ZEELANDs ROEM
E
~hTnderwet,
VRAAGT
abonnement:
advertentien
Woensdag 11 Jan. 1928. zierikzeesche courant.
Inzending Advertentiën
buitenland.
Rijk, jong en knap.
UWEN WINKELIER
met bon van
cs
Voor de Huid altijd ni
het beste, en dat is UfiwL
Uit Stad ©n Provincie.
frjj» per 3 maanden 1,50,
franoo per poet ƒ1,80. Voor het
buitenland per jaar 10,
Afzonderlijke nummere 5 cent.
Vereohijnt Maandag, Woensdag
en Vrijdag.
Zierikzeesche Nieuwsbode
▼an 13 regelii 60 oto., van a
regeifc en daarboven 20 ets. per
regel. Reolaiaee 80 ctu. p. regel.
Bp contract belangrijke korting.
uiterlijk 10 uur op den dag v. uitgaaf
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Zierikzee maken bekend, dat het verzoek
van D. F. W IJ S M A N sigarenfabrikant
te Zierikzee, om in het perceel kadastraal
bekend in sectie A no. 253ö, ee i droogoven
voor sigaren te mogen plaatsen, door hen is
ingewilligd.
Zierikzee, 10 Januari 1928.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. J. F. FOKKER VAN CRAYESTEYN
VAN RENGERSKERKE, Burgem.
P. F. W1TTERMANS Secretaris.
SPRINGVLOED IN LONDEN.
Het gevaar voor verdere overstroo
mingen te Londen schijnt in verhand met
de windrichting ea het uitblijven van
regen geweken te zijn.
Duizen'en Londenaars bezochten Zon
dag het overstroomde gebied. Het hooge
tij ging zonder kwaad te doen voorbij.
Een werkman aan de Gros ven or-road
die vier kinderen vtarloiren heeft, ve(r-
telde welke vreeselijke ©ogenblikken hij
doorleefd had toen het water kwam op
zetten. Hij sliep met zijn vrouw boven
£n werd gewekt door een groot geraas.
Hij snelde naar het souterrein, waar vier
van zijn dochters sliepen. Hij1 hoorde een
van de meisjes aan hem roeipen om de
deur open te doen, maar het water
stroomde met 2ulk een geweld naar bin
nen dat hij, ondanks alle krachtsinspan
ning, de deur niet open kon krijgen., De
meisjes verdronken in hun b'ed. Ook door
het raam konden zij niet weg, omdat dit
door dikke ijzeren staven beschermd was1.
Een andere jonge werkman in Hinch-
cliffestreet was thuis gekomen toen het
water begon te stijgen. Hij lieip ijlings
naar het souterrein om! wat eten te ha
len en op hetzelfde oogenbitik werden
de ramen ingedrukt en liep» de ruimte
vol. De kracht van het water drukte de
deur dicht, zoo dat hij in een val zat en
verdronk.
Een politieagent en anderen deden
dappere pogingen om een jongen te red
den, die ook in een souterrein opgeslo
ten zat. Ook hier waren ijzeren staven
voor het raam aangebracht en kon de
deur niet open tengevolge vlan den druk
van het water. De jongen riep zielig om
hulp en de menschen die hem1 wilde?
redden, deden hun uiterste best om1 dg
staven uileen te drukken en te wringen,
maar zij waren te stevig.
Honderden arme gezinnen langs de ri
vier hebben hun huisraad en verdere
hebben en houden verloren. Het is ver
nield of door het water weggevoerd'.
DE JULI-ONLUSTEN TE WEENEN.
Het hof van} gezworenen te Weeneii
heeft Koplenig, den secretaris van die
comimunistisdie 'partij vrijgesproken van
de aanklacht van ophitsing tijdens de
Juli-onlusten, waarvoor hij rpim! 2 maan
den in preventieve hechtenis heeft door
gebracht. Alle niet-soöialistiselhe bladen
becritiseeren heftig de gewoonte van de
hoven om' alle beklaagden van die Juli-
onlusten maar vrij te spreken en vooral
in dit geval, omdat Koplenig de recht
zaal gebruikt heeft om een scheldrede
'tegen de regeeiring en de huidige staats
orde te houden, waaïbij hij verklaarde
overtuigd te blijven van de noodzakelijk
heid van een gewapende omwenteling,
die zijn partij, waarmee hij zich volko-
FEUILLETON.
Naar het Engelsch van N. BOWLBY.
7 (Nadruk verboden).
„Nu, en bewonder je dan haar moed
niet?"
„Zeker; maar haar andere eigenschap
pen..."
„Je bent onverbeterlijk", zei Chesney.
„Maar moedig vindt je haar dan toch
wèl, en dat zij mooi is, kan je evenmin
ontkennen?"
„Mooi.-.? Ja, ze is knap! Maar wat
een vreeselijk bruine handen heeft zij".
„Jouw ideaal-vrouw moest zeker Van
die blanke handjes hebben, die niets uit
voerden
„Mijn ideaal-antipathie kan ik nu al
thans heel goed beschrijven: Ze is een
door de zon gebruinde vrouw, die aast
op den dood van Vossen en hazen; graag
een glas brandy in soda drinkt; eens
een enkelen vloek laat hooren en haar
kennissen op den rug slaat!"»
„Hoor eens kerel, dan zal ik je eens
iets heel anders vertellen: Mac Gregor
stuurt mij morgen een paar paarden op
zicht. Er is er ook een bij: „Lady"
een prachtstuk, maar bar duur. Als jij
er soms over-denken mocht, mag je dan
wel gauw besluiten, want ik heb1 er miss
Conway zoo iets van hooren zeggen, dat
zij 'misschien „Lady" zou koopen.
„Zoo!" antwoordde Godfrey droog.
„Wie was todh dat roodharige meisje,
men één verklaart, onvoorwaardelijk wil
trachten uit te lokken. Herhaaldelijk
moesten de president van het hof en de
procureur den beklaagde wegens zijn m'a>-
te'.ooze heftigheid tot de orde roepen.
De socialistische en oomtmimistisehe bla
den sla^n natuurlijk een heel anderen
toon aan dan de zoogenaamde „burger
lijke" bladen. De Arbeit erzeitung consta
teert met leedvermaak, dat imgr. Seipel,
de bondskanselier, met de Juli-pro!ces-
sen geen geluk heeft en de Rote Fahne
triomfeert. Dit blad voorspelt, dat de re
geering thans alle verdere processen te
gen communisten den kop in zal druk
ken om niet telkens weer voor een nieuw
échec te komen staan. Kop'enig, zoo gaat
het roode blad voort, heeft in de recht
zaal moedig het communistische pro
gramma ontvouwd en geen ruimte voor
misverstand opengelaten. De communis
ten, aldus dikt het Koplenig's verklaring
nog eens aan, gaan alle toegefelijkheid
en Godsvreden te keer en bereiden de
gewapende revolutie voor. Maar Kople
nig is vrijgesproken! Men kan begrijpen,
dat alle ordelijke elementen in de Oos-
tenrijksche republiek met bezorgdheid
vervuld zijn over de geestesgesteldheid,
die uit dergelijke uitspraken van gezwo
renen spreekt en dat hun verzet tegen de
juryrechtspraak er niet minder op wordt.
BI^NE^LA!
EEN RUSTHUIS VOOR JOURNALISTEN.
In een circulaire onder den titel „Een
hulde aan de Nederlandsch© Pers", wordt
ons volk opgewekt tot medewerking aan
een fonds, dat diem(en zal tot exploita
tie en instandhouding voor een Rusthuis
voor Journalisten te Laren in het Gooi,
hetwelk trouwens reeds in wording is.
De onderteekenaars wensehen op deze
wijze ingenomenheid te betuigen met het
bezit van een onafhankelijke en onom
koopbare pers, welke, 'bij alle verdeeld
heid op politiek en godsdienstig terrein,
eensgezind is ten aanzien van de alge
meen© volksb'eJiangen en steeds uitdruk
king heeft gegeven aan een der beste
vaderlandsche eigenschappen: het leni
gen van d»e nooden des volks eri het op
wekken tot daadwerkelijke hulp in nood.
Tot de velen, die de circulaire heb
ben onderteekend, behooren hooge auto
riteiten, staatslieden, mannen der we
tenschap, leiders van instellingen op zeer
verschillend gebied en groote industriëe-
len. De lange lijst der onderteekenaars
wordt geopend door mr. J. B. Kan, Mi
nister van Onderwijs, Kunsten en We
tenschappen ad interim'.
Het Rusthuis is bestemd voor journa
listen, die door ziekte of door overspan
ning rust behoeven. Degenen die daartoe
dat even met haar paard een bad nan?
in de beek?"
„Dat was Mamie Trotter, een Ameri-
kaansch meisje''.
,,0' ja, daar heb. ik al van gehoord:
ze heeft een paard dat „Champagne"
heet, en een b:ull-dog!"|
„Juist. Ze „zwemt" 'in het geld en
wil voortdurend miss Conway overtroer
ven op ieder gebied, 't Is vermakelijk
om het gade te slaan! Maar hoor eens,
Godfrey, over een Veertien dagen gaan
wij »a!len naar het bal bij lady Charteris.
Je moet dan toch ^ok vooral eens met
de antipathie dansen. Die danst verruk
kelijk!!"
HOOFDSTUK VI.
„Molly, waar heeft je broer dien ver-
schrikkel ijken man toch opgediept?"
i „Het zijn oude vrienden".
„Ik had dan toch heusch verwacht,
dat mr. St.-Aubyn een beteren smaak
had'!"!
Lorna's paard had een wonde opge
daan met jagen en regelrecht was zij
toen naar Frenleigh «gereden, dat het
dichtsbij was, opdat de 'poot zoo gauw
mogelijk verbonden zou kunnen worden.
Ze had Molly aan het brieven uitzoe
ken gevonden, maar al stoorde zij het
vriendinnetje nu ook in haar bezigheid,
toch moest zij eens even haar hart luch
ten.
„Ik kan hen| niet uitstaan, gewoon!
En je zult toch niet beweren, dat jij imet
hem opbebt?"
„Ik mag hem1 heel graag lijden".
„Ja, dan moet hij nog wel wat goeds
hebben, maar mij toont hij uitsluitend
zijn Ieelijkste zijde".
in staat zijn, zullen de kosten van ver
blijf en verpleging in de rustige omge
ving Van het Gooi geheel of gedeeltelijk
vergoeden. Voor hen, die daartoe niet
bij madhte zijn, wordt het Fonds ge
sticht, n.l. om de exploitatie van 't Rust
huis blijvend mogelijk te maken en zoo
noodig de instelling nog uit te breiden.
ZIERIKZEE. In de Ambachtsschool al
hier had Dinsdagmiddag een bijeenkomst
plaats als inleiding voor de vakcursus
sen voor bakkers.
Voorzitter was de heer C. D- v. Oppen
uit Vlissingen, die bij ontstentenis van
den heer C. H. de Wolf het presidium
waarnam'. De voorzitter heette welkom
de heer G. J. Bokhorst, seer. v. d. Ned.
Bakkersbond, de heer K. de Vries, dir.
der Ambachtsschool, bestuur en comité
leden van dien Zeeuwschen Bakkersbond,
enz. enz. Spr. dankte den heer Caljouw
voor zijn Vele voorbereidende werkzaam-,
heden, omi tot de cursussen, die thans in
Zeeland worden begonnen, n.l. te Zierik
zee, Oostburg, Middelburg en Goes, te
komen en den Ned. BiakkersbOnd voor
zijne medewerking, door den heer Zeg
te benoemen tot technisch vakleider op
deze cursussen, terwijl hij voorts het te
stuur der Ambachtsschool dank zegde
voor het geven van localiteit en die leden,
welke hun bakkerij beschikbaar stelden
voor het geven van praotisch onderwijs.
Een speciaal welkomstwoord richt'.e de
voorzitter tot de leerares, de lieeraren en
de 9 aanwezige cursisten. (15 leerlingen
hadden zich opgegeven, maar van wie
enkelen 2ich hadden teruggetrokken). De
cursus is bedoeld als een tweejarige. Na
die twee jaar wordt examen gehouden
en >aü dan niet een diploma uitgereikt.
Aan het eind-examen is als voorwaarde
verbbnden, dat, wanneer een cursist 5
maal zonder wettige, treden verzuimt, hij
niet san dat examen mag deelnemen;
Spr. wees er op, dat de Prov. Zeeuw1-
sehe Bakkersbond de. verantwoordelijk
heid voelt Van den cursus zooals die
thans hier begint; die verantwoordelijk
heid rust ook op het personeel dat les
moet géven, iméar'vlooiral ook op de cur
sisten. Zullen deze vakcursussen vrucht
dragend zijn, dan hebben de cursisten
den plicht mót ernst op te nemen wat
gedoceerd wordt, niet elleen in het be
lang van zich zelf, maar ook voor het
vak in de toekomst, wanneer men zal
inzien de noodzakelijkheid van goed ge
leid vakonderwijs! Wanneer de cursus
sen in Zeeland slagen, dan kan van uit
,onze provincie de Victorie uitgaan en
is 't niet onmogelijk, dat door heel Ne
derland de lijn wordt gevolgd, die in
Zeeland is uitgestippeld. (Applaus).
De heer G. J- Bokhorst was de tweede
spreker. Het deed hem bi zonder genoe
gen, dialt van uit Zeeland de eerste stoot
gegeven wordt in de richting van vak-
ondeiwijs. Met klem wees hij de jon
geren op de .groote verplichting, die zij
hebben na. te komen op dezen cursus;
drong op trouw bezoek aan en hoopte,
dat ze zouden weardeeren wat. geboden
wordt. Ook de wetenschap heeft in 't
bakkersvak zijn intrede gedaan en dat
komt de cursussen ten goede, waar te
vens vriendschap en collegialiteit wot-
den bevorderd. Deze cursus is een proef
konijn, zoo zei de heer B., maar het ligt
aan de cursisten of ze bestendigd zal
„Heb je hem ooit hooren zingen?"
„Natuurlijk niet, Molly".
„Die hem heeft hooren zingen, moet
wel met hem ophebben. Hij heeft een
prachtige stem"'.
„Een bariton?"
„Neen, een tenor. Je móet hem toch
eens hooren."
„Dank je; ik kan niet zeggen, dat ik
er naar varlang".
„Dat zeg je, omdat je nog niet weet
hoe mooi het is!",
„Ik weet wel, waarom jij met hem
Op hebt, Molly".
Molly keek blozende op.
„Waarom dan?" vroeg ze.
„Omdat hij jou graag lijden mag en
dan ook aardig tegen je is. Mij haat hij
met grooten haat, en hoe kan ik nu op
hebben met een man, die »mij haat? Bo
vendien, dat ben ik niet gewoon",
„Neen; d»at weet ik. Maar imr. Lo-
raine is nie t als Eind ere mannen''.
„Den hemel zij dank niet! Dat zou
m'e wat zijn, als alle mannen zoo hate
lijk waren, als hij'! Wat heft' ik heim
toch gedaan?"
„Hij heeft eenmaal eigenaardige op
vattingen betreffende meisjes".
,Toen begon ze die nog wat nader
toe te lichten en Lorna luisterde met
aandacht, waarna ze verontwaardigd zei:
„Dus hij veracht meisjes, die ook maar
de minste energie in zich voelen? En
verwacht hij misschien ook nog, dat wij
om' hem genoegen te doen, afzien van
onze vermaken? Als hij ons niet kan
uitstaan nu, dan kunnen wij hem ook
niet uitstaan",
„Ik had het je eigenlijk niet moieten
vertellen!"
blijven. Spr. vlroeg de leerlingen vrienden
op te wekken om ook deel te nemen.
Spr. wenschte den Zeeuwschen Bak
kersbond namens het centraal bestuur van
den Ned. Bakkersbond.' hartelijk geluk met
den dag van heden, die naar hij hoopte
Zal mógen leiden tot heil van de leerlin
gen, tot dankbaarheid van 't onderwij
zend personeel en tot heil van de Ned.
Bakkerij. (Applaus).
De heer Ca,jouw uit Middelburg was
de derde spreker. Hij dankte voor de
felicitaties en de woorden van dank aan
zijn adres. Ook de heeren J- Cou-
mou en K. de Vries dienen dank te wor
den gebracht voor hetgeen zij hier mede
hielpen tot stand brengen. Speciaal wees
spr. op het nut van het theoretisch on
derwijs, idat op de cursussen gegeven zal
worden, terwijl hij hoopte, dat het de
leerares en leeraren gegeven moge wor
den om imet het onderwijs succes te be
reiken. Vooral zal zorg moeten worden
besteed aan onze schoon© Ned. taal, want
Wij de aanmelding 'bleek, dat daarop wel
goed mag worden gelet. Boekhouden en
handelsrecht zijn vakken waaraan niet
minder (aandacht zal moeten worden ge
schonken. De oudieren weten bij ervaring
wat dat beteekent; het nut er van is o. a-
bij belastingzaken dikwijls zeer duidelijk
aan 't licht gekomen. Boekhouden is een
eerste eisch geworden! 70 'pCt. van de
Wakkers 'heeft dan ook tegenwoordig een
behoorlijke boekhouding.
Ten slotte deelde spr. nog mede, dat
ter tegemoetkoming van de cursisten ge
tracht zal worden het aanvangsuur van
de cursussen in plaats van 2 uur op 5
uur te brengen.
De voorzitter sloot hierop de bijeen
komst en de eerste les b'egon. Aan dezen
cursus werken roedel mevr. V. Dijk—Bouw
meester en de heeren dr. Bonnet en P.
Jonker.
27 Januari hoopt docent J. J. v. d.
Schuit voor de ver. v. Chr. Winter le
zingen een rede te houden met als on
derwierp: Christelijke wereldbeschouwing.
Van de aaneenigebouwde houten
mpioidw'oniinigen, die in 1919 aan den straat
weg naar de Val van gemeenteweg© wer
den gebouwd en welke aanvankelijk aan
10 gezinnen huisvesting 'boden, doch den
laatsten tijd echter door geleidelijke ont
ruiming maar .door drie gezinnen meer
werden bewoond en nu ©enige weken ge
leden ook door deze bewloners werden
verlaten, wlordt het nog bestaande ge
deelte, bevattende 4 wloniinigen, thans ge
heel gesloopt -en verdwijnt hiermede een
dar laatste herinneringen .aan de crisis
jaren.
De Concertzaal was Dinsdagavond
geheel gevuld met toeschouwers om van
de operette „Sneeuwwitje" te kunnen ge
nieten. i
De burgemeester opende .met een korte
toespraak, waarin hij er aan herinnerde,
dat deze operette oorspronkelijk be
stemd was voor 't St -Nicolaasfeest, maar
door verschillende omstandigheden is dat
niet doorgegaan en wel in hoofdzaak
hierdoor, omdat men met iets voor den
dag wenschte te komen dat „af" was.
Zoover meent het comité en zijne
medewerkers thans gekomen te zijn. Al
is medegedeeld, dat deze operette alleen
voor de kinderen was, spr. wees er op,
dat 'het juist iets is voor die volwasse
nen, die kinderen hebben, om te kunnen
zien hoe de kleinen, met tact en ge
duld, zoover gebracht worden, dat de
„Ja zeker. Nu weet ik prachtig waar
ik aan toe bón. Hij denkt immers dat
ik drink en rook? Nu, dan zal ik hem
eens ergernis geven! En dan heeft hij
meteen eem geldige reden om' mij te
haten".
„Maar waarom1 dan eigenlijk?"
„Dit zal mij in ieder geval mijn ge
voel Van eigenwaarde teruggeven".
„Ik Zou juist meenen, dat het je je
gevoel Van eigenwaarde zou benemen".
„Ik kan het idee niet uitstaan, dat ik
uit principe word gehaat, dus als ver
tegenwoordigster van een hee'e klasse.
Dan moet hij mij liever haten alls indi
vidu. Ik heb' nog mijn best gedaan, dat
hij wel met -mij zou gaan ophebben, maar
dit is mij niet gelukt. Dan moet hij mij
maar gaan halen. In het geheim' meet je
dit maar eens tegen je broer zeggen.
Die zal mij misschien af en toe nog
helpen'.
„En de anderen, die dit dan ook nog
bijwonen. Wat zullen die er van den
ken
„O, die kennen mij wel. Mijn reputatie
staat hier vast".
„En Teddy Farquhar?"
„Wat heeft die er nu mee te maken?"
„Je weet heel1 goed, dat die liefde voor
je voelt".
„Dit wilde hij mij juist gaan vertellen,
toen tante binnenkwam met een heel ver
haal over pThnten. En het goede zieltje
merkte niets!".... Dus kon de arme jon
gen niet eens uitspreken. Maar wil je
wel gelooven, dat ik er nu tegen opzie
om met Teddy alleen gelaten te worde?
uit vrees, dat ik „neen" zou moeten zeg
gen?"
„Die arme Teddy 1"
ouders 't zelf niet kunnen begrijpen. Wat
aan dansen vertoond wordt, laat zien,
dat de kinderen hun armen en beenen
hebben leeren gebruiken en gracieuse be
wegingen kunnen maken. Ook de moeilijk
heid van spreken met nadruk en stem
verheffing is overwonnen. i
Deze operette heeft verder twee aspec
ten. Het ideëel© aspect is den kinderen
een genoegen te verschaffen en het ma-
teriëele aspect, de dubbeltjes binnen te
krijgen. Daarom wordt Vrijdag nog eens
een voorstelling gegeven. Spr. drong cig
bezoek op Vrijdagavond aan, zioodat alle
onkosten kunnen worden gedekt en wel
licht nog een reserve gevormd kan wor
den voor een volgend St.-Nioolaasfeest.
(Applaus).
Na deze inleidende speech werd met
de opvoering begonnen en we kunnen
getuigen, dat de operette onze verwach
tingen verre heeft overtroffen. Ze was
werkelijk „af!" Om dat te bereiken zijn
dan ook geen moeite en kosten gerpaard,
vooral wat decor en aankleeding betreft.
Zoo was de heele zaal imet smaak ver
sierd.. Guirlanders, keurige lampions en
niet te vergelen de bizondere eleetrischg
verlichting. Het was „sprookjesachtig!"
Wat de operette zelf betreft, achten we
ens van den plicht ontslagen hier ©en in
houd van 't sprookje te geven. Al ligt
onze prille jeugd ztll ver achter velen on
zer, de geschiedenis van sneeuwwitje we
ten we nog wel. Herinnert u maar de
spiegel aan den wand, de schoone, maar
booze Koningin, sneeuwwitje, de vergif
tigde appel, de dwergjes etc. etc. Uit
een opvoedkundig oogpunt zullen we de
jeugdige dilettanten niet aan critiek on
derwerpen of onzen lof doen toekomen.
Allen hebben naar de mate hunner gaven
en talenten hun best gedaan om 't geheel
goed te doen slagen. Wel viel) natuur
lijk spel en zang van enkeille uitblinkers
op. De eostumeeringi w'as prachtig! Men
waande zich in een sprookjesland, waar
koningen en dwergen zoo'n voorname rol
spelen. Prachtige tooneelen werden ver
toond en de jeugdige dilettanten speelden
him nollen verdienstel&jk, juist door hun
onbevangenheid en ook wel eens door
hun schroom. Bij de Elfen dans voor de
pauze Was t stil in de zaal. Dat kinderen
zooiets konden prestoeren. In prachtige,
speciaal daarvoor vervaardigde cos-
tuumpjes, voerden de elfjes een dans uit,
zoo fijn en teer, zoo gracieus en net, dat
het publiek ^opgetogen raakte en zoo
lang, bij 't einde applaudisseerde, dat een
deel van 't ballet herhaald moest worden.
Mevr. Fokker—-Lyons, onder wier leiding
ook dit ballet was ingestudeerd, werd
bloemen en een 'geschenk aangeboden,
evenals aan mevr. de Jonge—v. Rijssel,
die het muzikale gedeelte verzorgde. Het
tweede gedeelte van de opvoering was
gelijk aan de eerste. Uitstekend gemon
teerd en gekostumeerd. Met- smaak wias
alles tot in de puntjes verzorgd. De aan
wezigen genoten zichtbaar van al het
moois dat geboden werd en menigmaal
wierd om de onschuld der zeer jeugdige
deelnemers, die opgingen in hun spel, ge
lachen.
Het menuet w'as haast noig mooier dan
't ballet. De markiezen en de markiezin
netjes voerden een menuet uit als iwaren
't hovelingen van 't voormalige Fransche
koninkrijk in de 18e eeuw. In één woord':
prachtig! Een lang aanhoudend applaus
viel deze operette, ballet en menu&t ten
deel. Wie maar ©enigszins kan, bezoeke
Vrijdagavond „Sneeuwwitje". Men zal er
geen spijt van hebben!
Als voorzitter van 't Comité, dankte
de heer W. Merle in de eerste plaats
mevr. Fokker voor alles wat ze voor
deze operette' heeft gedaan. Voor 't jn-
„O ja, het spijt mij verschrikkelijk.
Toch heb ik hem nooit aangemoedigd'.
Ik heb hem net behandeld als ieder an
der. Ik vind hem een heel goed kame
raad, maar ik zou hem niet kunnen trou
wen".
„Kijk, daar heb je ze al!" riep Mol
ly, op haar broer en zijn vriend dui
dend, die juist terug gereden kwamen.
„Toe, Lorna, wees nu niet te overmoe
dig!'^
Lorna lachte; haar blos was donker
rood en een ondeugend licht flikkerde
in haar oogen.
Toen de heeren binnen kwamen, wier
pen ze onmiddellijk! hun sigaretten weg.
„Voor mij hoeft u dit niet te doen!"
zei Lorna. „Gaat gerust door niet roo-
ken; ik steek zóó ook op. 't Is prach
tig geweest, hè, mr. Loiraine?"
„Ja; zelden zoo'n mooie jacht bijge
woond!"
„Hebt u ook soms een sigaret over?"
Zwijgende deed Godfrey zijn sigaretten
koker open en reikte haar dien over.
Molly sloeg het geheel gade imet
hoogst verbaasden blik.
„Dank u", zei Lorna, zoo koel en ge
woon mogelijk. Zij nam een sigaret tus-
sohen de lippen, legde haar handen op
zijn schquders, met haar lief gezichtje!
dus vlak bij het zijne en stak zóó haar
sigaret aan de zijne op.
Chesney had in het eerst ook wat ver
baasd opgekeken, maar hij vermoedde
al heel gauw de eigenlijke bedoeling.
Wat Godfrey betrof, die was ver
stomd-,...
(Wordt vervolgd.)
