ABONNEMENT;
ADVERTENTIE*
Vriidao 18 Sent 1981 zierikzfesche courant 88ste jaargang - No 12209 Inzeni'n? den
VTIJUdg 10 oepi. ISOI, ZIEK!KZ_ESCHE COURANT. D||| L DE L102E| mtojumm.,., u I HDSTPM gave vóór 10 ure.
EERSTE BLAD
Inzending Advertentiën
DIENSTPLICHT.
„V RE_ES".
FEUILLETON.
Liefdi Int zich niet dooden.
Ook de tegenwoordige groote pakken
E. HOWjÜt
ZIERIKZEE.
Ontvangen
in Wolvild,
Haarvild en
Velours.
Nieuwste modellen
en kleuren.
Vanaf 2.25 Gld.
ZIE ETALAGE.
ALLEEN NIEMRAAT D 236.
Algemeen Overzicht.
SPOOR'/ IP MOSTERD
IHrajHEEREN BAAI
i.
X1«
WEENER ZANDGEBAK
Rust, kalmte en
zelfbeheersching
Prijs p. 3 maanden ƒ1.60, franco
p. post ƒ1.80. Voor het buitenl.
per jaar ƒ10.—. Afzonderlijke
nummers 6 cent. Verschijnt des
Maandags, Woensdags en Vrij
dags. Tel. No. 82. Postgiro 187677.
Zierikzeesche Nieuwsbode
van 1—3 regels 60 ets., van 4
regels en daarboven 20 ets. per
regel. Reclames 30 ets. per regeL
Bij contract belangrijke korting.
Olt rnimmir bestaat uit 2 blades.
(Jitarlljk 10 aar op dea dag f. aitgaaf
ZIJ, dia zich van af heden op
ons blad abonnearan, ontvangen
da tot f Oct. a.s. varschljnsnde
nummers gratis.
Ondsrzoak van Vsrlofgangtrs.
De BURGEMEESTER van Zierikzee
brengt ter kennis van de hieronder ver
melde dienstplichtigen, dat zij op Woens
dag 21 October 1931, des voormiddags
10.80 uur, te Zierikzee, in bet Stadhuis
moeten zijn tot het ondergaan van het
onderzoek, bedoeld in artikel 41, derde
lid, der Dienstplichtwet:
1. MARTIN HENRI ANTOINE CORNEIL-
LE MARIE BROUWERS;
2. CAROLUS FRANCISCUS JACOBUS
GALLE.
De gevolgen, welke aan het niet-ver-
schijnen verbonden zijn, zijn opgenomen
in een publicatie, aangeplakt aan het
aanplakbord van bet Stadhuis.
Zierikzee, den 18en September 1931.
De wnd. Burgemeester van Zierikzee,
A. TIMMERMAN Cz.
Wie kent niet de toovermacht, die de
illusie van de vrees op de menschen
uitoefent? Wie kan zeggen van zich
zelf, dat hij nimmer door vrees gekweld
werd?
Want de vrees is een wreede, jmee-
doogenlooze kwelduivel, die al het mooie
van ons leven in zijn tegendeel ver
anderen doet, waardoor geluk in ongeluK
verkeert. Vrees is v.oor den meusch
een der grootste verwoesters. Een of
andere vrees of angst, heimelijk gekoes
terd, benauwend als een nachtmerrie, en
voortdurend dreigende, is de oorzaak van
een tal van inwendige moeilijkheden, die
de bron vormen van veel lichamelijk en
geestelijk lijden. En er zijn zoovele vor
men van vrees. Vrees voor den dood,
voor ziekte, voor het verlies van dier
bare verwanten of vrienden, voor het
kwijt raken van een ambt of van stof
felijk bezit. Vrees ook voor menschen
en omstandigheden en vooral ook in
den tegenwoordigen tijd, vrees voor al
les, wat een duistere toekomst ons aan
onspoed brengen kan.
Wellicht is in der menschengeschiedenis
de vrees nimmer zoo oppermachtig ge
weest als thans.
Niet alleen enkelingen, maar gansche
volkeren, die vroeger als voorbeeld gol
den van energie en sterk optimisme,
worden, nu gevangen gehouden door haar
noodlottigen greep. Boordevol vrees zijn
de harten van millioenen menschen en
menigeen siddert reeds, nu hij in de
verte het gerommel meent waar te ne-
Uit het Engelsch
van
L. G. MOBERLY.
27 Nadruk verboden.
„Maar nu droom je niet", antwoordde
zij rustig en haar ontroering verbergend.
„Ik heb gehoord, dat je ziek was en
nu kom ik je eens opzoeken."
„Ze komt mij opzoeken?" Er kwam
een gelukkige glimlach pp zijn verma
gerd, bleek gezicht. „Dat vind ik aardig
van je Olive."
„Je moet gauw weer beter worden,
Toby. Ik vind het zoo akelig dat je
ziek bent."
Weer glimlachte hij.
„Jou te zien doet mij meer goed dan
flesschen vol medicijnen", zei hij met
een poging tot scherts. Én toen: „hoe
wist je dat ik ziek was?"
„Ik hoorde het heel toevallig en ik
ben dadelijk hier heen gegaan."
„Dadelijk hierheen gekomen Wat
schattig van je! Je bent onbetaalbaar
kind", ging hij voort, met een vleug
van zijn oude opgewektheid, die Olive
bijna pijn deed.
„Hoor eens, ik ben niet hier gekomen
,om mij complimentjes aan te hooren
zei ze, op zijn scherts ingaand. Het doel
van mijn komst is om je aan het ver
stand te brengen, dat het mijn liefste
wensch is, dat je zoo gauw mogelijk
weer beter wordt!"
GEEN CADEAUX ETC.
100% WAARDE VOOR UW GELD
20 ZAMBOS SIGARETTEN 25 CENT
dragen dit handelsmerk, de garantie voor
zuiverheid en kwaliteit, Quaker havermout
is alleen echt in de geel-blauw-roode origineele
Quaker;
verpakking. Verzamel de bons voor zwaar
verzilverd tafelzilver zonder reclame erop,
.welke zich in elk pak
bevinden.
Naast Maubalhandal Gebr. LOKKER.
men van een vreeselijk dreigend on
weer, dat over de arme menschenwereld
zal losbarsten.
In zulke tijden van algemeenen nood
is de vrees zwaar besmettelijk, zoodat
bijna iedereen het gevaar kan loopen
om door haar te worden aangetast of be
staande vreezen op onrustbarende wijze
te zien verergeren.
Wij zien alleen dat, waarvoor onze
oogen geopend zijn. En wie zich in som
bere gedachten inwerkt, die ziet alleen
nog het droefgeestige, dat hem overal
tegemoet treedt, waarheen hij zich ook
wende erf keere. Van alle zijden stroomt
het op hem aan, hem neerdrukkend en
omhullend als een ondoordringbaar duis
ter. Zoo worden er velen door de vrees
voor de toekomst verhinderd het tegen
woordige te genieten en toch hangt de
gansche toekomst van den mensch on
veranderlijk van het Heden af. Hij Kan
wel de werking van die wet vertra
gen, maar niet verhinderen. W;ant slechts
het oogenblik, waarin we leven, behoort
ons toe en buiten dat niets van tijd en
ruimte. Het heden is onze eeuwigneid
en hoe meer we daarin uitsluitend en
dieper leven, zooveel te minder kan het
verleden ons kwellen of de toekomst
ons verontrusten. Dat wil echter geens
zins zeggen, dat we ons daarom niet
met verleden of toekomst zouden mogen
bemoeien, of ook, dat we het uitzient
op beide verliezen zouden. We krijgen
hierop zelfs een beter kijk, juist om
dat we losser van het tijdelijke komen
te staan.
Meteen zal ook de vrees in 't niet
verzinken, daar zij slechts een der ban
den is, die den sterveling aan de aarde
en het tijdelijke kluisteren. En hoe min
der de mensch begraven is in de stof,
hoe minder sterk die band der vreeze
zal blijken te zijn.
In tijden van zwaren tegenspoed wordt
men op het bestaan van dergelijke ban
den duchtig beproefd. Bittere ervaringen
kunnen dan ons deel zijn, maar zoo zij
goed begrepen en verstaan worden, blij
ken zij onze trouwe opvoeders te 'zijn,
die ons den waren weg wijzen en duis
ternis in licht verkeeren doen.
Geteisterd ChinaOnrust op de
Engelsche vloot. De Ronde Ta
fel-conferentie.
Reeds jaren achtereen verkeert het
groote Chineesche rijk in een toestand
van de grootste wanorde, door het nooit
rustend onderling gekrakeel, terwijl het
door groote natuurrampen aanhoudend
wordt bezocht.
Thans heeft de machtige Jangtse-stroom
haar bedding verlegd, met al de gevol
gen daarvan.
Een luchtreis van Nanking naar Han-
kau een afstand hemelsbreed van 500
K.M. - is thans als een Oceaanvlucnt.
zoo meldt Reuter uit Sjanghai aan de
Engelsche bladen, want de overstroomin
gen hebben China under een zee van ver
schrikking 'bedolven.
Van Nanking af is er water, zoover
het oog reikt, waaronder tallooze dor
pen en honderden kleine steden liggen.
Jonken varen er thans zonder eenige be
lemmering overheen.
Wij vlogen over een eiland, zoo 'be-
„Ik weet niet of dat ooit weer net
geval 'Zal zijn", fluisterde hij bedrukt.
„Ik geloof niet, dat ik daar veel kans
op heb. Het is zoo deksels moeilijk om
gauw beter te worden, Olive."
„Kom, kom, Toby, wat is dat voor
malligheid!" Wat 'n pessimisme". Even
zweeg Ze, toen liet ze haar luchtigen
toon varen' en zei ernstig: „Toby, ik
zqu 'zoo dolgraag willen, dat je gauw
weer beter werd."
Zwijgend staarde hij haar een oogen
blik aan. Toen vroeg bij langzaam:
„Olive, 'zeg je dat nu maar om mij
wat 'op te beuren of...."
„Absoluut niet! Ik meen het uit den
grond van mijn hart. O, Toby, Toby....
even aarzelde ze. „Heb je nu nog niet
begrepen, dat ik je ben komen opzoeken
om je vergiffenis te vragen?"
„Vergiffenis vragen?"
„Ja." Ze stond op, knielde naast het
bed en greep zijn doorschijnende hand.
„Ik heb nu ingezien, dat het meer dan
(dom van mij was om mezelf wijs te
maken, dat mijn carrière alles voor mij
beteekende. Dat was een vergissing,
Tobyl"
Zijn doffe oogen begonnen te schit
teren en op zijn wangen kwam een
zwakke kleur. Zacht trok hij zijn hand
uit ide hare en streelde haar vingers.
„Zeg je dit allemaal alleen uit mede
lijden .of om mij een beetje tel troosten?"
vroeg hij aarzelend.
„Hoe kom je erbij? Toen ik hoorde
dat je hier lag en niet goed was, be
sefte ik, ja, met een schok, zou ik bijna
zeggen, dat mijn heele carrière mij niets
kon schelen, geen steek! Het eenige wat
mij (nog kon schelen was dat jij weer
beter werd. Je moet beter worden, Toby,
begrepen."
„Ja. En ik zal beter worden pok. Ben
je nu tevreden? En...." het duurde een
oogenblik eer hij voortging: „,Je neemt
dus alles terug van wat je gezegd hebt
over je eigen leven leiden en zoo* meer?"
„Alles! Als jij het prettig vindt, Idat
ik niet mijn eigen leven leid, maar het
jouwe deel', ben ik tot je dienst, ouwe
jongen!"
Zijn plotselinge lach deed de verpleeg
ster bezorgd om het scherm kijken, maar
een blik iop het gezicht van haar patiënt
stelde haar onmiddellijk gerust.
„,Goed?" vroeg Olive vroolijk.
„Prachtig", was het antwoord. En de
verpleegster naderbij roepend, ging
Toby voort:
„Deze visite heeft mij meer goed ge
daan (dan jullie heele apotheek zou
kunnen doen. Ik ben vastbesloten om
mijn leven duur te verkoopen, zuster.
Ik heb weinig lust iom inu alïdeze schoone
aarde vaarwel te zeggen."
De verpleegster keek Olive, die onder-
tusschen was opgestaan, nieuwsgierig aan.
„Hij moet zich nu maar een beetje
rustig houden", zei Olive zacht, „maar
ik gelpof niet dat ik hem veel kwaad
gedaan heb."
„Kwaad gedaan?" herhaalde hij op
gewekt. „Je hebt mij opstandig ge
maakt l" Even zweeg hij en toen klonk
het vleiend: „Olive, je komt toch nog
eens gauw terug?"
„Heel gauw", beloofd© zij, terwijl Zij
zijn hand een oogenblik vasthield,
„lederen dag, als ik mag".
VRAAGT f\ Let op het Fabrieksmerk
ECHTE FRIESCHE
20-50cf. perons^
c/Helanpe. van rijpe, tabakken
schijft degeen die den tocht maakte, dat
met menschen bedekt was als met vlie
gen. Voor het meerendeel waren zij zon
der bescherming tegen de meedoogen-
Iooze zon. Zij hadden blijkbaar ook geen
voedsel. Het eenige water om te drin
ken was het gele water van de over
strooming, door den wind tot golven
opgezweept, die aan hun voeten braken.
Zij hadden geen booten en hadden geen
hoop meer.
Overal drijven rieten daken rond, die
hun eigen droevig verhaal vertellen. De
meeste zitten vol gaten, blijkbaar als
gevolg van het feit, dat de bewoners
der huizen, waartoe deze daken behoor
den, voor hun leven vochten toen het
water hun woningen binnendrong.
De verbittering, welke onder de beman
ning der Engelsche vloot is gewekt door
de soldijvermindering, tengevolge van de
noodzakelijk geachte bezuiniging ook op
de tractementen van de ambtenaren en
beambten, is van dien aard gebleken, dat
de admiraliteit zica verplicht heeft ge
zien de verdere uitvoering van het ma
noeuvre-program te staken en de sche
pen naar de havens terug te roepen. In
middels zullen de bezwaren tegen de
vermindering der soldijen en tractemen
ten door de marine-autoriteiten worden
onderzocht.
Dat de uitingen van de bestaande on
tevredenheid over de mate en wijziging
van de verlagingen (van gemiddeld 25
pet.) zulke afmetingen hebben aangeno
men, dat de admiraliteit zich genoopt
heeft gezien tot een dergelijken maat
regel voor de anders zoo grondig 'ge
disciplineerde Britsche vloot ;over te gaan,
geeft te denken en doet veronderstellen,
dat men hier met een vrij krachtig ver
zet te doen moet hebben.
Uit mededeelingen van de „Daily Tel."
blijkt, dat er in de Schotsche havenplaats
Invergordon, waar de hoofdmacht van
de Atlantische vloot bijeen is getrokken
voor de jaarlijksche manoeuvres, feiten
zijn voorgevallen, welke een ernstige in
breuk beteekenen op de discipline.
Nader is gebleken dat de agitatie een
gevolg is van communistische propagan
da. In de cantine, waar de matrozen
een bijeenkomst hebben gehouden, wer
den verscheidene exemplaren van de com
munistische „Red Flag" gevonden. Com
munistische agitators hebben geruchten
in omloop gebracht, waarin een overdre
ven voorstelling werd gegeven van de
soldij-verlaging.
De houding van de manschappen is
die van lijdelijk verzet; de toestand is
echter rustig en men wacht met vertrou
wen ide beslissing van de Admiraliteit af.
In het geheel zijn 16 schepen bij de
gebeurtenissen betrokken.
De bekende Britsch Indiër, Gandhi, is
te Londen aangekomen voor belangrijke
kwesties met het Moederland en even
als de legendarische koning Arthur zijn
ridders vereenigde om de „ronde tafel",
hebben de Engelsch© bewindhebbers den
Britsch-Indiër uitgenoodigd met hen aan
de ronde tafel plaats te nemen, om
belangrijke, diepingrijpende vraagstukken
de toekomst van Engeland ©n Britsch-
Indië rakend, te behandelen.
„Olive, zo,u je me.... zou je ime) ©en kus
willen geven?" vroeg hij half-smeekend,
half-plagend, „bij wijze van onderpand?"
De verpleegster had zich weer be
scheiden terug getrokken en Olive boog
zich over hem heen en drukte een kus
op zijn gloeiend voorhoofd.
„Daar, bij wijze van onderpand", zei
zij izacht, „als garantie dat ik ieder woord
gemeend heb."
HOOFDSTUK XVIII.
Eva's bekentenis.
Verwondert keek Rupert op, toen er
Zacht op de deur van zijn atelier ge
klopt werd, maar zijn verwondering ver
anderde in blijschap, toe nhij Eva op
den drempel zag staan.
„Kind, wat aardig van je", riep hij
opgewekt uit, terwijl hij haar haastig
tegemoet liep en haar beide handen nam.
„Ik stond al op het punt om! te zeggen,
dat ik niet gestoord wil worden, maar
nu jij het bent...."
Hij zweeg en wilde haar in zijn armen
nemen, maar zij ontweek hem, alsof zij
bang voor hem was en staarde hem een
oogenblik aan zonder iets te zeggen.
„Zeg liefste", vroeg hij bezorgd. „Je
kijkt alsof er iets aan scheelt. Wat) is er
Eva
„Den heelen nacht heb ik er over lig
gen nadenken, dat ik naar jou toe moest",
antwoordde zij somber. „Ik wilde het
niet, maar ik moest, Rupert."
Haar stem klonk toonloos en Dane
keek haar verbijsterd aan.
„Kindje, ik begrijp er niets van", zei
BtStt
Onz* tweede epeoialiteit,
na beschuit, Is het
voor sleohts 25 cent per
i pond of 12 oent per ons.
PROBEERT U EENS
HTS N I E U WSZ
PREDIKBEURTEN.
Zondag 20 September te Zierikzee.
Ned. Heiv. Eevk.
Nieuwe Kerk. 10 ure, ds. Voors.
Kleine Kerk. 10 ure, ds Barnouw.
Ds. Bamouiü hoopt Zondag 27 September
in de Nieuwe Kerk gelegenheid te geven tot
Doopsbediening
Aangifte Vrijdag 25 September van 10 tot
1 uur, bij Mej. Costerus, Meelstraat B 58.
Lnth. Kerk.
Geen dienst.
Geref. Kerk,
10 80 en 6.80 ure, dr. v. Lonkhugzen.
Qhi. Geref. Kerk.
9.80, ds. Hoogendoorn, 2 Leesdienst en 6
ure, ds. Hoogendoorn (oude tgd).
Ivangeliratie JexuSl.
7 ure, Samenkomst.
Ond-Geref. Gem.
9.30, 2 en 6 ure, de heer P. Beekman van
Veenendaal (oude tgd).
keeren weer terug na het gebruik van
MIJohard's Zonawtablotten.
Glazen Buisje 75 et.
Bij Apoth. en Drogisten.
Gandhi heeft daar voorlezing gedaan
van zijn mandaat, waarin het Nat. Indisch
Congres 'zijn wensch uitspreekt, dat het
te bereiken doel de volledige onaf
hankelijkheid van Britsch-Indië niet
uit het oog wordt verloren.
Ter voorlichting deelde Gandhi mede,
dat het Congres een „partnership" van
Indië met Engeland wenscht, zoo moge
lijk een onverbreekbaar deelgenootschap,
want, 'zoo verklaarde de Britsch-Indiër,
het is ook in het belang van Engeland
een Indië aan 'zijn zijde te hebben, dat
niet .ontevreden en rebelseh is, maar de
zorgen van Groot-Brittannië mee helpt
dragen. Zoo hoopte hij straks Londen
te verlaten met de overtuiging, dat de
weg naar een eervolle en gelijkgerech
tigde 'deelgenootschap tusschen -Enge
land en Indië is gebaand.
hij zacht. „Waarover heb je dan zoo
liggen piekeren?"
Zij gaf geen antwoord en vriendelijker
nog dan eerst ging hij voort. „Wat kijk
je mij toch aan. Wat is eb Eva? Heusch,
wat er ook aan scheelt, we kunnen het
met z'n beide altijd wel weer in orde
brengen. Heb je soms een brief ontvan
gen idie je overstuur gemaakt heeft, of
ben je geschrokken door die plotselinge
komst van je oom?"
Hij glimlachte in de hoop, dat zij zijn
glimlach zou beantwoorden. Maar ze
bleef maar angstig staren en schudde
langzaam het hoofd.
„Ik.... ik weet niet, hoe ik het je ver
tellen zal", stotterde Zij. „En toch.... moet
ik je alles vertellen. Mijn geweten laat
mij igeen .oogenblik met rust, Rupert,
geen oogenblik." En wanhopig wrong
zij haar handen.
„Je geweten?" herhaalde Rupert ver
baasd. „Wat bedoel je toch Eva? Is
er sedert gisteren iets gebeurd?"
„Neen", glimlachte ze bijna droevig.
„Niet sedert gisteren? Wel langer ge
leden."
Rupert keek haar vragend aan.
„Als je alles weet zul je mij haten.
Je zult het mij nooit willen vergeven.
Je hebt gezegd, Rupert", ging zij zacht
voort, dat je bedrog niet kunt uitstaan".
„Bedrog? Wat praat je van bedrog?
In vredesnaam, Eva, vertel mij toch wat
er is! Ik begrijp er niets van; waarom
zie er zoo ellendig uit? Kom meisje,
vertel mij alles." Hij deed een stap) naar
voren en raakte Zacht haar arm aan,
maar zij huiverde en deinsde achteruit.
(Wordt vervolgd
