MODE-NIEUWTJES.
PRACTISCHE WENKEN
De vallende bladeren verdeelen.
Kleuren.
Deze ziet men in groote verscheidenheid,
beige en grijs blijven den boventoon voe
ren al of niet met het rood of blauw,
soms ook met donkerder nuances van de
hoofdtint zelve gegarneerd. Zeer nieuw
zijn het z.g. brique, een bijzondere kleur
rood en hortensiablauw, die inderdaad een
bijzonder fleurige toon geven aan de voor-
jaars- en zomertoiletjes en vooral door jon
ge meisjes veel gedragen zullen worden.
De zachte pasteltinten blijven eveneens
zeer in trek en geven veelal een fijn ge
heel, vooral voor blondines, terwijl het geel
en honingkleur meer door 'donkere vrou
wen gedragen kan worden.
Qlasbatist
Langen 'tijd werd glasbatist niet meer ge
zien, doch thans is het een geliefd weefsel
om kragen in allerlei grootte en vorm van
te maken, alsmede de moderne platte
strikken. A.s. zomer tracht men er zelfs
geheele japonnen van te lanceeren en wel
in gestreepte en geruite dessins met effen
uit verschillende lagen bestaande kragen.
Op mouwlooze avondjaponnen ziet men
vier of vijf ruches van dit materiaal over
l elkander van groot tot klein, die grappig
stijf uitstaan, terwijl er voor de warme zo
merdagen groote hoeden van gemaakt
worden, om het gelaat tegen te warme zon-
nestralen te beschermen; een enkele bloem
of laklint dient als garneering.
Pofmouwtjes worden aan blouses 200-
c wel als japonnen gedragen, in hoofdzaak
echter door jonge meisjes, Voor dames is er
een groote keuze in allerlei andere model-
len. Bij de pofmouwen worden ook aparte
ondermouwen gedragen, naar gelang men
meer of minder gekleed wil zijn. Deze wor-
f 'den met drukknaopj^. a$n boordje der
pot
Strikken.
i i.f; 'GÏa^attst éh glimmende" ïaËstof worden
bij uitstek verwerkt tot platte strikken,
3ie 0;
Blouses.
Meer en meer krijgt de blouse de over
hand en te verwonderen is dit niet, als men
in aanmerking neemt hoeveel variatie men
aan kan brengen door bij één rok ver
schillende blouses, die meer of minder ge
kleed zijn, te dragen. In hoofdzaak ziet
men de blouses boven de rok dragen, het
geen de meer gezette dames zeer zeker ten
komt
Een japon, die niet modern meer is, wat
het bovenstuk betreft, kan tot overgooier
vermaakt worden, maar eveneens op taille
hoogte worden afgeknipt en van een split
en stevige tailleband worden voorzien,
waardoor men met geringe moeite een
zeer goed bruikbare rok verkrijgt.
hoe men een fauteuil nog
comfortabeler kan maken.
ifï—
Men kan 'de oudste fauteuils moderni-
seeren en daardoor comfortabeler maken,
door in de eerste plaats een deel van de
pooten af te zagen en in de tweede plaats,
door de achterste pooten te voorzien van
een systeem, dat in bijgaande teekening
duidelijk uitkomt. Het zijn als het ware
.t
ZOMERJAPON VAN CRETONNE.
De groote verscheidenheid in cretonne
maakt eenvoudige modellen tot een aller-
aardigt geheel,
terwijl deze stof
zoowel kleur- als
waschecht is en
de prijs ervan
zeer billijk.
Het lijfje met
wit piqué vestje
met perlemoer of
andere knoopjes,
geeft een aardige
garneering aan 't
bovengedeelte, dat
aan de voorzijde
een bolerovorm te
zien geeft en aan
de rugzijde naar
het midden toe
puntig oploopt.
Het middengedeel
te wordt op de
rok gestikt,, die
nauw om de heu
pen sluijt en vóór,
zoowel als aan
de achterzijde ge
deeltelijk opge
stikte plooien
heelt, die op knie
hoogte uitsprin
gen.
Inplaats van mouwen worden ruime vo
lants ingezet.
Patronen kan men aanvragen onder no-
789, tot en met maat 46; in grootere ma
ten met blousemouw, indien dit extra bij
de bestelling vermeld wordt.
twee haaks-geplaatste pooten, versterkt
door een smeedijzeren beugel, en in het
punt van samenkomst scharnierend met de
fauteuil verhonden. Een ijzeren plaatje, dat
een beetje uitsteekt en waarin een gas
is gemaakt, schept de mogelijkheid door
middel van een pin, die in een gaatje in
de fauteuil past, de poot weer normaal met
de fauteuil te verbinden. De eenigszins
achterwaartsche stand van de fauteuilzit
ting maakt het ziften er in tot een waar
het aanvragen van knip
patronen.
Om het onze lezeressen gemakkelijk te ma
ken kunnen patronen voortaan ook per brief
onder bijsluiting van f 0.58 in postzegels voor
japonnen en f 0.30 voor breipatronen worden
aangevraagd bij de moderedactrice van dit
blad, Muzenstraat 5b, 's-Graverihage.
Patronen worden ook toegezonden na over
schrijving van het bedrag op postrekening
191919 ten name van den knippatronendienst
te 's-G-ravenhage.
De maat en het nummer van het patroon
met uw volledig adres vooral duidelijk ver-
W.
schoonmaken van het bad.
Vlekken in het bad, die veroorzaakt
worden door het druppelen van den gey
ser, kan men gemakkelijk verwijderen
met een sterke oplossing van geest van
salmiak en borax, daarna met een doek
met zeepsop wasschen en met water na
spoelen.
plakken van linoleum.
Indien linoleum niet vlak blijft liggen
of de naden loslaten en omkrullen, dan
plakt men dit met een dikke brij van
koud water en gist. Men smeert dit op
den achterkant van het linoleum, drukt
het op den grond en plaatst gewichten op
deze plaatsen.
Na een uur zal het linoleum goed vast
zitten.
het drogen van heeren-
boorden.
De meeste huisvrouwen wasschen de
slappe boorden aan huis; het drogen aan
een lijn en bevestiging hieraan met wasch-
klemmen, geeft veelal leelijke vlekken.
Men kan dit voorkomen door op een
dubbel gestikte reep katoen kleine linnen
knoopjes te naaien, waarop de boorden ge
knoopt worden.
De reep katoen wordt met klemmen aan
de lijn bevestigd.
Men heeft ook nog dit voordeel, indien
men de boorden op deze wijze laat drogen,
dat men de reep met de boordjes gemak
kelijk kan binnenhalen bij een onverwach
te regenbui.
filtreeren*van regen-
water.
Regenwater is buitengewoon geschikt
voor verschillende huishoudelijke doelein
den, maar jammer genoeg is het vaak ver
ontreinigd door stof, roet en insecten.
Men kan echter heel gemakkelijk zui
ver regenwater krijgen, door om de af
voerpijp, die in de regenton uitloopt, een
oude dikke sok te binden; alle ongerech
tigheden blijven hierin achter.
Het spreekt van zelf, dat de ton afge
sloten moet blijven en de sok van tijd tot
tijd gereinigd.
verven van de lijsten om
de vensters.
Wanneer men zelf de lijsten om de ven
sters een verfje wil geven, is het verstan
dig om over het glas reepen couranten
papier te plakken, die hier en daar met
wat stijfsel besmeerd zijn. Nadat de verf
droog is wordt het papier verwijderd
de ramen met warm water en een weiui,
amoniak gezeemd. Dit eenvoudige hulp
middel voorkomt veel moeite, daar men
anders de ruiten vol verfstrepeü krijgt, die
moeilijk te verwijderen zijn.
-3K-
zomerjurk voor mëisjes,
van 2—8 jaar.
777.
Een glad lijfje, dat middenvóór mejt
kleine knoopjes
sluit, met een
ruim onder het
middel aangezet
gerimpeld rokje,
zal de kleinere
meisjes zeker al
lerliefst staan. Het
halsje is hoog aan
gesloten en heeft
een klein kraagje,
terwijl het pof
mouwtje er toe bij
draagt het geheel
een vlot aanzien
te geven.
Een stevige
waschstof is zeker
wel het aangewe
zen materiaal, hetzij effen of gebloemd.
Patronen kan men aanvragen onder no.
777, met vermelding van juisten leeftijd.
-if-
In den tuin.
EEN PRACTISCHE ZAAD
STROOIER.
Menige amateur-tuinman vindt het
lastig om zèèr fijn zaad uit te zaaien. Een
heel eenvoudig hulpmiddel kan hierbij ge
bruikt worden, n.l. een zoutstrooier. Is het
zaad buitengewoon fijn, zooals dat b.v. dat
van papavers, dan vermbengt men het
het een weinig fijn zand.
Men werkt de aarde om en strooit met
de zoutstrooier het zaad op de aarde.
Fijn zaad behoeft slechts over de opper
vlakte verspreid en met een laag aarde be
dekt te worden, wel is het noodig om de
aarde vochtig te houden, doch men ge-
bruike hiervoor een gieter met fijnen
sproeier.
HET IS MAAR EEN MEISJE.
Be twee jongens Eggers liepen langs
het ondiepe kreekje, waar de visschers
hun booten in sleepten, om die buiten
bereik van het getij te hebben.
„Sam beweert, dat de grot vroeger
door smokkelaars werd gebruikt", wist
Victor te vertellen.
„Ja, maar we kunnen er tocb niet
been. Want Sam is met het sleepnet uit
en verder kan er geen mensch mee", zei
Bob.
K „Nou, ga jij dan niet mee, als je geen
lust hebt. Maar je weet zelf, dat dit onze
laatste gelegenheid is, want Maandag
gaan we naar huis en vandaag is het al
Zaterdag."
De jongens hadden de zomervacantie
op een klein plaatsje aan de kust doorge
bracht. Dicht bij het strand was een ge
vaarlijke plek, die algemeen bekend
stond als: „De Bank". Daar nog een heel
eind voorbij, in de open zee, kon je de
pinken zien. Want die waren uitgevaren
omdat er een school makreelen te zien
was, zoodat nu iedere visscher zijn ge
luk wilde beproeven.
Bob hield den blik weer op bet land
gericht. „Kijk, daar komt dikke Anna."
„Laat haar komen', zei Victor,
k Een flink uitziend meisje van een jaar
of vijftien kwam het strand af, ijverig
breiend. Haar vriendelijk gezicht vol
sproeten werd een breeden glimlach,
toen ze de kinderen zag. Ze was de
'dochter van de hospita en daar ze nogal
gezet was, noemden zij haar „dikke An
na"
f f „Kom eens even hier", riep Victor.
fc'Je kunt ons helpen, 'de pink van ouwen
Jozef naar zee te sleepen. Bob en ik wil
den naar de grot .van de smokkelaars
gaan." r,
„Dat kunt u, met zijn beidjes, 'toch niet
gedaan krijgen, jongeheer Victor, 'dan
deed u beter mij mee te nemen. Ik weet
den weg en ik kan sturen."
bD&nk je mi* m §m ynafoje mee te
knemenl Maarpas op, Anna, 'dat 'je er
-geen woord van aan Moeder zegt! Of ik
'niet alleen een bootje -kan steen! Ik ben
toch al dertien, moet je 'denken!"
Anna zag, dat er niets aan te 'doen
was; hielp hen de boot in het water sèee-
pen en gaf hen nog enkele wijze verma
ningen mee, terwijl Victor Öe zoemen
vatte en zijn tocht begon.
„Ik zal ze maar eens goed m biet; oög
houden", dacht Anna en zette zich, met
haar breiwerk aan het strand. Victor
roeide een eindde voort, terwijl Bob ach
terovergeleunde zat en slechts genoot.
„Net of dikke-Anna cms nu van dienst
kan zijn!" spotöe de groote broer. 1 „Het
is immers rnaar»een.meisje!"
„Hoe lang is diet nu al geleden,(dat er
smokkelaars waren in de grot?" k vroeg
Bob.
„O, al jaren",^antwoorddeWictorkvaag
We konden -or wel eens& den een of
anderen verborgen schat vinden,of.
of...." wond Bobfiich steedstaneer?op.
„Maar jongen,;Jioo. kan ik&nu geregeld
voortroeien, als 5§j oyer den^eenenykant
leunt?"
Victor spande f zidh bijz<jfnder;in met
roeien, maar, daar'hij hets niet gewoon
was, werd hij er vroeselijk:moe van en
vormden zich blaren2in zijnthanden. Dat
was toch anders 'damwanïieer'SanQ mee
ging; die wist altijd precies- water ge
daan moest worden. <En nu 1.kwam alles
op hem aan, want op Bob ,viel naet te
rekenen, die was oofcpasaiegen jaar en
heel klein en tenger voor JzajnAeeftijd.
„Dikke Anna heeft!oe-aa*derss;geraden,
dat je vlak hij het straaiduzou blijven.
AVeet je nog wel?" j J fe
-„'Ja, zeker! 'Maardfeiik/jef nu, 'dat ik
alles precies doe, zooaüs :tij dat zegt? Ik
zal mij met dQQr, haar -do {wet lateusvoor-
schrijvenJ* i f
Maar vreemd hé^de*wind was nu zoo
heftig, dat Victor mqk al zijn praats tocb
maar heel moeilijkkekerskon houden.
Bob J t A
sjMaar we komen niets dichter bij de
grot! .Wel bij de Bank! Zal ik je even
terpen, Victor?"
s,Helpen?— De beste manier, waarop
•je kamt helpen, is nog maar, dat je
zwijgt!" Het bootje begon nu te schom
melen. Victor gaf een geweldigen ruk
aan 'den riem, maar het hielp niet, hij
kreeg 'de boot toch niet den goeden kant
uit en zijn armen deden 0, zoo'n pijn!
Het werd een vreesebjk getob' en dit, ter
wijl de kleine broer er maar rustig bij
ingeslapen was.
Wat zal dikke Anna ons uitlachen,
als zij ons zoo onverrichterzake ziet te-
rugkomenl Ik wou, dat ik intusschen al
terug was! Wat zou ouwe Jozef zeggen,
als ik zijn boot eens niet goed aan wal
kreeg? En wat zal Moeder zich ongerust
«naken over Bob!
Plomp! Daar kwam ineens een lieele
plas water over boord geslagen. Victor
voelde een prop in zijn keel en sloot de
oogen, om de tranen terug te dringen.
„Hola!...,Uitkijken!" klonk het daar
opeens.
En daar'kwam een roeibootje met een
zeil op hen af en daarin zat Anna! Zij
hield het anker in de hand en toen ze
de jongens vlak- opzij gekomen was,
wierp ze dit uit ven stapte over in hun
bootje.
„Zoo zou je nooitAgekomen zijn, waar
,je wilde, jongenheer!" Laat ik je maar
helpen, dan sturen wyiin een oogenblik
je naar land."
Victor was te ootstold^d&a dat hij er
iets tegenin kon brengen. Maar toen hij
zag, hoe goed het ging, kwam hij uit
zichzelf met de gulle bekentenis voor
den dag:
„Ik was een verwaande 'dommerd, An
na. En ik zal nooit meer zeggen: ,,'t Is
maar een meisje", want ik zie nu toch,
dat die ook nog wel wat goeds kunnen".
Dikke Anna kreeg een kleur van ge
noegen en toen de jongens eindelijk uit
stapten, bedankten ze haar nog eens.
Toen Bob dien avond Moeder alles op-
biechte, wilde mevrouw Eggers het niet
zoo onder zich laten. Ze liet Anna bij
zich komen en vroeg haar wat ze nu
eens graag wilde hebben, waarop hel
góede meisje met van verlegenheid stra
lende oogen zei, dat ze zoo graag dien
winter naar de naaischool ging.
Nu, mevrouw Eggers beloofde het geld
voor dien cursus te betalen en zich den
volgenden zomer in persoon te komen
overtuigen, of Anna ook vorderingen
had gemaakt!
Zooals jullie allemaal weten vallen in
de herfst de bladeren van de boomen, en
nu gebeurde het verleden jaar dat in het
bosch negen bladeren van een boom op
de manier kwamen te liggen, zooals de
teekening laat zien. Een jongen, die daar
langs kwam, zag de bladeren en trok er
met een dorre tak drie rechte lijnen tuö-
schen, maar zoo, dat er aan iedere lijn
drie stelen van de bladeren kwamen te
zitten. Zien jullie daar ook kans voor?
Als je het niet kunt vinden, moet ge de
volgende week maar eens zien hoe het
moet. v
