ZIEBIKZEESCHE NIEUWSBODE.
Dinsdag September 1892.
BUPSENPLAAG.
BLOEDWRAAK.
Directeur-Uitgever J. WA ALE.
BEKENDMAKING.
AANBESTEDING
lil',KI.M>YIAKI\G.
NIEUWSTIJDINGEN.
Duitscliland.
FEUILLETON.
Verschijnt DINSDAG, DONDERDAG en
ZATERDAG.
De prijs per 3 maanden is f 1,30, franco per post
f 1,60.
Noord-AmerikaTransvaal, Indië enz.
eens per week, f 10,per jaar.
49ste JAARGANG. No. 8204.
Advertentiënvan 13 regels 30 Cts.
meerdere regels 10 Cts., kunnen uiterlijk tot des
Maandags, Woensdags en Vrijdags middags
12 ure bezorgd worden.
Groote letter wordt naar plaatsruimte berekend.
De BURGEMEESTER van Zierikzee maalit bekend, dat
de heer Commissaris der Koningin in deze Provincie, liet
voornemen heeft deze gemeente te bezoeken op Woens
dag den 7 <1 ezer maand, en dat Z.II.E.G.
aan een ieder, die hem over het een of ander wenscht te
spreken, daartoe de gelegenheid zal geven, ten hal 1'
imi* des namiddags ten Raad huize.
Van af heden zal ter Gemeente-Secretarie gelegenheid
bestaan, om zich op de audiëntielijst in te schrijven.
Zierikzee, den 2 September 1892.
De Burgemeester,
Cu. W. VER ME IJS.
op Maandag den 19 September 1899,
des namiddags te 12'/» uur, ten Raadhuize dezer gemeente,
van:
het doen van eenige vernieuwingen
en herstellingen aan de brug
buiten de Zuidhavenpoort.
Aanwijzing op Zaterdag den ÏO September
o.k., des voormiddags te 10 uur, waartoe de gegadigden
moeten bijeenkomen ten kantore van den Gemeente-bouw
meester, bij wien inmiddels ook de noodige inlichtingen te
bekomen zijn.
Bestekken zijn verkrijgbaar ter Gemeente-Secretarie en
bij den Gemeente-bouwmeester ad ÏO cent.
De BURGEMEESTER der Gemeente Zierik7.ee;
Gezien de circulaire van Gedeputeerde Staten in deze
provincie van 19 Augustus 1892, no. 80 (Provinciaal blad
no. 70);
MAAKT BEKEND:
dat het wel niet zeker, maar toch zeer waarschijnlijk is
dat de rups, die reeds zooveel schade aan den landbouw
heeft toegebracht, zich nogmaals zal vertoonen, en dat het
wenschelijk is zich op de bestrijding der plaag voor te
bereiden
dat tot die bestrijding de volgende middelen aanbeveling
verdienen
o. het plaatsen van bakken met stroop en azijn op de
aangetaste velden en midden in zoodanigen bak eene
lantaarn (b.v. een gewone stallantaarn);
b. voor klaver, het zoo spoedig mogelijk afmaaien van
het gewas en vervolgens het eggen of rollen van den
stoppel of het o verweiden met schapen
c. het besproeien van het aangetaste gewas met een
mengsel van petroleum en groene zeep in water.
Voor één hectare zou noodig zijn 1000 liter water,
20 liter petroleum en 10 kilo groene zeep. De gewone
pulverisateur zal voor de verspreiding van dit mengsel
niet gebruikt kunnen worden, wijl de petroleum op
lossend werkt op de caoutchoucdeelen van het werk
tuig, waardoor dit spoedig onklaar zal worden:
dvoor late aardappelen is eene besproeiing met borde-
ausche pap aan te bevelen en wel van de sterkte
van 3°/0 koper-vitriool en 1% kalk op 1000 liter water
e. besproeiing van den aangetasten akker met gipspoeder
of met poedervormig superphosphaat (a 500 tot 1000
kilo per H.A.) na voorafgaande bevochtiging van het
loof met water door den pulverisateur op den akker
gebracht;
f. het graven van steilwandige greppels langs de aan
getaste velden. In deze greppels kunnen de rupsen
gedood worden door jongens of door het leggen van
geteerde stokken. In plaats van teer zou men beter
een mengsel van 3/4 teer met gesmolten hars
kunnen nemen, wijl dit langer week blijft;
<j. wanneer het aangetaste terrein door een sloot is om
geven zal het wenschelijk zijn, dat deze zooveel mogelijk
van waterplanten worde gezuiverd om de rupsen het
overtrekken zoo moeielijk mogelijk te maken.
Zierikzee, den 3 September 1892.
De Burgemeester voornoemd,
Cu. W. VERMEIJS.
Amerika.
Een vreeselpk spoorwegongeluk ïb op de Ipn langs
de ïïudsonrivier gebeurd. De brug bp de New-Hambar
was geopend voor een stoomboot, toen juist een expres-
trein in volle vaart aankwam. De brugwachter trachtte
nog de brug te sluiten, maar tevergeefs. De locomotief
sprong over de opening heen, terwpl de rest van den
trein tegen de brug stiet en vernield werd. De machinist,
de stoker en een beambte in den postwagen werden
gedood, terwijl een conducteur en twee andere beambten
levensgevaarlijk werden gewond.
Engeland.
De heer Gladstone ontsnapte Woensdag j.l. als door
een wonder aan een avontuur, dat op vreemdsoortige
wpze een einde aan hem ea zjjne loopbaan had kunnen
maken. Terwpl hp eenzaam in zijn park te Hawarden
wandelde, werd hp plotseling aangevallen door eene
boosaardige koe, die van eene naburige hoeve was
ontsnapt. Het beest stiet hem tegen den grond en
ging hem met hoeven en horens te ljjf. Gelukkig
waren de horens van het dier zóó gebogen, dat de
punten er van niet licht verwondingen konden toe
brengen; anders zou het vermoedelijk met den ouden
man gedaan zpn geweest. Ondanks zpne hooge jaren
nog altoos vlug ter been, wist de heer Gladstone zich
nog tpdig op te richten en beschutting te zoeken achter
eenen dikken boom. De koe hernieuwde hierop haren
aanval niet, maar holde de laan af, zoekende wien
nu verder te verslinden. Zp slaagde er inderdaad in,
nog een tweede parlementslid aan te randen (liberaal
of conservatief, dit wordt niet vermeld), doch moest
kort daarop hare roekeloosheid met den dood bekoopea.
De heer Gladstone is met den schrik vrpgeloopen.
Hp reed des avonds weder uit en kwam den volgenden
morgen ter kerk, bljjkbaar zonder eenig letsel bekomen
te hebben.
Gladstone vertelde niets van zijn ongeval vóór
dat 3 uur later in den familiekring werd medegedeeld,
dat 25 mannen jacht maakten op eene wilde koe. Het
dier is doodgeschoten.
In het Septembernummer van het Cornhill Ma
gazine wordt medegedeeld, dat als er epidemieën heerschen
niemand er beter aan toe is dan een waller". Dus
heeten in Engeland de werklieden, die de zoutpannen,
waarin de pekel kookt, bedienen.
Cholera, pokken, roodvonk, influenza deeren deze werk
lieden niet, zoodat het scbpnt, dat ook by levende
wezens zout tegen bederf bewaart.
Spanje.
Te Madrid is per telegraaf bericht ontvangen uit
Palma Majorca van een stouten zeeroof op de Marok-
kaansche kust. De Spaanache kotter »Jacob", handel
drpvende tusschen Kaap Juby en de Rio de Oro, werd
aan boord geklampt en geplunderd door Mooren, die
elf personen van de bemanning met zich voerden als
gevangenen. Aan de vpf anderen van de bemanning
gelakte bet in het bootje van den kotter te ontvluchten,
en zjj werden op zee door den Spaanschen schoener
»Venganza" opgenomen. Toen de kapitein van den
schoener vernomen had wat er voorgevallen was, zette
hjj koers in de richting, waar de zeeroof had plaats
gehad, een afstand van omstreeks 45 mjjlen. De zJacob"
werd drjjvende gevonden. De zeeroovers hadden het
schip verlaten, nadat zjj de 400 balen wol, waaruit de
lading bestond, in veiligheid hadden gebracht.
Omtrent het lot van du elf als gevangenen mede
gevoerde zeelieden is tot nu toe niets hoegenaamd
bekend geworden.
Frankrijk.
Een* doofstomme zakkenroller. Zondagavond tegen
acht uur, wachtte mevrouw R. op de place Saint-
Germain-des-Prós te Parjjs op den tram uit Clamart,
toen een slecht gekleed individu haar naderde en haar
schrpfpapier en potlooden aanbood, terwijl hjj haar
tevens oen vel karton voorhield, waarop geschreven
stond: »fieb medeljjden met den armen doofstomme!"
Mevrouw Rgaf tweo stuivers aan den bedelaar. In
plaats van zich te verwjjderen, mengde deze zich onder
de reizigers, die evenals mevrouw R. op het vertrek
van den tram wachtten. Plotseling voelde zjj een hand
in den zak van haar japon gljjden. Zjj keerde zich
snel om en verrastte den doofstomme, die zeer met de
zaak verlegen scheen en tevergeefs poogde zjjn hand
uit den japon te halen.
Door een politie-dienaar naar het politie-bureau
overgebracht, bekende bp de hem ten laste gelegde
feiten schriftelijk!
Op niet onaardige wijze heeft zich de vorige
week een groep pleizierreizigers uit Parjjs op het
spoorwegbestuur gewroken, omdat dit de reizigers als
vee behandelde en hen, daar de personenwaggons vol
waren, in beestenwagens vervoerde. Te Harfleur wilden
de reizigers eerst boos worden, maar in het volgende
oogenblik schikten zij zich in hun lot, en met een
kalmte, die weinig goeds deed vermoeden, stegen zü
in de beestenwagens. Zjj waren op een goeden inval
gekomen. De trein vertrok en de conducteur kwam om
de biljetten te controleeren. Op de gewone wjjze ver
zocht hjj een der reizigers: »Uw kaartje, alsjeblieftl"
»Boe!" loeide de aangesprokene. Verwonderd keek
de conducteur dezen aan en hjj herhaalde zpn vraag.
»Boe! Boe!" Nu beproefde de conducteur zjjn geluk
bp een tweeden reiziger, maar ook hier ontving hjj
slechts »Boel Boe!" tot antwoord, en ditmaal werd de
reiziger door al zpn reisgenooten ondersteund. De
conducteur, die begreep toch niets te kunnen doen,
ging boos heen naar een volgenden wagen. Maar ook
bier werd hem van alle kanten »Boel" toegeloeid.
Bp het eerstvolgende station deelde de conducteur den
chef het gebeurde mede. »We zullen dat eens gauw
in orde maken"; en met een gewichtig air ging de
chef naar een veewagen en begon op een wjjze, die een
lang atrafsermoen liet verwachten: »Maar, mjjnheeren"
»Boe, boe", werd ook hem toegeloeid. Schouder
ophalend verwjjderdo de chef zich en de trein stoomde
voort. Bjj het eindstation Montivilliers moesten allen
uitstappen. De conducteur lichtte den contröle-beambte
in on deze waB zoo onverstandig met strengheid op te
treden.
Hjj plaatste zich bjj den uitgang van het station en
verlangde de plaatBkaarten. »Boe! Boe!" loeiden de
reizigers weer en zjj jjlden naar de poort, waardoor
het vee het station verlaat. De beambte wilde hen
tegenhouden, hjj dreigde met boeten en greep een der
reizigers bp den kraag. Nu echter renden de anderen
met het hoofd omlaag als ossen op hem aan onder een
oorverdoovend geloei en de man was genoodzaakt zpn
gevangene los te laten en zelf het hazenpad te kiezen.
Een triomfeerend »boe!" klonk hem nog in de ooren;
toen hjj verdwenen was gaf het gezelschap lachend aan
een anderen beambte de kaarten af, waarop het in
vrooljjke stemming het station verliet.
Cholera-humor. Te Dessau schreef iemand aan
een bankier, dat hjj den wissel, die hem zou worden
aangeboden, niet kon accepteeren en honoreeren, omdat
deze uit Hamburg gekomen als besmet moest worden
beschouwd.
België.
Donderdag verspreidde zich te Bergen in Henegouwen
het gerucht dat in de nabjj gelegen Frameries een
onderaardsche vulkaan aan 't werk was en vreeseljjke
verwoestingen aanrichtte. Dit was nu wel niet juist,
maar toch bleek een vreeselijke ramp te hebben plaats
gehad in de kolenmpn »L'Agrappe" te Framerios,
waar een mpDgasontplofflng ontstaan was.
De ontsteltenis in het dorp was algemeen. En geen
wonder, want herhaaldelijk is de mjjn »L'Agrappe"
gebleken een der noodlottigste te zpn. Een ooggetuige
verhaalt, dat toen hjj op de plaats des onheils aan
kwam, het gehuil van vrouwen en kinderen hartver
scheurend was. Een groote menigte gaf haar woede
en haar wanhoop tevens over het lot der ongelukkige
kameraden lucht, want daarvoor was reden. Niet
minder toch dan zes-en-twintig werklieden hadden
het leven bjj de ramp ingeboet. Reeds zpn vjjf hunner
uit de schacht te voorschjjn gehaald en overgebracht
naar de vestibule van het >Grand Bureau". Zjj hadden
niet de minste verwonding bekomen en waren ook
niet verbrand, doch gestikt in het doodeljjk gas dat
ontsnapt was. Het reddingswerk ging zeer vlug
terstond waren 16 ljjken gevonden, behalve de vpf
die men reeds had. Het was een indrukwekkend
gezicht, de ljjken dezer menschen naast elkander te
zien. Hun gelaat waB wit als marmer, hun trekken
waren zóó kalm, dat het was alsof zjj sliepen. Onder
de slachtoffers, die men allen in het dorp goed kende,
bevonden zich enkele jonge meisjes. Het getal gewonden
bedraagt 9. Men koestert weinig hoop dat ze herstellen
zullen en zoo dit al het geval is, zullen zjj toch hun
geheele leven de gevolgen der catastrophe gevoelen.
Het bljjkt dat het mpngas niet ontvlamd is, doch
plotseling in groote hoeveelheid ontsnapte en allen,
die zich in de buurt bevonden, in één slag bedwelmde
en deed stikken.
In de mjjn werkten nog 250 arbeiders, die zich
konden redden, toen zjj begrepen welk gevaar hun
boven 't hoofd hing. Een der gewonden, een 48-jarig
werkman, wiens geestvermogens beneveld waren door
het ontsnapte gas, vond men zingende tusschen de
ljjken zijner kameraden. Onder toezicht van een
ingenieur wordt de aan de mjjn geleden schade hersteld
waarschjjnljjk zullen de werkzaamheden deze week weder
worden hervat. De gewonden jjlen allen en klagen
zonder uitzondering over hevigen dorst.
De kolenmjjn »L' Agrappe" te Frameries is voor de
vierde maal sedert menschen heugenis het tooneel geweest
eener mjjngas-ontploffing, welke een aantal levens kost.
In 1848 kwamen er 26 mjjnwerkers om, in 1875 121,
in 1879 123, in 1887 65. Dit zpn, wèl te verstaan, de
slachtoffers van ééne groote ontploffing in het jaar;
op zichzelf staande rampen worden niet medegeteld.
Ditmaal bedraagt het aantal dooden 26. Bovendien
zpn er 9 gewond, of eigenlpk half gestikt boven
gebracht, die er waarschjjnljjk het leven af zullen brengen.
Nederland.
Kaïnpen, 2 Sept. De commissie der gasfabriek
heeft den gemeenteraad voorgesteld, de gasprps met
1 cent per Ms. te verlagen en op 6 cent te brengen.
Amsterdam. Op de Prinsengracht alhier is
in een smederjj iemand werkzaam, die al menig meisje
het hoofd op hol heeft gebracht; hjj was er met een
al zoover gekomen, dat er van trouwen was gesproken
en meubeltjes waren aangeschaft.
Nu dat is alles zeer natunrljjk, maar minder natuurlpk
Eev verhaal van den Oosterschen spoorweg.
In het Servische stadje Nissa werd het, in weerwil
van den koudenOctobermorgen, reeds vroeg levendig.
Eenige wagens met vrachtgoederen beladen, reden
naar het stationzelfs de hotelomnibus, waarin een
Duitsch handelsreiziger zat, ontbrak niet. Deze
beweging en dit leven golden de dagelijksche
gebeurtenis: het aankomen van den trein Weenen
Belgrado. Juist, daar stoomde hij binnen op het
baanvlak van het altijd voor Nissa zeer groote
station. Haastig stappen do passagiers uit, allen
eenigszins nachtelijk, allen in haast om in de
restauratie een glas dampende koffie met melk
machtig zien te worden.
Door de menigte baande een lang, breed
geschouderd man zich een weg. In de eene hand
droeg hij een valies, met de andere geleidde hij
behoedzaam eene jeugdige blondine. Zij was in
een warmen mantel gehuld en behandelde eene
goed dichlgebondene hoedendoos met de grootste
voorzichtigheid.
//Zie zoo, Anna, ga aan deze tafel zitten, ik zal
ons ontbijt halen". Hij keerde ook zeer spoedig
met het verlangde terug; een dankbare blik van
Anna beloonde hem voor zijne moeite. Gedurende
de afwezigheid van haar man had de jonge vrouw
schuw en vreesachtig om zich heen gekeken naar
die wild uitziende menschen, die nog bovendien in
haar geheel onbekende talen spraken. Daar hoorde
men Servisch AlbaniscliTnrkscliFransch
Grieksch en Duitsch door elkander.
Ons Duitsch paartje als zoodanig heeft de
lezer het zeker reeds herkend was in den trein
naar Salonika gestapt.
//Dat heeft mij goed gedaan, Herman, nu i9
het wel gedaan met de koffie met melk, nu komen
wij zeker spoedig in ons nieuw vaderland", zeide
dc jonge vrouw, zich teeder tegen haar man vlijend,
//daar is alleen Turksche koffie, niet waar? Weet
ge wel, dat ik toch een weinig bang ben voor al
die onbekenden?"
//Kom, kom, mijn hartje, ge komt in onze kolonie,
een stuk van Duitscliland in het Turkenland, wij
spoorwegbeambten zijn bijna allen Duitschers en
Oostenrijkers; wij wonen bij elkander, wij hebben
zelfa onze kegelclub en onze zangvereeniging, waarop
wij niet weinig trotsch zijn. Wij drinken ook
Duitsch bier, wij leven over het algemeen zoo veel
mogelijk op Duitsche wijze en gaan ook in Duitsche
trouw en vriendschap met elkander om. Dus moed
gehouden; binnen eenige uren zijn wij aan de
grenzen, daar leert ge reeds eenige onzer lands
lieden kennen. Wat zullen de oude jongens een
oogen openzetten".
Daarbij omarmde hij haar teeder en drukte een
hartelijken kus op hare frissche lippen. Zij zwelgden
nog in hun jong, echtelijk geluk. De machinist
Bauiriert uit Salonika, een man van bijna dertig
jaar, die als een bekwaam, betrouwbaar beambte,
als goed kameraad en eerlijk man zich in de al-
gemeene achting en genegenheid verheugde, had
een driemaandelijksch verlof genomen en was naar
zijne geboorteplaats, het Rijnlandsche stadje H.
vertrokken. Daar had hij het blonde buurmeisje,
dat hij sedert zijn schooltijd niet vergeten had,
getrouwd en voerde* nu zijne jonge vrouw naar
het land van zijn beroep.
Nu reed de trein Ristowatz, het Servische eind
station, binnen. De Duitsch sprekende Servische
tolbeambte drukte hen gelukwenschend de hand.
Op de passen, welke in Belgrado reeds grondig
waren nagezien, werd nogmaals een onderzoekenden
blik geworpen en daarna doorleefde Anna een
plechtig oogenblik, terwijl de trein in een langzaam
tempo de Turksche grenzen overschreed. Twee
blonde hoofden bogen zich uit het coupéraampje;
reeds kon men liet eerste Turksche station zien,
reeds onderscheidde men, dat verscheidene mannen,
hunne hoeden zwaaiende, naar hen keken; ook
het jonge paar knikte en wenkte de Duitsche
vrienden, die hen te gemoet gereden waren, toe.
Weldra kon men de aangezichten onderscheiden;
een schril gefluit, de trein hield stil en Baumert
en vrouw werden op het hartelijkst begroet. Zelfs
de Turksche beambten naderden hen en wenschten
hun hun plechtig uhosch geldinsa fa geldin"
(welkom, tweemaal welkom) toe.
Anna moest de eerste Tursche koffie drinken en
een stuk brood en een stuk oude kaas als //geluk
belovend en als een goed voorteeken" in ontvangst
nemen. Met het nazien van het reisgoed nam uien
liet niet zeer nanw en na een half uurtje stapten
Baumert met zijne vrouw en zijne vrienden in den
Turkschen trein.
Op liet station in Salonika waren wederom vele
vrienden tegenwoordig. In triomftocht geleidde
men Baumert en zijne vrouw naar hun te huis,
een huisje met een kleinen voortuin in de nabij
heid van het station, dat zij met den machinist
Kunert samen bewoonden. De goede vrouw Kunert
had het zich niet laten ontnemen de woning van
Baumert schoon te maken en te versieren. Op de
gedekte tafel ontbrak zelfs een kleinen ruiker niet.
De beide huisgezinnen aten lieden samenvroolijk
scheidde men na geëindigden maaltijd. Anna had
geen tijd voor heimwee, zij was veel te vermoeid
en sliep zeer spoedig in.
De volgende dag was voor haar man nog rust
dag. Zij pakten uit, maakten het zich gemakkelijk
in hunne woning en ontvingen eenige bezoeken
van buren en vrienden. Anna was geroerd door
de hartelijkheid en vriendelijkheid, waarmede allen
haar te gemoet kwamen en haar bereidwillig hunne
diensten en hulp aanboden. Maar toen de avond
aanbrak werd de jonge vrouw het harte zwaar.
Den volgenden dag had haar man dienst. Vroeg
tijdig, om vijf uur, moest hij weg en twee lieele
dagen moest hij haar alleen laten. Maar, dat had
zij toch geweten. Waar was dan haar moed gebleven?
Den ganschen nacht sloot zij geen oog; liet was
alsof iets zwaars, iets droevigs haar bedrukte, een
naderend gevaar haar benauwde. Zij deed zich
verwijtingen en verzamelde haar moed, maar te
vergeefs. Bleek en uiterst vermoeid stond zij
tegen den morgen op en maakte voor haar man
de koffie gereed en toen Baumert haar vaarwel
zeide, hing zij snikkend aan zijn hals en wilde
hem niet laten gaan, tot hij zich met zacht geweld
van haar losmaakte en half teeder, half verwijtend
zeide: //Anna, mijne moedige, sterke Anna, vergeet
niet, wat ge mij beloofd hebtmaak mij de
scheiding niet nog zwaarder, dan zij reeds is;
morgen avond ben ik, zoo God wil, weder bij je".
En weg was hij.
Anna droogde hare tranen, knielde voor het
Moedergodsbeeld, dat boven haar bed hing en
smeekte God, dat hij haar man behoeden en haar
zelf kracht en kalmte verleenen mocht. Daarna
ging zij aan hare bezigheden.
Den namiddag bracht zij met de familie Kunert
door, speelde met de kinderen in den tuin en was
kalm en bedaard, ofschoon hare anders kinderlijke
vroolijkheid niet tot haar recht kon komen. Zoo
verliep de Vrijdag, zoo verliep de Zaterdag. De
uren van liet vallen der duisternis tot tien uur
liet uur van aankomst van den trein schenen
haar eindeloos. Met bevende handen en zenuw-
achtigen haast breidde en breidde zij, tot haar
hoofd brandde en pijn deed; haar oogen waren vol
tranen en nog altijd wilde liet vurig verlangde
signaal niet klinken.
Het was reeds lien minuten voor middernacht.
Daar! Hoor! Schel en bijna onaangenaam drong
het gefluit tot haar oor door. Zij snelde naar de
huisdeur en weldra vernam zij Hermans welbekende
stap. //Anna Herman", zij lagen in elkanders
armen na de eerste lange, bange scheiding. Maar
hoe verschrok zij, toen het lamplicht opzijn bleek,
verstoord gelaat viel.
//Herman, om Gods wil wat is er? Is je een
ongeluk overkomen?"
//Het is niets lief kind, een onaangenaam klein
voorval, ik zal liet je straks vertellen. Je hebt me
gezond terug, is je dit niet genoeg? Ik bid je,
vraag nu niet verder". Zij zetten zich aan den
maaltijd. Baumert deed moeite om ter wille zijner
vrouw eenige lepels soep en eenige stukjes vleesch
te eten, hij deed zelfs eene poging om te schertsen
en opgeruimd te zijn. Anna bemerkte evenwel
zijne vergeefsche pogingen. Heimelijke zijdelingsche
blikken, die zij nu en dan op hem sloeg, onder
richtten haar, dat iets zwaars hem bedrukte. Zij
deed, alsof zij volstrekt niets bemerkte, dat hij
bijna niets genuttigd had, nam de tafel af, bracht
hem zijn tabak, sloeg hare armen om hem heen
en zeide: //Lieve, vertel me nu wat je heden
overkomen is. Ik ben je vrouw en wil je verdriet
getrouw met je deelen. Je zult zien, dat ik ook
sterk kan zijn". Hij streed 'een geweldigen strijd,
daarna keek hij haar in de oogen en zeide met
bevende stem: //Anna er is met mij iets vreeselijks
gebeurd". Hij zweeg eene poos, terwijl zijne
vrouw hare oogen angstvol sineckend op hem
gericht hield, //Ik ben van daag een dubbele
moordenaar geworden", bracht hij eindelijk uit.
Daarna verborg hij zijn gelaat iu zijne handen en
groote tranen parelden tusschen zijne vingers door.
Anna was doodsbleek geworden. Baumert ving
aldus aan:
//Ook mij werd gisteren het heengaan zoo on
uitsprekelijk zwaar, maar ik schreef liet daaraan
toe, dat het onze eerste scheiding was. Wij hadden
gisteren eene prachtige reis. De lijn tot Usliiib
kent ge; van daar uit reed ik verder naar boven
tot Mitrovitz. Het landschap is bergachtig en
mooi en herinnert aan ons vaderland. //Ilier moet
Anna mij eens vergezellen", dacht ik. Ik ver
heugde mij reeds in gedachten daarop en droomde
ook daarover in den nacht, welke ik in Mitrovitz
doorbracht. Heden, bij liet aanbreken van den
morgen, namen wij den terugtocht aan.
Slot volgt.
