Donderdag 10 April 1890.
Henriëtte.
Directeur-Uitgever J. WA ALE.
Samenwerking en waardeering.
NIEUWSTIJDINGEN.
Feuilleton.
/intik/nsdii i\iedwsbode.
Verschijnt DINSDAG, DONDERDAG en
ZATERDAG.
De prjjs per 3 maanden is f 1.30, franco per post
f 1.60.
Noord-AmerikaTransvaal, Indië enz. verzending
eens per week, f 10,per jaar.
46ste JAARGANG. No. 5832.
Advertentiënvan 13 regels 30 Cts.
meerdere regels 10 Cts., kunnen uiterlijk tot des
Maandags, "Woensdags en Vrijdags middags
12 ure bezorgd worden.
Groote letter wordt naar -plaatsruimte berekend.
De groote verkiezingen in 1891 naderen alweder
en zullen spoediger voor de deur staan dan men
verwacht. Het is, dunkt ons, zaak, dat wij het
voorbeeld onzer anti-revolutionaire tegenstanders
volgen, die nu reeds den akker bewerken, waarin
het zaad gestrooid moet worden, waarvan men in
1891 den oogst hoopt binnen te halen.
Er is, o. i., voor de practijk van het verkiezings-
werk wel iets te verbeteren, en, waar dit het
geval is, moet men er spoedig mee beginnen,
opdat men tegen den tijd, dat een nieuw of
gewgzigd stelsel werken moet, er mede gereed zij.
Behalve in de praktijk is er ook in de beginselen,
waardoor wjj, buiten de staatkunde ons in onze
staatkundige verhoudingen laten leiden, wel een
en ander, dat ons Modderman'»: Herzie u zeiven"
in herinnering brengt.
Wij hebben nu bjjv. het oog op het gemis onder
de onzen van het gevoel van onderlinge aanspra
kelijkheid, dat bjj onze tegenstanders zoo sterk is.
Waar zag men ooit een Ministerie, uit vrij
zinnige gelederen voortgekomen, zóó door dik en
dun nagedraafd, en tegen eiken ook nog zoo ge
rechtvaardigden aanval verdedigd, als dit Ministerie
uit de rechterzijde door zijn, let wel, in zich zelf
verdeelde meerderheid? Waar zag men bjj onze
kamerleden ooit zoodanig gemeen overleg, zulk
een gemeenschappelijk en eendrachtig optreden als
bjj onze tegenstanders, waarvan de enkelen die zich
afecheiden en nu en dan een eigen stelling innemen,
al» met den vinger nagewezen worden, terwijl het
ons schering en inslag is, dat een deel der
kamerleden afwijkt van een ander deel. En let
men op de verhouding tusschen kiezers en gekozenen,
wie is er onder ons ooit getuig» geweest van een
zoo algemeen en onverdeeld partij trekken voor
een gevallen staatsman van onze richting, als nu
bjj de anti-revolutionairen voor Mr. Keuchenius?
Wie zag ooit bjj vrjjzinnigen een zoo algemeene
vereering >als de doctor," d. i. de heer Schaepman,
bjj de Roomschen geniet? En bij de kiezers onder
ling: waar laat men, zooal» bjj ons, een zwak
district in den steek?
Nu meene men niet, dat wij de grondoorzaak
van dit verschil uit het oog verliezen. Bjj Room
schen en anti-revolutionairen gaat de stoot, waaruit
de beweging ontstaat, van boven naar beneden;
bjj ons van beneden naar bovenbij hen gaat de
beweging uit van een gemeenschappelijk midden
punt en verspreidt zich naar de uiteinden; bjj
ons ontstaat de beweging bij ieder op zich zelf,
en zjj kan slechts een gemeenschappelijk midden
punt bereiken als van de verschillende uiteinden
de richting dadeljjk naar dat middenpunt leidt,
wat niet altijd het geval is noch kan zjjn.
Al erkennen wij dus, dat er bjj ons bijna nooit
sprake kan zijn van een verdediging zonder omzien
van een Ministerie, zooals wjj dat in onze dagen
zien, waarbij de partij, waaruit het ontstond, haar
eigen beginselen verloochent, haar eigen behoeften
vergeet, haar eigen beschuldigingen te schande
maakt, toch kan er in dat alles wel eene ver
andering ten goede komen en in sommige opzichten
zelfs groote verbetering plaats hebben.
Zoo bjjv. wat onze Minis teriën betreft, al zou
den wij nooit verlangen, dat een der onzen zijne over
tuiging geweld zou aandoen om een minister te
verdedigen, wij zouden wel wenschen, dat niet
van elk meeningsverschil een staatszaak gemaakt
werd en dat men er meer op uit ware zich met
elkander te verstaan, dan steeds op de punten
van verschil den groolsten nadruk te leggen.
Wjj zouden nooit wenschen, dat een kamerlid
ter wille van de eenheid der partij een voorstel
aannam dat hij meent te moeten bestrijden, maar
moet men daarom ook in ieder klein verschil een
onoverkomelijke hinderpaal tegen samenwerking zien,
of zou men dienen te bedenkendat men om
een gemeenschappelijke handeling mogeljjk te maken,
iets van eigen meening moet weten ten offer te
brengen
Wij kunnen ons zeer wel voorstellen, dat onze
mannen op een hulde op bestelling, zooals nu
aan Keuchenius gebracht is, geen groeten prijs
zouden stellen, en zien niet voorbij, dat bij de
vereering van »den doctor" veel op den achter
grond gehouden moet worden, dat bjj meer op
rechtheid de huldiging minder onverdeeld zou maken.
Maar al wederom bij ons geschiedt te veel het
omgekeerde: zoodra iemand gekozen is, wordt hij
onder het vergrootglas gelegd; men bekijkt hem
in hart en in nieren, let wel, niet om te zien
of hij in het staatkundige aan de vlag getrouw
is, waaronder bjj gekozen is; of hij als gekozene
zjjn staatkundigen plicht doet; neen: wij willen
niet beweren, dat men zich daarom minder be
kreunt; wjj verheugen ons te mogen zeggen, dat
voor zoodanig onderzoek veelal weinig grond bestaat,
omdat in dit opzicht onze gekozenen in den regel
aan de verwachting beantwoorden. Wij bekijken ze
echter met een ander oogwjj zien in de gekozenen
niet de menschen, die zich voor ons een lastige
taak getroosten, maar personen, aan wie wjj kiezers
een dienst bewezen hebben, door hun een eere
baantje toe te vertrouwen. Als de gekozene dus
daarna niet vriendeljjk genoeg is jegens zijn kiezers
als men hun een kleinen dienst vraagt en zjj zich niet
jjverig genoeg toonen in het bewijzen daarvan,
als men meent, dat zij belangen, waarvoor zij, ter
wille hunner kiezers, zouden moeten opkomen, niet
met genoeg warmte behartigen, dan is wel niet
altjjd de banvloek bij de hand, maar men voelt
toch zijn warmte verminderen en als zoo iemand
aan de beurt van aftreding is, dan is niet zelden
de jjver voor hem heel wat bekoeld. Dat effen
slecht treffen" is, volgt intusschen daaruit dat
een gekozene, die zich wat heel vriendelijk en
tegemoetkomend voor de kiezers betoont, zich alras
kiezersvrees hoort verwijten.
Omgekeerd, ook dit moet gezegd worden, konden
onze officieren wel eens bjj de tegenpartjjen in de
leer gaan, om te zien, hoe die bjj de soldaten
den jjver weten gaande te houden, door hen »te
kennen", ook als zij niet in het vuur behoeven
te gaan.
Van weerszjjden moest men bij ons wat meer in
gedachten houden, dat men een gemeenschappelijke
zaak heeft voor te staan, dat kiezers en gekozenen
voor dezelfde beginselen opkomen, dat de kiezers
dus de gekozenen moeten dragen en steunen, maar
de gekozenen daarentegen bij de kiezers den ijver
en de warmte er in moeten houden.
Het eerst en het meest dient nu echter met het
oog op de aanstaande verkiezingen de onderlinge
aansprakelijkheid en de verplichting tot samen
werking van de kiezers onderling bedacht te worden.
In het district A is men gerust; de vrjjzinnigen
hebben er onbetwist de meerderheid, en als men
op den gewonen weg candidaten stelt en aanbeveelt,
en de kiezers in de verkiezingsdagen een beetje
opwekt en aanmoedigt, dan loopt verder alles van
zelf. In het district C is de toestand hopeloos.
Wat men doet, of wat men laat, men kan er niet
winnen. Maar daartusschen bevindt zich het district
B, waar de vrijzinnige party zou kunnen winnen,
mits alle krachten worden ingespannen en alle
zeilen worden bijgezet. Wat nu ligt meer voor de
hand, dan dat men uit A, waar men niet veel be
hoeft te doen en uit C, waar al wat men er doet,
vergeefsch is, B te hulp snelt 1 Dat gebeurt niet,
althans niet genoeg. Dat het helpen kan, daarvan
zouden wij uit den strijd van 1888 voorbeelden
kunnen aanvoeren.
Hoe moet dat gaan? Ja, hoe A en hoe O, B
moeten en kunnen helpen, moet men in B weten,
't Kan heel verkeerd zjjn als anderen dan de met
plaatselijke omstandigheden en verhoudingen beken
de personen zich met het verkiezingswerk in eenig
district inlaten. Maar één algemeen middel is wel
aan te wijzen; vele doeltreffende middelen om
menschen te winnen, 't zij voor beginselen, 't zij
voor candidaten stuiten af op de kosten. Men stelle
dus geld beschikbaar, veel geld zelfs, want men
bedenke wel, dat goed en doelmatig werken niet
alleen deugdelijke voorbereiding vordert, maar ook
tot groote uitgaven leidt, bij ons meer nog dan bij
de andere partijen, die in pastoors en kapelaans
en in predikanten een onkostbaar en doeltreffend
caiddal hebben om met weinig moeite en weinig
omhaal het wachtwoord uit het hoofdkwartier te
verbreiden, waar tegenover bjj ons, noch van een
hoofdkwartier in dien zin, noch van wachtwoord
sprake is, en de kiezers door woord en geschrift
overreed moeten worden.
Dit is het doel der Liberale Unie, en zjj zou in
deze richting zeker meer doen, als men haar, ook
geldelijk, krachtiger steunde.
Met »meu" bedoelen wjj hier ieder geestverwant
op zich zelf, die ter bereiking van het gemeen
schappelijk doel aan de Liberale Unie zjjn steun
kan verleenen, door zich voor een jaarlijksche bij
drage als buitengewoon lid te doen inschrijven.
Het best zou het zijn, wanneer die bijdrage niet
te klein was, doch als ieder naar zjjn middelen
blijk geeft van zijne belangstelling, zal men ten
slotte zien, hoe veel kleintjes een groote maken.
Transvaal.
Eer» b!oe<lba<l in Swazieland,
Den 2a Maart jl. ontving de Barberton Herald be
richten van een zeer bedenkeljjk karakter uit
Swazieland.
De Swazie-duivela zoo schreef men hebben na
een langdurigen wapenstilstand weder eens het oorlogs
pad betreden. In den mocgen van 26 Febr. nam de
slachting een aanvang, en het is moeieljjkte beschrjjven
met welk een duivelschen wellust deze bloedige
•xpeditie werd ondernomen.
Een der opperhoofden der kraal was volgens de
meening zijner buren te rijk aan vee, en hierdoor
werd hun moordlust opgewekt.
Een impi kwam met een der Swazie-regimenten,
ongeveer zestig man sterk, in den vroegen morgen
van Kings-kraal af. Ongeveer 30 of 40 inboorlingen,
uit da nabjjheid der noodlottige kraal, voegden zich
bjj hen en het arme volk ontdekte de tegenwoordig
heid der onmenschen eerst door de angstkreten, die
uit de eerst aangevallen hut opstegen.
De bewoners der eerste hut werden allen onbarm
hartig gedood, terwjjl de in do andere hutten aan
wezigen naar alle richtingen de vlucht namen; eenige
vrouwen en kinderen vroegen bescherming aan den
heer Simpkins, den bestierder der Wyldsdale Concessie,
wiens dapper en edel gedrag aller sympathie verdient.
De heer Simpkins stelde, niettegenstaande zjjn vrouw
en kinderen bjj hem thuis waren, alle pogingen in
't werk, om de vrouwen en kinderen voor den wreeden
moordlust van den impi te bewaren. Hjj was op dat
oogenblik slechts met twee blanken te zamen. Hjj
zond daarop terstond bericht naar Pigg's Peak, naar
Kobolands en andere plaatsen, met het resultaat dat
's avonds tien gewapende blanken in zjjn huis verzameld
waren, om de brutale vorderingen van den impi
weerstand te kunnen bieden.
De geweldenaars deden echter geen poging om zich
in 't bezit der vrouwen en kinderen te stellen. Niet
tegenstaande de strenge vermaningen, die Sir Francis
de Wioton bjj zjjn vertrek aan do Koningin-Regentes
heeft gegeven, heeft men bericht ontvangen, dat de
oude tjjgerin deze expoditie moet hebben uitgerust.
De heer Royston heeft de zaak aan den heer
en het comité bericht en de zaak zal nauwkeurig
onderzocht worden. Men dacht eerst, dat 40 of 50
waren gedood, doch na onderzoek bljjkt, dat 10 werden
vermoord.
Na de slachting te Wyldsdale beproefden de beulen
hun werk te kunnen voortzetten in eenige kralen
nabjj Ledley's Kamp. Doch de gebeurtenissen van dien
morgen waren reeds te ver verspreid, en de blanken
hadden de inboorlingen gewaarschuwd om zich uit de
voeten te maken. Zij handelden hiernaar en niemand
werd vermoord. Te Embekelweni voelt men zich ook
niet zeker. Er is een voorgevoel, dat, wanneer er niets
tusschen komt, aldaar binnen eenige maandeu even
eens een bloedbad zal worden aangericht. Na deze
gebeurtenissen en bjj het vooruitzicht van een spoedige
herhaling, kan er natuurljjk weinig sprake meer rijn
van behartiging der wenschen naar de onaf ban keljjk-
heid der Swazie-natie, daar deze onafhankeljjkheid
gebaseerd zou zjjn op moord en doodslag.
Amerika.
"Washington, 6 April. De Senaat heeft een
wetsontwerp aangenomen, waarbjj er eene keuring
wordt ingesteld over alle voor uitvoer bestemde soorten
van vleesch en spek. Daarbjj wordt tevens de president
der republiek gemachtigd den invoer van vee te ver
bieden, als voorbehoedmiddel tegen epidemieën.
Engeland.
Londen, 5 April. Onder voorzitterschap van
generaal Boulanger en in tegenwoordigheid ook van
Rochefort en Déroulède, hebben de boulangisten in het
hotel >de la Pomme d'or" te St. Heiier, gisteren twee
bjjeenkom8ten gehouden, waarin de candidaturen voor
den Parijschen gemeenteraad en die voor de Algemeene
Raden zjjn besproken.
Ondanks langdurige en heftige diacussiën is men
't over de voorgestelde namen niet eens kunnen wor
den. Boulanger heeft ernstige scènes tusschen de ver
schillende leiders niet kunnen voorkomen en hel gevolg
is, dat maar weinig candidaturen eenparig zullen
worden gesteld, zoodat den kiezers zeiven in tal van
districten van Parjjs de keus moet worden overgelaten
tusschen verschillende boulangistische candidaten voor
eenzelfden zetel.
Officieel is bericht ontvangen, dat de overgang van
Emin pacha in Duitschen dienst in Stanley's plannen
geen verandering zal brengen, zoodat het vertrek van
den Afrika-reiziger naar Brindisi, Nizza, Parijs en
Brussel bepaald bljjft op a.s. Maandag.
Het verzoek om gratie voor de gebroeders Da-
vies, te Crewe, die wegens vadermoord werden ter
dood veroordeeld, is reeds van een 3000-tal handteeke-
ningen voorzien.
Bjj een gesprek, dat een dagbladreporter met den
voorzitter der jury, Farrel, had, deelde deze mede, dat
men het niet spoedig over het vonnis eens was kun
nen worden. Een der juryleden was sterk tegen de
doodstraf, doch kon zijn medeleden niet van gedachte
doen veranderen. Een ander lid beval de jongelingen
in de clementie der jury aan, met het oog op de bij
komende omstandigheden. Daarna werd voorgesteld,
dat de jury hen, met het oog op hun jeugdigen leef
tijd, dringend in de genade der rechters zou aanbevelen
de jury vereenigde zich met dit voorstel, het woordje
»dringend" liet men echter wegvallen.
Ten slotte besloot de jury het verzoek om gratie
voor de beide vadermoorders te teekenen.
Het verzoek om gratie voor de jonge vader
moordenaars van Crewe, de gebroeders Davies, is slechts
door de Engelsche Regeering ingewilligd voor zoover
het den 17-jarigen George betreft. Zjjn doodvonnis wordt
veranderd in levenslangen dwangarbeid. Maar zjju 19-
jarige broeder Richard zal de doodstraf ondergaan.
De jongelieden doodden, zooals men weet, hun vader
omdat deze hunne moeder mishandelde.
JDuitschland.
Eenige werklieden te Schelz vermaakten zich dezer
dagen met het vertoonen van eene ^terechtstelling".
Niets ontbrak aan het feest, noch de beul, noch de
rechter, noch de priester, noch de veroordeelde. De
laatste ontving de gebruikelijke troostmiddelen, dronlc
een groot glas brandewjjn en legde zjjn hoofd op het
noodlottige blok. De beul hief de bjjl op onge
lukkig gleed deze uit en de veroordeelde ontving een
ernstige verwonding aan den hals, zoodat hjj na
Naar het Fransch van Fa an 901s C oppée.
XI.
De jaloerscbe moeder in er wanhopig over. Menig
maal, als ze zoo met Armand in gesprek was, heeft
ze beproefd opnieuw op dit pijnlijk onderwerp terug
te komen, er op te zinspelen tenminste. Maar tel
kens heeft Armand dan een eerbiedig zwijgen
bewaard en slechts blozend de oogen neergeslagen.
Echter heeft September de boomgaarden met rjjpe
vruchten gevuld. De druiven langs het latwerk
hebben hun purperen kleur bekomen. October
nadert met zjjn ochtendnevels. Hij gaat voorbij,
verstrjjkt. Reeds komen er gele bladeren aan de
boomen. Dan komen op een goeden morgen de
dichte, kille herfstregens.
Mevr. Bernard kan haar zoon nu geen enkele
reden meer opgeven om haar verblijf buiten langer
te rekken. De colleges aan de Hoogeschool gaan
weer beginnen. Ze moeten naar Parijs, naar hun
woning op de quais Malaquai. terug.
En van af den eersten dag na hun thuiskomst
vangt weer de zwijgende strjjd aan.
Ze staan van de tafel op; Mevr. Bernard zet zich
aan haar borduurwerk.
Ga je uit?
Ja, mama.
Nog steeds is haar zoon de minnaar van die
Henriëtte! O! hoe haat ze haar!
XI.
Maar heden mag er wel van liefde sprake zijn. Ar
mand is ziek, ernstig ziekArmand is in doodsgevaar
Die ziekte heeft hjj zes weken na zijn terugkomst te
Parjjs gekregen. Mevr. Bernard herinnert zich zeer
wel dat hij sedert eenige dagen onrustig, opgewon
den was. Hjj is over hoofdpijn gaan klagen, bracht
telkens zjjn hand aan zjjn hoofd, alsof het hem te
zwaar werd.
Wat scheelt je toch? vroeg zjjn moeder hem
beangst. Je ziet veel te roodDat mag ik
niet Dat is niet natuurlijk.
Maar hjj antwoordde onbezorgd: Och kom, dat
gaat weer wel over"schudde zijn schoone lokken,
als om de pjjn te verdrjjven en ging, ondanks de
herhaalde opmerkingen van zjjn moeder, voort eiken
avond uit te gaan naar die Henriëtte, 0die
meid 1 en dat langs de natte, besljjkfce straten,
door het vochtige December-weer.
Eindeljjk, den anderen morgen vroeg, was hij
nog niet na middernacht thuisgekomen, het onge
lukkige kind? heeft hij Louis, den bediende, ge
scheld en hem gezegd, terwijl hij nauweljjks kon
spreken
Ik heb een slechten nacht gehad Ik ben
volstrekt niet goed Ga mjjn moeder halen
Ik ben zoo dorstig, ik heb de koorts O, wat
doet mjjn hoofd zeer!
Mevr. Bernard was niet zoodra gewaarschuwd of
ze heeft een peignoir aangetrokken en is naar haar
zoon gesneld. Zijn gezicht zag zeer rood, zijn voor
hoofd gloeide en hjj rilde en klappertandde onder
de dekens.
De typheuze koorts! Ja, het was de typheuze
koortsTegenwoordig is ze te Parjjs epidemisch.
Mevr. Bernard beeft er over in de kranten gelezen,
ze herinnert het zich nu. En die verschrikkelijke
ziekte tast vooral jongelieden aan en is inzonderheid
te duchten voor zwakke gestellen. Als ze het was
Heere in den HemelAls ze het eens was Mevr.
Bernard rukt aan de schellen. Het huis is onderst
boven.
Léontine, roept ze haar kamenierster toe, die
onder het dichtrijgen van haar keursljjf komt aan-
loopen. Léontine, gauw, spring in een vigelante
Ga dokter Forly halen. Laat hem dadelijk hier
komen, dadeljjk!
En machteloos, niet wetende wat te doen, blijft ze
op haar zoon staren, die kreunende van pijn het
hoofd in de kussens verbergt.
Eindeljjk, na een kwartier, komt Léontine terug,
gevolgd door den huisdokter, dien ze het geluk heeft
gehad, juist te snappen op het oogenblik, dat hij in
zijn rijtuig stapte om naar zijn hospitaal te gaan.
Het is een oud vakman, met plechtstatige, min
of meer ouderwetsehe manieren, maar beroemd om
de zekerheid zijner diagnose en zjjn geneeskundigen
blik. Hjj gaat aan het voeteind van het bed zitten,
trekt langzaam zjjn handschoenen uit, voelt de pols
van den zieke, onderzoekt en ondervraagt hem, staat
vervolgens op en zegt op barteljjken toon:
Ik heb er wel erger gehad. Dat zullen we wel
spoedig klaarspelen.
Maar zijn opgeruimdheid klinkt valsch en Mevr.
Bernard heeft opgemerkt, dat hjj, zoodra hjj het
hoofd omdraaide, het voorhoofd fronste. Met een
angstig kloppend hart trekt ze hem zacht in de
aangrenzende kamer.
O! verschrikkelijkHet is wat ze geducht had!
Het is de thypheuze koortsDe oude en voorzichtige
geneesheer is verplicht het Mevr. Bernard in 't be
lang van den zieke te bekennen, opdat men zoo
behoedzaam mogeljjk zij. En de ziekte, voegt hjj er
bij, openbaart zich met. buitengewone hevigheid. Dan
schrjjft hjj zijn recepten en belooft binnen eenige
uren terug te komen. En gedurende tien dagen, tien
verschrikkelijk bange dagen, neemt de koorts toe en
gaat de zieke al meer en meer achteruit.En de
thermometer, die zjjn moeder hem ieder uur onder
den arm houdt, och, het arme kind 1 de minste
beweging vermoeit hem! de on verbiddel jjke
thermometer wijst altijd verschrikkeljjk hooge tem
peraturen aan. Negen en dertig! Veertig! Een en
veertig 1 en, daarboven, is het dood! Maar die
dokters zijn dus allen stommeriken Ze kunnen
dus nietsZelfs die dokter Forly, in wien Mevr.
Bernard al haar vertrouwen steldeAls bjj zich toch
eens vergistteAls hjj eens niet voorzichtig genoeg
was, of niet flink genoeg 1 Waarom schrjjft hij
geen ijsbaden voor, waarvan men tegenwoordig zoo
veel spreekt en die, naar men hoort, bepaald wonders
hebben gedaan? Mevr. Bernard wil andere dokters
raadplegen, de hulp inroepen van de beroemdheden,
de groote genezers van Parijs.
Er komen er drie tegelijk, gewikkeld in zware
pelsjassen en gezeten in fijne coupés. De beangste
moeder tracht in hun oogen het geniale vuur te zien
schitterenze tracht vertrouwen te putten uit de
groote rosette in hun knoopsgat, uit hunne weidsche
titels van professor en lid van de academie, uit
hunne door geheel Frankrjjk bekende namen. Maar
zoodra ze bjj den zieke komen bespiedt ze op hun
gelaat dien trek, die bjjua onmerkbare uitdrukking,
die ze zoo vaak bjj dokter Forly heeft waargenomen
en die haar telkens zoo beangst maakt. De dokters
gaan zwjjgend in de salon om met elkaar te consul
teeren en achter de deur staande, luistert ze naar
het verwarde gemompel hunner stemmen. Heilige
moederindien ze haar aanstonds konden verzeke
ren, dat Armand niet in zoo'n groot gevaar verkeert,
dat ze voor zijn leven instaan 1 Ohwelk een vreugde
zou dat zjjn! Ze zou er van sterven 1
Maar neen, als ze na het consult weer binnen
komen, krijgt ze uit hen niets dan onbeduidende, on
bepaalde antwoorden: »Men moet afwachten
Er kan een gunstige reactie komen en som-
tjjds enkele koude woorden van hoop. Ondertusschen
wordt haar zoon hoe langer hoe erger, ze ziet het
wel. Hjj git onophoudeljjk. Mevr. Bernard wjjkt
niet van zijn legerstede, dag noch nacht. De nachten
vooral zijn verschrikkeljjk. Soms, als de zieke be
daard is, heerschte er in de door het bleeke schjjnsel
van het nachtpitje nauwelijks verlichte ziekenkamer,
een sombere, diepe stilte. Alleen doet de pendule
op den schoorsteen haar gejaagden hartklop hooren.
Tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak. En onwillekeurig
luistert, Mevr. Bernard er naar. Wat gaat de tijd
snelWat loopen ze, de bjjgende secondenWat
haasten ze zichEn naar welk onbekend doel
Tik-tak, tik-tak, tik-tak. Welk is toch het noodlottig
'uur, dat ze met zooveel spoed willen bereiken? Tik
tak, tik-iak, tik-tak. Wie toch wacht hen aan
het eind van dien dollen loop? Als het de dood
eens was?
{Wordt vervolgd.)
