VELO TAFELBIUARTS
Geweldige
Prijsverlaging!
DERDE BLAD
Iieribeaschi Hisuwsboda
BINNENLAND.
FEUILLETON.
De Graftombe van den Sheik
Kruidt Uw sausen met®H0NIG's: BOUILLONBLOKJES - 6 voor 10 cent
bihooraiid* bi] d»
B Vrijdag SINo». L1934. No. 126B4
De organisatie van den landbouw
Direc-teur-Generaal van
den landbouw.
Eenige maanden igeleden is op het de
partement van oeconomische zaken een
scheiding gebracht tusschen den crisis-
arbeid en den niet-erisisarbeid in den
landbouw. De minister heeft den crisis-
arbeid opgedragen aan het college van
regeeringscommissarissen onder voorzit
terschap van den secretaris-generaal van
het departement. De directie van den
landbouw behartigt den niet-erisisarbeid.
Deze werkverdeeling, die noodzakelijk
is geworden dcior de groote uitgebreid
heid van het te verrichten werk, heeft
een alleszins bevredigend resultaat op
geleverd. Op de directie van den land
bouw' evenwel ontbrak de directeur-ge
neraal. Het ligt in het voornemen van
den minister, daartoe de benoeming te
bevorderen van ir. A. L. H. Roebrpek,
lid van de directie van den Wieringer-
meerpolder te Alkmaar. Van den nieuwen
functionaris 'wiordt verwacht, dat hij den
voorlichtingsdienst, het landbouwonder
wijs, de proefstations en andere takken
van de directie van den landbouw' op
nieuw zal organiseeren.
De teeltbeperking in de tuinbouw
Het Tweede Kamerlid Kampsdhöer heef t
de volgende vragen (gesteld aan den min.
van economische zaken:
Is het den minister bekend, dat de
tijd dringt om mededeeling te doen van
de teeltbeperkingsplannen voor den tuin
bouw voor het jaar 1935?
Is do minister bereid te bevorderen,
dat deze teeltbeperkingsplannen ten spoe
digste worden bekend gemaakt?
Is de minister bereid in verband met
de zeer slechte bedrijfsresultaten gedu
rende dit jaar, waardoor zeer vele tuin
ders in grooten nood verkeeren, te be
vorderen dat niet langer wordt gewacht
met het doen van uitkeeringen, daar
slechts verdeeling heeft plaats gehad van
1 millioen gulden ten behoeve van de
intensieve tuinbouw'cultuur
Brieven uit de Residentie
De 3 October-feesten te Leiden
De stad Leiden beschikte in de eerste
jaren van den vrijheidsoorlog tegen
Spanje ever uitmuntende dienaren. De
Burgemeester Adriaan van der Werf wias
een man uit duizenden, de secretaris Jan
van Hout een waarlijk eminent man. De
eerste was in zijn geboortestad een eer
waardig burger, die in 1568 nog juist
bijtijds kon vluchten naar Emden, Waar
een jaar later ook verscheen Jan v,an
Hout, die in 1564 tot secretaris van Lei
den was benoemd op eene jaarwedde
van f 72 en in 1569 op last van Alva
werd verbannen. Na den val van den
Briel kwamen beide mannen weer voor
goed in Holland en dank zij den invloed
van Prins Willem van Oranje, wiens
vertrouwde en Koerier van der Werf
was geweest, Werd deze Burgemeester
van Leiden en kreeg van Hout Zijn vroe
gere betrekking terug, thans op een wed
de van f 80- Wat beide mannen voor
Leiden en dus voor de vrijheid hebben
gedaan, is haast ongelooflijk. Den mees
ten last hadden ze van de vroedschap,
Waarvan Dousa, de Leidsche hopman aan
den Prins schreef „die mannen, Welker
groote ontrouw dagelijks meer en meer
Geluk te ontropven is zzo gemakkelijk;
het weder te geven zoo moeilijk.
Een romantische geschiedenis
uit hst begin dezer eenw
2 (Nadruk verboden).
Natuurlijk, morgenZiet u oto.k ber
gen?
Neen, wèl heelt© rijen kleine booi-
men.
Hoe eigenaardig! En dan?
Ben sleutel.
Dat beduidt een nieuw huis. Vieirdter?
Een man met een donkere hoofdbe
dekking.... een h]0|llend paardl en een om
bekend vertrek....
Maar, tantetje!
En terwijl het klopje trilde in haar
hand, ging Miss Meadpw voprt:
Ik zie een telegram en een schip.
Ben- schip?.... Dat moet tiolch een
vergissing wezen, tenzij het v,0|0|r u is,
als u naar Ventnor gaat.
Misschien. Dan zie ik! een kruis ie|n
een ring, gebrpken.
Ben gebroken 'ring? O1, lelie Dick!
Vpo[r wie zlou hij mij nu (Opgeven? Laat
eens zien, tante. Ik begrijp niet, hpe u
er dit alles uit opmaakt.
Dit Zeggende, was Molly foipgevlpgejn
en keek over d,en schjouder van tante
heen.
O, hoe (Ondeugend van u! U hebt
een telegram gleihad en daar hebt u mij
niets van verteld!
Dat zpu ik tipish Wel gedaan heb
ben, kindje, 't Is van Dick.
BELASTINGVRIJ LAQEN PRIJ8
ONOVERTROFFEN KWALITEIT
FILIALEN DER VELO
WASCHMACHINE MAATSCHAPPIJ
bleek, die de jammerlijke benauwdheid
tot hun voordeel trokken, hun dagelijks
meer en meer veroorderden, de schamele
en hongerige gemeente, op ij de le en val-
sche geloften van 't schrijven van den
vijand, oproerig te maken, ontrouw den
eed aan hem en de Staten gedaan". Het
antwoord, dat van der Werf gaf aan
de opgeruide burgers, die brood of over
gave eischten, zal hem eeuwig sieren:
„Ik heb, mijn lieve medeburgers' eens
aan 't Vaderland en deze stad eed ge
daan, en vertrouwe het den Gever van
alle goede gaven toe, dat hij mij stand
vastig maken zal, van denzelven waar
diglijk te betrachten. Spijze heb ik niet,
maar ik wete, dat mij eens te sterven
staat en geen keur daar aan, als 't zoo
wezen moet, of gij het mij of de vijand
doet. IJdel en overtollig zou 't zijn, iets
anders, dan de gerechtigheid mijner zaak,
tot hartezalf te gebruiken. Des, zoo gij
met mijnen dood geholpen zijt, slaat
handen aan dit lichaam, snijdt het aan
stukken, en deelt die om, zooi wijd als
't strekken kan. Ik ben des getroost,Vi.
De Secretaris was ook een man van zes
sen klaar. Op het papieren noodgeld had
van der Werf laten drukken in het La-
tijd „dit is om de vrijheid" en niet „dit
is om den Godsdienst", zloioals anderen
het wilden. Dc Leidsche predikanten gin
gen heftig te keer te,g;en het Stadsbestuur
en we lezen in dit verband „dat de Secre
taris jan van Hout naast van der Werf
in 't Burgemeesterlijke gestoelte zitten
de, en eenen der Leeraren op den Pre
dikstoel daartegen hoorende uitvaren,
denzelven dreigde te doorschieten; maar
dat van der Werf, vooruit ziende, welke
bittere gevolgen de opvolgingen van dia
drift zeer waarschijnlijk hebben zou, den
Secretaris wist te bedaren en hem de
gematigdheid aanprijzen". Deze Secretaris
had veel in zijn mars, want zijne tijd-
genooten getuigden „dat hij een costu
mier, ervaren in alle regten en usantiën,
zoo van de stad als van den lande, een
bekwaam architect, en landmeter, een
liefhebber der mathematica en cijferkunst
was, en de penne goed kon hsiAe.
Van der Werf was een zeer vroom man:
„Op denzelfdep dag van het wonderda
dige ontzet ging hij1 met de zéeuwsche
admiraals en vele ,anderen naar de Pieter-
kerke, om den Almagtigen vopr de on
eindige goedheid en onvoorziene Barm
hartigheid, in de reddinge van Leyden
zoo zichtbaar gebleken, in 't (oipenbaar
met hartgrondige dankzeggingen en vro
lijke Psalmgezang te verheerlijken". Vol
gens het besluit van de vroedschap werd
in het jaar 1575 begonnen met de jaar-
lijksc'he feestviering en godsdienstoefe
ning ter herdenking van Leidens ontzet."
In 1795, het eerste jaar der Bataafsche
vrijheid besloot de Raad iOm de vie
ring op den 3en October achterwege
te laten, maar in 1814 werd ze gelukkig
in eeré* hersteld. We moeten den hui-
digen Burgemeester Mr. A. van de Sande
Bakhuijzen er voor erkentelijk zijn, dat
hij ook de godsdienstige herdenking; van
het ontzet zoo zeer heeft bevorderd. In
dien de Marxisten hier aan 't bewind
kwamen, zou dit bij uitstek nationale
feestmaal weer geschrapt worden, behal
ve dan wellicht de brood- en haring-
uitdeeling. We leven echter gelukkig; nog
onder eigen, nationaal bewind en dus
hadden we met zoovele andere Hagena
ren het besluit genomen om in Leiden
dien historisc'hen feestdag ook eens te
aanschouwen. De eerste trein reed stamp
vol Vo.or onze neus weg, maar in den
volgenden kregen we met moeite een
plaatsje en zoo waren we in 10 minu
ten op dat oude, leelijke statipm met
die afgrijselijke trappenklimmerij, zooals
Goes dat o,ok zoo onhandig heeft opge
zet. Buiten op het Stationsplein was de
drukte al aan den gang en we werden
dadelijk besprongen door handelaren,
wier voorvaderen zeker niet in Leiden
hadden gewoond, met oranjestrikjes,
speldjes, knopjes en met deze versier
selen op de borst zouden we het Sta
tionsplein oversteken, toen een jonge man
met hooge hoed pns opving en .opbracht
naar een rijtuig met paard, dat door
zijn magerte nog deed denken aan de
Spaansc'he belegering. Daar stonden weer
eenige jongelui met hooge hoeden en al
dus werd ons een zitplaats in dat vopr-
w'ereldlijke vervoermiddel aangewezen.
Op .niets voorbereid maakten w!e in pnze
bescheiden Kleedij naast deze hoogge-
hoede jongemannen steunpilaren der
Universiteit een eenigszins po over fi
guur. De menigte langs den w'eg meende
in dat bakje een soort van feestcpmmis-
sie te herkennen, tenminste de hoogje
hoeden gingen herhaaldelijk af om links
en rechts te groeten. Op onze bedeesde
vraag of men zopi wat iedereen in Lei
den kende, w'as het antwoord, dat louter
aardige meisjes werden gegroet. DezSe
tocht door Leidens straten riep bij ons
herinneringen op aan een apderen intocht
in eene andere stad, waar ook vele hjopge
hoeden aan te pas kwamen, maar welke
toch eenigszins anders van aard was. Dat
Leidensc'he gammele bakje was daar een
ware bespotting van. Eindelijk konden
We het vehikel verlaten en eene studen
tenkamer betreden, waar de hooge hpe-
den werden opgeborgen en een eenvpu-
dige koffietafel te voorschijn gebooverd,
die er beter uitzag dan het magere knol
letje. Op het balcon zouden we daarna
den historischen optocht aanschouwen,
die de elf Provinciën vooirstelde. Intus-
schen whs er ook een jong meisje ton
tooneele verschenen, dochter eens Pro
fessors, maar zonder professorale ver
strooidheden. Naast deze lieftallige Lei-
densche jongedoühter en met meerdere
studenten uit allerlei faculteiten op een
balcon, gedrapeerd met reuzevlag, bewon
derden w'e den kleurigen en sierlijken
stoet, dien een voortreffelijken indruk
maakte en de paarden daarin waren
van een beter gehalte dan de rossi
nant, die de gastheeren voor ons hadden
uitgezocht. In een der eerste rijtuigen
zat de Burgemeester, die zoo vriendelijk
was ons te herkennen en wellicht dacht,
dat ons otium cum dignitate eene gloiede
rustplaats had geZocht en gevonden. Na
afloop van den optocht werd de thee
geserveerd en de bewuste jongedame nam
de honneurs waar. Daar ze blijkbaar niet
wist, dat de theemuts defect was, greep
ze wat al te forsch de tea-c'osy weg en
plotseling leek het, alsof het begloin te
sneeuwen, omdat de kapok pjnlsnapte en
lustig door de kamer dwarrelde. De vaar
dige vingers der schenkster hebben ech
ter vliegensvlug de theemuts gerepareerd.
Om aen. weg naar het station terug
te vinden, was niet zoo eenvpiudig. De
straat daarheen was volkomen versperd
door een verwarde kluwen van men-
schen. Met eenige organisatie en wat
meer politie was hier wel iets te ver
beteren. Bovendien stonden ioiveral op
straten en pleinen potsenmakers, gooche
laars, harmonica-artisten, marskramers en
alles en nog wat; het leek wel, alsof het
geheele reizende en trekkende gilde daar
in. Leiden verzameld was. De Paarden
markt in Zierikzee is slechts een flauwe
weerspiegeling van de Leidsche drukte.
Daar w'as eene opgewektheid en feest
vreugde van goed allooi, die [gjelukkig
alle crisis-malaise, zij het dan slechts
voor één dag, vergeten had.
Den Haag, October 1934.
ZIERIC.
Mensch en Machine
In vele gevallen heerscht nog de mee
ning, dat de machine de werkloosheid
heeft veroorzaakt. Interessant in dit ver
band is, wat we in een Duitsche gra
fiek vonden, daar deze een indruk kan
geven over de verhouding van mensch
tot machine gedurende meer dan een
kwart eeuw. Zij heeft betrekking op
Duitsdhland in de jaren 1907, 1925 en
1933. In 1907 telde men bij onze Ooster
buren 9.8 millioen werklieden en 7.74
milliard paardekrachten aan machines, in
1925 wiaren deze Cijfers resp. 12-7 mil
lioen en 18.1 milliard en in 1933, 8.9
millioen en 21.1 milliard. Men dient bij
de beoordeeling in aanmerking te ne
men, dat in 1933 ook de stilstaande ma
chines medegeteld zijn, zoodat het aan
tal werklieden, dat de machines eigen
lijk vereischen, veel grooter z'ou zijn,
dan is vermeld, wanneer de machines
hadden kunnen werken.
Vergelijkt men de aantallen voor de
jaren 1907 en 1925, dan blijkt duidelijk,
dat er per paardekracht betrekkelijk min
der werk was, maar dat het toenemen
van 'de machinale arbeidslevering zoo
groot is geweest, dat in totaal aanzien
lijk meer werklieden noodig waren.
Van 1925 tot 1938 is de groei van het
aantal paardekrachten minder dan 20 o/o
geweest. Hoeveel van het aangegeven
vermogen in dit jaar stil geleg'd wias is
niet bekend, maar Zeker is het, dat het
de helft vrij dicht naderde. Was het
mogelijk geweest de stilliggende machi
nale helft ook in het werk te zetten,
dan. zou zonder twijfel een veel grloio-
ter aantal arbeiders aan het w'erk ge
weest Zijn, dan in 1925 het geval was.
Wij beleven dus de merkwaardige pa
radox, dat er een overmaat bestaat aan
machinale Capaciteit en aan werklieden,
doch dat de afzet zooi gehandicapt is,
dat de bevolking van een prima uitge
rust land toch voor een groot deel dopr
werkloosheid mpet lijden.
STU&KE3L
(Buiten verantwoordelijkheid der redactie)
Copie wordt niet teruggezonden.
Geachte Rédadtie,
Met groote verwondering las ik in
uw blad van Vrijdag 19 October het
ingezonden stukje van een Handelsman).
In geen enkel opzicht geloof ik dat
w'ij hier te doen hebben met een Han
delsman, maar wel met iemand die het
minste 'kennis draagt van den toestand
van onze handelsmenschen. Betrokkene
schreef, het kost per K.L.M. niet f 13.50
maar slechts f 11.50. Een bewijs dat in
zender nog een van de wéinig overle
venden is, van een reeds lang uitgestor
ven ras. Nu bekruipt mij in geen enkel
opzicht de lust om propaganda of ac
tie te gaan voeren tegen de K.L.M,. Maar
wel vind ik het indroevig dat een be
paalde groep overdreven propaganda
voert voor de K.L.M. dat niet het ver
voermiddel kan w'orden geacht voor de
breede massa van ons volk.
Daags voor de feestdagen komen er
Van Dick?... Aan u? O1, 'dan zeker
de een of anderiel npnsqns-boofdlselhap
laatste aanwijzingen ioif iets dergelijks.
Neen.
Iets. in den blik van Miss Meadow, 'dleleld
Molly ontziet roepen:
Wat is er tante?
O1, lieflste, het dpet mij1 zpo l|eéd
vopir je!
Is. Dick ziek?
Neen, erger dan 'zijejk.
Toch niet... djopd?
Neen. O, ik kan het je niiet zeggen!
Maar hij heeft geschreven
Geschreven? Dan is hij toch niet
geheel wel.
Langzaam haalde MjOjlly haar verb;0|rgen
brief te voorschijn en de(e|d (diien open, j
terwijl tante haar bleef gaidlöslaan met
een blik van onbeschrijfelijk' m|eid'ed|0jo<-
gen.
Er stonden np|g enkele wö.ordiepMolly
had niet lang nopdig, de bete(e(kenis te
vatten, maar, toen zij' klaar was met
leZen, stopd' ze rjoprloos. Toteln trachtte
Ze te glimlachen en zo|0| in-drp|evig was
dit olm te Zien, dat het dp |0|u|d)e| dame
dio)0ir de ziel sneeidl.
Mollly, fluisterde ze, trek' h|ejt je
niet 'Z|o(oi aan: hij is het niet Waard,
Neen. Tioien haalde zij' dilep ajdem,
waarna ze pip gewpnen topn voortging:
Ik denk, dat er to|c'h geen vergissing
in hett spel is. Laat u mij: hpt telegram
eens 'Zien, tante. Waar is hielt vandaaln?
O', van Carlisle. Dan mlojet|©n ze gisteren
al vroeg daarheen, gegaan Zijn. Daarpm
kpn Dick gisteren niet bij mij! kpmen! Djo,-
reen Gibson....
Had je er geen id|©e van, liefste?
Leken Ze goiedp vrienden?
Ja, tantetje. Dick heeft mijl 'zjejlf ver
teld, dat zie eens v|e)rlpo|Fdl waren. Dpreen
was toien arm... Maar sinds die neef uit
Amerika haar 'zlijn geld' naliet... O, nu j
dp|o|rzie ik alles! J
Na een lopgenblik, waarin zij kramp
achtig de vuisten balde, ging ze vp|o|rt:
Hij' dacht, dat ik: uW geld1 'zou ikrij-
gen, tantetje. Ik' herinn/er mij hu, dat ik'
hem een paar weklen geleden vertelde,
hpe u enkel het vruchtgebruik hadt van
uw kapitaal. En na 'dien tijd was hij 'wel
heel anders, vepl onverschilliger. Ik be
grijp nu....
Er werd weer geb(eild en Frances kop-
digde aan:
Madame Warner met de bruidsjappn.
Zal ik haar naar ,uw slaapkamer voort
gaan?
Een dogenblik keken Tan tie en nichtje
elkaar Zwijgend' aan. Het afschuwelijk
feit, dat de verloving van het liieve kimdl
nu verbrpken werld' pip' den dag vppr
haar trppwien en (dat haar heelt©, kring
van kennissen 'dit weldra wetlep SzPiu,
scheen ide pude idlamie te verpletteren.
Tot nloig toe Was Zij1 altijd degene ge
weest, Idie gehandeld' hald', als z'e in een
crisis in haar bestaan waren gekpmen;
nu was het echter Mlolly, Idie bieslist'
antwoordde:
Neen, Frances, zeg Madame,', dat
'Zij de jappin maar Zóó hier laat.
Ik Zal haar wel vragen te klomen, pis
ik haar niop|dig heb.
Tpen ging Zij vpprt tot Miss Meajdow:
Hiqoir eens, Tannetje, ik b'dn iniet
van plan, mij hierdoor te laten ternieer-
slaan. Gelukkig, 'dat het huwelijk nu tpich
z,opt in alle stilte zou wonden voltrokken;
dat er geen grqoite feestelijkheden van
werden gemaakt. Nu hoeft niiemand het
te weten, als u mij' maar helpt.
900 menschen naar ons eilahd. Hoe zal
de K.L.M. die vervoeren? Het geheele
jaar door vervoert de tram duizenden
tonnen goederen legen zeer voordeeli;g
tarief. Hoe zal de K.L.M. die vervoeren?
Duizenden tonnen groenten en fruit wOr-
dert van hier naar Rotterdam gebracht.
Deze worden 's nachts op alle stations
geladen en staan 's morgens te Rot
terdam om 8 uur aan de veiling, tegen
een zeer matig tarief. Hoe zal de KJL.M.
dat doen? Duizenden stuks vee worden
jaarlijks van hier naar Rotterdam ver
voerd. Hoe denkt de KJL.M. daar over?
Wij zouden met vragen kunnen door
gaan. Wij zien hier duidelijk uit dat
de tram voor ons eiland nog onmisbaar
is. Laat ons trachten deze te behou
den; niet door woorden, maar door da
den. Laten de burgemeesters van ons
eiland b.v. onder voorzitterschap van den
burgemeester van Zierikzee trachten bij
de overheid aan te dringen om steun
voor onze tram. Doet men dat niet, dan
Zijn de nadeelige financieele gevolgen
voor de bewoners van ons eiland niet
te overzien. De voorvaderen van eerder
genoemde burgemeester hebben alles ge
daan om de tram te krijgen, laten zij
nu trachten de kroon op hun werk te
zetten en alles te doen om de tram
te behouden en er een bloeiend en mo
dern bedrijf van te maken. Nog is het
niet te laat. Dat uwe Redactie dan deze
door middel van uw' blad haar steun
niet zal onthouden, hiervan zijn w'ij ten
volle overtuigd. Des winters bij de zwaar
ste ijsgang onderhield de R.T.M. ten
koste van groote financieele offers aan
materiaal en personeel, den dienst voor
passagiers en goederenvervoer, van en
naar Rotterdam, zonder eenige tariefs-
verhooging. Niemand had een woprd van
lof vopr de directie en personeel. Ze
deden hun plicht en zulks behoorde maar
zoo.
Hoogachtend,
OOK EEN HANDELSMAN.
Zierikzee, November 1934.
SPOMc
VOETBAL.
St.-Annaland. Thoolsche competitie, le
afd.: H.D.S. I—T.V.V. I: 2-5.
Maar, liefste, de menschen moeten
het immers weten?
Kijk eens: Janey Graham komt pps
immers prachtig te hulp miet ha,ar voor
stel? Wij nemen haar uitnp|0|diging aa|n:
u en ik. We hebben al ,g|eipak't.
Nu nog een beetje vpprbereiding; een
paar telegrammen. Maar dan he|ejft zelfs
Frances het niet te wjeiten. Frances! riep
ze, daar ze haar juist weer b|eneden
ho|ojrde kjomen, luister lejeaisMiss Meadow
en ik gaan vandaag in plaats w'an moirgem.
Mijn huwelijk' is uitgesteld wegens1
'de ongesteldheid! van Mr. Carruthjers.
Jullie mopt hier huisbewaarders blijven,
jij en Summers. V.0|0|r die huwielijks-
cadeaux zal je dan 'wel Zorg dragen, tpjt
ik er ;om vraag.
Ja Miss. We 'zullen goed zoirg dra
gen vopr alles! Het spijt mij, dat Mr.
Car r others ongesteld is, Tpch niet
ernstig?
Het zal wel iets van vpprbij-
gaanden aard 'zijn.
Miss Meadow sHoind verstomd over zUIM
een mate van ze'lfbpheersching.
Ik Zal je nog wel schrijven, gingi
Miojly vloiort. Wil je d'an nui even William
een taxi laten bestallen?
Maar, kindjet Nu dadelijk'?
Ja, zeker. Gaat u nu als de wind
naar boven, Tante! Trek' uw reispakjja
aan en dan gaan wie lOjnmidd'ellijk naar
Londen met pinze bagage jen besprekejn
twee plaatsen pip de b,0|ot naar Caïno.
U weet toieh 'wel, dat u mij. nog ge|em
kwartier geleden 'waar2leiEn die voor
spelling komt uit.
HOOFDSTUK II.
Janey Graham en haar ec'htgenopt zatien
bijeen in de lange rieten stoelen. Of-
Groote doos nu 10 ets.
Extra-groote doos nü 15 ets.
Iedereen kan nu Erdal gebruiken
en dus langer van zijn schoenen
profiteeren
sch|0|0in ze al tien jaar getro.uwld waren,
gingen ze oog met elkaar oim als een
paar verlo|o|fden.
Wat een tegenvaller is dat nu toich
spmber, terwijl hij het hopje geurige
koffie van haar aannam. Maar weet je,
w.at nu weer, dat ik vopr Zaken weg
most! Zei Jimmy al een luoiogst-leigenaar-
dig samentreffen is? Je herinnert je toch
ïijog wiel dien louden schoolkameraad! van
mij, John Burrioiwes, of „Bunny", zoo als
wij hem altijd noemden?
O, ja. Die 'zich zop'n vermaardheid
heeft verwierven mpt zijn opgravingen, hè
Ja, juist, Idie is het. Hij is nu Sir
John Burnolwes, vergeet dat niet; dien
titel heeft hij verladen jaar gekregen/vopr
'de een of ander|e verdienstelijke wieten-
schappelijke opgraving. Nu, die man komt
hier lpgeeren. s
Is hij: getrouwd?
Bunny getuoiuwd? Wat e-en ide|a.
Hij is vrouwenhater.. Je kunt je nipt
verstellen, hoe hij er uitziieit, kind'.
Och, daar hecht ik nooit 'zopi' heel
veel aan. Mijns inziens bestaan or maar
twiee sporten mannen, die echte vrou
wenhaters 'Zijn, namelijk zij', die tia veel,
en 'Zij, Idie te weinig mpt haar te doen
hebben gehad. Tot wolkjei sport behopvt
je vriend?
Niet t|0it de eerste, zpowaar. Enfin,
dat zal je zelf wel dadplijk ga waar wioir-
den, Zoodra je hem ziet. Maar wat zal
je met hem doen, al dien tijdl, dat ik
weg ben? Ik geloof dat het maar bieiter
was, idat je met mij meeging; dan 'Zal
ik vojoir hem wel een tempel vinden
of een ander merkwaardig gabpuw, waar
hij 'dan later zichzelven weier uit op
graven kan.
(Wprdt iwvpjgd),
