/IEBIKZEESCHE MEI WSB01E.
Zaterdag 24 December 1892.
rosi'KiuM
BERICHT.
Eerste Blad.
kennisgeving.
BEKENDMAKING.
kennisgeving.
FEUILLETON.
Verschijnt DINSDAG, DONDERDAG en
ZATERDAG.
De prijs per 3 maanden is f 1,30, franco per post
f 1,60.
Noord-Amerika, Transvaal, Indië enz. verzending
eens per week, f 10,per jaar.
49ste JAARGANG. No. 8251.
Directeur-Uitgever J. WA ALE.
Advertentiënvan 13 regels 30 Cts.
meerdere regels 10 Cts., kunnen uiterlijk tot des
Maandags, Woensdags en Vrijdags middags
12 ure bezorgd worden.
Groote letter wordt naar plaatsruimte berekend.
Dit nummer bestaat uit
twee bladen.
Wegens het Kerstfeest aal de JVieuivs-
bode van Maandag avond a.s. JYI JE T
worden uitgegeven.
De Directeur-Uitgever,
.T. WAALE.
De DIRECTEUR van het Postkantoor te Zierikzee
brengt ter kennisse van het publiek, dat met het oog
op de aanstaande jaar verwisseling de gelegenheid wordt
open gesteld om brieven enz., welke op 4 Januari a.s.
in handen van de geadresseerden moeten komen, reeds
van den 83sten December a.s. af ter post te be
zorgen. Deze stukken moeten, ter onderscheiding van
die, waarvan de bestelling op den gewonen tijd moet
plaats hebben, van een over de gebeele lengte
van het adres getrokken kruis worden voor
zien, en zullen op den len Januari ia de le bestelling
worden opgenomen.
Belasting op de Honden.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Zierikzee
maken bekend, dat het suppletoir kohier der belasting op
de honden van deze gemeente, over het dienstjaar 1892,
op heden door hen is opgemaakt en van den S3
December 1893 tot den 6 Januari
1893 ter Secretarie der gemeente voor een ieder ter
lezing zal liggen, zullende ieder aangeslagene binnen dien
tijd tegen zijn aanslag bij den Raad bezwaren kunnen
inbrengen, bij verzoekschrift op ongezegeld papier.
Zierikzee, den 21 December 1892.
De Burgemeester en Wethouders
Cu. W. VERMEIJS, Burgemeester.
JAN SNELLEN, Secretaris.
De BURGEMEESTER van Zierikzee brengt ter kennis
van de ingezetenen, dat de Secretarie der gemeente op
Maanilay den S6 December e.k. zal
zijn gesloten, met uitzondering van des middags IS tot
's namiddags ISuur, voor het doen van aangiften, den
Burgerlijken Stand betreffende.
Zierikzee, den 28 December 1892.
Do Burgemeester voornoemd,
Cu. W. VERMEIJS.
De BURGEMEESTER van Zierikzee brengt ter kennis
van de Ingezetenen, dat er op Dinsdag: den ST'
December e.k., des namiddags te l'/j uur, op het
Raadhuis, eene openbare Vergadering van den Gemeenteraad
zal gehouden worden.
Zierikzee, den 23 December 1892.
De Burgemeester,
Ch. W. VERMEIJS.
ZAKEN TER TAFEL TE BRENGEN:
Mededeeling van ingekomen stukken. Voorstel van
Burgem. en Weth. omtrent het verzoek van den heer J. H.
Ochtman, leeraar in het Handteekenen aan de Hoogere
Burgerschool, oin boven zijne jaarwedde eene personeele
toelage te mogen erlangen; enz.
Algemeen Overzicht
der* vorige week.
Onder de onderwerpen, die we in ons vorig
overzicht slechts even aanstipten, behoort ook de
onverkwikkelijke geschiedenis van Dr. Ahlwardt
in JT>uitsclila.xicl. Deze heer heeft zich 1
berucht gemaakt door zijn vreeselijk ijveren tegen
de Joden, in woord en geschrift. Reeds had hij
eene veroordeeling dientengevolge achter den rug,
toen weder eene brochure van hem het licht zag,
waarin hij de firma Loewe, de groote geweer
fabrikanten van het Duitsche leger, beschuldigde
van oneerlijke handelingen. Tijdens dat proces, dat
groote opschudding veroorzaakte en met de ver
oordeeling van Ahlwardt tot 5 maanden gevangenis
straf eindigde, werd deze gekozen tot lid van den
Rijksdag. Én nu geldt in Duitschland de bepaling,
dat, wanneer een lid van den Rijksdag een vonnis
heeft te ondergaan, dat vonnis wordt opgeschort
tot de loopende zittingtijd is verstreken. En zoo
is dan nu ook een voorstel aangenomen om de
rechtszaak tegen Ahlwardt onmiddellijk te schorsen
en hem in vrijheid te stellen. Dit besluit werd
genomen zeer tegen den zin van den Rijkskanselier
Caprivi, die er toch reeds bij de behandeling der
legerwet op had gewezen, dat er eene groote mate
van welwillendheid bij de conservatieve partij
tegenover Dr. Ahlwardt bestond. De behandeling
van het legerontwerp is in de eerste lezing afgeloopen.
Dat de linkerzijde het ontwerp onaannemelijk
achtte, met het oog op de drukkende lasten, die
het aan de natie oplegde, was bekend; evenzoo
dat de nationaal-liberalen, ofschoon geneigd de
regeering te steunen, het ontwerp niet anders dan
gewijzigd zouden aannemen. Deu conservatieven
eindelijk ging het ontwerp niet ver genoeg, omdat
daardoor voor een deel der troepen de driejarige
diensttijd tot een tweejarige zou worden ver
minderd, eu alleen omtrent de houding van
liet Centrum, verkeerde men in onzekerheid. Doch
ook thans weet men welke houding deze partij zal
aannemen. Bij monde van den bekenden Katholieken
leider Von Huene verklaarde het Centrumdat
het slechts mede wilde werken om datgene toe te
staan, wat noodig zou zijn om met behoud van
de tegenwoordige legersterkte, op voet van vrede,
den tweejarigen diensttijd in te voeren. Geen
bezwaar bestond er bij de partij, dat er meer
manschappen zouden worden geoefend, maar zij
wilde die uitbreiding uitsluitend verkrijgen door
verkorting van den diensttijd. Met deze mede
deeling omtrent de te volgen gedragslijn van het
Centrum is de wet feitelijk veroordeeld. Tiet
toepassen der vroeger wel eens gevolgde politiek
van geven en nemen schijnt thans niet in practijk
te zullen worden gebracht; de Rijkskanselier ver-
j klaarde uitdrukkelijk en herhaaldelijk, dat de-
verbonden regeeringen onmogelijk minder konden
vragen dan zij thans deden, en dat de leger-
uitbreiding eene noodzakelijkheid was voor Duitsch-
lands bestaan. De discussie eindigde daarmede, dat
het ontwerp in handen werd gesteld eener commissie
van 28 leden, die hoogstwaarschijnlijk het ontwerp
onaanneembaar zullen verklaren. En wat zal de
regeering dan doen? Voor de intrekking van het
ontwerp zal zij hoogst moeielijk 's Keizers goed
keuring kunnen verkrijgen en ontbinding van den
Rijksdag zou waarschijnlijk de Kamers op aanneming
der wet verminderen. Zal Caprivi dan zelf aftreden?
Dit is ook moeielijk aan te nemen, daar die aftreding
door geene enkele partij thans zou worden ge-
wenscht. Eene groote moeielijkheid alzoo voor de
Duitsche regeering, naar welker oplossing we
nieuwsgierig uitzien. Intusschen is de Rijksdag op
repes gegaan en zal bij hare terugkomst een
aanvang maken met de behandeling der bier
belasting.
Nog steeds houdt de Panama-zaak in Fisank-
rijk alle gemoederen bezig. En geen wonder;
nu eens komt het bericht van de gevangenneming
der directeuren van de Panama-Maatschappij, dan
weer de aftreding van Rouvier als Minister van
Financiën, en geen dag gaat er voorbij of de een
of andere bijzonderheid wordt openbaar. De uit
treding van Rouvier uit het pas gevormde Ministerie,
is de eerste veer die het in deze zaak laat en
waarschijnlijk zullen er wel meerdere volgen.
Clemenceau had medegedeeld dat Rouvier met den
bankier Herz en baron de Reinach eene conferentie
had gehad den avond vóór den plotselingen dood
ven den laatsten. Het blijkt nu dat de zaak zich
aldus heeft toegedragende Reinach wilde dat de
Minister Rouvier, Herz zou beduiden de pers
campagne tegen de Reinach te staken. Rouvier
verklaarde zich bereid de beide heeren op zijn
bureau te ontvangen, doch Herz beweerde ziek te
zijn en niet te kunnen komen. Rouvier stemde er
daarna in toe zelf naar Herz te gaan, doch onder
voorwaarde dat er een getuige bij het onderhoud
zou tegenwoordig zijn en als zoodanig verleende
Clemenceau zijn dienst. Het resultaat van dat
onderhoud met Herz was vruchteloos, evenals een
later met den oud-Minister Constant. De laatste
woorden van de Reinach tot Clemenceau, voor
het afscheid warenik ben een verloren man, en
den volgenden dag was hij dood en Herz naar
Londen vertrokken. Rouvier erkende de juistheid
van bovenstaande mededeeling; hij verklaarde in
de Kamer gehandeld te hebben uit medelijden en
toen nog niet bekend geweest te zijn met de
tegen de Reinach ingestelde rechterlijke vervolging.
Het verleden van den Minister geeft geen reden
om de waarheid zijner mededeelingen in twijfel te
trekken, maar toen toch een der Kamerleden hem
brutaal weg verdacht noemde en eischte, dat hij
zich voor het hooggerechtshof zou verdedigen, ging
er geen stem ten gunste op voor den man, die
zijn land vijftien jaar eerlijk heeft gediend en
diende hij zijn ontslag in. De President in het
vorige Ministerie, Tirard, trad in zijn plaats op als
Minister van Financiën. De Ministers moeten nu
besloten zijn, om, wanneer één hunner weer genoopt
moet worden zijn ontslag te nemen, zij allen
zouden heengaan, terwijl er wordt bijgevoegd, dat
dan ook de President der Republiek zijne functie
zou neerleggen.
Het nieuwe Ministerie in Spanje is onder
presidium van Sagasta gereed gekomen. In den
Senaat las hij het decreet voor betreffende de ver
daging der zittingen van dat lichaam, terwijl ook
de zittingen der Kamer zijn geschorst. Het burger
meesterschap van Madrid is weer aangeboden aan
den Markies de Cu bas, van wiens energiek op
treden we de vorige week melding maakten.
NIEUWSTIJDINGEN.
Eng-eland.
Bjj Lady Millïs zjjn deze week juweelen gestolen ter
waarde van 30.000. pd. st. Het geval droeg zich uiterst
eenvoudig toe. De familie zat aan tafel, en de diamanten
waren in Mylady's slaapkamer, in eene brandkast en
onder de hoede van eene kamenier. De kamenier echter
was een oogenblik juist lang genoeg voor de dieven
afwezig; en wat de brandkast betrof, deze zou on
getwijfeld haren plicht hebben gedaan indien de
sleutel niet in het slot gestoken bad.
Rusland.
Een brutale inbraak heeft te Odessa plaats gehad,
waarbjj de bankier Liwschiltz het leven inschoot.
Juist wilde het dienstmeisje van den bankier de
zaak slaiten. toen zjj een haar onbekend manspersoon
binnenliet. Toen de man binnen was, liet hjj terstond
een tiental makkers in, waarvan er vjjt het meisje
vasthielden, terwjjl de anderen Liwschiitz beetnamen
en hem met een kussen deden stikken. Het gelakte
den roovers niet de brandkast te openen, zoodat zjj
slechts de zaken van waarde, die de bankier bp zich
had, mede namen, en tevens diens portemonnaie met
een bedrag van 50 roebel.
Frankrijk.
Parijs, 21 Dec. Van het 5-tal Kamerleden,
betrokken in het Panama-schandaal, zjjn er 3, welke
aan het hoofd hebben gestaan van een ministerieel
departement, nl. Rouvier, die herhaaldeljjk premier is
geweest, Roche en Antonin Proust, die als minister
van scboone kunsten deel uitmaakte van het groote
ministerie. Van de Senaatsleden, betrokken in dezelfde
zaak, zjjn er slechts twee, die een portefeuille hebben
gevoerd, n.l. Thévenet, die Minister van justitie was
onder Tirard en Devès, Minister in het kabinet—
Fallières.
De talons van de wissels van Thierré zpn langs den
volgenden weg ontdekt: De vorige week ontving de
enquête-commissie een anonym schrpven, waarin werd
medegedeeld, dat de talons gefotografeerd waren met
bpvoeging van het adreB van den fotograaf. Deze stelde
den commissaris van politie, die door den rechter van
instrnctie met de inbeslagneming belast was, een tiental
proeven ter hand en daarop bekende Thierré, dat hjj
de talons bjj een notaris had gedeponeerd, te wiens
kantore er beslag op gelegd werd.
Aan mevrouw De Lesseps werd deze week toe
gestaan, haren man in de gevangenis »Mazas" te Parps,
een bezoek te brengen. Zelfs werd haar een onderhoud
met hem gegund, maar in tegenwoordigheid van den
rechter van instrnctie Franqaeville.
Italië.
Een dikke mist hing dezer dagen over Milaan; het
gevolg daarvan was, dat 7 personen in een kanaal
liepen en verdronken.
Duitschland.
Zaterdag gebeurde in Posen een eigenaardig ongelnk.
Waarschpnlpk is tusschen de kolen in den kolenwagen
een dynamietpatroon gelegd, ten minste, toen, kort
voor het vertrek van den treiD de stoker kolen in het
vuur deed, had een hevige ontploffing plaats, die de
locomotief en een aantal wagens geheel vernielde. De
machinist en de stoker werden beiden gedood. Een
onderzoek is ingesteld.
D E C HOLER A.
In het Russische gouvernement Radom zpn de laatste
5 dagen 10 personen door de cholera aangetast, waarvan
er 4 bezweken. In Lublin deden zich 15 gevallen voor,
waarvan 7 metdoodeljjken afloop. De enkele sporadische
gevallen, die in de laatste dagen nit Hamburg werden
gemeld, hebben een zekere ongerustheid gewekt, waar
voor hoegenaamd geen reden bestaat. De officiè'ele
Gaceta van Madrid bevat een verordening, waarbjj
alles wat uit Hamburg komt, aaa een zorgvuldig
toezicht moet worden onderworpen. De Portugeescbe
regeering ging nog verder. Zjj verklaarde de haven
van Hamborg als besmet en sommige andere
Daitsche havens als verdacht. Behalve de gevallen,
die den 17 en 18 December officiéél te Hamburg zpn
geconstateerd, hebben zich zooals nader bljjkt
nog 2 gevallen van cholera voorgedaan den 12en en
13en December.
Vervolg der Nieuwstijdingen in het Tweede Blad.
Ingezonden Stukken.
Brieven uit Zeeuwsch-Viaanderen.
ii.
Mijnheer de Redacteur 1
't Was den laatsten October, dat ik mij op de Spoorboot
bevond, die mij naar Middelburg, waar ik eenige dagen te
voren een retourkaart had genomen, brengen zou. 'k Had
den ganschen Maandag tot mijne beschikking en verlokt
door het waarlijk schoone zomer .veder, volgde ik het voor
beeld van Zierikzeesche vrienden, en gaf nabij het Katsche
veer gekomen mijn kaartje af, omdat ik nog een uur of 4 a 5
bij mijn bekende Goesenaren kon vertoeven. Wel rekende
ik er op, dat dit uitstapje langs een omweg mij op een
paar kwartjes te staan zou komen, doch dat de controleur
der boockaartjes mij nog een extra uitgave van een paar
dubbeltjes deed betalen, vond ik wel wat erg, waar ik maar
'/i deel van de geheele route der terugreis medemaakte.
«Steigergeld" heette het bij den man; doch ik noem het
echte hollandsche zucht naar duiten, die bij zoo'n bepaling
te voorschijn treedt. Het tarief Zierikzee—Middelburg en
tusschengelegen plaatsen is m. i. waarlijk hoog te noemen,
en waar er tegenwoordig twee stoomschepen in de vaart
zijn, moest men zich beijveren om met behulp van laag
tarief de booten met passagiers te voorzien. De Zierikzeesche
booten op Rotterdam geven daarin een navolgengswaardig
voorbeeld.
De Spoorboot, die, gesteund door eene ruime subsidie uit
de provinciale kas, de gemeenschap onderhoudt tusschen
Schouwen, Noord- en Zuid-Beveland en Walcheren, dat is
ruim de helft der provincie, kan alleen de schaduwzijde
van het isolement gedeeltelijk opheffen bij vrijgevige tarief
bepaling, èn voor 2e èn le klasse-reizigers.
Geldelijke redenen mogen by niemand kunnen doen gelden
als een bezwaar om den tocht mede te maken.
Een verblijf van 3'/j tot 4 uur op onze Zeeuwsche
stroomen is meesttijds al onaangenaam genoeg, dan dat
men uit louter liefhebberij mede zou varen.
De stoombootdienst op de Wester-Schelde is eene uit
sluitend provinciale onderneming en natuurlijk veel te duur
voor zulke geringe afstanden als BreskensVlissingen
Terneuzen.
Is het niet door de goedkoope wijze van vervoer, dat
dagelijks honderden van Middelburg naar Vlissingen visa
versa reizen?
Van Breskens naar Vlissingen betaalt men minstens 40
cent, voor den nog 1000 meter grooteren afstand Vlissingen
Middelburg kan men a 10 cent reizen, en nog minder.
Een goedkoop en toch uitmuntend vervoermiddel bezit
onze oostelijke helft in de spoorwegen GentTerneuzen via
Sas van Gent en TerneuzenMechelen over Axel en Hulst.
Op beide lijnen is het goedkoopere Belgische tarief van
toepassing.
Het land van Cadzand moet zich met een paar minder
vlugge en veel duurdere tramverbindingen tevreden stellen.
Een plattelandsche burgemeester wenschte voor eenige
weken door middel van een ingezonden stuk in den Zie-
rïkzeeschcn Nieuwsbode te weten, of het burgemeesterschap
vereenigbaar is met de betrekking van directeur eener tram,
en tot antwoord verwees men den vrager op de trammaat
schappijen aan deze zijde der Schelde.
Dat antwoord verdient wel eenige toelichting, daar IJzen-
dijke's tram de heer Carpreau en die van Breskens
Maldegem de heer Nijsink tot directeuren hebben. Beide
heeren bekleeden buitendien geenerlei waardigheid. De heer
C. de Vos, burgemeester van IJzendijke, is, als de man, die
de concessie bekwam, natuurlijk in het bestuur van het
tram-comité en de heer G J. Gerritsen, burgemeester van
Groede, Breskens en Nieuwvliet, is wel geen Voorzitter der
stoomtram-maatschappij, maar toch bestaan er wel termen
voor, om dien mijnheer den baas van 'tspul te noemen
Een lokaalspoor TerneuzenSchoondijke bracht de heer
Gerritsen op papier ook nog tot stand. De breede Brakman
eenerzijds en de geringe bevolking in de te verbinden deelen
anderzijds vormen het groote bezwaar. Evenmin als van de
tramlijn SchouwenNoord-Brabant zouden wij willen be
weren, dat een spoorverbinding Oostelijk en Westelijk
Zeeuwsch-Viaanderen tot de onmogelijkheden behoort.
Toch is het onze gevestigde overtuiging, dat dergelijk*
ondernemingen alleen thuis behooren bij het rijk, of willen
particulieren *t initiatief nemen, dan dienen zij op de grootste
helft, ja wel 3/t van het benoodigde kapitaal uit de schat
kist van 't rijk te rekenen. Een tramlijn in het Noorden en
een lokaalspoor in het Zuiden van ons gewest, stel ik gelijk.
Met het oog op de exploitatiekosten rijst bij mij de vraag
op, of het nog wel een cadeau te noemen zou zijn, als men
spoorbaan er. materieel gratis kon in bezit krijgen.
Een weinig bevolkte streek, een plattelandsche bevolking,
of districten zonder groote steden veroorzaken een commu
nicatie-middel groote uitgaven bij groote afstanden, gepaard
aan geringe inkomsten.
De beide Cadzandsche tramlijnen bevestigen mijne bewering.
IJzendijke's stoomtram, door provincie, gemeente en polder*
met f 5000 ruim 'sjaars gesubsidiëerd, zou zonder die bij
drage nauwelijks de olie, veel minder de steenkolen ver
dienen- Toch behelpt men zich daarbij armoedig. De directeur
deed reeds het 2e jaar de aanbieding zich met nog geringer
jaarwedde te willen vergenoegen, en men bedient zich van
een ouden opgeknapten tramwagen uit Antwerpen. De
Breskens—Maldegemsche maatschappij vaart meer groot
scheeps. Zij kreeg dan ook twee ton ten behoeve van den
aanleg uit 's rijks schatkist, rijkelijk subsidie en ruime
vergoeding van 't postvervoer. Men heeft mij wel eens in
't oor geblazen, dat ze nog vele kilometers meer uitbetaald
wordt, dan de afstand BreskensMaldegem bedraagt. Die
afstand schijnt gebaseerd te zijn met berekening van den
zijtak Schoondijke—IJzendijke.
De directeur der oudste tram-maatschappij geniet dan
ook wel meer dan tweemaal zooveel bezoldiging dan die
der jongere zuster. En toch zijn de inkomsten aanmerkelijk
lager dan in het vorige jaar. Volgens de in druk verschenen
staten bedraagt de ontvangst van af Januari tot September
duizenden guldens minder dan over een gelijk tijdvak 1891.
Tusschen de verschillende dorpen aan de tram gelegen
ziet men bij goed weder veel te veel voetgangei s. Ik herhaal,
het tarief is te hoog. Welk kleine burger wil 20 cent voor
een uur gaans betalen? Bovendien ziet onze grensbevolking
eerder tegen den prijs op, dan onze Schouwsche bewoners.
Hier stelt men franken van 47 cent op even hooge waarde
als meer noordelijk de guldens gedaan worden, door be
woners aan de overzijde der Schelde.
Den lezers van den Zierikzeeschen Nieuwsbode heil eu
gij, Amice, de vriendelijke groete van
ZELANDICUS.
WeeKmarRt te Zierikzee, 22 December 1892.
Boterprijzen: De Boter is verkocht voor 57Va,
62ya en 65 Ct. de 5 Hectogram.
Kip-eieren: De Kip-eieren zijn verkocht voor
f 1,25 en 1 37 ys per 25 stuks.
Schipper A. v. d. HUCHT,
vertrekt Woensdag van ZIERIKZEE naar MID
DELBURG en des Vryilaa- niiinJildajfS van
MIDDELBURG naar ZIERIKZEE.
ii.
Nu behoorde juffrouw Wibbel tot de niet w
zeldzame menschensoort, bij welke zeggen en" doen
één is; tot dezulken, die, als zij eenmaal toteenig
besluit zijn gekomen, hun voornemen zonder er
verder veel over na te denken, onmiddellijk ten
nitvoer brengen; en daar zij begreep, dat het
verlangde hoofdtooisel in baar dorp onmogelijk
zóó werd gevonden, als het in dit geval noodwendig
diende te wezen, maakte zij zich in alle haast op
naar de naburige stad, waar aan diverse slaap
mutsen natuurlijk hoegenaamd geen gebrek was
en zij dus behoorlijk te kust en te keur zou
kunnen gaan. Haar echtgenoot werd, toen hij
naar het doel dier onverwachte reis vroeg, zij
was een vrouw, door een fijn verzonnen voor- 1
wendsel behoorlijk om den tuin geleid.
Dat de goede vrouw, in de stad gekomen, al I
apoedig vond, wat zij zocht, behoeven wij wel
nauwelijks te zeggen; en toen zij weder hare
woning had bereikt, ontrolde zij voor de verwonderde
oogen van haar verbaasden echtvriend een slaapmuts,
zoo schitterend rood, dat de hevigste republikein
er niet het geringste op had kunnen afwijzen.
»Wel Jane", zei de eerlijke wever, in volmaakte
eenvoudigheid des harten en weinig verdacht op
de ware oorzaak van zooveel teedere zorg, wel,
Jane!" zeide bij dan, terwijl zijn blik in stomme
verrukking aan het onvergelijkelijk prachtige I
voorwerp hing en hij het, om het te doen blinken
in al zijn heerlijkheid, op beide handen met
kinderlijke blijdschap in de hoogte hield geheven.
»Niet waar?" riep Jane recht in hai-e nopjes.
»Die zal u mooi staan!" Hoe volgaarne bad
zij er nog iets bij willen voegen, b.v. >En vrij
wat mooier, dan die van dien leeljjken Dribbel".
Doch juffrouw Wibbel was een verstandige vrouw,
die vooral tegen baar ander ik nooit méér
zei, dan zij wel wilde kwijt wezen. Ook was het
van belang, haar geheim niet te verraden, want
zij vreesde, en niet geheel zonder grond, dat haar
man, hoorde hij hoe de vork eigenlijk aan den
steel zat, hare plannen zou tegenwerken door, in
spijt van zijn lijdelijk karakter, er plechtig tegen
te protesteeren.
»Nu, Thomas, man", zoo vervolgde zij daarom
liever met schrander berekend overleg, >als ge nu
morgen in den tuin gaat, dan komt hij op, hé?
Ge zult er dan vrij wat beter uitzien dan in dat
oude, versleten ding, waar ge nu meê loopt en
waarin ge meer van een landlooper hebt, dan van
een fatsoenlijk christenmensch". En Thomas gnif
felde en knikte slechtsvrant hij vond geen
woorden, om haar zijn dank te betuigen.
Tot zoover was juffrouw Wibbel dus in hare
ijverzuchtige onderneming gelukkig te noemen, en
met vurig ongeduld verbeidde zij nu deu volgenden
dag, waarop haar man, prijkende met de vonkel-
nieuwe, schitterende slaapmuts, zich in den tuin
zou vertoonen, omdat zij dan, als hij er zou gezien
worden door hare buurvrouw, den schoonsten
triomf haars levens dacht te vieren. Die dag
brak aan, en pas had de dorpsklok twee in den
namiddag geslagen, het uur, waarop Thomas bij
gunstig weder altijd in den tuin placht te ver
schijnen, of zijn zorgvuldige wederhelft zag hem,
deftig uitgedost met zijn onvergelijkelijk hoofd
sieraad, zich derwaarts begeven, eu de uitslag
was zóó, als haar hart dieu slechts had kunnen
wenschen. Juffrouw Dribbel aanschouwde de slaap
muts, giste het wéArom, gloeide van veront
waardiging en overlegde in haar hart, dat zij
luisterrijk wraak zou nemen; en in het eigen
oogenblik, waarin haar oog verduisterd, haar gemoed
gewond, haar trots vernederd, haar toorn opgewekt
werd, deed zij de plechtige belofte van zich ook
op hare beurt zonder uitstel naar de stad te
begeven, ten einde er voor baren Abel een schedel-
soherm te bemachtigen, zoo mogelijk even kostbaar
en even gloeiend rood als die haars gehate u
buurmans, want, wel gaarne had zij nog iets
beters gebad, doch zij twijfelde, en met reden, of
zoo iets wel te vinden zou zijn.
Om nu baar gemaakt plan te volvoeren, bad
juffrouw Dorothea Dribbel met grooter moeielijk-
i heden te kampen, dan de lezer wel eens zou
kunnen onderstellen; immers, de slaapmuts van
haren echtgenoot was nog nagelnieuw, en zoo was
het dan vrij bezwaarlijk grondige reden op te
1 geren, waarom hij nu reeds weder een andere
j zou erlangen. Doch, wie zal de grens bepalen van
I der vrouwen vindingrijk vernuft? Geen sterve-
i ling, gewis l Ten bewijze hiervan mocht het
noodig zijn diene, dat juffrouw Dribbel er
werkelijk in slaagde, haren Abel van meening te
doen worden, dat hij aan niets grooter behoefte
had, dan aan wat zij voornemens was te geven,
j Gaarne zouden wij omtrent dit merkwaardig geval
j nader in bijzonderheden treden, ware ons daarvan
j slechts iets naders-ter oore gekomen. Doch waartoe
i zou het strikt genomen ook nog dienen? Voor
vrouwen, die en deze vormen de meerderheid
i met juffrouw Dorothea in schranderheid en onweer-
i staanbare redenaarstalenten kunnen wedijveren,
j ware de les ten eenenmale overbodig, terwijl zij
weder voor diegenen, wier tong en brein minder
vlugheid doen blijken, maar die daarvoor in deu
regel meer innerlijke, ja, innige goedaardigheid
i schijnen te bezitten, soms min of meer gevaarlijk
I zou kunnen worden. Het zij daarom genoeg, dat
i juffrouw Dribbel, na over haren Abel triomfantelijk
te hebben gezegevierd, zich nog in den loop van
dienzelfden middag in de schuit en zoo al verder
naar de stad begaf, ten einde, in de gedaante
van eeu slaapmuts, nieuwe strijdkrachten tegen
hare gehate buren te verzamelen; en daar zij als
zoodanig even weinig als hare tegenpartij door
groote hindernissen werd belemmerd, zag zij zich,
nog eer het avond was geworden, in het bezit
van een slaapmuts gesteld, die, rood als vermilloen,
tegen buurman Wibbel's in alle opzichten kon
opwegen.
Ten harent teruggekeerd, had ook zij de voldoening
van het pas gekochte door haren echtvriend te
zien bewonderen, waarna zij hem de nieuwe
muts op het hoofd drukte, zonder dat de arme
man ook maar in het minst kon vermoeden, wat
al onheil een schijnbaar zoo onverschillige daad
over hem en zijn huis zou brengen. Arme
stervelingenwaarom niet beter de oogen
wanneer men u met fraaie woorden om den tuin
tracht te leiden?
En zoo scheen dan ook juffrouw Dribbel in baar
slaapmutsmanoeuvre hoogst voorspoedig geslaagd,
en bleef haar nog maar over, ten einde tot haar
doel te geraken, ook haren Abel met zijn vlammend
Jacobijnen-kapsel in den tuin te krjjgöD, opdat hij
zoo onder de nijdige oogen vau juffrouw Jane
mocht komen; maar toen zij, bij wijze van bed
sermoen, dit. gewichtige onderwerp zoo slim mogeljjk
te berde bracht, werden door Abel, tot hare niet
geringe ontsteltenis, en zeker tot verwondering
van al mijn lezers, belangrijke bedenkingen geopperd.
Zoo betuigde hjj in de eerste plaats zijn ernstige
bekomraering, dat hij was doodzuinig, onze
vriend Abel, zijn nieuw en kostelijk brein
bekleedsel door den invloed der zon groote schade
zou lijden en jammerlijk verkleuren. Vervolgens
maakte hy zijn vrouw er op indachtig, hoe men
hem, den vreedzamen burger, licht voor een jacobijn,
voor eeu vriend en volgeling van wijlen den
beruchten Robespierre kon houden, van wien hy
wel eens gehoord had en gelezen, dat hij in zijn
tijd een volslagen monster was geweest en ook
een roode muts had gedragenwaarbij hij ten
slotte nog een zwarigheid voegde van meer plaatse
lijken aard, namelijk deze, dat zijn beide kalkoenen,
om hunne bekende anti-republikeinsche gezindheden,
hem, zoodra hij zich slechts vertoonde, onmiddellijk
in het gezicht zou kunnen vliegen.
Het zij ons veroorloofd, hier, om der bescheidenheid
wille, een kleinen sprong te maken en, met
terzijdestelling van de debatten over de thans
aangevoerde kwestiën, ons eenvoudig te bepalen
bij het resultaat, zijnde, dat meester Abel Dribbel,
in spijt van zijn gevoerde oppositie, den volgenden
middag tuinwaarts trad, gedekt door zijn
gedenkwaardige, scharlakenroode slaapmuts. En
juffrouw Dribbel zag het van uit haar venster en
beefde van vreugde; want ziet, juffrouw Wibbel
zag het ook en sloeg de handen ineen van ver
bazing, maar deed tevens de gelofte, van niet
te zullen rusten, voordat zij zich dapper zou hebben
gewroken. Zoo zijn de vrouwenonverzettelijk
in de liefdeonverzoenlijk waar zij hatengoed
tot in het buitensporige, maar afgunstig bovenal.
Martha, Martha!" riep juffrouw Wibbel, in
huis stormende, tot hare dertienjarige dochter,
»loop dadelijk naar juffrouw Dribbel en vraag
onzen beslagpot weOrom; je moet hem dadelijk
meêbrengenen de goede vrouw stampte met
den voet van ergernis, en had een gelaat, rood
als de mutsen in kwestie, dat al de verschillend*
teekenen van een steeds groeienden toorn vertoonde.
Martha haastte zich gehoor te geven aan het
ontvangen bevel; doch, terwijl zij het verlangen
harer moeder getrouw volbrengt, zij het ons
vergund, den lezer omtrent het hoe en wat van
dien beslagpot naar eisch in te lichten.
Men wete dan, dat het terugvragen van het
bedoelde voorwerp door juffrouw Wibbel geenszins
ter goedertrouw geschiedde; want het was haar
zeker reeds een half dozijn malen medegedeeld,
dat genoemde beslagpot reeds sedert geruimen tijd
tot de dingen behoorde, die geweest waren, terwjjl
zij bovendien herhaaldelijk het aanbod had ont
vangen, dat men zich bereid gevoelde, om den
prijs, vier of vijf stuivers, behoorlijk te restitueeren.
Daarenboven waren er drie, zegge drie jaren
verloopen, sinds men haar den pot was komen
afleenen. Uit een en ander zal de lezer volkomen
begrijpen, dat dat zenden om bet geleende niets
meer of minder dan een gretig aangegrepen voor
wendsel was, ten einde met de buren voor goed
te kunnen breken, en tevens een wegbereider tot
operation van anderen aard.
Om de zuivere waarheid te zeggen, verried die
maatregel vrij wat taktiek, als zjjnde een alleszins
billijke en tamelijk zekere maatregel ter beman
teling van wat men eigenlijk in het schild voerde;
omdat toch de grootste teleurstelling, die juffrouw
Wibbel ooit had kunnen treffen, wel deze ware
geweest, dat juffrouw Dribbel haar deu meer dan
vermoedelijk gebroken beslagpot behoorlijk heel
en wel had tehuis gezonden. Dit nu wist zij, dat
onmogelijk was, en van daar, dat de genomen
maatregel de meest gewenschte vruchten droeg.
Wordt vervolgd.
