Vrouw
Het CS?
Practische wenken
De Leeuwin en de teekening
KEES EN KOOS NAAR DEN SPEELTUIN.
ZOMER-SLIP-OVER VCOR
HEEREN.
B 6
In het afgeloopen najaar stelden wij
voor onze lezeressen de beschrijving voor
een dikke slipover beschikbaar en thans
willen wij gaarne aan de zeer vele tol
ons gerichte aanvragen voldoen, dooi
ook de beschrijving voor een zomer-slip
over te geven.
Do wol kan naar verkiezing genomen
worden, zoowel dunne gespikkelde als
effen wol, doch moet zooveel mogelijk in
harmonie met het costuum zijn.
eenvoudig, daar de beschrijving zeer
gemakkelijk te volgen is.
Wij kunnen slechts een beperkt aantal
beschrijvingen beschikbaar stellen tegen
30 cent, dus zien de aanvragen gaarne
zoo spoedig mogelijk tegemoet ten einde
teleurstellingen te voorkomen. Bedrag te
zenden in postzegels.
Voor het adres zie men onder „Aan
vragen van patronen" in deze rubriek.
Voor jongelui is een sport- of golf
broek met overhemd en slipover een idc
aie zomerdracht; ook een eenvoudig'
grijze of beige flanellen broek past er
uitstekend bij.
De kleur mag gerust een weinig spre
kend zijn. Zoo zagen wij heel mooie slip
evers van korenblauw en wijnrood, die
zeer goed kleedden. Voor oudere heeren
worden meer gedekte kleuren gekozen.
De beschrijving is gegeven voor vrij
slanke figuren, zoodat de grootere maten
wat meer opzetsteken zullen vragen.
Het maken van dit model slipover is
WANDELJAPON.
795
Deze japon van
effen of gewerk
te zomerstof
leent zich uit
stekend voor
slanke figuren
en vormt een
zeer vlot en
apart geheel.
Het lijfje heelt
ingezette stukkon
aan de voorzij
de, terwijl hel
middenstuk, dat
in een puntvorm
op de rok ge
stikt wordt, een
aangeknipte vo
lant over mou
wen en rug
heeft.
Als halsgar-
neering wordt
een platte strik
van glasbatist
gedragen, ter
wijl midden voor
een klein split is.
De rok bestaat uit vier banen, zoodal
midden vóór en achter een naad komt,
terwijl de rok slechts zeer weinig klokt.
Om het middel wordt een gedrapeerde
ceintuur gedragen, die achter gestrikt
wordt.
Patronen kan men aanvragen in alle
maten onder vermelding van No. 795.
v VOOfl DE KEUKEN.
RECEPT VOOR EEN HEERLIJK EIGEN
GEBAKKEN CAKE.
Recept:
5 eieren,
y> pak zelfrijzend bakmeel,
pond witte suik
y2 pond boter of mei" ge,
De geraspte schil van een citroen (hoeveel
hcid naar smaak).
U maakt de boter even w. m, vernrng
ze in een diepe kom met een y2 P°nd witte
suikr vervolgens klopt U zoolang tot de
boter room is geworden en r1 suiker niel
meer knapt. Klopt- 1 één voor één de eie
ren er bij.
Voeg de citroenschil en heel voorzichtig
de vooruit gezeefde bakmeel aan het meng
sel.
Beleg de cakevorm (by voorkeur een blik
ken) met een beboterd papier. Giet nu vlug
het mengsel in de vorm. Schuif nu de vorm
in een niet te heeten oven, die vooruit yer
warmd moet zijn. Baktijd 3^ 1 uur.
Om te weten of de cake gaar is prikt l
er even in met éen breinaald. Komt d*
naald er geheel droog uit, dan is de cake
gaar.
Er bereikten mij van verschillende zijden
klachten over gescheurde en slecht rijzende
cakes, enz. Dit is hoofdzakelijk te wijten
aan het te vlug bijvoegen van het bakmeel
bij het mengsel. Wordt de cake aan de bo
venzijde te bruin, legt er dan een beboterd
papier op.
RECEPT VOOR EEN BOTERKOEK.
Recept:
schraal 3 ons bloem,
y2 pond roomboter,
2 ons lichte basterdsuiker.
Na de doem gezeefd te hebben, kneedt U
de ingrediënten flink door elkaar in een
diepe kom, totdat U een mooi gelijk deeg
krijgt.
Zeer aan te bevelen is, het deeg ongeveei
een kwartiertje op een koele plaats te laten
staan.
We drukken het deeg uit in een vorm
(die vooruit met boter is besmeerd) tot we
aan de kanten een opstaand randje krij
gen.
Baktijd in een niet te heeten oven 20
25 min.
Als de koek gaar is moet hij aan de kan
ten los laten en goudbruin van kleur zijn.
Laat de koek afkoelen op een niet te kou
de plaats, voordat de koek geheel koud
vi ordt gesneden.
JURK VOOR MEISJES
van 3—7 jaar.
781
Vlisco, de wasch-
stof bij uitne
mendheid en te
vens zéér billijk
in prijs, is bui
tengewoon ge
schikt voor dit
vlotte jurkje,
dat met een glad
kort, alsook met
een lange blouse
mouw gedragen
kan worden.
Het model is
zeer eenvoudig,
de ruimte voor
en achter wordt
over de geheele
breedte verdeeld, terwijl een dubbele
kraag een aardige garneering geeft
Midden vóór is een split aangebracht.
Patronen kan men aanvragen onder
Nr. 781 met vermelding van den juiste»
leeftijd.
W.
-re-
versleten en gestopt zijn om nog dienst te
doen, worden gewasschen en goed ge
droogd, daarna wordt de voet afgeknipt en
beide beenen over elkander getrokken, op
gevouwen en de zijkanten vastgehecht,
zoodat als het ware een zak is ontstaan,
waarin men de hand kan steken en datge
ne kan boenen of poetsen wat noodig is.
STRIJKEN VAN MOUWEN.
De mouwen van overhemden, blouses,
jurken, enz., krijgen bij het strijken op een
plank altijd een paar leelijke vouwen. Ie
dere huisvrouw zal dan ook veel gemak
hebben van een mouwenplank, die even
onsmisbaar is als de strijkplank zelve en
voor een zeer klein bedrag in huishoude
lijke winkels is te verkrijgen. Men spanne
er echter evenals over den strijkplank een
katoenen overtrekje over.
APPLIQUEEREN.
Degenen onder onze lezeressen, die in-
zetstiikken op linnen of wollen stoffen heb
ben geappliqueerd, weten hoe moeilijk het
vaak is te zorgen, dat deze ondanks het
oprijgen, niet verschuiven. De volgende
eenvoudige methode zal hieraan tegemoet,-u
komen. Men bestrijkt de achterkant der
inzetstukjes met zéér dunne gekookte
stijfsel en legt ze zorgvuldig op de aange
geven plaats. Laat ze daarna drogen of
pers ze met een warm ijzer.
VERWIJDEREN VAN DOFFE
PLEKKEN OP EIKENHOUTEN
TAFELS.
Wanneer men het bovenblad van de ei
kenhouten tafel pas geboend heeft, en het
ziet er zoo prachtig glinsterend uit, dan is
het zeer verdrietig, als de een of ander ar
geloos bij het middageten een heete schaal
inplaats van op, naast het tafelmatje neer
zet. Het onvermijdelijke vindt dan plaa's
en een groote doffe plek is in het hout ge
komen.
Men kan beginnen met de plek met een
kurk goed glad te wrijvei en daarna mei
een kurk gedoopt in kamferolie nawrijven,
waardoor de plek verdwijnen zal. Het ver
dient wel aanbeveling om het maken van
vlekken te voorkomen door onder het tafel
laken een stuk vilt te leggen c. dik molton
PRACTISCHE POETSDOEKEN
VAN OUDE KOUSEN.
Oude wollen kousen kunnen uitstekend
dienst doen om kachels, schoenen e.d. te
poetsen; men voorkomt hierdoor tevens
het vuil worden der handen.
Wollen kousen of sokken, die te véél
Wanneer een aluminium pan begint te
lekken, kan men dit soms nog verhelpen
door met een hamer het metaal rondom
het gat uit te slaan. Waar aluminium ta
melijk goed pletbaar is, slaagt men er
weieens in, op deze wijze het gat dicht te
slaan.
HET AANVRAGEN VAN KNIP
PATRONEN.
Om het onze leveressen gemakkelijk te ma
ken kunnen patronen voortaan ook per brief
onder bijsluiting van f 0.58 in postzegels voor
japonnen en f 0.30 voor breipatronen worden
aangevraagd bij de moderedactrice van dit
blad, Muzenstraat 5 b, 's-Gravenhage.
Patronen worden ook toegezonden na over
schrijving van het bedrag op postrekening
191919 ten name van den knippatronendienst
to 's-Gravenhage.
De maat en het nummer van het patroon
met uw volledig adres vooral duidelijk ver
melden.
De drie vrienden, Pim, Pam en Pom
waren al bevriend zoo lang zij zich kon
den herinneren. Nooit hadden zij met
hun drieën ruzie en als zij vochten, dan
was het voor het gek je, maar nooit uit
meenens. Als Pim ergens werd gezien,
dan wist iedereen dat Pam en Pom in
de buurt waren. En het gekste van alles
was nog, dat zij broers waren. Pim was
de oudste, en was pas tien jaar gewor
den, terwijl Pam en Pom, een tweeling,
negen jaar oud waren. Pam en Pom
waren altijd eender gekleed, want moe
der zei, dat dit voor een tweeling zoo
boorde, maar Pim, de oudste, niet.
Meestal had hij een blouse aan met een
overallbroek. Maar Pim was heelernaal
niet grooter dan zijn broers en
omdat zij maar een jaar
scheelden, had vader het aar
diger geoordeeld als Pim iets-
later en de tweelingen iets
vroeger naar school gingen,
met bet gevolg, dat Pim bijna
zeven was en de tweelingen
bijna 6, toen zij naar school
gingen en met hun drieën in
dezelfde klas zaten. Zij wilder,
natuurlijk geen van drieën
blijven zitten en werden ijver r:
en waren tot nu'-toe de besten
,van de klas geweest, terwijl zij
over gegaan waren naar de
vierde klas. En daarom had
vader gezegd: „Jongens, nu
hebben jullie vacantie, weel. je
wat je nu eens moest doen?
Ga achter in den tuin, tegen
de heining aan een clubhuis
bouwen, dan kunnen jullie je
vriendjes vragen om te komen,
zonder dat je in den tuin gaat
loopen draven en de planten
vertrapt." Dat vonden de jon
gens een reu ze-idee van va
der, die lachend zei: „Kom,
'dan gaan we eens kijken of er
nog hout over is, waarvan
jullie je Iffiis kunnen bouwen.
En spoedig hadden zij van allerlei plan
ken, dikke, dunne, korte, en lange bij
elkaar gesleept. Er was zelfs nog een
deur bij van een oud kolenhok, dat al
dadelijk gebruikt kon worden. Gereed
schap hadden zij genoeg, want op hun
verjaardag hadden zij pas een zaag, ha
mer, spijkers en al dergelijke dingen ge
kregen. Zij zochten nu een mooie plek
uit tegen de heining aan, want dat zou
dan meteen de achterwand van het huis
zijn. Zij kozen een plek onder den groo-
ten lindenboom, want dan stond het huis
niet zoo in de felle zon en tevens waren
zij dan vlak bij de achterdeur in de hei
ning, zoodat hun vrienden heelernaal
niet door het huis en den tuin behoefden
te loopen, als zij bij hen wilden komen.
Dat vonden vader en moeder ook een
goed idee. En nu werd er spoedig met
het werk begonnen. Dat viel niet mee,
want eerst moesten de planken uitge
zocht worden en op maat gezaagd. Die
voor het dak dienst deden, mochten wel
verschillend van lengte zijn, maar voor
de muren niet. Hier en daar, waar het
hout kapot was, moesten zij een klein
stukje hout er op spijkeren, want anders
zou het misschien doorregenen. Eindelijk
stond het geraamte, en nu moest de deur
worden opgehangen aan de scharnieren.
Maar dat konden zij niet gedaan krijgen
en vader moest er aan te pas komen.
Vader ging eens kijken en vond, dat zij
aardig waren opgeschoten en vertelde
hun toen, hoe zij de deur moesten be
vestigen. Nu werd de vlag gebeschen.
een klopper op de deur gemaakt met er
onder: T,Kloppen a.u.b.", terwijl zij op
den langen muur schreven: „bouwval-
lig'ï want zei Pom, anders heb je kans,
dat iedereen tegen den wand gaat leunen
en dan valt hij om, Tenslotte werd er
nog een paaltje in den grond geslagen,
waarop een plank was bevestigd met:
„stilte' er op, want dat stond een beetje
geheimzinnig en was het net alsof er al
tijd iemand in het clubhuis was, vonden
de jongens.
Tenslotte werd er een bordje „verbo
den toegang' voor het huis gezet, want
zij konden natuurlijk niet goedvinden,
dat iedereen maar zoo binnen kwam.
En toen eindelijk het clubhuis klaar
was, stonden de drie jongens vol bewon
dering naar hun product te kijken, zelfs
Fik, hun hond, cue anders nooit een
oogenblik stil kon zitten, was vol eer
bied. Pom hoorde moeder aankomen,
„Moeder, kom eens kijken, hoe vindt U
ons huis?" Moeder kwam naar hen toe
en even later voegde ook vader zich bij
hen. Vol trots moest moeder zien hoe
mooi ze den klopper op de deur verzon
nen hadden: een spijker, een eindje touw
en een kloppertje en klaar was het. Na
tuurlijk moest Moeder ook het huis van
binnen zien. Maar nu was het Moeders
beurt om de jongens verder te helpen.
Zij had nog een oude mat op zolder lig
gen, die de jongens mochten gebruiken,
en dan was er nog een kleine tafel en
drie stoelen, die op do vliering waren
weggeborgen, omdat zij overcompleet
waren. Als zij die zelf netjes van de vlie
ring afhaalden, zonder iets te breken,
dan konden zij zoo hun clubhuis meubi-
leeren. Aan den muur moesten zij wat
rnooie prentbriefkaarten plakken en daji
hadden zij een huis, waarop zij trotsch
konden zijn. Een flinke pakkert was
moeders belooning en weg vlogen zij.
naar de vliering, 0111 even later triom
fantelijk met do mat on de meubelen te
rug te komen. En toen alles klaar was,
werden er een paar vriendjes gevraagd,
die langs den aparten ingang naar bin
nen mochten komen en het clubhuis
mochten bewonderen. Ach, ach, wat heb
ben de jongens dien zomer een plezier
van dat mooie clubhuis gehad en toen
zij eind Augustus weer naar school gin
gen, maakten zij met hun drieën dikwijls
bun huiswerk in hun eigen huis.
-• Vj
WAT EEN KUNSTSCHILDER IN DEN
NEfW-YORKSCHEN DIERENTUIN
MEEMAAKTE.
Dat dieren gevoel hebben voor muziek,
is bekend. Maar dat zij ook oog hebben
voor een goede teekening is minder be
kend. En toch heeft een schilder te New-
York dit ondervonden, toen hij in den
dierentuin aldaar wilde beesten zat te
schetsen. Hij probeerde de uitdrukking
van verschillende dierenkoppen te teeke
nen en werkte daarom dicht bq de kooien
De leeuw in rust, een loerende tijger,
een panter met vurige oogen, dat alles
schetste hij haastig met enkele lijnen,
omdat hij telkens weer wat anders zag,
dat hij teekenen wilde. Hij bemerkte, dat
een leeuwin, Manila geheeten, aandach
tig naar hem keek.
Voor de aardigheid hield hij ?.i.,
schetsboek vlak voor de tralies en sloeg
cle bladen een voor een om.
Eerst liet hij haar verschillende die
ren in rust zien. 't Leek wel of zij er op
merkzaam naar keek, hoewel de leeke-
ningen heel klein waren. Ik verbeeld 't
me maar, dacht de schilder, maar sloeg
toch het blad nog eens om. 't Was een
leeuwenkop met een woeste uitdrukking.
Onmiddellijk sprong de leeuwin met
een wilden kreet naar voren, sloeg haar
klauw tusschen de tralies en had bijna
de hand van den schilder gegrepen, die
het boekje haastig terug trok. Dat dier
begrijpt mijn teekeningen, dacht de
schilder, maar om zich te overtuigen,
dat 't geen toevalligheid was, riep hij
den dierenoppasser, vertelde hem 't ge
val, en vroeg hem of zij er nog eens sa
men de proef van nemen zouden.
Dit gebeurde. Weer liet de schilder de
schetsjes van dieren in rust aan Manila
zien, en met dezelfde opmerkzaamheid
werden ze door haar bekeken. Maar zoo
dra de woeste leeuw werd getoond,
sprong zij weer naar voren en stootte een
wilden kreet uit, alsof zij zoo een ge
vecht beginnen wou.
Wanneer do teekeningen grooter ge
weest waren en in natuurlijke kleuren,
zou 't zoo vreemd niet zijn geweest.
Maar dat een leeuwin schetsen inwoon
zakboekje herkende, bewees wel dat zij
een goed verstand en een scherp ge
zichtsvermogen had.
V".
Kees en Koos zijn gezworen kame
raden en 's Woensdagsmiddags zoowel
als 's Zaterdagsmiddags gaan ze sa
men altijd naar den speeltuin, waar zij
schommelen, wippen en allerlei andere
spelletjes doen. De
00111 van Kees heeft
namelijk een speeltuin
dus de jongens mogen
daar altijd maar zoo
voor niets in. De weg
er naar toe is niet
zoo heel erg eenvou
dig. Probeer eens door
het doolhof van wegen
hoen in den tuin te
komen, die door eon
stip is aangegeven. Je
moet het bosch in
gaan, waar bovenaan
het kleine peiltje staat.