Zierikzeesche Nieuwsbode
IMI Aooitth -Aius en fóohn.
TWEEDE BLAD
FEUILLETON.
TE TROTSCH EN TE ARM
BIN N E N L A N D.
Uit Stad en Provincie.
HONIG'S BOUILLONBLOKJES thans 6 voor lOcl
bihoorsndi bl] d*
vai Vrijdag 10 Nov. 1933. no 12541.
GEDENKDAGEN
leder jaargetijde spreidt zijn eigen
schoonheid uit. Verrukken in de lente de
bloesempracht en het teere, jonge groen
van boomen en velden, in den herfst
draagt die schoonheid een ander karak
ter, de weemoed om wat vergaat, maar
daarom' niet minder rijk en.... dieper
misschien.
Het gewijde seiizoenwant schoon
is het in al zijn schakeeringen, voor vvji/e
de scheppende en vernietigende natuur
in al haar aspecten hebben gezien. In
drukwekkend in zijn zonovergoten kleu
renweelde, tot zelfs op dien bemosten
grond, waar in eenzaamheid de padden
stoelen vegeteeren, dit aparte wereldje
met zijn heel eigen, stille sfeer, waar
Veel naar kleuren- en vormentaal doet
dennen aan de schoonheid van bloemen.
Ook schoon, dit seizoen in de verstil
ling 'van zijn nevels en grijze mistslulierls,
in de frischheid en 't geklater *van zijn
regens, en in de grootschheid en forsche
kracht van zijn stormwinden.
Wie zich met de natuur verbonden ge
voelt, zal die vergankelijkheid van den
herfst ervaren als den overgangstc©-
siandi van een volle levenswerkzaamheid
naar een bet rekkelijk® rust. 't Is ialsof
het menschelijk gemoed' ont'vankjeöij'kier
is geworden Voor stille overpeinzing. En
het is daarom Wellicht geen toeval tel
noemen, dat deze tijd des jaars zoo
vele herdenkingsdagen hjeeft aan te
wijzen.
Elke herdenking van betelelkenis is een
gedachtenisviering, een feest dus im (en
Van de gedachte, die met |èen of ander
gewichtig voorval uit het verleden ver
bonden is. Elk mensch, elke familie, elk
'volk, de geheele aard© bijna 'wellicht,
heeft zijn of haar bijzondere en algtei-
meene gedenkdagien. Hoie arm zou het
voor velen toch al triestige 'bestaan zijn,
zoo deze er niet waren. Nejem de igedenK-
dagen W/eg en het leven zou stierk in
boeten aan rust en bezieling. E©n mensch
leeft immers grootendeiels op herinnerin
gen, dikwijls vaag en onbestemd en hiejt
is daarom goed, zoo deze pp waar
dige en verheven dingen kunnen gericht
worden.
De gedenkdagen van deze 'wieken 'Zijn
van een zeer voorname orde len gaan
ver uit boven de grenzen van staten |en
volkeren, een groot deel der imenschheid
omvattend. Zij wijzen omhoog naar het
rijk der zuivere en groote gedachten,
die geenszins onbereikbaar, doch voor
mensehen bestemd en idoor mensch en ge
grepen kunnen Worden. Wat weiet men
in 't algemeen van dat rijk Ider gedachte
af? Waarlijk zeer (weinig, maar wat er
van geweten wondt, is op zichzelf reeds
een groote openbaring. Want achter allei
verschijnselen ligt de gedachte. En zoo
kan ook het hoogste dan alleen tot uit
drukking komen, wanneer het eerst in
de gedachte wordt beleefd, wanneer het
eerst onze diepste ootmoed en Veneering
wakker roept. Dan voert zij ons 'die
voorraden toe, 'die wij met missen kun
nen om waarlijk een macht (ten leVie!n
te (worden. Nu zijn er van idi'e bepaald®
dagen en tijden waarop 'een imensch, in
't algemeen gesproken, beter, dit will zeg
gen zuiverder en fijner kan voelen en
Waarnemen. Als zoodanig zijn de gedenk
dagen zeer gunstige gelegenheden, wijl
er dan tussehen 'beide werelden een ze-
25 Naar het Engeisch.
„Mr. Scarlett zei een onwaarheid, toen
ze vertelde, (dat ik geen onderwijzeres
was, want ik ben onderwijzeres geweest,
éér ik typiste werd. Als onderwijzeres
verdiende ik in 't geheeil niets; ais typjist©
Wèl".
„Wat je ook geweest bent of niet,
Roberta, tegenover mij maakt dat geen
Onderscheid".
„Waarom ook?"
Pat haalde (de schouders op:
„Hoor .eens, of we jnu blijven doorpra
ten tot in alle eeuwigheid, ik geloot
niet, (dat de zaak daarmee vejrbetert. Goe
den dag, Roberta- Het diqet mij' leed, dat
je (meent, hoe ik je b©te]e|digd> zo.u hebben",
„Goeden Idag", zei ze en bleef strak
het venster uitstaren, terwijl hij naar
haar keek, naajr haar aardig, krullend;
haar, haar fijn-besneden profiel en haar
slank figuurtje.
Ze Was hard tegen hem geweest, maar
dit verdiende hij ook zeke® Toch kom
hij haar niet zóó verlaten, terwijl haar
koude toon van spreken hem' nog in jdie
opren klomk.
„Roberta, kan je ®u niet Wat vriende
lijker ovetr mij (denken? Ik geef toe, dat
ik mij 'niet zpo had moeten uitspreken,
maar k houci meejr van je... da® je ver
dient!"
Ze keek eens naar hem' miet ©en glim-
Jach.
„Ga dan maar zitten; over een paar
minuten1 zal Id© the© klaar zijn".
„Ik wil alleen blijven', als jie (mij mijn
zonde® vergeven kunt, Roberta; anders
niet".
„Nu, als je daar dan zpo bijzonder op
gesteld bent, goed, ik vergeef zie je".
Pat trok haar naar zich toe:
„Je tong, kinJdje, zal ééns /nog je onder
gang zijn", declameerde hij en kuste haar.
TUjiuam
tyd&n
7~Uzwu>e
kere geest van overeenstemming bestaat
om elkaar te Willen ontmoeten op het
zelfde hooge plan, waaraan de herdetn-
king ui hoofdzaak is gewijd. Dat doet
de bronnen van kracht en bezieling mak
kelijker vloeien en zij zullen ook nog
Velen aandoen, die zich hiervan Wlejïnig
of niets hebben voorgesteld, zoodat h©t
is alsof zij de nabijheid voelen van iets
dat voor hen onbestaanbaar is.
Op een algemeen©® gedenkdag gaat
ee® stroom 'van verlangen uit, die ©en
wonderlijke macht doet neerdalen in de
hunkerende ziel. Gelukkig dan ©en (mensch
diio nog herdenken kan, die nog iets,
moge het zijn zeer veel bezit, waarvoor
hij eerbied heeft ©n waarop hij bouwen
en vertrouwen kan. Opgenomen in ©en
verborgen doch zeer sterk© gemeenschap,
zullen zijn 2uivere verlangens en gedach
ten niet doelloos zijn, ook niet vc|or
hemzelf.
Zoo Wordt een gedenkdag e©n stil
feest van 'de gedachte, ©en verheugenis
Voor den geest, ©en v©rtroosting vaak
voor hen die lijden en bedroefd zijn.
Minister Verschuur ver
dedigt het crisisbeleicj-
De Minister va® Economi
sch© Zaken viapir de radio.
Het verloren tip©verland.
„Als wij het jaar 1929 ons voior dein
geest halen, het laatste jaar vóór die
grpot© economische crisis, 'dan herinner
ik (mij levendig, dat ®iet ©Ijie mensüne®
tevreden waren. Maar uit een oogpunt
van stoffelijke welvaart en vergelekjen
bij |dit ©ogenblik lijkt ®u 'dat jaar 1929
als (een verloren tojoveaflianld".
Aldus ving minister T. J. Verschuur zijn
gropta radiorede aan, die doior de zen
ders van Hilversum ©n Huizen werd ver
spreid. Het volgende is eiraain (ontleend:
„TWlee (dingen stempelen diezle crisis tot
©en ernstiger verschijnsel dan e|e® ge
won© economische crisis. VojO|rieerst is dia
bedrijvigheid der geheel© 'w|epeld na 'den
porlog opgetrokken .op ©en 'bodem', wielk©
vol 'Zat van veiblorge® gebreken. In de
twieeda plaats heeft biet posten id© pro
ductie van goieidiene® ter hand genioim'en,
welke het vroeger uit het westen be
trok.
T. J. VERSCHUUR.
Europa heeft 'mleegeh|o{lp©n. Japan en
andere landen te industtrialiseeren |en deZe
landen tgaan nu in hun eigen behoeften
voorzien, hebben onze goederen met mee®
npodig en zij kom©n ons zelfs beconcur-
rearen.
„Als wij 'dit goed vatten, dan begrijpen
Wij, (dat vroegere crises een storm hebben
ontketend, .maar (dat dez© örisis een or
kaan moet heeten. Allerwege verwoesting,
overal lellend,© .en nood. Ziedaar het bpeld
waarvoor (de regeering zich ziet geplaatst.
Wij moeten als één volk, met een ge
meenschappelijk belang dez© crisis door-
Eik© groep, die lijdt, heeft de aandacht
dier Regeering. Doch (Onvermijdelijke
euvels, welk© elke regeling aankleven,
'mogen door ld© groep, düe getroffen
Wiordt, niet iop ld(e ovie,iidi|ev©nste wijze
tot id© publieke iopini© wordien uitgedra
gen. Bezwaren moeien worden afgtempten
aan het groote algemeen© belang, waarop
'die maatregel is ingesteld.
„Ze moeten immers toch dood
Het Tweed© Kamerlid mevr. Bakker-
Nart heeft 'den minister van Waterstaat
de volgend© vragen gesteld:
Is het Iden minister bekend1, Idat het
spoorwegvervoer van (drachtige Koeien,
'die den laatsten tijd in igrooten getale
ter slachtplaats Worden gezonden, vaak
plaats vindt op een Wijze, dat van mis
handeling dezer idieren kan Wlorden ge
sproken, en zoo den minister 'zulks niet
bekend mocht zijn, Wil hij (dan naar -de
Wijze, waarop bedoeld vervoer plaats
heeft, ©en 'onderzoek doen instellen?
Indien den minister van dierenmishan
deling mocht igebleken zijn |0f 'blijken,
Wii'l hij (dan maatregelen nemen, waar
door deze mishandeling voor het ver
volg 'worde voorkomen?
Coöp Aankoopv. Schouwen-Ouiveland
Dinsdagmiddag vond |op d|e bovenzaal
van het „Huis va® Nassau" te ZierikZe©
de ,'algemjeiene vergadering plaats van bor
vengen ©einde aankoopvereeniging, onder
presidium van nr. C. K|o|oipima®. D©ze rele
veerde in Zij® openingSw(Oio,rd', dat men
eerst thans een volledig 'b|o|ekj,aar kan
overzie®, afgeslote® pelr 1 Juli 1933. Op
dat 'boekjaar kan idle ve/neenigjing 'met
vjofdfoiening terugzien, dlank zij' den ijver
en id© accuratesse va® idien zaakvoiejrder,
/den heer Joh. J. Hans©, gehplpen dioofr
'dhr. v. (dj. Well© en velie onderen. In den
10(op van 'dit jaar ko® het tweed© pand
in gebruik Wlo|rde® genjolmlen. Uit Idle be
haalde resultaten is gebleken, idlat 'mien
hier (de needs 17 jaar bestaand© C. A.
„Walcheren" is vo(ophij gestreefd. Niet
wot (die gekweekte Reserv© 'betreft, al
is (in ide li/2 jaar pl.imj. f1900 getneseiv
vearict'.
Met nadruk wees spr. |op <dfa verhou
ding va® de leden tegenover hun Orga
nisatie. In Walcheren Zij®. alie 20 dorp s-
vereienigiingen aangesloten bij' de C. A. Op
Schiouwien-Duiveland nog maar 5. Tegen
die verkeerde 'meaning, dat bij aansluiting
aan (dj© C. A., idle dorpsvenaeniginge® wel
kun|n)en verdwijnen, kwam de voorzitter,
miet kracht (op. De diorpsverieeniging heeft
naast haar ma'terjieele, nog ©en andere
taak. Als schakel tussehen jleden en
coöperatie kan die |d|olrpsvanese(niging niiet
gemist W|orden. Trouwens in Walcheren
bleven ze ook bestaan. Het voorbeeld! van
SehOiuwen-Duivelaud stimuleerde ander©
dealen van o®s gewest tot het stichten
van ,aanko|oipvenaenigingem. Op 't ©ogen
blik staan nog velen pp een afstand'.
Alle (dorpsvareenigingeh 'mpieistdn lid zij®.
Na (dieze inleiidling las d© secretarie, de
h'eer P. Hanse, de notulen, naar aanleiding
(J) het moderne Atwasch- en Reinigingsmiddel
E. Osterm.»nn Co's Handel Mij. N.V. A'dam.
Fabrieken te Jutphaas btj Utrecht.
waarvan de voorzitter enkel© punten spe
ciaal belichtte. Het jaarverslag werd goed
gekeurd, ©vienals jdie Balans ©n Verlres-
©n Winstrekening- Met algemeen;© stem
men w©rd! het bestuursvoorstel, betref
fende de salarisherziening van den zaak
voerder, goedgekeurd. In de ontstane va
catures in het bestuur, do©r periodiek©
aftreding, weirdie® herbenoemd, de hoe
ren W. G. Bo|ot e® T. J. v. cl Bout, ter-
Wijl als plaatsvervangend lid in de com-,
missie van toezicht, werd gekjoizen de
heer A. C. v. Oeveren t© Nieuwjerkerk.
De (hie,er J- Klomp© trad af, waardoor
het plaatsverv. lid, de heer F. Hocke, lid
wierd van ld© commissie va®, toezicht.
Nadat Ibij' ld© rondvraag ©enige huishou
delijk© izaken wiedden besproken ©n dhr.
C. J. v. Wiesten de® voorzitter hulde
hao gebracht voojr zijn vele werkzaam
heden (die C.A. bewezen, s];0)o;t d© voorz.
de ©erste jaarvergadering.
ST.-PHILIPSLAND. De alhier gehouden
gemeenteraadsvergadering werd d©pr d©n
VO|orzitter, |d© burgemeester, op de ge
bruikelijk© wijze geopend, ingekomen1 was
©en schrijven va® den Commissaris der
Kjoningin in Zeeland, waaibij geadviaeeftid
wierd ©enige wijziging te brengen m de
veriojndiening betreffend© 'den gemeente
veldwachter. Ald®s wordt besloten. Va®
de Commissie voor idle wierkloozenzorjg
in Zeeland, ingesteld door N.V.V. e®
S.D.A.P., is leien adres ingekomen, waapoij
aandacht gevraagd Wordt voor werk
verschaffing en steunuitkering. Te-
wens iwlordt aangedrongen op hoojger lqon
bij ide Werkverschaffing en hoog/er steun.
De voorz. Zegt, 'dat aan ihet gevraagde!
reeds min of meer in lonz© gemeente
voldaan wlordt. Momtenteel is er weinig
werkloosheid. D© steunregeling Koopt ree|ds
3 weken^ 3 werkloiozen krijgen ondersteu
ning. Voor Iwerkobjecten zal zo®
mogelijk gezorgd word©n. B,. ©n W. zij®
reeds .aan het onderhandelen. De aanlég
van Ide .Nieuwe Weg" en die inpoldering
achter ide „95 ellen" zullen misschien
werkgelegenheid |bi©dfen. De heer L. Neele
informeert iOif ook hier niet kan wiorden
overgegaan tot idraineering met subsidie
van 'de gemeente. De v©©rz. zegt, (dat deze
mogelijkheid /wordt onderzocht vanwege
de Ver. van Ned1. Gemeenten. R©eds is
©en en ander besproken met d|an betrok
ken Minister en is geconfereerd mjet de
Z. L. M. Hiiero,v©r zal men dus ®og wel
meer hqoiren. Toch schijnien aan een pn
ander ;nog al wankanten te zitten. Dhr.
Neele juicht het toe, idat een (en ander
die laan/dacht h©eft van Bi. e® W. Het voor
melde adres Wordt voor kennisgeving
aangenomen. Door den Insp. dier Directe
Bel. t© Rotterdam wpjpdt medegedeeld',
dat 'die uitkeering volgens de dividend
en tantièmöbielasting voor o®ze gemeente
fl,62 bedraagt. Tegen idie verzetting va®
de najaarsmarkt te Somm'elsdijk blijkt
geen bezwaar te bestaan. Met algem'eten©
stemknen wiordt vervpjgens besloten (djei
MAARTEN LUTHER.
10 Nov. 1483—17 Febr. 1546.
De geestelijke stormram dier
Hervormfiinig, dr. Maarten Lu
ther, werd 10 November 1483
te Eisleben, in Saksen 'ge
boren.
Heel protestantsch Dultsch-
larud herdenkt heden den man,
düe den Bijbel in ide landstaal,
het Duiütsch, vertaalde en zo©
nader tof het volk bracht,
Wlaaridioor mede 'de Reforma
tie in Ruropa overal twerid
veibrelildl.
Die is veel te scherp voiqr zoo'n liet,
mqoi [mieisje! Ik zal je wtel lleeren, ©erbied
te hebben voor degenen, (die oud^r zij®".
„Daar zie ik Jocelyn die straat in
komen".
„Ik heb' Miss Cbesner ®qoit verwenscht
dan |op (dit ©ogenblik! Haar tegenwoordig
heid bij id'eze 'crisis lis dan wiel zê<$r
niqqdlottig".
Roberta lontkwiam 'ziij® Omhelzing en
deeld' haar best, (om1 ©r zojo onverschillig
mogelijk uit te zien. Jqoelyin begroette
Pat vrienOelijk ie® na idie thee nam' bij
afscheid' en RObierta vergez©ld|e hem1 tot
aan ia© ideur. -
„Morgen (om1 tie® uur kom ik weer aan,
„fluisterde hij, „en dan zulle® wij e©n
wandeling maken".
Roberta knikte, wuifde hem' g'o|ed©n-
dag, 'ging toen naar bi®n©n en ti©eLd©
Jocelyn h©t nieuws mee.
„Ik igelqof, dat 'wij' heel dw.aas zijn,
want Pats vad'er zal nooit zijn toestem
ming geven tot pins huwelijk; dus kunnen
'wij leindeloos verloofd blijve®', tenzij
kolonel EJlery sterft".
„Och, ik kan ®u nog niet zloio grif aan
nemen;, (dat (die kolonel er tegen (zo®
iija. Als hij maar ziet, dat Pat het ern
stig (meent.... ie® dan, je bent geen onaar
dig (ding, Bobs!"
Zij lachten beide®1 ©n Roberta keek miet
stralende® blik, want z© voetlid© zeer v©eï
ljefid'e voor haar rondhangen verlopfdte.
Pat rekte zijn veiblijf in Londen nog
enkele 'dagen en k©erd(e terug naar ELlery
Place (met het vaste voornemen, Om', zoo
dra (zich maar Ide gelegenheid voordeed,
tijn vader t© vertellen van zijn engage
ment.
Jooelyns verloving vioüJgdie welcfra op
die van haar vriendin, 'want ;op een avlond
keerde Miss Chiesner terug van ©ein con
cert, Waarheen ïzij gegaan was m©t Clan-
garry Dudley en verteld© Roberta, dat
zij (met hem verloofd was.
BObby kust© haar onstuimig ie® riep
„Ik 'mag Clangarry verbazend graag,
Jas; irnaar is 't niet eigenaardig, idat de
fw-ee aardigste mannen ter wiereld' aljfei
twiee /geen cent gezitten?"
„Dat heb ik gisteren loiok gedacht, Bob
by, imaar het lijkt mij, dat Clan toch wiel
iets bezit. Hij heeft ©en stuk land ®i
Florida jen nog 'ergens anders, dus is
hij volstrekt niet arm'".
„Dan vind ik het niet imlo|otL va® hem,
Jos, (dat hij' je 'djlt maande® eerd©r piet
in het 'geheim1 verteld heeft!"
„Ja, (dat kon hij gedaan hebben, mlaar
dat heeft hij nu eenmaal niet gedaan-
Een paar 'minuten vóór hij met zijn aan-
zjoek te voorschijn kwam', verteld© hij
'mij, (dat hij rijk was. Als ik nu sterk va®
karakter geweest was, zlou ik hem na
tuurlijk gezegd hebben, |d|at ik ®iets t©
do©n Wilde hebben 'met een man, die mij
heimelijk misleid heeft; maar, 'daar dut
heb j© hem aangenomen!" viel Ro
berta in. „Nu, j© zou wel gek 'geweest z'ij®
als je Idit niet gedlaaln hadt! Want, kijk
eens, ieder va® lons heeft 'natuurlijk ;d(waze
(dingen ge'daan, als ik eens denk aan
Pat!... En aan mij zelve (dan.... Maar wait
is (dat heerlijk v®qr je, Jos, jdfat jie ééns
nog Zoo rijk zult zij®; dan kunne® Pat
©n ik ®og 'eens van jie leenen!"
„Dat is goeci, hoor! Voo,r 'mlijn part ka®
jie krijgen, wat je hebbc® wilt, want
het is dqofr jou, Idat ik Clan heb' leere®
kennen".
„Waar iga jullie naar to© voor je hu
welijksreis?"
„Clan Wil ®aar Florida"
„Prachtig!... Maar wat zal ik je ver
schrikkelijk imissen!"
„Ga Idan 'miet (ons mee".
„Dat mqoit!.... Mee met een jong paar
Op reis; nee®!"
„Kionde® lw© maar op ldenzelfd©n dag
trouwen, Bobby
„Ja, idat zou aardig zijn, maar, zi©
zo|qlang kolonel Ellery leeft, kunnen wij
niet trouwen. Ik wensch niet den tifood
van de® ouden heer, maar toch zou bet
niet (menschelijk zijn, als ik niet heefli
goied inzag, idat hij de rem! is jop ons
gieluk!"
Dit Was Volkomen waar. En toch, toen
er |op leen dag in October een brief van
Pat IkWiam, waarin hij' Roberta meedeelde,
Idat (Zijn vader dien vorigen avjond stil
ingeslapen wias, had hij er toich spijt van,
dat rz'ij zich iqojit in |d(ije® geest had uitge
laten.
Ee® week later kwam! Pat haar opzoe
ken, hqojgst ernstig en i® den rouw ge
kleed.
„Ik hleb hem' noofit van je gesproken,
liefste", zei hij 'droevig. „Hij voelde zich
z|o|o 'Zwak 'e®' ellendig, 'dat ik hem' niet
miet üets voor den (dag wilde komen, dat
©ern strijdpunt had kunnen worden; dus
zal hij iqok nooit wlete®, wat ©en lief,
aardig vrouwtje ik zal krijgen... Bobby,
liefste, zeg nu, dat jie 'mij gauw trouwen
zult! Ik voel mij' zop aliereenzaamst
„Ik Zal je trouwen, wanneer je maar
wilt", luidde het antw|o|ord.
„Wij Zullen arm zijn, hiaar ik weet, dat
j© W geen bezwaar ,acht. Ik ben' bij die
zaakwaarnemers geweest ©n die z|eggen,
'dat ik ©r financieel zeer slecht bij sta;
dat 5k maar 't bfeste doe, Ellery Place
te verhuren; ze mee®en, dat 2ja wel
iemand Wet©n, |di© het zal willen jiemjen.
Van Wat |o®s dit (opbrengt, zulle® wij'
althans kunnen leven, tot ik iets te d|oen
vind".
„Dan konden Wij zo© lang op |d©n
„Bangerd" Wonen", stellde zij voqr.
To©n Roberta Jooely® vwrtelde van hun
plannen, sprak die er W©er tover tegen
Glangarry, die niet veel zei, maar des
te m©er dacht.
Toien hij Pat 'zag, deed hij dien een
voorstel van ide® volgenden inhoud, dat,
als hij ©n RObcrta 'meegingen naar Fl|or
rida, hij Idan meende, daar Patrick aan
een Winstgevende betrekking te kunnen
helpen.
„Na ©en paar jaajr, mian", Zei bij, „zal
je (zeker zelf land bezitten. J© tAeSbt een
kapitaaltje ©n, als je nu j© verstand ge
bruikt ©li je pakt Wat ,aan, dan is er
geen rede®', waarom j© niet net z|o© goed
vooruit izoudt komen als ik".
huwende Onderwijzeres lontslag te verlee-
nen. Besloten' wprdt aan ide Lage Weg
te A.J.-PoIdier, 'iin 't schoolgebouw van ide
Pat vatte die gelegenheid aan en Ro
berta Was het geheel met hem ©ens.
„Op jdie 'manier zal je gauw rijk woir-
ti'en, daar ben ik van overtuigd. En al
bien j© da® iqok een heel eind wieg, ik
zal steeds blijven uitkijken1 pp dien dag,
dat j© terug komt!"
„O', imaar ik zal vqlstrekt „geen he©!'
eind" af Zij®, want 'je gaat eenvoudig
mee!"
„Maar (dat is onmogelijk'!"
„Volstrekt niet. Wie 'zullen tiiouWen
tegelijk met Clan ie® Jocelyn ©n gezamen
lijk gaan wie 'dan naar Florida".
„Jocelyn ;gaat al |ov©r een maand trou
wen ie®; ik zo® onmogelijk dan klaar
kunnen Zijn".
„O, ja, dat gaat bést, liefste! Al is het
'mfet j© kleeren ®u niet allies Zo® ppe'cies
in ©rde, late® wij |diaaflo|m' het geluk niet
in (den weg staan!"
Roberta |gaf toe ©n op ©en koudon
zonnigen dag in Januari scheepten twee
pas getrouwde paartjes zich in naar
Florida.
Zooals Clangarry wei voorzie® ha®,
slaagde Pat zeer godd, |0i® zich 'daan
©en fortuintje te 'maken, zoodat ze, na
verloop van dfri© jaren mtet twee klein©
jongens voor een half jaap uit en thuis
naar Engeland ©verstaken, plm er hun
vacantia op tien „Bongerd1" door te bren
gen, di© toen juist leeg stjond.
„Lijkt T je niet vreemti, Pat, pm ©e®
ander te zie® in je oud huis?" vroeg
Roberta, toen ze ook eens een Wezpiek
hadden gebracht aan Ellery Place.
„In h©t eerst deed het mij niet zoo
aangenaam aan, suajar vóór we tien jaar
verder zijn, heb' ik alle hoop, dat bet
niet moer nqodig zal wezen om Ellejry
Pi ace te verhuren en Wij gaan ©r da®
zei ven wio®en, liefste, met onze jongens".
„Wat zou dat heerlijk zijn, Pat! Maar
laten wij nu eerst nog eens genietien pp
den „Bongerd", mijn bescheiden bezit, aat
mij ;al leen Paradijs leek, na een armoe
dig kamerleven i® die grqqte stad!"
EINDE.
