abonnement:
Maandag 15 Jan. 1934. zierikzeesche courant. S°as!Vlmkrgaüi1S
advertentien
Inzending Advertentiën
0 Zij, die nog niet
-
DE DUIVELS DER RENBAAN j
DE WEG DERMDOIN. j
Openbare aanbesteding bij inschrijving
BUITENLAND.
feuilleton.
HET ROTSPAD
binnenland.
Uit Stad en Provinole
H©N!G'S OSSESTAARTSOiP 6 borden voor 20*cts.
Te3^Ruwe Huid
ij»CRÊME
Prijs p. 3 maanden 1/1.50, franco
p. post ƒ1.80. Voor het buitenl.
per jaar ƒ10.—. Afzonderlijke
nummers 6 cent. Verschijnt des
Maandags, Woensdags en Vrij
dags. Tel. No. 32. Postgiro 137677.
Zierikzeesche Nieuwsbode
van 1—S «gels 80 ets., van 4
regels en daarboven 20 ets. per
regel. Reclames 30 ets. per regeL
Bij contract belangrijke korting.
No 12568 ln2endiDS °P den da* van "t*
-Redacteur M. J. KOSTEN
gav® vóór 10 ure.
UiterlUk 10 uur op dun dag uitgaaf
op ions blad geabonneerd zijn buiten
Zierikzee en toch de courant graag
zouden willen lezien maar 90 ets.
per 6 weken of 1.80 per 3 maan
den in eens te veel vinden, worden
vanaf heden in de gelegenheid ge
steld zich tegen betaling van 12
ct. per week op ons blad te abon-
neeren. Mem kan zich alleen bij'
het begin van iedere week als
abonné bij den agent opgeven-, ide
betaling dient geregeld iedere week
te geschieden.
DE DIRECTEUR.
CONCERTZAAL - BIOSCOOP.
Deze week weer f
2 HOOFDNUMMERS f
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Zierikzee, brengen ter openbare ken
nis, dat zij zullen trachten
aan te besteden
het onderhoud en de contro
leering van de automobiel
brandspuit
dezer [gemeente, gedurende het tijdvak,
ingaande met den dag der gunning, van
de aanbesteding 'en eindigendie 31 De
cember 1936.
De voorwaarden, waarnaar jdezie aan
besteding zal geschieden, liggen ter gem'.-
secretarie ter inzage.
Inschrijvingsbiljetten in gesloten cjom-
vert, waarop vermeld: „Inschrijving* aut\o\'
inoliellrandspmt", geadresseerd aan den
Burgemeester, moeten worden ingeleverd
vóór ofiop 20 Januari a.s.
Zierikzee, 15 Januari 1934.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. C. A. BANNINK, Burgemeester.
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
Miss Pankhurst profeteert
Vrede, een wonder?
W|e hebben een oorlog gehad otm een
eind aan den oorlog, te maken; we heb1'
ben een Volkenbond om! een eind aan
den oorlog te maken. Ik geloof dat niets
minder dan pen wonder ooit een eind
aan den oorlóg zal maken. Aldus sprak
ChristabeJ Pankhurst. Zij is zoo pas uit
Amerika in Engeland teruggekeerd en
legde deze verklaring af aan een jour'
jialist, met den Bijbel in haar hand. Het
jonge meisje, dat eens de aanvoerster
was van de suffragettes is gerijpt tot
een beminlijke zachtmoedige vrouw van,
middelbaren leeftijd. Ik ben geen mystica
of visionaire, zei zij1. Voor mij is twee plus
twee nog altijd vier. Ik ben een realiste
en daarom1 geloof ik dat er voor de we'
re]d geen hoop bestaat dan van boven,
Volgens haar is de wereld ontwaakt en
vraagt zich ernstig af wat er igediaan
Hoe eenvoudiger wij leven, hoe minder
moeilijkheden en hoe meer kans op ge
luk.
14
Naar het Engejsch.
kan worden. Zij idenkt maar zij handelt
niet. Er wordt teveel „ge-alst" en „ge
maard". Als zij het voor het zeggen had
zou zij de woorden als en (maar uit het
woordenboek van alle actieve volken
schrappen. De staatslieden zJijin niet te la
ken, zij zijn uit hetzelfde ho,ut gesneden
als wij zelf. Als men de huidige regeer
ders door anderen vervangt blijft het
net zoo. De beschaving maakt aan |den
oorlog geen einde, zooals men vroeger
gehoopt had. De oorlogen ials er nog
vofgen zullen steeds erger wonden.
De wereld' is te vergelijken met iemand
die aan chronische ziekte lijdt. Öp een
goeden dag wiordt de ziekte ,a,cuut en
.overlijdt de patient. Dit is 'een somber
inzicht, maar de Bijbel belooft ons 'een
gelukkig slot.
Blijf jong!
De gevaren van den
middelbaren leeftijd.
Dr. Inge, de deken van St.-Paul, heeft
in een lezing to Londen gewaarschuwd
tegen de gevaren van den middelbaren
leeftijd. Hij zeide, dat de menschen bij
het berejken van den middelbaren leef
tijd of' tegen hun vijftigste ja,ar, vaan
leden aan een soiort vervetting van het
geweten, ieen verenging van het zede
lijk bewustzijn. Zij verliezen hun durf
en raken meer en meer [op gemak ©in
veiligheid bedacht. Zij, die behoefte heb
ben aan een initiatief, dat moed ien durf
vereischt en een nieuwe stoute cloneep;-
tie, kloppen bij hem tevergeefs aan. De
man van 'bij1 de 50 denkt vaak, dat hij
te zuinig op zichzelf is geweest en zich
nu wel eenige vrijheid kan permitteerem,
dan igaat hij een dubbel leven leiden,
een vopr het oog van de (menigte en
een voor zichzelf. Dan geeft hij, ook dik
wijls zijn verzet tegen verlokkingen |oip
en zoo kan het gebeuren1, dan men hoort
van zedelijk verval van. beden van wie
men zulks niet vernacht Zo;u hebben.
Toch is dat niet noodig. Men 'behoeft niet
cynisch, gierig of zelfzuchtig te wiorden
als mien nu,d' wordt. Het recept daarte
gen is zich zooveel mogelijk onder jonge
menschen te blijven bewegen. Dat is ook
in het belang van de gemeenschap, want
nu de gemiddelde levensduur van den
mensch honger wordt, krijgt het land
elk jaar meer het karakter van een mm
of meer bejaard volk. Zij1 bepalen Ide
koers waarin het land gestuurd zal wor
den en daarom is het van meer belang
dan vroeger, dat men tracht jong te
blijven en een open oog te houden voor
Zijn eigen tijd met een buigzamen geest.
Zij, die daarnaar leven, mogen een geluk
kige ouderdom1 verwachten.
Accijnsvrij slachten van Varkens
De heer Van der Heide, lid der 2de j
Kamer, heeft tot den minister van Eqo|-
nomische Zaken de volgende vragen ge- 1
richt
ie. Is de ministêr niet van oordeel,
dat Ide beschikking van de Crisis Var
kenscentrale inzake de vergunning voor
accijnsvrij slachten van varkens voor
eigen gebruik tot gerechtvaardigde klach
ten aanleiding geeft?
2e. Dat, met name het voorschrift dat
tot een gezin behoort het gezinshoofd
met de bij hem inwonienjde personen,
die in op- en neergaande lijn ,aan hem
verw'ant zijn, terwijl derhalve niet mogen
wlorden meegerekend1 de vrouw, haar
ouders of grootouders, schoonzoon of
schoondochter, dienstboden en knechten,
al iwjonen [ze jn hetzelfde gezinsverband,
geen rekening houdt met ide plattelands-
verhoudingen, w'aar samenleven van
ouders, (grootouders en gehuwde kinde
ren zeer 'dikwijls voorkomt dn vaak door
de tijdsomstandigheden noodzakelijk is
gewlorden, terwijl dok het ldienstpierso|-
neel praclisch tot het ,g,ezin. behoort?
3e. Wil Ide minister Ide bovengenoem
de beschikking doen 'wijzigen in dezen
geest, dat ook de vrouw de inwonende
familieleden sen het personeel gerekend
wlorden t(0|t het 'gezin te hehooren 'en
vergunningen voor accijnsvrij slachten
van varkens voior eigen gebruik Wlorden
verstrekt in evenredigheid met de sterk
te van het jgezin?
Verkoop beneden banderolleprijs
Zoioals bekend is, worldit in de nieuwe
Tabakswet verboden, tabaksartikelen be
neden banderolleprijs te verknopen. In
verband hiermede is ide vraag 'gesteld
ho,e het nu gaan moet met ide oprui
ming van zi.g.n. restanten.
Naar het Corr.-Bureau te opr© kwam,
zou men er aan denken de winkeliers
in tabaksartikelen op bepaalde Idagen van
het jaar te machtigen tot het opruimen
van zoodanige artikelen tegen vlerlaag-
den prijs.
Er wordt meer gespaard
De Spaarbankstatistiek toppende van 1
Juli 1932 toit 30 Juni 1933 laat wederom)
duidelijk zien hoe de crisisverschijnselen
op het Nederlandsche Spaarbankwezen
bleven doorwerken.
Het saldoi-tegoied bij de bij zonderesp aar-
banken nam af met f 3 imiüïoien (0.7
pet.) doc'h daartegenover staat en be
langrijke stijging van het saldjo-tegoed bij
de Rijkspostspaarbank, welke f 72 muil.
(16.4 pet.) bedroeg. Deze toename deed
z'.ch in alle provincies vloor.
De rente, gekweekt uit ide beleggingen
bedroeg bij de Rijkspostspaarbank f 22
rn.dlio.en (in 1931 f 20. millioen) en bij' 281
bijzondere spaarbanken eveneens f 22 mil
lioen. Het saldoi-tegoed der inleggers bij
de boerenleenbanken lap het einde van
het jaar 1931 bedroeg rond 'f 457 mill.
De financiën der gemeenten
In de te 's-Gravenhage gehouden con
ferentie van den minister van Binnenl.
Zaken rniet vertegenwoordigers van Ged.
Staten is een commissie vaui hoofdambte
naren ingesteld, om een 'basis te leggen
voor permanent overleg inzake de fi
nanciën der gemeenten.
De verhoogde tabaksaccijns
Zonder aocijnsverhooging mogen de
aanwezige voorraden sigaren, sigaretten
en tabak tot 1 Juni worden verkocht. De
bepalingen betreffende het cadeauverboid
en het geven van, rabat treden echter 1
April in wenting.
ZIERIKZEE. Voor de Ned. Chr. Blin
denhand trad Woensdagavond in de Gier.
Kerk op ide heer Wiagemaker (zelf [een
blinde) om1 voor Idien bond propagan
da te maken. Spr. begon miet een hisi-
torisch loverzicht te gev©n van het lof
der blinden, die vroeger geheel uitge
sloot en werden, maar dile nu vele voor
rechten miogen genieten. Het is de echt
Christelijke geest, die zich het lot der
blinden heeft aangetrokken. Zoo Zijd de
blindenscholen gekom'en. Aan 1de Vrij
metselaren in ,ons lanid komt Ide eere
toe de eierste blindenschool te hebben
gesticht in Amsterdam (1808). Het duur
de 100 jaren, toen ook idle Chr. Blinlden-
school „Barthimeus" kon wlorden opge
richt. Blindenonderwijs is Zeer 'duur en
het Rijk geeft slechts aanvullende sub
sidie, juist anders dan bij onderwijs-in
richtingen voior zienden, dat lang zo.o
kostbaar niet is, en wiaar het Rijk schier
alles betaalt. Ook het feit, dat vele
blinden imi een internaat moeten wier-
den ondergebracht, maakt het schoolgaan
voior blinden Zeer kostbaar.
De blinden Zijn dankbaar, dat ondanks
vele bezwiarlen, zooveel is bereikt, maar.
z|ijn niet voldaan. Hun pleit is nu voor
het openstellen van plaatsen in de Maat
schappij. Met grOiOte dankbaarheid maak
te spr. gewag van 'de firma Philips f|e
Eindhoven, die elem proef heeft geno;-
men oim 2 'blinden |oip zijn kantoor te
nemen en aanstonds ook 2 in izlijn car-
tonnage-afdeeling op tie nemen. Spreker
hoopt, dat langzamerhand de vo.oro.or-
deelen wegvallen, de wetgeving gewij
zigd wlorlde en zoo de wieg geopend
Worde voor Ide blinde om zlijn plaats tie
kunnen innemen in hiet maatschappelijke
leven. Hij' wieiet echter wel dat (dit nog
jaren zal düreïi en (d'aanom Wijst hij teen
beroep iop crisistijd af, iwiant eer [de pu
blieke meieninigi is omgezet, zal deze cri
sis wel geleden Zijn. Tenslotte wiekt hij'
op tot het nemen van een abonnement
op de „Blindengids". Met aandacht wlerd
het vlot en boeiend betoog aangehoor|d',
terwijl een klein koortje door het zeer
verdienstelijk tien ge'hopire brengen van
een paar liederen, het samenzijn opluis
terde. Doior Dr. van LonkhuijZen die spr,
had ingeleid, werd het samenzijn met
dankzegging gesloten.
Wij vestigen hier ide aandacht top
de jaarvergadering van de Vereaniging
tot 'bevordering van de bijenteelt pp
Schouwen-Duiveland, twelke bijeenkomst
Woensdagavond 7 uur (en niet halt zeven
zooals Vrijdagavond in. de advertentie
stond) wordt gehouden in 't „Huls van
Nassau", waar de heer Joustra een lezing
met lichtbeelden hoopt te hjouden.
Zeer verheugend voor het Comité
van v oorbereidting was het, dat Vrijdag
avond1 op den N. C. R. V. Filmavond
de Concertzaal zoo goed als geheel be
zet was. De voorzitter, de heer W. J.
van Schelven, sprak, na in gebed te zijn
Voorgegaan, hierover in zijn openings
woord dan ook zijn grpote vreugde uit,
waarna hij allen, in 't bijzonder Ide aan
wezige autoriteiten en de spreker vo|0(r
dezen avond, Dr. Wallien uit Ginneken,
hoofdbestuurslid van de N.C.R.V., en Dr.
v. Lonkhuijzen, het welkom toeriep. Ver
der wees spr. nog OP de geweldige ont
wikkeling van de techniek getuige
ook de prestaties van „Pelikaan" en
„Postjager" en op de zegeningen van
da radio, die, inidjiien gesteld in dienst
van God, in dubbelen zin volksopvoe-
dend werkt, om met een opwekkend
woord voior den Omroep met den Bij-bel
zijn inleiding te sluiten. Nadat vervol
gens gezongen was Ps. 103 vers 1, nam
de f ilmjvertoonmg een aanvang. Aller
eerst werd vertoond „Met de N.C.R|.V.-
mierofoon op reus", een film, djie als
een soort sprekend journaal verschillende
interessante gebeurtenissen en beelden uit
ons land OP het doek bracht, zo,oals ide
voltooiing van den afsluitdijk in de Zui
derzee, de „Graf Zeppelin" ,op Waalha
ven" etc. Hierna kwam dr. Walken pan
het woord, die, zooals hij verklaarde,
op dezen avond van genoegen een ern
stig, woord 'wilde spreken, in den vorm
van een oproep tpt den strijd. Achtereen
volgens behandelde spr. 3 vragen, n.l.
om welken strijd het gaat, op welk ge-
hiefd dezen strijd gestreden wordt en
met welke -wapenen den strijd gestreden
moet worden, Waarbij hij den Christenen
wees op 'hun plicht, om, gedachtig aan
het woobd van Jezus: „Gij zijt mijne
getuigenis", hetgeen zij ontvangen heb
ben, ook anderen uit te geven, hetwelk
de N.C.R.V. zich op het terrein der
radio tot taak heeft gesteld, iom te ein
digen met hen de wapenen in handen tO
geven, Waarmede gestreden moet wor
den, n.l. lid te worden van de N.C.R.V.,
deze ioyok mioreei te steunen en haar
te gedenken in het gebed. Na doze met
overtuiging uitgesproken en aandachtig
gevolgde uiteenzetting werd gepauzeerd,
waarna het verdere filmprogram: werd
afgewerkt. Respectievelijk vroegen nu dO
films „De N.C.R.V. Landdag te Apeldoorn
op 27 Juli 1933", „De huldiging van H. M.
de» Koningin in het Stadi|on te Amster
dam" en „De opening der Kamers iop
17 Sept. j.l." de aandacht, welke aandacht
Zij in ruime mlate hadden. Duidelijk van
beeld, helder van geluid en móói van
inhoud waren deze pol-prenten, waarvan
vooral -de 2e buitengewoon geslaagd mag
heeten, t erwijl het einde van de. laatstp
film, dat enkele beeltenissen van de liedfëin
van het Koninklijk Huis op 't Idoek bracht,
een waardig slot vormde van het welge
kozen programma. Namens de N.C.R.V.
sprak de heer Vermeer, die de film' ook
ham ingeleid, enkele worden van dank
tot het Comité van Vopibereaidin& specfr
„U zult het ejven gauw hoeren als
ik", zei Miss Gretig, niet al te voorko
mend. Ik zou u toch niet veel kunnen
helpen, w'ant ik hieb niets geen inzicht
in de zaak".
„Tenminste wat u er van denkt, Wiilt
u mij niet toevertrouwen", Zei Lady Mioi-
nica en ging weer achtero|ver geleund
zitten, terwijl ze geen wo|oTd- verder
sprak.
Berst toen ze in Londen in een aut|0j
overstapte, tikte ze Miss Greig nog even
op den arm en vroeg:
„Waar is Rokeby Wemyss?"
„Thuis".
„Hij komt niet m het bezit van het
goed, tot het b'ewezen is, dat zij dood
is, met waar?"
„Neen".
Lady Monica zuchtte.
„Had ik maar nets kunnen doen v|0(0|r
zijn nichtje! Het spijt me, dat U geen
vertrouwen in mij stelt, Miss Greig.
Goeden dag!"
De oude dame zag haiar Ladyschap
toen niet meer, maar duemzelfden avond,
toen zij naar een pension Zoicht, kwam
ze onverwacht Colin Femwlieh tegen, die
onmiddellijk op haar toetrad. Hij zag
er zeer slecht -uit, wel jaren ouder !®n
ot hij ondier groote zorgen gebukt ging.
„Ik wist met, dat U Wemyss verlaten
hadt", begon hij.
„Ik ben er vandaag pas weggegaan".
„Voor good?"
„Ik hoop van wel. 't Is ©en verschrik
kelijke plaats! Heeft u... niets gehooid?"
„Niets. Het leek mij onmogelijk, maar
toch schijnt ze waarlijk spoorloos ver
dwenen te zijn! Ik zal haar nooit weer
zien
„Laat u het maar aan idjen tijd over
en tracht Zoo kalm mogelijk te wa,oh-
ten".
„U heeft makkelijk praten, maar het
ergste is, dat lik! het alles nog vjqoir
mijn -ejigen schuld hóud. Ik had er dan
ook geen acht jop moeten slaan, wat
de menschen zeiden ©in iik haid haar da
delijk moeten tro.uwen, zoioals die oude
Effie het mij aanraadde. Dorothy zo|u
wel toegegeven hebben... Ik weet, dat
zij immers altijd een onbestemde vrees
Koesterde; ik heb er haar njog dikwijls
genoeg pm uitgelachen. En nu is JdJit
het einde. O', ik geloof, dat Zij 'd|0|0jd is!"
„Nog eens: laat het aan id|en tijd ©ver.
Maar -nu moet ik gaan, want ik m|oet
vanavond nog learners gaan zoieken".
„Er zijn hier geen kamers te krijgen.
Laat ik U vannacht naar een hotel bren
gen, dan kunt U morgen kamers gaan
zoeken. Toe, laat ik U moigen- helpen,
om der wille van haarj"
Maar Miss Greig schudde het hoofd.
„Neen, dank u. Een hotel kan het bij
mij niet lijden en ik ken hier de buurt,
dus ik zal nog wel wat vinden".
„Maar ik mag u toch wel eens kdm!en
opzoeken? Het ld(oiet mij zoo goed, als
ik al en toe Over Dofrothy kan spreken...
En, U moet er niet boos om zÜjïi, maar
mag ik met uw bankier wezen, als dat
plotseling verlaten van Wemyss u soms
in ongelegenheid heeft gebracht? Dorp-
hy zou het niet prettig hebben gevonden,
als u in moeilijkheden verkeerde. Zij..."
„Neen, dank u; ik kan mij best reddein.
En mijn adres zal ik u later geven, |als
u dat verlangt. Nu, goeden avonldj".
Z:ij. was al haast weg, eer hij het zelf
nog goed wist en hij vond haar manier
van doen wat vreemd: die abrupte wijze,
waarop zij 2ijn aanbpdJ geweigerd had
en droevig ging hij weg.
Miss Greag schreef hem echter niet,
en Rokeby Wemyss was van Londen naar
Parijs gegaan, waar zijn adres onbekend
1 was.
I Colm gang naar tuiten, maar vatte
koud» en stortte weer in. Toen hij we>er
beter was, was de maand Maart bijna uit.
Van Dorothy werd niet gehoord. De ge
schiedenis was bij het publiek al gropi-
tendeels uit het geheugen giewiischt ©n
Wemyss stond nog steeds pnbewooind,
behalve dat John en zijn vrouw er als
huisbewaarders bleven.
Colin begaf Zich in April met zijn tante
buitenslands. Men hield het er voor, Idat
Rokeby in Weenen was. Miss Greig, dile
in haar pension in Londen verbleef, leidde
een saai en grauw bestaan.
HOOFDSTUK X.
Meer dan een jaar was voorbijgegaan,
sinids de meesteress» van Wemyss ver
dwenen 'was en nu stond men weer aan
het begin van den winter.
Het SchotsChe dorpje Delour, dat in
een diepte tusschen de heuvels lag, was
geheel in een herfstnevel gehuld. Het
was een saai, oud plaatsje, dat niets merk
waardigs bezat dan het oude kasteel,
dat ,op den heuvel stond en dat men
slechts bereiken kon d^of een zeer nauiw
en woest Idal.
H,eel de streek was treffend mooi ©n
het kasteel bezat zijn legende; doordat
het echter zoo afgelegen was, werd het
niet druk bezocht.
In Jangvervlogen dagen zop werd
er verteld was er een Schotsche prin
ses opgesloten in het kasteel, daar zij
in haar liefde gedwarsboomd was d|0or
Oen strengen, wreeden vader. Van uit haar
cel haid zij de heuvels, die haar insloten,
„Schaiduwen" genoemd en de bejjdie strqo|-
men, Idfe zich over de rotsblokken ©en
weg baanden „Zorg" en Verdriet". D©
legende eindigde zeker al leven onbe
vredigend als de meeste; maar het slot
scheen 'vergeten te zijn. Den touristen,
die er kwamen, werd altijd verteld van
de kleine prinses, en nog steeds heetten
de stroomen „Zoirg" en „Verdriet". Er
waren Idrie houten bruggen pver de ra
vijnen en aan het uiteinde van die een»,
zoogenaamde „Lange Brug", aan den kant,
het verst van het dorp af, was een vree-
selijk plekje: die „Windhoek", een vijver
met donker water gevuld en waarboven
altijd!, tot zelfs in het hartje van den
z'omer, leen klqele lucht hing, die de groe
ne varens en klimplanten, waarmee d©
rotsen begroeid waren, grillig deed op
en neer wuiven. Vlak daarboven was ïn
de rots een kloiof, net of die er met
een mes uitgesneden was, en waarvan
volgens Ide overlevering, de belegerden
in het kasteel gebruik zouden hebben
gemaakt, als zij het water haalden. Er
waren er nog ondier de dorpelingen, Idjue
er zich op beroemden, dat zij m hun
jonge jaren in de „messnede" waren
kropen, of het althans hhlverwege zpp
ver hadden gebracht.
Olver het geheel kwam er maar heiöi
weinig zonneschijn in de ravijn. Het
kasteel zelvie, dat echter boven ;op dien
heuvel lag, kon zich baden itn Ziqnne'
weelde.
H,et slot was vojor een gedeelte ©en
ruïne. De bewaarder, Sandy Mc. DougjaU
met zijn vrouw 'en zes flinke, stevige
jongens, wOtOnideh in het gerestaureerd©
deel. Hier bleven dan nog drie vertrek
ken Over, die m den zomer wel ver
huurd waren, voornamelijk aan artistejn.
Maar lang bleven Zij er nooit, want, hio©
schilderachtig id© omgeving Ook wezen
mocht, het was en bleef toch altijd een
bezwaar, idat het vanuit het dorp een
tocht van wel een half uur klimmen was,
om het kasteel te bereiken. In dién wijn
ter werd dit dan ook in het geheel niet
bezocht; maar nu haid Sandy al pjver
het jaar logées en in het dorp werd er I
heel wat over haar gepraat.
Een vreedzame dame woonde nu in
het slot, ©en dame met haar kamenier,
ofschoon weinigen haar maar /laddem ge
zien; ©en enkel© had ©én allerliefst ge
zichtje voor het venster opgemerkt, dat
vol verbazing opkeek, als het dien voor
bijgangers zag; een ander had eens een
schim van een wit japonnetje, zoo, even
over ld© „Lang© Brug" zien zweven; maar
idit was dan oojk alles; /ofschoon da
20-30-60ct.
ouderwetsche kamenier tm©t haar h|ojo|g©
Schotsche muts pp, geen pmgewone ver
schijning was in het dorp.
Het spreekt vanzelf, dat Sandy McDou-
gall door velen al eens ondervraagd werd;
zelfs 'kon de hulpprediker de verzoeking
niet weerstaan, om al gauw na het ver
schijnen van de jonge dame op 't kasteel
daar een bezoek te brengen.
Sandy zat, als gewoonlijk, in het ppr-
tiershuisje aan het begin van den w©g
naar boven naar het kasteel, want zomer
en winter bracht hij d'aar enkele jurpn
daags door, om, Zoo, noodig, toelatings
kaartjes uit te geven aan degenen, dip|
het kabinet wilden bezoeken. Hij zat daar
bij ©en vuurtje in een boek met reisbe
schrijvingen te lezen ein zijn ©enig© mak
ker was ©en allesbehalve aanlokkelijk uit
ziende aap. Die had al verscheidene be
zoekers gebeten en ppk de vrouw van
Sandy ©n hun j ongsten zpon. En toch
hielden z© hem daar, of hij deel uitmaakte
van het kasteel.
„Dus je hebt nu goede logées, Sandy?"
„Ja". i 3
„En [dat bij: het begin van den winter i
Dat is nog eens een vpordeeiig zaakje
voor je, hè mani"
„Ja".
„Hoe ben je aan haar gekomen, San
dy? Of hoe zij aan jou?"
„Dat weet ik met".
„Is de dame ziekelijk?"
„Dat heb' ik niet gevraagd. Ze betalen
geregeld en z© gleiven geen last, dus
dan vinden ze het ook zeker met pret
tig, als ik mij met haar zaken bemoei,".
Dit laatste, ofschoon op eerbiedigen
toon gesproken, was toch een duidelijk©
wenk.
„Ik denk, dat ik nu eens naar het
kasteel ga en je vrouw opzoek. Mis
schien anoet ik bij die dame pok wel
eens aangaan. Is zij van ons gelpjof,
Sanidly?"
„Dat weet ik ook met. Maar in ^edjer
geval ontvangt zij geen bezoek".
(WordC vervolgd).
