"""Abdijsiroop
BLOEI.
EEN W0NDERLI1KE GILI1KENIS.
't Hoestend kind heeft
Abdijsiroop noodig
abonnement:
Vrijdag 5 Mei 1933. zierikzeesche courant.
rADVERTENTIEN
EERSTE BLAD
Het Agentschap der
Arbeidsbemiddeling
feuilleton.
Uit Stad en Provincie.
Prijs p. s maanden ƒ1.60, franco
p. post 1.B0. Voor het buitenl.
P" laar ƒ10.—. Afzonderlijke
nummers 6 cent Verschijnt des
Maandags, Woensdags en Vrij
dags. TeL No. 82. Postgiro 187677.
Zierikzeesche Nieuwsbode
van 1—8 rogels 60 ets., van 4
rogels en daarboven 20 ets. per
regel. Reclames 30 ets. per rogeL
BIJ contract belangrijke korting.
Inzending op den dag van uit
gave vóór 10 ure.
Dit Rurnmar bestaat uit 2 bladtR.
brengt den werkgever binnen den
kortst mogelijken tijd KOSTELOOS
in verbinding met het voor hem
meest geschikte personeel, ook van
elders, en laat hem algeheele vrjj-
heid van keuze.
De Agent der Arbeidsbemiddeling
te ZIERIKZEE.
BURGEMEESTER en WET
HOUDER van Z i e r i k zl e e
deelen media, (dat te pachten is tot roo-
ven oogst 1934, een perceel BOUWLAND
in don Dijkwaterpolder, groot ongeveer
80 Aren, gelegen ten zuiden van djein
eersben overweg.
Aanbiedingen worden ingewacht vóór -
of op Maandag 8 Mei a.s., bij den Burge
meester van Zierikziee.
Zierikzee, 5 Mei 1933.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. TIMMERMAN Czn., R-Burgemeester.
F. NAEREBOUT, 1°.-Secrotaris.
In de perken en langs de dijken jen
buitenwegen, op de akkers en in d© sloo-
ten, in bosch en duin, ja overal in
onze landstreek, waar de natuur niet
weerstreefd wordt, verschijnt een over
vloed van jong en teeder groen. Boome®
en heesters loopen uit, bloesemknoppen
ontluiken. Het is al leven buiten nu^
uitbottend, bloeiend leven, zoover betoog
maar reiken kan. De dood schijnt Zelfs
vergeten, als bedolven onder 't nieuwe
leven. Overal scheurt de aarde e® bloeit.
Hoe schoon is dat alles, sierend nu
het landschap met eenvoudige pracht,
wijd en zijd,... het makend; tot een land
van. belofte.
De natuur is nu een levende gieldachte
van schoonheid en harmonie. Een ge
dachte, die de opmerkzaamheid' vanmen-
schen trekt en hen ook bekoort. En wij
hebben die invloed nooldlig en daarom
ook wordt ons die invloed gegewen, op
dat wij zullen vooruit gaan in zuiverheid
en kracht Een kracht zoo onmisbaar,
omdat zij telkenmale weer heialt en ver
nieuwt.
Want de natuur is er niet voor Zichzelf,
zij is er ook voor ons. Ieder jaar, met
het begin der lente, komt en wferkt er
een kracht, die geen halt houdt bij tie
ons omringende plantenwereld, maar ook
onszelf aandoet Vogels vernieuwen hun
vederen en ook ons lichaam ondergaat
een regeneratie, dij© in blijdschap door
den jgeest in ons ervaren wordt. Aan
dien toestand gaat dikwijls een zekere
matheid vooraf, welke echter de voor
bode is van het zich verjongende levtetn.
Alles wat leeft in de natuur, wordt nu
beïnvloed door |die geweldige kracht,
welke opwelt uit de aard© en gewekt is
door de zon. Dat kan een mensch wieer
nieuwe plannen doen maken, zelfs wan
neer het einde van zijn aardsche loop
baan reeds in 't zicht is. Zelfs dan nog
stroomt het bloed sneller door d© ade
ren dan h^et in den winter deed; Heit
stuwt en dringt en er komt soms een
vreemde onrust over ons, jalsof er iets
gebeuren zal, dat ons in een of ander
opzicht treffen moet.
In verrukking gaan wij door deze
lenteweelde. Is ook bij ons de dood ver
geten, zooals daar buiten in de opbloei
ende natuur? Werd ook bij ons het oude,
zorgelijke leven, bedolven onder een
nieuw van bloesempracht? We weten wel
beter.
We weten, dat de natuur om ons heen
zich opricht om straks vrucht te dragen
en dan weer te welken en af te sterven.
Om in het volgend voorjaar opnieuw haar
kringloop te beginnen.
En we weten ook, dat het menschelïjk
leven eveneens is besloten, alhoewel als
regel over langer tijdsafstand, in dien
kringloop der natuur, die ook voor ons
groei, bloei en afsterving omvat.
Toch weten wij ook, dat alles, wat
nu zoo heerlijk opbloeit, openbaring is
van iets, dat „wezen" heeft in zichzelf.
En dat daarom zoo schoon is, Wijl dl©
openbaring onbelemmerd geschiedt.
Hoe mooi imoet dan een mensch "wel
zijn, die tot bloei gekomen is, een mfehSch,
die immers veel meer is dan plant of
dier. Hij' kan het zijn, maar gewoonlijk
is leen mensch niet [mlooi. Hij is het
slechts in die oogenblikken, wanneer hij
natuurlijk en eenvoudig is, niet over
leggend, maar levend overeenkomstig het
beste, wat in hem is. Dan komt iets van
dat dieper leven in ons zich openbaren.
Een mensch, die bloeit als een boom
in de lente, drukt zijn eigen wezleln uit
en schenkt aan anderen soms meer be
grip omtrent het leven dan misschien
boeken kunnen doen.
Het leven, dat dan eeuwig© hernieu
wing, eeuwige lent© is.
ALGEMEEN OVERZICHT
Uit het Engelsch
F" i van
JOSEPH HOCKING.
12 (Nadruk verboden).
Endellion keek en keek het was
alsof zijn blik zich niet kon verzadigen
aan die schoonheid en liefelijkheid van
dit kostelijke stuk architectuur.
,,'n Pracht van een bezitting", merkte
Enny Yelland peinzend op.
„Het goed van meneer Donnithorne kunt
u van hier ook zien".
„Waar?.... Ik wist niet... dat wil zeggen."
„U moet het van dit punt h ondierdien
keeren gezien hebben)" riep Enny uit.
„Kijk, hiert"
- Endellion's oog©n volgden de richting
van Enny's Zweep ©n hij' zag, op een
drie kilometer afstand; een grootvier
kant, massief heerenhuis.
„Miss Miriam is nog ongetrouwd, hè?"
De oude man knikt©.
„Ja, ze vertellen wel dat de jonge
meneer Arthur met haar wil trouwen,
maar dat kan ook wel 'n praatje zijn".
Endellion werd zich bewust dat hij
Arthur Dulverton haatte en hij deed zich
zelf de gelofte dat van dit huwelijk nooit
iets komen zou. Hij was de landheer
van Dulverton.... maar op dit punt aan
geland, weigerden zijn gedachten verder
te gaan.
Het rijtuigje daalde langzaam naar d©
Vallei af en hoe dichter hij het landgoed
naderde, hoe onwezenlijker zijn aanspra
Hiet Duitsche Vakvereeni-
gingsw-ezen een instru
ment van de regeexing.
Nadat Maandag in heel Duitschlan'dl
het feest ter ©ere van de naticxnalen
arbeid en den arbeidler was gevierd',
heeft men Dinsdag ide gebouwen van de
eertijds zoo machtige vakvemeenigingen
'bezet. Niet door de politie, maar do.or
die nat. soc. stormafidieelingen. Zie namen
zelfs verschillende leiders gevangen, niet
tegenstaande het recht van arresteeren
uitsluitend bij ide politie berust.
Doel van deze actie tegen tije vrijie
vakvereenigingen, welke reeds voorzien
werd sedert Hitler aan het bewin'dj kwaim,
is, ide leiding van het geheele vakviejr-
©enigingsweze® in handen te bren,g|en
van 'de nat.-soc. partij, ,die meert en meer
de éénige en uitsluitende staatspartij
wordt. Voor het ©ogenblik gaat de actie
weliswaar nog alleen tegen de Marxisti
sche vakvereenigingen, als onderdeel van
den veldtocht tegen het Marxisme als
zoodanig; maar het is duidelijk, dat ook
de chr. vakvereen. vandaag of morgen
da door de regeering aangegeven lijn
slechts te volgen zullen hébben, willle®
zij althans ©en an|ders zeker volgende
ontbinding ontgaan. Het blijkbare
e i n id id o e 1 van de thans ingezette cam
pagne is derhalve hiet geheele vak
ver© en igings wezen te maken
tot instrument van ide xegieie*
ring m elke mogelijkheid van oppositie,
zich eventueel uitende in eoo®ioimis|ehte
of politieke stakingen, in de toekomst
buiter. te sluiten.
Hiet is opmerkelijk op hoe weinig ver-
Zet de Nazi's bij Ide vervullling van hun
taak stuiten. De slagen, welke zij de
Twiedde Internationale en het I.V.V. toe
brengen door de politiek© en vakvfar-
ken hem gingen toeschijnen. Waar haalde
'hij1 den moed vandaan, het huis, dat
eeuwenlang aan ongetelde generaties van
Duiver tons had behoord, binnen te treden
en zich uit te geven als eigenaar? Maar
tegelijk betrapte hij zich erop dat een
nieuw, tot nog toe ongekend element,
zijn geest was binnengeslopen.
Tenslotte had hij iets van zijn vader's
aard geërfd. Op stuk van zaken was het
leven een stuk kansspel en er was iets
onweerstaanbaar-fascineerends en opwin
dends in, om zijn aanspraken te laten
gelden. Er vloeide speculantenbloed in
zijn aderen, dat hem prikkelde miet een
worp alles op het spel te zetten.
De rol, die hij moest volhouden, was
zeker gieen gemakkelijke, maar ied|e|r spoor
van vrees of beklemming had hij1 thans
uit Zijn hart gebannen. Als hij de eerste
paar dagen kon doorkomen zonder arg
waan te wekken, zou de rest weinig moei-
lijkheden opleveren.... de eerst© dagen,
die brachten het grootste risico mee.
Het feit dat Trevor, de halte-chef, ld©
kruiers op het station en Enny Yeilamd
hem zonder aarzelen als Robert Dulver
ton hadden geaccepteerd, vervuld© hem
met zelfvertrouwen en hij voelde grim
mige vastbeslotenheid, toen hij ten laatst©
voor den hoofdingang van d© Manor uit
het rijtuigje stapte.
„Wil je even bellen, Enny?" verzocht
hij, terwijl hij deed alsof hij met zijn
bagage bezig was.
Eenige seconden later hoorde hij het
tinkelen van den bel, gevolgd door het
geluid van voetstappen. De deur ging
open en ©en hoogbejaard manhij moest
minstens zeventig zijn..., werd zichtbaar.
Enndellion besefte, dat nu de "werkelijke
vuurproef ging beginnen.
„Hallo, imieneer Peters, ik kom u iemand
©enigingsorganisaties in het in opbouw
zijnde Derde Rijk te vernietigen, worden
gelaten geïncasseerd. D© ijzeren vuist van
het nationaal-socialism© verricht haar
werk; de vakvereenigingen storten ineen
en worden van hun leidlers beroofd en
dit alles geschiedt zonder ©enig© reactie
van beteekenis daarop, nationaal noch
internationaal. Het grof geschut dier Na
zi's heeft het terrein schoongeveegd, en
heeft den slag gewonnen, zondier dat van
een noemenswaardig gevecht kan worden
gesproken.
De eerste apotheose van Idezen socialen
hervormingsarbeid zal zijn een groot ar
beiderscongres te Berlijn op 10 Mei, waar
hiet nieuwe nu nationale, eenheids
front idier Duitsche arbeiders tot stand'
zal worden gebracht, onder het bescherm
heerschap van den rijkskanselier.
Daarmied© zal dan opnieuw ©en zeer
belangrijke zet zijn gedaan ,0m) te komen
tot de nivelleering van het Rijk en zijn
bevolking in den geest van de nationaal-
socialistischie partij .en tot 1de onder
werping van het wezen vain de natie iin
materieel en geestelijk opzicht aan één
oppermachtigen wil, van welk pnverbid-
Idelijk streven 'm'en dagelijks opnieuw
staaltjes kan waarnemen.
ORATIO PRO DOMO.
Toen we Maandagavond' weer op het
bureau kwamen, na den heelen dag op
excursie te zijn geweest, ©n de krant,
die juist verschenen was, ter hand na
men, slaakten wij de verzuchting: „wat
niet kan worden vermeden, dient met
geduld geleden", want het was de eerste
maal, sinds de redactie aan ons werd
opgedragen, dat er iets in stond, waar
van w© te voren niets wisten en nogi
wel over ons zelf. Over den inhoud, dit:
We danken hier openlijk den schrijver
van 't bericht voorde waardeerend© woor
den, welke hij aan ons wijdde, alsmede
commissarissen en directeur voor hun ge-
lukwenschen en voor den steun, dien wij
sinds jaren van hen mochten genie:en.
Talrijk zijn de gelukwenschen geweest,
die in onze brievenbus werden gleld'epo-
neerd. Sommigen lie:©n hunne gelukwen
schen vergezeld gaan van prachtige
bloemstukken; anderen schreven ons Zeer
sympathieke brieven. Aan allen onzen
besten dank voor deze blijken van be
langstelling, vooral ook aan hen, met
wie vrij dagelijks prettig samenwerken.
Wel zeer terecht schreef de opsteller
van het bericht over ons jubileum, dat
de schaduwkanten niet ontbroken heb
ben aan het eigenaardig© vak, dat wij
mogen bekleeden. Maar de Msizon goot
ditmaal koesterend licht. Het trof ons,
dat ouderen van dagen, die jaren geleiden
openbare betrekkingen bekleedden of d©
menschen uit de dagen onzer jeugd gjsj-
lukwenschen zonden. Daarvoor zijn wij
bizonder erkentelijk.
Zelf kunnen we het ons nauwelijks rea-
liseeren, dat er een kwart ©euw voorbij
vloog, sinds wij onzen arbeid aan deze
krant begonnen. Maar wanneer wij enkele
groote diep in 't leven grijpende gebeur
tenissen herinneren, dan beseffen we, dat
25 jaren verzonken zijn in den oceaan
van den tijd, die nu wel zeer moeilijk is
en alle aandacht vraagt. Reden te meer
met frisschen imioed verder te gaan miet die
hoop in 't hart, dat weldra betere tijden
mogen aanbreken voor al onze lezers ie®
speciaal voor hen, welke wonen in de
Noordgroep van Zeeland, aan ide boomden
van de Ooster-Sehelde,
M. J. KOSTEN,
brengen)" riep Enny opgewonden.
Endellion wendde een ©ogenblik het
hoofd af. Nu duizelde het hem toch even.
„Wie?" vroèg de man in de deurope
ning.
(„Kunt u het niet zien vroeg Enny.
Endellion keerde zich om en liep lang
zaam in de richting van den ingang. Toen
hij op een meter afstand van den ouden
man ggekomen was, bleef hij staan en
keek hem rustig en onbevangen aan. De
oude gaf hem zijn doordringenden, onder
zoekenden blik terug en wel een halv©
minuut stnoden ze elkaar zoo aan te
staren. Herkenning, twijfel, heftige ver
bazing, blijdschap, teekenden zich achter
eenvolgens op het gelaat van den grijzen
dienaar af.... toen klonk het, een juich
kreet (Opwellend uit het idiepst van zijn
hart:
„De Hemel zij geprezen, het is meneer
Robert 1"
„Dus j<e herkent 'me, Peters? Het is
bijna acht jaar geleden, sinds we elkaar
het laatst gezien hebben. Een heele tijd!
Maar jij ziet eruit alsof je geen dag
©udier bent geworden."
„Ja, ik herken u, ik herken u. U bent
verouderd, maar ik herken u. Welkom
mieneer, welkom thuis".
Ontroerd, id© oogen vol trainen, greep
hij Endiellion's rechterhand.
„Nog ©ens even goed kijken, mieneer,
©nu mie te overtuigen, dat ik niet droom,
dat hiet imeneer Robert is en niemand
anders".
Hij wreef zijn oogen uit en liet nog
maals zijn blik lang en ernstig pp den
ander rusten.
„U bent veranderd, meneer, dat staat
vast, invaar het is hetzelfde gezicht". Hij
staarde even in gepeins voor zich uit
toen: „O, waarom 'bent u toch miet eerder
Stilzwijgendheid is (daarom zulk een
moeilijke deugd, omdat niemand het aan
ons bemerken kan, wanneer wij haar
uitoefenen.
Verwaarloozen kan onberekenbare gevol
gen hebben. Als Gij dadelijk Abdijsiroop
neemt zult Ge morgen reeds verbetering
kunnen zien. Abdijsiroop neemt de hoest-
prikkel weg, onverschillig of deze wordt
veroorzaakt door gevatte kou, bronchitis
of borstbenauwdheid, omdat de vastzittende
slijm wordt opgelost en uitgedreven. Geef
dus Uw kleine en groote kinderen, die
hoesten, Abdijsiroop, welke verzacht, zui
vert, helpt. Een lepel Abdijsiroop is daarom
voor Uw kinderen een lepel gezondheid.
„Voor de Borst"
Alom verkrijgbaar.ThansFl.l.-,Fl. 1.50, Fl.2.^5
Gebruik buitenshuis Abdijsiroop-Bonbons
per doos 35 et, per dubbele doos 60 ct.
^BIJSIHOOP-EOMEONS jtotoMtjJMijsiroo,)^
ZIERIKZEE. In de zaal van den heer
P. D. Verstrate werd Woensdagavond de
algemeen© vergadering van d|2i afd. Zie
rikzee van de vereeniging „Volkson
derwijs" gehouden, welke vergadering
gepresideerd werd door ids. H. J. Bar-
nauw. Deze opende met ©en kort inlei
dend woord) de vergadering, di© zeer
matig was bezocht.
Uit het jaarverslag van den secretaris,
dhr. P. A. G. van Dijlc, stippen wij aan,
dat op 1 Jan. j.l. de afd©eling 250 leden
telde.
De rekening van de penningmees teresse^
mevr. ter Poorten-Bethe, aanwijzend in
ontvang f 464,471/2» in uitgaaf f 295,23, slui
tend met een. goed slot van f 169,241/2,
"werd, na accoord verklaring door een
fin. commissie, goedgekeurd en de pen-
ningmeesteress© gedechargeerd'.
De periodiek aftredende bestuursleden,
mr. S. R. Bakker en ds. H. J. Barnouw1,
Werden herkozen, terwijl in de plaats
van mevr. v. Roon-Vooren, die bedankt
had, werd' gekozen dhr. A. v. Tooren.
De leden werden opgewekt hun best
te doen de afd. met enkel© leden uit te
breiden. Krachtige propaganda is noodig
voor het ideaal van Volksonderwij's: die
algemeen© volksschool.
SEROOSKERKE. Donderdag 27 April j.l.
hield -de Vereeniging Zieken huis verpleging
„Noordwelle en Omstreken" haar jaarl.
algem. vergadering in café Boot alhier.
Een 38-tal leden waren aanwezig. Bij ont
stentenis van den voorzitter, de heer
Schooff, leidde id© vioe-voorzitter, dhr.
J. M. de Nooijer, deze vergadering en
thuisgekomen! Uw vader heeft zoo'n ver-
idriiet gehad..,., ik geLoiof dat het ten
slotte zijn hart gebroken heeft. Ik hoop
idat hier alles even goed zal gaan als
vroeger, meneer. U moet mij mijn open
hartigheid ten goede houden, mnaar uw
vader imiaakte zich bezorgd over de toe
komst. U weet hoe na het landgoed hem
aan het hart lag ©n dat u.„.. dat u weg
bent gegaan, heeft hij zich verschrikke
lijk aangetrokken".
Enny Yelland was inmiddels weggere-
iden ©n ide 'beide mannen waren nu alleen.
„Ik begrijp het, Peters", zei Endlellion,
„ik begrijp het volkomen. Maar je hoeft
niet bang te zijnik ben heelemaaL
veranderdde verandering is niet al
leen uiterlijken ik zal mijn plicht d|oen
tegenover iedereen".
„Nieemt u mij niet kwalijk, 'dat ik zoo
vrijpostig ben geweest, meneer. Ik heb
Imiet u gespeeld, toen u niet veel meer
(dan leen baby was en toen u ouder
werd, heb ik mij misschien teveel vrij
heden gepermitteerd door u ongevraagd
raad te geven. Maar ik hield- van u,
mieneer Bob en Idaaröm
„Ik weet het, Peters. Het is niet te
verwonderen, dat je ongerust was over
mtij. Maar voor de toekomst is die on
rust niet Imeer noodig".
„Ik was bang, (dat u nooit mieer terug
zou komen, meneer Bob en ik was bang,
dat als u terugkwalm)enfin, we,et
wat ik bedioel, meneer Bob. Vergeeft u
het (mijik ben meer dan vijftig jaar
in idit huis in dienst geweest...."
„Natuurlijk is er geen sprake van kwa
lijk nemen, Peters, vertel mij nu maar
alles".
Ze stondfen nu in de hall en Peters
begon zijn hart te luchten.
„O, u hebt geen id©e hoe opgewonden
PREDIKBEURTEN.
Zondag 7 Mei te Zierikzee.
Ned. Herv» Kerk.
Nieuwe Kerk. 10 ure, ds. Barnouw.
Kleine Kerk. 10 ure, da. Ger/itaen.
Luth. Kerk:
10 ure, ds. v. d. Chjjs van Rotterdam.
Geref. Kerk.
10, dr. v. Lonkhajjzen (Openb. belijdenis)
en 6 ure, idem,
Chr. Geref. Kerk.
9.30, ds. Hoog-endoorn, 2 Preeklezen en 6
ure, ds. Hoogeu doorn.
Leger des Heils (Breestraat).
7.30 Bidstond, 10 Heiligingsdienst, luit.
Beekhui», 3.HO Openiuchtsamenkomst en 7.30
ure, Heilab jj een komst, luit. de Pree.
Oud-Geref. Gem.
9.30, 2 en 6 nre, Leeskerk;
Geref, Gem. (St.-Domusstraat)
930, 2 en 6 ure, Leeskerk.
sprak in zijn openingswoord zijn leed
wezen uit over de afwezigheid van en
kele bestuursleden, die door ziekte ver
hinderd waren. Hij hoopte op een spoedig
en volledig herstel. Notulen en jaarver
slagen werden goedgekeurd. Uit de ver
slagen bleek, dat het ledental der ver
eeniging nog steeds vooruitgaande is en
de 1100 heeft overschreden. Financieel
staat de vereeniging er ©veneens gunstig
voor, mede door de verstrekte subsidies
en toegezegde garanties. Evenwel zal het
ook voor de toekomst mogelijk zijn, dat
de subsidies blijvend' worden gegeven en
ook de garanties niet zullen worden in
gehouden. In verband hiermee besluit de
vergadering dan ook aan het gemeente
bestuur van Renesse ook voor 1933 subsi
die en garantie te vragen. De andere
lichamen hadden Ideze voor 1933 ook
reeds vorig jaar toegezegd. Uitgekeerd
aan leden was voor 1932 in Renesse
f 1362,06, in Noordwelle f 428,70, in Se-
rooskerke f778,10. De ontvangsten be
droegen bSet inbegrip 'der subsidies
f2692,79. Waar de totaal-onkosten f 149,49
bedroegen, was het nadeelig slot f25,56.
De commissie voor het nazien der reke
ning, brengt bij monde van den heer
P. Goeman verslag uit en adviseert tot
goedkeuring der rekening, waartoe be
sloten wordt. Een beroep van den heer
C. J. Kooman, waarop het bestuur afwij
zend beschikt, werd ook door de ver
gadering afgewezen. Op voorstel van het
bestuur werden enkele reglementswijzi
gingen aangenomen, waarvan als voor
naamste moet worden aangemerkt deze
wijziging, die zich na 1 Juli 1933 als
lid aanmelden en reeds langer dan 1
jaar binnen het ressort der vereeniging
wonen, 1 jaar wachttijd zullen moeten
doormaken. De aftredend© bestuursleden,
de heeren de Nooijer, K. Viergever etn
van der Linde, werden met groote meer
derheid herkozen. Tot leden der com
missie tot nazien der rekening 1933 wer
den aangewezen de heeren J. A. Kostende,
Hart en A. G. de Rui er. Tot hun plaats
vervangers de heeren J. Klompe, H. v.
d. Maas en A. J. Verboom. Deze laatste
woonachtig te Renesse. Bij de rondvraag
en van streek ik ben. Ik had het u al
eerder moeten zeggen, meneer: ze zijn
al vier uur hier".
„Wie is hier?"
„Uw Oiom?'. l
„Oom Arthur?"
„Ja en uw neef en de advocaat''.
„De advocaat? Wat voor advocaat?"
„Komt u even mee in de eetzaal, me
neer; daar kunnen wie beter praten. Ze
zijn op het ©ogenblik in de bibliotheek".
„Maar wat (deen ze daar in vredes
naam?"
„Ik wieet het (niet, meneer Bobnie
mand van ons weet het, maar je hoort
zo© van «alles en nog wat en ik zou
zeggen dat het er op leek dat er wat
waar moet zijn van die geruchten. Maar
uw terugkomst verandert natuurlijk al
les. Ik wild© maar, flat u vooruit bericht
had dat u kwam."
„Over wat voor geruchten heb je het
eigenlijk, Peters?"
„Eerlijk gezegd' meneer, ze verteldlen
dat u dood was".
„Wie vertelde dat?"
„Uw oom'. Hij zei dat het langer dan
'een jaar geleden was dat uw vader
het laatst van u gehoord had..... en....
enenfin, maandenlang gedraagt hij
zich al iof hij hier 'd© baas is. De jonge
mieneer Arthur commandeert ons alle
maal, alsofoch, u kent zijn manier
van optreden, Imeneer Bob. En mevrouw
Dixon is opgezegd, omdat
„Nu, waarom Peters?" moedigde En
dellion aan; toen de oude man de zin
niet afmaakte.
„Er is geen sprake van dat hij miet
Miss Miriam Donnethorn© gaat trouwen.
(Wordt vervolgd),
