ZIER1KZEESCHE
NIEUWSBODE.
Zaterdag 7 November 1908.
Derde Blad.
NIEUWSTIJDINGEN.
ADVERTENTIEN.
(Z ieribLzeesclae
O o u r a n t).
Verschijnt DINSDAG, DONDERDAG en
ZATERDAG.
Voor het buitenland, verzending eens per week,
10,— per jaar bij vooruitbetaling.
De prijs per 3 maanden is f 1,30, franco per post
f 1,60.
65ste JAARGANG. No. 8691.
Uitgever-Hoofdredacteur: A. FRANKEL,
Oüde Haven D 493.
Redacteur: J. WAALE.
Advertentiënvan 1—3 regels 30 Cts.,
meerdere regels 10 Cts., kunnen uiterlijk tot des
Maandags-, Woensdags- en Vrijdag-middags
2 ure bezorgd worden.
Groote letter wordt naar plaatsruimte berekend.
Alle betalingen moeten geschieden bij den Directeur: A. I. DE LOOZE, Hoek Schuithaven, Zierikzee.
Het Kantoor is geopend eiken werkdag van 's morgens 9 tot 's avonds 9 ure.
Gevonden op den openbaren weg:
Een notitieboekje met potlood.
knipmes.
houtschroef, groot model.
zilveren armband.
Inlichtingen te bekomen aan het Bureau
van Politie te Zierikzee, van des morgens
10 tot 12 en des namiddags van 2 tot 4
en 8 tot 9 uur.
De Commissaris van Politie,
R. P. BRONS.
BRANDSCHOU W ING.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Zierikzee brengen ter kennis van de Ingezetenen,
dat de Directie der Brandweer op Maandag den
9 November eertkomende en volgende dagen
eene
in de woningen der Ingezetenen zal houden,
overeenkomstig de bepalingen der Verordening
tot voorkoming en blussching van brand in deze
gemeente.
Zierikzee, den 5 November 1908.
De Burgemeester en Wethouders voornoemd,
H. C. MOOLENBURGH, Burgemeester.
JAN SNELLEN, Secretaris.
AMERIKA.
De Presidents-verkiezing.
Van zeven uur af Dinsdagmorgen
heerschte er in de Vereenlgde Staten een
opwinding, zooals men in Amerika alleen
maar zien kan. In elke stad, in elk dorp,
in elk gehucht werden de laatste ver
twijfelde pogingen gedaan om den partij-
candidaat er te brengen. De straten vol
vlaggen, versierd met de portretten der
candidaten, de omnibussen vol spelende
muzikanten, optochten van kinderen, idem
van oudstrijders met hun medailles op de
borst, de stemwervers in bontbevlagde
rijtuigen en auto's en last not least free
beer! Vooral in de oostelijke wijken van
New-York ziet men om de paar stappen
in helle kleuren staan „Pree lunch en
beer!" Hier verdringt zich de menigte.
Menigmaal is het onmogelijk ook maar
in de nabijheid van de herberg te komen
het trottoir is even vol als de zaal, en
overal, binnen en buiten, wordt uit groote
glazen bier gedronken. Hier worden ook
de stemmen gekocht. In de ééne hand
wordt den bezoeker een stemfijsf gestopt,
in de andere een dollar. Sommigen maken
er een zaakje van en drinken zoowel het
republikeinsche als het democratische bier.
Met de lijst in de hand betreedt de
kiezer len slotte de „booth", het stem
lokaal. Op de lijst staan de namen van
alle candidaten gedrukt. Als de deur
achter hem toegevallen is, zet hij met een
potlood een kruis vóór den naam van den
candidaat en stopt zijn biljet gevouwen in
de bus. De stemming is dus geheim.
Maar er worden, of liever er werden
want ot het nu in die mate is voorgekomen,
valt, met het oog op de slecht voorziene
kassen, te betwijfelen er werden op
groote schaal stemmen gekocht bij vroegere
verkiezingen.
De nieuwe president der Vereenigde
Staten die evenwel pas in het begin
van het volgend jaar in functie zal treden
is een geheel ander man dan Roosevelt,
al zijn zij ook partijgenooten. Hij is, in
Amerikaanschen zin, conservatiet. Tall zal
nimmer zijn volk leiden op een manier
als Roosevelt, die het om den duim wond.
Mogelijk heeft hij daar een deel van zijn
succes aan te danken. „Hel Amerikaansche
volk wenscht, nu Roosevelt in geen geval
tot aanblijven was te bewegen, een
conservatieven candidaat na een radicalen,
een rechter na een soldaat; het is beu
van de sociale oorlogsverklaringen en
pogingen tot economische hervormingen;
het verlangt rechtvaardigheid en bezonnen
heid", lazen wij ergens.
Tafi's kracht ligt in het telt, dat hij
geen vijhnden heeft en in de rustige zeker
heid, waarmede hij zijn weg gaat. Taft is
een kerel als een reus, met het hart van
een kind. Hij heelt een hoog, blank voor
hoofd, een krachtigen adelaarsneus, een
volle kin, zeer zachte blauwe oogen met
een goedmoedige uitdrukking, maar zijn
krachtige gang herinnert er aan, dat hij
in athletische wedstrijden aan de Yale
University, waar hij studeerde, prijzen
behaalde.
Tatt is verleden jaar September 50 jaar
oud geworden, in 1880 begon hij zijn
juridische loopbaan en was advocaat,
rechter-ambtenaar van het Openbaar
Ministerie en na 1896, behalve Circuit
Judge, deken van de juridische faculteit
te Cincinnati. Mac Kinley ontdekte, dat
in dezen man een staatsman van hooger
orde stak en benoemde hem in 1900 tot
lid van de Philippijnen-commlssie en in
1901 werd hij gouverneur van de Philip-
pijnen. Roosevelt benoemde hem in 1904
tot Minister van Oorlog, maar ook in deze
positie behield hij de daadwerkelijke
leiding in de aangelegenheden der Philip-
pijnen, van Cuba, Portorico en de z.g.
Kanaalzóne (Nanama). Hoe men ook over
de bezwaren, die de Vereen. Staten nog
te overwinnen hebben op de Philippijnen,
moge denken, Tail heelt daar tot stand
gebracht wat mogelijk was en het
Amerikaansche volk is er over tevreden.
Men spreekt er niet meer over de Phitip-
pijnen te willen verkoopen en de ver
sterking van Manilla wordt uitgevoerd
volgens de door Taft aangegeven plannen.
Wat de buitcniandsche politiek betreft,
beteekent een presidentschap van Taft een
volkomen voortzetting van de politiek van
Roosevelt. De overwinning van Taft over
alle andere candidaten wil niets anders
zeggen, dan dat het Amerikaansche volk
de machtspolitiek van Mac Kinley en
Roosevelt gehandhaafd wil zien, en dat
in de buitentandsche politiek alles bij het
oude zal blijven.
Men moet zich er echter voor wachten,
groote verwachllngen te bouwen op de
schoone beloften van het republikeinsche
verkiezingsprogram inzake de hervorming
der tarieven. Tegen de economische
machten in het binnenland, waarop de
geweldige wil van Roosevelt schipbreuk
leed, zal ook Taft machteloos blijken.
Hoe kwam hel, dat Taft slaagde? Omdat
hij tegelijkertijd de man van de vrienden
en van de vijanden van Roosevelt was.
De sterke kapitalistische machten, die tot
eiken prijs de herkiezingen van den vijand
der trusts wilden verhinderen, steunden
zijn verkiezing, jn de hoop, dat hij kalmer
optreden zou. Deze verwachting zal niet
bedrogen worden. In Wallstreet en ten
gevolge daarvan ook op de andere beurzen
gingen de koersen met sprongen in de
hoogte, hoe meer Taft's kansen stegen.
Aan beide zijden van het groote water
zal dus de verkiezingsdag vele tevredenen
hebben gemaakt. Er Is geen twijfel aan,
dat Roosevelt bij zijn veldtocht tegen de
trusts fouten heeft gemaakt. Zijn bedoeling
was goed, het was die van de groote
massa des volks. Maar hij koos niet de
juiste middelen. Dit heeft hij ook ingezien.
Hij heeft zelf den minister van justitie,
Bonaparte, den teugel aangelegd. Maar de
man der compromissen is hij niet. Dat
zal Taft zijn.
SPANJE.
Gedurende eenige dagen vallen zware
regenbuien in het Zuiden en Oosten van
Spanje. Te Valencia staat het water in de
straten een meter hoog. Men luidde de
noodklok en de brandweer was onafge
broken bezig met het reddingswerk. Ook
vele omliggende dorpen zijn overstroomd.
Malaga staat gedeeltelijk onder water en
tevens is boven die stad een onweer los
gebroken, waarbij de bliksem op 2 plaatsen
is ingeslagen. De spoorlijnen slaan ge-
deeltijk onder water en de telegraaflijnen
zijn. afgebroken. Men vreest, dat er ook
menschen zijn omgekomen.
ITALIË.
Uit Rome wordt aan De Tijd ge
schreven:
In Rome's straten trekt tegenwoordig
algemeen de aandacht onze landgenoot,
de heer M. Salomonson, naar ik meen,
behoorende tot de familie der bekende
industrieelen te Almelo. Hij draagt, als de
Nazareners, lang en golvend haar en een
zwaren baard. Zijn kleeding is zeer oor
spronkelijk: een tot op den grond neer
hangende zware mantel, waarover een
blauwe tunica, en roode sandalen. De
onvermoeide wandelaar steunt altoos op
een soort herdersstaf. Zwijgend trekt deze
wandelende Jood door de straten der
Eeuwige Stad, door iedereen met ver
wondering nagestaard. Doch in Rome is
men van oudsher aan de vreemdsoortigs te
verschijningen gewoon. Daar mag, zooals
het spreekwoord zegt, de vreemdeling naar
believen het gansche jaar carnaval houden.
Derhalve wordt ook deze zonderlinge
figuur door niemand lastig gevallen.
Hoogstens loopt de lieve straatjeugd hem
een cindweegs nieuwsgierig achterna, maar
niet zonder ontzag en schroom voor zijn
geheimzinnigheid. De heer Salomonson
treedt namelijk op als profeet van een
nieuwen godsdienst, waardoor het mensch-
dom moet terugkeeren tot den oerstaat
der natuur dus zich van al wat overtollig
is in voeding, kleeding en woning geheel
onthouden. Dèn eerst zal het menschdom
weer gelukkig kunnen worden!
Zoo verkondigt hij aan iedereen, die
hem maar aanspreekt, deze curieuze
Hollander met diepe basstem en profetisch
gebaar. De voorbijganger, die even luistert,
gaat spoedig voort, terwijl een medelijdende,
halfspottende glimlach op zijn gelaat weinig
of geen succes belooft aan de instantelijke
prediking. Maar geen teleurstelling of spot
vermag dezen boetgezant af te schrikken.
Menige stad van Italië bezocht bij reeds,
zonder eenig resultaat. En telkeus zich
het stof van de voeten schuddende, trekt
hij rusteloos verder, in de onverzettelijke
hoop, dat vroeg of laat naar zijn dringend
vermaan ernstig zal worden geluisterd.
Een Ahasverus der 20e eeuw.
DUITSCHLAND.
Te Mannheim is Maandag de 15-jarige
slotenmakersleerling Peter Mohrwieser, uit
Burstedt, wegens het verwurgen van een
3-jarig knaapje, gevolgd door een nog
afschuwelijker misdaad, tot 13 jaren
gevangenisstraf veroordeeld. De artsen, die
het onnatuurlijk monster onderzocht hebben,
verklaarden, dat hij weliswaar aan „moral
insanity" leed, maar toch voor zijn daad
verantwoordelijk geacht kon worden.
Te Liegnitz heeft de 39-jarige echt-
genoote van een vrouwenarts zich met
petroleum begoten, en toen haar kleeding
in brand gestoken, zoodat ze den vuur
dood stierf.
Te Leipzig zijn een 61-jarige letter
zetter en zijn 60-jarige vrouw vermoord
in hun woning gevonden; hun hoofd was
met een hamer verbrijzeld. Diefstal wordt
als aanleiding tot de afgrijselijke daad
beschouwd, wijl een spaarpot met een
inhoud van 9 Mark vermist wordt.
Omtrent den grooten juweelendiefstal
te Hamburg worden nog de volgende
bizonderheden gemeld:
De Kopenhaagsche juweelenhandelaar
Weimann had reeds drie dagen in het hotel
„Hamburger Hof" vertoefd, had Vrijdag
morgen j l. een firma te Altona bezocht
om haar eenige paarlen te laten zien en
borg, in het hötel teruggekeerd, zijn preciosa
weder in de safe.
Onmiddellijk daarna schijnt de diefstal
uitgevoerd te zijn, want toen Weimann
tegen 1 uur het safeloket nog eens opende,
waren de juweelen verdwenen.
Denzelfden mtddag tegen 4 uur vertrok
onverwachts een reiziger naar Parijs, die
's morgens eerst in het hötel was afgestapt
en er een bizonder dure kamer besteld
had, na eerst in een ander hötel te Ham
burg gelogeerd te hebben. Naar dezen
reiziger wordt thans gezocht.
De safe, waarin de juweelen lagen,
wordt als volgt behandeld. Het hoofdslot
wordt met een passepartout geopend, waar
van drie beambten van het hötel elk een
exemplaar bezitten. Elk afzonderlijk loket
heeft 2 sloten, waarvan het ééne met den
hoofdsleutel en 't andere met eert sleutel,
die slechts de huurder van hét loket in
bezit krijgt, geopend wordt. Het loket is
niet te openen, tenzij beide sleutels tegelijk
aangewend worden. De drie passepartouts
waren na den diefstal ter plaatse waar zij
gewoonlijk te vinden zijn. All? sloten
waren onbeschadigd, zoodat het mogelijk
is dat de dief valsche sleutels heeft gehad
Toen Weimann de juweelen in het vak
legde, was in het vertrek, waar de safe
zich bevindt, slechts één boekhouder aan
wezig, die hem den rug toekeerde.
BELGIË.
Een pleiziertocht die hun heugen zal,
maakten eenige menschen uit Antwerpen.
Met een gezelschap van 3 heeren, 8 dames
en 2 kinderen voeren zij Zondagmorgen
in een motorboot de Schelde op en waren
voornemens tot Hansweert te gaan. Het
mistte wel een weinig, maar men hoopte
dat de mist zou optrekken. In plaats
daarvan evenwel werd de mist al dikker,
naarmate zij verder van de stad kwamen.
Daarom besloten zij niet verder dan
Walsoorden te gaan, waar zij dineerden.
In den namiddag klaarde het weer wat op
en zij waagden den terugtocht, maar het
duurde niet lang of de mist werd zoo dik
als hij nog niet geweest was, men kon
letterlijk geen hand voor oogen zien. Elk
schip zou in zulke omstandigheden ge
ankerd hebben, maar men zag er bezwaar
in, den nacht door te brengen in een
open boot, zonder verwarming of eten.
Dus voer men verder, op goed geluk,
totdat de boot vastraakte op een zandbank.
Nu moest men langen tijd wachten op
den vloed en toen deze de boot weer
vlot gemaakt had, was het al nacht ge
worden. De mist was nog even dik en in
de duisternis moest men trachten tusschen
de vele zandbanken, die de Schelde op
deze hoogte heeft, door te komen. Het
duurde niet lang of de boot strandde weer.
Het was inmiddels Maandagmorgen ge
worden.
In den namiddag waren de ongelukkigen
nog in denzelfden toestand, reeds hadden
zij 24 uren doorgebracht zonder eten, be
halve eenige peren. De dames en kinderen
lagen reeds bijna bewusteloos en verkleumd
van koude in de boot. Er was geen hoop,
dat zij door een of ander stoomschip
zouden worden opgemerkt, want wegens
den mist was de scheepvaart geheel ge
stremd. In den namiddag, toen de mist
weer eenigszins optrok, besloot men een
uiterste poging te wagen. Één der heeren
zou bij eb trachten over de zandbanken
den oever te bereiken om hulp te gaan
vragen, onverschillig waar. Het was een
levensgevaarlijke onderneming, maar één
was er, die het aandurfde. Meermalen
moest hij zwemmen van de ééne zandbank
naar de andere en op de banken zakte hij
soms tot aan de knieën in het slijk. Einde
lijk kwam hij toch aan land en liep nu
voort tot hij huizen bereikte. Hij wist
zelfs bij benadering niet waar hij was.
Het eerste huis waar hij aankwam, was
het sanatorium „De Doel". De verschijning
van een doornatten, met slijk bedekten
man, maakte daar groote opschudding.
Eerst kon hij, afgemat als hij was, niets
dan onsamenhangende klanken uitbrengen,
maar toen men hem wat had opgekwikt,
vertelde hij wat er op de rivier gaande
was. Ongelukkigerwijze viel juist weer de
avond en nu was het onmogelijk om de
boot te gaan zoeken. De 12 menschen
moesten dus nog den nacht van Maandag
op Dinsdag in hun vreeselijken toestand
blijven. Zij geloofden vast dat hun tocht
genoot verdronken was en, geheel uitgeput,
bereidden ook zij zich op den dood voor.
Dinsdag bij het aanbreken van den morgen
vertrok een boot van het sanatorium om
hen op te zoeken en deze bracht hen naar
„De Doel", waar zij liefderijk werden op
genomen. In den namiddag, toen het weer
helder was geworden, bracht een sleepboot
hen en hun boot naar Antwerpen terug.
NEDERLAND.
Almelo, 4 Nov. Een gelukkig niet-
alledaagsch schouwspel kon men heden
avond in de Molenstraat alhier waarnemen.
Te midden van een drom nieuwsgierigen
zat daar op de straat in een rieten leun
stoel de 81-jarige blinde vrouw K.
Vóór eenigen tijd werd het oude mensch,
dat bij één harer kinderen te Ambt-Almelo
inwoonde, naar familie te Nordhorn ge
transporteerd. Heden werd zij door den
echtgenoot en den schoonzoon vandaar
weer naar hier teruggebracht, de familie
te Nordhorn wilde haar niet langer hebben
Daar de te Ambt-Almelo wonende kinderen
wel den man maar haar niet weer in huis
wilden hebben, werd naar het raadhuis
dier gemeente getrokken. De burgemeester
weigerde evenwel haar voor gemeente
rekening te doen opnemen. Nadat men
eenige uren met de arme vrouw rond
getrokken en pogingen aangewend had
om haar de gemeente Stad-Almelo of één
der armbesturen op den hals te schuiven,
werd de droeve last afgeladen aan het
Café „Nijhuis" in de Molenstraat en ver
trok de schoonzoon weer naar Nordhorn,
de echtgenoot naar zijn dochter te Ambt-
Almelo. Op de vraag van den café-houder
of hij zijn vrouw niet moest meenemen,
gaf de oude man cynisch ten antwoord:
„Je hebt ze en moet er maar zien af te
komen".
Ten einde raad en na vergeefs getracht
te hebben haar voor zijn rekening elders
onderdak te bezorgen, werd de vrouw
door den kastelein op straat gezet.
Nadat een medelijdende vrouw het arme
mensch in huis genomen had, werd zij
voor rekening van een particulier in een
slaapstee opgenomen.
Zwolle, 5 Nov. De vorige week werd
bij de begrootings-discussiën in den
gemeenteraad door dr. Franssen opgemerkt,
dat politie-agenten niet al te familiair met
de burgerij behooren om te gaan. Men
was het met dit lid niet algemeen eens,
maar 'n ernstig vergrijp illustreert deze
waarschuwing.
Twee agenten van politie gingen in
uniform gekleed uit met een „heer", die
bekend staat nogal kroegen te bezoeken.
Het gevolg was, dat alle drie dronken
werden. Ze "dwaalden buiten de stad met
een paar flesschen cognac, waaruit ze nu
en dan eens proefden.
Werklieden van een olieslagerij ont
fermden zich over de agenten en wilden
hen over het Almelosche Kanaal brengen,
maar bij het uitstappen geraakten ze te
water.
De werklieden telefoneerden toen om
een rijtuig en daarin zouden ze naar huis
worden gebracht, maar aan het bureau
hadden ze erg in het geval gekregen,
zoodat het rijtuig met zijn bizonderen last
werd aangehouden door een inspecteur
en een hoofdagent.
Ontslag zal wel het gevolg zijn.
Officieel Marktbericht.
BOTER 0,55 en 0,621 per 5 H.G.
KIP-EIEREN 1,62J en ƒ1,75 per 25 stuks.
Zierikzee, 5 November 1908.
De Marktopnemer
J. J. VAN DEN BOUT.
STOOMBOOTDIENST
MIDDELBURG -ZIERIKZEE.
NOVEMBER.
AMSTERDAMSCHE TIJD.
Van Middelburg:
s more 'smidd.
Zaterd. 7 7,30
Zondag 8 7,30
Maand. 9 7,30
Dinsd. 10 7,30
Woens. U 7,30
Dond. 12 7,30 1,45
Vrijdag 13 7,30 1,45
Zaterd. 14 7,30 1,45
1,45
1,45
,45
Van Zierikzee:
'smidd.
Zaterd. 7 7,30
Zondag 8 7,—
Maand. 9 6,30
Dlnsd. 10
Woens. 11
Dond. 12 6,30
Vrijdag 13 7,30
Zaterd. 14 7,30
7,30
7,30
2-
2,—
2-
2-
2,15
2,—
2-
Indien reizigers van Zierikzee naar Goes, bQ
den Agent te Zierikzee, vóór het vertrek der boot,
(tijdig voor de ochtendreizen op den vooraf-
gaanden avond, vóór 8 uur) plaats nemen voor
den wagen van Catsche veer, zal om een bij
wagen naar Goes worden getelegrafeerd.
Op Maandag 9 November
hopen onze waarde Oom en Tante
J. M. BOOT
en
A. JONKER,
hunne 25-jarige Echtvereeni- I
j ging te herdenken.
Kerkwerve, 6 November 1908. j
Mede uit naam der Familie,
L. v. D. WEKKEN Jz.
