Zierikzeesche Nieuwsbode
PRIJSVERLAGING
abonnement:
Maandag 3 Jan. 1927. zierikzeesche courant.
advertentien
HINDERWET.
BUITENLAND.
feuilleton.
Henny's Klok,
Concertzaal-Bioscoop.
Dinsdag eenei
BINNENLAND.
Des avonds
Uit Stad en Pi
rovincie.
Prgs per 8 maanden f 1,50,
franco per post ƒ1,80. Voor het
buitenland per jaar f 10,
Afzonderlijke nummers 5 cent.
Verschijnt Maandag, Woensdag
en Vrijdag.
83ste JAARGANG. - No. 11487.
Dir. A J. DE LOOZE Jr. Ulfg.-RediclBur M J KOSTEN.
van 13 regels 60,'ets., van 4
regels en daarboven 20 ets. per
regel. Reolames 30 ets. p. regel.
Bij eontraot belangrijke korting.
Inzending op den dag van uit
gave vóór 11 ure.
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Zibeikzbs brengen t«r openbare kennis, dat
ter gemeentesecretarie ter inzage ligt een ver-
aoek met bijlagen van E. SAMAN, «mid te
Zierikzee, om VERGUNNING tot het plaatsen
van een benzinemotor van 5 PI dienende
tot het drjjren van een boormachine en een
ventilator op twee smidsvuren, in het perceel
aan de Verbornebuurt, wijk D no. 269, ka
dastraal bekend in sectie B no. 1930.
Op Maandag 17 Jan. a.sdes namiddags
twee uur, zal ten Stadhuize gelegenheid be
staan om bézwaren tegen de inwilliging
van dit verzoek in te brengen, en deze
mondeling en schriftelijk toe te lichten.
Zoowel de verzoeker, als zy, die bezwaren
hebben, kunnen gedurende drie dagen, vóór
het bovengemelde tijdstip, ter secretarie der
gemeente kennis nemen van de ter zake
ingekomen schrifturèn.
De aandacht van belanghebbenden wordt
er op gevestigd, dat volgens de bestaande
jurisprudentie niet tot beroep gerechtigd
z\jn z\j, die niet overeenkomstig art. 7 der
Hinderwet op den bovenbepaalden dag
voor het gemeentebestuur zijn verschenen,
ten einde hun bezwaren MONDELING
toe te lichten.
Ziirikzii, 3 Januari 1927.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
A. J. F. FOKKER VAN CRAY18TETN
VAN RENGERSKERKE, Burgem.
P. F. WITTERMANS, Secretaris.
Algemeen Overzicht.
DE PSEUDO-PRINS.
Het Berliner Tageblaitt vertelt nog het
een en ander over het optreden van den
„pseudo-prlns" Harris Domela in .Thürin-
gen.
Te Weimar kwam Domela die kolen-
drager van beroep is aan per auto,
in gezelschap van 4 officieren v(an de
rijksweerbaarheid, met wie hij in een an
dere Thiiringstihe stad, vermoedelijk Er-
furth, kennis gemaakt had. In de be
roemde Fürstenberg hebben de heeren
een paar genoegelij'ke uurtjes doorge
bracht. Men bezocht nog enkele andere
bierhuizen, w. o. de Goldener Adler. Een
bekend schilder, die hier vertoefde, werd
door tden waard buiten de deur gezet, toen
hij de meening opperde, dat deze „prins
van Pruisen" een fiessclhentrekker was.
's Avonds gingen de officieren naar hun
kazerne terug. Zij lieten Domela te Wei-
mar achter.
Deze had intusschen kennis gemaakt
met een officier en een onderofficier van
de politie, en heeft 's nachts met hen
nog een uitstapje in de omstreken van
de stad gemaakt- 's-Ochtends vroeg Ver
trok hij naar Berlijn.
Het Berliner Tageblstt is van meening,
dat de officieren der rijksweerbaarheid,
die Zkih met Domela hebben ingelaten, in
de overtuiging, dat deze de zoon Van
den kroonprins was, zich zonderling heb
ben gedragen, en zij hoopt dat de autori
teiten zich nader met dit geval zullen
bemoeien. Hetzelfde geldt voor den eer
sten burgemeester van Gotha, die den
vermeenden prins ook te veel eerebewij-
zen schijnt te hebben bewezen.
TE WEINIG HUWELIJKEN IN ITALIË
EN DE VER. STATEN.
Mussolini heeft bij het einde van-het
jaar den juisten toon te pakken gehad.
In plaats van sentimenteele frases over
de poëzie van het familieleven uit te
heeft hij eenvoudig verklaard,
door
J. MIDDELBMH.
Wegens groot succes:
tegen halve prijzen.
dat het de plicht van eiken Italiaan is om
in 1927 een gezin te stichten. Jonggezellen
zijn laffe egoïsten, die opj de maatschappij
parasiteeren en de lasten van het gezins
leven niet durven dragen. Ent hij liet door
schemeren dat de aanwas van Italië's
bevolking onvoldoende is, wil het toekom
stig Italiaansche imperium in den eerst -
volgenden porlog zijn mannetje staan. Elke
jongeling, diie geen ouders of andere fami
lieleden te onderhouden heeft, moet dus
trouwen, of hij finaincliëel daartoe bij
machte is of niet. Het eenige middel om
de jonge mannen aan de vrouw te krijgen
is, hun zóó hooge belastingen op te leg
gen, dat ze „goedkooper uit" zijn mèt
een gezinZoo redeneert de Dude, die
praktisch kan wezen als hij.-niet lyrisch be
hoeft te zijn.
In de Vereenigde Staten tobt men blijk
baar met hetzelfde euvel: de jongelingen
keeren zich meer en meer van 't huwelijk
af. Meer dan zeventig procent van de
jongelieden tusschen 20 en 24 jaar, en
meer dan dertig percent van die tusschen
de 25 en 35 zijn ongetrouwd. Tal van ge
leerde mannen zijn bezig naar de oorza
ken van het kwaad (wiamt zij beschouwen
het in alle oprechtheid ais een kwaad) te
speuren. Er zijn er die het niet diep Zoe
ken en eenvoudig beweren dat de goede,
Comfortabele clubs er de schuld van zijn;
die zijn zoo huiselijk en luxieus, dat een
eigen tehuis er een dakkamertje, bij verge
leken is. Anderen kijken verder en halen
er t al van sociale en eoomische theorieën
bij.
Vrijwel alien Zijn het er echter over
eens, dat de moderne vrouw, die zelf op
haar beurt vaak het slachtoffer der alge-
meene onevenwichtigheid is, Veel er toe
zou kunnen bijdragen, dat de man de
lasten van het huwelijk niet langer schuwt.
10
„Nee moesje, nee, dat mag het toch
niet. Kom bij me hier op de divan en
laten we rustig praten. Hoor, we kun
nen den tijd, dat ik nog hier ben, zoo
gelukkig zijn, zoo heel, heel gelukkig,
heusch, dat kunnen we".
,,'t Is hier als in den hemel, moesje,
met jou, oom Leo, en dat, ze wees op
den vleugel, maar blijven kaïn ik hier
niet, en daar wil ik niet over treuren. We
moeten alles nemen zooais 't is en waar
zijn en moedig. Niet bang zijn voor iets.
dat toch gebeuren moet".
Henny, Henny, wat brengt je die ge
dachten in het hoofd?"
„Ik heb het altijd geweten en de klok
zei het, moeder, die zonderlinge klok in
mijn kamer, waar ik zoo bang voor was.
Nu ben ik er niet bang meer voor, ik
heb zooveel geleerd en begrepen, dp
maanden, dat ik hier ben. 'k Weet nu,
dat ik nergens voor behoef te vreezen,
en daarom hangt mijn oude klok nu in
deze kamer, half verborgen achter bloe
men, maar ik hoor haar toch tikken. Ik
voel me heel gelukkig, alleen zou ik nog
willen, dat jij en oom Leo het geloof
den, en er in berusten wilden, van mijn
weggaan, en dan nog moesje, dat ik niet
meer behoefde te leeren. Dat valt me
zoo moeilijk, mijn hoofd staat er niet
naar en 't zal me ook nooit te pas
komen. Er zijn zooveel andere dingen^
waaraan Ik denken moet. O, als 't enkel
Bterrekunde was en natuurkennis, maar
DE WEGENBELASTING-WET.
Ln verband mét de noodige voorberei
dingen, die nog getroffen moeten Worden,
is nog niet met zekerheid te zeggen, op
welken datum de wet inzake de Wegen
belasting in wlerking zal treden. Wel werd
de Tel. van bevoegde zijde verzekerd,
dat dit binnenkort het geval zou zijn. In
verband hiermede zal dan ook zoo spoe
dig mogelijk de begroeting) van het We
genfonds krachtens art. 30 van genoemde
Wet 'bij de Staten-Generaal worden inge
diend, opdat na de goedkeuring van deze
begrooting een aanvang kan worden ge
maakt met de w'egenverbetering, teneinde
dan te dien aanzien 'bestaande achterstand
in te halen en inmiddels de voorberei
dingen te treffen voor de uitvoering van
het groote Rijkswegenplan, dat door den
min. van w'aterstaat, na Ged. Staten der
provincies te hebben gehoord, Wiordt vast
gesteld.
moet men voor hot verkrijgen
en behouden van een zachte
en fraaie huid, de handen en
gelaat inwrijven met een
weinig
Doos 30 ct., Tube 80 ct. PUROL
ZIERIKZEE. Er is Vrijdag en Zondag
in de Concertzaal-Bioscoop Weder onbe
daarlijk gelachen. Geen wonder, Watt en
1/2 Watt vormden de hoofdschotel, die in
de Bioscoopwereld een groote attractie
blijft. Op oudejaarsavond was diet uit den
aard der zaak niet overvol, maar Zondag
w!as de zaal bizonder goed bezet. De Watt
film muntte als van ouds weer uit door
de vele grappige, niet overdreven, mo
menten en door de omgeving, waarin de
geschiedenis zich afspeelt, doch oc* bet
bijprogramma Was zeer goed en kluchtig.
Het gevolg van het succes is dan ook,
dat Dinsdag nog een extra-v,00 rsteillingl
gegeven WOrdt tegen halve prijzen.-
Benoemd tot tijdelijk kommies der
directe belastingen, invoerrechten en ac
cijnzen, standplaats Belfeld, met ingang
Van 1 .Febr. a.s., de heer S. Alburg, geb.
van hier.
Van de Firma vi d. Eist Maftth.es te
Amsterdam ontvingen we een voor onze
landbouwers aantrekkelijke kalender voor
akker-, weide- en tuinbouw, samengesteld
door dhr. Spaan, 1. i.. diir.' van het land- en
tuinbouwbureau voor stikstofmeststoffen
te Utrecht.
ELKERZEE. 30 Deo. kwamen in hotel
Kooman te Scharendijke eenige heeren sa
men 0m1 te komen tot oprichting van een
leesgezelschap. Zulks gelukte na eenige
besprekingen. Er werd uit de 13 aanwe
zigen een bestuur gekozen, bestaande uit
de heeren C. J. Serlé, voorz., J. v. d.
dat rekenen ea geschiedenis, neen, neen,
neen. Weet je, in de muziek wil ik graag
blijven doorgaan. Ik moet het nog zoo
ver mogelijk brengen, zoover mogelijk,
't Vermoeit me niet erg en ik vind het
zoo heerlijk! Vanmiddag heb ik heel lang
gespeeld, eerst sonates van Mozart en
Beethoven, en toen Forsten Petre, de
sprookjesverteller van de muziek, 'k Zal
heel vlijtig studeeren, als ik dan eens
veel later, terugkom, kan ik misschien
een groote pianiste worden".
„Henny, wat een zonderlinge, ziekelijke
ideeën. Heb je dat vam oom Leonard?"
^0, nee moeder, hij spreekt daar nooit
met me over, omdat u het niet graag
hebt, maar. ik voel het".
Smartelijk blikte Liane nogmaals in het
doorzichtige meisjesgelaat. Wat een be
zieling lag in die fijne trekken, welk
een gedachtemrijkdom, en in die oogen..,.
't Werd Juliane te moe als wist haar
kind méér dan zij, al was het rijker
aan ware levenswijsheid dan Zij, die tot
heden 't hoofd had geschud over derge
lijke dwaalbegrippen. "Nu voor 't eerst
gelukte het Lia niet die ^Leonard"-fan
tasieën terstond van zich te werpen. Als
hij en Henny voelden, zagen, dat waar
voor haar ziel blind en doof was?
't Scheen, dat Henny moeder's gedach
ten las. Het onbeschrijflijk lieve, bekoor
lijke gezichtje werd sch;er bovenaardsch
van uitdrukking.
„Moedertje, als ik weg ben, heb je
toch nog oom Leo".
„Als jij weg waart, zou oom Leo niet
meer komen", zei ze bitter en droef.
„Misschien niet moesje, omdat hij zou
meenen, dat jij het niet graag hadt, maar
verlangen zou hij om naar je toe te
komen, altijd! Evengoed als hij er nu
altijd naar verlangt".
Een siddering voer door Juliane's li
chaam.
„Waarom denk je dat, Henny?"
Bout, secr. en A. Ornée, penningm. Voor
de groepen Eikerzee en Scharendijke, zui
den 2 portefeuilles circuleeren. Ook Werd
reeds een keuze gedaan uit de vele pe
riodieken, 'waarmee een portefeuille te
vullen i§.
DREISCHOR. Zoo was dan op Nieuw
jaarsmorgen de raad onzer gem1., in in
tieme bijeenkomst samen, teneinde onzen
gemeente ontvanger, de heer Ant. Ver
jaal Jz., ter gelegenheid van zijn gouden
jubileum te huldigen. De 80-jarige jubi
laris, met een paar familieleden aanwe
zig, werd als zoodanig door den burge
meester toegesproken. Deze bracht o hem
in de eerste plaats als burgemeester
dank voor al wat hij in de 50 Verleden
jaren ten nutte van onze gemeente heeft
gedaan. Vooral legde spar. den nadruk op
de groote nauwgezetheid en plichtsbe
trachting als kasbeheerderhoe hij den
heer Verjaal heeft leeren kennen in de
18 jaren, die hij ook reeds met hem
samenwerkt, als een steeds hulpvaardig
ambtenaar, die meer, ja veel meer deed
dan zijn plicht. Hoe hij zieh in den loop
dei* jaren heeft aangepast aan de zich
steeds uitbreidende finaöcfiëele gemeente-
•administraltie, ja zelfs aan den doolhof
der pensioenwet. (Als Curiositeit zijn de
begroolingen van 1877 en 1927 ter tafel).
Zijn bekwaamheid en nauwgezetheid heb
ben hem een eereplaats bezorgd ter Pnov.
Griffie in Middelburg, waar zijn voor
lichting en aanwijzing op hoogen prijs
worden gesteld. Voorts dankte Z.Ë.A. hem
als vriend -voor de harmonische samen
werking, waardoor hem de uitoefening
van zijn ambt als burgemeester en secre-
„Ik weet het, evenals ik weet, dat jij
altijd naar oom Leo verlangt.
Weer sidderde Liane en een zonderling
beklemmend ontzag voor het teeire schep
sel atan haar schouder beving haar.
„Geloof je mij, moeder?"
„Neen, Henny, neen, je vergist je, oom
Leo houdt niet van me, hij is slechts om
jouentwil mijn vriend.
„Neen", zei Henny nadrukkelijk. Oom
Leo houdt van jou meer dan Van alle
andere menschen samen, en van! mij houdt
hij, omdat ik jou kind ben".
„Ach kind, vroeger heb ik hem terug-
gestooiten, om, om mijn eigen hoofd te
kunnen volgen, om. valsche rijkdom".
„Dat kun je nu goed maken, moes",
zei Henny's zachte lieve stem rustig, en
't was als ware zij de oudere, de moe
der, en Liane de jongere, het kind.
Welk een storm van aandoeningen riep
ze in Juliane's hart te voorschijn^ smart
en heimwee, hoop en angst.
Zwijgend maakte Henny zich van haar
los en zweefde naar het opengeslagen
instrument.
Dan ruiscJhten haar wondere fantasieën
door de kamers, waar de geur der chry
santen hing, en zegden der moeder dat
gene nog, wat woorden niet zeggen kon
den.
En als Liane zag en luisterde, dan kon
ze niet begrijpen, wie of wat haar kind
zoo spelen leerde, haar kind, dat voor
eenige maanden nog nimmer de toetsen
aanraakte. Dan geloofde ze alles wat
Henny had gezegd, en wist zelve niet
hoe het haar te moe was.
Hoofdstuk VII.
Oom Ltonard,
„Oom Leo, oom Leo, bent u weer te
rug?"
„Dag Henny I Ja hoor, in levenden lijve.
Vroeger als 'we gedacht hadden, niet-
'wlaar
,,Ja, heerlijk! En hoe is het gegaan,
oom?
„JWel, 'ik geloof van goed, kindje. In
Z. Iwias de zaal niet te 'best 'bezet, maar
in E. kon het niet voller".
„Hè, ik 'wou dat ik er 'bij geweest was.
Wij hebben u zoo gemist, moesje en ik".
Ze hing om zijn hals, en hij streelde
het rijke haar, onderwijl onderzoekend in
het wfitte gezichtje kijkend.
„En hoe gaat het met jou, Henny"
$Och, goed, het gaat heel langzaam,
oom Leonard".
Hij schudde zacht het hoofd. „O, jij
kleine wonderlijke elf", zei hij half ge
smoord.
„Waarom noemt u me elf, oompje?"
JjOmdat je niet bij ons wilt blijven,
maar evenals de elfen je vleugels spreidt
om van ons Weg le vliegen".
„'Ik zou 'wel willen blijven, oom, hoe
kunt u denken van niet? Het is toch
mijn schuld niet?"
Er iwas iets zacht en verwijtend in
haar toon, dat Berkenstyn's oogen voch
tig 'w'erden.
- //o, Henny, iw'e kunnen je niet missen.
Als je nooit meer dacht aan weggaan,
maar erg je best deed om te eten en
'beter te worden, zou het dan niet gaan?"
Ze legde haar handen op zijn schou
ders en keek hem droef-ernstig aan.
.^Geloof jij het oom, Leo, geloof jij.
dat het gaan zou".
Hij kon niet antwoorden, niet langer in
die diepe oogen zien, en drukte haar ge
zichtje aan zijn schouder.
„Ziezoo., nu ga je in je eigen fauteuil
IZitten en ik schenk -een kopjo thee. Goed?"
Berkensteyn liet haar met een knikje
los en ging gehoorzaam zitten.
„Moeder komt niet thuis, vanavond",
vertelde ze. „Ze zingt in L."
„Is moeder weer beter?"
taris lichter Wordt gemaakt. Spr. hoopte^
dat het den heer Verjaal beschoren zal
zijn, zijn leeftijd ten spijt, nog lang zijn
ambt te mogen vervullen. Hij bood hem
daarna uit naam van den raad een gou
den bril aan in schildpad étui, waarvan
in het deksel een gouden plaat is beves
tigd met inscriptie, een en ander in luxe-
uitvoering (inscriptie, plaat en 'bril ver
vaardigd door den heer A. C. J. Buijze,
te Zierikzee). De wethouders Doeleman en
v. Langeraad spraken daarop eenige 'woor
den van dank voor de steeds zoo hulp
vaardige voorlichting en uitlegging bij de
kasopname zijn 200ste kasopname werd
verleden week gehouden waarbij alles
zoo gemakkelijk en zuiver wordt voorge
legd. De heer A. P. der Weduwlen sloot
zich, als raadslid bij de gesproken woor
den aan, terwijl ook de heer M. v. d.
Velde, als gemeente-bode, den jubilaris
hulde bracht. Onder den indruk van al
deze blijken van waardeering en sympa
thie, dankte de heer Verjaal met een
kort en ernstig woord. Hij zal op zoo'n
hoogen leeftijd geen beloften voor de
toekomst doen, doch deze vol vertrouwen,
tegemoet gaan. Hiermee was de officii-
ëele huldiging afgeloopen en werd on
der groote belangstelling der ingezetenen,
door harmonie „Crescendo" een aubade
Influenza en Griep
Koorts werend en genezend zijn
Mijnhardt's
Sanapirin-tabletten
Bij Apoth. en Drogisten.
Buisje 75, 40 on 25 ct.
„Ja, het hoesten is over. Maar, weet je,
ze is 'bedroefd om mij. en ik zou toch
zoo graag Willen, dat ze gelukkig was,
als ik. Hoe zal het anders zijn, als ik
Weg ben?"
Ze zette de kopjes ,op bet kleine ta
feltje en kroop toen als een moe kindje
op den divan, haar nestje, zooals ze het
noemde.
't Was al 'wiat schemerig, buiten tikte
een lichte regen op de herfstkleurige
boomen. Henny's hartje klopte sneller,
terwijl ze dacht: nu moet ik met hem
praten. Ze ging in haar gewone houding
liggen, met het hoofd op zijn arm. Steeds
meer scheen ze behoefte te hebben aan
teederheid en liefkozingen.
Berkensteyn keek naar 't lange, gouden
haar, dat over zijn knieën hing, en langs
de fluwëelen armleuning van den fau
teuil tot 'bijna iop den grond. Wat Was
ze toch mooi, zijn 'meiske, steeds mooier,
angstig mooi, en plots moest hij denkein
aan Evaj, 't 'blonde meisje uit Uncle Tom's
cabin.
Hij schrok op door haar stem; „Moesje
is nooit erg gelukkig gew'eesl, oom Leo|!"
„Neen?" Berkensteyn'is stem klonk
yreemd.
„Neen, Eens heeft ze haar geluk ver
speeld, en daar heeft ze altijd nog Zoo
veel verdriet van. Ze heeft al die jaren
verlangd, verlangd, maar denkt, dat het
nu noodt Weer komen zal. Is dat niet vree-
selijk, oom Leo?"
„Ja, ja. WSe heeft je dit alles gezegd,
Henny?"
„Ik heb het altijd gemerkt, en moesje
heeft er iets over gezegd".
't "Bleef stil. Henny hoorde slechts het
kloppen van haar eiigem hart, en oom
Leo's snelle ademhaling, achter de bloe
men tikte de oude klok.
(Wordt vwüolgdj,
