abonnement:
Woensdag 21 Sept. 1932. zierikzeeschejjcourant.
[advertentie n
DE TROONREDE.
en BLOEMENTENTOONSTELLING
op DONDERDAG 22'en.VRIlDAG 23 SEPT.,
Witte Heide.
Zierikzeesche A Nieuwsbode
Prils p. S maanden .ƒ.1.60, franco
p. post J, lm Voor het bultenl.
per (aar J10.—% Afzonderlijke
nummers 5 oent Verschijnt des
vail 1—a regels 00 ets., van i
regels en daarboven 20 ets. per
regel. Reclames 30 ets. per regel.
Bij contract belangrijke korting.
Inzending op den dag van uit
gave vóór 10 ure.
ZIJ, dia zich van af haden op
ont blad abonnaaren, ontvangan
da tot 1 Oct. a.s. varschljnanda
Dummars gratis.
Bij cte opening van de Staten-Generaal
heeft de Koningin de volgende troonrede
uitgesproken:
In dit plechtig oogetnblik, Leden Van
d© Staten-Generaal, nu een nieuwe zit
ting van de Volksvertegenwoordiging een
aanvang neemt, richten Mijne gedachten
zich meer dan ooit op den duisteren
tijd, dien het Vaderland beleeft. De ern
stige wil, die de Riegeering bezielt, mét
Gods hulp het schip van Staat in veilige
haven te sturen, kan slechts leiden tot
het doel, indien ons Volk in al zijn
lagen zich de werkelijkheid onverbloemd
voor oogen stelt.
Zonder voorbeeld in die geschiedenis
zijn de economische verhoudingen over
heel ide wereld ontredderd; onweerstaan
baar grijpen de gevolgen der crisis steeds
verder om/ zich heen en nog steeds kon
digen zich geen betrouwbare teekenen
van kentering aan.
Moederland en Overzeesche Gewesten
zien hun welvaart ernstig .ondermijnd!.
Nieuwe belemmeringen in het handels
verkeer tusschen de volkeren werden toe
gevoegd aan de viele, welke reeds te
vorigen jare de crisis verscherpten.
In alle takken van volksbestaan bleef
de bedrijvigheid gestadig afnemen; han
del, scheepvaart en visscherij zijn even
zeer getroffen als nijverheid en land- en
tuinbouw.
Herstel van het internationaal ruilver
keer wenscht de Riegeering te bevorde
ren door verdragen, |die een ruiirér geest
ademen. Daarnevens moet zij bij voort
during bedacht blijven of tafwending van
de gevaren, waarmede buitenlandsche
maatregelen Idien afzet van onze voort
brengselen bedreigen.
Zijn reeds tal van noodmaatregelen tot
stand gekomlen oni ineenstorting van on
misbare bedrijfstakken te verhoeden,
nieuwe regelingen imet hetzelfde doel
zullen moeten vol|gen.
De werkeloosheid', bron van Zooveel
leed, heeft een nooit gedachten omVang
aangenomen. Zij plaatst de Overheid voor
schier onoplosbare moeilijkheden, niet het
minst van geldelijken aard. De Regeering
zal haar voortdurende zorg ook in die
toekoMst aan dit maatschappelijk euvel
geven; het zoo noodzakelijk herstel van
het bedrijfsleven zal haar daarbij tot
richtsnoer blijven. In het bijzonder Zal
ook het vraagstuk van !die jeugdige Werk-
loozen alle aandacht hebben.
Nevens voortzetting van die werkloo-
zenzorg stelt handhaving van het peil
van sociale voorziening, in betere tijden
bereikt, ide uiterste eischen aan het zoo
zeer verminderde draagvermogen der Na-
tie.
De sterke daling van het nationaal in
komen en de diepe inzinking, Welke het
economisch leven vertoont, oefenen een
noodlottigen invloed op 'de opbrengst van
's Rijks middelen. De financiëele toestand
is dientengevolge zorgwekkend. Veel zal
van uw werkkracht en toewijding gevergd
worden, opdat tijdig de (meöst dringende
maatregelen tot stand komen. Ik weet,
dat het beroep, dat ten dleze op uw mede-
Werking zal worden gedaan, niet ver
geef sch zal zijn en Ik vertrouw, dat
het gemeen overleg itot een uitkomst
zal leiden, die aan idjen ernst van den
toestand beantwoordt.
Ook in ide Overzeesche Gewesten Wordt
er krachtig naar gestreefd, de kosten
ider Landhuishotuding tmet de middelieri
in overeenstemming te brengen. Het feit,
dat tmeer en meer in alle maatschappe
lijke kringen de overtuiging doordringt
van ide volstrekte noodzakelijkheid! >van
streven, versterkt de verwachting, dat
ondanks alle bezwaren, het doel zal
worden bereikt.
Evenzeer als in de donkerste idagen
zijner roemrijke geschiedenis behoeft ons
Volk thans eendracht ter ontplooiing van
al zijn stoffelijke en zedelijke krachten.
Op den voorgrond trede idaaromi iwat dé
Natie vereenigt, niet wat haar verdeelt.
Met idle bede, diat Gods hulp Mijn Volk
sterke en met den wensch dat God! Zijn
zegen aan Uwen arbeid tmloge schenken,
verklaar Ik )d© gewone zitting der Sta
ten-Generaal geopend.
De opening der Kamers.
Prinsjesdag. De radio ver
slaat den stoet. Incident
in Ide Ridderzaal. Com
munistische relletjes.
De iderde Dinsdag in September: Prins
jes-dag! Reeds lange jaren. Duizenden
langs iden weg en voor de ramen. Niet
enkel Hagenaars. Zeer velen ook uit Jdte
provincie. Iéder wil den luisterrijken
stoet zien, de gouden koets ende
Kon. Familie. Niet iéder is daartoe in
de gelegenheid, maar in den geest leven
we rniee, als we de radio op Hilver
sum zetten. De heer D. Hans, voorzitter
van |den Ned. Journalistenkring, verslaat
Prinsjesfd'ag voor den microfoon, die op
't Binnenhof is opgesteld. Kenner als wei
nigen van alle bizoniderheden, betrek
king hebbend op dezen derden Dinsdag,
verslaat hij1 de film', 'die ,de m'eeste Ne
derlanders niet zien. Alleen hóóren. Ka
nonschoten, paardengetrappel, cdmman-
idlo's, 'militaire muziek, 'gejujich en stem
men van Kamerléden; idit laatste als zeer
bizond'ere attractie. Ernstig 'klinkt hun
woord'. Precies 1 uur klinkt de stern
van dleni vuurm'ond op 't Malieveld. De
Koningin verlaat 't Paleis. Iédlere minuut
een schot; iédlere (minuut stijgt de span
ning. Naar het 'woord! van een omroeper
zien we Ide hoogwaardigheildsbekleedeirs,
Raad! van State, minister en oud-minis
ters, hofdlignitarissen, hoofdofficieren etc.
etc. Dan klinkt muziek en gejuich. De
Kon. Familie! Het Volkslied. Het Hcoge
gezelschap schrijdt ter Ridderzale. Stilte.
In kl]e Ridderzaal leest H.M. de Troonrede.,
Geen troostrede. Kort, maar veelzeggend.
Het verslag èiver dien stoet is bij 't
binnentreden der zaal ten einjde. Wél-
licht hoort men een volgende maal de
Troonrede, direct, via de microfoon, uit
den mond van H.M. In de zaal waren
ook de Kamerleden Lou 'de Visser en
David Wijnkoop. Geen vaste bezoekers
op Prinsjesdag. Misschien hebben zij wat
in Iden zin, meende 'de heer Hans. Hij
bleek goed' geraden te hébben. Want
nauwelijks ha|d ide koningin op zeer dui
delijke wijze de troonrede uitgesproken
of het duo Wijnkoop-De Visser sprong
van hun zetels op, teneinde te probee-
ren tegen de door de gansche vergade
ring aangeheven kreet: „Leve Ide Konin
gin" iets in te roepen, wat meer naar
hun gading was.
Edoch, deze jammerlijke poging tot de-
monstreeren liep op een volkomen mis
lukking uit. Tot twee, driemalen toe,
trachtten de twee mloskovitische demon
stranten uit te schreeuwen, dat er iets
„weg" moest, ;d'och hun geluid bracht het
uit den aard der zaak niet verder
dan tot de woorden „Weg mét de",
want nauwelijks hadden zij hun monden
opengedaan of het gejuich ter eere van
ide koningin begon weer. Ja, tenslotte
hief ongekend feit bij de opening
der Staten-Generaal ide zaal (ook ver
schillende ministers zongen mee) het Wil
helmus aan, een hulde, d'e het staatsl-
hoofdl zichtbaar goed deed.
Dat tal van Kamerleden, na het ver
trek van het staatshoofd1, aan de afge
vaardigden De Visser en Wijnkoop op
zeer duidelijke wijze te kennen gaven
hoe misselijk en bovendien hoe bedroe
vend vooral voor henzelf dit gedoe was
geweest, kan mén zich voorstellen.
Van communistische zijlde wordt be
weend, dat de beide communistische Ka
merleden in de Ridderzaal niet hébben
geroepen: „Weg met |de Koningin!" maar:
„Weg met Weiter en met Ruijs!" Ver
der zouden zij geroepen hebben: „Dit is
het hongerprogram) van Weiter en Ruijs!"
Wat er precies geroepen is, zal wel ten
eeuwigen idlage een raadsel blijven. De
psychologische 'kant van het geval is
overigens belangrijker dan de misselijke
en totaal mislukte demonstratie zelf, die
trouwens een zoo spontane en algemeen©
uiting van gansch tegenovergestelde ge
voelens tengevolge had, 'dat het enthou
siasme Idler menigte in de ridderzaal ide
geestdrift van vorige jaren verre over*
trof. In Iden namiddag is het in de bin
nenstad tot ongeregeldheden gekomen,
welke een ernstig karakter droegen. In
Ide Korte Poten geraakte de politie slaags
met een troepje communisten, Idie zich
niet naar ide gegeven aanwijzingen
wenschte te gedragen. Met de blanke
sabel werden de demonstranten uiteen
gejaagd en bij het daarbij ontstane ge
drang werden van verschillende maga
zijnen idb ruiten ingedrukt Een ware
paniekstemming ontstond, waarop de po
litie spoiédig de Poten schoonveegjdie.
Toen (deze menschen zich uit de Korte
Poten in (de richting van het Bezuiden-
hout terugtrokken, heeft Uit |de idichte
menigte ieman|dl den verkeersagent H.
B., Jdüe op ide Heereribrug het verkeer
ston'd te regelen aan de charge had
hij niet meegëdaan met een scherp
voorwerp in Ide borst gestoken. De ge
neeskundige dienst heeft Iden agent, die
een ernstige steekwonde had opgeloo-
pen, baar het ziekenhuis aan Iden Zuid-
wal vervoerd!. Zijn toestand is ernstig.
Op 't Spui werden eenige demonstranten
met den gummistok uit elkaar gejaagd
terwijl de politie er één wilde arres'-
teeren. De andieren verzetten zich hier
tegen zoo hevig, dat de politie de revol
vers moest strekken. Eerst werd een
schot in idle lucht gelost en vervolgensj
een tweëde, waardoor een 24-j. jonge
man uit Amsterdam getroffen werd. Hij
werd in een winkel binnengedragen, van
waar Ide geneeskundige Idienst hem later
naar het ziekenhuis vervoerde.
Nog op verschillende andere plaatsen
moest ide politie 'welke zich in een groot
aantal auto's steéds door de binnen
stad verplaatste, troepen Idem'onstran-
„Hij Is dood". En toe® ineens idé hand
opheffeddi: „Hoor! Ze komlen hem halen.
Eindelijk zijn ze hem dan toch op het
spoor! Maar toch is hij hun ontsnapt:
hij is dood!"
Ineens hield hij op, toen het geluid
van voetstappen naderbij kwam en Voor
de deur stil hield.
Christopher kreeg eerst den indruk, of
de tunnel vol politiemannen stond. Toch
bepaalde zich dit getal tot 'drie, waar
van twee eiew oude vrouw tusschen zich
indroegen', terwijl een kreupelen, blee-
ken mla® geleidde, dien Christopher her
kende als den chauffeur van zijn oom,
Jack Sanders,
De voorste van het troepje, de m'an,
dien hij dien ochtend op het brugje
had1 |Ontmk>et, trad op Idien drempel van
de cel met een air van gezag.
„Dit is onze imiam", zei hij. „Maar,
toen hij het gelaat van den vluchteling
zag, schrikt© hij geweldig en mompelde:
„Te laat!"
„Ja: T laat!"
Het was Ursula, die deze woorden her
haalde, terwijl het vurige schitteren van
haar donkere oogen nog eens zoo zeer
Uitkwam door het doodsbleek» van haar
gelaat,
„U kunt nu niets meer doen, Bernard
Cannon 1"
Bij het hooien van1 dien naam sprak
de gevangene in den tunnel een vloek
uit en Christopher keek vol verbazing
op. Dit was dus Bernard Cannon, de
vermaarde Engelsche detectleve, die zich
ook op het vastelanld zulk een naam had
verworven I
Onwillekeurig sloeg Chris den arm! om
Amiy heen, als wilde hij daarmee te
kénnen geven, dat hij het recht bezat,
ten uiteen jagen, waarbij nog Menigmaal
van de wapens 'gébruik gemaakt moest
worden.
DE RIJKSBEGROOTING.
Geraamd tekort 147.6 mil
lioen. Versterking der
middelen met 36 millioen
(belastingverhooging en
heffing dier opcenten)
Bezuiniging aan de ha®d
van het rapport -Weiter.
Salaris verlaging Rijks
personeel.
Het aanvankelijk op de begroot ing (ge
raamde tekort was 147.6 millioen; het
tekort (dat ten slotte geraamd zal wor
den is 22,1 millioen. De maatregelen tot
dekking van het eerstgenoemde tekort
beloopen namelijk 125,5 millioen. Dieze
maatregelen zijn:
le. Een besparing op ld© uitgaven tot
een bedrag van 57 millioen. 2e. Een' sala
risverlaging ad 14,5 millioen. 3e. Een ver
sterking van Ide middelen met 36 imillioen.
4e. Een tegoedschrijving aan den dienst
voor 1933 van 18 ImJillioen uit het) reseiive-
fondls.
Wat punt 1 betreft: nagenoeg alle
hoofdstukken der begrooting hebben hun
aandleel in de besparing geleverd. Daarbij
is uiteraard gebruik geblaakt van het
rapport-Weiter.
Het bedrag van 14,5 tmillioen salaris
verlaging had de commissie-Weiter willen
vinden door ide bestaand© tijdelijke kor
ting met degressie voor lager bezoldig
den en gehuwden, te vervangen door
een definitieve en uniforme korting vain
8 pCt. en door daarnaast dlem bestaandén
3 pCts. aftrek voor ongehuwd en te ver
vangen door een 5 pCts. aftrek. De re
geering wenscht het laatste punt over
te nemen; bet eerste tniet.
De regeeripg is verder voornemens, een
herziening van het Bezoldigingsbesluit te
bevorderen, waardoor dé 3 pCts. aftrek
voor angehuwiden wordt veranderd in éen
5 pCts. aftrek.
Deze twee maatregelen zullen resp. 12,8
millioen en 1,7 millioen, dus samen de
genoemde 14,5 millioen opbrengen.
Het bedrag van 36 millioen jaan verster
king van 'de middelen wordt 'gevonden
uit de heffing gedurende een jaar van
30 opcenten op alle invoerrechten en
op den bieraccijns (26 {millioen) en uit
de (aanhangige) wéeldeverteringsbelas-
ting (10 millioen). De minister stelt ver
der ide heffing van 30 opcenten op alle
aanslagen in de Gemleentefondsbelastinlg
over het aanstaande belastingjaar in uit-
zient; het aantal van 30 zal voor; die hoo-
gere inkomens geleidelijk tot 150 stijgen.
De opbrengst wordt geraamd op 24 milli
oen, waarvan 2/3 aan ld© begrooting voor
1933 ten goede komt. Verder extra-op cen
ten op ide vermogensbelasting, geraamd
pp 3 imillioen, Waarvan ;ook 2/3 aan. 1933
ten goede komtt.
D© minister van financiën wij'dt uit
voerige beschouwingen aan het rapport-
Weiter en aan d© leeningspolitiek van
iden Staat. Hij Wijst voorts op "t spoor
wegtekort over 1932 als een der donkerste
punten op die rijksbegroating. Dit tekort
zal, naar verwacht worjdt, rond f26 mil
lioen bedragen, terwijl f5,5 millioen hier
van, naar de vigeerende bepalingen, zal
gevonden worden uit gelden, die anders
voor afschrijving .bestemd zijn. De regee
ring is met de directi© Ider spoorwegen
'in overleg getreden tot het voorbereiden
om haar te beschermen tegen al, wat
uit deze gebeurtenis mocht voortvloeien.
Maar Aimfy kon den blik niet afhouden
van haar stiefzuster, die op d© knieën
naast het béd was-gevallen en de handen
van den overledene in die hare sloot.
„Hij is zoo koud!" preveld© zij vol
miededoagen. „O, Wat kan ik voor hem
doen?... Wat kan' ik toch voor hem doen!"
En beurtelings keek ze naar hem op,
toen ze om haar heen' waren komen
staan, tot Bernard Cannon haar eindelijk
ophielp; vriendelijk, maar toch beslist, wat
ze dan ook zonder verzet toeliet, en
overredend zei:
„U heeft gedaan, wat u kon, Madam.
Mr. Zerakty, uW echtgenoot, is dood".
HOOFDSTUK XXVI.
(Besluit).
„Hallo, dokter! Toe, wacht nu even.
We wilden zoo graag weten.1, hoe Miss
Burnhami het vandaag maakt?"
Het was Christopher Tressidon die
sprak en Sir Basil, die smend©, liet het
paard zoo onverwacht stil staan, dat die
dokter ontsteld keek. -
„Goeden morgen, Sir Basil", begon d©
dokter. „Mr. Christopher, u moet Ma
dam© d© Zerahty idlen titel geven, die
haar toekomt; zij heeft er recht op,
want, u weet, ofschoon tdie man van
haar ld© grootste schurk Was..."
„Hoe maakt Madame de Zerakty het?"
vroeg nu ook Sir Basil'.
„Slecht", luidde het kort© antwoord).
„Een ernstig© hersenaandoening. Geen
Wonder; dè spanning moet overweldi
gend zijn geweest. Zooals u misschien
gehoord heeft, moet Zerahty haar bedro
gen hebben, en gedurende de laatste
in da K.V.Ï Concertzaal
van maatregelen, om in 1933 het tekort
op de exploitatie dat op d© Rijksbe-
grooting van 1934 zal drukken tot da
geringst mogelijke afmetingen terug te
brengen. Inmiddels is het denkbeeld van
het instellen van een Rijksverkeersfonds
bij de regeering in overweging.
Intusschen is met de dekking van dit
tekort thans hoofdstuk IX der Rijksbe-
grooting voor 1933 moeten worden belast
en vormt deze dekking de oorzaak, dat
er ©en nadeelig saldo van f29 millioen
op het Rijksbudget voor het volgend jaar
blijft bestaan.
Ten aanzien van ide toekomst zet d?
minister uiteen, dat ©en tekort van 61
millioen staat te wachten. Vier mogelijk-
beperking daarvan:
le. Een kentering in den ongunstigeni
loop ider middelen; 2e. Een verder gaande
blijvende besparing op d© uitgaven; 3e.
een verduurzaming van d© op dit ©ogen
blik voorgedragen belastingverzwaring, in
dezen of in een anderen vorm'; 4e. een
wegvallen van het abnoimiaal uitgafven-
heden worden genoemd ter opheffing of
accres, hetwelk begonnen is de begroo
ting voor 1933 met f50,9 millioen te
verhoogen.
Ten aanzien van het eerste punt zal
Tnien niet heel optimistisch kunnen zijn.
Het derde zal wel nauwelijks voor over
weging in aanmerking komen. Wat den
vierden factor aangaat, mag in dit ver
band alleen gedacht worden aan de ver
hoogde biedrage aan het gemeentefonds.
De conclusie, waartoe een blik in de
toekomst op id'it ©ogenblik voert, kan
geen andere zijn dan idat naast krachtige
doorvoering van de thans ter hand ge-
imlen versobermgsmaatregelenzoodat
deze binnen den korst mogelijken tijd
hun volledig effect krijgen, noodzakelijk
is een ernstig onderzoek naar
m o ge 1 ij k h eid e n van verdere be
sparing. De regeering is van die nood
zakelijkheid overtuigd en in die richting
wérkzaaml
Teel vreemden vlogen er naar bier,
ZIJ braebten leren en vertier.
BINNENLAND.
DE GROOTE PERS OVER DE
TROONREDE.
In de troonirede klinkt het geluid
van een zware, plechtige storm
klok, Idie herinnert aan de ernstige ra
diorede die de minister-presjiident op 19
Juli hield, waarin hij ons volk aanr
spoord'e om „de werkelijkheid te zien
zonder oogkleppen". Zij bepaald zich
aldus het Hdbl., 'ditmaal tot het ééne
kernprobleem waarvoor de natie zich ge
plaatst vindt: het behoud voor allen
van ide materieele grondslagen onzer sa
menleving, zonider welke de sociale, gees
telijke en cultureele waarden tot ineen
storting zouden worden gedoemd. De ko
ninklijke boodschap onthoudt zich van
alle bijkomstigheden.
Eenigen positieven inhoud heeft de
Troonrede niet, zegt de N. R. Ct Tot
al, waarover ide natie brandt van ver
langen omi iets te vernemen, wordt het
paar jaren moet zij voortdurend onder
de bedreiging hebben geleefd' van de
crisis, die zij nu heeft doorgemaakt. Geen
wonder, dat haar gestel daar niet tegen
bestand was".
„Kan ze beter worden?" vroeg Chris.
„Daar is niets van te zeggen, 't is een
dubbeltje op z'n kant Ik heb er een
tweede verpleegster bij genomen. Miss
Aïmly was totaal op! Zij heeft beloofd,
dat zij vanochtend eens wat in den tuin
zou gaan. Een aardig lief kind! Ik kan
het altijd goed met haar vinden. Maar
dat die Mr. de Zerahty dood ging, was
nog het beste, wat hij in de gegeven
omstandigheden kon doen. Voor Bernard
Cannon was het wel een bittere pil, dat
zijn prooi hem nog op het laatst door
ld© vingers glipte... Dus u heeft dien
schurk van een Sanders aan het gerecht
overgeleverd, Sir Basil?"
„Ja", luidde het korte antwoord.
„Nu, laten wij hopen, dat hij zijn ver
diende loon krijgt". Hoe kwam die kerel
toch ook zoo dwaas'! Als je denkt, dat
hij alles op het spel zette voor dat on
gelukkige kistje, dat niets anders bevatte
dan de spaarduitjes van ouwe Deborah!
Zijn vader, die onder Ouwen Burnham
gevaren heeft, had hem zoo'n geschiede
nis verteld van ©en rijken buit, die ver
borgen zou zijn in Iden kelder van den
Waterm'olen. Ik heb zelf ook zoo iets
gehoord, toen Burnham dood was; maar,
wat daar ook van aan rolocht wezen,
haar meester heeft ouwe Deborah Zeker
niet int zijn vertrouwen genomen. Soort
zoek soort, zeggen z© wel eens. Ze zal
het misschien van hem afgekeken heb
ben, om haar „schatje" ook te begraven.
In ieder geval schijnt ze met Sanders
te hebben samengespannen, ofschoon (die
FEUILLETON.
20 Naar het Engelsch.
Maar Alraiy keek zoo innig teleurgesteld,
diat hij dit idiée opgaf.
„Nu, ik zal bij je blijven, dat beloof ik
je", zed hij', in antwoord jop haar stille
s{mléekbed©.
Zie tradien de keuken binnen. Ursula
ging hem voor en liep naar de kelderdeur.
Amy wees naar Deborah's ledigen stoel.
„Die aim© oude!" riep zij, en keek
rond, daar zij niet andjers verwachtte,
daar Deborah ook ergens gebonden te
vinden liggen, toen haar gedachte afge
leid werd idloor haar stiefzuster, 'die kalm
zei:
„Er is iemand met idat Jslot bezig ge
wéést".
Vervolgens duwde zij d© deur open,
nam Jde lantaarn, die zij altijd gebruikte,
van den spijker aan den "muur, stak Idie
aan, imét een behendigheid, waaruit Chris
dadelijk begreep, Idat dit zeker ©en dage-
lijksche gewoonte was en dat Zij een
haar bekenden tocht ondernam.
„Heeft zijl iemand daar beneden?" zei
hij tot Amly, en bevestigend
knikte, ging hij voort: „En daarom wilde
je mruij den kelder niet verder laten on
derzoeken,?"
„Kom, Amy", zei Ursula over haar
schouder.
Zij schonk in1 het geheel geen aandacht
aan Chris, die achter haar zusje liep.
Ursula zei niets, toen zij in het tunnel
tje stonden en zij de peur van de cel
gesloten vond. Eerst toen sprak zij:
„Hij heeft rnfij beloofd', klaar te 2ijn".
„Maar, Ursula, niet voor middernacht
en heit is nu nog heel vroeg!', zei
Almly, alle voorzichtigheid uit het oog
verliezend.
Ursula deed 'die deur open, stand op
den dreimlpel en vroeg:
„Ben j© klaar?" waarop ze tegen) de
anderen zei: „Hij is gereed, imlaar hij
slaapt".
Christopher keek over haar schoujdér.
Een lamlpj© stomldi op de tafél naast het
béd én wat hij toen te zien kreeg, was
het gelaat van een doode.
Hij trachtte Ursula zacht terug te
trekken, maar zij trad juist nog dichter
aan -het bed en boog zich oyer den man
heen, terwijl Christopher tot Amly fluis
terde:
„Die irrïan, wie hij dan ook zijn
moge is dood; er is niets) méér aan te
dioen".
„Almly", zei Ursula haast gebiedend,
„Hij slaapt niet; 'dit is een aanval van
het hart. Den drank! Gauw! Je weet,
waar idie staat".
Amy ging langs Chris heen, en nam| het
fleschje van de plank tegen den muur.
Het was het imédicijnfleschje, dat dokter
Potter haar zoo schoorvoetend op dien
gedenkwaardige® ochtend had toeven,
trouwd, en, wat er (nu nog in Was,
schonk zij in een glas, géén acht slaand
op Christopher's stil verzet.
Ursula nam het glas in d'e hand en
boog zich over het bed; mfaar ©er zij
het aan de witte lippen bracht, scheen
dé waarheid tot haar djoor te dringen1.
Ze stondi nu weer recht op, keek' verwil
derd om zich heen em liet onverhoeds
het glas op den grond vallen, waarna' zij
kalm sprak:
