Zierikzeesche Nieuwsbode
Sanap
irin-
abonnement:
advertentien
Maandag 1 Oct. 1928. zierikzeesche courant. '.z'tzxv.:'
Inzending Advertentiën
KENNISGEVING.
buitenlan d-
"binwenlanpT
feuilletonT
Verbroken banden.
tabletten
bij Verkoudheden en Rheumatiek
Huidverzorging
Bieten rooien
ft(j« per 3 maanden 1,50,
franeo per peet f 1,80. Yoor het
buitenland per jaar f 10,
Aiionderlijke nntnmere 5 oenfc
Vereohijnt Mnd., Wned. en Vrijd.
Poatohèqne- en Oiron. 137877.
Tan 18 regel* <0 eta., Tan 4
regele en daarberen 20 eta. per
regel. Seolamea 30 ete. p. regel.
Bij contract belangrijke korting.
uiterlijk 10 uur op den dag v. uitgaaf
Gevonden voorwerpen
Een snoer pareltjes; een knipmes; een
Zilveren brocheeen vulpenhouder; een
leeren handschoen; een trapje; manicure;
een portemonnaie met geld.
De Commissaris van Politie:
R. P. BRONS.
Het Bureau van dit blad,
hoek Schuithaven, wordt a.s.
Woensdag verplaatst van
beneden naar boven.
De ingang Is nu naast
die van vroeger.
DE DIRECTEUR.
SALOMON LIEBERMANN.
De "beruchte Liebermaim, die zulk een
belangrijke rol heeft gespeeld geduren
de het proces tegen de directeuren van
de Veendamm'ejr Hypotheekbank is
Zooals bekend ten slotte te Helsing-
foirs gearresteerd. Na zijn vlucht uit Am
sterdam begaf Liebeimann zich naar
Brussel, waar hij zich een tijd lang schuil
hield. Toen hij daar den grond te heet
voor zich vond wiorden, verhuisde hij
naar Riga, zijn geboorteplaats. Te Riga
verbleef hij op 'n valschen pas. Op raad
van zijn hospes besloot hij' naar Helsimg-
fofs te vluchten. Voor 700 dollar waren
de matrozen van een naar Finland ver
trekkend schip bereid, Liebermann in het
ruim van het schip naar Helsingfors te
brengen. Maar vlak vóór het vertrek vlain
de booit werd hij door douane-ambtena
ren ontdekt en aan wal gezet.
Intusschen hebben eenige flesschenitrek-
keJrs het geheim van Liebermann verno
men. Een hunner meldde zich aan de
woning van Liebermann aan, stelde zich
voor als rechercheur, die opdracht had
Liebermann te arresteeren. Voor 1000
Hoilandsche guldens was de ^rechercheur"
eichter bereid, Liebermann met rust te
laten. Den volgenden dag kwam een am-
dere „rechercheur", die zich mbt 200.000
Finsche Mark tevreden stelde.
Liebermann besloot Riga ten spoedig
ste te verlaten, hetgeen hemi ook, dank
zij valsche papieren, gelukt is. Hij trok
naar Heisingfors, waar hij Zich voor een
doctor in de theologie uitgaf. De fles-
schentrekkers ontdekten echter zijn nieuw
adireis en hij kreeg bezloèk van den „di
recteur van de recherche van Helsing
fors" en diens substituut. De rechercheurs
fouilleerden Liebermann en namen de
650 dollar, die zij in zijn portefeuille had
den gevonden „in beslag". De „directeur
van de recherche" stelde Liebermann
voor, hem een anderen pas voor 2500 dol
lar tó leveren. Liebermann vroeg twee
dagen bedenktijd. Den Volgenden dag
wejrd hij echter gearresteerd, nu door
echte rechercheurs. In de safes van Lie-
beirm'ann is een bedrag van 800.000 dollair
gevonden. Wat hij met het overig® g®^
gedaan heeft, is onbekend.
DE STAKING OP DE SCHELDE
GEËINDIGD.
Na de gehouden besprekingen met den
Rijksbemiddelaar, prof. Aalbersever
klaarden de directie van „de Schelde" en
den Metaalbond de voorgestelde denk-
Naar 't Engelsch van F. C. ARMSTRONG.
24
Hij bleef slechts een paar ©ren
Bickerstead en Winifred praatte nog
maar heel weinig met hem, m'aar zie
had toch genoeg gehoord, waardoor heel
haar wereld van gedachten en. andere
richting kreeg. Haar werk bracht nu
eenmaal m'ee, dat zij zich, voor het
[uiteirlijk althans, steeds even kalm
hield; innerlijk voelde ze een overwel
digende vreugde, die echter gepaard ging
met haast even grooten angst! De vreug
de schonk haar de gedachte, dat er
niets te zeggen viel op den man, dien ze
lief had, en angst.... angst voor de scha
duw des doods
Den volgenden dag had er al iets heel
eigenaardigs plaats: generaal Cajrden
kwam op Bickerstead, om den Ierschen
patiënt op te zoeken. Een ongewone
schuchterheid kwam over Winifred; zie
verschool zich zelfs in de galerij en zoo
ging de oude heer langs haar heen, zon
der haar te zien.
Hij had een langdurig onderhoud rn'et
zuster Andy en even later kwam1 de
hoofdverpleegster tot de vrouw des
tmeses: j J
Zij die van het wasschen hun beroep maken zijn zeker op dit
gebied de menschen van ervaring. Zij laten niets aan het toeval over, doch
gebruiken de zeep die haar de beste resultaten geeft.
beelden te aanvaarden, terwijl de arbei
dersorganisaties zich bereid verklaarden
ze aan de leden voo-r te leggen. Vrijdag
avond hebben de organisaties de voor
waarden aangenomen. De staking aan de
Scheidew'eirf is dus geëindigd. Dinsdag
gaat de eerste ploeg aan 't werk.
„Generaal Carden heeft mij noodig",
zei ze. „Ik heb zijn zoon verpleegd in
een ernstige ziekte en nu denkt hij1, dat
ik nog iets voor hem doen kan. De pa-
tiënt heeft om! mlij gevraagd".
„Hadt u maar eerder gesproken; on
middellijk toen u kwamii", zei Winifred
langzaam.
„Dat zou toch niet gebaat hebben: u
was veel te sterk bevooroordeeld".
„Toch ztou het heel goed geweest zijn.
U kent mijn geschiedenis?"
„Zoo eenigszins; mjaar niet geheel",
luidde het antwoord. „U kon dan wel
heel gauw' kwaad denken vah den man,
dien u lief hadt! Daarvoor hajdt u henf
toch beter moeten kennen!"
„Ik dacht ook, dat ik hem kende"!, tracht
Winifred, te harer verdediging, in. „Want
jaren geleden 'was hij van mij iwegfge(ga|an,
zJondör imlij iets van zich te laten hooren".
„Maar dat had u hem toch vergeven;
u wist, dat hij' niet uit eigen, vrije be
weging zoo handelde. U ziet: van dat
gedeelte van uw geschiedenis weet ik
wel wat. U dacht steeds mlaar aan u,
zeive en niet aan hem'. U was verwend,
Miss Bathurst; en, als een écht verwend
kind, vernietigd© u Zelve, waarop u het
meeste prijs stelde. U wilde niet naar
eenige verklaring luisteren. Hij volgde
U toch half de wereld door!"
„Neen, neen!" riep Winifred.
„Ja, zeker. Hij schreef u, toen hij in
het Westen van de Vereenigde Staten
was en. vroeg u om een onderhoud. Maar
den volgenden dag vertrok u al, want
U vloeide zich te zeer gekwetst in uw
I Hieirmlede is een einde gekomen aan
een conflict, dat zeventien weken 't eeo-
npmlische leven van Vlissingen en ten
deele ook van Middelburg en enkele
kleinere plaatsen op Walcheren gedrukt
heeft.
j De resultaten, die de stakers bereikt
eigenliefde. Hadt u toen het hart niet Zoo.
hoog gedragen, dan was hij er nu niet
zoo slécht aan toe geweest!"
Winifred had al dien tijd bij. een tafel
gestaan, en toen zuster Andy nu uitge
sproken had, viel Ze in een stoel, met
het hoofd in de handen.
„Och, ga toch naar hem toe en Laat
hem niet sterven!" hijgde ze. „U hebt
hem al ééns het leven geréd; dóe het
dan nu wéér!"
Zuster Andy trad een schrede naderbij:
„Lancelot Carden is een man uit dui
zenden!" sprak zij1. „Jaren geleden, toen
hij nog haast een jongen was, schonk
hij u 'Zijn hart; ééns en voor goed. Die
gift Zou hij' nooit weer terugnemen;
dat wist ik, van den dag af, dat het
zien van den ring, dien hij voor u kocht,
bij mij weer herinneringen wekte. Ook
zag ik het aan den blik, waarmee hij
naar den ring keek, onder het uitspre-
ken van uw' naam. Ik begreep hem veel
beter, dan u hem ooit hebt begrepen;
maar Wat baatte dat? Hij was een
maal van u en van u alleen! Hij is er
de man niet naar, om Zijn trouw te
breken, omdat een vrouw de hare brak.
U enkel van allen ter wereld...." hier
hieid ze even op. „Toch zou het geen
verschil hebben gemaakt", voegde Ze er
toen weer bij. „Ik ga nu naar hem toe,
en, als hij nog in leven is, zal alles ver
geten iZijnl"
Winifred hief het hoofd op.
„Hoe zou ik nu kunnen vergeten, wat
u gezegd hebt? U heeft mij mijtn heele
wezen ^entaard. in alle wreedheid
hébben, Zijn: inwilliging van den eisch
van doorbetaling van het loon op chris
telijke feestdagen, 4i/2, dag vacantie met
behoud van loon en een loonsverhooging
(Van 1 cenf. Er was li/2 cent geëischt.
Wat de overwerkregeling betreft, waar
dö strijd feitelijk over ging, is bepaald,
en nietswaardigheid! O, wat heb ik toch
leelijk gehandeld! U is hem oneindig veel
meer waard, dan ik!"
„Neen", sprak Andy kalm"» ik Zal u
laten roepen, als hij weer biji bewust
zijn komt, want ik ben zeker, dat hij' dan
verlangt u te zien. Mijh zuster is nu nog
flbajl hem, maar zijh vader denkt, dat" het
alles toch niets meer geeft...."
Dit zeggende verliet de verpleegster
het vertrek.
„Wilt u imlj' vergeven/" riep Winifred.,
haar arm om de statige gestalte slaand.
„Kunt u mij1 vergeven?"
y',Verge ven is de kwestie niet", ant
woordde zuster Andy. Vriendschap! zal
er tusschen ons bestaan in het vervolg".
„Beloof mi; dat"; drong Winifred.
loof dat, Andy?"
„Ik beloof het je, Winiflred."
En. terwijl de edele vrouw toen, fier
als altijd, het vertrek verliet, dacht Wi
nifred:
„JZij: had hem meer lief, dan ik ooit!"
Toen droogde ze haar tranen en begaf
zich aan haar werk.
HOOFDSTUK XIII.
(Besluit.)
Winifred was aan haar werk, toen op
eens de deur openging van het vertrek,
waar zij bezig was, en een eerbiedwaale
dige grijsaard binnentrad.
„Generaal Carden!" riep zij.
„Ik kom van mijh jongen", sprak hij'.
.Hii1 heeft naar u ^evraa^d. Eerst meen-
Let Vooral op den naam Sanaplrio daar deze tabletten
'wettig beschermd zijn tegen namaak en vervalsching
PrIJ» 25. 40 en (75 jt.
dat voor de eerstvolgende drie maanden
55 urön en weer drie maanden later 53
uren zal worden overgewerkt. Men zal
zich herinneren, dat oorspronkelijk de
vakbonden eischten in deze overwerk-
vergunning gekend te worden. Deze eisch
is dus thans vervallen. Het heele con
flict heeft aan beide partijen groote ver
liezen opgeleverd. Aan de arbeidersklasse
f 750.000 tengevolge van loonderving en
aan de Schelde een drie ton.
STENHUIS VERLAAT DE S.D.A.R
„Het Volk" deelt meue, dat de heer
R. Stenhuis schriftelijk heeft (medege
deeld voor het lidmaatschap dier partij
te biedanken.
In Uw woning bahoort op iedera
waschtafal aan doos af tuba
Doos 30 en 60, tube 80 ot. PUR0L
DE ZILVEREN KOORDE TUSSCHEN
RIJK EN GEMEENTEN.
Bij de Tweede Kamer is een wetsont
werp ingediend tot wijziging van de finan
cieel© betrekking tusschen het Rijk en de
gemeenten en Wijziging, van eenige bepa
lingen der gemeentewet. De voornaamste
bepalingen daarvan zijn de volgende: In
gesteld wordt een gemeentefonds, waaruit
jaarlijks aan de gemeenten uitbeeringen
zullen worden gedaan volgens een for-
ftiule, waarin eenerZijds de druk der ver
plichte uitgaven en anderzijds de draag
kracht der ingezetenen tot uitdrukking is
gebracht. De lmiddelen van het fonds wor
den verkregen uit de opbrengst van de
„Gemeentefondsfcelasting", een nieuwe
heffing, die blijkens de memorie van toe
lichting bedoelt te zijn een unificatie m
gematigden vorm van de gemeentelijke
inkomstenbelasting. De gemeentelijke in
komstenbelasting w\:rdt afgeschaft, even
zeer als de forensenbelasting. Aan de ge
meenten wordt afgestaan de hoofdsom
der grondbelasting, hetzij op de gebouw
de, hetzij' op de ongebouwde eigendom
men, naar keuze van elke gemeente.
Aan de gemeente Wordt de bewoegld_
heid gegeven e&fi eigen verterirtgsbelas-
ting te heffenHiertegenover wordt ie
rijksbelasting 0$ het personeel afgeschaft.
Aan de gemeenten zal vrij' staan opcen
ten op de gemeentefondsbelasting te hef
fen, waarvan het getal niet hooger mag
zijn dan 't getal opcenten, dat in de ge
meente geheven wordt op het gebouwd
en dat, indien het de 30 overschrijdt, in
zekere verhouding zal moeten staan tot
het aantal opcenten op de vermlogensr-
telasting. De wet van 1897 inzake de uit-
keeringen aan de gemeente wordt inge
trokken. Door een wijziging van de Pro
vinciale Wet wordt aan de provinciën, ter
vervanging van opcenten op de perso
neel© belasting, een iets ruimere bevoegd
heid gegeven tot het heffen van. andere
opcenten. Het ontwerp ven de staatsr
oommissie 1921 tot regeling van den steun
Kloven, ontvellingen, schrammen
en andere huid verwondingen ver
zacht en geneest men snel met
Doos 30 en 60 ct. PUROL
den we, dat de ontroering van u te zien,
hem kwaad zou doen. Maar het geeft
nu toch niets meer. U wilt immers wel
komen?"
„Valt er verandering waar te nemen?"
vroeg zij met een stem, zó|ó haperend,
dat ze haar eigen geluid haast niet her
kende.
„Er is nog maar één verandering mo
gelijk.... En wel de groote overgang
antwoordde de oude man met onder
drukten (snik.
„Ik kom", antwoordde zij! enkel.
Een half uur later maakten ze samen
de reis naar het ziekenhuis.
„Stil! Hij1 is in slaap gevallen", sprak
de z'uster. „Neemt u mijn plaats in, dan
zal hiji iu zien, als hij wakker wórdt".
Winifred deed al, wat haar gezegd
werd. Zijl knielde naast hem neer en
raakte even zijn vermagerde, doorzich
tige hand aan. Toen ze een ©ogenblik lar
ter naar den pols voelde, ontsnapte den
patiënt ©en zucht.
Daar voelde ze, opeens een hand op
haar schouder en werden haar de woor
den ingefluisterd:
„Vertrouw niet te veel op dezen slaap!
Mogelijk volgt er geen ontwaken op."
Wanhoop vervulde haar het hart. Hij
zou niet ontwaken?.... Misschien nooit
weer?.... En dus ook nooit meer weten,
hoe vreeselijk schuldig ze zich tegenover
hem voelde; wat een verschrikkelijk be
rouw ze hadl
(W).rdt ïirvplipty
