijn, heel alleen,
als een professor, die college geeft in
de landsverdediging. Het is imlmer een
genot om dezen Minister-President het
woord te hooren voeren: Rustig, be-
heerscht, volkomen op de hoogte van
het onderwerp, dat hij behandelt. Wat
een voorrecht voor ons land, dat een zoo
volkomen deskundig man twee Departe
menten beheert en beheerscht. Hij spreekt
met het vertrouwen en het zelfvertrou
wen van iemand, die in de leerscnool
des levens een wijsheid heeft vergaard,
die hem alle recht geeft om het Schip
van Staat door de branding te koersen.
Waar zijn de adelsbrieven van de N.S.B.-
leiders? Dr. Colijn ging diep in op de
vreemde theorieën van den vrijzinnig-
demoera tisehen professor van Emden, die
zich nog niet kon loishi'aken van de
nationale ontwapening: vivent les prin
cipes, périsse le monde! Nu alle sta
ten om ons heen tot de tanden gewapend
zijn. wil de Professor nog van geen
verweer weten. Terecht mocht Dr. Co
lijn betoogen, dat verzet onzerzijds tegen
een aanval de primaire plicht is van
elke landsregeering. Naar de mate van
onze krachten moeten we ons gereed
maken om de mobilisatie, waarachter het.
Nederlandsche Leger zich nog formeeren
moet, tot een muur te maken, geen Chi-
neeschen, maai' een levende, die voor
indringers niet in eersten aanloop on
derstboven kan worden geloopen met
tanks en gepantserde auto's. Het is on
begrijpelijk, dat een Professor niet weet,
dat „qui se fait brebis, le lpup le
mange".
Professor de Savornin Lohman
Deze professor is in Zierikzee geen
onbekende. Hij is het eenigste Eerste
Kamerlid, dat een jaar of vier geleden
zich persoonlijk kwam overtuigen van
de gebrekkige en hobbelige toegangswe
gen naar Schouwen-Duiveland en op het
Stadhuis van Zierikzee eene vergadering
bijwoonde van het Comité voor betere
verbindingen. De professor ontving op
het vliegveld van Haamstede den lucht
doop, want hij zag er te veel tegen op
om langs denzelfden keiweg naar huis
terug te keeren. Hij hield in de Kamer
eene Philippica tegen d$n N.S.B.-afge
vaardigde Graaf de Marchant et d'An-
sembourg. Deze had zich als „ancien
combattant" aangediend, in één adem
met Dr. Colijn. De Professor vermaan
de, dat het dienen in de Duitsche ge
lederen voor een Nederlander nog iets
heel anders is dan het vechten in Indië
onder de Nederlandsche vlag. Zoowel
in de Kamer zelf als op de Tribunes
sloeg het requisitoir in als een verlos
send woord. Men moet het in den Mi
nister-President prijzen, dat hij tijdig het
karakter van deze op Duitsche methoden
afgestemde politieke partij heeft onder
kend. Het Nederlandsche volk heeft geen
behoefte aan een stembiljet, die slechts
één lijst vermeldt met drie of vier na
men. Als ook de S.D.A.P. eindelijk uit
de branding is gekomen met betere in
zichten, dan is onze nationale defensie
eindelijk één groote K XVIII.
Afscheid
Dit is Zieric's laatste brief. Hij neemt
in de eerste plaats afscheid van den
heer Kosten, met wien hij nu zoo on
geveer 7 jaar lang op de meest prettige
wijze heeft samengewerkt, zoomede van
den heer de Looze en zijn staf. Wat
werden we in dat Hoofdkwartier altijd
hupsch ontvangen. Hij neemt ook af
scheid van den lezer, die de moeite
nam om deze brieven te lezen. Hij neemt
weer plaats in de Kajak- en roeit
Voor den Paaschdag
iets kleurigs en fleurigs
Zelfs al mocht (het weer niet meetoler-
ken we hebben dit jaar een betrekke
lijk vroege Paschen dan toch voelen
we in en om ons in dezen tijd van het
jaar al iets vain het voorjaarsachtige,
dat binnenkort overal tot uitbolttilng zal
zijn 'gekomen.
De lente zit al in de lucht, de vroor
lijke voorjaarsbtoiempjes verschijnen in
het gras en de graiuwheid van den |w|in-
ter wijkt voor het kleurige van de ont
wakende natuur.
Geen wonder, dat jwe binnensbuis de
zelfde stemming) wenschen te brengen, die
buiten in ons wordt gewiekt ejn dat
wel des te meer als in de aanstaiainde
feestdagen de familiekring zich gewoon
lijk nog uitbreidt en we het als
gfastvrouw onze huisgenooten extra
gezellig willen maken.
Wat jonge groene of 'bloeiende takken,
wat c'ro'ciusjes of andere yoiorjaiairsb'loemp-
jes als kamer- of tafelversiering!goed
maar ook wat fleur en kleur in de ge
rechten, die den feestmaaltijd helpen
samenstellen!
Paaschboterhammetjes
8 a 10 stukjes toast, besmeerd met
wat boter; 1 kropje sla oif een plukje
sterkers, 1 citroen, 1 selderijkcnol, 1 a
2 tomaten, wat peterselie, 1 a 2 eet
lepels dikke mayonaise.
Kook de geschilde in plakjes gesneden
selderij'knol (gaar in wat |w|ater met zont
en citroensap; laat ze uitlekken eln koud
worden, snijd er dan dulnine reepjes van
en maak die met de mayonnaise e|n< de
Maggi's Aroma tot een samenbaingeinjd
mengjsel.
Leg! op de gesmeerde stukjes toast
een dun laagje sterkers, strooi er een
ietsje fijn zoiut over en druppel er wat
citroensap op (héél weinig!)
Bedek het broodje even binnep den
rand blijvend met een laagje yap het
selderij-mengsel, leg daarop een plakje
tomaat met gehakte peterselie.
Paaschbroodjes
5 kleine langwerpige broodjes, 1 klein
blikje van allerlei groenten, 2 3 eet
lepels dikke mayonnaise, 1 a 2 augur-
ken, 1 half ons ham, 1 hardgekookt ei,
wat fijngehakte peterselie, 1 niet te groo
te tomaat.
Begin met de groenten uit het blik
zoo zoiigjvuldig mogelijk te laten uitlek
ken. Snijd intusscheP1 de broodjes dopr-
foiidden en hol de precies gelijke helf
ten uit (zonder den omtrek te bescliu-
digien!)
Meng de uitgelekte groenten, de fijn
gesneden augurken eP de gehakte ham
of ossentong (op één (plakje pa) met de
mayonnaise en de Magigi's Aroma tolt
een samenhangend slaatje, vul daarmee
de broodjes hoóg-op en garneer ze met
hardgekookt ei (wit en geel afzonderlijk),
kleine stukjes tomaat, fijngehakte peter
selie en reepjes ham.
INGEZONDEN STUKKEN
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie)
Copie wordt niet teruggezonden
M. de
In Uw blad van 7-4-'36 las ik, betref
fende het te houden concours op Pink
op onvei'wrikbaarheid. Tamelijk terneer
geslagen keerde Bundle op hare schreden
terug. Ze Iwias halverwege het klimop
toen er plotseling een idee iin baar op
kwam en ze bijna losliet en gevallen
zou zijn. Gesteld dat hoofdinspecteur
Battle haar verdacht. Er Iwlas iets ge-
to'eestjaer was zeker iets geweest
in zijn manier vain doen, dat zoodets
deed veronderstellenZe lqoin piet pa
laten te lachen, terwijl ze over de yën-
sterbank in haar slaapkamer kroop. Ver
beeld je dat de stevige hoofdinspecteur
Battle haar verdacht. Ofschoon ze door
naar haar kamer terug te keeren in zoo
verre Battle's bevelen had opgevolgd,
tolas Bundle niet van plain naar bed te
gaan eni te gaan slapën. Ook diaoht ze
niet, dat Battle Werkelijk gewild had
dat ze dat doen zou. Hij iwias er de
man niet naai- het onmogelijke te ver-
tolachten. En rustig te blijven als er iets
geslaagds en spannends aan den gaing
kon zijn, ,w!as absoluut (onmogelijk voor
Bundle.
Ze keek o)p: haar horloge. Het to'as
tien voor tto'ee. Na enkele minuten van
besluiteloosheid opende ze voorzichtig
haar deur. Geen geluid. Alles jw|as stil
en vredig. Ze sloop vporzichtig den gang
door.
Een keer stond ze stil, omdat ze dacht,
dat ze eigens een 'plank hoorde kraken
maar toen, overtuigd dat ze zich ver
gist had), ging ze verder. Ze tolas nu
stermaandag te Ouwerkerk, dat alles was
geregeld, behalve inrichting terrein en
gunning buffet. Dit zou over 14 dagen
worden behandeld. Misschien is het be
stuur onbekend met de bepalingen der
„Nieuwe Drankwet". Dit kan voor pach
ters moeilijkheden meebrengen. Het is vol
gens de N.D. verboden in een tent, waar
in wordt gedanst, bier of andere alko-
holhoudenden drank te serveeren, toe te
dienfen of te verkoopen, ook al wordt
deze in een buiten de danstent aanwe
zig café, kraam of tent getapt. Dit vol
gens beslissing van het Gerechtshof te
's-Hertogenbosch, dato 8 Mei 1935. Hier
werd een danstenthouder uit Aarle-Rix-
tel veroordeeld, omdat hij tijdens de ker
mis te Helmond bier verkocht had in
een danstent, die opgebouwd was in een
tuin van een café. De kantonrechter had
de zaak vervolgd op verzoek van een
danstentexploitant, waarop de rechtbank
te Roermond den man in appèl ontsloeg
van rechtsvervolging. De Hooge Raad
verwees de zaak wegens een vormfout
naar het Hof te 's-Hertogenbosch, die
den man, bovenvermeld, veroordeeld
heeft.
De pachter stelt zich dus bloot, in
dien hij bovenstaande niet in acht neemt,
dat tegen hem proces-verbaal kan wor
den opgemaakt en indien hij „vergun
ning-" of „Verlofhouder" is, en hij bin
nen 5 jaar tweemaal is veroordeeld, zijn
„vergunning" of „verlof" wordt ingetrok
ken, behalve de schade bij eventueele
inbeslagname dien dag.
Ook het verkoopen van bier op een
terrein, getapt in houten of zeildoeken
tent, of anderszins, is door de N.Df.
verbdoen. Alleen de Commissaris der Ko
ningin kan bij uitzondering toestemming
tot verkoop van zwak-alcoholischen drank
zonder verlof A verleenen.
Met dank voor de opname,
Een lid der Ned, Ver. B. v. K. en
V ergunninghouders,
afdeeling Schouwen en Duivelancl.
in den hoofdingap'g iojp |wieg naar den
toiestelijken vleugel. Ze bereikte het kruis
punt en tuurde voorzichtig in het rolnd.
De Wachtpost was ledig. Jimimy Thesiger
tolas er niet. Bundie zette (groote oiogen
qp van verbazing. Wat tolas er gebeurd?
Waarom had Jimmy zijn (piost verlaten?
Wat beteekende dat?
Op dat oogenblik hoorde ze een klok
ttotee uur slaan. Ze stond daiar nóg,
zich afvragend tolat ze nu doen moest,
toen haar hart plotseling: (Opschrikte en
toen scheen stil te staan.
De kruk van Terence O'Roiuirke's (ka
merdeur tolerd langzaam omgedraaid.
Bundie keek gehypnotiseerd toe. Maar
de deur ging niet open. La plaats daarvan
ktolam de knop, weer langzaam in zijln
gewonen stand. Wat beteekende dat?
Plotseling nam Bundle eeP besluit.
Jimmy had om een ombekende reden zijn
post verlaten. Ze moest Biill te spreken
zien te krijgen. Vlug en geruiischloos
legde Bundie den .Weg weer ,af, dien
ze gekomen to'as. Ze stormde zopder
complimenten Bill's kamer binnen.
„Bill, tolordt wakker. O, wordt tpich
to lakker".
„Ze fluisterde het dringend maar er
ktolam geen antwoord.
„Bill", fluisterde Bundie.
Wordt vervolgd).
Een geheimzinnig verhaal
door AGATHA CHRISTIE
37 (Nadruk verboden)
Nog vvfel te vroeg. Wiat er cjok
gebeuren ging, vooreerst gebeurde
dat nog niet. Men (mloest af de iniwio|mers
Van het huis den tijd gfupnein in stlaap
te raken. Haflf één was de tij|d 'dbo'r
Bundie 'bepaald om met de manoeuvres
te beginnen. Ze deed het liclht pit ein.
ging bij het raam zitten wadhten. Stijpit
cp het voorgenomen oogenblik stopd ze
cjp, schoof het raam omhoog en slin
gerde haar beenen over de vensterbank.
Het was een mooie nacht, koiu,d en stil.
Er waren sterren, maar geen mafain, Ze
vond het gemakkelijk om naar beneden
te klimmen. Bundle en haar zuster ware(n
in het wild opgegroeid in 'het park van
Chimneys, toen ze 'klein waren en ze
konden allen klimmen als katten. Bundie
kwam in een bloembed terecht, vrij
wel ademloos maar ongedeerd. Ze bleef
een oogenblik staan om haar pflamlnen
te overdenken. Ze wist dat de kamers
betrokken door den minister vain lucht
vaart en zijn secretaris in dea .(Weste
lijken vleugel lagen, dat tolas waar Bundie
nu stond den tegeoovergesteldem kant
van het huis.
Aan den zuidelijken en westelijken kant
van het huis dat plotseling ophield bij
een ommuurden boomgaard, liep het ter
ras.
Bundie stapte uit haar bloembed en
ging den hoek van het huis om tot
waar het terras laan den zuidkant begon.
Ze kroop er heel kalm langs, dicht 'bij
de schaduw van het gebouw blijvend.
Toen z'e den tweeden hoek bereikte
schrok ze, want daar stond een map,
duidelijk met het plan om haar den weg
te versperren. Het volgende ooigenblik
had ze hem herkend.
„Hoofdinspecteur Battle. U deed me
zoo schrikken".
„Daarvoor sta ik hier pok", zei de
hoofdinspecteur vriendelijk.
Biundle keek hem aan en het viel hapr
op als zooi dikwijls, te voren hoe ver
bazend weinig hij eigenlijk vermomd was.
Hij was groot, stevig en opvallend.
Hij maakte ojp de een of andere manier
een echten Engelsdhën indruk. Maar van
één din^gi was Bundie heel zeker, hoofd
inspecteur Battle was geen dwaas.
„Wat doet iu hier eigenlijk", vroeg ze
nog fluisterend.
„Ik zlorg (mlaar", eei Bundje, ,da,t er
niemland ronldjoopt, (d|ie dat beter niet
kan dopn".
.„O", zei Bundle tia|m|elijik van haar stuk
gebracht,
„U bijvoorbeeld laldy Eileen. Ik ver
onderstel niet idat u gewoonlijk' pip, idit
nachtelijk upr een tolandelig doet."
„Bedoelt u", Zei Bfup'dle langzaam', ,,'da.t
q Iwtilt hebben dat ik terpgga?"
Hoofdinspecteur Bpjttle knikte bevesti
gend.
„U bent heel vlug lady Eileen. Dat is
precies tolat ik' bedoel. Kwam) qt.h'm...
uit een detujr of uit het naaml?"
„Uit( het riaami. Langs dezien kjilmlolpnaar
beneden te klimlmien is zpo .gemakkelijk
lajls' iets", i
Hoofdinspecteur Battle keek nadenkelnd
naar omhoog.
„Ja", zei hij, ,dat lijkt mij' ook".
„En iu Iwlilt hebben, dat ik terugga?"
zei Bundie. „Ik wiilde zoo graag, mee
doen. Ik iwou naar het westelijk terras
gaan".
„Misschien zult u de eenige niet zijn,
die daar naar toe fwfil", zei Battlle.
,N,iemand zal in gebreke blijven u te
zien", zei Bundie tamelijk hatelijk.
De hoofdinspecteur scheen het eerder
aardig te vinden dan het tegenoverge
stelde.
„Dat hoop, ik", zei hij. „Geen onaan
genaamheid heden. Dat is mijn motto.
En toll U' me excuseeren lady Eileen,
maar ik geloof dat het tijd is, dat u
(wieer naar bed gaat".
De nadruk (Waarmede hij dit zei wees
