ZierikziBschs Nieuwsbode
De wedvlucht Londen-Melbourne.
VELO TAFELBIUARTS
SPIERPIJNEN in
i\m arm genezen
KLOOSTERBALSEM
Zg Crê/ne
TWEEDE BLAD
BUITENLAND.
FEUILLETON."
DE DROOMER.
(XM£ %Ê£Êb UWtëcht-
Een jeugdicj
frisch uiterlijk
BINNENLAND.
bihooriniU bl] d«
Vrijdag 26 Oct 1934, No. 12688.
SPANJE.
De verzethaard in Asturië
Dynamiet speelde de hoofdrol
bij dezen burger-oorlog in het
mijngebied.
De Spaansche minister van binnenl. za
ken heeft zich herhaaldelijk beklaagd
over het feit, dat de buitenlandsche bla
den onw'are berichten bevatten over den
jongsten opstand. Deze klacht had voor
komen kunnen wiorden wanneer Zijne
Excellentie den journalisten geregeld had
ingèlicht en voorgelicht. Nu heeft een
Holl. journalist een bloemlezing samen
gesteld uit de streng .gecensureerd©
Spaansche pers.
In het mijnWerkersplaatsje Ciano, in
het bekken van Asturië, schoot een guar
ds civil, toen zijn kazerne niet meer to
houden w'as, eerst zijn vrouw en doch
ter en daarna zichzelf dood. De arme
man wist wat hij deed: verschillende
van zijn collega's, die levend in handen
vielen der opstandelingen, wierden aan
palen of boomen gebonden en dan werd
er een dynamietpatroon voor hun voeten
tot ontploffing gebracht.
Die dynamiet heeft in dezen opstand
een bijzonder groote nol gespeeld. De op
standelingen w'aren n.l. haast allen mijn
werkers, ze konden dus met dynamiet-
patronen omgaan en ze beschikten over
enorme hoeveelheden ontploffende stof
fen. In dit mijngebied bevinden zich n.l.
2 groote fabrieken van ontplofbare stof
fen, een in Manjoya, die een 600.000 kg.
en een te Cayes, die een 400.000 k.g. dy
namiet per jaar produceeren.
De taktiek bij de verovering van Ovie-
do en andere plaatsen bestond er dan
ook in om te trachten de versterkte
gebouwen der regeeringistroepea- en de
kazernes der guardia civil te naderen
door huizenblokken in de buurt in de
lucht te laten vliegen en zioo tot aan
die vestigen door te dringen. Meestal
ontstond bij die ontploffingen ook nog
brand. En daar het in die dagen sterk
woei, werd zoodoende ook veel verbrand.
De schade in Oviedo en omstreken wlordt
geraamd op een 500 millioen pesetas.
(Van de uit het agentschap der Spaan
sche Bank geroofde 15 millioen pesetas,
heeft men tot nu toe 'op gedoode of bij
gevangen genomen opstandelingen eerst
één millioen teruggevonden).
Het meest aangrijpende verhaal over
de gruwelen, die Óvi©do heeft beleefd)
in de tien dagen van de nood© terreur,
heeft de Madrileensche „A.B.C." gekre
gen van een kapitein vajn hiet ganniz|Oie|n
aldaar, die naar Madrid gestuurd was
om er verslag uit te brengen jover de
lOiperaties.
Van uit een gebiojuw, waarin hij; stand
hield, heeft hij |0|.a. den broeder-overste
van een klooster door de opstandelingen
zien weghalen, mishandelen, kruisigen en
ten slotte verbranden. Hij hoeft een kloos
ter zien in de lucht vliegen met Zijn
bewioners. Hij vertelt van het ontzetten
de loit, dat die arme nojinen van ©en
kloosterschool beschoren was.
Het verhaal van deze ooggetuige is
ontzettend. Zinnen als: „De liegióensolda-
ten zuiverden de stad! geheel van vijan
den... de bestraffing was vOOrbeieldig, en
steeds |Overeenkjqmstig de meest handle
krijgswetten" geven oen beeld van wat
deze strafexpeditie geweest moet zijn.
WAvAvAv/SZWA\/y
Men moet van de natuur leer en, live
langzaam veel dingen zich ontplooien en
'hze laat het edelste rijp is.
22 Naar het Engelsch.
„Als je het legaat krijgt en je stiaekt
d'an over naar Australië, lom mij diezelfde
vraag te stellen, dan zal ik misschien
toegeven", zei ze miat nadruk. „Maar
ik idlenk, dat jie dit zegt, ondier dan in
druk van de naderenidje scheiding. En
zoo zou je er misschien niet overdietnkem,
als je je ineens 'aan rijkaard' voelde met
de wereld aan je jwet©n! Neen, Roinald,
het is maar een voorbijgaande stemming
van je. Zeg eens óerlijk: ben je hier
gekomen met de bedoeling, mij tan hu
welijk te vragen?"
„Neen, dat niet" zei hij, haar recht
in het gelaat kijkend. „Maar toch is
het geen voorbij gaande stemming. Ter
wijl je sprak, werd ik er mij plotseling
van bewust, dat ik toich meer liefde
voor jou koesterde, dan ik dacht en
dat, zonder jou, het leven gelen waarde
voor mij zóu hebben. O Fay, vergeef mij,
als je de mijne wilt worden, dan zWeler
ik, dat mijn eenig streven er oip zal
zlijn giericht, om j'e gelukkig te makten".
„Maar Vera dan?"
Vera is mij niets en ik ben haar niets!
Ik geef to|e, dat ik er dikwijls aain
heb gedacht, haar tioft de mijne te ma
ken, omdat haar schoonheid mij be
koorde, maar mijn heele levensbeschou
wing schijnt jnu adders te zijn gewor
den. O Fay, tnoiuw mij' toch en maak
een man vain; mij!"
BELASTINGVRIJ LAGEN PRIJS
ONOVERTROFFEN KWALITEIT
FILIALEN DER VELO
WASCHMACHINE MAATSCHAPPIJ
De ontvangst van de „Uiver" en haar bemanning
te Melbourne
Ijsafzetting op den vleugel dwong in
hoofdzaak tot dalen.
Minister Colijn voor de radio.
De ontvangst te Melbourne
Bij de ointvangst der Holl. vliegers t)ë
Melbourne, zeide Sir Mc Robleirtsen, de
millionair, die de prijzen uitloofde voor
de groote wedvlucht, terwijl hij id(© vlie
gers warm de hand schuid|die: „Een praJclht-
vlucht en een wonderlijk' mioiolei maiclhine".
Er was een leuk mioiment toen Jeanne
Batten buiten den hangar de bieidle vlie
gers en Robertson tegenhield en om huh
handteekeningen vT|0|e|g, waaraah ,alle drie
lachend v|0|lded|en.
Onder hen, die Parmentiier en Moill
dadelijk feliciteerd©n, was loiok Ide Ame-
rikaansche doinsul, die zeide, idiat ;©r een
fijne wedstrijd was gewiekst tusschen hen
en Ro(9cioe Turner. „Ik ben toch blij u
beiden te kunnen fjeiliciteereh".
Parmenlier zeide, dat het Albury-inci-
dent het eenig© vtervelende mioimtent was
geweest ioip hun wiqnd'erlijk© reis. I n
hioiofldzaak was de ellende t)e
wijten aan ijsviqrming iop den
vleugel, tio'en z'ij1 op 12000 voet
hoogte vlogen.
„Onze radio werd te vejel door idiën
stqrm beïnvloed en daardjoor ha'di ik moei-
te de goiede richting t© vinden".
In den grqoten hangar klohk toen, ©ejn
spontaan: „Lang zullen zie leven", ge
zongen dopr een groet aantal Hollanders
die daar aanwezig wiaren. Waaijoip die
beide vliegers zich djeirwaarts begaven.
Parmentier verklaarde npig» dat hij rifeir-
gens moeilijkheden had g|©haldl. Geen mo
ment heeft de Diojuglas pmdiarweg pip viol
toeren behioevien te lpppen.
De gemiddelde sn©lheild was 190 mijlen.
Teneinde de machina zjojo goed| mogelijk
te verlichten anders z,o|u dies „Uiver"
zeker niet uit de Zachte brij van het
Albury-raceterrein weggekomen Zijn
heeft Parmentier alles uit de machine
gegqoid wat hij maar missen kón: de
passagiers, de bagage, r|eiservedeelen, maar
oiok den mecanicien ien dien marconist.
Prins en Van Brugge hebben derhalve de
laatste etappe vlan Albury naar Melbp|urn(©
niet meegevl,o|gten.
Het ligt in de bedoeling dat de Uiver
een bezoek aan Sydney en Canberra
brengt. Na ruim een week verblijf in
Australië, zal de Douglas naar Ned.-Indië
terugkeeren, waar het toestel eenigen tijd
blijft om bezichtigd te worden. Op 12
November zal de „Uiver" uit Medan naar
Nederland vertrekken.
De Melb,o|urne-raoe h|ejeft twee feiten
duidelijk in het licht gesteld, v©rklaandie
minister Qolijn. In de eerste plaats de
haast boivenmensehelijke individujeiele pres
taties van Scoitt en Campbell Black, wel
ke toft resultaat hadden, idlat Idlez© Zeer
bekhvame piloten als el&rsten de eind
streep passeerden.
Maar groot is ook .onzte bewondering,
wanneer wij letten oip hieitgeen door de
bemanning vain de „Uiver" is verricht.
Afgezien van den vlak voor het ©inddóel
'Ondervonden tegenspoed!, welke echter
'Op K.L.M.-'wijzle werdi overwonnen, is h©t
tijdsverschil met het 0|verwinn|end vlieg
tuig gering, wanneer men in aanmerking
neemt, dat de „Uiver" als gewone ver-
keersmachine leteffi 2000 K.M. langere nopte
had te volgen, en v,oor het inniejmejn
van branjdstof tof ©en ghopter aantal1
landingen verplicht was.
Ir. Kalff, minister van Waterstaat:
„Binnen het jaar een twleiede io|Ver-
winning van Nederlapidsch© vliegers, idjie
ions hart idjqet trillen van nationalan trpts,
die ions een ppgenblik vrij maakt uit
de benauwenis van deiztejn tijld, en |d)ïe
Nederland en Indië van geestdrift ver
vult, huid© brengend aan iofnzie1 mapniefn
vo|or hun bekwaamheid, volharding en
wilskracht".
De Handicape prijs
Nu die„Uivjer" binnen is, wojrdt idlruk
gediscusseerd en gedisputeerd lover de
vraag, hoe het met die handicapprijs zit.
De, zaak staat zqq: In de eerstel plaats
is er ©en bepaling, dat één machine maar
één prijs kan winnen. Dus kan Soqtt
geen prijs winnen' in de hamdicapraideJ,
want hij accepteert natuurlijk den eersten
prijs van id© snelheidsraoe, waatdopjr hij
automatisch viopr id© andere prijzen uit
valt.
Z|0|n gaat het pok met de Douglas DC( 2.
De machines, welke onderweg zijn, heb
ben ,alle nog kans. Ziqo> is het dus niet
mogelijk ipmtrent het resultaat van d©
handicaprace iets mee te deelen aleer
de laatste van de deieilnemers naftuur-
lijk binnen 16 dagen na het vertrjek vap
Mildenhall binnen is.
W,at wel zeker is, dat de „Uiv©r"
TOT 30 NOVEMBER 1934 ONTVANGT U.
TEGEN INLEVERING VAN 60 VOORZIJDEN VAN
PRESTO-PAKJES AAN ONS ADRES TE AMERS-
FOORT. GRATIS EEN PRACTISCH GESCHENK
„Wacht to|t mórgen", zlei ze nog eens
en hij' kon haar niet overhalen1.
N|0fg geruimen tijidi zat zij in het vuur
te staren en half-lujde sprak zij1 eindjö-
lijk v|o)or zich heen:
„Neen, 'het mag tjo|ch niet. Ik zou alles
van hem [ontvangen en hem niets (dan
mijn liefdis daarvjopr geven. Het is tie
laat; ik ga naar Australië!"
En verm|o|eid als zij was, ging zij v|oprt
met pakken.
HOOFDSTUK XXI.
Langzaam Zette Simjon het laatste bpek
óp de plank en zuchtte, terwijl hij het
vertrek riqndlkeek', met ©en stil vaarwel.
Aan Zijn werk was plotseling een eindje!
gekomen, in de bib'lioithieek, waar hij
z|oiove]e uren had doorgebracht; waar
aan hij herinneringen had vajni aange-
namen en jomaangenalmenj aard.
Hij had Zoo juist de mededeeling ge
kregen van mrs. Hastings, dat Zij Zijn
diensten niet langer gebruiken kóp Hij
had pok niet anders verwacht, na dte
scène van den vOrigen dag.
Het was nu de Ochtend van de be
slissing en hij had zich óp zijn werk
geworpen met koorts a chti gen ijver, ho
pende, dat hij thans voior korten tijd
het schrijnend leed zou vergeten. Want
het was ©en bittere gewaarwording, dat,
hij nu ten tweede male het geld z|o|u
verliezen, dat hem in handen gévallen
was. En wat het he'm' nu pog eens
zloo móeilijk te dragen maakte, was het
feit, dat hém den vOrigen keer het ver
lies door omstandigheden van buitenaf
werd aangedaan en nu had hij eigen
handig zijn schepen achter zich ver
brand. En, ofschoon zijn geweten helm
zei, dat hij juist had gedaan, mét zijn
woord te houden, had hiji toch het ge
luk van tallio|0|zen vergooid, ter wille
van één, die he'm' niet mqodig had, die
zeker vele invloedrijke vrienden beZat
en die imhiers, zooals mrs. Hastings had
vóórspeld, waarschijnlijk uit Zijn leven-
verdwijnen zóu.
Hij wierp zich in een stoel, en ter
wijl hij het hoiofd op de handen liet
rusten, voelde hij zich nu toch gehejell
Overstelpt door Smiart.
Hoe lang hij daar zoo gezteten had,
valt móeilijk te bepalen; maar hij vóelde'
zich gewekt doior een handje, dat hc|mi
licht |0p de schouders werd gelegd, ©n,
toien hij ópkeek, zag hij Nancy naast
zich staan.
Met zachtviriendelijke stem sprak Zij::
„Ik im|oet nu eens mijn ,oprecht-ge<m©en-
den dank betuigen viqqr al, wat u voor
mdj hebt gledaan".
„U beho)eft mij niet te bedankjein. Ik had
u immers mijn wóórd gegeven".
Zij bleef een ioOgenblik zwijgen; toem
zei Ze bewloigen:
„Menige man heeft alles opgegeven
Vóór een vrouw, die zijn liefde waard
was: maar jij hebt alles vergooid voor
'n onwaardige; 'n vnqu-w, die je niets is!"
„Zegt u dat niet! Want.... en zijn stem
trilde, ik heb u lief".
Zij wendde htet hoofd af en zei na
een pauze:
„Dat heb ik al lang vermóed. Maar
waarom' heb je mij dit niet ©erdeir ver
teld?"
Hij begreep die vraag niet; waaróp
voor de handicapracle er zoo goed als
uit is. De laatste „misfjqrtune" heeft zoo
veel uren gekjoist die) allemaal bij den
vliegtij'd komen dat hij boven Zijn
handicap k|omt. Temeer omdat die nog
veranderd w|ordt wegens hief laten staan
der passagiers.
Thea Rasche vertelt
De „Daily Mail" bevat een uitvoerig
relaas van de Duitsche vliegster Thea
Rasche, die met de „Uivlejr" naar Austrar
lië is gevlogen.
D© drie en ©eh halve dag tusschen
Mildenhall en Melbourne zijn di© grootste
gebeurtenis in mijn gehieele vlieg-carrière,
schrijft de aviatride.
Het is het schitterend© Dowglas-toestel,
bestuurd djo|o(r idle N©d|erlandschia vliegers
Parmentier en Modi, dat mij' deZö idagen
gedragen heeft.. Zelfs in den strijldl tegen
het slechte weer, lag het koestel als
een vloigel in dl© lucht.
Thea Rasche vertelt vidrder, dat zij' Idle
eenig© vrouw aan btoppd1 is tusschen Zeis
mannen en hoe Zij', daar Zij hiet mocht
besturen, zich gedwóhgen vloeide het
vrouwelijke deel van hi©t werk te doen,
bestaande uit het opdienen van Idle sahidJ-
wiches en de the©, Hoillandsdhe gebakjes
en koffie. De reis was buitengtew|oon
qpnflortabel, ondanks de hitte en d© in
spanning.
Wij vlojgen joiver hooge zwijgend© ber
gen, reusachtige Ze©ën, woestijnen, ste
den, vele landen. To©n ik! vah een hoogte
van duizenden v]oiet op ld!© wierelid keek,
wist ik niet, wiat ik het meest mjo©st
bewionderen, de igroothieio1! en die ma
jesteit van de aarde io|f hi©t wonder van
.de mensChelijke techniek, Welke haar
heeft |0jVerw]0jnnen. Wij' vlogep over gren
zen, 'zjojnder het te w©ten grenzefnl,
die. zóó hevig dopr verschillenl>dle naties
worden betwist.
Het laatste ,uur wias het ergs te van de
geheel© raoe, het is een dubbeltje |0|p
zijn kant, met steeds verminderd© ben-
zine-v|qoirraad.
De ware beteekenis van de vlucht
is gelegen in het yolgeOde: Het is den
pilloten van de Uiver gelukt met de Dou
glas, voorzien van haar standaarduitrus-
ting en met drie sportieve passagiers aan
boord, in ruim twee etmalen naar Batavia
te vliegen. Een nog heter resultaat met
dit vliegtuig zonder passagiers en met
Speciale uitrusting ZoiU niet Zaove,©! zeg
gend geweest zijn als dit, iwant uit dle|zte
vlucht van de Uiver blijkt ten stelligst©
dat een reis naar Indië met ieen Douglas
in vijf a Zes etmalen inplaats van twe©,
Zojaals nu, v©ior dte' passagiers een rustig©
geriefelijke ;©n aangename reis is, |o|oik
v)o|or mindter sportieve dan het dri)©tal
van id© Uiver. De K.L.M. is dankbaar
vjojqr dte belangstelling, welkte de regee
ring en het Nederlandschie en Hedterl.-Ipi-
(dische publiek v|o|qr de vludht naar Aus
tralië .getoomd hebben. Zij is erkentelijk
v|o|qr 'dte goede hulp op alle vliegvelden
I0nderv|qnden, langs idle gteheele rpute,
waardqor het vliegtuig in een kó'rten
tijd heeft kunnen tankeni.
Dr. H. Colijn's toespraak
De uitzending van de toespraak' van
den minister-president, dr. H. Colijn, tot
de bemanning van de „Uiver", zooals die
was aangekondigd en vastgesteld, kon
Woensdagavond niet doorgaan; wiat heel
jammer wlas, wiant vele dinzemden heb
ben Zeker dien avojnd bij hun luidlspo©-
ker gezeten, om 't ministerieel© iwoord
op te vangen. Uitstel iwterd geen afstel,
iwlant Donderdagmiddag half 2 Iheeft het
vraaggesprek Den Haag-Melhourne plaats
gehad. Met belangstelling hebben ,w© ihv
telefoongesprek gevolgd en even stil in
ons zelf gekeerd, de knappe technici be
wónderd, die het mogelijk hebben ge
maakt, dat men van den Haag* met Mel
bourne spreekt, alsof het een dqqdge-
wóon locaal gesprek w'as.
Rustig en beheerscht klonk de stem
Zqu hij haar het gezegd hebben; dus
antwlop.rde 'hij:
„Ik heb er niet aan gedacht'.'.
„Het zóu mij minder hard en zelf
zuchtig hebben gemaakt".
„Dus u is niet bó|os, dat ik het u gezegd
heb?
„Wel neen, ik ben er blij pimi".
„Dus dan mag ik u helpen?Uw
vriend wezen?" vroeg hij, tevergeefs
trachtend de uitdrukking op haar ge
zichtje te zien.
„Ja zeker, mijn eenig© vriend".
„Mag ik dat wezen?"
„Dat en méér!"
„En méér?!" herhaald© hij, niet begrij
pend. Meer dan een vriend? Hij hajdi
zeker niet goted gehjoprd. W ant, m©er
dan een vriend, beduidde toch eien ver
loofd©!"
„O, Sim|0(n!" fluisterde zij. „Vat je het
dan niet? Ik ben zóó alleen. Ik 'Zpu
zóó graag iemland willen hebben, die
voor mij zorgde, bij beschermde, mij
hielp 1"
Hij trilde iqver heel zijn lichaam'.
„Zqu je dan mijn vrouw willen zijn?"
„Je hebt toich gezegd, dat je mij lief
hebt, Sim|o|n? En als een man dit zegt
tof een vrouw, dan inleent hij er dit
in den regel tó©e!"
„Ja, ik heb je zpp lief", zei hiji, haar
hand in de Zijne sluitend' en zich ver
bazend |o)ve.r Zijn eigen móed. „Maar lip©
had ik iqolk durven denkten, dat jij, zpp'n
m|qoi, levendig persppntje zulk een man
Zqudt willen hebben, als ik! En ilti ben
maar zpió arm ook!"
„Maar je begrijpt tp|c!H wel, dat alles
mij beter v|ojorkómty dan een leven als
DUNK ZIJ KLOQSTERBALSEM
'n Pijn om razend ie worden
bij 't bewegen van den arm
„De pijn begon in mijn bovenarm en
zette zich zoo voort tot in mijn nek,
soms zóó hevig, dat het huilen mjj
nader stond dan het lachen. Gewone
spierpijn, zeide men mij, maar ik kon
niets vinden om die gewone pijn te
genezen. Ten einde raad ben ik met
Kloosterbalsem begonnen. De uitwer
king is enorm geweest. Na de eerste
behandeling verminderde de pijn al
en na voortgezet gebruik zijn al mijn
pijnen verdwenen, dank zij Klooster
balsem, den grooten pijndooder."
E. v. C. te A.
AKKER'S ORIGINEEL TER INZAGE
„Geen goud zoo goed"
Onovertroffen by brand-en snij wonden
Ook ongeëvenaard als wryfmiddel by
Rheumatiek, spit en pijnlijke spieren
Overalper pot v. 20 gr. f 0.60 en 50 gr. f 1.
Bovengenoemde prijzen worden verhoogd
met bijslag voor omzetbelasting.
van den rpemier door den iwtereld-aether
naar 't verre Australië, iwlaar de be
manning van de „Uiver" toegesproken
iwlerd in den laten avond (11 uur) om
de bewlondering van regeering en volk
aan te hooren vo|qr hun koene en wel
geslaagde vlucht.
Achtereenvolgens kwlamen in Melbourne
de gezagvoerder, de twteede bestuurder,
marconist eji mecanicien aan het toestel
om dankwoorden uit te spreken vpor
hetgeen hun toegevoegd iwierd en vopff
de verleende onderscheiding. Heel gemoe
delijk en gewoon werd naar allerlei ge
ïnformeerd door „excellentie", die soms
schik had in de antwoorden ,op dlqor hém
gestelde vragen. Aardig iwlas, dat dr. Co
lijn Parmentier toevoegde: „je hoeft niet
in twlee dagen terug te vlietgjen, wiant
wie zouden je graag heelhuis hier zien!"
De daarna in 't Engelsch uitgesproken
refde werd in Australië gebraoldteast. In
deze speech dankte de Holl. premier de
Australische autoriteiten voor de verleen
de hulp, speciaal den burgemeester van
Albury, een oude gebrekkige man, die
in den stroomenden regen bij [de tusschen-
landing tegenwOor.diig) was en er zorg
voor droeg, dat iaan de piloten hulp werd
verleend en hun machine onder bewaking
werd gesteld. Het was ©en dter beteej*
kenisvolle momenten in den luChtWed-
strijd!
bezit het kind van nature,
0 de Moeder door
De Omzetbelastingwet
Fabrikanten tevens han
delaar zijnde.
De minister van Financiën heeft tjqt
de inspecteurs der invio©rrechten en ac
cijnzen een aanschrijving gericht, waarin
iqp'dracht w|qrdt gegeven o,m met ingang
van 1 Niqvember a.s. te beperken de
toepassing van artikel 4 der omzetbe
lasting, krachtens hetwelk op verzojtek
van fabrikanten, die tevens hef ber,qep
van handelaar lujïtoefenen, kan word©n
toe,gestaan, dat de iqv'erdlracht van go©die-
ren uit die fabrieksafdeieling naar de han-
'delsafdeeling 'wjqrdt beschquwldl als ©en
gezelschapsdamte of aan het tooneel. Je
dwingt mij dit te zeggen, al klinkt het
nu o|ok misschien minder aardig. Maar
tóch móest je eens weten, hoe dank
baar ik je hen. T|qen je laatst zpo ed©l
sprak van de kreupelen naar het hart,
die hulp nppdig hadden, besloot ik, dlat
je opoffering toch niet voor niets zou
Zijn; dat je althans de kans Zqudt heb
ben, ©en betere vrjquw van mij te ma
ken. Want het is toich Zop, Simon, dat
je mij lief hebt? Sinds wanneer dat©e-
ren die gevoeleps?"
„Wel, ik geloof van den eersten keer
af, dat ik je heb .gezien, ofschoon ik
het toien nog niet zelf dadelijk begreep".
„Maar wie van allen heb je eigenlijk
lief, de huichelaarster, die vlinder, (die
flirt pf de wereldlinge
Hij sloeg den arm óm haar heen em zjef:
„De vrouw, die achter die allen schuilt,
heb ik lief 1"
„Wat weet je van de vrouw, die daar
achterschuijt? Wat heeft ze je giet/0|0)nd
van haar innerlijk?"
„Niet veel; maar ik zal haar nu wel
leeren kennen. Z© zal mij haar beste
Zijde tqqnen. En, als ze zich aan mij
wil toevertrouwen, dan heb ik ge©n vrees
viqqr de toekomst".
„Maar, Sitm|0|n ik heb je mijn
levensgeschiedenis v©rteld, tót den tijidj,
dat ik hier kwam, en sindsdien heb je
Zelve gezien hpó zó geweest is, niet
waar?"
„Ja".
„Dus je zult je door niets van je
viqornemten laten afbrengen, hè?"
(Wordt vervolgd.)
