Vrouw Het CS? Practische wenken De Leeuwin en de teekening KEES EN KOOS NAAR DEN SPEELTUIN. ZOMER-SLIP-OVER VCOR HEEREN. B 6 In het afgeloopen najaar stelden wij voor onze lezeressen de beschrijving voor een dikke slipover beschikbaar en thans willen wij gaarne aan de zeer vele tol ons gerichte aanvragen voldoen, dooi ook de beschrijving voor een zomer-slip over te geven. Do wol kan naar verkiezing genomen worden, zoowel dunne gespikkelde als effen wol, doch moet zooveel mogelijk in harmonie met het costuum zijn. eenvoudig, daar de beschrijving zeer gemakkelijk te volgen is. Wij kunnen slechts een beperkt aantal beschrijvingen beschikbaar stellen tegen 30 cent, dus zien de aanvragen gaarne zoo spoedig mogelijk tegemoet ten einde teleurstellingen te voorkomen. Bedrag te zenden in postzegels. Voor het adres zie men onder „Aan vragen van patronen" in deze rubriek. Voor jongelui is een sport- of golf broek met overhemd en slipover een idc aie zomerdracht; ook een eenvoudig' grijze of beige flanellen broek past er uitstekend bij. De kleur mag gerust een weinig spre kend zijn. Zoo zagen wij heel mooie slip evers van korenblauw en wijnrood, die zeer goed kleedden. Voor oudere heeren worden meer gedekte kleuren gekozen. De beschrijving is gegeven voor vrij slanke figuren, zoodat de grootere maten wat meer opzetsteken zullen vragen. Het maken van dit model slipover is WANDELJAPON. 795 Deze japon van effen of gewerk te zomerstof leent zich uit stekend voor slanke figuren en vormt een zeer vlot en apart geheel. Het lijfje heelt ingezette stukkon aan de voorzij de, terwijl hel middenstuk, dat in een puntvorm op de rok ge stikt wordt, een aangeknipte vo lant over mou wen en rug heeft. Als halsgar- neering wordt een platte strik van glasbatist gedragen, ter wijl midden voor een klein split is. De rok bestaat uit vier banen, zoodal midden vóór en achter een naad komt, terwijl de rok slechts zeer weinig klokt. Om het middel wordt een gedrapeerde ceintuur gedragen, die achter gestrikt wordt. Patronen kan men aanvragen in alle maten onder vermelding van No. 795. v VOOfl DE KEUKEN. RECEPT VOOR EEN HEERLIJK EIGEN GEBAKKEN CAKE. Recept: 5 eieren, y> pak zelfrijzend bakmeel, pond witte suik y2 pond boter of mei" ge, De geraspte schil van een citroen (hoeveel hcid naar smaak). U maakt de boter even w. m, vernrng ze in een diepe kom met een y2 P°nd witte suikr vervolgens klopt U zoolang tot de boter room is geworden en r1 suiker niel meer knapt. Klopt- 1 één voor één de eie ren er bij. Voeg de citroenschil en heel voorzichtig de vooruit gezeefde bakmeel aan het meng sel. Beleg de cakevorm (by voorkeur een blik ken) met een beboterd papier. Giet nu vlug het mengsel in de vorm. Schuif nu de vorm in een niet te heeten oven, die vooruit yer warmd moet zijn. Baktijd 3^ 1 uur. Om te weten of de cake gaar is prikt l er even in met éen breinaald. Komt d* naald er geheel droog uit, dan is de cake gaar. Er bereikten mij van verschillende zijden klachten over gescheurde en slecht rijzende cakes, enz. Dit is hoofdzakelijk te wijten aan het te vlug bijvoegen van het bakmeel bij het mengsel. Wordt de cake aan de bo venzijde te bruin, legt er dan een beboterd papier op. RECEPT VOOR EEN BOTERKOEK. Recept: schraal 3 ons bloem, y2 pond roomboter, 2 ons lichte basterdsuiker. Na de doem gezeefd te hebben, kneedt U de ingrediënten flink door elkaar in een diepe kom, totdat U een mooi gelijk deeg krijgt. Zeer aan te bevelen is, het deeg ongeveei een kwartiertje op een koele plaats te laten staan. We drukken het deeg uit in een vorm (die vooruit met boter is besmeerd) tot we aan de kanten een opstaand randje krij gen. Baktijd in een niet te heeten oven 20 25 min. Als de koek gaar is moet hij aan de kan ten los laten en goudbruin van kleur zijn. Laat de koek afkoelen op een niet te kou de plaats, voordat de koek geheel koud vi ordt gesneden. JURK VOOR MEISJES van 3—7 jaar. 781 Vlisco, de wasch- stof bij uitne mendheid en te vens zéér billijk in prijs, is bui tengewoon ge schikt voor dit vlotte jurkje, dat met een glad kort, alsook met een lange blouse mouw gedragen kan worden. Het model is zeer eenvoudig, de ruimte voor en achter wordt over de geheele breedte verdeeld, terwijl een dubbele kraag een aardige garneering geeft Midden vóór is een split aangebracht. Patronen kan men aanvragen onder Nr. 781 met vermelding van den juiste» leeftijd. W. -re- versleten en gestopt zijn om nog dienst te doen, worden gewasschen en goed ge droogd, daarna wordt de voet afgeknipt en beide beenen over elkander getrokken, op gevouwen en de zijkanten vastgehecht, zoodat als het ware een zak is ontstaan, waarin men de hand kan steken en datge ne kan boenen of poetsen wat noodig is. STRIJKEN VAN MOUWEN. De mouwen van overhemden, blouses, jurken, enz., krijgen bij het strijken op een plank altijd een paar leelijke vouwen. Ie dere huisvrouw zal dan ook veel gemak hebben van een mouwenplank, die even onsmisbaar is als de strijkplank zelve en voor een zeer klein bedrag in huishoude lijke winkels is te verkrijgen. Men spanne er echter evenals over den strijkplank een katoenen overtrekje over. APPLIQUEEREN. Degenen onder onze lezeressen, die in- zetstiikken op linnen of wollen stoffen heb ben geappliqueerd, weten hoe moeilijk het vaak is te zorgen, dat deze ondanks het oprijgen, niet verschuiven. De volgende eenvoudige methode zal hieraan tegemoet,-u komen. Men bestrijkt de achterkant der inzetstukjes met zéér dunne gekookte stijfsel en legt ze zorgvuldig op de aange geven plaats. Laat ze daarna drogen of pers ze met een warm ijzer. VERWIJDEREN VAN DOFFE PLEKKEN OP EIKENHOUTEN TAFELS. Wanneer men het bovenblad van de ei kenhouten tafel pas geboend heeft, en het ziet er zoo prachtig glinsterend uit, dan is het zeer verdrietig, als de een of ander ar geloos bij het middageten een heete schaal inplaats van op, naast het tafelmatje neer zet. Het onvermijdelijke vindt dan plaa's en een groote doffe plek is in het hout ge komen. Men kan beginnen met de plek met een kurk goed glad te wrijvei en daarna mei een kurk gedoopt in kamferolie nawrijven, waardoor de plek verdwijnen zal. Het ver dient wel aanbeveling om het maken van vlekken te voorkomen door onder het tafel laken een stuk vilt te leggen c. dik molton PRACTISCHE POETSDOEKEN VAN OUDE KOUSEN. Oude wollen kousen kunnen uitstekend dienst doen om kachels, schoenen e.d. te poetsen; men voorkomt hierdoor tevens het vuil worden der handen. Wollen kousen of sokken, die te véél Wanneer een aluminium pan begint te lekken, kan men dit soms nog verhelpen door met een hamer het metaal rondom het gat uit te slaan. Waar aluminium ta melijk goed pletbaar is, slaagt men er weieens in, op deze wijze het gat dicht te slaan. HET AANVRAGEN VAN KNIP PATRONEN. Om het onze leveressen gemakkelijk te ma ken kunnen patronen voortaan ook per brief onder bijsluiting van f 0.58 in postzegels voor japonnen en f 0.30 voor breipatronen worden aangevraagd bij de moderedactrice van dit blad, Muzenstraat 5 b, 's-Gravenhage. Patronen worden ook toegezonden na over schrijving van het bedrag op postrekening 191919 ten name van den knippatronendienst to 's-Gravenhage. De maat en het nummer van het patroon met uw volledig adres vooral duidelijk ver melden. De drie vrienden, Pim, Pam en Pom waren al bevriend zoo lang zij zich kon den herinneren. Nooit hadden zij met hun drieën ruzie en als zij vochten, dan was het voor het gek je, maar nooit uit meenens. Als Pim ergens werd gezien, dan wist iedereen dat Pam en Pom in de buurt waren. En het gekste van alles was nog, dat zij broers waren. Pim was de oudste, en was pas tien jaar gewor den, terwijl Pam en Pom, een tweeling, negen jaar oud waren. Pam en Pom waren altijd eender gekleed, want moe der zei, dat dit voor een tweeling zoo boorde, maar Pim, de oudste, niet. Meestal had hij een blouse aan met een overallbroek. Maar Pim was heelernaal niet grooter dan zijn broers en omdat zij maar een jaar scheelden, had vader het aar diger geoordeeld als Pim iets- later en de tweelingen iets vroeger naar school gingen, met bet gevolg, dat Pim bijna zeven was en de tweelingen bijna 6, toen zij naar school gingen en met hun drieën in dezelfde klas zaten. Zij wilder, natuurlijk geen van drieën blijven zitten en werden ijver r: en waren tot nu'-toe de besten ,van de klas geweest, terwijl zij over gegaan waren naar de vierde klas. En daarom had vader gezegd: „Jongens, nu hebben jullie vacantie, weel. je wat je nu eens moest doen? Ga achter in den tuin, tegen de heining aan een clubhuis bouwen, dan kunnen jullie je vriendjes vragen om te komen, zonder dat je in den tuin gaat loopen draven en de planten vertrapt." Dat vonden de jon gens een reu ze-idee van va der, die lachend zei: „Kom, 'dan gaan we eens kijken of er nog hout over is, waarvan jullie je Iffiis kunnen bouwen. En spoedig hadden zij van allerlei plan ken, dikke, dunne, korte, en lange bij elkaar gesleept. Er was zelfs nog een deur bij van een oud kolenhok, dat al dadelijk gebruikt kon worden. Gereed schap hadden zij genoeg, want op hun verjaardag hadden zij pas een zaag, ha mer, spijkers en al dergelijke dingen ge kregen. Zij zochten nu een mooie plek uit tegen de heining aan, want dat zou dan meteen de achterwand van het huis zijn. Zij kozen een plek onder den groo- ten lindenboom, want dan stond het huis niet zoo in de felle zon en tevens waren zij dan vlak bij de achterdeur in de hei ning, zoodat hun vrienden heelernaal niet door het huis en den tuin behoefden te loopen, als zij bij hen wilden komen. Dat vonden vader en moeder ook een goed idee. En nu werd er spoedig met het werk begonnen. Dat viel niet mee, want eerst moesten de planken uitge zocht worden en op maat gezaagd. Die voor het dak dienst deden, mochten wel verschillend van lengte zijn, maar voor de muren niet. Hier en daar, waar het hout kapot was, moesten zij een klein stukje hout er op spijkeren, want anders zou het misschien doorregenen. Eindelijk stond het geraamte, en nu moest de deur worden opgehangen aan de scharnieren. Maar dat konden zij niet gedaan krijgen en vader moest er aan te pas komen. Vader ging eens kijken en vond, dat zij aardig waren opgeschoten en vertelde hun toen, hoe zij de deur moesten be vestigen. Nu werd de vlag gebeschen. een klopper op de deur gemaakt met er onder: T,Kloppen a.u.b.", terwijl zij op den langen muur schreven: „bouwval- lig'ï want zei Pom, anders heb je kans, dat iedereen tegen den wand gaat leunen en dan valt hij om, Tenslotte werd er nog een paaltje in den grond geslagen, waarop een plank was bevestigd met: „stilte' er op, want dat stond een beetje geheimzinnig en was het net alsof er al tijd iemand in het clubhuis was, vonden de jongens. Tenslotte werd er een bordje „verbo den toegang' voor het huis gezet, want zij konden natuurlijk niet goedvinden, dat iedereen maar zoo binnen kwam. En toen eindelijk het clubhuis klaar was, stonden de drie jongens vol bewon dering naar hun product te kijken, zelfs Fik, hun hond, cue anders nooit een oogenblik stil kon zitten, was vol eer bied. Pom hoorde moeder aankomen, „Moeder, kom eens kijken, hoe vindt U ons huis?" Moeder kwam naar hen toe en even later voegde ook vader zich bij hen. Vol trots moest moeder zien hoe mooi ze den klopper op de deur verzon nen hadden: een spijker, een eindje touw en een kloppertje en klaar was het. Na tuurlijk moest Moeder ook het huis van binnen zien. Maar nu was het Moeders beurt om de jongens verder te helpen. Zij had nog een oude mat op zolder lig gen, die de jongens mochten gebruiken, en dan was er nog een kleine tafel en drie stoelen, die op do vliering waren weggeborgen, omdat zij overcompleet waren. Als zij die zelf netjes van de vlie ring afhaalden, zonder iets te breken, dan konden zij zoo hun clubhuis meubi- leeren. Aan den muur moesten zij wat rnooie prentbriefkaarten plakken en daji hadden zij een huis, waarop zij trotsch konden zijn. Een flinke pakkert was moeders belooning en weg vlogen zij. naar de vliering, 0111 even later triom fantelijk met do mat on de meubelen te rug te komen. En toen alles klaar was, werden er een paar vriendjes gevraagd, die langs den aparten ingang naar bin nen mochten komen en het clubhuis mochten bewonderen. Ach, ach, wat heb ben de jongens dien zomer een plezier van dat mooie clubhuis gehad en toen zij eind Augustus weer naar school gin gen, maakten zij met hun drieën dikwijls bun huiswerk in hun eigen huis. -• Vj WAT EEN KUNSTSCHILDER IN DEN NEfW-YORKSCHEN DIERENTUIN MEEMAAKTE. Dat dieren gevoel hebben voor muziek, is bekend. Maar dat zij ook oog hebben voor een goede teekening is minder be kend. En toch heeft een schilder te New- York dit ondervonden, toen hij in den dierentuin aldaar wilde beesten zat te schetsen. Hij probeerde de uitdrukking van verschillende dierenkoppen te teeke nen en werkte daarom dicht bq de kooien De leeuw in rust, een loerende tijger, een panter met vurige oogen, dat alles schetste hij haastig met enkele lijnen, omdat hij telkens weer wat anders zag, dat hij teekenen wilde. Hij bemerkte, dat een leeuwin, Manila geheeten, aandach tig naar hem keek. Voor de aardigheid hield hij ?.i., schetsboek vlak voor de tralies en sloeg cle bladen een voor een om. Eerst liet hij haar verschillende die ren in rust zien. 't Leek wel of zij er op merkzaam naar keek, hoewel de leeke- ningen heel klein waren. Ik verbeeld 't me maar, dacht de schilder, maar sloeg toch het blad nog eens om. 't Was een leeuwenkop met een woeste uitdrukking. Onmiddellijk sprong de leeuwin met een wilden kreet naar voren, sloeg haar klauw tusschen de tralies en had bijna de hand van den schilder gegrepen, die het boekje haastig terug trok. Dat dier begrijpt mijn teekeningen, dacht de schilder, maar om zich te overtuigen, dat 't geen toevalligheid was, riep hij den dierenoppasser, vertelde hem 't ge val, en vroeg hem of zij er nog eens sa men de proef van nemen zouden. Dit gebeurde. Weer liet de schilder de schetsjes van dieren in rust aan Manila zien, en met dezelfde opmerkzaamheid werden ze door haar bekeken. Maar zoo dra de woeste leeuw werd getoond, sprong zij weer naar voren en stootte een wilden kreet uit, alsof zij zoo een ge vecht beginnen wou. Wanneer do teekeningen grooter ge weest waren en in natuurlijke kleuren, zou 't zoo vreemd niet zijn geweest. Maar dat een leeuwin schetsen inwoon zakboekje herkende, bewees wel dat zij een goed verstand en een scherp ge zichtsvermogen had. V". Kees en Koos zijn gezworen kame raden en 's Woensdagsmiddags zoowel als 's Zaterdagsmiddags gaan ze sa men altijd naar den speeltuin, waar zij schommelen, wippen en allerlei andere spelletjes doen. De 00111 van Kees heeft namelijk een speeltuin dus de jongens mogen daar altijd maar zoo voor niets in. De weg er naar toe is niet zoo heel erg eenvou dig. Probeer eens door het doolhof van wegen hoen in den tuin te komen, die door eon stip is aangegeven. Je moet het bosch in gaan, waar bovenaan het kleine peiltje staat.

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1933 | | pagina 6