D-MIneur.
B IJ VOEGSEL
buitenland.
FEUILLETON.
behoorecde bQ de
MnMdüK g» T»r. 192-1. -» '""6-
BRAND AAN BOORtX
Wij geven hier een relaas van den
brand aan boord van het Amerikaajische
kustvaartuig Lenape, waarbij als door
een wonder - alle opvarenden op slechts
één na er het leven hebben afgebracht.
De Lenape was Dinsdag uit New-York
vertrokken naar Jacksonville, 't Schip was
propvol met passagiers voor de
vacantieooirden aan de kust van Florida.
De meesten lagen al in, diepe rust toen
ontdekt werd, dat er in het ruan brand
was ontstaan. Dadelijk werd het hulp-
sain S.O.S. per draadlooze rondgezonden,
maar alras was de brand onder controle,
zoodat het schip zijn weg voortzette,
zonder in het minst vaart te minderen.
Kort daarop echter sloegen de vlammen
weer uit en begonnen zij in de lading
om zich heen te grijpen. Alle lieden aan
boord werden gewekt en kregen bevel
een reddingsgordel om te doemt t®rwTl^
de bemanning de vlammen bestreed. D
Lenape wendde het roer en stoomde
full speed naar de naastbij gelegen kust.
Inmiddels werden uit de radiohut om de
drie minuten hulpseinen gegeven en alras
stoomde van verschillende kanten een
geheele vloot op ter assistent» van het
brandende schip. Onder <he toekende
schepen waren de s.s. Anüoll en Chick^on
en verder acht kotters van den kustbe-
wakingsdienst. Ook de Hamilton van de
Dominion Lino kwam opdagen en jrand
de boodschap dat zij op 14 mijl afstand
was en met een .maximum-snelheid nader
de Maar de brand van de Lenape was
thans zoo fel geworden, dat de marconist
moest seinen „Kom niet te dichtbij. De
ca. 200 passagiers waren saamgebracht
op het voordek, terwijl m de machine
kamer en de ketelruimen alles er op
gezet werd om de snelheid nog te ver
wroeten. Vele van de passagiers waren
in dunne nachtkleeding en hadden t deer
lijk koud in de nachtelijke atmosfeer
terwijl zij hun voeten bijna niet op het
dek konden houden, omdat dit allengs 4e
heet begon te worden.
Br waren 368 personen aan boord en
de vrouwen op het dek begonnen haar
zelfbeheersching te verliezen. Goddank
kwamen nu de lichten van de pier m
de Delaware ter reede van Lewes in het
zicht en scheen er kans te ïijn pp redding
van de menschenlevens. Toen het bran
dende schip achter de pier tot rust kwam,
vond het daar een heele vloot bootjes
en booten, die 'gereed waren de passa
giers en de bemanning over te nemen.
Terwijl tweederden der bemanning den
strild tegen de vlammen nog een korte
poos bleven voortzetten, slaagde de red
ding van de passagiers boven v«™aoht!™®
gelukkig. Slechts één man verloor het
leven, n.l- de 70-jarige Robert
die, toen de vlammen sloegen uit
gedeelte van het dek waar hi) stond,over
boord sprong en verdronk. Zijn lijk
opgevischt. De redding was feiteMt een
winder, want op hetzelfde oogenblik dat
de laatste passagiers en de laatste leden
der bemanning overboord gleden lil de
gereedliggende booten, braken over de
geheele lengte van het schip de viamm«i
door de dekken en was het vaartuig een
fakkel van vóór- tot achtersteven.
KONINGIN ALEXANDRA, t
Koningin Alexandre, moeder van den
Eng. Koning, is Vrijdagmiddag op San-
diringham House overleden. Zi) zou 1
December 81 jaar geworden zijn.
De Koning, de Koningin en verschillen
de andere leden van de koninklijke ram»
lie waren de twee laatste dagen voort
durend bij haar en waren aan haar beu
toen het eind kwam.
Het gevoel van een algemeen verlies
en van sympathie met de koninklijke fa
milie aal diep wierden gemerkt in het
geheele rijk en bleek uit de houding
van de groote menigte, die buiten haar
paleis te Londen op de bulletins stond
te wachten.
Toen het bekend werd, hoe ernstig
haar toestand was, werden tal val» open
bare en half-openbare bijeenkomsten af*
8 Het is meer dan 62 jaar geleden, dat
Prinses Alexandra Caroline van Denemar
ken in Engeland kwam, als aanstaande
van den Lateren Koning Edward VII,
onder groot nationaal feestvertoom.
Spoedig won zij het hart van het En-
gelsche volk. en dit werd met "de jaren
steeds meer. Dit bleek op opmerkelijke
wijze, toen koning Edward en koningin
Alexandra in 1901 hun regeering, die tien
jaar zou duren, begonnen. In 1913 kwam
de algemeene waardeering opnieuw op
I grootsche wijze tot uiting, bij den vijf
tigsten verjaardag van haar komst in
£n.ge;and en au de jaren daarna gal' ie 'ere
verschijning van haar la het openbaar
den Londenaars gelegenheid om haar te
huldigen.
De doofheid, waarvan zij d|è laatste
jaren te lijden had, was een zware be
proeving. maar haar belangstelling met
terdaad in den toestand van de hospita-
talen, het welzijn van de pleegzusters en
de vele andere zaken, die haar ter harte
gingen, is tot het einde toe geblleven.
Haar vier nog levende kinderen zijn:
Koning George; de „Princess Royal", her-
toging van Fife; princes Victoria en ko
ningin Maud van Noorwegen.
OM EEN PORTRET.
Vooir de Brusselsche rechtbank is op
't oogenblik een eigenaardige zaak gaan
de. De heer C. uit Brussel had in 1912
een Fransch schilder opdracht gegeven
op een doek zijn vrouw en dochter te
schilderen. Bij de aflevering zond die
schilder een rekening van 20 000 f'r. voor
zijn werk en 1250 fr. voor verzekering,
verzending enz. De heer C. antwoordde
daarop, dat de afgesproken prijs 10.000
fir. was, waarop de schilder aanvoerdde,
dat een prijs van 10.000 f'r. per portret
wias afgesproken en dat de heer C- dus
voor de twee portretten, al staan ze
op hetzelfde doek 20 000 fr. moet betalen.
Vandaar het proces.
Voor den rechter heeft de heer C- den
eiseh gesteld, dat 'n deskundige de waar
de van het werk zal schatten en daarbij
vooral rekening zal houden met de matf
van gelijkenis tusschen portret en mo
dellen- De schilder kwaun hiertegen op,
omdat sinds 1912 mevrouw C- en haar
dochter haar haren hebben laten afknip
pen, waardoor hun uiterlijk totaal ver
anderd is. De schilder aanvaardde de aan
wijzing van een deskundige, mits deze
alleen den financiëelen toestand van,den
lastgever en den naam van den schilder
in overweging zou mogen, nemen-
De rechter heeft ten slotte den direc
teur van een schilderijenhandel aangewe
zen als deskundige met opdracht in Zijn
rapport zoowel rekening te houden met
de uitvoering van het werk als met de
positie, die beide partijen bekleeden-
BlNKEaSLAMD.
DE GEZANTSCHAPSKWESTIE.
„Koningin en Vaderland", het ch. week
blad, onder hoofdredactie van het Kamer
lid Snoeck Henkemans, die ook deel uit
maakt van de hoofdredactie van „De Ne
derlander" schrijft:
Den heer Colijn is in Juni onomwonden
medegedeeld, dat de Chr.-Hist. zouden
meewerken tot hei afstemmen van het
gezantschap- Ook de R.-K. wisten dit.
Hadden de Roomsche candidaat-ministers
even onomwonden medegedeeld, dat zij
zouden aftreden, bij afstemming van het
gezantschap, vermoedelijk had de heer
Colijn met deze bemanning geen zee ge
kozen. Nu echter werd van wal gesto
ken. Eve n als onder het kabinet-Ruijs
bleef dus de positie van het gezantschap
bij het vaticaan onzeker, maar tot een
iportefeuillekwestie, veel minder tot een
kabinetscrisis kon deze zaak redelijker
wijze niet leiden. Ieder bleef vrij en ieder
wist, dat feitelijk de linkerzijde het lot
van het gezantschap in handen had.
Maar niet ieder wist ja niemand
wist, dat de linkerzijde daarmede het
lot van het kabinet in handen zou heb
ben. Dit werd eerst duidelijk dóór het
onverwachte vlijmscherpe ultimatum door
dr. Nolens uitgesproken Na dit woord
was hel lot van het gezantschap en
daarmede het lot van het kabinet beslist.
Indien op dat oogenblik de chr.-hist. ge
weken weren voor het dreigement van
dr. Nolens, zoo ware de zaak van het
protests ntisme in Ned. verloren .geweest.
U\i Stad ©ri Provtoote.
1 ZIERIKZEE. Omtrent de voorstelling in
de Concertzaal van „De Vijandin", welke
doo# J, II
55
„Ach.,zei hij gesmoord, je begrijpt het
niet". I I
Claire's oogen schoten vol tranen, kon
ze hem maar helpen.
Hij zag het, en 't ontroerde hem.
„Ik zal weggaan, en je niet meer lastig
vallen, zei hij, ik -wil je niet aan het
schreien maken Clara, pch, 'k heb 't toch
altijd wel geweten, dat ik jou niets kon
Zijn, maar 't verlangen naar je direef me
altijd weer hierheen.
„Wil je me een hand geven?"
Ze stak hem dadelijk haar beide han
den toe. „Vaarwel Marcel, ik zal altijd
aan je blijven denken als aan een broer.
Je bent goed geweest voor mijn armen
vad|er en voor mij ook. Ik hoop dat je
eens gelukkig zult worden Marcel, dat
Zou mij ook nog gelukkiger maken".
Haar bevende, ha/f-kinderlijke stem
dreef hem heete tranen in de oogen.
„Adieu, mijn lief meisje, mijn dierbaar
meisje, zei hij, en plots zfich over haar
bukkend, drukte hij even Zijn lippen op
haar voorhoofd.
Daarop liet hij haar los, en liep snel,
met gebogen hoofd, een Zijlaan in.
Een andere heer kwam hem tegen, wel
ke, hem herkennend, de wenkbrauwen
fironste, en bleek werd.
't Was Ernst Sassenhul.
Deze versnelde zijn stap, en had een
oogenblik later Clara ingehaald, die lang
zaam, met gebogen hoofd naar huis liep.
Ze schrok hevig, en hij zag dat ze
tranen oip de wangen had.
„Waarom huil je?" vraagde hij kort.
Ze keek schuw naar hem op, maar
kon niet antwoorden.
„Kun je 't mij niet zeggen,, Clara?"
Neen, neen oom Ernst!
Br trilde zoo'n weeke klank in haar
stem, dat 't hem schokte, iiij kneep de
lippen op elkaar, en zei niets meer.
Maar, gedachten vlogen als wilde vo
gels door zijn brein, Clara had weer dien
man pntmoet, ondanks Bertha's verbod,
Woensdag door het Ver. Rotterdamsch
Hofdstad-Tooneel gegeven wordt ver
melden wij uit de Pers:
De tragische rol van de Hertogin was
als geschreven voor de eenige tragediën -
ne die ons land nog heeft: Aiida Tartaud-
Klein. Hear beheerscht door inhouding
sterk spel gal deze rol de diepe tinten
welke d'e behoeft,
Jgn van Ees is wel een onzer beste spe
lers. Hij begrijpt altijd zoo geheel zui
ver dat een rol er niet is om haar zelfs
wil, maar ter wille van het geheele dra
matische werk; hij doorvoelt het inner
lijke van de figuur die hij door tooneel
herschepping moet doen verstaan en zon
der eenig spoor van uiterlijk effect on
vatbaar voor bijkomstigheden die de uit
beelding. zouden kunnen verzwakken of
onzuiver maken speelt hij zóó, dat de
toeschouwer de verschillende kanten van
het karakter ziel en begrijpt. Een bijzon
der aardige aanvullingsrol is die van de
Grootmoeder en mevrouw Roos wist de
puntige snedige gezegden van de oude
Gravin mooi over het voetlicht te bren
gen. Een waardig prelaat was van Gas
teren als Kardinaal, breed en sober, met
den eenvoud der natuurlijkheid. Opge
wekt en goed gedragen gaf Theo Fren-
kel Jr. de figuur van Gaston en Lily
Bouwmeester deed haar grooten naam
eer aan.
Tot slot volgt in plaats van „de Ontoe
rekenbare", die eerst aangekondigd was,
eene eenakter „Da inbreker en Het Meis
je", een© door Nolst Trénité uit het En-
gelsch vertaalde eenacter-
Het feit, dat de regie in handen is van
Cor van der Lugt Melsert, en de uitvoe
ring in handen van Hilly Bouwmeester
en Jan van Ees, waarborgt het succes.
De firma A. C. de Mooij geelt blij
kens een advertentie in dit blad, een de-
-eq uo uojooiroiqrtqos ui arjieatisuoiux
tikken, waartoe ieder belangstellende
wordt uitgenoodigd.
NOORDWELLE. Zaterdagvoormiddag
werd de huisvrouw van N., bij een buren-
twist, die ontaardde in een vechtpartij,
zoodanig gewond, dat geneeskundige hulp
moest woTden ingeroepen.
HET VAARWATER DER W.-SCHELDE.
De laatste peilingen op de Schelde bij
Bath hebben verrassende resultaten ge
had, meldt de Antvverpsche correspondent
van de „Msb.", n.l. dat de bank van Saef-
tingen, welke eenige maanden geleden
li/2 M. boven laag water lag, thans ge
heel verdwenen is. Op de plaats, waar
vroeger de bank van Saeftingen was,
staat nu bij laag tij minstens zes-en-een
hal ve M. water. In de geql van Saeftin
gen heeft men over een breedte van
minstens 250 M. bij laag water een diepte
van zeven M. De verplaatsing heeft voor
het Nauw van Bath en de geul onder de
vuren van Rilland d.w.z. het vaarwater
voor Antwerpen geen nadeelige gevol
gen.
Mededeelingdn alt de oade
rechtspraak te Zierikzee.
ir.
Op 8 September 1536 werden Pieter
Gerritsz., gebportig van Enkhuizen, Adri-
aan Jorisz. van Brouwershaven, Jan
Jansz. van Tongeren en Janneke Melchior
Simons, weduwe van den Briel, omdat zij
ziioh hadden laten herdoopen en kwaad
gevoelen hadden van het sacrament des
altaars en de inzettingen der Kerk, ge
vonnist om te worden onthoofd, hunne
lichamen verbrand en hunne hoofden op
staken gesteld ,met verbeurdverklaring
hunner goederen.
Den 2 Februari 1537 werd Adriaan
Corneliszoon veroordeeld om te worden
onthoofd, zijn hoofd pp een staak gezet
en Zijn lichaam om begraven te worden,
omdat hij had gekocht en te zijnen
huize had gelezen een Nederduitsch boek
van Joannes Pomeranus; dat hij te ZLe-
rikzee gemeenschap had gehouden met
personen, die zeiden zendboden van Chris
tus te wezen en het volk tot wTaak en
opstand opwekten; en eindelijk omdat
hij in deze stad vele boekjes had uitge
deeld, inhoudende groote dwalingen
Zachtere straffen ondergingen de vol
gende personen: Lieven Jacobse, schoen
maker, dies als omgang gehad hebbende
met personen „verdacht van ketteTij en
,,van de gereprobeerde secte", gev:n-
rtist werd pm blootshoofds en barrevoets
en met een brandende waskaars in de
hand de processie bij te wonen, een ge-
wat beteekende dit, was 't toeval, oi,
en waarom schreide ze dan, ze moest
van dien Rondé houden, dat bleek toch
kla|ar genoeg, wat moest daarvan worden?
Ernst sprak er niet pver thuis, maaT
was ongewoon stil.
En, den volgenden dag ging hij op
reis, pm eens 'n mooi concert te gaan
hporen, en om verschillende dingen te
doen. i
Otto en Bertha begrepen er mets van.
En Clara kostte 't tranen. Ze zou oom
Otto graag alles verteld hebben, maar,
een zekere niet te overwinnen schroom
weerhield haar.
Twee dagen later zat Clara 's avonds
voor de piano in de tuinkamer, en speelde
een sonate van Mózart.
Ze schoot hard op met haar muziek
studie, veel spfeelde ze met oom Otto
samen. v
pjierre zat vlak bij haar, 't hoofd luis
terend achterover, oom en tante in de
fauteuils.
't Meisje speelde bizonder mooi dien
avpnd, met dieper uitdrukking dan an
ders.
Opeens ging de voordeur open,, en een
bekende stap in de gang klonk.
heel jaar te blijven binnen het grondge
bied der stad en voor het altaar in het
koor der Sint-Lie venskerk in het open
baar God om vergiffenis te bidden. Bij
vonnissen van 31 Januari, 1 en 2 April
1539 werdén gelijke straffen uitgespro
ken over Rochus Jacobse, schoenmaker,
Heer Lieven Iman Jansz. Boenaert, pries
ter en Elisabeth Andriesdochter, weduwe
van Adriaan Jorisse.
Erger lot trof Paulus Harrentsz. Leem-
placker, wonende te Sommeisdijk, die
wegens kwaad gevoelen van het sacra
ment des altaars en de instellingen der
Kerk, op 7 December 1540 veroordeeld
werd om buiten cle Zuidhavenpoort le
vend veTbrand te worden. Anna Jacobs,
mede van Sommelsdijk, die over het
genoemde leerstuk twijfel had uitgespro
ken, maar later schuldbekentenis had af
gelegd, kwam vrij met het betalen eemer
boete en het bijwonen der processie.
Vonnissen in geloofszaken vindt men
van 1540 tot 1556 verder niet vermeld.
In 1544 werd iemand die getracht had
paling te steken en te vangen, veroor
deeld in een boete en om op een markt
dag voor 's-Gravensteen te staan van 11
tot 12 uur, gebonden ean de ijzeren balie,
met twee Toeden onder eiken arm, waar
na hij God, den Graaf en het Gerecht om
vergeving moest bidden.
In 1545 werd een persoon, die op de
kermis" te Oostduiveland een ander zoo
danig met een broodmes aan den hals
had gewond, dat hij het bestierf, op
een schavot voor 's Gravensteen ont-
hoofd, zijn lichaam op een rad en zijn
hoofd op een staak gesteld.
In 1551 werd iemand wegens het trou
wen met een tweede vrouw, terwijl de
eerste nog in leven was, veroordeeld tot
een boete en voorts om op de Steenen
brug een uur lang aan de kaak te staan
met twee spinrokken onder zijn airmen
i en met het opschrift zijner misdaad op
de borst, waarna hij, op straffe van gee-
seling, een jaar uit het grondgebied der
stad gebannen werd.
In 1554 werden twee personen, die als
„Egyptenaers" (zigeuners) rondtrokken en
aan geneeskunst en waarzeggerij uit de
hand deden en door list en bedrog on-
noozele menschen geld en goed tracht
ten af te nemen, beboet, gegeeseld en
voor altijd gebannen.
In Juni van dat jaar werd Willeim iLem-
nius (zoon van den beroemden genees
heer Levinus Lemnius) tot 23 pond boete
veroordeeld, wegens het inwerpen der
glazen bij zijn zwager Michiel Cornells
Eeuwouds (die waarnemend baljuw was
geweest.)
In 1556 werd iemand tot boet© veroor
deeld, wegens het in. overspel leven met
zijne dienstbode, welke laatste binnen 8
dagen zijn dienst moest verlaten op straf
fe van zwaarder boete.
Op 8 Aug. van dat jaar werd iemand
van Capelie in Schouwen, die op een
bruiloft onder Dreischor een ander dood
gestoken had en ook op apdere plaatsen
gestolen en gedTeigd had het dorp Dirks-
land in brand te zullen steken, veroor-
deeld om buiten de stad levend verbrand
teworden.
Den 19 December 1556 werd Frans
Jansz. van Namen, steenhouwer, wegens
het bezitten van onderscheidene gedrukte
boeken, o.a. ven een bijbel, gedrukt te
Antwerpen door Jacob van Liesveld, ver
oordeeld in een geldboete van 70 pond
en om op het schavot al zijn boeken
te zien verbranden, waarna hij voor al
tijd gebannen werd uit het gebied der
stad. Op 1 ApTil 1558 werden drie door
den Raad ontslagen giidebroeders van
de rederijkerskamer „de Distelbloem",
omdat zij na hun ontslag nog vergade
ring hadden gehouden en hun blazoen,
waarop de distelbloem afgebeeld stond,
uitgehangen hadden, ieder veroordeeld in
een boete van 23 pond en een waskaars,
vegende een pond, ten behoeve van het
H. Sacramentsgilde, en vervolgens op' den
eersten rechtsdag na de Paaschvacantie
ter vierschaar te verschijnen en aldaar
God. den Graaf en de Justitie om verge
ving te bidden.
Den 20 Mei van dat jaar werd de ci
pier van 's-Gravensteen onder handen
genomen. Hij had n.l. een krankzinnig
man, dien hij ter bewaring gekregen had,
losgelaten, zeggende „ick en zalt nyet
„doen, daev ligghen mijn sloetelen ende
„dat de gevangenisss voer gheen dolle
„luyden gemaeckt en was". Omdat de
Justitie de eigenaardige opvattingen van
den cipier niet deelde, werd hij ver
oordeeld tot 23 pond boete, bannisse-
ment uit* de stad vóór zonsondergang
Toen begon ze te knoeien en haspelde
alles door elkaair.
Oom Ernst kwam binnen, opgewekt
en vroolijk. 1
Hij zette ineens de heele kamer op
stelten, pTaatte, vertelde, en zette een
viool in étui op Pierre's knieën. Ziezoo
kerel, die heb ik voor je meegebracht,
wanneer wil je je eerste- les van me
hebben?"
Pierre Was in de wolken.
Ernst lachte maar, vraagde Bertha om
'n kop thee, en praatte als Brugman.
Bertha, als jou 't niet te veel geloop
iLs in huis, wilde >ik wel weer lessen gaan
geven".
„Uitstekend Ernst, ik heb er niets tegen
hoor, en als 't te. druk Wordt voor Rika,
doe ik de werkvrouw weg, en neem een
tweede dienstbode".
„Prachtig, voor mijn rekening dan na
tuurlijk, en wat zeg jij er wel van Otto?"
„Ik geef je groot gelijk, als je maar
niet allerlei leerlingen aanneemt.
Geen plan op. Geen muziek leeren, het
hoort er zoo bij, kindertjes, merci!" t
„Maar, dat iis heel moeilijk", meende
Bertha.
„Waarom? Als ik kinderen krijg, welke
en een bedevaart naar Sint Lieven te
Gent. Bracht hij daarvan bewijs mede,
dan moest hij bij te-rugkomet ook nog
de gewone vergiffenis inroepen en be
loven zulke overtredingen nimmer weer
te zullen doen.
In 1559 werd een schipper, die zijn
schip van sneeuw had moeten schoon
maken en daarover godslasterl ij'ke woor
den had geuit, veroordeeld om door zijn
eigen familie binnenskamers met roeden
gegeeseld te worden. Had hij geen familie
of wilde deze aan den gegeven last niet
voldoen, dan zou de Justitie de straf
voltrekken, waarna hij voor altijd ge
bannen zou zijn.
5 In 1560 werden Leenaert Dirksz. Hol-
laer (de latere admiraal van Zierikzee,
die tijdens het beleg door de Spanjaarden
in 1576 gewichtige diensten aai) de stad
bewees) en Herman Pietersz. Vager, die
met passagiers van Arnemuiden naar Zie
rikzee gekomen waren en voor vracht
3 en 4 stuivers per man hadden gevraagd,
doch in de haven der stad gekomen met
veel geweld die passagiers gedwongen
hadden 5 stuivers te betalen, ieder ver
oordeeld in een boete van 23 pond,
een 'bedevaart naar Simt Lieven en Gent
en het verzoeken van vergiffenis, op
verbeurte van hun hand.
t In 1562 was Cornell's Claesz. wegens
onderscheidene misdrijven op 's-Graven
steen gevangen gezet. Aangezien Schepe
nen meenden door de pijnbenk nog meer
te weten te zullen komen, werd besloten
„tot scerper examen". Maar de gevan
gene wachtte dlit niet af em verhing zich
in den kelder, waarin hij opgesloten was,
aan zijn hemd. Daarop werd door Sche
penen zijn goed verbeurd verklaard, het
lijk aan de achterzijde uit 's-Graven
steen gehaald, op een slede met een
horde gelegd met het voorwerp waar
mede hij zich verhangen had en Zoo ge
bracht onder de galg der stad, waar het
lichaam aam een mik gehangen werd,
anderen ten voorbeeld.
In 1565 werd Jacob Jansz. Tack, huis-
timmerman, die elders getrouwd was,
maar de door de Kerk voorgeschreven
huwelijksgeboden miet in de Sint Lie-
venskerk had doen aflezen, verooTdedd
in een boete van 60 pond, waarvan de
kerk, de Graaf en de Stad 1/3 zouden
genieten, overeenkomstig het daarop be
trekking hebbend privilegie. Dezelfde per
soon, die blijkbaar reeds lang van de
Oude Leer afgeweken was, Werd in 1568
veroordeeld in een boete van 7 jaar
bannissement uit het geheele land van
be-Oosten-Schelde, omdat hij op 7 Mei
van dat jaar zijn schoonvader had laten
begraven zonder daartnj de assistentie te
gebruiken van eenigen priester of gees
telijk persoon of eenige ceremoniën der
Kerk te hebben laten verrichten. Voor
hetzelfde feit werd de zoon, Jgn Jacobsz.
Tack, die het lijk had helpen begrayen,
in een boete veroordeeld.
Van laatstgenoemden Jan Jacobaz. Tack
stamt de in Zeeland gevestigde Doops
gezinde familie Tack af.
(Wiordt vervolgd.)
VERKOOPINGKN, ENZ.
RENESSE. 20 Nov. Ten overstaan van
notaris J. C. Dalebout werden heden voor
den heer C. J. Kooman alhier publiek ver
kocht: kallvaarzen voor f 304, f 351,
f 214 en een 11/2-jarige vaars voor f 1150.
POST EN TELEGRA PHD5.
Met ingang van heden is benoemd tot
post- en telegra afstationhouder te Seroos-
kerke (S.), dhr. G. van de Schelde aldaar.
RECHTZAKEN.
Ter Openb- Terechtzitting der Arroad.
Rechtbank te Middelburg, van 20 Nov.
j.I., werd o.m. uitspraak gedaan in de
zaak tegen J. M. van 't H., koopman,
65 jaar, geboren te Poortvliet, wonende
te Renesse, thans gedetineerd in het Huis
van Bewaring te Middelburg. Bekt. had
in April 1925 teZierikzee door listige
kunstgrepen en een se men weefsel van
verdichtselen, C. van der Ploeg, echtge-
noote van C. Flikweert, bewogen aan hem
cf te geven twee schuldbekentenissen,
waaTin beklaagde erkende in 1924 en J925
geldsbedragen van f 1800 en f 500 van
genoemden C. Flikweert ter leen ont
vangen te hebben. Bekl. werd te dier
zake veroordeeld wegens oplichting tot
zes maanden gevangenisstraf met aftrek
van het voorarrest
rtiet den minsten aanleg hebben, geef ik
gewoonweg aan hun ouders den goeden
raad: schei er mee uit.
Mlisschien zullen sommigen daardoor be-
leediigd zijn, en hun kinderen naar een
andere, beleefder leeraar zenden. Welnu,
daarin zijn 23e vrij".
„Je maakt je daardoor vijanden1'.
Ooh, wel neen Bertha! Ik 'ziat 't natuurlijk
zoo tactisch mogelijk doen. Willen de
menschen dan nog zoo kleingeestig afijn,
't mij kwalijk te nemen, dan zal ik m«
dat kalm getroosten".
't Gesprek liep nu over enkele veran
deringen in Ernst's kamers.
Clara dorst niet naar den jongen man
te kijken, ze voelde zich gejaagd en be
droefd.
Toen ze naar bed gingen, kuste oom
Otto haar nog hartelijker dan anders
goedennaoht.
En Pierre keek zijn Zusje aan, met een
vraag in zijn trouwhartige oogen.
Dien avond schreide Clara zrich in slaap.
(Wordt vervolgd.)
