ZIERIKZEESCHE
NIEUWSBODE
OM EEN KIND
MAANDAG 30 SEPTEMBER 1935
Kin opciEMoI
zierikzeesche courant
^BUITENLAND
Dames- en Heeren-
Handschoenen
1
ABONNEMENT:
1797 - 1889
Prijs per 3 maanden 11,50, buiten Zierikzee f 1,80
Voor het buitenl. p. jaar f 10,Afzonderlijke
nummers 5 cent. Verschijnt des Maandags,
Woensdags en Vrijdags. Tel. No. 32. Giro 137677
DirecteurA. J. DE LOOZE Uitgever-RedacteurM. J. KOSTEN
Uitgave: N.V. ZIERIKZEESCHE NIEUWSBODE, ZIERIKZEE
92STE JAARGANG No. 12831
ADVERTENTIEN:
van 13 regels 60 cent, van 4 regels en
daarboven 20 cent per regel. Reclames 30 cent
per regel. Bij contract belangrijke korting
Inzending op den dag van uitgave vóór 10 ure
Palestina, het land der
financieële overschotten
Een al te zuinig beheer -
Zonderlinge toestanden
In andere landen sluit het jaar altijd
met een tekort; in Palestina daaren
tegen doet zich het tegenovergestelde ge
val voor. Het zal dan ook wel het eenijge
land ter wereld zijn, wear te weinig'
wordt uitgegeven voor het regeerings-
apparaat. Dat er in een of anderen staat
nog eens een klein meevallertje is, kan
er mee door; doch als dit „meevallertje"
40 pet. bedraagt van de totale inkomsten,
zooals in Palestina, dan moet er toch
het een of ander niet kloppen. Het laatst
verloopen jaar bedroegen de ontvangsten
51/2 millioen pd. st., de uitgaven nog
geen 31/4 millioen pd. st.
Men zou daaruit de gevolgtrekking
kunnen maken, dat Palestina in dat op
zicht werkelijk het beloofde land is.
Maar dat gaat toch niet op. Men is
in Palestina slecht te spreken over dit
al te zuinige beheer. De Maden doen
een aardig boekje open over verschil
lende misstanden. Zoo wordt het baantje
van brievenbesteller zoo slecht betaaidi,
dat zich voor openvallende plaatsen
maandenlang geen liefhebber aanmeldt.
Brievenbussen behooren tot de hooge
zeldzaamheden. De postkantoren 'met
uitzondering van dat te Jeruzalem
zijn over het algemeen niets meer dan
geheel onvoldoende loodsen.
Ook de spoorweg1 voldoet in het minst
niet meer aan de eischen van het mo
derne verkeer. Het traject Haifa—Jaffa
is slechts 100 kilometer lang, doch het
komt voor dat goederen, die over deze
lijn worden verzonden, 6 tot 10 dagen
onderweg blijven. Natuurlijk Zijn er ver
schillende diensten met vrachtauto's ge
opend; die den afstand in een paar u,ur
afleggen.
Bij de havens, den gezondheidsdienst
en in de scholen is het geen haar be
ter gesteld. Overal verkeeren de gebou
wen in een desolaten toestaind en wlor-
óen de beambten slecht betaald.
De pers stelt nu den eisch, dat er een
eind wordt gemaakt aan het schriele
beheer en dat het overschot der ont
vangsten wordt aangewend tem gunste
van land en bevolking.
De Duce volhardt
Italië blijft voorloopig in den
Volkenbond - Het houdt
rekening met Engeland's be
langen
Zaterdag heeft Mussolini opnieuw' in
een kabinetszitting verklaard, dat de
voorstellen van de Commissie van Vijf
niet konden wiorden aanvaard Wijl zij
in het geheel geen rekening hielden met
Wees zacht en
uw sterkste
ig en gij overwint
FEUILLETON
ROMAN VAN NOR0ERT GARlAI.
„Coverley? Verduistering van fabrieks
geheimen? Daar heb ik toch meer van
gehoord? O, wacht ©eins.... ja, ja, dat
was die zaak, drie jaar geleden onge
veer..^."
Het is igeen wonder, dat inspecteur
Bespett zich het gjeval-GoVerley zopj nauw
keurig kaïn herinneren. Zelden heeft een
zaak herb zooveel last veroorzaakt als
deze, (hog steeds min of imeer onopgehel
derd gebleven affaire-CoVerley.
„Wacht eens'." z>egt Benett peinzend.
„Ik herinner 'mie, dat Gordon destijds een
aafnkladht tegen Coverley heeft ingediend.
Hijl Was toeh vervuld van! een schier onna
tuurlijke wraakzucht. Merkwaardig, dat
jdie Gordon zich zoo ©delmk>e(diig t|c|ont
ide zörg op zich te nimfen van het kind
vain een Man, idoor wien hij, naar hij
opgaf, zOoin onnoemelijke schade zioMi heb
ben geleden....1"
„Ja", mieent Kaynes zijn chef te moe
ten bijvallen, „die adoptie is inderdaad
ee|ni zeer Merkwaardige zaalkf. Een zield-
zaaM igeval vain) edelmoedigheid...."
Voor
naar Firma RISCH.
de Italiaansche behoefte aan gebiedsuit
breiding en aan veiligheid en evediMini
met de verdragen van 1889—1906 en met
het verdrag van 1925.
De Italiaansche regeering, zoo zei hij,
Zal geen enkel initiatief nemen.' op een
terrein en in een omgeving, waaT haar
rechten uit vooroordeel worden miskend.
Anderzijds merkte Mussolini op, dat
terwijl de Volkenbond zich opsloot in
de vormelijke labyrinthen van zijn pro
cedure, Abessinië in deze dagen zijn mo
bilisatie heeft voltooid met de bedoe
ling. de Italiaansche grenzen aan te val
len. De mededeeling van den Negus, dat
hij zijn troepen bevel heeft gegeven, zich
terug te trekken tot op 30 K.M. van
de grenzen, kan absoluut niet ernstig
genomen worden door de Italiaansche
regeering.
Die maatregel heeft een strategisch en
niet een vredelievend doel: de bedoeling:
ervan is, te beter de voorbereidselen in
het inwendige van het land voor nieuws
gierige blikken verborgen te houden en
tevens om sterke posities te bezetten.
Gezien deze toestanden geschiedt het
vertrek van Italiaansche troe
pen naar Oost-Afrika thans in snel
ler tempo.
De Duce heeft voorts verzekerd, dat
Italië den Volkenbond niet zal verlaten,
tot op den dag, waarop de Bond zelf
ten volle de verantwoordelijkheid zal
hebben op zich genomen van maatrege
len, die Italië treffen.
Ten tweede herhaalt de ministerraad
dat Italië thans, nóch in de toekomst
de bedoeling heeft iets te ondernemen,
wat de Engielsche belangen zou kunnen
schaden. Het Engelsche volk moet we
ten, dat de Italiaansche regeering aan
de regeering van Groot-Birittannië beeft
medegedeeld, bereid te z'ij'n over nieuw'
verdragen te onderhandelen, die Enge
land kunnen geruststellen voor zoover
het betreft de legitieme Engelsche be
langen in Oost-Afrika.
Ten derde verklaart de fascistische
regeering op de meest plechtige wijze,
dat zij1 alles zal vermijden, w'at het Ita-
liaansch-Ethiopisch conflict zioiu kunnen
doen uitgroeien tot een conflict op bree
der terrein.
Als men het verslag van de zitting
van den ministerraad leest is de eerste
indruk geruststellend: Italië zal voor
loopig. niet uit den Volkenbond treden,
het herhaalt, dat -de Engelsche belan
gen worden gerespecteerd, ien geeft de
plechtige verzekering, dat het alles zal
vermijden, waardoor de oorlcg van O.
Afrika zich op een ander terrein zou
kunnen verplaatsen. Doch denlkt men er
„Gevallen van zeldzame edelmoedig
heid", zegt Bejnett sarcastisch, „blijken zel-
ideh uit eidelMoediige motieven voort te
kb|mje|ni".
„Zooi jdenk' i'kf er ook over, inspecteur".
„HM", broimit Rejnett. „Wantrouwen je
gens Goridon, den alMachtigen directeur-
generaal der Estna-fabrieken? Je durft,
Baby, idiat imloiet ik zeggen..."
Hjij werpt zïjini assistent een afkeuren
den blik toe, Maar heimelijk constateert
hij( Met voldoening, dat de recherche-baby
Richard Kayines zich het zelfstandig den
ken al iheei aardig eigen heeft gemaakt.
Hij praat iniet te veel, vraagt niet veel,
denkt er het Zijne van, ooïmbineert en bn-
derzoeikt zo,o gaat het igbed!
„E|n£in", besluit hij na een korte pauze,
Ngleef Mij maar eens de Map-Coverley,
Kayinies. Je hebt hem' al meegebracht, zie
ik". 1
Twee uur later treedt een tr©eds ©enigs
zins bejaarde heer jntet een ze©r eerbied
waardig uiterlijk, gelkleed iin een zwarte,
Igped' zittelnde pverjas, den sïijVen hoe,cl
in de hand, Bemett's bureau binnen.
Hij Mlaakt eein vormelijke buiging.
„Gprdpini...."
„Wij kennen elkaar al, Meen ik, mr.
Gordojni", begroeit Benett hem!.
„Drie jaar geleden ongeveer.... de kw©s-
tie. Coverley..
,yJ&, juist, hu herinner ikl Me, inspecteur
Beneitt.//'
even over na, dan vervliegt die gunstige
indruk vrijw'el geheel.
Het is duidelijk, dat er geen sprake
van is, dat Mussolini zijn plannen ten
opzichte van Abessinië zou hebben ver
anderd. Tot de expeditie tegen dat land
is men nog even vast besloten als vroe
ge r." Doch wel krijgt men den indruk,
dat de regeering te Rome begint te
bemerken, dat de Volkenbond toch niet
een zoo zwak en onbeduidend instituut
is, als ze wel veronderstelde.
Abessynië mobiliseert
Deze week opening der
vijandelijkheden?
De keizer van Abessinië heeft 'een de
creet uitgevaardigd, waarbij de alge-
meene mobilisatie wordt gelast.
In zijn telegram aan den Volkenbond,
waarin hij van deze gebeurtenissen ken
nis geeft, heeft de Negus verklaard, dat
hij een algemeene mobilisatie niet lan
ger meer kan uitstellen, met hiet oog
op de voortdurende versterking van het
Italiaansche leger in Oost-Afrika. In het
telegram staat verder:
„Aangezien wij den vrede toegedaan
Zijn, zullen wij voortgaan met den Vol
kenbond samen te werken, in de hoop,
dat een vreedzame regeling in overeen
stemming met het Volkenbondshandvest
bereikt zal worden. Wij moeten echter
de ernstigste opmerkzaamheid van den
Volkenbondsraad vestigen op den toene-
menden ernst van 'de Italiaansche bedrei
ging e'n de agressie, idie gelegen is in
het voortdurend Zenden van versterkin
gen en de andere oorlogsvoorbereidin
gen. Wij moeten den Volk'enbbinldsraad
verzoeken zoo spoedig mogelijk alle voor
zorgsmaatregelen te nemen tegen deiri
Italiaanschen aanval. Wij herhalen onze
verzekering steeds met den Volkenbonds
raad te zullen samenwerken".
Het bevel van den Negus tot de al
gemeen© mobilisatie beteekent geen ern
stige wijziging in den toestand.
De algemeene mobilisatie breidt de
reeds genomen verspreide maatregelen
slechts zeer weinig uit, maar toont de
bereidheid des keizers om zich met wa
pengeweld te verzetten tegen den inval
der Italiaansche strijdkrachten.
Men verwiadht in Italië, dat het sein
tot het openen der vijandelijkheden deze
week zal Wlorden gegeven.
Onheilspellend Roffelen
de Trommen
#De sponning neemt te Addis Abeoa
met den dag toe. Dof weerklinkt door
het geheele land, van Oost tot West
en van Zuid tot Noord, de groote oor
logstrom. Dit onheilspellende geluid is
door geheel Afrika van de vroegste tij
den af' het teeken geweest, dat er oor
log op komst was, en dat elke mian
zich moest opmaken om zijn werkzaam
aandeel te nemen in de verdediging van
dat deel van het Zwarte Werelddeel,
dat hij als zijn vaderland beschouwt. Het
roept de oude instincten wakker en nie-
„Precies.... Eein onaangCnamte geschie
denis geweest, die ztaak-Goverley. Een
zeer sliMmie vos. Wij Weten nu nog niet,
waar hij zich ophoudt../'
Hijl 'wijst op Kayines.
„Mini assistent, Mr. Kaymeis. Hiji leidt het
ohderzio|ök inzake de ontvoering, van uHw
ki|nid".
Een scherpe, onderzoekende blik treft
Kayines. Dan treedt Gordon op hem toe,
reikt hem de hand en zegt plechtig:
„Denkt u er vooral aan, mr. Kaynes,
dat u het lot van ie©n jong, pnsehuldig
kijnd in de hand is geielgji Mijn eenzaam',
slechts idoor zakein in beplajg genpimen
leveln, zal idoelllops geworden zijn als het
kind niet ongedeerd "wpjrjdlt teruggevon
den".
Omstandig, met afgiem'ejten bewegingen
heelmt Gordon op de helm geboden stoel
plants.
„Ik ben u erkentelijk, mr. Gordon",
Zegt Bieinjett, terwijl hij! achter zijn schrijf
bureau gaat zitten, „dat u aan Mijn tele
fonisch verzOak OM hier te IkoM'en, ge-
vplg hebt gegeven. Men heeft u ze kór
reeds meegedeeld, dat op de heide bij
Kensington ©en Man vermoord is gevon
den, die, naar inMid^els is kómen vast
te staan, uw' kind heeft ontvoerd. Van
het kilnd zelf ontbreekt tpt dusver helaas
Oog elk spoor".
„Vreeseüjk! VerschrikkelijkkjoMt het
moeizaam) van Gordon's lippen. „Wat was
er Imlet dien man? WaaapMj heeft hij Maud
mand denkt eraan, zich te onttrekken j
aan de oude, ongeschreven wet van de
wildernis.
Voor de eerste maal
sinds 189 6.
Sinds 1896 heeft zich dit geluid niet
laten hoeren in Abessinië. In dat jaar
heeft Abessinië voer het laatst alle weer
bare mannen opgeroepen, eveneens om
ten strijde te trekken tegen de Italia
nen, wien, zooals men zich herinnert,
destijds een verpletterende nederlaag
werd toegebracht op A'doea. De alge
meen© mobilisatie door middel van het
roeren van de trom is voor deze enorm©
gebieden, zonder voldoende moderne
Communicatiemiddelen, wel de aangewe
zen weg; om het gewenschte dioel te
tereiken. Ongelo'oflijk snel wordt dit
signaal van provincie tot provincie over
genomen, zopdat in betrekkelijk 'korten
tijd het bericht over het geheele rijk
is verbreid.
De stammen zijn dus gewaarschulw11;
om zich gereed te houden, op te trek
ken. Een schriftelijke order vjoor deze
mobilisatie 'kent men niet, w|oirdt ook
niet uitgevaardigd, voor zoover bekend.
Aan het gebod van de trpm wordt on-
vo or wa ar del ij k gehoorza a md.
Wraak over Ad,oea
Volgens berichten uit Asmara beersohl
onder de Italiaansche troepen aan de
grenzen van Erythrea en vooral oin'der
de regimenten, die in Adi Oegri gereed
staan, om tegen Adoea op te trekken,
een buitengewoon ongeduldige stemming.
Aan den anderen kant schijnen de toe
bereidselen voor het offensief aan het
Noordelijke rfont inog niet geheel vol
tooid te zijn, want de A'bessynische spion-
nagiedienst weet nog steeds melding te
maken van groote tno epenbe wingen.
Aan het tegenover Adoea gelegen ge
deelte van het front evenwel schijnt al
les in de puntjes in orde te Zijn. Ach
ter de troepen staan reeds de Colonnes
arbeiders gereed, belast met het achter
de oprukkende troepen aanleggen van
wegen. Volgens een berekening van Ita
liaansche z'ijde kunnen 200 main per dag
een kilometer weg in orde brengen. Der
gelijke wegen zijn dan iwel is waar nog
niet geschikt voor alle doeleinden, doch
zij zullen zonder bezwaar kunnen die
nen voor de lichte Italiaansche vracht
auto's, de zg. „autoCarretta", die in de-
Zen oorlog een groote rol zullen spe
len. Deze wagen is n.l. speciaal gebouwd
voor den dienst in Abtessinië en kan
praktisch gesproken pve'ral komen.
De Abessijnsdhe
spionnagedienst.
Wat in Abessynië dan ook te wen-
schen mogfe overlaten, zeker niet de
spionnagedienst, die inderdaad perfect
werkt. Dank zlji dezen dienst is men
in Adidis Abeba goed ingelicht over al.e
bijzonderheden, de vijandelijke troepen
aan het front betreffende. Over de in
deeling der troepen'verluidt, dat op een
divisie van de geregelde troepen een
divisie zwarthemden en een divisie in-
heemsche troepen komt. De beide laat
ste zijn echter aanmerkelijk kleiner dan
de geregelde divisies. Het heeft er allen
schijn van, dat de zwarthemden over
ontvoerd? Waarom werd hij Vermoord?
Wat is er Met het kilnd' gebeurd?"
Het o|nt]gaat Benett's scherpen blik niet,
dat Gordon's smlal, energiek gelaat gedu-
irelnd© het onderdeel van een s©con!d|e,
a[n|gjst en sdhi-ik uitdruikt. Het lijkt bijna,
alsof deze Man voor zijn eigen leVen
vlreest.
„Helaas moeten wij j op al die vra-
glefn het antjwööird' sohuldigl blijven, nvr.
Gordo|ni. U kunt er echter verzeikerd Van
Zijln, dat de naspOrinigen Met alle kracht
ejni Meit alle ons ten dienste staande Mid
delen] 'worden voortgezet".
Nadenkend bladert hij in de map.
„Het is werkelijk treffend, mr. Gor-
doin, zOoals u aan het verdwenen kind
Igieheicht blijkt te Zijln. Het is toch niet
uw eijgieini kind, nietwaar? Geadopteerd
Inaar ik meen....?"
Gordel k'niikt. Zijn gelaat heeft nu
slechts eeinj nietszeggende uitdrukking van
Conventioneel© beleefdheid.
„Het geluk is Mij Iniet beschoren geweest
zelf leieinkindi te bezitten, inspecteur. Het
warerni voor een deel dan ook min of
Meer ©igOïstische Motieven, die Mij er
toe diedeni besluiten de kleine Maud! t©
adopteerein".
Hij spreekt opvallend langzaam, zorg
vuldig elk WOOird overwegend, als iem'anld
die op zijini hoede is.
„Oiudanks die legloïstische Mbtieven, mr.
Got,dpi©'"» houdt Beniett vol, „kan ik toch
iniet nalaten Mijn bewondering uit te
het algemeen als reserve zullen dienen,
terwijl de geregelde troepen, gesteund
door ide zwarte soldaten, den eersten
stoot zullen geven.
Wat hun bewapening betreft weten de
verspieders mede te deelen, dat zich
onder 'de tegenover Adoea in stelling
gebrachte stukken geschut nog verschei
dene batterijen Oostenrijksche 75 m.M.-
kanonnen bevinden, die uit den wereld
oorlog dateeren.
Zuidi-Tirolers aan 't frpnt.
Een wel zeer eigenaardigen indruk moet
het in Europa maken, wanneer men hoort
dat een groot aantal Zuid-Tynolers, dus
afkomstig uit het door Italië na den
wereldoorlog geannexeerde gebied, on
der de Italiaansche vlag, zullen moeten
strijden, 'daar Zij naar het AbessijnsChe
front zijn gedirigeerd.
Men mag zich afvragen, hoe het de-
Zen leden van ld en Germaainschen stam
te moede moet Zijn, de vlag te moeten
volgen van een volk, dat zij toch nooit
anders kunnen beschouwern dan als hum
onderdrukker. Vermoedelijk heeft de
Italiaansche regeering zich voor een deel
laten leiden door de overweging dat juist
de Tyrolers, als bergebwoners, in een
gebied als Abessynië góede diensten zou
den kunnen bewijzen. Aan den anderen]
kant echter kunnen er ook economische
en politieke facitoren in het spel zijn
geweest.
Zooveel is evenwel zeker, dat deZe
zOnen der Alpen ver van huis en haard
en verwanten een ellendige toekomst te
gemoet gaan, als Italië in Abessinië op
rukt; want het Europeesche bergland en
klimaat laten zich niet veigelijken bij
Afrika.
De Italiaansche troepen
in Oost-Afrika
Zoowel de Italianen als de Abessy-
nen zijn op het oogenblik gereed geko
men met hun militaire maatregelen aan
de Italiaansch-Ethiopische grens het
eene leger voor den aanval, het andere
voor de verdediging. Nu het reeds zoo
ver is gekomen, lijkt het niet zonder be
lang eens na te gaan, onder welke bij
zonder moeilijke omstandheden het Ita
liaansche expeditiecorps zijn voorberei
dingen heeft moeten treffen, omdat men
reeds daaruit eenig idee kan krijgen,
hoe de Italiaansche soldaat zich tegen
over de vele moeilijkheden, die ,©en oor
log, in Abessinië met zich brengt, zal
gedragen.
Het meest verschrikkelijke voor de Ita
liaansche soldaten en arbeiders in de
weg van de
tropisch heete en onge
zonde kust
naa,r de hoogvlakte, waar op 2400 M.
hoogte 120 K.M. van de kust ver
wijderd de hoofdstad van deze land
streek, Asmara ligt. Zoo kort deze af
stand zoo enorm gnoot het onder
scheid. Asmara behoort nog tot de Ethio
pische regenZöne, waarover men in de
laatste maanden zóóveel heeft hooren
spreken. Aan de kust valt nauwelijks
een droppeltje regen. In Massaoea stijgt
de thermometer in de schaduw tot op
50 graden, in Asmara echter overschrijdt
spneke|n| vopr h'et feit, dat u het ^ind adpp-
teejrdie valni een Man, die u als ik mij
Wel hieiriinine^ Zopveel schade heeft b©-
rok(kienidu..li"
OjnWilliigj trekt Gordon de wenkbfau*
wqol op, terwijl hij' Benett een koelen,
afwijzendiem blik toewerpt.
„Waarom! moet het kind er voor boe-
teni, dat zijn vadeir een schurk is, mr.
Benett? Toen ide M|oeder van de klein©
Maud! stierf, Was er (niemiand, die zich
het lot vaini het kind' aantrok)".
„De Moeder vami de kleine Maud", zegt
Benett op zakelijkten topn, alsof slechts
Zijln1 plicht er heml to© idwing,t eenige on
beduidende (dletails ter sprake te brengen,
„ove'rleedl in het gevangenis-ziekenhuis. Zij
trachtte' op het postkantoor van een klein
plaatsje, .ergens in Schotlanldi, geld pp te
neMlep, Idat haar uit het buitenland was
toejgezp|nid)©n. Dadr er geen twijfel; bestond
dat dit jgeld afkoMstig was van haa'r man,
tegen wien een bevel tot inhechtenisne
ming was uitgevaardigd, Wierd (d]e VrouW»
geamesteerldl. Zij weigerde halsstarrig de
verblijfplaats van haar Man te verraden
en dierhalve werd zij Wegens medeplkh*
tijgheid lejni heling tot twee jaar gevange
nisstraf veroprdieeld. Reeds na enkele
M)aa|nd©n van haar gevangenschap echter
openbaard'© zich een hartkwaal, waaraan
zij spoedig ip het ziekenhuis overleed..."
{-1 (Wofklt verv>f>I^cl.)
