abonnement 3
Maandag 27 Aug. 1934. zierikzeesche courant. 2s/® dealoosganus.-rb
advertentien
feuilleton.
DE DROOMER.
buitenland.
Garage C. H. f. Oevaren Tel. TT.
d^bbelm^n
Prijs p. 3 maanden j 1.50, franco
p. post J 1.80. Voor het buitenl.
per jaar j 10.—. Afzonderlijke
nummers 5 cent. Verschijnt des
Maandags, Woensdags en Vrij
dags. Tel. No. 32. Postgiro 137677.
Zierikzeesche nieuwsbode
Moonrlqn 077 Ann 1D9A «•pbiwfeenue anima ut 91ste JAARGANG - No 12662
van 1—3 regels 60 ctu., van 4
regels en daarboven 20 ets, per
regel. Reclames 80 ets. per regel.
Bij contract belangrijke korting.
12002 In^en<ÜDg op den dag van uit-
Redacteur M. J. KOSTEN
gave vóór 10 ure.
Torenuurwerk
BURGEMEESTER EN WETHOUDERS
van Zierikzee maken bekend, dat het
uur- en slagwerk in den Stadhuistoren,
wegens jaarlijksche reparatie BUITEN
WERKING IS GESTELD van heden af
tzt en met Diznderdag 30 Augustus a.s.
Zierikzee, 27 Augustus 1934.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. TIMMERMAN Cz1., wind. Burgöm.
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
De nieuwe burgemeester
Noblesse oblige.
Toen in 1929 plotseling een totaal on
bekende tot burgemeester van Zterik-
zee werd benoemd, w;as een zieter ac
tieve Goessche journalist er als de kip
pen bij om dien vreemdeling te interviie-
wien. Eene Zeeuwische dame uit Rijswiijk
had daarbij de leiding en het wlas niet
minder dan een staaltje van zlijn plicht,
dat de toenmalige nieuwe en onbeklemde
burgemeester de bedoelde dame voor
hare vlotheid met een doos bonb|ops dank
bracht. Thans heeft de Nieinu\$bode zich
de primeur van zulk een interview niet
laten ontglippen en er een eigen jour
nalist op afgestuurd om d§n nieuWen
Burgemeester een verhoor af te nemen.
Belet was spoedig 'gevraagd en de Banka-
straat 112 bleek een gastvrij en vriende
lijk oord in de Residentie, wiaarhden
zoovele Burgemeesters den stil heim-
w'ee hebben, als ze vermoeid zijn van
lange Raadsvergaderingen, en waar men
steeds nieu'wfe burgemeesters weet te
vinden om vacatures aan te vullen.
Jhr. Mr. J. SCHUURBEQUE BOEIJE.
We hebben altijd ontzag gehad voor
het vak „Statistiek", al konden w'e wiel
eens dutten, als dit vak op dorre wijze
werd onderwezen. Thans zouden w© op
bezoek gaan bij iemand, die zich aan
dit vak had gewijd en al of niet met
statistiek had uitgerekend, dat Zierik
zee een goede burgemeesterplaats zou
zijn. We dachten dus iemand voor ons
te zien, die in cijfers, cijfergroepen, cij
ferreeksen en gewogen gemiddelden wlas
grootgebracht, maar het tegendeel wias
het geval. Een gemoedelijke, hupschje,
flinke man, aan Wien men toöh wel kan
zden, dat hij als r( serve-officier bij de
Grenadiers en Jagers had gediend, maak
te ons het verhoor al heel gemakkelijk.
We mogen niet verzwijgen, dat de vrouw
▼▼TT*WTffm??TU*TwT?TTT
De herinnering aan het ouderlijk huis
blijft in den vreemde een wecjuMjzer.
9 Naar hiet Engelsch.
„Laat ik u echter één raad rholgen jge-
ven, wat betreft den pmgang met mijn
gezelschapsdame: Miss West is slechts
enkele maanden als zjoiodanig bij mijl
werkzaam geweest, maar in dien k|o|rten
tijd heeft iz/ij mijn vertijoiuwen en mijn
genegenheid gewlöfnnen. Daar zie mijn ge
zelschapsdame is, moiet ze, volgens mijn
Opvatting, Oj0|k geheel' van mij pijn! Daar
om hoop ik, dat geen van de nichtjes',
hpe lief en vriendelijk 'ze dan ook v(qqr
haar weZen mogen, een speciale vrien
din van haar willen maken; en |0(0ikl moet
ik nadrukkeiijk verzjoeken" dit laat
ste met den blik meer uitsluitend 'op
Rionald, „dat geen van mijn neven
met haar izlal flirten (Of haar zijn liefde
pal .verklaren. Ze is, z]0|oals ge züet,
j:omg en lieftallig; izie is ook zeer ppbe-
dorven. Graag pou ik zien, dat ze 2)0)0}
eenv]0iudig bleef, dat de weneld van uit
gang van bals en schouwburgen haar
een gesloten boek; pqu blijven. Miss West"
met verheffing v,an stem „waar is
u pok weer geboren en opgevoed?"
Het jonge meisje bqog het hiopfdje
niqg dieper over het werk, ©f zje ver
legen werd bij; ddze vraag en antwoordde
dan |Qiok oip 'zachtbedeesden t,o|qn:
„Op het land, in Devoinshire".
„Zie je", zei Mrs. Hastings, „zulk een
s|0|ort meisje verlang ik juist".
„Het lijkt mij een saai leven, 2)0)0 diep
het land in", meende Ronald, daar hij
des huizes daarbij ook tegenwoordig Was
en door vriendelijke, gastvrouwelijke zor
gen de enquête tot een bepaald genoe-
gen maakte. Was de eenige dochter niet
nog 25oo jong geweest, waarschijnlijk had
ze ook iets (willen hooren over hane
nieuwe wloonplaats.
Wie den nieuwen burgemeester voor 1
't eerst ziet, wordt getroffen door zijn j
robuste, flinke, openhartige houding, hij i
is een man van zijn tijd. Gelukkig is
hij niet erg. rijk, behalve dan in zijn
gezin, want voor een burgemeester is
het goed, dat hij gemakkelijk mee kan
leven en meegevoelen met de moeilijk-
heden van deze crisis. Intussehen zou
het kunnen gebeuren, dat iemand, die
zoovele voorvaderen heeft gehad in de
stedelijke Regeering van Zierikzee, zich
te veel met het verleden bezig houdt,
maar zulks is geenszins het geval. Hij
maakt een goeden, ronden indruk, goed
Zeeuwsch zou ik Wel mogen zeggen en
kent Zierikzee en SchouWien-Duiveland al
van zijn prille jeugd. Hij is een neef
van Mevrouw! Sehuurbecq,ue Boeije uit
Söhuddebeurs, iwlier equipage in Zierik
zee zulk een bekende verschijning is.
En wie als schrijver dezes bij ervaring
w'est, met hoe groote aanhankelijKheid
de oude Mevrouwi aan Zierikzee vier
bonden iSj die mag van den neef zeker
wiel getuigen: bon sang; ne peut mentir.
Als een man van dezen tijd is de heer
Schuurbeque Roeije een groot voorstan
der van de sport en op onze vraag, of
hij genqgen zou zijn het voorzitterschap
van het sportpark-comité te aanvaarden,
bleek hij daartoe onmiddellijk en van
ganscher harte bereid. Hij is ook een
niet onverdienstelijk cello-speler, Wat
door een van onze Zierikzeesche vrien
den zeker met welgevallen zal Wtorden
gelezen. Hij is ook meester in de Rech
ten; mein Liebehen was Wiillst du noch
mehr?
Wij hebben den indruk gekregen, dat
Zierikzee met deze benoeming gieluk m^gi
W'orden gew'enscht en dat de commis
saris der Koningin in Zeeland uit de
vele adspiranten een goede keuz© heeft
gedaan. We zouden in de haast nog ver
geten te rëleveierien, dat de niieuWe Bur
gemeester bij geen enkele politieke par
tij1 is aangesloten en maar één politiek
kent: het gemeentebelang. We hebben
natuurlijk weer afscheid moeten nemen
van het vriendelijke gezin en de over
tuiging meegenomen, dat iemand van
groote wlerkkracht, energie en toelwiij-
ding den vacanten zetel gaat bezetten.
Van bevriende Zijde vernamen (wie nog,
dat de nieuwe Magistraat pok een aan
genaam leider van vergaderingen is.
En onder het naar huis gaan dach
ten ;wo onwillekeurig aan den beken
den versregel, die in Mpran met gou
den letters in graniet is vereeuwigd aan'
het begin van den beroemden Tappeiner
Weg:
Dort iwb der Vater, Treue sich geoffen-
bahrt,
Dort liegt der Söhne grosses Erbe
aufböwiarht.
We kunnen met volle gerustheid het
lot van Zierikzee aan den nieuwfen bur
gervader toevertrouwen. B.
Landbouwellende in de Ver. Staten
Van farmer naar rancher?
Vier jaren crisis hebben vele land
bouwgebieden in de Ver. Staten terug
gebracht tot een economisch peil van
een Aziatische kolonie en de droogte
van dit jaar heeft dit proces van terug
vallen tot een oerstaat sterk in de hand
gewerkt. De „Times" bevat een speciale
correspondentie uit Noord-Diakpta, Welke
begreep, dat een van de familielfeiden
to|eh wel een woordje mpest Zeggen.
„Acht mijlen van het statig en geen
andere heeren dan de landheer en de
dominee op de plaats", lichtte Mrs. Has
tings tide.
Maud en Vera maakten Zich later njqg
eens vrpolijk ©ver de wending, die het
gesprek t'Oien genomen! had, en Maud zei:
„Ik geloof anders, dat het kleine, een
voudige ding niet half Zoo onschuldig
is, als Zij wel lijkt!"
„Ze is allerliefst :ofm te zien", meendlel
Vera.
„Je z:0|udt althans aardige kiekjes van
haar .kunnen nemen, dat js pop", kwam
de fotografe bij Maud weer hoven.
„Ik geloof niet, dat nicht Annette nu
zjOfO heel veel liefde Voelde viojoir haar
echtgenootalthans pe spreekt steeds van
den „generaal!"
Intussehen waren R|onaldj en Simon wat
achtergebleven. De eerst®, |om Fay Fer-
'pojl door het park te brengen; de laatste
iom nog een '©ogenblik met Mrs. Hastings
te spreken, Want, bij het afscheid nemen,
had nicht Annette hem staande gehlquden
met de vraag, ,of hij, met zijn liefde yqqr
boeken, qak soms lust had, enkele ochten
den bij haart Op Westlands te komen, |qm
de bibliotheek te ordenen.
Met opgewektheid nam hij die uitno(o(di-
ging aan.
Toen Ronald en Fay den terugtocht
aanvaardden, was het heldere maneschijn.
In een beschut laantje sl,oeg Ronald in
eens den arm iom haar heen en vroeg
liefk|0ó£end:
„Mqe, kleintje?"
„Als ik met jou ben, voel ik mij
popit moe, Ronald!"
Y
Dagelijks gelegenheid
naar de Duinen
vertr. muziektent 8 3014 15 u.
Je beste adres voor Autobussen
en Keiswagens.
Bill ij ke prijzenl
in dit verband zeer belangwekkend is.
Noord-Dakota is een nieuwe staat. In
1873 bereikte de spoorweg de Missouri
en vingen de spoorwegmaat.pijen hun
propaganda aan voor de kolonisatie van
dit gebied, dat spoedig bedekt wias met
boerderijen van Scandinaviërs, Duitschers
en Tsjec-hen, die in de maagdelijke prai
rie een kans voncfèn om land te ver
krijgen van een vruchtbaarheid, onbe
kend in de Oude Wereld. De toestanden
in Noord-Dakota zijn thans evenwel chao
tisch. Reeds jaren geleden werd biöwOerd
dat het land ten Westen van de Mis
souri niet geschikt wias voor cultivee
ring door den geringen regenval'. De
normale neerslag van 17.18 inches per
jaar is sedert 1929 niet meer bereikt,
zelfs niet het minimum voor de tarwe-
teelt van 15 inches. Het watertekort heeft
zich dus over een periode van 4 jaar
geaccumuleerd. De bronnen z'ijn leeg, de
rivieren opgedroogd. De breede Missouri
te Mandan is thans grootendeels een
Zandwoestijn. Met de uitputting van de
Wiaterreserves is de uitputting van het
crediet gekomen, zoowel het persoonlijk©
als het gemeentelijke en het staatscret-
die t. Voor den komenden winter is er
slechts één hoop: dat de Federale re*
gearing er in zal slagen de bevolking
van de Westelijke staten te voeden. Maar
wtat moet geschieden Wanneer de win
ter voorbij1 is? Indien er weinig sneeuw
valt en de Missouri een nieuwi laag peil
in den winter houdt, wlat blijft er dan
voor het westen van Noord-Dakjcxta te
hopen over? Een Federale ambtenaar?
heeft reeds als zijn meening te kennen
gegeven, dat het heel© experiment van
cultiveering in het westen van Noord-
Diakota moet iwforden afgeschreven als
een tragische fout, dat men 200 gauw.
mogelijk de prairie (wleer moet zien terug
te krijgen, met het buffelgras en tot
de vee-randhes moet overgaan en dat de
cowboys, die een generatie (geleden door
den bouwboer verdrongen zijn, terug
moeten keeren.
Om de"',Sa&r
Het offensief ingeZet.
Zondag is te Goblenz, op den Ehren-
breitstein, Waar een reusachtige Germa-
nia, „die wacht am Rhein" houdt, het
offensief begonnen, met als doel: „het
Saargebied DuitsCh!"
Duizenden namen aan de demonstratie
ddel, vooral Saarlanders, die met tal
rijke extra treinen naar Goblenz wiaren
gekomen. Hitier kWam per vliqgfuigi naar
de tentoonstelling der Deutsche* Saar,
Welke op feestelijke wijze word geopiend.
Herinnerende aan Hitler's woorden bij
een onlangs te Berlijn gehouden toe
spraak, dat het zijn gelukkigste uur zoiu
Zijn, indien hij naar 't Saargebied kon
komen, verklaarde de leider van 't Duit-
sdhc front in 't Saargebied, dat die dag
voor de Saarbewoners eveneens de ge
lukkigste zou zijn.
Dr. Göbbels, de propaganda-minister,
verklaarde dat van nu af aan slechts
'één kreet weerklinken zal: „t)eutsch die
Saar immer Wahr!"
Ook der Führer heeft het Wfoord ge
voerd over het probleem van Duitsch-
land. „Wij zijn bereid", aldus Hitier, „met
de Wlereld tot een oprechte vrede te
komen. Deze SaarkwOstie is de eenige
„Weet je wel, Fay, dat je er vanavpmd
zicio jong en laardig uitzag? Ik gelqoff,
dat niemand je ejqo gelukkig kan maken,
als ik, hèv kind? En t|o;ch denk je te veel
aan mij'; daanotm is het eigenlijk niet
goed, dat wij elkaar te dikwijls Zien!
De menschen izjquderx er maar van praten
en dat miofet niet, want we kunnen toch
nooit wat vqar elkaar Zijn!"
Hij wist, dat hij haar hiermee vreese-
lij'k pijn deed en t©ch vond hij (aichzefven
juist heel braaf, dat hij' haar daajrapn
herinnerde, dan k)qn 0e hem later al
thans niet verwijten',1 dat hij haar misleid
had.
„Ik gellotof waarlijk1, dat het vlofor jjofu
hoig maar het beste 'pou Zijn", begon hij
dus weer, „alsi ik in actieven dienst d|qo,-
delijk gew'qnd Werd, of... als ik trquwde,
dan pqu je mij1 tenminste opgeven in je
gedachten".
Ze liet een kreet hjqoren ©Is van jeen.
gewond dier en izóó zeer voelde hij
zich, in al zijn Zelfzucht, hierdoor ge
troffen, dat hij niet wist, hoe gauw hij
haar nu weer naar Pich tjoe zou trek
ken, terwijl hij fluisterde:
„Arm klein ding! Deed ik je dan fejqo'n
verdriet met mijn laatste verzuchting?
Nu, ik beloof je: in het vervolg pal ik
mijn best doen, dat we elkaar wat meer
zien".
„Graag Ronald 1 als je tenminste Wat
©m mij geeft!" fluisterde zij terug.
„Dat weet je tjoch ook wel, kind!
Maar.... geef je nu eens goed rekenschap:
wat 2)qu ei? nu van komen, als wij trouw
den? Het <zjo|u armoe tnoef zijn, niet
waar?"
„Daar ben ik wel aan gewoon?"
„Maar ik niet en ik voel er oofk niets
territoriale kwestie die ons Duitschlers
nog van Frankrijk scheidt. Na haar op
lossing zal er geen enkel redelijk mo
tief meer bestaan w'aarom deZe 2 groote
naties zich in de toekomst niet met el
kaar zouden verzoenen
Sombere uitspraak van Mussolini
In de manoeuvre-sfeer.
Ziooals in de verschillende landen te
doen gebruikelijk is bij het einde van
groote legeroefeningen, is (Ook bij het
slot van de Italiaansche manoeuvres een
„kernachtige" toespraak gehouden. DqZe
toespraak van den Duce was intussehen
niet alleen gericht tot de Italiaansche
troepen, maar ook fqt de talrijke vreem
de militaire missies, die de legenoietfenin-
gen hebben gevolgd, en daarmede tot
Europa, zjoodat zij een bijz(qndere be-
teekenis krijgt.
„Eind Juli aldus de Duce deed
zich een onverwachte situatie voor ge
lijkende op die van 1914. Als wij geen
divisies naar de grens hadden gezpnden
zouden zich complicaties hebben voorge
daan, die slechts door de stem van het
kanon hadden opgelost kunnen wiardön.
Men moet niet morgen maar vandaag
gereed 'Zijn voor den oorlog. Wij moteten
een militaire, zelfs een militairistischd
natie worden en wij' voegen er bij oor
logszuchtig. Het politieke, economische
en geestelijke leven van leien natie moet
gegrond Zijn op haar militaire noodza
kelijkheden".
Nu moet men bij de beoordeeling van'
de woorden van den Duce niet vergafetn,
dat Zij in manoeuvresfeer zijn uitgespro
ken. Mussolini heeft dagenlang in jziijn
militaire wereld geleefd. Wij hebblem ge--
lezen, hoe de dappere oud-strijder (Mus
solini met het geweer op schouder aan
het hoofd der optrekkende trqepen heeft
gemarcheerd; hoe hij aan het bivakvuur
zijn soldaten van zijn zangkunst heeft
doen genieten; voortdurend heeft hiji dtei
praestatiess gevolgd van de nieuwe ge
mechaniseerde afdeelingien, welke (zjijn
volle aandacht hebben gehad en aan
het slot van dit alles heeft hij een tank
beklommen om van af dezle eigenaardige
tribune Zijn vurige toespraak tot de Ita
liaansche natie en over haar hoofd, t|qt
de wereld te houden.
Niettemin valt de ernst van de ver
klaringen van Mussolini niet te looche
nen. Komende na de bekende uitspraak
van Baldwin omtrent de „ligging van de
Engelsche grenZen aan den Rijn" in ver
band met het toenemende luchtgevaar,
vestigen Zij opnieuw de aandacht op
den gespannen internationalen toestand.
Liever in de gevangenis
Aan de staatsgevangenis te Jefferson
City in Montana (V.S.) heeft zich een
zekere Arthur Kench gemeld, die elf
jaar geleden uit de gevangenis rwlas uit
gebroken en sedertdien een zeer -wissel
vallig; bestaan heeft geleid. De crisis
en de opheffing van het drankverbod
(met de smokkelarij had hij nog w'el
eens iets verdiend) maakten hem het le
ven tenslotte 200 moeilijk, dat hij be
sloet om zich maar wieer bij de gevan
genis, (wlaaruit hij ontsnapt Mas, aan te
melden. Toen hij de gevangenissmuren
wieer binnenstapte, slaakte hij ©en zucht
van verlichting en zeide: „Ik ben blij
Iwleer ergens te Zijn, iwlaar ik zeker ben
drie maal daags te kunnen eten. Acht
jaar heb ik nog te goed; denk er aan,
daar komen nog twlee jaar bij iwlegens
mijn ontvluchting ik ben dus voor
tien jaar weer geborgen."
Gaat de Niagara verdwijnen?
Volgens Canadeesche geologen zullen
de Niagara Watervallen geleidelijk ver
dwijnen. Onlangs is 13.000 ton rotssteen
omlaag gevallen van de Horseshoe Falls
Vioior, om daarmee kennis te maken. Dat
is nu geen Zelfzucht, maar mijn ver
stand verbiedt het mij, iqm ons daar bei
den aan bl|qot te stellen.... Maar We
staan nu al izjqo lang hier bij de deur.
Goeden avond dus, lieve. Tqt Ziens
hioior!"
Ze bleef hem nakijken, Izjolo lah'g ze n,Og
kon in de duisternis onderscheiden Won;
toen belde Zij, maar dit scheen niet
gehqord te wiqrden. Dus vond Simo|n
haar n,qg izpq staan, toen hij, wat |qpge-
hjquden dqqr het gesprek met Mrs. Has
tings, een tien minuten later het huis
passeerde. Zij1 wierp t|oien kleine klepel
tjes tegen het venster van de slaap
kamer van het meisje, maar het was haaf
tqt nu toe niet gelukt, Mary te wekken.
„Ik dacht, dat Rioinald je had thuis
gebracht?" vr|oeg Simon.
„Tpe, vertel het' hem maar niet", drong
ze met smeekenden blik in de iqogjqn.
„Het Zou hem maar spijten, als hij wist,
dat hij pao achteLqqs was geweest!"
„Gioed, ik zal het hem niet vertellen;
maar eigenlijk behjqorde hij het tqch te
weten".
HOOFDSTUK VIII.
Simon, die natuurlijk blij was, pqq'n
gelegenheid te hebben, om zich kagen-
lover Mrs. Hastings verdienstelijk te ma
ken, iqndernam dus Poi» gauw mogelijk
dat loirdenen van de bibliotheek jqp de
Abbey. Het was anders geen geringe
taak, want ©p den Zolder werden niog
honderden oude hoeken in kisten giev-op-
den en die nroesten alle uitgepocht, op
geschreven en Op de planken geschild
woeden.
Daarmee Zqu zeker heel de zomer
Castella is het
nieuwe schoon
heidsmiddel!
I Voor iedere vrouw, die Castella
voor het eerst gebruikt, is het
een heerlijke verrassing.
Castella is een schoonheids-
zeep! Nederlandsche palm en
olijfoJiezeep - zuiver en kost
baar die de huid soepel maakt
en zacht als perzikdons, die de
teinf frischheid geeft en be
koorlijkheid Castella heeft
zoo'n verfijnden geur, die -
zacht en zuiver ae huid héél
even parfumeert. Een wonder
lijk fijne zeep - „Castella" van
Dobbelman uit Nijmegen I
15 ct.
Probeert se morgen! Overmor
gen wilt U niet anders meerf
te Niagara en hieruit leidt men af, dat
de waterval „over onbepaalden tijd" niet
meer zal bestaan. De internationale Nia-
gara-oommissie heeft nu een onderzoek
doen instellen, waaruit blijkt, dat de
Horseshoe Falls elk jaar ongeveer 1 M.
kleiner worden, als gevolg van erosi©
onder den Waterval, dus niet door slij
tage aan der, top. De commissie heeft
erop aangedrongen, dat het water igelij-
ker verdeeld Wlordt, Zoodat het zich over
de geheele breedte uitspreidt. Ben over
eenkomst is aangegaan, volgens welke
Canada en de Ver. Staten zullen samen
werken om dezen arbeid te verrichten.
Canada heeft het aocoord reeds gerati
ficeerd. Amerika nog niet.
Niet „glad" genoeg
Een 3-tal gedetineerden in de Stod-
dardgevangenis nabij Bloomsfield in den
Amerikaanschen staat Montana had ont
dekt, dat hel onder bepaalde omstandig
heden mogelijk moest zijn, door de tra
lies van hun gemaanschappelijke cel te
ontvluchten, mits men zich maar dun ge-
heengaan, en, hloiePeer hij nu ook hield
van een m(oioi boek, als hij1 van den in-
hjOlud genieten kon en dat liefst in de
qpen lucht, kon hij er nu toch geweldig
tegeniop zien, om het giiqoitste deel van
den heerlijken isomer in huis te zijn
lopgesloten met stoffige boeken, waarvan
hij niet meer dan den titel Po!u kennen.
Want misschien iqmdat hij dit ztoOveel
jaren gemist had, hield hij, dan al uiter
mate heel van de vrije natuur. Het Pin
gen van de vjogels, het geuren van de
bloemen, het ruischen van den wind tus-
schen de hoiomen, het kletteren van den
regen —- dit alles scheen hij te ver
staan en te begrijpen, dfojomer die
hij wasi
Maar, (ofsChqqn hij dus veel |>lp West
lands was, kwam hij daardiqor nog niet
eens pqo veelvuldig in aanraking met
nicht Annette; en, isag hij haar al een
enkelen keer, dan was het nlqg meter
uitsluitend lover het werk, dat Pij met
,hein sprak, en maar heel Pelden no©md|a
Pij den naam van den „generaal", (of
roerde Pij eenig onderwerp aan, dat eten
van de familieleden meer persoonlijk be-
W-
Vera en Maud liepen in en uit op de
Abbey en die laatste nam druk kiekjes
van ieder miqoi plekje pp het gqed, nu
en dan gestoffeerd met den kleinien lie
veling FuPbus.
Rjonald maakte Pich verdienstelijk met
de pqrgen, dat de stallen gevuld werden
en Fay Fernol, op haar bescheiden wijpe,
vertoonde Pich iqqk nogal eens, als zij
er gelegenheid tjoe vond.
(Wórdt vervolg.)
.1,