Zierikzeasche Nieuwsbode
(unt Ge niet slapen?
AKKER.CACHETS
TWEEDE BLAD
FEUILLETON
EEN WONDERLIJKE GELIJKENIS.
lilt'Stad en Provincie.
Bij Examens
ZWITSERSCHE
BALSEM
hahoorenda bij da
vin Vrijdag 16 Juni 1933, Mo. 12478
ARBEID,
Carlyle heeft prachtige dingen gezegd
over Arbeid. .Geidenk te leven. Uw leven, I
zelfs al waart gij de armzaligste aller
stervelingen, is geen ijdele droom, maar j
een verheven werkelijkheid. Het is uw
eigendom; het is alles wat gij hebt, om
de eeuwigheid mee tegemoet te gaan.
Er schuilt een blijvende adel etn 'zelfs
iets heiligs in den arbeid. Ai is |de memsch
zijn hooge roeping nog 200 weinig in
dachtig, toch kan hij nog altijd aanspraak
maken op hoop, zoolang hij waarlijk en
ernstig arbeidt slechts in kien ledig
gang ligt de eeuwige wanhoop".
In dezie zware tijldien, nu dl© nood van
den menschelijken arbeid' in den strijd
om het bestaan zoo hoog gestegen is, zal
door menigeen als vanzelf de opmerking
gemaakt worden, idat men aan dergelijke
uitspraken, hoe goed' bedoeld dan ook
en hoe verheven misschien, weinig of
niets heeft. Door idealisme alleen wondt
immers het geweldige verschijnsel der
werkloosheid met al de daaraan verbon
den ellende niet opgelost. Er worden dan
dergelijke schoone woorlden niet tot een
soort van bittere ironie, welke spot met
een ruwe werkelijkheid?
Het antwoord hierop kan lui|den, dat
elke verandering in 't leven der m©n-
schen, 'die achteraf een verbetering bleek,
ontstaan is en gevoed werd door een
krachtig geloof in die verbetering zelve,
Zooals de geschiedenis ons zoo vaak leert.
Bovendien kent ook de moderne zielkunde
tal van voorbeelden, waaruit blijken kan,
dat Ide gemoedstoestand waarin wij' het
meest verkeeren een kracht is, idie ge
beurtenissen voor of tegen ons doet ont
staan.
En nu is dit in 't algemeen een veront
rustend nevenverschijnsel der werkloos
heid', Idat deze niet zoo zelden 't min
derwaardigheidsgevoel aankweekt, waar
door fde getroffenen zich overbodig gaan
gevoelen in deze maatschappij, op deze
wereld. Immers de beste tijd van het
leven moet zonder uitzicht, doelloos wor
den doorgebracht.
Tegenover zulk een alleszins mensehe-
lijk en daarom verklaarbaar gevoel van
neerslachtigheid, tegenover een (derge
lijke gedeprimeerde stemming, past alleen
een hoog idealisme, een krachtig geloof
in dier menschen bestemming (door een
leven van dienst hier op aarde.
Het is de eenigste wijze, zoowei voor
de ouderen als voor da jeugd, pm zich
weerbaar te maken ien te kunnen vech
ten tegen het tijdslot. De worsteling om!
dien geestelijken bijstand: is op zichzelf
reeds een arbeid van zlulk een hooge be-
teekenis, dat daarbij vergeleken stelsel
matige arbeid, waar het hart niet bij is,
nog in 't niet verzinkt.
Er is echter nog veel meer. Want het
terrein van den arbeid is onbegrensd.
Arbeid' is alles, wat reeds nuttig is op
zichzelf, en dat wij bovenal doen met
overtuiging aan onze liefhebberij!, aan
onszelf, aan anderen, in of buiten het
beroep, 't Zij met (de handen pt het
hoofd, idoch altijld met het hart. Men moet
nooit 'zeggen, dat er geen gelegenheid
is. Er is overal gelegenheid', want (de we
reld is vox nood.
Gedurende de Pinksterdagen werd er
gens in ons land een groote conferentie
gehouden, welke door een groot© schare
van minstens wel een zeventien honderd!
jongeren werd bezocht, meisjes en jon
gens uit alle djeelen Ides lanjds en uit ver
schillende groepen der samenleving. Bij'
die gelegenheid werd o.ta. voor de eerste
Uit het Engelsch
van
JOSEPH HOCKING.
28 (Nadruk verboden
Enkele minuten later galoppeerde
Ralph Endellion in (wloeste vaart in Jde
richting van Duivertan manor, ziedend
van grimmige teleurstelling. Hij wias er
op uit getrokken om Miriam Donjiithiorne
te overwinnen en had gefaald! Haar in
geboren eerlijkheid had Zijn aanspraken
afgewezen. Ze twijfeldie Weliswaar niet
aan zijn identiteit, maar toch wantrouwde
z/e hem... ze had een intuïtieve afkeer
van hem. Ze vormde thans een grooteir
gevaar idan tevorem, Hij had zijn duel
met haar gehad en hij, niet Zij', Was
er het slechtst aan toe. Hij had geen
enkele maai de /wlapenrustig vain waar
heid, die haar omhulde, kunnen doorno
ren, terwijl Zij hem telkens en telkens
getroffen had.
Hij was zich nauwelijks bewust vian de
snelheid Waarmee hij reed. Het paaridl
renlde met (dreunende hoefslagen over dien
lanidweg, terwijl Endellion aan niets- an
ders dacht dan aan des mislukking Van
Zijn bezoek bij Miriam.
Zoo kWaml het, dat hij niet lette op ide
langzame naderende boerenkar noch pp
iden man, Idie naast |dle|n kop (van het paard
liep. Het gevolg van zijn onachtzaam
heid was, dat het paard tegen den schou
der van den karrevoerdler botste en hem
Zeker omvergeworpen zou hebben, als hiji
niet tegen zijn eigen paard Was gevallen.
„Hallo, Wat moet dat voor (den tiit-en-
|dat?"
maai opgevoerd: „Maar wij...?" een spel
van jeugd1 en arbeid, idoor Anthonie Don
ker. Die opvoering maakte zeer veel in
druk op de aanwezigen, onder wie zich
vele werkloozen bevonden. Men voelde
zich algemeen getroost, maar vooral ge
sterkt. De leidende gedachte van het spet
is deze: dat mensch en werk bij elkaar
hooren, niet buiten elkaar kunnen: „Ar
beid hoort bij" het leven, als jde kern bij
de vrucht. Een mensch Zijn werk dat
is zijn waarde. En zijn geluk". Maar al
hooren mensch en werk bij elkaar, tie
kloof tusschen de menschen ligt niet tus-
schen werknemers en werkloozen, „maar
tusschen hen, idie een doel, een mhouid I
hebben èn de inhoudsloozen. Wie geen
werk heeft is nog niet weg maar wie
geen doel, geen hoop, jgeen wortel, geen
inhoud' heeft".
Het tijdslot kan alleen overwonnen wor
den, als het geloof groot is, Zoodat het
aanzet om te (doen, „wat de hand vindt
om te doen", vertrouwende hierbij „dat
al het andere Zal worden toegeworpen".
Eisch en uitspraak f20 b. s. 10 d. h.
M. H. B., 59 j., tuinier te Zierikzee,
werd verdacht dat hij op 14 Mei 1933
te Zierikzee eenige seringen, toepehoo-
ren/de aan de gemeente Zierikzee, hjeeft
weggenomen.
Eisch en uitspraak f10 b. s. 5 d. h.
MOORD OP ZIJN MEISJE.
Het Gerechtshof te 's-Gravenhage heeft
bevestigd het vonnis van de rechtbank
aldaar, waarbij een 20-jarige kappersbe
diende is veroordeeld tot vijf jaar ge
vangenisstraf, wegens poging tot moord,
gepleegd in Iden avond van 2 Febr. jJ.
in het Haagsche Bosch op (Zijn meisje.
SIRJANSLAND. Dinsdagavond hield' ide
kolenvereen. „Eigen Hulp" een algemeen©
vergadering, ten huize van Laban. Op
dezen avond werd het 50-jarig, bestaan
herdacht, terwijl vanaf het ontstaan tot
heden een overzicht werd gegeven van
ide verschillende bestuursleden. De voor
zitter memoreerde de werkzaamheden en
moeilijkheden die moiesten overwionnjen
worden. Hij sprak de hoop uit, 'gedach
tig ons Luctor et Bmiergo, dat de ver-
eeniging zooider worstelen boven mag
'blijven en verder in jgroei en bloei .mjoge
toenemen. Sinids het ontstaan is de ver.
van 60 tot ruim 80 leden gestegen. Voor
zoover na te gaan, was over de 50 jaren
geleverd 51840 H.L. brandstof en daar
voor betaald f 60129.38. Bij de verdere
rekening en verantwoording der laatste
levering 'bleek een uitgaaf van f457.91,
een ontvang a f'477.115, (dus een over
schot van f 1.205. Verder bleek geen bij
zonders meer aan de orde, terwijl de 46
aanwezigen werden onthaald en nog
^enigen tijd gezellig 'bijeen bfeven.
THOLEN. OnZe stadgenoot, Ide heer Mail.
Lindhoud 1z, slaagde te Arnhem voor het
diploma aspirant-bouwkundig opzichter.
Hij genoot zijn opleiding bij het Instituut
„P.B.N.A."
OUD-VOSSEMEER. De kermis heeft een
normaal verloop gehad; vooral Zaterdag
avond gaf het nogal wat drukte doordat
velen van andere gemeenten waren op
gekomen. Onze gemeente is een unicums
in het eiland geworden, daar op de an
dere plaatsen deze oud© gewoonte /om
kermisfeest te vieren, heeft opgehouden
te bestaan.
RRCHTUKm
POLITIERECHTER MIDDELBURG.
In de zitting van Dinsdag werden de
volgende zaken behandeld: 3- J- b. d.
V., 48 j., landbouwer en winkelier te
Zierikzee, werd ten laste gelegd dat hij
omlstreeks Februari of Maart j.l. te Zie
rikzee in ide voor het publiek toegan
kelijke kapperszaak van H. van Doiorn
op luiden toon den burgemeester C. J.
Boogerd heeft beleedigd.
Eisch en uitspraak f15 b. s. 10 d. h.
J. R., 22 j., koopman te Zierikzee,
werd ten laste gelegd dat hij op 30
April té Zzee, Jacobus Willems© heeft
geslagen en tegen een prikkeldraad heeft
geduwd, waardoor hij 'bloedend' werd
verwond en zijn broek scheurde, en idat
hij (den surveilleenendiein agent van po
litie Verlare heeft beleedigd.
HEUP-RHEUMATIÊK
Bij elke weersverandering
Nu reeds jaren vrij van pijn.
„Ongeveer vier jaar geleiden", schrijft
ons iemand, „had ik een leelijken aan
val van rheumatiek in -de heup-gewrich
ten. Vier wieken lang lag ik in het zie
kenhuis. Nadat ik er uit was, kreeg ik
het steeds weer terug als een verande
ring van weer |op komlst was. Toen pro
beerde ik Kruschen Salts; eiken ochtend
niets anders dan (de kleine dosis. Het
hielp .m'ij zoo goed, dat ik er mee door
ging -en na ongeveer 'zes im'aanden merkte
ik, (dat de rheu'matische pijnen verdwe
nen waren. Dat was drie en ©en half
jaar (geleden en nadien heb ik nooit meer
©enigen last van (de oud© kwaal -gehad.
Ik neem altijd1 's morgens de kleine do
sis en hoewiel ik 71 jaar -oud ben, voel
ik imie als toen ik 40 was. C. M. G.v
Geen middel kan blijvende verbetering
brengen van rheuimatiek, tenzij het drie
verschillende werkingen verricht. D©z>
Zijn: a. neutraliselering van het kwaad
aardige urinezuur, dat ide pijn veroor
zaakt; b. verdrijving van het urinezuur
uit het lichaam'; c. voorkoming van ver-
idere ophooping van urinezuur.
De zes verschillend© 'zouten in Kru
schen nu verrichten alle drie genoemde
functies. Twee der ingrediënten in Kru
schen vormen het imeest werkzame op
lossingsmiddel van urinezuur, idat ide me
dische wetenschap kent. Andere 'zouten
in Kruschen hebben een aansporend/en
invloed- op de afvoerorganen en helpen
zoodoende om het opgeloste urinezuur
langs iden natuurlijken weg te verwij
deren. Weer andere zouten vo,orko|mlen,
Idat voedselresten in Idie ingewanden zou
den gisten en maken daardoor onmoge
lijk, Idat er weer een teveel aan kwaad
aardig urinezuur kan ontstaan. Dat is
ide oorzaak van de blijvende verbetering
door „de kleine, idagelijksche dosis".
Kruschen Salts is uitsluitend verkrijg
baar bij alle apothekers en drogisten
ƒ0.90 en ƒ1.60 per flacon.
Stralende gezondheid voor één cent
per dag. (Adv.)
ONDERWIJS.
RIJKSKWEEKSCHOOL ZIERIKZEE.
Handenarbeid. 2e groep, 14 Juni.
8 eandidaten. Voor het examen terug
getrokken 1, afgewezen 1. Geslaagd de
Idames: G. J. Geluk te Zierikzee; J. P.
M. Verjaal, M. T. C. Eijke ©n J. J.
Kip te Dreischor; A. C. M. Breas te
Anna-Jacobapollder en A. M. de Koning
te Bruinisse.
AANBESTEDINGEN*
Door Iden heer J. M- Wagemaker te
Tho 1 en werd aanbesteed: Perceel 1, het
afbreken van eein wagen ©n koetshuis en
opbouwen nieuw wagenhuis. Perceel 2
het maken van ©en gewapend betonmest-
put-omheining. Inschrijvers waren: Gebr.
Burgers, Tholen, perc. 1 f1367, perc. 2
f569; C. Burgers, St -Annaland, perc. 1
f2510, perc. 2 f748; L. de Laater, Oud-
Vossemeer, perc. 1 f1374,86, pettty. 2 f530;
J. ide Later, Oud-Vossemeer, le perc.
f 1385,95, 2© perc. f545; J. A. Engelvaart,
Oud-Vossemeer, perc. 1 f1397, perc. 2
f570; L. Blaas, Tholen, perc. 1 f1365,
perc. 2 f 505. Gegund aan den laagsten
inschrijver.
blijft men kalm en helder, indien men
vooraf Mijnhardt'a Zenuwtabletten ge
bruikt. Koker 75 et.
Bij Apoth. enA Drogisten.
Kunstreis van de K.N.A.C. naar
Noord Italië.
II
Na Avignon begint eerst recht het Zui
den, het imleedoogenlooze Zuiden, m|et
alle leven verbrandende en verschroeien
de zon. Het groen van de boomen is
hier in iden voorzomer reeds dor, de
zwarte asphaltweg, die door de ver
dorde vlakte van de Provence loopt, is
als geblakerd door de zonnestralen en
de hevige wind, die over /de eenzame
vlakte waait, rukt takken af, die reeds
dood zijn voor zij den zomer gekend
hebben. Achter elkaar rolt de karavaan
Holl. automobielen Idoor deze trooste
loosheid, de voorbijgangers zien verwon
derd op naar ide ©ranjie-wit-blauwe vaan
tjes en naar d© .oranje-papiertjes pp
voor- en achterruit, waarop in Fransch,
Duitsch en Italiaansch de naam der Ko
ninklijke Nederlandsche Automobiel Club
te lezen staat. In dit land van schroei-
hitte zijn ld© troepen en negers in ka.-
zernes ondergebracht, en in haast ieder
dorp ontmoet men deze bruine en zwarte
krijgers. f
Tot Trejus loopt ide weg door het
laagland, maar dan gaan wij plotseling
het gebergte in, ide rauwe dorre Es-
terel waar id© bergen door elkander ge
worpen liggen alsof zij door ;een reuzen-
hand uit den hemel op de aarde geslin
gerd zijn. Steil zijn vaak de hellingen
en vooral nauw Ide bochten, zqodat ide
lange zware reiswagens af en toe mioieitie
hebben Om) er zich 'door te wringen.
Hier toont de Ford Mo,del „Y" zich
plotseling in haar element. Met ©en ver
rassend 'gemak slingert deze zich do<or
de scheipe bochten heen, zij klintt ©n
Idaalt en wringt haar soepel lijf langs
Iden bergweg als een hagedis /door ©en
grasveld heen en schiet de meeste wa
gens, Idie zij achterop rijdt voorbij. Het
ding speelt tmet de bergen iep /daalt m|et
Verbluffend igemak de hellingen af, Idle
eindelijk leiden naar ide kust bij Menton
waar tot aan Nice toe ide weg, zich slin
gert langs Ide zee, zonder hellingen of
dalingen. Het is een mooie route, aan
de ©ene zijde omboord met blank© witte
villa's en weelderige tuinen vol bloe-
imlen, exotische (gewassen -en subtropi
sche planten, terwijl aan' ide andere zijde
ld© blauwe zee op /eenige (meters afstand
haar woeilige golven tegen de kust op
drijft. Na een korte, voor sommigen zeer
korte nachtrust te Nice Monte Carlo,
ligt immers vlak bij wend de vol
gende morgen de reis voortgezet naar
Genua. Eerst ging het de bergen in, niet
lanig, een 30 K.M. tm'aar over la Turbie
naar Menton |om vandaar tot aan Genua
tot ruim 180 K.M. lang steeds den slin
gerenden kustlijn te volgen. Wjelk /een
pracht van bloemenweelde en van kleu
ren. Rootie geraniuims en witte made
lieven, trossen rose en paarse bloemen
hangen langs ide rotsen af, als kleurige
guirlandes, die den weg omslingeren. Een
aan ide andere zij/de droomt ide zee, de
blauwe, waaruit telkens eilanden opste
ken, waarop (men uit ide verte wederom
een weelde van bloemen ziet. De prach
tige asphaltweg klimtt en idaalt en slin
gert zich in tallooze bochten -langs de
kust. Een hoogst enkele maal stoot men
op een slecht gedeelte, erbarmelijk slecht,
vol kuilen en vol gaten, alsof men aan
de weggebruikers toonen wil hoe vroe
ger, nog rnlaar enkele jaren terug, ide
wegen in Italië waren, en welk een wel
daad die prachtige asphaltwegen miert
hun opgehoogde bophten aan het ver
keer gebracht hebben. Overal langs d©
kust liggen kleine plaatsjes, badplaatsen
miet kleine luxueuss hotels voor den
voortdurend hier naar toe vloeiende
stroom van vreemdelingenverkeer, of
wel klein© visschersplaatsjes waar d©
pen in de haven liggen te dobberen
en waar het ruikt naar p©k en teer.
Maar overal bloeien bloemen in wilden
overdaad en glanzen tuinen vol oranje-
boomfen ;uit |de verte.
Het autoverkeer is geweldig druk top
dezen wieg langs de kust, telkens komlt
een wagen oml /den bocht schieten, liclhte
(personenauto's bij honderden en zware
vrachtwagens bij tientallen. En al die
Italiaansche bestuurders rossen en rijden
maar raak, vertrouwende op hun werke
lijk bijzondere (meesterschap over het
stuur. Eindelijk is Genua bereikt, ten
minste het lijkt zoo, omdat op een groot
bord die plaatsnaam vermeld staat. Maar
het is irnaar een voorstad en 9 KM.
lang moet men nog rijden temidden van
een tooimelooze verwarring van auto's,
vrachtwagens, tram's en voetgangers, die
allen door elkaar schieten als visschenj
in een te kleinen vijver, ieder moment
verwacht men vier of vijf wagens, die
van verschillende kant op elkaar los
schieten, in botsing te zien komen, maar
er gebeurt niets, de bestuurders flitsen
langs elkaar voorbij met een centimeter
tusschenruimte. Zij verminderen niet eens
vaart en kijken zelfs niet boos, zij vin
den dit alles blijkbaar heel gewoon, waar
de vreemdeling verbijsterd van staat.
(Wordt vervolgd).
De schok en de toornige stem van )dien
man, riepen Endiellion tot de werkelijk
heid terug. In enkele seconden had hij
zijn merrie tot stilstand gebracht.
„Neem1 me niet kwalijk", verontschul
digde hij zich, „ik (Was in gedachten em
lette niet op".
Teflwiji hij sprak, nam' jhij den ma|n
Iw'at nauwkeuriger op. Het Was blijkbaar
een boer, 'die zijn eigen pa arid' geleidde;
in elk geval geen landarbeider, iemand
van 'n jaar of /dertig, vijfden-dertig. Hij
'Was forsch gebouwd, op het plom'pe af.
Maar de dikke stierennek en |de breed©
borst getuigden van groote lichaams
kracht.
Enjdellion steeg af en iginlg op den boer
toe.
„Het spijt me; het [Was heel onvoor
zichtig van me. Ik hoop niet, dat je
je bezeerd heb".
Deze laatste opmerking Werd hem ge
geven door |de pijnlijk gespannen blik
van den anider.
„Neen, ik heb we niet bezeerd,". D/e
boer hield ld© oogen scherp op hem ge
vestigd. ,Het heeft [niets te beteekeuen".
Waarom staarde (d'ie man hem' zoo
eigenaardig aan? vroqg En|delüon zich
in verwondering af.
„Aha, nu zie ik het., jij bent hert!"
„Wat bedoel j e?" vroeg Ide jongeman,
nog verbaasder idan tevoren, voorai door
den vrijmoedig familiaren topn vajn
den onbekende.
„Je bent de jonge Dulverton. Eerst
dacht ik een oogenblik, diat ik het mis
had, maar dat is niet zoo. Je bient ver
anderd, idat is zoo, maar je bent de
jonge Dulverton. Herken je mij?"
„Neen", klonk het aarzelenldi.
„Wat? Wil je bewleren dat je me ver
geten bent? Daar geloof ik niets Van. Da
menschen zeggen, dat je tota©! veranderd1
bent en 't heeleboel vain dat moois meer,
maar 'wtat je ook vergeten mag hebben j
...jjmtij imoet je je herinneren!"
Er was moeilijk-bedwongen woelde in
dl© stem van |den majn en er kfwfajm een
gevaarlijke gloed in Zijn donkere oogen.
Hij schreeuwde niet, maar het was tiui- 1
tielijk Idat hij in een strijdlustige stem- 1
ming verkeerde.
„Je moet je vergissen"» trachtte Endel
lion hem te kalmeeren. Inmiddels spande
hij Zijn hersens in, pm zich, uit hetgeen
hij1 van Bob Dulverton's Leven wtist, iets
te binnen te brengen, Iwlat hem zou kun
nen helpen.
„Vergissing?" herhaalde Ide boer.
„Neen, jongetje, Zoo kom j© niet yap
me afl Als ik mie voorgenomen heb iets
goed te onthouden, vergis ik me niet! I
Je hoeft niet te probeeren je eruit te
liegen... Wat ik gezegd heb, zal ik doen,
Versta je? Je kunt me niets maken... ik
heb mm boerderij voor negen-en-negentig j
jaar gepacht; bovendien hoort Idjie niet; 1
van jou. En ik laait toe ©jok (niet afkqolpen". I
„Waar heb je het eigenlijk over? riep
Endellion uit.
„Je Wilt je van den (domme houden', he,
maar idat zal je niet veel helpen. Je Weet
drommels goed Waan ik het over heb.
Je Was altijd een lafaard en schuw voor
een eerlijke kloppartij, anaar nu zul je
eraan moeten gelooven, vrind|I"
Endellion kreeg opeens een ingeving.
Hij dacht, idat hij nu Wel wist, wie deze
kwaadaardige tegenstainider was.
„Ze zeiden Idat je doOa Was", ging
deze voort. „Iemand die in Australië was
gejWe©stj beweerde idat, maar ik geloof
er geen steek van. Ik Wist maar al te
goed waarom je niet terug kwam... je
(Was bang. Je wist wat ik gezworen had!
en dat ik mijn gelofte zou houden! Toen
ik hoorde dat je er weer was, zei ik
tegen mezelf, ik Zal mijn tijd1 afwiachten.
Ik (had' niet geldfacht, dat die ai zoo
gaulw| 'zou komen I Die steek weet je,
kon me niet Zooveel schelen... tiaar ben
ik (Weer van opgekrabbeld. Daarbij', Ze
vertel/den, dat Idie geschiedenis met het
mes ©en ongeluk Wjas geweest en )dat
jij (er niets mee te maken had1. Maar
Wat ik je nooit vergeven heb is, dat je
je mijn leven ontnomen hebt door pile
te berooven van datgene, Waarvoor ik
mijn ziei en zaligheid had Willen geven".
„Aha", zei Endellion, „je bent Brewer,
Nick BreWer".
„Ik dacht Wel, Idat je me ZOu herken
nen! En ik Wist dat je een of anderen
keer boven water ZOu komen... het was
•teoi leen Inwendige stem me |dat zei"
„Maar je bent immers met het meisje
getrouWd? meende Endellion.
„Ja, ik ben met haar getrou|w|d. Ik
maakte haar bang, zoodat ze ten slotte
toestemde, maar Ze heeft nooit van mte
gehouden. Jij Was het, dien Ze hebben
Iwjou... ze vond het 'n allemachtig mooi
ding idat de zoon van den landheer ver
liefd op haar jwasl Ze stierf het vorig
jaar Juli, maar z/e heeft nooit ook maar
Zooveel ent me gegeven. En nu is het
oogenblik giekomen ,om |On!Ze rekening te
vereffenen, Jonker Dulverton!"
XIX. Crisis in aantocht.
Onmiddellijk herinnerde Endellion zich
alles Wat hij van de Brcwerhistorie wist.
Hij had1 er geen groote beteekenis aan
gehecht, ofschoon het de directe aan
leiding Was geweest tot Bob Dulverton's
ballingschap. Maar nu liet het geval Bidl
plotseling leelijk aanzien.
Nick BreWer leek een lastig, wraak
zuchtig heerschap, die Zijn grieven jaren
lang gekoesterd had.
Neem dan voor 't naar bed gaan,
eens zoo'n "AKKERTJE" en slaap
heerlijk rustig en fijn door die
JONGENSRUZIE. Op den nieuwen Ub-
bergschen weg te Nijmegen hebben twefe
jongens van resp. 12 ©n 14 jaar hoog-
loopend© ruzie gekregen. De jongste
heeft daarbij -een im©s getrokken ©n den
Oudste drie diepe steekwonden toege
bracht in borst en buik. De getroffen©
is bewusteloos in het gras gevallen en
werd daar later door voorbijgangers ge
vonden. Nadat hij voorlpopig was ver
bonden, is hij naar het Canisiuszieken-
huis overgebracht. Zijn toestand is zorg
wekkend. De dader, idie na de 'daad ge-
Vlucht was, is aangehouden.
ZEETIJDINGEN.
ZIERIKZEE, 15 Juni. Ingeklaard: Mo
torschip „Prowess", kapitein G. Douglas,
met suikermelasse naar Bergen-op-Zoom.
Voor baby
SO«n60et por 600» Nederlondsch fobrikoot
In ©en opzicht had Nick BreWer's aan
val iets geruststellends: hier Wals) weer
iemand, (die hem zonder aarzelen als Bob
Dulverton accepteerde 1 Maar dut nam p.i©£
(wieg, dat Nick zich in ©en allesbehalve
schitterend humeur bevonld en ©en vecht
partij |miet een pachter uit den omtrek
(W|as wel het laatste wat Ralph Endellion
in ld© huidige omstandigheden begeerd©.
Wekenlang zou het 't onderwierp van
alle gesprekken zijnl
„Maar op zoo iets blijf je toch geen
acht jaar 'broeden?" waagde Endellion.
„O, ik ben niet van plan, j© op een
slinksche manier te pakken te nemen'],
(wlas het antwoord. „We zullen het eerlijK
uitvechten. Ik Wil niet ontkennen",, voegde
hij erbij, den anider van het hoofd tot
d© voeten opnemend, „/dat ik een taaier
kluit aan je zal hebben, dan acht jaar
geleden het geval zou Zijn geweest... je
ziet er heel wat flinker ©n gespierder,
uit 'dan toen. Maar (dat risico moet ik
op den koop toe nemen- vechten zui je!"
En ld© Woorden waren nog niet uit aijti
mond, ,of hij stoof op Endiellion toe.
Deze had gedurende het gesprek Bre
Wer's kracht getaxeerd en vastgesteld
dat als het op bruut phy^iek geWel|d|
aankWlam', Nick de sterkste van hun
tweeën Zou blijken. Maar daar stojnti' te
genover, 'dat tie plompe, logge bewegin
gen van den zWjaar gebouwden boer hem
voor een geoefend bokser geen ©nover-
[Winlijke tegenstander zouden doen zijn.
Het kostte Endellion Weinig moeite Nicks
stormaanval Weg te duiken en daarop,
met behulp van ©en handige truc, die hij
in Australië geleerd hajd, deeld hij zijn
tegenstander, voor Ideze goqd Wist wat
er met hem gebeurd©, op den harden
grond tuimelen*
(Wordt vervolgd),
