den. Hun voeten zonken tot over de en
kels in den modder en het wiater kwam
hun tot aan de horst. Zij hielden hun
haakbussen, pieken en zwaarden boven
hun hoofd om ze droog te houden, het
welk mogelijk was, omdat de wind was
gaan liggen; een iw'ander te meer. Toen
Don Gabriel en Perotta had moeten wij
ken voor den opkomenden vloed in den
grooten stroom, was Juan Osorio de
Ulloa met de voorhoede en de hoofid-
troep reeds ver vooruit gekomen en bui
ten het bereik van de vijandelijke vloiot.
Enkele Spanjaarden en ©ok enkele Wa
len en Duitschers waren verdronken en
schier alle schatgravers, ervolgens trok
ken zij iop tegen Zierikzee, dat zich in
middels had versterkt. Het land rondom
stond blank. De stad bestormen bleek on
mogelijk en daarom besloot men haar
te belegeren en uit te hongeren. Te land
zou Mondragon de stad afsluiten en San-
cho Davilla zpu van de zeezijde iedere
poging tot hulp verhinderen. Mondragon
kreeg eenige troepen ter versterking en
kon daardoor de punten bezetten, die
hem het geschiktst v,onrk,Wamen. Een paar
dagen later schqot een Spanjaard een
duif neer, die een brief overbracht naar
de stad. Hierin stond „dat men goeds
moeds moest zijn, wiant dat er binnen en
kele dagen van alle kanten hulp zou
opdagen". Aan het neerschieten van de
postduif kan 'men zien, dat Zierikzee al
eeuwien geleden postduiven heeft afge
richt en het stemt tot verheugenis, dat
de heer van den Ende en zijn vrienden,
deze liefhebberij nu nog in eere houden.
Het goede houdt toch langer stand dan
het kwiade. Zierikzee heeft tenslotte het
hoiofd in den schoot moeten leggen: „den
20en Juni kwlam er een soldaat uit de
stad en stak een roede in den grond
met een brief. De schildwacht nam den
brief en gaf hem aan hopman Manuel
Doria. In den brief stond, dat Ide stad
bereid was zich over te geven, onder
voiorwiaarde van vrijen aftocJht voor de
soldaten met hun bezittingen, wapens en
vaandels. De kolonel Mondragon gaf ten
antwloord, dat hij de zaak aan den Rqad
State zou voorleggen. Deze besloot, dat
de troepen |Op de gestelde voorwiaarjdo
mochten aftrekken, als de stad twieehpn-
derd duizend gulden betaalde. Veertien
honderd soldaten verlieten daarop met
acht vaandels de stad. Kolonel Mondra
gon trok Zierikzee binnen en beijverde
zich het bedongen geld in handen te krij
gen om den nood van zijn soldaten te
lenigen. Deze wlaren uitgeput en scha
mel gekleed. Voor hij echter in dit alles
had kunnen voorzien, sloegen de ven
dels van het regiment van Valdes aan het
muiten, daar zij geen geduld haldden
hunne ellende langer te dragen. Zij wla
ren in lompen gekleed. De muiters ver
lieten het eiland en dit tvias oorzaak van
veel onheil". Tot zoover de Spaansche
kroniekschrijver. Het binnenhalen van die
twee ton vermeld hij niet: ook toen zal
de bevolking liever geen extra-belasting
betaald hebben en dat is zqo gebleven
tot iap den huidigen dag.
ZIERIC.
Het menu voor de heele week
Zondag:
Preischoteltje; kalfsgehakt, worteltjes,
gekqokte aardappelen; ananaspudding.
Maandag:
Varkenskarbonaden, savoije kool, ge
kookte aardappelen, appelschoteltje.
Dinsdag:
Gehakt, rooide kool, geklookte aardap
pelen, rijst met krenten.
Woensdag:
Boerenkool met aardappelen en r©0K-
Wiorst; maizenarand met pruimencom
pote.
Donderdag:
Stamppot van zuurkool en aardappe
len, pekelspek, vanillepudding.
Vrijdag:
Gebakken schelvisch, bietensla, aard
appelpuree, griesmeelschoteltje.
Zaterdag:
Snert; beschuit met bessenvla.
Recepten van de keukenprinces
Preischot el t j e.
Benoiodigd: 1 bos prei, een stuk boter,
ter grootte van een ei, zout, 1 beschuit.
Bereiding: De prei schoonmaken, al het
groen aan de eene zijde en al de wor
teltjes aan de andere zijde wegsnijden;
het overgebleven witte einde in 2 |off
3 stukjes snijden, herhaaldelijk wlassehen
gaar koken in kjokend water met een
halve afgestreken eetlepel zout; kook
tijd ruim Va uur- Daarna laat men ze
in een vergiet uitdruipen en schikt ze
vervolgens in een vuurvast schoteltje,
dat men vqoraf met een kwastje met
boter besmeerd heeft. Heeft men over
gebleven jus, dan giet men er een half
kopje over en legt vervolgens de bo
ter in kleine stukjes verdeeld er op.
Is er geen jus, dan twee eetlepels wia
ter. Men bestrooit het geheel met de
fijngestampte beschuit en zet het scho
teltje ongeveer 1/2 in een matige oven.
Af en toe moet men het schoteltje
draaien.
Ananaspudding.
Bonqodigd: 1 blik ananas, 1/2 liter slag
room, 1 ons suiker, 20 gram witte ge
latine. Bereiding: Snijd de ananas int
kleine stukjes, verwarm ze op een zacht
vuur met het sap en de suiker, totdat
deze gesmolten is. Voeg ze dan bij de
ananas en laat dit bekoelen, terwijl men
zoo nu en dan er eens in roert, opdat
de gelatine niet zakt. Klop de slag
room dik en roer deze er door. Begint
de massa stijf te worden, doe ze d)an
in een mei slaolie ingewreven steenem'
vorm, waarin de pudding verder geheel
stijf kan worden.
Appels c'h O, teltje.
Benoodigd: 7 kleine appelen, 1/2 ons
boter, 1 eetlepel Cognac, 2 eetlepels sui
ker, 1 theelepel kaneel, 1 grqote be
schuit. Bereiding: De appelen wlassehen,
afdrogen, met een appelboor de klok
huizen er uit steken. Plaats nu de ap
pelen geschild in een diepe vuurvaste
Schotel, dicht tegen elkaar, maak van
de Cognac1, kaneel en een weinig suiker
een dik papje, vul daarmee de gaten
in de appelen, strooi de overige suiker
en de fijngestampte kaneel er over. Be
leg het geheel met stukjes boter en
zet ze één uur in een matige oven,
daarbij het schoteltje zoo nu en dan
een eindje omdraaien en in de -appelen
prikken, opdat ze goed gaar worden.
B roöïdipuidding.
Benooldigfd: 1 brioOid, 1 iei, 1 lons kren
ten, 1 ons rozijnen, 1/2 ons sueade, 1
liter melk, 1 ons boter, 1 pns suiker, 1
iwijnglas cognac, 1 beschuit.
Bereiding: Snijld het brood in dikke
sneden, de korsten snijdt men weg en
weekt ze in Ide melk. Roer zoolang tot
het broojd' zeer fijn is en voeg er de
gewasschien krenten en roZijnein, de fijn
gesnipperde sucaide en de cognacl bij.
Doe Idit alles in een ijzeren of emaille
vorm, Idle mien hermetisch kan sluiten.
De vorm wondt eerst met een kwastje
met boter bestreken en bestrooid met
Ide fijn gestempte beschuit. Zet de vorm1
in een grootere pain, die half gevuld1 is
met water en laat deze 2 uur er in
koken. Zoo nu len dan wat water bij
voegen. Haal de vorm uit de pan, doe
het deksel van die vorm af ien \zet ze
1/2 uur in een matige oven. Keer ze
dan op een schotel en presenteer er
gesmolten boter en witte suiker bij.
Hanglpi p.
Benoodigld: 3 a 4 liter karnemelk, 1
glas zoete melk, 6 groote beschuiten],
basterdsuiker.
Bereiding: Men legt ieen servet in een
groote vlergiet, Idie men op een grpqte
schaal plaatst en igiiet op dat servet
's morgens 'die karnemelk, als men des
middags hangop wil eten; men giet het
water, Wat lör uitlekt Weg. Even voor
het gebruik, wrijft men ze IdOpr leen
fijne zleef in (de soepterrine. Het laatst
roert mJön er de zoete melk dopr. Men
presenteert er beschuiten en basterd
suiker bij iein dient ze op diepe borden.
Om zelf te maken
Werkmand) jle.
opklapstoellj© voor te gebruiken, waar
van dan de linnlen zitting, wordt verwij
derd. De pootjes krijgen eerst met wat
ripolinverf leen aardig tintje en als alles
goed' gedroogd is, kunnen we er uit
kleurige cretonne, of een lapje, dat we
over hiebben, de zak in brengen.
In ide boveneinden van de zak komt
een flinke zoom, waartdpor een koordje
of een touwtje kan worden getrokken,
dat dan met de uiteinden' aan de pootjes
wordt bevestigd om het werkmandje op
de juiste stand open te kunnen laten
staan.
Beschikken we niet over een klap
stoeltje, dan kan men ooik een oqde
keukenstoel voor het 'doel gebruiken. De
leuning wprdt er tot aan de zitting af
gejaagd 'en ook de zitting wordt verwij
derd. Alleen, we kunnen zooln mandje
niet samenklappen en als we dus des
zomers buitenshuis willen handwerken,
biedt het klapstoeltje .meer voordeelen.
Op het bijgaande teekeningetje zien
we een pr'aetisoh, zelfgemaakt werk
mandje. Hjet handigste is, om er een oud
Bie ons op Thole
'k Za dan mar beginne mee wat van
m'n eige en m'n fermielje te vertêllun.
In ik belove j't, 'k za 't net zeghe, zioiat
is! Gin doekjes der om... 'k puwer
dwaodjenvoudig nie van 't sie!
M'n ouwe lui bin as 't waere mee
niks begpnne. Toen asse trouwden ao ze
mit dier beien zo wat vuventwintig gul
den, en ik gelaove wè, ass't nie gedaen
Zou èn, at 't nie g|emjotteri iao.
't Begon a mit trauwien, mit 't tjên-
nen van un aog|ejn oed), in 'm'n wetawê
wat a je dan kriiegt; ie zag zo groen
as un schaepieindersperreplu. „Mar dae
voelje niks van", zei vaoidler, in ie maer
idlurpsuus, mee moeder, da begriep je,
in vaardur igevolg.
Nou idat trouwen daer ek nwaoit wat
bezohders van gewaorld, dus dat is dan
zeker noig a goed! afgelaiope, ma,r toen
asse buten kwaemle, liep vaolder al an
Idle vjerkjerde kant. In Moeder, die at
tat wè wist, m!ar 't natu,urluk nie artd|op
wo,u zeghe, trpk mla geregeld d'r erm
trug, in vaoder w|ou ma geregeld der
lienker erm pakke. Ondertussen waere
ze aomiail buten glekomme in gaf moodier
dm baogerd laok hfa pp. De mjeste men
sen aod'n dan trauwens gin j ens erg in;
Van 'dé fjesters jelleigians gin jen. Olnider-
weigt kwaemle 'zie een buurman tegen,
idie att't wè Zag, Want ie zei: „Aoirie
je laopt verkjert!" Ma vaoder, die a
net leen café verbie gieng, docht idatt'n
daer pp sprak, in zei: „ja ma tuus bie
Griet is t'r aok olndpr ,de 'kurk©!" Je
begriept z'n buurman stieng net of t'ai
een klap van de wieke van Ide inieule
kreeg. Mo,eder ei laeter dikkuls gezeid,
id'att'n met z'n mond open bleef staew.
Afijn zb kwaemie ze |d|an tuus, in daer
is vaofder 'd'an us even uut den draplm
gpllepie. Ja, in 't miaoiste was, dat vapi-
der zlei tegen mpieder „waerom ei j't
(dla'n aok nie gezeild!" Ja, ja, impedejr
kreeg de schulld nog. Nou in toen an 't
fjesten, ma jerre jerre, wlat is dat 'n
errie gewaorre. 's Aevuns om negen
ure waer d"r twee broers van vapjder
z'n schwaonvaojeter zöo mit glalezen an
't Zwaoien ,'dlassie gestaen ên om Idle pe-
lisie te haelen. In tot overmiaete van
ramp zag graotmoedler tpen nog dat de
kenaori dWaoid in z'n kotje lag, van
't raoken natuurlik'. Graptvaodler wou 't
np|g susse idleur te zeghen, dat t'n d'r a
lank a slecht uut zag, iria dat ao 'n
beter kunne zwiege, wan graotmoedler
was nie zo miakkleluk, in ze zei: ,,-wa
kies jiie noe nog van IdJ'r slecht uut
zien?".... „Je ziet'r zèluf wè slecht uuf,
ier"... in mit jen sloeg zie z'n sigapr-e
uut z'n -mond. Ma igraptvaolder, die a
z'n prestiiesje wou bewaere, stak trek
elejn nieuwen an in Zei: ,,'t is te gek
Pm! van te praeten: op puwe mit stap
pen at de kenaprie dwaod is,.... nee-
waor, we ne'me 'dl'r nog jentja!';
Zo bin ze dejur gefjest tot d'n ppren
ochen'd1 driie ure, mar toen was dan aok
|d'n lesten druppel, die in uus was,
D'n andleren dag bin m'in ouwelui dan
naer d'r spulletje gegae, onder den diek,
'n Met of nieigene land! in weie, Imert
twee koeien, twee kallevers, wat ver-
rekens in oendlers. Nae -acht jaer waerd'r
zevein kindèrs, waervan ik d'n ouwstdn
was, dus a je 1101e dienkt, datt'r van
aolles rnlar volop was, dan eij't mis;
'k weet er ,gjoed| van| dat 'mloieder a blieë
toe was, at ik in m'n broer \d|'n aene
z'n staert uut trokke. Je mó rekene toen
ao ze 'n reden omf ons zonder letejn1 naer
be dl te Idpen. Glaof grust datt't tpen
in die daiegen erremloe troef was. Mit
m'n negende jaer most 'k a van ide
schole, geljerd of nie geljerd, in je kun
t'r van verzekert weze da'k in de jaeren,
die toen kwaeme, vee Zwarte snjeiw
tegen gekomme bin.
Sterrekte, in gegroet,
AORIE VAN 'T OEKJE.
Voortschrijdende Wetenschap
II. Het Kalkvraagstuk.
Meer en meer komt in idle laatste jaren
het kalkvraagstuk naar voren. En idiat
niet alleen bij idle groei van de gewassen,
doch ook bij de voeding van mensch en
dier. Het bleek, dat verschillende eigen
aardige verschijnselen van ziekte en groei-
afwijkingen verklaard kunnen worden
idoor een tekort aan kalk. De kalk toch
is een onmisbare bouwstof vopr 't men-
schelijk, dierlijk -en plantaardig organisme,
terwijl het bovendien in den bodem een
belangrijke rol vervult bij die werkingen,
die daar plaats vinden.
Dat menschen thans kalk gebruiken is
een heel gewoon verschijnsel. Deze is
©en mpdemedicijn geworden, zooals voor
heen staalpillen. Ook bij' het voederen
van dienen wordt thans aandacht aan de
benooidigide hoeveelheid kalk geschonken.
Wat de kalkbehoefte van den bodem1
betreft, daarover heeft de Rijkslandhouw-
consulent, Ir. Clieverings veel gegévens
verzamield en gepubliceerd. Gebleken is,
dat in ons land ©en groot kalktekort is
ontstaan, eien tekort, dat steeds grooter
wordt.
Niet lenkel door de plantengroei wordt
de bodem armer aan kalk, doch wel in
de eerste plaats door uitspoelen, doior
het afvloeiende, of liever djoor den bo
dem' z'ijigiende regenwater. Het Landbouw
kundig Bureau der Staatsmijnen berekent,
d'at ojn kalkvoo-rraad op peil te houden,
voor geheel ide Nederlandsche cultuur-
bodem 620.000 ton kalk per jaar npo-
d-ig) is.
Gevraagd mag wprden, wat daarvopr
aan den bodem gegeven wordt. Ook dit
wordt in bedoelde Mededeelingien bere
kend. Aangieinoinfen kan worden, dat met
de stalmest 50.000 ton stikstof' gegeven
wor,dt. Sommige stikstofm'eststoffen, zop-
als kalksslpeter, kalkstiksto-f en k[alk-
amonsalpeter, bevatten, de naam zegt' het
reeds, kalk. Hiermede komt jaarlijks 27000
ton kalk den Naderlandschen bodem' ten
goede:. Doo-r opzettelijke kalkbemesting
(kalk, kalkm^rgiel en schuimaard©) wordt
gegeven slechts 45.000 ton kalk. De voor
naamste kalkbron vcpr den bodem blijkt
het Thoimasslakkenmeel te zijn, waarmede
niet min|d)er dan 160.000 ton kalk aan den
Ned'eirlandschen bodem verstrekt wordt.
Dat hiermede tot vopr kiortl niet gerekend
werd1, kan verbazing wekken. De voor
liefde van den boier voor slakkenmeel
op de practijk gegrond, wordt nu wel
verklaarbaar. Maar met dat al, blijft ier
nog een jaarlijks tekort van 338.000 ton.
't Wordt hoog tijld, dat de Nederland
sche landbouw in gaat ziep, dat -ruimer
toedienen van kalk dringend noo-dig is.
Is Athletiek een hulpsport?
door
Staatsraad Mr. J. B. Kan.
De bewering- wordt wel eens verno
men, dat de -athletiek een hulpsport is.
Zij z-oiu slechts mpeten dienen om de
beoefening van andere takken van spprt
te bevorderen. Zpo zijn er voetbalclubs,
die gedurende (den zomer zich niet ©on-
verteeren in (Cricket- of lawn-tennis4ver-
eenigingen, maar 'zich pp de -athletiek toe
leggen teneinde in September nóg beter
dan in |het vprig seizoen beslagen ten
ijs te (komen.
In denzelfden gedachtengang k-am men
de wiskunde een hulp-wetenschap pop-
men. Immers zij wprdt pp elke uitge
breide, 'middelbare en vporbiereildend
hpoger pnderwlijsinrichting onderwezen,
teneinde het logisch denken te priklcelen.
Desniettemin heeft, gelopf ik, niemand
de juistheid aangetast van de ©verbeken
de spreuk „mathesis scientiarum gene-
trix": de fwtiskunde is de moeder van
alle (wletenschappen.
Z'OP is 'de athletiek de moeder van
alle sport. Bij een veldlppp b.v. wpr
den eischen gesteld aan het methodisch
loppen, aan het springen, aan het uit
houdingsvermogen bovenal, die ver uit
gaan bpven wiat van den gemiddeliden
voetballer, den doorsnee-hockey-speler
Wprdt verwacht. Maar bovendien kan
men in deze en soortgelijke spelen nim
mer de hoofdklasse bereiken zonder een
voortreffelijk athlect te zijn, m.a.W'. de
athletiek is een sport op zichzelf, nut
tig en bezwaarlijk zonder weerga, maar
bovendien vormt zij den onmisbaren scha
kel in den keten, die den beginner ver
bindt met den man der hoogste regio
nen. Ware Diogenes op zoek geweest
naar den sport-menscJh, allicht zou hij
zijn lantaarn gedoofd hebben, toen hij
den athleet ontmoette.
SPOBT.
VOETBAL
Jullie weten natuurlijk allemaal hoe
voetbal gespeeld wordt. Wanneer 'ik bij
dit plas'je 20U
schrijven, dat
Ide bedoeling
van het spel
is een bal in
het idioel der
tegenpartij te
trappen, dat
iedere partij
e 1 f spelers
heeft, dat er
een idoelwach-
ter is, twee
achterhoedespelers, drie half linie- en vijf
voorhoede-spelers, dat de bal alleen maar
door de ke-eper met de hand mag aan
geraakt worden enzoovo-orts enzoovcprts,
dan zouden jullie niet veel nieuws leze|n.
Maar al trappen jullie- iedere ochtend
en middag voor en na schooltijd op de
mooiste manier een partijtje, jullie weten
vast niet hoe eigenlijk dat spel ontstaan
•fs en wie 'het eerst/ voetbal speelden. Om
ec-rnjk te zijn: niemand weet het. Wel
is het vrij ze-ker, dat reeds de Romei
nen een spel speelden, dat veel overeen
komst heeft met ons voetbal. Dat is |d-us
al een tijdje geleden.
In het begin van de negentiende eeuw
speelde men in Engeland een soort voet
bal. Het gekke was, dat men geen vaste
spelregels had. Zoo kon je bijvoorbeeld
de bal met de hand aanraken zonder
dat daarvoor een vrije schop of straf
schop genomen werd. Er ontstonden lang
zamerhand twee partijen: de eene wilde
alleen de bal met de voet aanraken, de
anidere- met voet en hand. Dat had tot
gevolg, dat er twee spelen ontstonden:
voetbal, zooals wij dat allen kennen, en
rugby, idat Wooral in Amerika gespeeld
wordt en waarbij je de bal ook met de
hand mag, aanraken en je tegenstander
op de igrond mag gooien.
In Engeland speelde men echter na
1862 voornamelijk voetbal. In dat jaar
werden de spelr egels opgesteld, die thans
nog! grootenidteels gelden. In ons land
deed voetbal na 1870 züjn intree. In 1879
werd' de eerste voetbalclub opgericht:
Haarlemsche Football Club.
De manier iwiaarop onze -oude voetbal
lers speelden verschilt nog al van onze.
De techniek en tactiek heeft zich in den
loop der jaren sterk gewijzigd en ont
wikkeld. Ons tegenwoordig voetbal is
een combinatiespel, dat iwil zeggen niet
één man moet spelen, maar alle elf voet
ballers moeten voortdurend in touW zijn.
De bal moet van de eene man naar de
andere gaan, totdat men kans ziet met
succes te schieten. Nu, in het begin deed
men dat niet: dribbelde alleen. De bal
bleef dus steeds voor de voet van een
speler, die pas schoot Iwianneer hij vlak
voor doel ,wias. De spelers hadden daar
in een gewéldige vaardigheid (gekregen
en het iwas dan pok niet makkelijk hun
de bal af te nemen. Maar toch schoot
men met dribbelen alleen niet veel pp.
Dat zag men spoedig in. Na 1890 komt
het nieuwe element in het spel: het
„passing", het doorgeven van de bal.
Het spel werd daardoor dus open, snel
ler en spannender. Nu kregen pok de
halfliniespelers een taak, namelijk de ver
binding tusschen voior- en achterhoede
tot stand te brengen. Men vond dat pas-
singspel echter zoo mooi, dat men zich
aan overdrijving begon schuldig te ma
ken. Men gaf de bal maar steeds door,
pok al stond men vlak voor doel met
een prachtige 'kans. Tegenwoordig is er
meer even-wicht in het spel gekomen.
Men dribbelt wlanneer zulks npodig is,
maar men combineert zoodra daartoe
gelegenheid is. Het is niet waarschijn
lijk, dat het voetbalspel een grondige
Wlijziging Zal ondergaan, ook niet dat
het bij' ions nog eens verdrongen zal
wlorden door rugby, dat ook een prach
tig spel is, maai' te ruwi en wild om
het raiooi te vinden.
*11. Nog meer gebeurtenissen.
De jongens hadden stil geluisterd
Naar al wat d' oude zeeman zei,
En dat zij nu behouden waren
Stemde hun uitgelaten blij!
Ook Vik had rustig zitten kijken,
Had niet geblaft en niet gehapt
Je zou warempel gaan denken
Dat Vikkie alles had gesnaptI
Het was al zoetjes laat geworden,
En 't was de hoogste tijd voor kooi,
Al was het 's avonds bij het maanlicht
Ook op het water nog zoo mooi!
De sterren fonkeld' aan den hemel
Zoo kalm, zoo stilzoo doodgewoon
De stuurman, die des nachts de wacht hield,
Zei zacht: Wat is de wereld schoon I
De maan scheen In het donkre water,
Harmen en Jan vonden 't een pracht.u
De zee vonden ze wel 't mooiste
Zoo tegen 't vallen van den nacht!
(Nadruk verboden).
DE WERELDREIS VAN HAKKEN PKul. JAN DURF EN HUN HOND VIKKIE.
Ze bleven nog een oogenblikje
Bewonderend bij den stuurman staan,
E11 die keek met een leuken glimlach
De beide vrienden vriendlijk aanl
Hè (oe meneer zei Harmen vleiend
Vertel ons eens een mooi verhaal.
Och kom, och kom, lachte de stuurman,
En maakte vreeselijk kabaal.
Je moest tezamen lang reeds slapen,
't Is tien uur alkijk maarziedaar
Enfin, zei hij met een knipoogje,
Luistert dan nog even maar.
Er was eenswou hij juist beginnen,
Maar plotsling staakte hij zijn zin,
En keek aandachtig naar de hoogte
Minutenlang het luchtruim in!
Nee maarnee maar! bleef hij maar
momplcn
En dat bij 't vallen van den nacht,
Zoo'n wonder had ik toch vanavond
Aan boord toch waarlijk niet verwacht.
Wat is er dan? vroeg' Jan en Haimen
Wat is het toch waar naar U kijkt,
Wij kunnen samen niets bespeuren,
Dat, zoo U zegt, een wonder lijkt.
De stuurman bleef maar aldoor zwijgen,
Hij mompelde alleen maar zacht:
Nee heusch nee heusch hoe is het
mooglijk,
Zoo iets had ik toch nooit gedacht.
De jongens werden erg nieuwsgierig,
Trokken den stuurman aan zijn mouw,
En zeiden: U zit ons te plagen,
Hè toe, vertel het ons nu gauw!
De stuurman keek toen glunder-lachend
De beide vrienden spottend aan,
En zei: ik zie ik zie ik zie
Dat jullie fijn naar bed toe gaan.
Wat flauw! riepen onthutst de jongens,
Maar stuurman had een reuzenpret,
E11 zei: 'k heb jullie bij je neusjes
E11 nu, in twee tellen naar bed!
(Wordt vervolgd.)
