Zierikzeesche Nieuwsbode
Waarschuwing f
1
RIO RITA
abonnement:
Woensdag 12 Oct. 1932. zierikzeesche courant. ^^jaa^ng
Inzending Advertentiën
hinderwet.
hinderwet.
hinderwet.
feuilleton.
EEN DAPPER MEISJE.
binnenland.
i Een streeling roor het our! A
Prijs p. S maanden [ƒ,1.60, franca
p. post j, 1.80. Voor het buitenL
per Jaar j, 10.—. Afzonderlijke
nummers 6 cent. Verschijnt des
Maandags, Woensdags en Vrij
dags. Tel. No. 12. Postgiro 117677.
No. 12374
Ultg.-RidietHr U. J. KOSTEN
ADVERTEN! IEN
van 18 regels «0 cH. ?ap 4
regels en daarboven 20 ets. per
regel. Reclames 80 ets. per regel.
Bij contract belangrijke korting.
Inzending op den dag van uit
gave vóór 10 lire.
Uiterlijk 10 aar op dea dag r. uitgaaf
ALGEMEENE SCHOUWING VAN
VLOEDPLANKEN.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Zierikzee,
Gelet op artikel 87 der algemeen© po
litie-verordening voor deze gemeente;
maken, bekend:
dat op Woensdag 19 October 1932, aan
te vangen te twee uur in den nam., een
algemaana schouwing
zal worden gehouden over de vloed
planken met alles wat daartoe behoort,
als de kistingen of kaden langs de erven,
de naar den waterkant gekeerde zijden
van gebouwen, de kozijnen van deuren
en kelderramen, de keldermonden met
bijbehoorende zijmuren en zoodanige
stoepen, waaronder kelders aanwezig zijn.
Zij herinneren belanghebbenden verder
aan het voorschrift der bovengenoemde
verordening, dat de vloedplanken of kis
tingen van de bepaalde hoogte alsdan
moeten zijn buiten gebracht en ©ene vol
doende hoeveelheid bruikbaar klei of an
der tot opstopping geschikt materiaal
aanwezig moet zijn.
Zierikzee, 10 October 1932.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. C. A. BANNINK, Burgemeester.
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Zierikzee maken bekend, dat het
verzoek van J. A. VAN DE ZANDE,
broodbakker te Zierikzee, om in het per
ceel, kadastraal bekend in sectie B, no.
1030, een electromotor van 2 P.K. tot
aandrijving van een kneedmachine te
mogen plaatsen door hen is TOEGE
STAAN.
Zierikzee, 10 October 1932.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. C. A. BANNINK, Burgemeester.
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Zierikzee maken bekend, dat het
verzoek van de Firma GEBR. DE VOS
te Zierikzee om in het perceel B 73, ka
dastraal bekend in sectie A, no. 1660,
zes electromotoren met een gezamenlijk
vermogen van 6 P.K. te mogen plaatsen,
door hen is INGEWILLIGD.
Zierikzee, 10 October 1932.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. C. A. BANNINK, Burgemeester,i
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS
van Zierikzee maken benend, dat het
verzoek van L. A. POTAPPRL, brood
bakker te Zierikzee, om in zijn per
ceel, kadastraal bekend in sectie B, no.
815, twee electromotoren van resp. 2 -
en 1/3 R K. te mogen plaatsen, door hen
is INGEWILLIGD.
Zierikzee, 10 October 1932.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. C. A. BANNINK, Burgemeester.
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
Naar het Engelsch van
CH. GARVICE.
2 (Ndtfrnk verboden).
Lela lichtte die jalouzieën op. „Ja, hij
is weggegaan", zei ze langzaam. „Ik wist
niet, dat Lord Fane hier was, grootvader.
Wanneer is hij gekomen?"
De oude man wreef in zijn oogen. „Ze
hebben het mij verteld. Ja, hij zoul gister
avond komen. Heb ik het je niet gezegd?
Nee? Dan is het mie door het hoofd
gegaan. Maar hij zal wel niet lang blij
ven. Het Moet jaren geleden zijn, dat hij
voor het laatst hier was. Als jongen
was hij al veel te druk voor den mar
kies. Ik weet nog, dat hij in den toren
klom en het weerhaantje vastbond1, zoo-
dat het altijd naar het Oosten wees. Hij
had altijd van die dolle streken. Hij zal
wel niets veranderd zijn".
„Hij zal nu wel niet mleer in 'den
toren klimmen, wel?" zei Lela glim
lachend.
„Toen was ik zeker op kostschool, hé'?
Is ,hij daarna nog op de Abbey geweest?
Hij is toch de oudste zoon van idien
markies?"
„Zijn eenige zoon", viel de ,oude man
haar in de rede.
„Dus dan is hij de toekomstige mar
kies?"
„Ja, als hij 1 blijft leven antwoordde
haar grootvader.
„Als hij blijft leven!" riep, Lela uit.
„Heeft hij idan een ziekte of zoo iets?"
VBf ^SpAspfrin-tabletien worden door de BAYER-fabrieken uit- f
sluitend aan Apothekers en Drogisten geleverd.
Daarom trachten andere zaken, welke geen verstand van ge-
neesmiddelen hebben U dikwijls minderwaardige tabletten te
verkoopen. Maar heeft U er al eens op gelet, op welke onhygië
nische en vieze wijze dergelijke tabletten in zulke zaken bewaard
en verpakt worden! U zult dan zelt tot de overtuiging komen,
steeds uitsluitend de origineele oranje-ver pakking van BAYER:
oranjeband-buisjes van 20 tabletten a 70 cent en
oranje-zakjes van 2 tabletten a 10 cent
HET POSTVERVOER PER TRAM.
Alle vervoer contracten met
tramweg ondernemingen op
gezegd.
Bij alle tramWegondernemingen, post
vervoerend, hebben de posterijen de ver-
voercontracten met 1 Januari a.s. op
gezegd. Dat wil niet zeggen, dat het
postvervoer op al die lijnen gestaakt
zal worden. Wel zal echter bijna overal
het postvervoer met tramwegen sterk
worden ingekrompen. Vooral lijnen, die
het verkeer onderhouden met groote ste
den, zullen zich het postvervoer 'geheel
of gedeeltelijk zien ontnomen. Voor zoo
ver de posterijen het postvervoer zelf
ter hand nemen, ligt het ook in de be
doeling het bestaande autovervoer in de
gelegenheid te stellen aan dit vervoer
deel te nemen.
In verband daarmede hebben de pos
terijen als voorwaarde voor nieuwe con
tracten de bepaling gesteld, dat het pos-
vervoer niet langer door een postbeambte
zal worden begeleid, waaruit volgt dat
de ondernemingen die post vervoeren, ge
heel voor het transport verantwoorde
lijk zullen zijn.
De onderhandelingen, die ter zake ge
voerd worden, schijnen nog niet over
al beëindigd te zijn. Ook het postver
voer met de R.T.M. zal, naar het Hdbl
verneemt, gestaakt worden, al schijnt
deze onderneming in verband met de
ligging van haar verkeersgebied, |nog vrij
veel postvervoer te zullen houden. Dat
verlies of vermindering van postvervoer
voor de tramwegondernemmgen, die wel
haast zonder eenige uitzondering in min
der gunstige financieel© positie verkee-
ren, een groot nadeel zal zijn en dat de
©.vploitatiemoeilijkheden daardoor nog
zullen worden vergroot, behoeft geen be
toog.
RAUWE REUZEL EN RAUW RUNDVET.
De regeeringscommissaris voor de hulp
verleening aan de melkveehouderij brengt
het volgende ter algemeen© kennis: Van
one.1, rsc-teidem zijdien bereiken mij klach
ten, dat slagers de prijzen van rauwe
reuzel en van rauw rundvet belangrijn
hebben opgeslagen. Voor deze prijsver-
hooging bestaat echter geen enkele re
delijke grond. De heffing van 35 ct. per
K.G., die voor gesmolten vetten geldt, is
niet van toepassing op rauwe reuzel
en rauw rundvet; ook heeft de heffing
op gesmolten vet geenerlei prijsverhoo-
gen'den invloed op de prijzen der varkens
of van het rundvee.
OPHEFFING KANTONGERECHTEN.
Blijkens een ingediend wetsontwerp tot
„Nee, hij is gezond, maar roekeloos. Hij
is al twee keer van zijn paard gevallen
en bijna gedood".
„Zoo", zei het meisje peinzend!. „Dus
hij is heel anders dan zijn vader?"
„Heel anders. Ze passen niet bij elkaar.
Hij.
Terwijl hij deze laatste woorden uitte,
kwam een knappe jongeman de kamer
binnen, gevolgd door een reusachtigen
St.-Bernhard en een fox-terrier. Hij was
krachtig gebouwd, forsch en gespierd. Hij
was gekleed in ieen manchester pak, dat
hem zonder zijn aristocratisch gelaat het
uiterlijk van een jachtopziener gegeven
zou hebben. Zijn laarzen waren bedekt
met modder. In Idle hand hield hij een
reusachtige zweep, waarmee hij zelfs jhet
groote beest aan zijn voeten jn bedwang
kon houden. Toen hij de halfdonkere ka
mer binnen kwam, sloop Lela, na een
schuwen blik op hem1 geworpen te heb
ben, naar de porseleinkamer.
Die bibliothecaris keek den jongeman
veibaasd aan, maar deze kwam' met een
verontschuldiging naderbij.
„Neem/t u mij niet kwalijk; ik wist
niet, dat er hier Hé, nu zie ik het
pas, meneer Temple! Hoe maakt u het,
meneer Temple? Ik wist niet, dat u, hier
nog was. Hoe maakt u jhet? Het is eeuwen
geleden, dat ik bet laatst gezien heb.
Maar ik ken u nog heel goed! U kent
imlij toch ook nog?"
„Ik ken u ook nog heel goed', imlylord
zeker. Bent u gisteravond gekofmlen?"
„Ja, gisterenavond", herhaalde ide jon
geman, terwijl hij op |d© tafel ging zit
ten". En toen ik hier zoo rondwandeflidie,
voelde ik me, alsof ik nog een jongen
was. Het is hier niets veranderd. En
hoe is het met u?"
nieuwe vaststelling van het rechtsgebied
en de zetels der rechtbanken en kanton
gerechten, behoorende tot het gerechtsl-
hof te 's-Hertogenbosch, zullen 7 recht
banken en 48 kantongerechten, t;ot dit
rechtsgebied behoorend, woridlen opgehe
ven. Zoo zal ook het kantongerecht T h 0-
1 e n vallen onder» de bezuinigings-guill,Or
tine. Het kantongerecht Zierikzee, be
hoorende tot het rechtsgebied ressortee-
rende onder het gerechtshof te 's-Gra-
venhage, blijft. Goes, Oostburg en Hulst
worden opgeheven. Goes en Oostburg
komen bij Middelburg.
PREMIEBETALING
INVALIDITEITSWET.
Met ingang van 25 September j.l. is
wijziging gebracht m ide loonklasse-inldèe-
ling en 'dientengevolge in de premiebe
taling.
Van idien Idatum af geldt ide volgende
premiebetaling:
mannei. verz. vrouwtel. verz.
Leeftijd, weekz. Idagz. weekz. dagzf.
1416 jaar 0.30 0.07y2 0.30 O.O71/2
1618 jaar 0,40 0,10 0.40 0.10
1821 jaar 0.50 0.12i/2 0.40 0.10
21 j. en ouder 0.60 0.12i/2 0.50 0.121/2
Diagzegels mogen alleen worden geplakt
voor verzekerden, die als regel minder
idian vier dagen per week bij denzelfden
werkgever wlerkzaam zijn.
Indien het loon u i t s 1 u i t en d bestaat
uit verstrekkingen in natura (zooals kost,
inwoning enz.), is voor mannelijke zoo
wel als voor vrouwelijke verzekerden,
ongeacht den leeftijd/een weekgeld ver
schuldigd van f 0,25, eventueel een Üag-
zzegel van f0,07i/2.
MINISTER BEELAERTS
OVER DEN TOESTAND.
Een bijzonder© medewerker van het
tijidschrift Timotheus heeft een gesprek
gehad met den minister van buitenland-
sche zaken. Allereerst maakte deze zich
geen deelgenoot van' den optimistische»
kijk op de toekomst, waarvan de gouver-
neurrgeneraal op iden verjaardag der Ko
ningin te Batavia heeft doen blijken. Vol
gens jhr. Beelaerts is de algemeen©
toestand' donker en hij zou zelfs
nog geen tijdstip kunnen noemen, waarop
men zou kunnen zeggen: Het begint te
dagen. „Ik vrees, dat we jiog meer naar
'de idiepte zullen gaan om eerst dan de
wegen te vinden, die leidien tot elkander
verstaan, tot samenwerking, tot herstel.
Verdiep sprak de minister zijn vertrou
wen uit, Idat d e Volkenbond wer
kelijk |de elementen bevat, die het zoe
ken naar middelen om »it de impasse te
raken, tot een resultaat kunnen brengen.
Wie ernstig nadenkt, moet in den Vol
kenbond jets goeds zien; en al heeft het
„Met tmij? O, heel goed, mylord, dank
u", ttnompelde meneer Temple.
„Prachtig", antwoordde lord Fane har
telijk. „Dus u woont hier nog altijd, en
brengt ,uw tijd temidden van deze stof
fige boeken door nee, deze boeken
kunnen niet stoffig zijn, als u er voor
Zorgtt".
De oude man kreeg een kleur van
genoegen bij dit openhartige, vriendelijke
compliment. „U bent heel vriendelijk, my
lord. Ja, ik breng mijn tijd grootenidieels
hier door".
„Mijn vader sluit zich nog steeds op
in zijn kamlers. Nu, ik ga er van door.
Ik zoek eigenlijk iemand, die me aan
een naald kan helpen. „Dit kleine mor
mel", zei hij, terwijl hij op den fox-
terrie wees, „heeft een splinter in zijn
poot gekregen. Het is ©en klein stukje
hout, te klein om het met mijn mes er
uit te halen, en groot genoeg om hem
als een straatorgel te doen janken. Ik
zocht een van de dienstmeisjes. U hebt
me zeker wel gehoord?"
„Zeker, tmlylord", antwoordde mieneer
Tenrple glimlachend.
„Ik heb geen vrouwenrok kunnen ont
dekken. Zijn er hier geen dames? Zeker
niet; ik zou hier voor geen geld ter
wereld willen Wonen, als ik ©en meisje
Was".
„Er zijn een paar dienstmeisjes, mylord.
Ik zal er een roepen. Wat wildé u
ook weer hebben?"
„Een naald. Dan kan dit beertje weer
draven en hollen, hé? Maar doet u geen
moeite, ik heb u al genoeg last bezorgd.
Ik ga .er van door. Kom', Hector
een imooie hond, vindt u niet?0
„Ja, zeker", stemde de oude man toe,
terwijl hij naar de modderige voetstap,-
Indernationale Hof van Justitie geen mid
del tot sanctie, toch zal men zich wel
even bedenken, aleer men zich aan de
uitspraak van het Hof zou onttrekken.
Indien de Volkenbond in 1914 had' be
staan zouden de zaken wel eens heel
anders hebben kunnen loopen.
Inzake ide ontwapening merkte de mi
nister ,op: „Zeer weinig staten zijn in de
richting van ontwapening zoo ver gegaan
als ons land".
Een Europeeschen Staten
bond acht hij onmogelijk, gegeven
'de huidige samenstelling van en de ver
houdingen in Europa. Veel meejr jdan
de Vereenigde Staten van Amerika, be
staat Europa uit de meest uiteenloopend©
nationale eenheden en belangen.
Gevraagd naar Wat hij van de oeco-
nomische wereldconferentie
denkt, antwoordde ide minister: „Zij heeft
iets voor op die van 1927. Toen waren
het geen regeeringsvertegemwoordigers,
maar particulieren, die samengekomen
waren. Nu wel. Dat is in zooverre beter,
dat zij' weten, hoe ver zij gaan kunnen
met het oog op Ide constellatie in hun
land. Maar de aanbevelingen der con
ferentie van 1927 hebben niets van haar
waarde verloren. Had men er slechts
gevolg aan gegeven! Door idit niet te
doen, is de toestand steejds erger gewor
den. Niet alleen hebben de tariefmuren
een tot idusver ongekende hoogte bereikt,
maar 'door onberaden contingenteeringen
en deviezenmaatregelen wordt meer en
meer 'de internationale handel stuk ge
slagen".
Toen Ide interviewer vroeg, of de on
derhand© lingen met België
spoedig hervat zullen worden, was het
antwoord: „Als naaste buren moet je
op goeden voet met elkaar leven. En
dat is niet gemakkelijk, want juist door
dat je zoo vlak bij elkaar wloont, zijn er
dikwijls allerlei dingen Waarover licht
wrijving kan ontstaan en idie je kregelig
maken. Men heeft een open oog .voor
eikaars fouten. Natuurlijk komt er Idan
licht ruzie. Daarom is .'t maar het beste,
te letten op d|e belangen, die men ge
meen heeft. En België en Nederland
hebben zulke belangen1, in meer dan
één opzicht.
Uit Stad en Provincie.
ZIERIKZEE. Op uitn,oodiging van V.V.V.
had Maandagavond in een der zalen van
de Sociëteit „Concordia" een bijeenkomst
plaats, waar, behalve enkele andere be
langstellenden, voornamelijk winkeliers
aanwezig waren om te luisteren naar
een1 causerie van den heer S. Sellenraad,
vertegenwoordiger van de N.V. Philips'
Gloeilampenfabrieken, ever de decor a-
tieve étalageverlichting.
Na ingeleid te zijn door dhr. Tichelaar,
als waarnemend voorzitter van V.V.V.,
die zoowel de zeer vele aanwezigen,
als den heer Sellenraad het welkom toe
riep, verkreeg deze laatste het woord.
Spr. begon met een causerie over het
karakter der W i n k e 1 w e e k in 't al
gemeen, waarvan het doel is extra-winst
te maken. Het koopers-publiek is langen
tijd onwillig geweest, die dingen t© koo-
pen, welke niet direct behooren tot de
strikt noodzakelijke dagelijksche behoef
ten. Daarin is een kentering gekomen.
In ide laatste maanden is een kleine voor
uitgang in de conjunctuurr te ontdek
ken. Het steeds maar klagen over ide
malaise raakt uit den tijd. Er is een
kentering. Het vertrouwen van het pu
bliek begint zich te herstellen, wat een
verblijdend verschijnsel is. De vraag, in
verband met de Winkelweek, is thans,
hoe kan de winkelier profiteeren van de
pen van 'den hond op het tapijt keek".
Maar hij is wel wat erg groot, niet?"
Lord Fane lachte. „Doet u maar geen
moeite, menieer Temple. Ik zal zelf wel
©en meisje vinden. Wilt u deze stumper
zoolang bij u houden?"
Hij hield! den ouden man het trillende
(diertje voor.
Met leen beweging van schrik schudde
die oude man het hoofd en ging naar
de deur. „Ne©, laat ik liever een 'naald
voor u zoeken ik ben onmiddellijk
weer hier". Hij zweeg en keek peinzend
naar den St.-Bernard. „Wilt u misschien
zoo vriendelijk zijn, om eh op de
honden te passen? Ik bedoel, idat ze
niet aan ide boeken of aan de papieren
kopnlen? Honden zijn nogal eh
vernielzuchtig van aard. Die een© snuf
felt al aan een Kerkvader".
„U kunt er op rekenen", stelde lord
Fane hem gerust.
„Kom, Hector, laat die Kerkvader met
rust. Kom maar bij den baas".
Toen de oude man vertrokken was,
begon Lord Fane een vroolijk .deuntje te
fluiten, sloeg met zijn zweep tegen zijn
laarzen, en riep van tijd tot tijd die
honden terug van een al te nauwkeurige
onderzoekingstocht over de boeken en
prenten, die over den grond verspreid
lagen.
Plotseling ontdekte de St.-Bernard Ide
porseleinkamer en ide gestalte in het wit,
en begon te janken.
„Wat is er aan ide hand, Hector?" vroeg
Lord Fane. „Er jis zeker een kat in
die kamfer. Meneer Temple is net iemand
om) er ©en stel poesen op jna te honden.
Komi maar hier".
Maar de hond weigerde te gehoorza
men. Dit vreemde wezen kende hij niet;
t Gekleurde klinkfilm-operetteI
f Het grootste succes ter wereld! J
Het meesterwerk der H.C A.!
I Een weelde Yflor het oog 1 I
t Het toppunt ran luxe'
f De 2 mllUoen dollar film 1 f
mildere stemming onder net publiek?
Een doeltreffende etalage, decoratief ver
licht, waarvan een facsineerendj© kracht
uitgaat. Waar we leven in een tijd van
efficiency, heeft de N.V. Philips ©en
transparant papier in den handel ge
bracht, waarmede de winkelier op zeer
voordeelige, maar niet minder attrac
tieve wijze, zijn étalage een hoog deco
ratief effect kan geven, waardoor koo-
pers zullen worden gelokt. Hoe men met
dat transparantpapier werken kan, liet
heer Sellenraad op zeier duidelijke en
praktische wijze zien. Met eenvoudige
middelen is een waarlijk schitterend ef
fect in een étalage te bereiken. De N.V.
Philips heeft bouwdoozen in voorraad,
waarin men alles vindt om zijn étalage
een heel jaar door, maar speciaal dies
a.vonds, een bizonder cachet te verlee-
nen door een aparte verlichting achter-
transparant papier. Met aandacht werd
de causerie gevolgd. In de pauze kregen
de bezoekers de gelegenheid de voor
beelden eens wat nader te bekijken, om
het misschien na te volgen. Na de pauze
werd de nieuwste Philips' Radio gede
monstreerd. „Einfach fabelhaft". Ook als
weergever van de grammofoonplaat vol
doet dit prachttoestel uitstekend.
De heer Tichelaar wist zidh, aan 't
eind van deze leerrijke causerie en de
monstratie, de tolk der vergaderden,
toen hij den heer Sellenraad dankte voor
diens lezing.
In de zaal was een flinke gaskachel
geplaatst, die een aangenamje warmte
verspreidde.
Op de groote bovenzaal van So
ciëteit „Concordia" vond Maandagavond
de prijsuitreiking plaats der op 22 en
23 September j.l. gehouden Fruit-, Groen
ten- en Bloemententoonstelling, georga
niseerd door de Ver. van Ou d-L e e r-
1 in gen der Tu in bouwwinte or-
cur s u s te Zierikzee. In zijn openings
woord heette de voorzitter, dhr. A. D.
Constandse, de aanwezigen hartelijk wel
kom. Hij herinnerde aan de tentoonstel
ling, waarover alle reden bestaat ,om te
vreden te zijn, daar zij in alle opzichten
geslaagd is, dank zij de medewerking
van verschillende personen in/en com
missies, welke spreker dank zegde voor
de betoonde toewijding. Voorts sprak
de voorzitter er zijn leedwezen over uit
dat de burgemeester door droeve familie
omstandigheden verhinderd was aanwezig
te zijn, reden waarom spr. nu zelf tot
de prijsuitreiking overging. Onder een
felicitatie en een toepasselijk woord
mochten de verschillende prijswinnaars
de werkelijk fraaie prijzen, bestaande uit
een beker, een lauwertak en verschillen
de medailles in ontvangst nemen. Ook
aan 3 niet-prijswinnaars, wien een zeer
eervolle vermelding was toegekend, werd
vanwege het bestuur ieder een medaille
aangeboden. Na de prijsuitreiking sprak
de voorzitter nog een woord in het al
gemeen, waarin spr. nog eens zijn vol
doening uitsprak over het ingezonden©
op verschillend gebied, hierbij ©en be
roep doende op de inzenders om bij een
het was geen kat, daar katten, voor
zoover hemi bekend was, niet rondwan
delden in witzijden japonnetjes en zwart
satijnen schoentjes. Derhalve begon hij
luid te blaffen.
Lord Fane liep ongeduldig naar Ide por
seleinkamer, duwde het gordijn op zij
en bleef als aan iden grond genageld
staan. Het bleek niet een kat, imiaar een
jong imleisje te zijn, dat met een hoog
rood© kleur op het gezicht naar den
hond stond te kijken. Lord Fane's eerste
opwelling was ide vlucht te nemen. Hij
besefte plotseling, dat zijn laarzen vuil
waren, idat zijn rijpak grof was en dat
hij een lawaai had gem'aakt, dat 't meltsje
vreeselijk gevonden moest hebben. Hij
riep den hond: „Kotm! hier, Hector. U
hoeft niet bang te zijn. Hij doet niets..."
„Ik ben niet bang voor hemf', ant
woordde Lela, terwijl ze haar hand op
Iden kop van het groote dier- legde. „Ik
ken heml wel. Het is Hector".
„O, dat wist ik niet. Ik wist niet,
dat u dat er hier iemland! was ik
bedoel, het is beter, dat ik wegga".
Ze bleef heml rustig aankijken.
„Nu, goedenmorgen", zei hij ten slotte.
„KomH Hector".
Hij keerde zich om en wilde heen
gaan, snaar sloeg in zijn onhandigheid
miet ide zweep tegen een Sevres-vaas,
.dje in scherven op den grond viel. Met
een snelle beweging knielde Lela op den
grond neer en zocht de stukken bij el
kaar. Hevig geschrokken, wilde Lord
Fane haar helpen.
„O, wees alstublieft niet boos op me",
Smteekte hij. „Het spijt me verschrikkelijk.
Ik ben altijd zoo onhandig. Ik breek
altijd iets. Het is zeker een kostbare
vaas, niet?" (Wordt vervolgd).