Zierikzeesche 0 Nieuwsbode Elmas Sabine ABONNEMENT: Maandag 12 Dec. 1932. zierikzeesche courant. ADVERTENTIEN Inzending Advertentien Nieuwjaarswenschen. Nieuwsjaarswenschen. hinderwet- FEUILLETON. EEN DAPPER MEISJE. Rookt nu 11 cent per 20 stuks. Bij Ruwe Gesprongen Handen BINNENLAND. Bij Verkoudheid Prijs p. 3 maanden JIM, franco p. post J 1.80. Voor het bultenl. per Jaar 'J10.—. Afzonderlijke nummers 6 cant. Verschijnt des Maandags, Woensdags en Vrij dags. Tel. No. 82. Postgiro 187677. ▼an 1—8 regels 60 cu. san 4 regels en daarboven 20 ets. per regel. Reclames 80 ets. per regel. Bij contract belangrijke korting. Inzending op den dag van «11- gave vóór 10 ure. UitarlIJk 10 «ar«p 4«c dag uitgaaf ZIJ, dia zich van af haden op ons blad abonnearen, ontvangen do tot 1 Januari vartchljoande nummars gratis. In bet met 1 Jan as. nummer van ons blad worden evenals vorige jaren opgenomen. De prijs hiervan is van 15 regels 76 oent, elke regel meer 16 oont De inzending kan geschieden tot en met Donderdag 29 December, uiterlijk 's voormiddags 10 ure. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Zierikzee maken bekend, dat het verzoek van P. S. WANSINK, banket bakker te Zierikzee, omi in het perceel, kadastraal bekend in sectie A, no. 1554, een electro-motor van li/2 P.K. te mo gen plaatsen, door hen is INGEWILLIGD'. Zierikzee, 9 December 1932. Burgemeester en Wethouders voornoemd, J. C. A. BANNINK, Burgemeester. P. F. WITTERMANS, Secretaris. Voor het behoud van de R. T M. Een adres aan den minister voor toekenning van de Rijks subsidie Het Comité van Actie tot behoud van de R.TJV4. op deze eilanden, heeft tot den Minister van Waterstaat een adres gericht waarvan een afschrift is gezon den aan de leden ider Tweede Kamer dat we hier in extanso overnemen en dat als volgt luidt: Geven met verschuldigden eerbied te kennen, voorzitter en secretaris van het te- Zierikzee gevestigde Coimité v. Actie tot behoud van de tram1 als vervoermid del van personen en goederen; dat id©, vrees bestaat, dat de Rotter- damsche Tramweg-Maatschappij, Wegens d© zeer ongunstige ïinanciëele resultaten harer onderneming, binnen afzien'baren tijd genoodzaakt zal zijn haar GEHEELE bedrijf dus NIET op Schouwen—Dui- veland alleen te staken; dat op 17 October j.l. door een voor- loopig comité, onder voorzitterschap van den Edelachtbaren Heer S. Hage, Burge- metester der gemeente Bruinisse, te Zie rikzee een openbare vergadering werd gehouden, ten doel hebbende eene actie in het leven te roepen tot behoud van de tram; dat de verschillende sprekers, die in deze openbare vergadering het woortd hebben gevoerd, duidelijk hebben aange toond, dat in schier alle kringen der be volking de overtuiging leeft, dat behoud van de tram, met het oog 'op de be langen van velen, NOODZAKELIJK is dat staande de vergadering een Comité van Actie werd ppgericht, hetwelk met d© uitvoering van pijn taak een aanvang wenscht te maken door Uwe Excellentie met nadruk te verzekeren, dat de tram Naar het Engelsch van CH. GARVICE. 17 (Nadruk verboden.) „En waarom was dat? U bent toen niet zoo onnoozel, om dat niet te kunnen raden. Mijn zoon heeft het arme kind overhaald hem lief te hebben! En u wist toch zeker van die aardige romance, die zich onder uw vensters afspeelde, misschien wel in uw eigen vertrekken en keurde het goed! Maar dat is niet meer dan natuurlijk! Er zijn wel onmo gelijker dingen gebeurd dan een huwelijk tusschen een Farintosh en het kleinkind van zijn ondergeschikte...." „Zwijg, mylord"! riep ide oude man op gebiedenden toon. „Ik geloof, dat ik u begrijp. U beschuldigt mij er van plan nen te smeden omi uw zoon en mijn 'klein dochter bij elkaar te brengen. Laat ik u dan hierbij verklaren, 'dat ik dit onschul dige kind liever dood aan m'n voeten zag liggen dan getrouwd met iemand uit uw geslacht". „Mooie woorden, meneer", hoonde die markies. „Het zijn niet alleen woorden", ant woordde de oude man. „Omi u dat te bewijzen, mylord, neem ik bij idezen mlijn ontslag. Ik zal u binnen een uur de sleutels sturen. Morgen zullen mijn klein dochter en ik uw huis verlaten. Intus- schen verzoek ik u mij toe te staani heen te mogen gaan, voor mijn zelfbeheersching mij in den steek laat en eenige waarheden over mijn lippen komen, die niet aangje- op Schouwen—Duivelend, Sint-Philips- land en Westelijk Nooid-Brabant NIET KAN WORDEN GEMIST; dat opheffing van het trambedrijf in het algemeen een zeer ernstig incon venient voor de gansche bevolking dezer streken funeste (gevolgen zal hebben voor land- en tuinbouw, daar alsdan de gelegenheid ontnomen wordt |Omi de pro ducten dezer bedrijven, plsmede het vee, vlug en goedkoop ter markt te brengen; dat staking van het trambedrijf vooral als een ramp gevoeld zal worden tijdens da suikerbietencampagne, daar steeds groote hoeveelheden bieten per tram naar de fabrieken Werden vervoerd; Idat in het bijzonder look de tuinbouw^ waarop geheel Westelijk Schouwen is aangewezen, in zeer ©rnstige mate zal worden getroffen; dat zonder {overdrijving: mag worden gezegd, idat Ide opkomst en bloei van het tuinbouwbedrijf |op Westelijk Schou wen voor een groot deel het gevolg is van de vervoergelegenheild speciaal van den nachtdienst waarin door de R.T.M. wordt voorzien; 'dat, indien deze gelegenheid ontnomen werd, ide tuinbouwers genoodzaakt zullen zijn andere cultures ter hand te nemen, welke niet op snelv©rv,oer zijn aange wezen; dat heft igevolg {hiervan zal zijn, 'dat vele arbeiders bedankt zullen worden^ dat de werkloosheid dn niet geringe mate zal toenemen en fdat ieder, rijk ©n arm!, de najdeelen, bij Wijze van spreken, aan iden lijve zal gevoelen; dat vervoer pp andere /wijze dan per tram nieit wel fmiogelijk is (m|et het oog op d© belangrijk hoogere kosten en Iden langoren duur van (de reis; 1 Idat bij 'dp besprekingen, welk© toet Uw© Excellentie mochten Wonden j_ voerd tijdens ide aujdiëntie op 30 Nov. j.l. gewezen wend pp (den slechten toe stand ider 'wegen, (niet alleen van d©n weg Steenbergen—St.-Philipsland, maar in het algemeen op het traject Steenber genBurgh, welke wegen in zoodanigen toestand verkeeren, |dat het vervoer per auto over dit traject te ©enenmale on mogelijk is; idat het transport per auto groote finan cieel© nadeelen Imet (zich brengt, ©ener zijds idopr Ide veel hoogere onderhouds kosten der tertiaire wegen, welke thans reeds zwaar op (de polderbesturen druk ken, anderzijds Idopr de tengevolge van een dergelijk transport noodzakelijk© uit breiding van het veer Zijpe—Anna,-Jacoba en de daarmee gepaard gaande hqoge uitgaven; idat Ide tram, naast hare bestemlming als vervoermiddel van land- ©n tuinbouw producten, vee enz. enz., van gropte be- teekenis is vopr (de bevolking (dezer streek in het algemeen, daar !zij het goedkoop st© en meest gebruikte vervoermiddel is vopr de reis naar Rotterdam; dat vooral :de kleine man op del R.T.M. is aangewezen wanneer hij' voor het be hartigen van zakenbelangen, voor familie bezoek, voor het raadplegen van een specialist en voor tal van andere aange legenheden meer, naar ©Iders Idient te gaan; dat id© tram voor ide bewoners van Schouwen—Diuivelanid van gelijke betee- kenis is ;als het spoor vpor andere streken naam voor u zoude© zijn om aan te hooren". „Ga verder, meneer Temple, u speelt uw rol voortreffelijk", grijnslachte de markies, op zijn stok leunend, zijn koude, grijze oogen strak pp zijn ouden en ge trouwen dienaar gericht. „En u, mylord, speelt uw rol verre van goed, gezien het feit, dat u het zoo gemakkelijk vindt iem'and te beschuldigen, die in uw dienst grijs geworden is en wiens eenig gebrek is geweest om uw inzicht over uw eigen zoon niet te deelen. Mylord, ik verzoek u mij toe te staanj om heen te gaan". De markies wachtte tot de oude man verdwenen Was; toen kwam er weer ©en glimlach van voldoening ;op zijn gezicht. „Die oude gek", mompelde hij. „Hij dacht, dat 'tmij ernst was! Maar het kon niet bevredigender afgeloopen zijn. Mor gen! Om nu die jonge dwaas uit hun weg te houden! Arm meisje, een paar jaar geleden zou ik werkelijk medelijden met haar gehad hebbend Maar de toe komstige markiezin de kleindochter van cl©n ouden Tempi©! Foei! Ik had nog liever, dat Edgar de schurk was, dien ik schilderde, dan de idwaas, idie hij is"! En na deze overpeinzingen begaf die markies zich langzaam1, met op elkaar geklemde tanden en gezwollen voor hoofd want, nu de opwinding voorbij was, voelde hij ide jicht weer naar zijn eigen vertrekken. HOOFDSTUK XIV. Meneer Temple zei geen woord van verwijt tegen hela, die hij naast den divan geknield vond, het gezicht in de armen verborgen; hij legde zijn hand zacht op haar hoofd en het bleef ©en paar minuten stil. Nu zijn felle verpnt- van ons land, ln het bijzonder ten op zichte van de verbinding met Rotterdam), waarheen de reis via Goes veel kostbaar der isi; dat de R.T.M. op de haar sedert jaren verleende Rijkssubsidie over het jaar 1932 20 pCt. is gekort, met het (do©l om' hier door andere maatschappijen extra te kun nen steunen; idat ideze korting onjuist moet worden geacht, daar ideze oorzaak is, dat het voortbestaan Ider R.T.M., welke ook |de nadeelige gevolgen moet ondervinden van de uitbreiding van Iden dienst en ld© ver laging van de tarieven voor het veer Zijpe—Anna-Jacoba, ernstig wiordt be dreigd; idat, waar ld© bevolking van Schouwen— Diuiveland, Sint Philipsland en Westelijk Noiord-Brabant bijdraagt in het tekort op de spoorwegen, het bijlijk is, idat ook het voortbestaan der R.T.M. door sub sidie van het Rijk wordt mogelijk ge maakt, welke subsidie gemakkelijker te dragen zal zijn, wanneer idez© in (den post voor het tekort op de spoorwegen werd ondergebracht; idat ©ok Ide Gemeentebesturen, /door het vterleenen van subsidie ©ver 1932, onmis kenbaar hebben blijk gegeven van hun overtuiging, Idat |de tram niet kan Iworden g©misf; Redenen, Waarom het Comité zich (de vrijheid veroorlooft, Uwe Excellentie eer biedig te verzoeken ©m, rekening hou dende met de belangen der bevolking van Schouwen—Duiveland, St.-Philipsland Westelijk Noord-Brabant, zóódanige maatregelen te willen nemen, dat het voortbestaan der R.T.M. verzekerd wor de |d©or aan die Maatschappij weder ,op den ouden voet, dus ten volle, de Rijks subsidie toe te kennen. TWEEDE KAMER. Vol ks ge zond he id. |T. b.c.- best rij ding. Verzeke ringsdebat. Landbouw Donderdagmiddag heeft de Kamer ge discussieerd over de afid. Volksgezond heid. Die eenige toezeggingen, waartoe minister Ruijs (bereid was, hadden bitter weinig omi 'het lijf. De heer Ketelaar kreeg te hooren, dat de minister d© ge dachte, omi alsnog bij suppletoire begroe ting een flink bedrag voor k i n d r u i t- zen ding aan te vragen, niet weg werpt, dochhet zal van de omstan digheden afhangen of die suppletoire er ooit werkelijk zal komen. Bij de stem ming over de motie van mevr. De Vries- Bruins, die zich keerde tegen de thans voorgestelde verlaging van de subsidie voor tuberculose bestr ij ding ston den tegenover 39 voorstemmers 40 afge vaardigden die er geen been in zagen hun steun aan deze wel zeer bedenkelijke be zuiniging te geven. De afd. Ar bei d ei der sver ze ke ring leverde geen nieuws pp. Alljes oude kost. Ook het levendig en, in som mige opzichten, vermakelijk dispuut, op nieuw door het 2-tal, Zandt en Kersten, ontketend, naar iaanleiding van {hun ver zet tegen heel de „revolutionaire verze keringswetgeving", bood niets bijzonders. Slechts werden de heeren, samen met den heer Braat, terdege ondier handen 1 genomen, zoowel door interrumpeerende als door discussieeren de Kamerleden en vervolgens deed minister Verschuur het I nog eens dunnetjes over. De behandeling van landbouw bracht een rijken oogst aan sprekers op. j Over één ding waren nagenoeg alle debaters het eens, n.l. dat het op land- bouw-gebied al evienmin als op andere terreinen van het economische leven een vroolijke situatie is. Maar overigens is het ook hier weer: zooveel hoofdjen, zooveel zinnen. Zoo verkondigde b.v. de heer v. d. Sluis (s.d.), dat de voordeelen van den aan den landbouw verleenden steun voor 'het grootste deel aan het „kapitaal" ten goede komen, een stel ling 'die o.a. de a.r. afgevaardigde v. d. Heuvel niet gaarne wilde onderschrij ven. Voorts viel er een tegenstelling van beteekenis waar te nemien tussQhen den heer Ebels (v.d.), met een nog vrij optimistischen blik op de toekomst ©n andere, veel somberder gestemde agra rische specialisten als b.v. die heeren Lovink (c.h.), dr. Bierema (lib.) en v. Voorst tot Voorst (r.k.). Vraagt men de zen laatsten 'heeren of de kans groot is, dat wij op den duur het in ide laatste jaren voor onzen landbouwexport ver loren geraakte afzetgebied in den vreem de weer eens zullen terugwinnen, dan hellen zij er toe over hierop ontkennend te antwoorden. Ontmoetten de meeste heeren elkaar wat hun verlangen t.a.v. handhaving van den richtprijs voor de tarwe op f 12 betreft, weer verschil van inzicht openbaarde zich tusschen dhr. Ebels, die met den minister meent, dat men slechts voor 1/3 van de bezaaide oppervlakte steun aan (de tarwecultuur moet ver- leenen, ©n den heer Schouten, wtelke die beperking bezwaarlijk achtte omdat hierdoor allicht omzetting van veeteelt- in landbouwbedrijven belemmering zal ondergaan. Laatstgenoemde afgevaardig de informeerde bij den Minister wat er waar is van de geruchten, volgens welke de meelfabrikanten door samenwerking met de bakkers (trustificatie) dank zij de tarwewet extra-goed zouden boeren, gelijk evenpens beweerd wordt van de S MUNHARDT'S SA LM IA K tab/eii<sn Doos 20 en 3Oct. waardiging voorbij was, voelde de oude geleerde, die de laatste twintig jaar in zijn boeken geleefd had en nauwelijks mieer in de wereld, zich verschrikkelijk geschokt «en verslagen. „Lela", zei 'hij eindelijk, „wij moeten gaan, kindje. Ik had gedacht mijn da gen te eindigen...." Met een kreun van zelfverwijt wierp zij zich aan zijn borst. „Och, groot vadertje, wat heb ik ge daan?" „Stil! Stil/" (mompelde hij, haar met een bevende 'hand kalmieerend. „Het was jouw schuld niet, Lela. Het zou vroe ger of later toch gebeurd zijn. Nog nooit kwam1 iemand met Iden markies in aan raking zonder oneenigheid imlet hem te krijgen. Maar voor ons beider bestwil wenschte ik, dat die onbesuisde jongen weggebleven was. Had ik het m!aar v©r- mioed! Maar zooals de markies zei, ik vwas blind en dwaas!" „Zei hij dat?" vroeg Lela. „O, hoe kon hijGrootvader, hij is verschrikke lijk. Hij 'heeft mij in een koude, wreede wereld gebracht; alles, wat imooi was, vernield." „Kindje", zei hij zacht, „Jouw lot is droevig. Maar je zult m'oedig zijn, niet waar? Je 'zult hem' trachten te vergeten? Het was verkeerd en onnadenkend van hem omi jouw liefde te wekken, maar hij is niet slecht". „Neen, neen", fluisterde ze, \neen, hij is edel en goed. Ik wist dat, zelfs toen de markies mij probeerde wijs te maken, dat hij slecht en onbetrouwbaar was. Ik zal probeeren hem' te vergeten, ja, ik zal 'het probeeren." Er werd op de deur geklopt en me neer Palmer kwam binnen met een brief op een presenteerblad; Lela sloop weg, DE BLUE BAN ae.67-0 2ö" D GLIMLACH terwijl mieneer Temple de enveloppe j opende. Ze bevatte een cheque voor een half jaar salaris en een briefje van den J volgenden inhoud: „Lord Farintosh zal deze toelage twee keer per jaar aan meneer Temple doen toekomen op voor- 1 waarde, dat hij en mejuffrouw Temple allen omgang met lord Pane vermijdt",, Het gezicht van den ouden man werd rood en, den butler een wenk gevend te wachten, schreef hij otnder aan het briefje: „Mylord, ik weiger uw aalmoe- f zen,, op welke voorwaarden ©ok, aan te nemen". Nadat de butler m'et den brief vertrok- 1 ken was, liep de oude man het ver trek op en ineer met de chèque in zijn I hand. Hij had grooten lust gehad die I ook terug te zenden, maar hij had aan Lela gedacht en zijn trots overwonnen. I Per slot van rekening had hij recht op 1 dat geld. Trouw en unlet toewijding had hij den markies gediend. Er was geen bibliotheek in het land in beter orde Met een zucht stak hij de chèque in zijn zak. Lela hoorde hém zuchten en sloop naar hem' toe. „Grootvadertje!" mompelde ze, „ik leb u dit verdriet aangedaan, ik, die uw steun en troost behoorde te zijn! Maar ik zal niet meer aan mlijn eigen ik denken. Kom', grootvader, houdt u goed. Laten we maar eens bespreken, wat er j gedaan moet worden! Wanneer gaan we hier weg?" j „Direct morgen!" gaf hij verstrooid toe. „Nu, dan hebben wij geen tijd te ver liezen". Een koortsachtige rusteloosheid scheen zich vai haar meester gemaakt te heb ben. „Het zal niet veel tijd in beslag nemien, kindje", zei hij met een droevigen glim lach. „Dit is alleen maar in naam ons tehuis geweest. Alles behoort den mar kies toe. Onze weinige bezittingen kun nen wel in een uur verpakt worden. De weinige boeken van mezelf...." zijn stem beefde. Zc viel hem ongeduldig in de rede: „Grootvader, nu krijgen we een eigen thuis, he? Het is, alsof deze plaats mie benauwt. Kom, ga invet me mee, dan zul len we aan het werk gaan". Ongeduldig trok zij hem mee om toe bereidselen te Im'aken. Het was over twaalven, toen zij klaar waren. Daarna gingen zij' terug naar hun zitka|m!er oim over de toekomst te praten (en over de groote vraag, waar zij heen zouden gaan. Het was Lela absoluut onverschil lig; haar eenige wensch was van de Abbey weg te komen. Eindelijk keek de oude man op. In zijn nevelige herinne ring zoekend, schoot hem' een plaats in Surrey binnen, waar een collega een groote school had. Misschien kom zijn oude vriend hem als leeraar of assis tent gebruiken. Hij legde zijn plan aian Lela uit, die er dadelijk ooren maar had. „Als het imlaar een plaats is", zei ze, „waar we ons kunnen verbergen en vergeten worden". Ze dachten er miet aan naar bed te gaan, maai bleven den ganschen nacht op. Toen het begon te dagen, gingen ze de bibliotheek, de porseleinkamer en den kloostertuin binnen en namen er zwijgend afscheid van. (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Zierikzeesche Nieuwsbode | 1932 | | pagina 1