abonnement 3 Maandag 27 Aug. 1934. zierikzeesche courant. 2s/® dealoosganus.-rb advertentien feuilleton. DE DROOMER. buitenland. Garage C. H. f. Oevaren Tel. TT. d^bbelm^n Prijs p. 3 maanden j 1.50, franco p. post J 1.80. Voor het buitenl. per jaar j 10.—. Afzonderlijke nummers 5 cent. Verschijnt des Maandags, Woensdags en Vrij dags. Tel. No. 32. Postgiro 137677. Zierikzeesche nieuwsbode Moonrlqn 077 Ann 1D9A «•pbiwfeenue anima ut 91ste JAARGANG - No 12662 van 1—3 regels 60 ctu., van 4 regels en daarboven 20 ets, per regel. Reclames 80 ets. per regel. Bij contract belangrijke korting. 12002 In^en<ÜDg op den dag van uit- Redacteur M. J. KOSTEN gave vóór 10 ure. Torenuurwerk BURGEMEESTER EN WETHOUDERS van Zierikzee maken bekend, dat het uur- en slagwerk in den Stadhuistoren, wegens jaarlijksche reparatie BUITEN WERKING IS GESTELD van heden af tzt en met Diznderdag 30 Augustus a.s. Zierikzee, 27 Augustus 1934. Burgemeester en Wethouders voornoemd, A. TIMMERMAN Cz1., wind. Burgöm. P. F. WITTERMANS, Secretaris. De nieuwe burgemeester Noblesse oblige. Toen in 1929 plotseling een totaal on bekende tot burgemeester van Zterik- zee werd benoemd, w;as een zieter ac tieve Goessche journalist er als de kip pen bij om dien vreemdeling te interviie- wien. Eene Zeeuwische dame uit Rijswiijk had daarbij de leiding en het wlas niet minder dan een staaltje van zlijn plicht, dat de toenmalige nieuwe en onbeklemde burgemeester de bedoelde dame voor hare vlotheid met een doos bonb|ops dank bracht. Thans heeft de Nieinu\$bode zich de primeur van zulk een interview niet laten ontglippen en er een eigen jour nalist op afgestuurd om d§n nieuWen Burgemeester een verhoor af te nemen. Belet was spoedig 'gevraagd en de Banka- straat 112 bleek een gastvrij en vriende lijk oord in de Residentie, wiaarhden zoovele Burgemeesters den stil heim- w'ee hebben, als ze vermoeid zijn van lange Raadsvergaderingen, en waar men steeds nieu'wfe burgemeesters weet te vinden om vacatures aan te vullen. Jhr. Mr. J. SCHUURBEQUE BOEIJE. We hebben altijd ontzag gehad voor het vak „Statistiek", al konden w'e wiel eens dutten, als dit vak op dorre wijze werd onderwezen. Thans zouden w© op bezoek gaan bij iemand, die zich aan dit vak had gewijd en al of niet met statistiek had uitgerekend, dat Zierik zee een goede burgemeesterplaats zou zijn. We dachten dus iemand voor ons te zien, die in cijfers, cijfergroepen, cij ferreeksen en gewogen gemiddelden wlas grootgebracht, maar het tegendeel wias het geval. Een gemoedelijke, hupschje, flinke man, aan Wien men toöh wel kan zden, dat hij als r( serve-officier bij de Grenadiers en Jagers had gediend, maak te ons het verhoor al heel gemakkelijk. We mogen niet verzwijgen, dat de vrouw ▼▼TT*WTffm??TU*TwT?TTT De herinnering aan het ouderlijk huis blijft in den vreemde een wecjuMjzer. 9 Naar hiet Engelsch. „Laat ik u echter één raad rholgen jge- ven, wat betreft den pmgang met mijn gezelschapsdame: Miss West is slechts enkele maanden als zjoiodanig bij mijl werkzaam geweest, maar in dien k|o|rten tijd heeft iz/ij mijn vertijoiuwen en mijn genegenheid gewlöfnnen. Daar zie mijn ge zelschapsdame is, moiet ze, volgens mijn Opvatting, Oj0|k geheel' van mij pijn! Daar om hoop ik, dat geen van de nichtjes', hpe lief en vriendelijk 'ze dan ook v(qqr haar weZen mogen, een speciale vrien din van haar willen maken; en |0(0ikl moet ik nadrukkeiijk verzjoeken" dit laat ste met den blik meer uitsluitend 'op Rionald, „dat geen van mijn neven met haar izlal flirten (Of haar zijn liefde pal .verklaren. Ze is, z]0|oals ge züet, j:omg en lieftallig; izie is ook zeer ppbe- dorven. Graag pou ik zien, dat ze 2)0)0} eenv]0iudig bleef, dat de weneld van uit gang van bals en schouwburgen haar een gesloten boek; pqu blijven. Miss West" met verheffing v,an stem „waar is u pok weer geboren en opgevoed?" Het jonge meisje bqog het hiopfdje niqg dieper over het werk, ©f zje ver legen werd bij; ddze vraag en antwoordde dan |Qiok oip 'zachtbedeesden t,o|qn: „Op het land, in Devoinshire". „Zie je", zei Mrs. Hastings, „zulk een s|0|ort meisje verlang ik juist". „Het lijkt mij een saai leven, 2)0)0 diep het land in", meende Ronald, daar hij des huizes daarbij ook tegenwoordig Was en door vriendelijke, gastvrouwelijke zor gen de enquête tot een bepaald genoe- gen maakte. Was de eenige dochter niet nog 25oo jong geweest, waarschijnlijk had ze ook iets (willen hooren over hane nieuwe wloonplaats. Wie den nieuwen burgemeester voor 1 't eerst ziet, wordt getroffen door zijn j robuste, flinke, openhartige houding, hij i is een man van zijn tijd. Gelukkig is hij niet erg. rijk, behalve dan in zijn gezin, want voor een burgemeester is het goed, dat hij gemakkelijk mee kan leven en meegevoelen met de moeilijk- heden van deze crisis. Intussehen zou het kunnen gebeuren, dat iemand, die zoovele voorvaderen heeft gehad in de stedelijke Regeering van Zierikzee, zich te veel met het verleden bezig houdt, maar zulks is geenszins het geval. Hij maakt een goeden, ronden indruk, goed Zeeuwsch zou ik Wel mogen zeggen en kent Zierikzee en SchouWien-Duiveland al van zijn prille jeugd. Hij is een neef van Mevrouw! Sehuurbecq,ue Boeije uit Söhuddebeurs, iwlier equipage in Zierik zee zulk een bekende verschijning is. En wie als schrijver dezes bij ervaring w'est, met hoe groote aanhankelijKheid de oude Mevrouwi aan Zierikzee vier bonden iSj die mag van den neef zeker wiel getuigen: bon sang; ne peut mentir. Als een man van dezen tijd is de heer Schuurbeque Roeije een groot voorstan der van de sport en op onze vraag, of hij genqgen zou zijn het voorzitterschap van het sportpark-comité te aanvaarden, bleek hij daartoe onmiddellijk en van ganscher harte bereid. Hij is ook een niet onverdienstelijk cello-speler, Wat door een van onze Zierikzeesche vrien den zeker met welgevallen zal Wtorden gelezen. Hij is ook meester in de Rech ten; mein Liebehen was Wiillst du noch mehr? Wij hebben den indruk gekregen, dat Zierikzee met deze benoeming gieluk m^gi W'orden gew'enscht en dat de commis saris der Koningin in Zeeland uit de vele adspiranten een goede keuz© heeft gedaan. We zouden in de haast nog ver geten te rëleveierien, dat de niieuWe Bur gemeester bij geen enkele politieke par tij1 is aangesloten en maar één politiek kent: het gemeentebelang. We hebben natuurlijk weer afscheid moeten nemen van het vriendelijke gezin en de over tuiging meegenomen, dat iemand van groote wlerkkracht, energie en toelwiij- ding den vacanten zetel gaat bezetten. Van bevriende Zijde vernamen (wie nog, dat de nieuwe Magistraat pok een aan genaam leider van vergaderingen is. En onder het naar huis gaan dach ten ;wo onwillekeurig aan den beken den versregel, die in Mpran met gou den letters in graniet is vereeuwigd aan' het begin van den beroemden Tappeiner Weg: Dort iwb der Vater, Treue sich geoffen- bahrt, Dort liegt der Söhne grosses Erbe aufböwiarht. We kunnen met volle gerustheid het lot van Zierikzee aan den nieuwfen bur gervader toevertrouwen. B. Landbouwellende in de Ver. Staten Van farmer naar rancher? Vier jaren crisis hebben vele land bouwgebieden in de Ver. Staten terug gebracht tot een economisch peil van een Aziatische kolonie en de droogte van dit jaar heeft dit proces van terug vallen tot een oerstaat sterk in de hand gewerkt. De „Times" bevat een speciale correspondentie uit Noord-Diakpta, Welke begreep, dat een van de familielfeiden to|eh wel een woordje mpest Zeggen. „Acht mijlen van het statig en geen andere heeren dan de landheer en de dominee op de plaats", lichtte Mrs. Has tings tide. Maud en Vera maakten Zich later njqg eens vrpolijk ©ver de wending, die het gesprek t'Oien genomen! had, en Maud zei: „Ik geloof anders, dat het kleine, een voudige ding niet half Zoo onschuldig is, als Zij wel lijkt!" „Ze is allerliefst :ofm te zien", meendlel Vera. „Je z:0|udt althans aardige kiekjes van haar .kunnen nemen, dat js pop", kwam de fotografe bij Maud weer hoven. „Ik geloof niet, dat nicht Annette nu zjOfO heel veel liefde Voelde viojoir haar echtgenootalthans pe spreekt steeds van den „generaal!" Intussehen waren R|onaldj en Simon wat achtergebleven. De eerst®, |om Fay Fer- 'pojl door het park te brengen; de laatste iom nog een '©ogenblik met Mrs. Hastings te spreken, Want, bij het afscheid nemen, had nicht Annette hem staande gehlquden met de vraag, ,of hij, met zijn liefde yqqr boeken, qak soms lust had, enkele ochten den bij haart Op Westlands te komen, |qm de bibliotheek te ordenen. Met opgewektheid nam hij die uitno(o(di- ging aan. Toen Ronald en Fay den terugtocht aanvaardden, was het heldere maneschijn. In een beschut laantje sl,oeg Ronald in eens den arm iom haar heen en vroeg liefk|0ó£end: „Mqe, kleintje?" „Als ik met jou ben, voel ik mij popit moe, Ronald!" Y Dagelijks gelegenheid naar de Duinen vertr. muziektent 8 3014 15 u. Je beste adres voor Autobussen en Keiswagens. Bill ij ke prijzenl in dit verband zeer belangwekkend is. Noord-Dakota is een nieuwe staat. In 1873 bereikte de spoorweg de Missouri en vingen de spoorwegmaat.pijen hun propaganda aan voor de kolonisatie van dit gebied, dat spoedig bedekt wias met boerderijen van Scandinaviërs, Duitschers en Tsjec-hen, die in de maagdelijke prai rie een kans voncfèn om land te ver krijgen van een vruchtbaarheid, onbe kend in de Oude Wereld. De toestanden in Noord-Dakota zijn thans evenwel chao tisch. Reeds jaren geleden werd biöwOerd dat het land ten Westen van de Mis souri niet geschikt wias voor cultivee ring door den geringen regenval'. De normale neerslag van 17.18 inches per jaar is sedert 1929 niet meer bereikt, zelfs niet het minimum voor de tarwe- teelt van 15 inches. Het watertekort heeft zich dus over een periode van 4 jaar geaccumuleerd. De bronnen z'ijn leeg, de rivieren opgedroogd. De breede Missouri te Mandan is thans grootendeels een Zandwoestijn. Met de uitputting van de Wiaterreserves is de uitputting van het crediet gekomen, zoowel het persoonlijk© als het gemeentelijke en het staatscret- die t. Voor den komenden winter is er slechts één hoop: dat de Federale re* gearing er in zal slagen de bevolking van de Westelijke staten te voeden. Maar wtat moet geschieden Wanneer de win ter voorbij1 is? Indien er weinig sneeuw valt en de Missouri een nieuwi laag peil in den winter houdt, wlat blijft er dan voor het westen van Noord-Dakjcxta te hopen over? Een Federale ambtenaar? heeft reeds als zijn meening te kennen gegeven, dat het heel© experiment van cultiveering in het westen van Noord- Diakota moet iwforden afgeschreven als een tragische fout, dat men 200 gauw. mogelijk de prairie (wleer moet zien terug te krijgen, met het buffelgras en tot de vee-randhes moet overgaan en dat de cowboys, die een generatie (geleden door den bouwboer verdrongen zijn, terug moeten keeren. Om de"',Sa&r Het offensief ingeZet. Zondag is te Goblenz, op den Ehren- breitstein, Waar een reusachtige Germa- nia, „die wacht am Rhein" houdt, het offensief begonnen, met als doel: „het Saargebied DuitsCh!" Duizenden namen aan de demonstratie ddel, vooral Saarlanders, die met tal rijke extra treinen naar Goblenz wiaren gekomen. Hitier kWam per vliqgfuigi naar de tentoonstelling der Deutsche* Saar, Welke op feestelijke wijze word geopiend. Herinnerende aan Hitler's woorden bij een onlangs te Berlijn gehouden toe spraak, dat het zijn gelukkigste uur zoiu Zijn, indien hij naar 't Saargebied kon komen, verklaarde de leider van 't Duit- sdhc front in 't Saargebied, dat die dag voor de Saarbewoners eveneens de ge lukkigste zou zijn. Dr. Göbbels, de propaganda-minister, verklaarde dat van nu af aan slechts 'één kreet weerklinken zal: „t)eutsch die Saar immer Wahr!" Ook der Führer heeft het Wfoord ge voerd over het probleem van Duitsch- land. „Wij zijn bereid", aldus Hitier, „met de Wlereld tot een oprechte vrede te komen. Deze SaarkwOstie is de eenige „Weet je wel, Fay, dat je er vanavpmd zicio jong en laardig uitzag? Ik gelqoff, dat niemand je ejqo gelukkig kan maken, als ik, hèv kind? En t|o;ch denk je te veel aan mij'; daanotm is het eigenlijk niet goed, dat wij elkaar te dikwijls Zien! De menschen izjquderx er maar van praten en dat miofet niet, want we kunnen toch nooit wat vqar elkaar Zijn!" Hij wist, dat hij haar hiermee vreese- lij'k pijn deed en t©ch vond hij (aichzefven juist heel braaf, dat hij' haar daajrapn herinnerde, dan k)qn 0e hem later al thans niet verwijten',1 dat hij haar misleid had. „Ik gellotof waarlijk1, dat het vlofor jjofu hoig maar het beste 'pou Zijn", begon hij dus weer, „alsi ik in actieven dienst d|qo,- delijk gew'qnd Werd, of... als ik trquwde, dan pqu je mij1 tenminste opgeven in je gedachten". Ze liet een kreet hjqoren ©Is van jeen. gewond dier en izóó zeer voelde hij zich, in al zijn Zelfzucht, hierdoor ge troffen, dat hij niet wist, hoe gauw hij haar nu weer naar Pich tjoe zou trek ken, terwijl hij fluisterde: „Arm klein ding! Deed ik je dan fejqo'n verdriet met mijn laatste verzuchting? Nu, ik beloof je: in het vervolg pal ik mijn best doen, dat we elkaar wat meer zien". „Graag Ronald 1 als je tenminste Wat ©m mij geeft!" fluisterde zij terug. „Dat weet je tjoch ook wel, kind! Maar.... geef je nu eens goed rekenschap: wat 2)qu ei? nu van komen, als wij trouw den? Het <zjo|u armoe tnoef zijn, niet waar?" „Daar ben ik wel aan gewoon?" „Maar ik niet en ik voel er oofk niets territoriale kwestie die ons Duitschlers nog van Frankrijk scheidt. Na haar op lossing zal er geen enkel redelijk mo tief meer bestaan w'aarom deZe 2 groote naties zich in de toekomst niet met el kaar zouden verzoenen Sombere uitspraak van Mussolini In de manoeuvre-sfeer. Ziooals in de verschillende landen te doen gebruikelijk is bij het einde van groote legeroefeningen, is (Ook bij het slot van de Italiaansche manoeuvres een „kernachtige" toespraak gehouden. DqZe toespraak van den Duce was intussehen niet alleen gericht tot de Italiaansche troepen, maar ook fqt de talrijke vreem de militaire missies, die de legenoietfenin- gen hebben gevolgd, en daarmede tot Europa, zjoodat zij een bijz(qndere be- teekenis krijgt. „Eind Juli aldus de Duce deed zich een onverwachte situatie voor ge lijkende op die van 1914. Als wij geen divisies naar de grens hadden gezpnden zouden zich complicaties hebben voorge daan, die slechts door de stem van het kanon hadden opgelost kunnen wiardön. Men moet niet morgen maar vandaag gereed 'Zijn voor den oorlog. Wij moteten een militaire, zelfs een militairistischd natie worden en wij' voegen er bij oor logszuchtig. Het politieke, economische en geestelijke leven van leien natie moet gegrond Zijn op haar militaire noodza kelijkheden". Nu moet men bij de beoordeeling van' de woorden van den Duce niet vergafetn, dat Zij in manoeuvresfeer zijn uitgespro ken. Mussolini heeft dagenlang in jziijn militaire wereld geleefd. Wij hebblem ge-- lezen, hoe de dappere oud-strijder (Mus solini met het geweer op schouder aan het hoofd der optrekkende trqepen heeft gemarcheerd; hoe hij aan het bivakvuur zijn soldaten van zijn zangkunst heeft doen genieten; voortdurend heeft hiji dtei praestatiess gevolgd van de nieuwe ge mechaniseerde afdeelingien, welke (zjijn volle aandacht hebben gehad en aan het slot van dit alles heeft hij een tank beklommen om van af dezle eigenaardige tribune Zijn vurige toespraak tot de Ita liaansche natie en over haar hoofd, t|qt de wereld te houden. Niettemin valt de ernst van de ver klaringen van Mussolini niet te looche nen. Komende na de bekende uitspraak van Baldwin omtrent de „ligging van de Engelsche grenZen aan den Rijn" in ver band met het toenemende luchtgevaar, vestigen Zij opnieuw de aandacht op den gespannen internationalen toestand. Liever in de gevangenis Aan de staatsgevangenis te Jefferson City in Montana (V.S.) heeft zich een zekere Arthur Kench gemeld, die elf jaar geleden uit de gevangenis rwlas uit gebroken en sedertdien een zeer -wissel vallig; bestaan heeft geleid. De crisis en de opheffing van het drankverbod (met de smokkelarij had hij nog w'el eens iets verdiend) maakten hem het le ven tenslotte 200 moeilijk, dat hij be sloet om zich maar wieer bij de gevan genis, (wlaaruit hij ontsnapt Mas, aan te melden. Toen hij de gevangenissmuren wieer binnenstapte, slaakte hij ©en zucht van verlichting en zeide: „Ik ben blij Iwleer ergens te Zijn, iwlaar ik zeker ben drie maal daags te kunnen eten. Acht jaar heb ik nog te goed; denk er aan, daar komen nog twlee jaar bij iwlegens mijn ontvluchting ik ben dus voor tien jaar weer geborgen." Gaat de Niagara verdwijnen? Volgens Canadeesche geologen zullen de Niagara Watervallen geleidelijk ver dwijnen. Onlangs is 13.000 ton rotssteen omlaag gevallen van de Horseshoe Falls Vioior, om daarmee kennis te maken. Dat is nu geen Zelfzucht, maar mijn ver stand verbiedt het mij, iqm ons daar bei den aan bl|qot te stellen.... Maar We staan nu al izjqo lang hier bij de deur. Goeden avond dus, lieve. Tqt Ziens hioior!" Ze bleef hem nakijken, Izjolo lah'g ze n,Og kon in de duisternis onderscheiden Won; toen belde Zij, maar dit scheen niet gehqord te wiqrden. Dus vond Simo|n haar n,qg izpq staan, toen hij, wat |qpge- hjquden dqqr het gesprek met Mrs. Has tings, een tien minuten later het huis passeerde. Zij1 wierp t|oien kleine klepel tjes tegen het venster van de slaap kamer van het meisje, maar het was haaf tqt nu toe niet gelukt, Mary te wekken. „Ik dacht, dat Rioinald je had thuis gebracht?" vr|oeg Simon. „Tpe, vertel het' hem maar niet", drong ze met smeekenden blik in de iqogjqn. „Het Zou hem maar spijten, als hij wist, dat hij pao achteLqqs was geweest!" „Gioed, ik zal het hem niet vertellen; maar eigenlijk behjqorde hij het tqch te weten". HOOFDSTUK VIII. Simon, die natuurlijk blij was, pqq'n gelegenheid te hebben, om zich kagen- lover Mrs. Hastings verdienstelijk te ma ken, iqndernam dus Poi» gauw mogelijk dat loirdenen van de bibliotheek jqp de Abbey. Het was anders geen geringe taak, want ©p den Zolder werden niog honderden oude hoeken in kisten giev-op- den en die nroesten alle uitgepocht, op geschreven en Op de planken geschild woeden. Daarmee Zqu zeker heel de zomer Castella is het nieuwe schoon heidsmiddel! I Voor iedere vrouw, die Castella voor het eerst gebruikt, is het een heerlijke verrassing. Castella is een schoonheids- zeep! Nederlandsche palm en olijfoJiezeep - zuiver en kost baar die de huid soepel maakt en zacht als perzikdons, die de teinf frischheid geeft en be koorlijkheid Castella heeft zoo'n verfijnden geur, die - zacht en zuiver ae huid héél even parfumeert. Een wonder lijk fijne zeep - „Castella" van Dobbelman uit Nijmegen I 15 ct. Probeert se morgen! Overmor gen wilt U niet anders meerf te Niagara en hieruit leidt men af, dat de waterval „over onbepaalden tijd" niet meer zal bestaan. De internationale Nia- gara-oommissie heeft nu een onderzoek doen instellen, waaruit blijkt, dat de Horseshoe Falls elk jaar ongeveer 1 M. kleiner worden, als gevolg van erosi© onder den Waterval, dus niet door slij tage aan der, top. De commissie heeft erop aangedrongen, dat het water igelij- ker verdeeld Wlordt, Zoodat het zich over de geheele breedte uitspreidt. Ben over eenkomst is aangegaan, volgens welke Canada en de Ver. Staten zullen samen werken om dezen arbeid te verrichten. Canada heeft het aocoord reeds gerati ficeerd. Amerika nog niet. Niet „glad" genoeg Een 3-tal gedetineerden in de Stod- dardgevangenis nabij Bloomsfield in den Amerikaanschen staat Montana had ont dekt, dat hel onder bepaalde omstandig heden mogelijk moest zijn, door de tra lies van hun gemaanschappelijke cel te ontvluchten, mits men zich maar dun ge- heengaan, en, hloiePeer hij nu ook hield van een m(oioi boek, als hij1 van den in- hjOlud genieten kon en dat liefst in de qpen lucht, kon hij er nu toch geweldig tegeniop zien, om het giiqoitste deel van den heerlijken isomer in huis te zijn lopgesloten met stoffige boeken, waarvan hij niet meer dan den titel Po!u kennen. Want misschien iqmdat hij dit ztoOveel jaren gemist had, hield hij, dan al uiter mate heel van de vrije natuur. Het Pin gen van de vjogels, het geuren van de bloemen, het ruischen van den wind tus- schen de hoiomen, het kletteren van den regen —- dit alles scheen hij te ver staan en te begrijpen, dfojomer die hij wasi Maar, (ofsChqqn hij dus veel |>lp West lands was, kwam hij daardiqor nog niet eens pqo veelvuldig in aanraking met nicht Annette; en, isag hij haar al een enkelen keer, dan was het nlqg meter uitsluitend lover het werk, dat Pij met ,hein sprak, en maar heel Pelden no©md|a Pij den naam van den „generaal", (of roerde Pij eenig onderwerp aan, dat eten van de familieleden meer persoonlijk be- W- Vera en Maud liepen in en uit op de Abbey en die laatste nam druk kiekjes van ieder miqoi plekje pp het gqed, nu en dan gestoffeerd met den kleinien lie veling FuPbus. Rjonald maakte Pich verdienstelijk met de pqrgen, dat de stallen gevuld werden en Fay Fernol, op haar bescheiden wijpe, vertoonde Pich iqqk nogal eens, als zij er gelegenheid tjoe vond. (Wórdt vervolg.) .1,

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1934 | | pagina 1