Zierikzeesche 0 Nieuwsbode
Elmas Sabine
ABONNEMENT:
Maandag 12 Dec. 1932. zierikzeesche courant.
ADVERTENTIEN
Inzending Advertentien
Nieuwjaarswenschen.
Nieuwsjaarswenschen.
hinderwet-
FEUILLETON.
EEN DAPPER MEISJE.
Rookt nu
11 cent per 20 stuks.
Bij Ruwe
Gesprongen
Handen
BINNENLAND.
Bij Verkoudheid
Prijs p. 3 maanden JIM, franco
p. post J 1.80. Voor het bultenl.
per Jaar 'J10.—. Afzonderlijke
nummers 6 cant. Verschijnt des
Maandags, Woensdags en Vrij
dags. Tel. No. 82. Postgiro 187677.
▼an 1—8 regels 60 cu. san 4
regels en daarboven 20 ets. per
regel. Reclames 80 ets. per regel.
Bij contract belangrijke korting.
Inzending op den dag van «11-
gave vóór 10 ure.
UitarlIJk 10 «ar«p 4«c dag uitgaaf
ZIJ, dia zich van af haden op
ons blad abonnearen, ontvangen
do tot 1 Januari vartchljoande
nummars gratis.
In bet met 1 Jan as.
nummer van ons blad worden evenals
vorige jaren opgenomen.
De prijs hiervan is van 15 regels
76 oent, elke regel meer 16 oont
De inzending kan geschieden tot en
met Donderdag 29 December,
uiterlijk 's voormiddags 10 ure.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Zierikzee maken bekend, dat het
verzoek van P. S. WANSINK, banket
bakker te Zierikzee, omi in het perceel,
kadastraal bekend in sectie A, no. 1554,
een electro-motor van li/2 P.K. te mo
gen plaatsen, door hen is INGEWILLIGD'.
Zierikzee, 9 December 1932.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. C. A. BANNINK, Burgemeester.
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
Voor het behoud
van de R. T M.
Een adres aan den minister
voor toekenning van de Rijks
subsidie
Het Comité van Actie tot behoud van
de R.TJV4. op deze eilanden, heeft tot
den Minister van Waterstaat een adres
gericht waarvan een afschrift is gezon
den aan de leden ider Tweede Kamer
dat we hier in extanso overnemen en
dat als volgt luidt:
Geven met verschuldigden eerbied te
kennen, voorzitter en secretaris van het
te- Zierikzee gevestigde Coimité v. Actie
tot behoud van de tram1 als vervoermid
del van personen en goederen;
dat id©, vrees bestaat, dat de Rotter-
damsche Tramweg-Maatschappij, Wegens
d© zeer ongunstige ïinanciëele resultaten
harer onderneming, binnen afzien'baren
tijd genoodzaakt zal zijn haar GEHEELE
bedrijf dus NIET op Schouwen—Dui-
veland alleen te staken;
dat op 17 October j.l. door een voor-
loopig comité, onder voorzitterschap van
den Edelachtbaren Heer S. Hage, Burge-
metester der gemeente Bruinisse, te Zie
rikzee een openbare vergadering werd
gehouden, ten doel hebbende eene actie
in het leven te roepen tot behoud van
de tram;
dat de verschillende sprekers, die in
deze openbare vergadering het woortd
hebben gevoerd, duidelijk hebben aange
toond, dat in schier alle kringen der be
volking de overtuiging leeft, dat behoud
van de tram, met het oog 'op de be
langen van velen, NOODZAKELIJK is
dat staande de vergadering een Comité
van Actie werd ppgericht, hetwelk met
d© uitvoering van pijn taak een aanvang
wenscht te maken door Uwe Excellentie
met nadruk te verzekeren, dat de tram
Naar het Engelsch van
CH. GARVICE.
17
(Nadruk verboden.)
„En waarom was dat? U bent toen niet
zoo onnoozel, om dat niet te kunnen
raden. Mijn zoon heeft het arme kind
overhaald hem lief te hebben! En u wist
toch zeker van die aardige romance,
die zich onder uw vensters afspeelde,
misschien wel in uw eigen vertrekken
en keurde het goed! Maar dat is niet
meer dan natuurlijk! Er zijn wel onmo
gelijker dingen gebeurd dan een huwelijk
tusschen een Farintosh en het kleinkind
van zijn ondergeschikte...."
„Zwijg, mylord"! riep ide oude man
op gebiedenden toon. „Ik geloof, dat ik
u begrijp. U beschuldigt mij er van plan
nen te smeden omi uw zoon en mijn 'klein
dochter bij elkaar te brengen. Laat ik u
dan hierbij verklaren, 'dat ik dit onschul
dige kind liever dood aan m'n voeten zag
liggen dan getrouwd met iemand uit uw
geslacht".
„Mooie woorden, meneer", hoonde die
markies.
„Het zijn niet alleen woorden", ant
woordde de oude man. „Omi u dat te
bewijzen, mylord, neem ik bij idezen mlijn
ontslag. Ik zal u binnen een uur de
sleutels sturen. Morgen zullen mijn klein
dochter en ik uw huis verlaten. Intus-
schen verzoek ik u mij toe te staani heen
te mogen gaan, voor mijn zelfbeheersching
mij in den steek laat en eenige waarheden
over mijn lippen komen, die niet aangje-
op Schouwen—Duivelend, Sint-Philips-
land en Westelijk Nooid-Brabant NIET
KAN WORDEN GEMIST;
dat opheffing van het trambedrijf
in het algemeen een zeer ernstig incon
venient voor de gansche bevolking dezer
streken funeste (gevolgen zal hebben
voor land- en tuinbouw, daar alsdan de
gelegenheid ontnomen wordt |Omi de pro
ducten dezer bedrijven, plsmede het vee,
vlug en goedkoop ter markt te brengen;
dat staking van het trambedrijf vooral
als een ramp gevoeld zal worden tijdens
da suikerbietencampagne, daar steeds
groote hoeveelheden bieten per tram naar
de fabrieken Werden vervoerd;
Idat in het bijzonder look de tuinbouw^
waarop geheel Westelijk Schouwen is
aangewezen, in zeer ©rnstige mate zal
worden getroffen;
dat zonder {overdrijving: mag worden
gezegd, idat Ide opkomst en bloei van
het tuinbouwbedrijf |op Westelijk Schou
wen voor een groot deel het gevolg is
van de vervoergelegenheild speciaal
van den nachtdienst waarin door de
R.T.M. wordt voorzien;
'dat, indien deze gelegenheid ontnomen
werd, ide tuinbouwers genoodzaakt zullen
zijn andere cultures ter hand te nemen,
welke niet op snelv©rv,oer zijn aange
wezen;
dat heft igevolg {hiervan zal zijn, 'dat
vele arbeiders bedankt zullen worden^
dat de werkloosheid dn niet geringe mate
zal toenemen en fdat ieder, rijk ©n arm!,
de najdeelen, bij Wijze van spreken, aan
iden lijve zal gevoelen;
dat vervoer pp andere /wijze dan per
tram nieit wel fmiogelijk is (m|et het oog
op d© belangrijk hoogere kosten en Iden
langoren duur van (de reis;
1 Idat bij 'dp besprekingen, welk© toet
Uw© Excellentie mochten Wonden j_
voerd tijdens ide aujdiëntie op 30 Nov.
j.l. gewezen wend pp (den slechten toe
stand ider 'wegen, (niet alleen van d©n
weg Steenbergen—St.-Philipsland, maar in
het algemeen op het traject Steenber
genBurgh, welke wegen in zoodanigen
toestand verkeeren, |dat het vervoer per
auto over dit traject te ©enenmale on
mogelijk is;
idat het transport per auto groote finan
cieel© nadeelen Imet (zich brengt, ©ener
zijds idopr Ide veel hoogere onderhouds
kosten der tertiaire wegen, welke thans
reeds zwaar op (de polderbesturen druk
ken, anderzijds Idopr de tengevolge van
een dergelijk transport noodzakelijk© uit
breiding van het veer Zijpe—Anna,-Jacoba
en de daarmee gepaard gaande hqoge
uitgaven;
idat Ide tram, naast hare bestemlming
als vervoermiddel van land- ©n tuinbouw
producten, vee enz. enz., van gropte be-
teekenis is vopr (de bevolking (dezer streek
in het algemeen, daar !zij het goedkoop
st© en meest gebruikte vervoermiddel is
vopr de reis naar Rotterdam;
dat vooral :de kleine man op del R.T.M.
is aangewezen wanneer hij' voor het be
hartigen van zakenbelangen, voor familie
bezoek, voor het raadplegen van een
specialist en voor tal van andere aange
legenheden meer, naar ©Iders Idient te
gaan;
dat id© tram voor ide bewoners van
Schouwen—Diuivelanid van gelijke betee-
kenis is ;als het spoor vpor andere streken
naam voor u zoude© zijn om aan te
hooren".
„Ga verder, meneer Temple, u speelt
uw rol voortreffelijk", grijnslachte de
markies, op zijn stok leunend, zijn koude,
grijze oogen strak pp zijn ouden en ge
trouwen dienaar gericht.
„En u, mylord, speelt uw rol verre van
goed, gezien het feit, dat u het zoo
gemakkelijk vindt iem'and te beschuldigen,
die in uw dienst grijs geworden is en
wiens eenig gebrek is geweest om uw
inzicht over uw eigen zoon niet te deelen.
Mylord, ik verzoek u mij toe te staanj om
heen te gaan".
De markies wachtte tot de oude man
verdwenen Was; toen kwam er weer ©en
glimlach van voldoening ;op zijn gezicht.
„Die oude gek", mompelde hij. „Hij
dacht, dat 'tmij ernst was! Maar het kon
niet bevredigender afgeloopen zijn. Mor
gen! Om nu die jonge dwaas uit hun
weg te houden! Arm meisje, een paar
jaar geleden zou ik werkelijk medelijden
met haar gehad hebbend Maar de toe
komstige markiezin de kleindochter van
cl©n ouden Tempi©! Foei! Ik had nog
liever, dat Edgar de schurk was, dien
ik schilderde, dan de idwaas, idie hij is"!
En na deze overpeinzingen begaf die
markies zich langzaam1, met op elkaar
geklemde tanden en gezwollen voor
hoofd want, nu de opwinding voorbij
was, voelde hij ide jicht weer naar
zijn eigen vertrekken.
HOOFDSTUK XIV.
Meneer Temple zei geen woord van
verwijt tegen hela, die hij naast den
divan geknield vond, het gezicht in de
armen verborgen; hij legde zijn hand
zacht op haar hoofd en het bleef ©en
paar minuten stil. Nu zijn felle verpnt-
van ons land, ln het bijzonder ten op
zichte van de verbinding met Rotterdam),
waarheen de reis via Goes veel kostbaar
der isi;
dat de R.T.M. op de haar sedert jaren
verleende Rijkssubsidie over het jaar 1932
20 pCt. is gekort, met het (do©l om' hier
door andere maatschappijen extra te kun
nen steunen;
idat ideze korting onjuist moet worden
geacht, daar ideze oorzaak is, dat het
voortbestaan Ider R.T.M., welke ook |de
nadeelige gevolgen moet ondervinden van
de uitbreiding van Iden dienst en ld© ver
laging van de tarieven voor het veer
Zijpe—Anna-Jacoba, ernstig wiordt be
dreigd;
idat, waar ld© bevolking van Schouwen—
Diuiveland, Sint Philipsland en Westelijk
Noiord-Brabant bijdraagt in het tekort
op de spoorwegen, het bijlijk is, idat ook
het voortbestaan der R.T.M. door sub
sidie van het Rijk wordt mogelijk ge
maakt, welke subsidie gemakkelijker te
dragen zal zijn, wanneer idez© in (den
post voor het tekort op de spoorwegen
werd ondergebracht;
idat ©ok Ide Gemeentebesturen, /door het
vterleenen van subsidie ©ver 1932, onmis
kenbaar hebben blijk gegeven van hun
overtuiging, Idat |de tram niet kan Iworden
g©misf;
Redenen, Waarom het Comité zich (de
vrijheid veroorlooft, Uwe Excellentie eer
biedig te verzoeken ©m, rekening hou
dende met de belangen der bevolking
van Schouwen—Duiveland, St.-Philipsland
Westelijk Noord-Brabant, zóódanige
maatregelen te willen nemen, dat het
voortbestaan der R.T.M. verzekerd wor
de |d©or aan die Maatschappij weder ,op
den ouden voet, dus ten volle, de Rijks
subsidie toe te kennen.
TWEEDE KAMER.
Vol ks ge zond he id. |T. b.c.-
best rij ding. Verzeke
ringsdebat. Landbouw
Donderdagmiddag heeft de Kamer ge
discussieerd over de afid. Volksgezond
heid. Die eenige toezeggingen, waartoe
minister Ruijs (bereid was, hadden bitter
weinig omi 'het lijf. De heer Ketelaar
kreeg te hooren, dat de minister d© ge
dachte, omi alsnog bij suppletoire begroe
ting een flink bedrag voor k i n d r u i t-
zen ding aan te vragen, niet weg
werpt, dochhet zal van de omstan
digheden afhangen of die suppletoire er
ooit werkelijk zal komen. Bij de stem
ming over de motie van mevr. De Vries-
Bruins, die zich keerde tegen de thans
voorgestelde verlaging van de subsidie
voor tuberculose bestr ij ding ston
den tegenover 39 voorstemmers 40 afge
vaardigden die er geen been in zagen hun
steun aan deze wel zeer bedenkelijke be
zuiniging te geven.
De afd. Ar bei d ei der sver ze ke
ring leverde geen nieuws pp. Alljes
oude kost. Ook het levendig en, in som
mige opzichten, vermakelijk dispuut, op
nieuw door het 2-tal, Zandt en Kersten,
ontketend, naar iaanleiding van {hun ver
zet tegen heel de „revolutionaire verze
keringswetgeving", bood niets bijzonders.
Slechts werden de heeren, samen met
den heer Braat, terdege ondier handen 1
genomen, zoowel door interrumpeerende
als door discussieeren de Kamerleden en
vervolgens deed minister Verschuur het I
nog eens dunnetjes over.
De behandeling van landbouw bracht
een rijken oogst aan sprekers op. j
Over één ding waren nagenoeg alle
debaters het eens, n.l. dat het op land-
bouw-gebied al evienmin als op andere
terreinen van het economische leven
een vroolijke situatie is. Maar overigens
is het ook hier weer: zooveel hoofdjen,
zooveel zinnen. Zoo verkondigde b.v. de
heer v. d. Sluis (s.d.), dat de voordeelen
van den aan den landbouw verleenden
steun voor 'het grootste deel aan het
„kapitaal" ten goede komen, een stel
ling 'die o.a. de a.r. afgevaardigde v.
d. Heuvel niet gaarne wilde onderschrij
ven. Voorts viel er een tegenstelling
van beteekenis waar te nemien tussQhen
den heer Ebels (v.d.), met een nog vrij
optimistischen blik op de toekomst ©n
andere, veel somberder gestemde agra
rische specialisten als b.v. die heeren
Lovink (c.h.), dr. Bierema (lib.) en v.
Voorst tot Voorst (r.k.). Vraagt men de
zen laatsten 'heeren of de kans groot is,
dat wij op den duur het in ide laatste
jaren voor onzen landbouwexport ver
loren geraakte afzetgebied in den vreem
de weer eens zullen terugwinnen, dan
hellen zij er toe over hierop ontkennend
te antwoorden.
Ontmoetten de meeste heeren elkaar
wat hun verlangen t.a.v. handhaving van
den richtprijs voor de tarwe op
f 12 betreft, weer verschil van inzicht
openbaarde zich tusschen dhr. Ebels, die
met den minister meent, dat men slechts
voor 1/3 van de bezaaide oppervlakte
steun aan (de tarwecultuur moet ver-
leenen, ©n den heer Schouten, wtelke
die beperking bezwaarlijk achtte omdat
hierdoor allicht omzetting van veeteelt-
in landbouwbedrijven belemmering zal
ondergaan. Laatstgenoemde afgevaardig
de informeerde bij den Minister wat er
waar is van de geruchten, volgens welke
de meelfabrikanten door samenwerking
met de bakkers (trustificatie) dank zij
de tarwewet extra-goed zouden boeren,
gelijk evenpens beweerd wordt van de
S MUNHARDT'S
SA LM IA K
tab/eii<sn
Doos 20 en 3Oct.
waardiging voorbij was, voelde de oude
geleerde, die de laatste twintig jaar in
zijn boeken geleefd had en nauwelijks
mieer in de wereld, zich verschrikkelijk
geschokt «en verslagen.
„Lela", zei 'hij eindelijk, „wij moeten
gaan, kindje. Ik had gedacht mijn da
gen te eindigen...."
Met een kreun van zelfverwijt wierp
zij zich aan zijn borst.
„Och, groot vadertje, wat heb ik ge
daan?"
„Stil! Stil/" (mompelde hij, haar met
een bevende 'hand kalmieerend. „Het was
jouw schuld niet, Lela. Het zou vroe
ger of later toch gebeurd zijn. Nog nooit
kwam1 iemand met Iden markies in aan
raking zonder oneenigheid imlet hem te
krijgen. Maar voor ons beider bestwil
wenschte ik, dat die onbesuisde jongen
weggebleven was. Had ik het m!aar v©r-
mioed! Maar zooals de markies zei, ik
vwas blind en dwaas!"
„Zei hij dat?" vroeg Lela. „O, hoe
kon hijGrootvader, hij is verschrikke
lijk. Hij 'heeft mij in een koude, wreede
wereld gebracht; alles, wat imooi was,
vernield."
„Kindje", zei hij zacht, „Jouw lot is
droevig. Maar je zult m'oedig zijn, niet
waar? Je 'zult hem' trachten te vergeten?
Het was verkeerd en onnadenkend van
hem omi jouw liefde te wekken, maar
hij is niet slecht".
„Neen, neen", fluisterde ze, \neen, hij
is edel en goed. Ik wist dat, zelfs toen
de markies mij probeerde wijs te maken,
dat hij slecht en onbetrouwbaar was.
Ik zal probeeren hem' te vergeten, ja,
ik zal 'het probeeren."
Er werd op de deur geklopt en me
neer Palmer kwam binnen met een brief
op een presenteerblad; Lela sloop weg,
DE BLUE BAN
ae.67-0 2ö"
D GLIMLACH
terwijl mieneer Temple de enveloppe j
opende. Ze bevatte een cheque voor een
half jaar salaris en een briefje van den J
volgenden inhoud: „Lord Farintosh zal
deze toelage twee keer per jaar aan
meneer Temple doen toekomen op voor- 1
waarde, dat hij en mejuffrouw Temple
allen omgang met lord Pane vermijdt",,
Het gezicht van den ouden man werd
rood en, den butler een wenk gevend
te wachten, schreef hij otnder aan het
briefje: „Mylord, ik weiger uw aalmoe- f
zen,, op welke voorwaarden ©ok, aan
te nemen".
Nadat de butler m'et den brief vertrok- 1
ken was, liep de oude man het ver
trek op en ineer met de chèque in zijn I
hand. Hij had grooten lust gehad die I
ook terug te zenden, maar hij had aan
Lela gedacht en zijn trots overwonnen. I
Per slot van rekening had hij recht op 1
dat geld. Trouw en unlet toewijding had
hij den markies gediend. Er was geen
bibliotheek in het land in beter orde
Met een zucht stak hij de chèque in zijn
zak.
Lela hoorde hém zuchten en sloop
naar hem' toe.
„Grootvadertje!" mompelde ze, „ik leb
u dit verdriet aangedaan, ik, die uw
steun en troost behoorde te zijn! Maar
ik zal niet meer aan mlijn eigen ik
denken. Kom', grootvader, houdt u goed.
Laten we maar eens bespreken, wat er j
gedaan moet worden! Wanneer gaan we
hier weg?" j
„Direct morgen!" gaf hij verstrooid
toe.
„Nu, dan hebben wij geen tijd te ver
liezen".
Een koortsachtige rusteloosheid scheen
zich vai haar meester gemaakt te heb
ben.
„Het zal niet veel tijd in beslag nemien,
kindje", zei hij met een droevigen glim
lach. „Dit is alleen maar in naam ons
tehuis geweest. Alles behoort den mar
kies toe. Onze weinige bezittingen kun
nen wel in een uur verpakt worden. De
weinige boeken van mezelf...." zijn stem
beefde.
Zc viel hem ongeduldig in de rede:
„Grootvader, nu krijgen we een eigen
thuis, he? Het is, alsof deze plaats mie
benauwt. Kom, ga invet me mee, dan zul
len we aan het werk gaan".
Ongeduldig trok zij hem mee om toe
bereidselen te Im'aken. Het was over
twaalven, toen zij klaar waren. Daarna
gingen zij' terug naar hun zitka|m!er oim
over de toekomst te praten (en over
de groote vraag, waar zij heen zouden
gaan. Het was Lela absoluut onverschil
lig; haar eenige wensch was van de
Abbey weg te komen. Eindelijk keek de
oude man op. In zijn nevelige herinne
ring zoekend, schoot hem' een plaats in
Surrey binnen, waar een collega een
groote school had. Misschien kom zijn
oude vriend hem als leeraar of assis
tent gebruiken. Hij legde zijn plan aian
Lela uit, die er dadelijk ooren maar
had. „Als het imlaar een plaats is", zei
ze, „waar we ons kunnen verbergen
en vergeten worden".
Ze dachten er miet aan naar bed te
gaan, maai bleven den ganschen nacht
op. Toen het begon te dagen, gingen ze
de bibliotheek, de porseleinkamer en den
kloostertuin binnen en namen er zwijgend
afscheid van.
(Wordt vervolgd).