Zierikzeesche Nieuwsbode
VIERDE BLAD
Als het oude jaar gaat
scheiden.
Het meisje uit de Stad.
bahoorinde bij dt
fin Woanidag 1 Jan. 1930, no. 11846.
„En noit bezweeck mijn moed in droeve
nederlaegen:
Noch 'k blies my zeiven op in voor
spoed, noch zocht roem
In 's vijands ondergang; hoe noode ick
vyand noera
Die onverzoenelijck zich tegens my ver
zetten..."
(Gysbrecht van Aemstel Vondel).
Het is een vrijwel internationaal ver
schijnsel, dat de menschen, zoo tegen
het tijdstip dat het jaar ten einde spoedt,
zich een oogenblik (of wel op een be
paalden dag: Dankdag) er toe zetten, om
met gevoelens van dankbaarheid het vele
goede te gedenken, dat hen in het afge-
loopen jaar gewerd. En daarvoor dank
baar zijn. Al geven allen er zich geen
rekenschap van, waarom zij dit doen,
in den grond bestaat toch 't gevoelen,
dat het goed is om dankbaar te zijn.
Voor de groote dingen en voor de klei
ne evenzeer, omdat juist die dankbaar
heid voor de kleine dingen, ons in staat
stelt de grootere te ontvangen.
Ja zeker, het is een goed ding: dank
baarheid. Ér is geen eigenschap, die be
ter de moreele en geestelijke natuur be
hoedt, dan die der dankbaarheid. De
mensch, die zich ernstig bewust is van
zijn zegeningen en die daarvoor dank
brengt aan den gever van alle Goed,
heeft een kracht in zijn leven gebracht,
die het fijngevoelig en frisch houdt. De
mensch, die door het leven gaat en de
dingen als vanzelf sprekend aanvaardt,
die nooit innerlijk eens nederig gestemd
wordt door een sterk besef van al het
geen hij ontvangen heeft als een onver
diende gave, is een hardleersche leer
ling in den levensschool... Dankbaarheid
bewaart ons voor het gevaar van ver
waandheid. De mensch, die bewust is
van het feit, hoeveel meer er voor hem
gedaan is dan hij ooit kan terugbetalen,
zal nooit in de dwaze, opgeblazen ge
woonte vervallen, van zich zelf een „self
made man", een man die zich zelf (d.w.z.
zijn carrière, zijn succes in 't leven) ge
maakt heeft, te noemen. Er zijn geen
„zelf-gemaakte" menschen. Wij allen
staan op de schouders van hen, die voor
ons gingen, die ons hebben opgeheven,
die zichzelf hebben gegeven, opdat wij
het leven meer overvloedig mochten heb
ben. De gewoonte der verwaandheid is
een van de ergste tragedieën, die aan
des menschen geest en ziel overkomen
kunnen.
En er is geen zekerder weg om er
aan te ontkomen, dan de gewoonte
der dankbaarheid aan den Gever van
alle Goed, van Wien we alles ontvangen
hebben, en aan anderen, die ons zoo
veel gegeven hebben. Dankbaarheid be
hoedt ons voor een dor leven. Charles
William Elliot, die eens president van
de Harvard Universiteit was, en die dui
zenden studenten heel intiem kende,
placht te zeggen dat „het meest doel
treffende beroep dat ik kon doen, om
menschen terug te houden van een le
ven van verkwisting en zelfvernietiging,
was het naar voren brengen, hoeveel
hun ouders en familie's voor hen had
den gedaan. Wat een teleurstelling het
voor hen zou zijn, als ze hun levens
verwoestten! Met andere woorden, het
was een beroep op het motief van eer
biedige dankbaarheid. Zonder deze ge
woonte van dankbaarheid verliezen we
een van de sterkste stutten, die we kun
nen hebben
Wanneer wij in dien geest bij den le
FEUILLETON.
Uit het Engelsah van H. A. VachelL
17
George veegde het zweet van zijn voor
hoofd, terwijl ze hem vertelde wat er
gebeurd was. Haar stem klonk hem als
muziek in de ooren.
Je was toch zeker doodsbang?
Ik wist, dat je me vinden zou.
Héb je je bezeerd?
Dat heeft niets te beteekenen!
Bewondering flikkerde in zijn oogen.
Hij wendde zich tot de overige mannen
en zei trotsch:
Jongens, dit is juffrouw Goodrich!
Ze namen den hoed af, verbijsterd
door haar glimlachende kalmte. Hazel
wist, dat ze in de war waren. Ze trilde
inwendig van zegepraal en glimlachte
lederen man op zijn beurt toe.
Ik dank u allen wel, dat u gekomen
bent, zei ze vriendelijk. Ik schaam
me, dat ik zooveel moeite veroorzaakt
heb.
Hoeral riep George uit.
Hoe gaat het met het veulen? vroeg
Hazel.
Dat was de bekroning, de triomf van
den beschaafde, vanaf de wieg opgevoed
om onbeschaafden te imponeeren en be
wondering af te dwingen.
Ze was niet eens bang, zei George
bewonderend tot de mannen, die ernstig
knikten.
Ik wist, dat je me vinden zou, her
haalde ze.
vensavond van het oude jaar staan, en
ons gemoed vervullen met den vrien-
dcljjken glans der dankbaarheid, dan zal
het besef van het goede dat wij in het
afgeloopen jaar ontvingen, ons de over
tuiging, het weten en het vertrouwen
schenken, dat het nieuwe jaar dat wel
haast aanbreekt, ons evenzeer veel goeds
zal doen geworden.
Dit moment van dankbaar gedenken
en overzien van het afgeloopen jaar, is
een bereiken van een geestelijke berg,
waarvan K. B. Oborn zoo treffend zegt:
,,'s Levens hoogste vreugde behoort aan
hem, die na een strijd op een geestelijke
berg staat en eerst terugblikt op het dal,
van waaruit hij is omhoog geklommen, en
dan op ziet - naar een hoogere top, die
het doel van morgen zal zijn
Zoo kan het voor ons ook, na den
zoogenoamden levensstrijd van een af
geloopen jaar, een groote vreugde zijn
terug te blikken op het dal, en dan op
te zien, vol vertrouwen, naar weer een
hoogerer. top, voor morgen. Het „mor
gen' van den voortschrijdenden tijd:
een Nieuw Jaar.
Uit Stad en Provincie.
HAAMSTEDE. Vergadering van den ge
meenteraad, gehouden op Woensdag 18
December. Aanwezig alle leden. Na ope
ning door den voorzitter, jhr. L. van
Citters, worden geloofsbrief en verdere
bescheiden van het nieuw benoemde
raadslid, dhr. M. Dijkman, door een com
missie, bestaande uit de heeren Bolle,
v. Galen en Landegent onderzocht en
in orde bevonden. Dhr. Dijkman wordt
daarop na beëediging als raadslid toege
laten, waarbij de voorzitter den wensch
uitdrukt, dat dhr. Dijkman in 't belang
der gemeente werkzaam moge zijn. De
begrooting 1930 van den gemeenschappe-
lijken vee- en vleeschkeuringsdienst van
den kring Brouwershaven, in ontvang
en uitgaaf met f 3000, wordt z. h. st. goed
gekeurd. Naar aanleiding van een schrij
ven van het betrekkelijke comité Hoorn
c.s. inzake het adres om een gunstiger
conditie der onderwijzersjaarwedden in
gemeenten der 3e klasse, ten opzichte
van de gemeenten der 1ste en 2e klasse,
teneinde gestadige verwisseling van het
onderwijzend personeel op 't platteland
te voorkomen en daardoor 't onderwijs
op een beter peil te houden, ontstaat
eenige discussie. Het voorstel van B. en
W. om adhesie te betuigen, wordt ten
.slotte met 5 tegen 2 stemmen (tegen de
heeren Braam en Dijkman), aangenomen.
In verband met een verzoek van het
Centraal Archief en Inlichtigingsbureau
inzake maatschappelijk hulpbetoon om van
gemeentewege als contribuante toe te
treden, wordt op voorstel van B. en W.
besloten voorloopig niet toe te treden. Op
een verzoek om subsidie door de Ned.
R.K. Volkszangvereeniging volgt eveneens
.een afwijzende beschikking. De jaar
wedde en pensioengrondslag van den ge
meente-ontvanger worden ingaande 1 De
cember 1929 vastgesteld op f450. Thans
volgt benoeming van een vierde vaste
leerkracht aan de openbare lagere school
ingaande 1 Januari 1930. Als zoodanig
wordt met algemeene stemmen benoemd
dhr. D. C. Steur, No. 1 der voordracht,
thans tijdelijk onderwijzer aan deze
school. Daarna doen B. en W. het voor
stel de onderwijzerswoning te verhuren
aan het hoofd der openbare lagere school,
dhr. C. de Bruin, voor een bedrag van
f 300 per jaar. Dhr. Braam heeft daar
tegen, evenals bij vorige verhuring be
zwaren weth. Gilijamse zegt, dat deze
oplossing voor de gemeente de voordee-
ligste is; voorzitter en de meeste raads
leden gaan hiermede accoord, waarna
het voorstel met algemeene stemmen
wordt aangenomen. Inzake ziekengeld
regeling van gemeentepersoneel, vallende
onder de Ziektewet, adviseert weth. Blom
tot aansluiting bij een bedrijfsvereeniging
in deze „De Samenwerking", vermoede
lijk gevestigd te Amsterdam. Besloten
wordt aan genoemde instelling te be
richten, dat van gemeentewege 't voor
nemen tot aansluiting bestaat. Ten slotte
HOOFDSTUK VII.
Dat met een bui eindigt.
Dien avond ging Hazel vroeg naar bed.
Ze was te opgewonden om te slapen
en tusschen juffrouw Spragge's nogal
grove linnen lakens huiverde ze. Het on
gelukkige lot van den condor kon best
het hare eens worden 1
Kon zij gelukkig zijn in Spragge's val
lei? Haar verbeelding verplaatste zich
naar het familie-kerkhof. Hoe vreeselijk,
om op zoo'n plek, begraven te worden.
Hoe... eenzaam! En de naaste dokter
woonde in San Lorenzo, mijlen en mijlen
weg! Zou ze George kunnen overhalen
zijn vallei te verlaten? Het was een troost
te bedenken, dat zij rijker was dan deze
bazige man. Met haar geld en met wat
hij, had overgespaard, kon hij in zaken
gaan, zaken, die zijn speciale energie
en kundigheden konden boeien. Hij kon
handel drijven in vee en paarden. Zij
zou dan natuurlijk ook in Oakland kun
nen wonen, in haar eigen huis, in haar
eigen milieu. Als George veel succes had,
zou ze misschien naar San Francisco kun
nen oversteken en een vooraanstaand lid
van de Groote Wereld kunnen worden.
Ze had een hekel aan Spragge's vallei.
De herinnering aan wat ze had doorge
maakt, toen ze merkte, dat ze alleen
was, zou haar altijd bijblijven als een
onuitwischbare schrik. Dat avontuur nog
daargelaten, bleef er nog bovendien de
eenzame ligging van de hoeve en de be
treurenswaardige afwezigheid van „ver
wante zielen".
komt in bespreking #de opruiming der in
de kom der gemeente b slaande asch-
bakken en de aanwijzing eener betere
bergplaats voor vuilnis. Dhr. Gilijamse
acht den tegenwoordigen toestand on
houdbaar, waarmee de Raad in zijn ge
heel accoord gaat.' Verschillende berg
plaatsen worden besproken, waarbij men
telkens op bezwaren stuit. Op een voor
stel van dhr. Blom wordt m. a. st. be
sloten te trachten voorloopig voor één
jaar een ophaaldienst der vuilnis en een
opberging daarvan .buiten de kom der
gemeente aan te bésteden. Dhr. Braam
doet daarna nog enkele vragen omtrent
de aanplanting van boomen in de kom
der gemeente, welke vragen door den
voorzitter worden beantwoord. Nadat nog
door den voorzitter eenige mededeelin-
gen omtrent het verbod van het wei
den van vee langs de openbare wegen
enz. zijn gedaan en hij den leden heeft
gedankt voor de genoegelijke samen
werking in 1929, wordt de vergadering
gesloten.
BROUWERSHAVEN. In de op Woens
dag j.l. gehouden vergadering van den
gemeenteraad, waren, behalve dhr. Pan-
nekoek, alle leden aanwezig. Ook dhr.
burgemeester was weder aanwezig. Na
lezing der notulen en mededeeling der
ingekomen stukken, wordt m.a.st. beslo
ten tot aankoop van 1000 dakleien voor
het stadhuis. Hierna komt in behandeling
het voorstel van B. en W. tot uitbrei
ding der rioleering in de gemeente en
wel in de Sleepstraat, achter een ge
deelte der woningen in den Zuiddijk, het
Spuislop, en verder in den ouden Spui-
boezem, met aan aansluiting uit de Poort-
dijkstraat tot aan den duiker in den
wal. Het voor dit werk opgemaakte be
stek en de teekening wordt nader toe
gelicht door den gem.-opzichter, die daar
toe aanwezig was. Dhr. Priem zou gaar
ne zien, dat het werk uitsluitend door
ingezetenen werd uitgeoefend. B. en W.
willen zulks ook. en voor de aanbesteding
uitnoodigen, alleen inwoners der gemeen
te. In het bestek wordt nog een bepa
ling opgenomen, dat door den aannemer
voor grondwerk alleen werkkrachten uit
de gemeente te werk gesteld mogen
worden. Overigens gaat men accoord met
het opgemaakte bestek wat dan ook m.
a.st. wordt goedgekeurd. B. en W. wor
den gemachtigd het werk na aanbeste
ding te gunnen. De voorzitter dankt den
gemeente-opzichter voor zijn aanwezig
heid en toelichting. Met ingang van 1
Januari 1930 wordt m.a.st. tot keurings
veearts hoofd van dienst benoemd dhr.
J. Stevense, thans tot genoemden datum
in gelijke betrekking. Dhr. Verhoeff vindt
hierna gelegenheid bezwarèn te uiten te
gen de wijziging van het Bijzonder Reg
lement van het Waterschap Schouwen,
in 't bijzonder tegen de bepalingen be
treffende bijdrage door de eigenaars van
gebouwde perceelen. Op zijn voorstel
wordt dan ook m.a.st. besloten bij de
Kroon teger. deze regeling bezwaren in
te brengen. Dhr. Ringelberg zegt verno
men te hebben, dat, tengevolge van de
wijziging der Armenwet, in het vervolg
B. en W. toestemming moeten geven voor
het houden van een collecte door een
armbestuur. Hij zou gaarne zien dat B.
en W. overgingen aan de Diaconie der
Herv. Kerk, in het vervolg weigerden
deze collecte te houden. Bij verpachting
van landerijen worden de niet-leden der
kerk uitgesloten, mede te pachten, maar
wel worden dezen ook bezocht met de
collectebus. Dhr. Verhoeff meent d^t de
toestand der financiën der diaconie van
zoodanigen aard is, dat zij gemakkelijk
de collecte kan missen. B. en W. zullen
met de meening der raadsleden bij hun
beslissing rekening houden.
Hierna sluiting.
LANDBOUW m VEETEELT.
„BLAUW" BIJ AARDAPPELEN.
Evenals het vorige jaar treedt dit jaar
ook weer „blauw" bij aardappelen op,
hetgeen waarschijnlijk geweten dient te
worden aan de slechte werking der bo
Langzamerhand kwam het besluit met
George te trouwen en hem uit zijn val
lei weg te halen, vaster te staan. Binnen
enkele dagen zou hij haar vragen, zijn
vrouw te worden. Hij zou er op staan;
dat zij hem een antwoord gaf. De toe
stand vereischte vrouwelijke tact. Zij zod
gedwongen zijn, comedie te spelen, want
de harde bekentenis, dat zij zijn huis
haatte, zou hem diep treffen. Het móest
hem aan het verstand gebracht worden,
dat hij zijn omgeving was ontgroeid, dat
dat Spragge's Hoeve hem naar bene
den haalde.
Ja, ja, jal Ze wou George hebben.
Voordat ze ging slapen, had ze zich
in den geest op een schitterende wijze
van moeder Spragge en van Samantha
ontdaan. Ze had ontdekt, dat juffrouw
Spragge voor de helft eigenares van de
hoeve was, en volgens George kon Sa
mantha de boerderij drijven. Heel goed,
dan moesten de twee vrouwen die ver
der besturen. Het zou wreedheid zijn te
willen, dat juffrouw Spragge de vallei
zou verlaten. Na haar dood zou alles
dan verkocht kunnen worden.
Eind-elijk viel Hazel in slaap, maar ze
ontwa.akte al gauw met een raar ge
voel, dai er iets niet in orde was. De
nieuwsgierigheid kreeg haar opnieuw te
pakken. Nieuwsgierigheid... maar dat wist
ze laiet». had haar verleid, met George
kennis te maken, omdat hij zooveel ver
schilde van andere mannen. Nieuwsgie
righeid had de vluchtige kennismaking
in vriendschap omgezet en haar er toe
gebracht om zijn invitatie aan te nemen,
en zich in de wildernis te wagen. Ver
volgens was die nieuwsgierigheid oor
demkali onder den invloed der droogte.
Daardoor springt de werking van kali,
in oplosbaren vorm in rijkelijke hoeveel
heden gegeven, dit jaar weer bijzonder
in het oog. Op de proefvelden vooral
te Hêdel en te Ammerzoden kwam dit
ook weer prachtig tot uiting.
De proefmonsters van het Centraal-
p roef veld te Hedel geven buitengewone i
opvallende resultaten; de aardappelen I
met kali zijn hard en mooi gaaf, die
zonder kali zijn sponsachtig en thans
reeds zeer sterk blauw.
Dit is dus wel een bewijs dat een
ruime kaligift van het grootste nut is.
Het verdient daarom aanbeveling om vóór
1 Januari kalizout 40 °/o toe te dienen
en na dien datum patentkali of zwavel
zure kali uit te strooien.
JEEBKNIEUWSo
Ned. Herv. Kerk.
Beroepen: Te Tricht, P. van der Staay
te Renesse-Noordwelle.
INGEZONDEN STUKKEN.
(Buiten verantwooraetykheid der redactie).
Copy wordt niet teruggezonden.
Bruinisse, 21 Dec. 1929.
Mijnheer de Redacteur,
Volgens uw Eerste Blad van 13 de
zer werden in de vergadering van den
gemeenteraad alhier op 6 Dec. j.l. door
den heer de Koning aan den burgemees
ter inlichtingen gevraagd omtrent het
optreden der veldwachters bij het doen
teekenen der verzoeken om aansluiting
waterleiding. Ook naar mijne meenig heb
ben naar aanleiding van zoo'n optreden
geteekendc stukken geen waarde.
Ten zeerstebevreemdt het mij, dat
schriftelijk om aansluiting moet worden
verzocht voor perceelen, welke zijn ge
legen binnen een afstand van 25 Meter
van de as van den weg, waarin een aan
het waterleidingbedrijf toebehoorende
buis aanwezig is. Op deze perceelen rust
immers verplichte aansluiting, tenzij geen
aansluiting wordt gewenscht, omdat ten
allen tijde eene voldoende hoeveelheid in
hoedanigheid met goed leidingwater ge-
In verband met
de plannen tot
aanleg van den
verkeersweg van
Bussum over
Naarden naar den
grooten nieuwen
Rijke Straatweg
Amsterd.—Baarn,
zullen bij aanne
ming dezer plan
nen de Naarden-
sohe vestingwal
len op enkele
plaatsen worden
doorgebroken,
ongeveer ter
hoogte van den
grooten Kerk
toren.
lijk te stellen drinkwater voor de bewo
ners beschikbaar is, in welk geval men
bij Burgemeester en Wethouders onthef
fing dier verplichting kan verzoeken.
Alvorens op een dergelijk verzoek be
slist wordt, wint genoemd college eerst
het advies van den betrokken Inspec
teur der Volksgezondheid in (Zie Nieuws-
bode van 8 Juli '29).
Waren de aansluitingskosten niet zoo
hoog. voorzeker zouden weinigen tegen
deze nuttige zaak zijn, doch voor vele
menschen zijn ze, bij de reeds bestaande
belsstingen, eene nieuwe, vrij drukkende.
Is het niet mogelijk, de door de Wa-
terleiding-Mpij. te maken kosten minder
hoog op te voeren?
Wanneer men de betrekkelijk ruim ge
salarieerde baantjes van Directeur en
Boekhouder had gecombineerd of aan
personen gegeven als nevenbetrekking,
voorzeker zou een belangrijk bedrag per
jaar minder worden uitgegeven.
Zeer noodig komt het mij voor, indien
eens bekend werd, hoeveel wordt uitge
geven aan het vergaderen te Zierikzee,
de reizen daarheen door de leden van
den Raad van Beheer, het schatten der
perceelen door drie commissies, het ver
moedelijk eerlang af te leggen bezoek
aan alle perceelen door den Directeur,
enz.
U vriendelijk dank zeggend voor dé
plaatsing
Hoogachtend,
Een belanghebbende
Stavenisse, 23 Dec. 1929»
Mijnheer de Redacteur,
In mijn open brief van een melkvee-
houder op Tholen, heb ik nog verge
ten bij te rekenen f 9 per koe, die de
100 Liter meer per jaar zullen opbren
gen (Vacca en Wouw betaalden in 1928
gemiddeld f 9 per 100 K.G. melk uit
met een behoorlijk vetgehalte). Het voor
deel van goed melken, volgens de nieuwë
methode, zou dan f 10,80 -f- f 9
f 19,60 per koe en per jaar bedragen;
Bij voorbaat mijn dank.
Hoogachtend,
H. J. DORST»
zaak van haar verliefdheid geweest
want ze gaf zichzelf nu eindelijk toe,
dat ze verliefd was. Tenslotte stond de
nieuwsgierigheid haar in den weg om
zijn aanzoek aan te nemen. Want wat
was het geheim van den zak en van de
groene kist?
Haar gedachten draaiden om de groe
ne Wells Fargo doos. Veronderstel dat
dat geheim, dat George haar niet wilde
vertellen vóór ze met hem getrouwd was,
eens van dien aard was, dat het een
huwelijk met hem onmogelijk maakte?
Al worstelend met dit probleem viel ze
te tweeden male in slaap en sliep ver
der rustig tot diep in den morgen.
Den volgenden morgen, na 't ontbijt,
begon juffrouw Spragge stijfjes tegen
Hazel:
George heeft me verteld, dat hij
van plan is, u te vragen, zijn vrouw te
worden.
O!
Hij gaf toe, dat hij wel wat overhaast
geweest was, maar ik denk toch, dat je
hem zult nemen, anders was je niet hier
heen gekomen.
Hazel voelde zich niet op haar gemak,
maar ze hield zich flink tegenover Ge
orge's moeder.
Ik ben hierheen gekomen, begon
ze, omdat George mij meer aanstond,
dan welke man ook, dien ik ooit tevo
ren heb ontmoet. Maar ik ken hem nog
niet genoeg, om nu al te beloven» zijn
vrouw te worden.
Juist. Je hebt meer verstand, liefje,
dan ik, had gedacht. Ik moet toegeven,
dat ik niet al te verrukt was, toen Ge
orge me over je sprak. Ik dacht, dat
hij begoocheld was door een lief snoetje.
Wel, wat ik van je gezien heb, bevalt
me uitstekend, maar het is nu aan jou,
om te bewijzen, dat je de geschikte
vrouw voor hem bent. Meer nog, het is
nu mijn plicht, je ronduit van mijn jon-
gen te vertellen, wat ik kan. Hij is een
voudig, George, maar hij is sterk. En
er zijn vrouwen... Ik zal niet zeggen, dat
jij er toe behoort... die eenvoud voor
zwakheid aanzien. George is niet zwak.
Zou hij zoo'n indruk op mij maken,
als hij dat was, juffrouw Spragge?
Misschien wel niet?
Wat u me over uw zoon zou ver
tellen, zou zoo interessant zijn!
Het begin en het einde van alles
is, dat hij er de man niet naar is, om
van inzicht te veranderen. Als hij je niet
past, zooals hij is, dan zul je niet in
staat zijn, hem te veranderen.
Een oogenblik van zwijgen volgde. Toen
zei Hazel voorzichtig:
George is toch niet van plan u
bent toi h niet van plan, wel dat hij
stil zal blijven staan? Hij moet toch voor
uit gaan, zich ontwikkelen?
Juffrouw Spragge schudde het hoofd.
Lieve kind, de zaken staan zóo. Hij
zal wel vooruit gaan, maar het moet
met zijn eigen snelheid gebeuren en langs
zijn eigen weg.
Dank ul zei Hazel.
Juffrouw Spragge stond op en kwam
om de tafel heen, tot ze naast Hazel
stond. Een glimlach kwam op haar goe
dig gezicht»
(Wordt vervolgd),
