bij aannemingen wordt gebruikt en toekenden haar
namen in een nieuw album, gelijk Koningin Sophie
een vorig album inwijdde. De weezen zongen daarop
eon lied op de wijzo van het Wilhelmus. Do Vor
stinnen bczooliten nog eenige lokalen, alles belang
stellend opnemend en zich ook over alles latende
inlichten.
Toen terug naar do Abdij voor bet dejeuner,
dat te half een plaats had en waaraan onder de
ongeveer 30 gaston heden ook de burgemeester Yan
Vlissingen, de comm. der schutterij aldaar, de heer
Jos. vau Raalto, de inspecteur van het loodswezen,
de heer De Ruyter de Wildt, afstammeling van
Michiel Az. en de heer Dronkers, president vau het
Polderbestuur van Walcheren, zijn genoodigd.
Aan het dejeuner bracht do Commissaris, jhr.
De Brauw, don volgenden toost uit:
Het is thans voor het laatst dat wij de eer hebben Uwe
Majesteiten aan deze tafel in de Abdy te Middelburg te
zien aanzitten, en het groote voorrecht valt mij te beurt
van bij deze gelegenheid nog een enkel woord tot Uwe
Majesteiten te mogen richten. Dat woord zij een woord van
diepgevoelde erkentelijkheid voor het groote vertrouwen, dat
Uwe Majesteiten wel in het volk en de overheden van Zeeland
hebben, een vertrouwen, dat, naar ik mij vlei, niet is be
schaamd geworden. Is er altijd iets aandoenlijks in de
ongeveinsde aanhankelijkheid van een gansche bevolking aan
een Vorstenhuis, waar die gehechtheid zoo natuurlijk en
spontaan door een gewoonlijk kalm en weinig opgewonden
volk wordt geopenbaardwaar niet de overheden maar de
bevolking zelve het initiatief heeft genomen tot alles wat
kan strekken om Uwe Majesteiten het verblijf in deze pro
vincie aangenaam te maken, waar in vele duizend oogen
tranen van innige vreugde hebben geglinsterd bij het aan
schouwen vau Neerlandsch Koninginnen daar zullen Uwe
Majesteiten wel willen gelooven, dat Hds. bezoek voor Zeeland
onvergetelijk zal zijn. Wij hopeu dat ook Uwe Majesteiten
van dezen tocht, al was die niet altijd zonder bezwaren, een
aangename herinnering zullen behouden. Uwe Majesteiten
zullen althans, naar ik hoop, bij Ilds. vertrek, de overtuiging
raededragen dat ook aan de monden van De Schelde alle
harten warm kloppen voor Hare Majesteiten en dat ook
daar de oude Oranjekleur en het Wilhelmuslied hun magische
krachtgniet hebben verloren. Zoo Uwe Majesteiten zich geen
last en inspanning hebben willen besparen om met dit ge
west kennis te maken die inspanning is niet vruchteloos
geweest, ik durf Uwe Majesteiten de plechtige verzekering
geven, dat dit bezoek de eeuwenheugende banden tusschcn
Oranjehuis en Zeeland heeft onverbrekelijk gemaakt.
Bij het vertrek van Uwe Majesteiten zal geheel Zeeland U
toeroepen, gelijk wij op dit oogenblik reeds doen: ontvang
onzen hartelijken dank voor de ons betoonde welwillendheid
en moge God Uwe Majesteiten zegenen tot heil van het lieve
Vaderland.
De Regentes antwoordde:
Mijnheer de Commissarisl
Ik dank u zeer voor uw vriendelijke woorden, u kunt
veriekevd zijn, dat de Koningin en ik van ons verblyf in
Zeeland dierbare en gelukkige herinneringen zullen bewaren.
Door uw goede zorgen en die van mevrouw De Brauw hebben
wij zeer aangename dagen in nw woDing doorgebracht. Ik
zeg u daarvoor dank en ik stel u voor, mjjne heeren, met
ons de gezondheid te drinken van den Commissaris onzer
provincie en van mevr. De Brauw.
Na 't dejeuner heeft Koningin Wilhelmina zich
verkleed in het wit, want het is hcorlijk zonnig
weer geworden. De tocht wordt hervat en geldt
allereerst het Armenwees-, oudemannon en vrou
wenhuis; do bevolking is gemengd: Protestant en
Katholiek. Do arnicnweezen zijn in hot zwart en
groen gekleed, do Katbolioko in hot z.wart en wit,
ovenals de Haagscho wcozen. Bij do aankomst dor
Vorstinnon worden bloemen gestrooid door Mario
Zonneville en Truitje Dixhoorn, bouquetten aan
geboden door Suzanne Koster en Lyntjo Bosschnort.
Boven zjjn do weesvader en moeder met 20
meisjes en 15 jongens geschaard in do Regenton
zaal, die met planten is versierd. Do Koningin-
Regentes vraagt inlichtingen en do heer Snouck
spreebt haar opnieuw toe. Daarna zingon de
kinderen een-- lied, waarvan Willom Koster oen
pracht-exemplaar op satijn, mot Oranje-rand, dor
Vorstinnen aanbiedt.
Deze gaan bot gobouw rond en bezooken do
slaap-, de zieken- en de meisjes-naaizaal. De
Regentes vraagt of do meisjes ook buitenshuis
dienen. Het antwoordt luidt: neen, alleon in buis
werken zij. Dan complimenteert do Rcgontcs hot
bestuur, met waardeering sprekend van do groote
zindelijkheid, die overal heerseht. Vóór bet licon-
gaau plaatsen de Vorstinnen haar bandteokeningen
en langs loopers begovou zij zich door den tuin
naar bet aangronzend oudelieden-gesticht, dat onder
één bestuur staat met bet vorige. In do beneden
zaal zijn 29 mannon en 28 vrouwen geschaard.
Diep geroerd staren zij de Koninginnen, vooral
Koningin Wilhelmina, aan. Beiden onderhouden
zich met dea binnenvader en de moeder en met
enkele oudjes, vragen naar hun ouderdom onz. Zjj
bezichtigen de zieken-, mannen- en vrouwenzalon
en ontvangen mededeeling over de meer dan 100
jaar oude stichting en het gemengd karakter van
het huis, waar eerst groote verdraagzaamheid spreekt.
Daarna vertrekken zij.
Vervolgens begeven de Koninginnen zich naar
bet Zeeuwsch Genootschap van Wetenschappen,
dat prijkt met con fraai baldakijn met Middolburgs
kleuren en een plantenversiering. Hot bestuur
ontvangt H.H. M.M. in de bestuurskamer, nadat
de dochtertjes van den president, dr. Japikso,
bouquetten hadden aangeboden. De beer Japikse
hield een korte speech; bij dankte voor het bezook
aan het Genootschap, dat steeds do bescherming
van Oraujo genoot. Na do groote vergaderzaal to
hebben bezichtigd, waarin het origineel portret van
Do Ruyter door Berd. Bol is, en dat vau den lieer
Lampsens, waar Do Ruyter op de lijnbaan werkte,
van Koning Willem 111 van Engeland, van Prins
Willem V, Joost de Moor en Jacob Cats, bezich
tigden zij verder hot kabinet van munten en oud
heden en zoldzaamhcdon en de oud-Waleherscho
kamer.
Na de Oudheidskamer werd ook nog do aan
grenzende Vleeschhal bezocht.
Als slot van do officiëele huldebcwijzen volgde
nu, te 6,30, in do smaakvol godecoreordo raadzaal
van liet Stadhuis, hot groot diner, door den go-
meenteraad van Middelburg aangebodon.
De trappen en gangen waren niet minder dan
de zaal met veel smaak gedecoreerd door do Mid-
delburgscbo firma Beunke «fc Zoon. Hot inwendige
van 't prachtig gebouw zag er schitterend uit. En
de foostdisch niet minder dan die van 't Statcndincr,
zoowel wat servies en zilver als bloemenpracht
betreft.
Onnoodig van het menu voel t.e zoggen het-
was voor een epicurist om te watertanden cn de
kaart zelf, uit eon oogpunt van drukkunst, onbe
rispelijk.
Middelburg, 24 Aug. Het diner ten Raad-
huize was schitterend cn liep prachtig vau stapel.
De Koninginnen waren beiden gekleed gelijk aan
bet gastmaal der Prov. Staten. Zij waren tusschen
den Burgemeester on den Commissaris der Koningin
gezeten en hadden den schout-bij-nacht jhv. De
Brauw en den gon.-majoor jhr. Teding van Berk
hout tot yis-i-vis.
Aan liet dessert bracht de Burgemeester vau
Middelburg, jhr. Schorer, den volgenden met geest
drift begroeten heildronk uit:
•Yan de vergunning van Uwe Majesteit, om aan dezen
feestdlsch het woord tot Hare Majesteit de Koningin en tot
u, Mevrouw, te richten, dankbaar gebruik makende, wil ik
uiting geven aan de gedachten, die mijn gemoed en, ik houd
er mij ten volle van overtuigd, ook de gemoederen van alle
aanwezigen vervullen. Ten eerste dande vreugde, dat Mid
delburg de eer te beurt valt Uwe Majesteit binnen zijn muren
te ontvangen; ten tweede: de gedachte aan het verleden en
aan het lieden; ten derde: liet vertrouwen in de toekomst.
Voor het verleden getuigt de geschiedenis, die ons leert al
het wel en het wee, hetwelk het doorluchtige stamhuis van
Oranje en het Nederlandsche volk, waarvan wij, Zeeuwen,
het ons tot een eer rekenen deel uit te maken, te zanten
hebben doorleefd. Voor het heden getuigt, vergun het rny
te zeggen, Hoogedele Vrouwe, de wijze, waarop Uwe M. uw
zware, maar heerlijke taak opvat, ile wijze, waarop u, Me
vrouw, de leidster zijt onzer veel geliefde Koningin Wilhel
mina en waar nu deze twee gedachten aanwezig zijn, kan
dan wel de derde: het vertrouwen in de toekomst bij ons,
Zeeuwen, ontbreken? Neen, waarlijk nietWaar toch Oranje,
en dat heeft ons hooggeëerd stamhuis bewezen en bewijst
het nog dagelijks, zijn tijd begrijpt, in vooruitgang gelooft
en vooruitgang wil, daar voorzeker kunnen wij gerust zijn
en onze aloude beproefde liefde voor het stamhuis van
Oranje blijven koesteren, want wij weten, dat bet hoofd van
den Nederlandschen Staat, uit dien stam gesproten, steeds
een open oog heeft voor de nooden en behoeften van het
volkl Waar dit nu zoo bij herhaling is gebleken, kan het
niet anders, of wij zien in onze hooggeëerde Koningin de
draagster van het denkbeeld, dat alle* be heerseht: rust
en orde, en dus voortdurende ontwikkeling en bloei van
ons geliefd vaderland! Welnu dan, waar dit zoo is, Majes
teiten, vergunt ons uiting te geven aan ons vaderlahdsclt
gevoel en verzoek ik u allen met mij in te stemmen,
wanneer ik uit volle borst roep: Leve do Koninginnen!
Hoezee! Hoezee! Hoezee!"
De Koningin-Regentes antwoordde:
»Mijnheer de burgemeester, uw toespraak ain dezen feest-
discli is mij dubbel aangenaam, niet alleen toch ondat ik
de gedachten, door u vertolkt namens den Gemeenteraad en
namens de inwoners van Middelburg, ten hoogste waardeer,
maar ook daarom, omdat ik de aanleiding, mij door uw
woorden gegeven om voor ons vertrek uit Zeeland te kunnen
getuigen van de gevoelens, die de Koningin en mij vervullen,
zoo gaarne aangrijp. Waar allen zich vereenigden en moeiten
noch kosten ontzagen om ons te overtuigen van de gehecht
heid der Zeeuwen aan het Huis van Oranje, daar is het
mij eene werkelijke behoefte mede namens de Koningin
onzen dank uit te spreken. Tot liet verleden, M. 1L zal
weldra ook behooren ons bezoek aan uw stad cn aan deze
provincie, maar wat voorzeker blijven zal, bij u en bjj ons,
het is, ik ben er van overtuigd, de herinnering aan deze
dagen; wat niet zal voorbijgaan, het is de oude beproefde
trouw der Zeeuwen aan het Huis van Oranje. Ik wonsch u
geluk met den geest uwer lievolking eu ik vertrouw, «lat
de band tusschcn Oranje en Zeeland in deze dagen nog is
versterkt. Wanneer het heden zich kenmerkt door dien
geest van orde en ran eerbied voor het gezag, waarvan uw
stad en deze geheelo provincie zoozeer getuigen, dan inogen
wij met volle vertrouwen do toekomst tegemoet gaan. Het
is met een gevoel vim groote erkentelijkheid en met de
oprechte verzekering, dat ons bezoek in Middelburg en aan
Zeeland der Koningin cn mij onvergetelijk zijn zal, «lat ik
u voorstel met ons in to stommen, wanneer wij bij bet
vaarwel, dat de Koningin en ik Zeeland toeroepen, van
gehecler harte, aan uw stad en deze provincie een gelukkige
en voorspoedige toekomst toewenschen".
Na het diner ontvingen HH. MM. nog; velen der
deelnomors in de receptie-zaal. Onder andere lieten
beiden do lieer Raat, hoofd-amhtonaar ter gemeente*
secretarie on oudste officier der schutterij in ons
land, die als zoodanig gonoodigd was, tot zich
komen.
»lk hoor", zei Koningin Wilhelmina, »dat u
reeds zoo heel lang officier van de schutterij zijl,
Hoe lang wol
Veertig jaren ruim, Majesteit, maar ik hoop
't ook nog te blijven tot onder do Regeoring van
Uwo Majesteit", antwoordde de grijsaard.
»Dat lioop ik ook", hernam de Voretin.
Ook do Koningin-Regentes sprak den ouden heer
toe en maakto er hom eon compliment over, dat
hij zijn jaren zoo flink droog.
Overigens hadden beide Vorstinnen liet onop
houdelijk over dc heerlijke feesten, over do verrukke
lijke dagen, in Zeeland doorgebracht te midden van
do zoozeer Oranje-lievendo bevolking.
Te 8 uur ongeveer in de Abdij teruggekeerd
door de weder zeer algemeen geïllumineerde straten
togen HH. MM. te 8.45 weder op weg, om de
stad nog eens in allo richtingen to doorkruisen
eu tevens den gondcltocht en het vuurwerk te be
zichtigen.
't Was in Middclbnrg's straten, bij hot heer
lijkste weder, zooals don gatiscbcn dag tronwons,
zwart van wandelaars.
Waar do Koninginnen zich verloondon, hccrschte
een onbeschrijfelijk enthousiasme. Het scheelde maar
heel weinig of men had 't Koninklijk rijtuig op
genomen en voortgedragen! De Vorstinnen waren
geheel onder don indruk dezer gelukkige stemming
en bleken 't groeten cn wuiven tot 't volk ook niet
moede te worden.
Aan het Kanaal gekomen, werd 't groot vuurwerk
van Ruijsch uit Utrecht, aldaar op een kolossaal
houtvlot in goreedhoid gebracht, ontstoken en om
het doel te bereiken, werd do »IIulde aan dc
Koninginnen", hot reusachtig cn prachtig gcslaagdo,
door rijkdom van kleuren en schitterende uit
barstingen uitmuntend slotnummer tot inleiding
gepromoveerd. Onder oorverdoovendo jubelkreten
werd de gansche omgeving er als in lichte laaie
door gezet en do voorbijtrekkende Koninklijke stout
met do duizenden toeschouwers door een lichtbundel
beschenen, waardoor men alles als bij dag kon
onderscheiden ook de van genoegen stralende
gezichten der Koninginnen, die zeker vermoeid,
maar wis ook dankbaar naar dc Abdij terugkeerden.
Van dien dank verzocht H. M. do Koningin-
Regentes bjj een onderhoud in den laten avond dón
Commissaris der Koningin bij de bevolking haar
tolk, door bij proclamatio dc ingezetenen vau geheel
do provincie to vurzokoron hoezeer RH. MM. waren
getroffen door do veelvuldige blijken van ver
knochtheid aan Oranje, opnieuw van 't, Zeeuwsche
volk ontvangen.
De goudeltoeht was brillont. Ecu tiental grootoro
eu kleinere vaartuigenwaaraan ook onze
Spoorboot deelnam cn daarin een zeer kranig
figuur maaktewaarvan de hoofdlijnenvau
den waterapiegel tot den mastevenals do
gansche tuigage in vlammen waren afgeteokend,
voeren langzaam en statig door de breedc vaarten
en het Kanaal, tcrwjjl de muziek van het. 3o reg.
infanterie Bouwmans' kapel opwekkende
muziek op een der booten uitvoerde. Bij 't vuur
werk op het Kanaal kwam het treffend schoono van
deze licktendo vloot nog meer nit en hij dc Beu-
gaalscho verlichting of wauncer enorme lichtbundels
van rood, wit en blauw over het Kanaal werden
geworpen, was dc aanblik aller verrassendst.
Middelburg. 25 Aug. Heden morgen to
9,40 uur vertrokken de Koninginnen uit onze
gemeente.
Er was geen steen onbezet op de Abdijplaats eu
de weg, waarlangs HH. MM. zich naar liet station
begaven, was aan beide zijden door oen tienvoudige
haag van mensclien bezet. Met weemoed zag men
de Koninginnen vertrokken.
HH. MM. hadden een talrijk uitgeleide. Niet
enkel de cerewacht, maar in 't salon aan het station
en op het perron waren ongeveor alle provinciale
en stedelijke autoriteiten aanwezig. O. a. ware»
ook do Burgemeester van Vlissingen en andere
overheden van daar opgekomen, om de Vorstinnon
nog een eerbiedigen groet te brengeu.
De Koningin-Regentes onderhield zich nog met
velen en maakte er geen geheim van dat ook zij
gaarne nog langer had getoefd. Zij sprak steeds
over de welgeslaagde feesten, betreurde nogmaals
de tegenkanting door het ongunstig weder van
Donderdag en prees de goede orde eu aangenamen
geest der bevolking hoog.
Zij bad voor allen nog een aangenaam woord
tot afscheid en ging daartoe in het salon als 't ware
den kring rond, terwijl de jonge Koningin den
moesten der in de voorete rij staande heeren een
handdruk tot afscheid gaf en een vriendelijk knikje
tovens.
Alle bouquetten werden in den trein meegenomen,
door twee man waren zij bijna niet te torson. De
"kleine Koningin was in een blauw kleedje met grijs
voorpand en schouderbanden en een wit hoedje
met blauw lint. Tot ver voorbij het station op het
emplacement, tot vlak voor de lijnen en op de
goederenwagens en de spoorweg-overbrugging, zoo
wel als buiten het hek, langs het Kanaal, was een
ontzetteude menigte bijeen. De Koninginnen bleven
op bet balkon staan, terwijl de trein door don
directeur-generaal der Staatsspoorwegen, den heer
Cluysenaer, en don ingenieur, de heer Mieling,
gedirigeerd, voortstoomdc onder 't Wilhelmus en
den parademarseh van de tamboers der Schutterij,
Toen do spoorbel afluiddesteeg oen luid, een
donderend Leve do Koningin! Leve dc Koningin-
Regentes! uit aller hart eu mond. De beide
Voretinnen, wien bij het verlaten vau het Gouver-
uemeutshótel nog door mevrouw De Brauw bou
quetten waren aangeboden, wuifden met hand en
zakdoek nog eens, nog eens, tot zij voorbij de
laatste groep waren en het was voorbij.
CmOCS, 26 Aug. Wat was die dag van 25 Aug.
met verlangen door de jeugd tegemoet gezienzij
zouden Yan nabij de jongo Koningin en Hare moeder
zien. Want hoeveel volwassenen er ook zouden
wezen, do kinderen waren No, 1, zij zouden de
eereplaats innemen. Reeds om 7 uur zag men ze
door de straten loopcu, op alle mogelijke wijze
getooid met oranje eu in groepjes of alleen repe-
toorend: Wilhelmus van Nassauweu".
Om half negen verlieten de duizend kinderen de
waudelkerk, waar zij zich haddon voreenigd. Het
maakto een zeer aangenamen indruk, zulk eeno
onafzienbare rij van kinderen, allen godoscht in
oranje, terwijl de grootstcn hunner driekleurige,
oranje, Goesclie- en Waldeck-I'yrmontvlaggon droe
gen. De onderwijzers en onderwijzeressen, bonovens
eenige leden van bet comité tot wering van school
verzuim geleiddou den troep, die vooraf gegaan en
gesloten werd door oen der hier bestaande harmonie-
gezelschappen.
Aan bet station waren honderden en honderden
geschaard, de kinderen kregen do eereplaats, vlak
over do plaats waar de koninklijke trein zou stil
houden. Daar was door de zorgen der spoorweg
maatschappij eene eenvoudige estrade getimmerd,
met een kleed belegd en door sierplanten geflan
keerd.
Vele leden van don gemeenteraad, de beide wet
houders met den Burgemeester, den Secretaris cn
don Ontvanger, do leden van het rykssehooltoezicht,
de godsdienstleeraars vau allo gezin ton waren aan
wezig.
Onder het gejubol der duizenden kleinen en
grooten stoomde de t rein precies op tijd het station
binnen cn werden ÜH. MM. ontvangen met de
tonen van liet Wilhelmus (oude zetting) door de
verzamelde kinderen. Do zang werd gedirigeerd
door den heer J. D. van den Berge, hoofd der
weezpu- cn armenschool, on bogoloid door do muziek
gezelschappen.
De portiereu vau bet koninklijk rijtuig werden
geopend cn het corst vertoonde zich de liefelijke
verschijning der kleine Koningin, vervolgens do
Regentes. Het weesmeisje Johanna Claassen over
handigde daarop aan dc jonge Koningin en het
weesmeisje Johanna Nieuwerstoeg aan de Regentes
prachtige bouquottcn. Beide weesmeisjes kregen een
hartelijken handdrukterwijl de jonge Koningin
zei: »Hc dank jo wel, ik vind dc bloemen en het
gezang heel mooi". Met de bouquetten in de hand
bleven de Vorstinnen aan do geopende portieren de
kindoren toewenken. Deze bloemruikers waren go-
kocht van de kwartjes cn guldens van de rijke en
de centen eu halfjes der anne Goesche kindereu.
leder schoolgaand kind in Goes heeft aan dio bou
quetten helpen betalen.
II. M. do Regentes noodigdo daarop den heer
burgemeester bij zich, en gaf Z.E.A. zooals uit
do uitgevaardigde publicatie blijkt Hare booge
tevredenheid over de ovatio to kennen, met last om
Haven hartelijken dank aan de burgerij to betuigen.
Toen dc burgemoestor opmerkte, dat dc vermoeienissen
dor laatste dagen gelukkig geen nadeeligen invloed
op H.H. M.M. hadden uitgeoefend, zeide de Regentes
dat zij zich zeer gelukkig in Zeeland had gevoeld.
Daarop werd hot sein tot vertrek gegeven eu
stoomde de trein corst langzaam verder, toegewuifd
ou toegejuicht door honderden en honderden. Do
kinderen deden daarop con omgang door do stad
en brachten oene geestdriftige ovatie aan onzon
gcachton burgemeester, die daarvoor zijn vriendo-
lijknn dank betuigde.
Alsof de Koninginnen in do stad zelf geweest
waren, zoo werd tor «ere dor jeugd huis aan huis
gnvlngil.
Ecu concert in den tuin »V. O. V.", waartoe
bijna iedereen toegang had, besloot op waardige
wijze dezen dag.
I)e bouquetten zijn door tusschenlcomst van den
lieer Mr. F. L. van Eeton geleverd door do firma
van Luulercn tc.Utrecht; zjj bestouden uit rozen
en orchideeën. Hot bouquet der jongo Koningin
was getooid met oranje en do Gocscbe kleuren
(wit en rood), dat der Regentes met do kleuren
van Waldcck-Fyrmont.
Na Goes stopte do trein een oogenblik tot 't
uitlaten van den Commissaris der Koningin op de
versierde lialte Rilland Bath. Burgom. en Wcth.
brachten op 't perron eon zwijgende hulde aan de
Vorstinnen, dio door do menigte geestdriftig
werden toegejuicht. Dc Commissaris nam hier
afscheid en dankte de Koninginnen namens de
provincie voor de hooge eer van liet bezoek, dat
don Zeouwon on verge lelijk is. Dc Regentes bracht
wederkeerig nogmaals dank voor do vele ondubbel
zinnige blijken van belangstelling van de zijde dei-
bevolking, die uit alle oorden van Zeeland was toe
gestroomd en die haar dat bezoek onvergetelijk
maken. De Koningin sprak ongeveer in dezelfde
bewoordingen en voegde er bij, dat 't bezoek voor
haar slechts één schaduwzijde had, nl. dat zjj nog
niets voor de bevolking doen kon. Zij verzocht
nogmaals haar dank aan de Zeeuwen over te
brengen.
Onder de tonen van hot Wilhelmus door het
Harmoniekorps gespeeld, en 't gejuich der menigte
ging de trein door.
Op de overige Zeeuwsche stations en te Bergen-
op-Zoom volgden niet minder warme ovaties van
de samengevloeide bevolking.
To Rozendaal, dat langzaam werd gepasseerd,
was bet gemeentebestuur op bet perron eu speelde
het fanfarekorps het Volkslied. De toevloed van
belangstellenden was zoo groot, dat een groot ge
deelte van het stationsterrein, stationsgebouwen en
nabijgelegen buizen zwart zagen van de menscben-
massa.
't Zelfde was het geval te Breda. Op de rechter
zijde van het perron waren de officieren van het
garnizoen en de stafmuziok der infanterie, links de
eerewacht, schutterij met stafmuziek en vaandel;
het gemeentebestuur eu andere autoriteiten stonden
in 't midden. Het Oud-Wilhelmus en Volkslied
werden gespeeld. Bij elk station stonden HH. MM.
op het balkon van den salonwagen. Te Tilburg
stopte de trein ter verwisseling van locomotief.
Honderden vlaggen en prachtige versiering van het
perron. Het gemeentebestuur was met de Kamer
leden uit het district aanwezig, benevens de
schutterjj-ofiicioren en deputatie van de Koninklijke
Harmonie met banier. De burgemeester, de heer
Jansen, hield een toespraak, die door de Regentes
met dankbetuiging voor de ovatie werd beantwoord.
Het dochtertje van den Schutterij-kommandant,
majoor Lommei, bood de Regentes, het dochtertje
van het Harmonielied Roessel liet Koninginnetje
prachtige bloemruikers aan ouder oorvordoovend
gejuich der menigte. De werklieden der brouwerij
van Smits en Waesberghe stonden geschaard op
het dak der fabriek, allen met vlaggen in de band
en betuigden met hocra's buide aan de Majesteiten.
De Schutterijinuziek speelde de Volksliederen en
liet Oud-Wilhelmus.
Aan alle overige stations volgden hartelijke
begroetingen toen de trein voorbijreed. Juist kwart
voor één amveerde de trein bet versierde station
Soest, vanwaar de Koninginnen, beladen met
bouquetten, corbeilles en andere bloemstukken, naar
Soestdijk terugkeerden.
Een paar bijzonderheden uit de feesten, die een
eigenaardig licht werpen op do kinderlijke natuur
onzer jonge Koningin:
De jonge Vorstin bad van het treurig ongeval
op do Stier" gehoord en sprak met innig mede
lijden over de arme stokers, die er zoo deerlijk
waren gekwetst. Zij liet zich vertellen hoe 't, ongeluk
was voorgekomen cn hoorde, dat de slachtoffers
meorendeels stokers waren.
>Dau wil ik toch wel eens zien hoe die stokers
werken", zei de jonge Koningin.
Maar dat kan moeilijk", merkte een der heeren
op; >'t is zeer vuil beneden in dat hok".
•Och kom, wat hindert dat?" vroeg zij daarop.
Mag ik, moeder?"
•Neen lieve", antwoordde H. M. do Regentes,
»ge zoudt u te vuil maken".
»Nu, maar ik heb toch genoeg schoone jurken",
hernam Hare Majostoit.
En 't kostte veel moeite haar te beduiden, dat
zij niot kon afdalen in machinekamer en kolen-
bokken, wat haar zeer speet.
Een ander feit.
Nadat de bezooken van Vrijdag waren afgeloopen
ook die aan 't Stadhuis eu de Vleeschhal, buiten
't programma herhaald keerden de beide Ko
ninginnen onder 't gejubel des volks naar de Abdij
terug en zij hadden toen rust kunnen nemen tot
6.30 uur, voor bet diner op 't Raadhuis.
Doch H. M. de Koningin-Regentes had vernomen
van de merkwaardigheid dor gebouwen van de
Abdy en wilde ze persoonlijk in oogenscliouw nemen.
Met do jonge Koningin aan haar zijde en gevolgd
door enkele dames en heeren van de hofhouding,
ging zij te voet over de Abdij-plaats en nogmaals
naar do prachtige Statenzaal met gobelins om die
andermaal te bewonderen. Men kan zich bijna geen
voorstelling maken van de hartelijke, schier uitge
laten vreugde der tallooze menigte, toen de
Voretinnen inderdaad boven vele, ja schier alle
gekroonde hoofden bevoorrecht door voorbeeldige
trouw en aanhankelijkheid van een gauscb volk
zich daar zonder wacht of politie om zich heen te
midden van de opgewekte feestschare bewogen. Er
was maar één gevaardat men zich verdringen zou
om de Koninginnen van nabij te zien eu vol geest
drift toe te wuiven. Met een drietal collega's
volgde ik het aardige tooneeltje en we vergezelden
de Vorstinnen cn baar gevolg op de rondwandeling.
Weinigen hadden 't opgemerkt de mensclien
zagen to veel naar 't lieve kopje van Koningin
Wilhelmina om voor iets anders oog te hebben
maar op deze wandeling droeg ons Vorstinnetje een
der gouden broches, de Zeeuwsche knoopen en gesp,
dio haar door de bevolking der provincie Dinsdag
waren aangeboden. De boer Frederiks, dh pas
benoemde ridder dor orde van Oranje-Nassau, die
deze onderscheiding, naar de Koningin-Regentes hem
zeide, aan zijn diensten, sedert lang als Rijksbouw
meester bewezen, te danken liad, die HH. MM.
rondleidde, veroorloofde zich zijn welgevallen er
over te uiten, dat H. M. reeds nu een deel dor
haar aangeboden kostbaarheden droeg.
Wel, mjjnhoer", gaf do kleine Koningin daarop
echt kinderlijk ten antwoord, »ik zit ze den ge-
hcelen dag uit te zoeken".
Koningin Wilhelmina wilde, in den toren ge
komen, absoluut den »Langen Jan" beklimmen.
Men beduidde haar dat dit niet ging.
»Och, moeder, ik wou er zoo graag eens op.
Waarom mag dat nu niet?" vroeg H. M.
Het is te hoog", gaf do Regentes haar te kennen.
•Hoelang duurt het wel, mijnheer Frederiks, om
boven to komen?"
De aangesprokeno gaf te kennen, dat het bestjjgen
dor 360 trappen wel 3/4 uur vorderde.
•Nu, dat is te vermoeiend en er is geen tjjd
voor. Want gij moot ook nog voor het diner ge
kleed worden", zei de Koninklijke Moeder. Maar
het kostte eenige moeite, zelfs toon nog H. M. te
overtuigen, dat zij te veel van haar krachten zou
hebben gevorderd door zulk eene excursie.
De Koningin werd algemeen als een bevallig
meisje geprezen. Wat is zij toch een lief kind"
hoorden wij de meuscbon herhaaldelijk getuigen.
Zij wast dan ook gelukkig op. Maai- al bljjkt zij,
