KLEINE KAMERS EN GROOTE BEDDEN.
Hoe deze tegenstelling
op te lossen
JOXG 2
LEEREN SPELLEN MET
VLAGGEN
DE KLEINE MAARTWIND.
Een heerlijk recept.
I-
Alles is mogelijk, als men het absoluut
wil. Het probleem, dat wij hier op het
oog hebben is U ongetwijfeld bekend.
Het gaat om een groot bed, een comfor
tabel bed, waarin men goed slaapt, in
een kamer, waar het amper staan kan.
De kamer moet U overdag als zit- of
werkkamer dienen. Wat moeten we
doen?
Men kan dit vraagstuk oplossen door
het bed in tweeën te verdeelen. In tweeën
verdeeld ziet het er uit als twee dikke,
comfortabele poeffen, bijna vierkant, 90
bij 100 c.M. We kunnen ze aanschaffen
by een matrassenfabrikant, het zijn een
soort korte divans met hetzelfde opvul
sel van veeren, vastgeschroefde pooten,
vastgehecht door een leeren riem, om een
splitsing te verhinderen, vormen des
avonds een goed bed.
Bovendien kan men, in 't zelfde ve
lours als de overtrekken, twee groote,
platte kussens maken, waar overdag la
kens, dekens, kussens, enz. in weggebor
gen kunnen worden.
Een ander zgn. „verdeeld" bed is een
bed, in ongelijke stukken verdeeld. Dit
kan gemakkelijk een plaats vinden in
een hoek van een kamer. Voor dit doel
wordt gebruik gemaakt van een onge
veer 1.50 M. lange matras, die geflan
keerd wordt door een kleine poef. Wordt
nu de matras voor slaapgelegenheid ge
bruikt, dan wordt de poef er tegenaan
gezet en het bed heeft-een normale lengte
van 2 M. Overdag zien de bezoekers een
aardige hoek-divan, waarop bonte kus
sens smaakvol gearangeerd een sfeer
van gezelligheid te voorschijn roepen.
Er bestaat natuurlijk nog een ander
middel om een bed overdag aan het ge-
zifcht te onttrekken en dat is een z.g. op-
klapbed te gebruiken. Het eenige be
zwaar, dat hieraan verbonden is, dat het
nogal kostbaar is in verhouding tot de
hierboven aangegeven oplossingen. Dit
opklapbed komt vooral in aanmerking
voor kleine kamers, waar de groote
poeffen wat lomp zouden aandoen.
Deze opklapbedden zijn zooals bekend
toegerust met een spiraalmatras, welke
door middel van scharnieren tegen den
muur geklapt kan worden, en nemen
zeer weinig ruimte in.
Er zijn opklapbedden, die zeer luxu
eus zijn toegerust en den indruk wekken
een dressoir te zijn of een boekenkast.
Maar ook kan men volstaan met een
gordijn, dat het opklapbed aan het ge
zicht onttrekt. Het beweegbare onderstel
van het bed rust op vier opvouwbare
pooten, terwijl het beddegoed door mid
del van een paar breede singels aan de
matras bevestigd, vast blijft zitten als
het bed wordt opgeklapt. Het bed is dus
altijd klaar om beslapen te worden, be
houdens natuurlijk het noodzakelijke
luchten, dat in de ochtenduren kan ge
schieden, als geen visite verwacht wordt.
Het canapè-bed, dat hier in Nederland
zelden gebruikt wordt, doch in Frank
rijk een bekende verschijning is bij de
klein-behuisde gezinnen en het fau
teuil-bed zijn ook zeer practische midde
len om een bed aan hel gezicht te ont
trekken. Toch zijn al deze bedden, die
voor twee doeleinden gebruikt kunnen
worden, heerlijke rustplaatsen en behoe
ven in niets onder te doen voor de ge
wone bedden.
Verven van veeren.
Om witte veeren te verven kan men
het best houtbeits gebruiken, dat in alle
mogelijke tinten te krijgen is bij de dro
gist. Men koopt een klein pakje en lost
den inhoud op in heet water of brand
spiritus en daarna worden de goed ge-
wasschen en gedroogde veeren in de op
lossing gedompeld en op perkamentpa
pier te drogen gelegd. Indien men dit
wenscht kunnen de veeren b.v. donker
en licht getint worden door de eene helft
in een sterke oplossing en de andere in
een verdunde te dompelen.
Lange dunne koperen gordijnroeden
buigen in het midden vaak door, zoodat
de glasgordijnen ongelijk komen te han
gen. Men kan dit voorkomen door in de
eerste plaats in het midden een steun te
plaatsen, doch eveneens door in een
ijzerwinkel een stuk ijzerdraad te koo-
pen, dat iets langer is dan de roede. Men
klopt het draad goed recht en voert het
door de roede en bevestigt 't aan de be
gin- en eindsteunen.
MODERNE BLOUSE EN ROK.
799
Deze moderne
blouse met klei-
oe raglan-inouw,
is gedacht van
kunstzijde met
'n moesje en kan
met 'n vest van
hetzelfde weefsel,
dooh ook met een
garneering in de
tint van de zijde
of het motief go-
maakt worden.
Wil men iets
bijzonders ma
ken van deze
blouse, dan neme
men de mode
kleur brique, 'n
zeer bijzondere
tint steenrood
van dunne wol
len- of zijden
stof, die vooral
bij een zwarte,
doch ook bij een
donker bruine
rok past. De
sluiting is mid
den voor, hier is
'n split gemaakt
met nessel-gaten
aan beide zijden,
waardoor krui
selings een dun
koordje wordt gehaald.
De rok bestaat uit twee deelen, een
gladde achterbaan en een voorbaan met
plooien en knoopgarneering.
Naar verkiezing kan deze blouse ook
geleverd worden met lange raglan mou
wen en een langer model, dat boven den
rok gedragen kan worden, waardoor het
ook geschikt is voor gezette figuren.
Patronen kan men aanvragen in alle
malen onder no. 799.
HET AANVRAGEN VAN KNIP
PATRONEN.
Om het onze leveressen gemakkelijk te ma
ken kunnen patronen voortaan ook per brief
onder bijsluiting van f 0.58 in postzegels vom
japonnen en f 0.30 voor breipatronen worder.
aangevraagd bij dë moderedactrice van dit
blad, Muzenstraat 5 b, 's-Gravenhagc.
Patronen worden ook toegezonden na over
schrijving van het bedrag op postrekening
191919 ten name van den knippatronendienst
te 's-G-ravenhage.
De maat en het nummer van het patroon
met uw volledig adres vooral duidelyk ver
melden.
Willie was met zijn vader achter in
'den tuin bezig met het bijharken van de
bladeren, want het was herfst en overal
in het rond lagen de afgevallen bladeren.
Terwijl zij zoo druk bezig waren, keek
Willie naar de school, die vlak bij zijn
huis was en zei: „Ik vind spellen en le
zen akelig."
Zijn vader keek hem eens aan en zei:
En rekenen?"
„Bekenen vind ik ook niet erg prettig,
maar geschiedenis wel en aarrlrijksknn
ook, want dan maken wij groote rei
zen in een boek, net als U op de boot."
Willie's vader lachte eens. Hij was kok
op een van de groote booten en vond hot
Srettig, dat zijn zoon zich voor zijn rei
zen interesseerde.
Opeens zette zijn vader de hark neer
en liep naar huis. Willie die niet begreep
nat zijn vader ineens ging doen, harkte
kalm verder, tot hij de bladeren op een
groote hoop bij elkaar bad. Daar kwam
zijn vader weer naar buiten met in zijn
I nkerhand twee gele en in zich rechter
band twee roode vlaggen. Hij gaf de twee
oile vlaggen aan .Williy en zei,- „dan
zal ik je leeren spellen met vlaggen, mis
schien krijg je er dan wel plezier in."
Hij vertelde nu, dat verschillende men-
schen, die elkaar op grooten afstand wat
te zeggen hadden, geen krijt maar vlag
gen gebruikten, en inplaats van het
zwarte bord de mooie blauwe hemel ge
bruikten om de vlaggen goed tegen te
laten uitkomen.
„Om nu te beginnen", zei hij, „breng
je je armen naar boven en houdt de
vlaggen kruiselings boven je hoofd, dat
is voor iemand die seinen kan een tee-
ken, dat je hem wat te vertellen hebt."
Willie deed precies wat zijn vader
hem voordeed.
Daarna begon hij hep het alfabet te
leeren. „Dit is de A", zei hij, terwijl hij
met de linkervlag zijn knie bedekte en
de rechter recht omhoog stak. „En dat
is de B en de G, en zoo ging het voort.
„Als je nu een woord geseind hebt, moet
je laten weten, dat het woord klaar is',
vervolgde zijn vader, „daarvoor doe je
je beide armen naar beneden en laat de
vlaggen bij je knie over elkaar vallen.
Dan begrijpt ieder, dat er een nieuwe
woord komt."
Terwijl Willie ingespannen leerde,
stond zijn zusje Lily bij de keukendeur
te kijken en luisterde mee. Opeens kwam
zij naar hen toe en zei: „Vader, ik kan
een woord spellen" en zij wilde de vlag
gen van Willie uit diens handen trekken.
Maar Willie zei: „Meisjes kunnen nooit
seinofficieren worden".
Vader lachte en gaf haar zijn twee
gele vlaggen. Daar begon zij, na het be-
ginteeken geseind te hebben te zwaaien,
naar boven, naar beneden, naar links
cn rechts. Toen zij het stopteeken maak
te, wist Willie niet wat zij had geseind,
maar vader riep: „Bravo, dat heb je
gauw geleerd". „Wat heb je geseind?"
vroeg Willie. „Jouw naam", lachte Lily.
En zoo oefenden zij zich nu samen tot
zij het alfabet vlug achter elkaar konden
zwaaien.
Toen nam vader de vlaggen over en
seinde, een beetje langzaam, zoodat de
kinderen het goed konden volgen: „Men
kan geen woorden schrijven met roode
of gele vlaggen tegen een blauwe lucht
inplaats van met krijt op een schoolbord
als men niet geleerd heeft hoe men de
woorden moet spellen."
Daar was Willie het mee eens en hij
deed op school goed zijn best om vlug te
leeren hoe elk woord gespeld moest wor
den, dat hij vanuit het schoolplein naar
zijn zusje wilde seinen tot groot vermaak
van de andere jongens op school, die ook
allemaal met vlaggen wilden leeren
spreken.
De oude dame, die om den hoek woon
de, het derde huis in de Weerstraat was
uit haar humeur. En wel, omdat zij
kwaad had hooren spreken van haar
lievelingskind, van den kleinen Maart-
wind. Ja, eigenlijk had zij geen lieveling,
want zy hield van al haar kinderen even
veel, maar Maartwind had toch een teer
plekje in haar hart. Zuidenwind was
een lief kind, warm en vriendelijk met
een zachte stem en iedereen hield van
hem. Noordenwind was heel anders. Die
had zulke koude en hooghartige manie
ren en ging voor niets en niemand uit
den weg. Maar zij hield van hem, want
hij was toch ook haar kind. Westen en
Oostenwind waren gehoorzame en pret
tige kinderen, die precies deden wat hen
werd opgedragen. Maar Maartwindje,
dat was me er nog eens een. Hij had den
heelen maand Maart vacantie en dan
mocht hij vrij doen en laten wat hij wil
de. Maar de oude dame, de moeder van
Maartwind was uit haar humeur omdat
OPLOSSING.
Recepl-puzzle:
De naam van de lekkere pudding is
Vanille.
zij van haar lieveling kwaad hadden ge
spróken. Zy hadden haar verteld, dat
Maartwind zoo woest was, en zoo ru
moerig en wild en veel te luidruchtig.
En omdat zij zichzelf er van wilde
overtuigen of het waar was, wat de men-
schen vertelden, kleedde zij zich aan en
ging, toen haar vier andere kinderen al
weg waren, de deur uit op zoek naar
Maartwind om te zien, wat hij deed.
Zij behoefde niet heel lang te zoeken,
want al spoedig zag zij hem aan het eind
van een straat met een courant spelen.
Hij vloog er mee de lucht in, liet hem
door de straat cirkelen en had de grpot-
ste pret. Toen liet hij de courant ineens
in de steek en begon de drooge bladeren
voor zich uit te jagen. Juist toen zijn
moeder er om moest lachen, vloog hij een
portiek binnen, nam een kleedje, dat
daar hing op en vloog er mee de straat
op om het weer neer te smijten en er
gens anders te gaan hangen aan een uit
hangbord, dat aan zijn hengsels piepte.
De eigenares van het kleedje kwam met
een gefronsd voorhoofd naar buiten loo-
pen om haar eigendom op te rapen, toen
juist een buurvrouw passeerde. „Zoo,"
sprak deze, „hadden zij Uw kleedje weg
genomen?" „Neen," lachte zij, „maar die
ondeugende Maartwind was er mee aan
het spelen. Ik ben blij, dat hij dat heeft
gedaan, want nu zie ik pas wat een heer
lijk weer het is", en terwijl de buurvrouw
haar weg vervolgde, bleef zij nog even
van het lenteweer genieten. „Dat is een
vrouw met een gevoelig hart", dacht de
moeder van Maartwind en ging verder
haar zoon achterna, die juist in de wol
ken was gevlogen en de verschillende
wolken over en door elkaar heen gooide.
Zelf had hij de grootste pret. Toen
sprong hij met een sprong naar beneden
in een ouden eik, waarvan hij met een
zucht alle blaadjes afritste, die er nog
van het vorige jaar aanhingen. Toen zag
Hier vinden jullie een pudding, die.
ik weet het zeker, jullie allemaal even
lekker vinden. Als jullie het zooveelste
deel van ieder woord opzoeken, daf er
voor staat aangegeven, en natuurlijk het
EEN NIEUW
GEZICHTSBEDROG.
ls de afstand van A naar
B op het plaatje hiernaast
grooter of kleiner dan die
van G naar D? Is EF lan
ger of korter dan GH? Is
IK langer of korter dan
.M? Geeft eerst de act
oorden, die ontstaan uit
ie schatting zonder hulp
middelen en meet dan
eens na, wie er gelijk heeft.
VAm. yêcc-scA
l l S rc^y,
t'h /ytrré-
l /b VOn bM-rCSi*
JL'/tP atv twsm,e.ca££i,
//b va™
goede deel, want daar komt 't op aan,
en verbindt je later al die deelen met el
kaar, dan kun je den naam lezen van
die verrukkelijke pudding. Dus nu maar
aan bet zoekenl
Ergens anders op deze pagina vinden
jullie de oplossing.
bij een paar kleine meisjes aankomen,
die naar school gingen. Een er van had
lange blonde krullen. „Als hij die meis
jes maar niets doet," dacht moeder,
maar natuurlijk nam hij juist het muisje
van dat blonde meisje en holde er mee
naar het eind van de straat. De meisjes
holden hem achterna en toen zij het
mutsje eindelijk badden, Jachten zij en
vertelden, dat zij van den Maartwind
hielden. Tenslotte, het begon al te sche
meren en de moeder werd moe, want zij
was hem den heelen dag gevolgd, kwam
hij boven op een kleinen heuvel, waar
jongens aan het vliegeren waren, doch
dat mislukte, omdat er heelemaal geen
wind was. Vlug ging Maartwind er naar
toe en liet de vliegers de lucht in gaan,
hooger en hooger, tot de jongens er ge
noeg van hadden en naar huis gingen.
Toen begreep de oude dame, dat haar
zoon ook naar huis zou gaan en omdat
zij niet wilde, dat hij zou weten, dat zij
hem den heelen dag nagegaan was,
haastte zij zich naar haar huis, om den
hoek, het derde huis in de Weerstraat.
Spoedig kwam hij thuis, opgewonden en
moe van het spelen. Zijn moeder gaf hem
een heerlijke versnapering, waarna hij
heerlijk sliep tot den volgenden morgen
en de pret weer opnieuw begon.
