ZIEB1KZEESCBE NIEUWSBODE.
Zaterdag 8 Maart 1890.
Directeur-Uitgever J. WAALE.
BEKENDMAKING.
BRAHDSCHOUWING.
Algemeen Overzicht.
NIEUWSTIJDINGEN.
Feuilleton.
Henriëtte.
Verschijnt DINSDAG-, DONDERDAG en
ZATERDAG.
De prijs per 3 maanden is 1.30, franco per post
f 1.60.
Noord-AmerikaTransvaal, Indië enz. verzending
eens per week, f 10,per jaar.
46ste JAARGANG. No. 5819.
Advertentiënvan 13 regels 30 Cts.
meerdere regels 10 Cts., kunnen uiterlijk tot des
Maandags, Woensdags en Vrijdags middags
12 ure bezorgd worden.
G-roote letter wordt naar plaatsruimte berekend.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Zie
rikzee maken bekend, dat de jaarlijksche
HALFVASTEXMAR RT
op Donderdag don 13den Maart o.lt.
alhier zal gehouden worden, en dat de standplaats
voor kramen zal zijn op het Kraanplein bij de nieuwe
brug.
Zierikzee, den 6 Maart 1890.
De Burgemeester en Wethouders,
J. P. N. ERMERINS.
De Secretaris,
J. F. YAN DER LEK DE CLERC}.
De BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Zie
rikzee brengen ter kennis van de Ingezetenen, dat de
Directie der Brandweer op Maandag den lOden
Maart eerstkomende en volgende
dagen eene
Algemeene Brandschouwing
in de woningen der Ingezetenen zal houden, overeen
komstig de bepalingen der Verordening tot voorkoming
en blussching van brand in deze gemeente.
Zierikzee, den 6 Maart 1890.
De Burgemeester en Wethouders,
J. P. N. ERMERINS.
De Secretaris,
J. F. YAN DER LEK DE CLERCQ.
Wanneer iemand al zijn kennen, weten, willen",
om met den ontslapen dichter der Schepping te
spreken, aan eene zaak heeft gewijd, haar gebracht
heeft op eene hoogte, die de verbazing van elk ver
wekt en er komen omstandigheden, die hem nopen
voortaan te handelen tegen zijne begrippen in, zijn
tot hiertoe gevolgd stelsel plaats te doen maken voor
een geheel nieuwe wijze van arbeiden, dan is het
natuurlijk, dat hij der omstandigheden vrij spel laat
en zich terugtrekt, liever dan zijne meeningen, die
jaren lang met goed gevolg in praktijk zijn gebracht,
te verloochenen. Verwondering baarde het dan ook
weinig, toen de vorige week het gerucht verbreid
werd, dat Bismarck niet alleen als Pruisisch
Minister-President wilde aftreden, maar al zijne
betrekkingen, ook die van Rijkskanselier, wenschte
neder te leggen. Welke van de twee redenen, die
werden opgegeven, de uitslag der verkiezingen of
de bekende aanschrijvingen van den Duitschen
Keizer, de aanleidende oorzaak mochten zijn ge
weest, beide gebeurtenissen achtte men elk op zich
zelf gewichtig genoeg om Bismarck aanleiding te
geven zijne functiën neder te leggen. De sociaal
democratische party bad zich een macht getoond,
waarmede ondanks Bismarcks bewering, wel degelyk
rekening was te houden en de uitslag der verkie
zingen had aangetoond, dat de middelen door hem
voorgestaan om haar den kop in te drukken in stede
van te helpen het spreekwoord op nieuw bewaar-
heidde, dat het bloed der martelaren het cement dei-
kerk werd. Te verwonderen is het dus niet, dat
toen de Duitsche Keizer in stede van de middelen
door Bismarck aangegeven te volgen, de eischen der
werklieden deels billijkte en een weg insloeg die
totaal indruiscbte tegen den tot hiertoe gevolgde, dat
toen Bismarck meer nog daarin, dan in den uitslag
der verkiezingen eene afkeuring van zijn stelsel zag
en het gerucht van zijn aftreden meer en meer een
vasteren vorm verkreeg. En nu, nu de Bismarck-
crisis weder schijnt geweken, stemmen de regeerings-
bladen hierin overeen, dat de oorzaak der crisis,
indien zij werkelijk heeft bestaan, inderdaad moet
gezocht worden in de sociale politiek door den Keizer
in den laatsten tijd gevolgd. Het schijnt dat thans
de Keizer zich met Bismarck heeft verstaan en wat
daarvan nu het gevolg zijn zal, is vrij wel onzeker.
Terugtreden kan de Keizer niet meer. De uitnoodi-
gingen tot de internationale conferentie zijn met het
begeleidende program aan de regeeringen verzonden,
die deze met of zonder voorwaarden tegen 15 Maart
a.s. hebben aanvaard. De Keizer zelf heeft de ver
gaderingen der afdeelingen van den Raad van State
bijgewoond, dus de zaak volgt haar gewonen loop
en toch moet er verandering gekomen zijn. Spoedig
zal wel uitlekken welke. De uitslag der herstem
mingen voor den Rijksdag hebben plaats gehad. De
sociaal-democratische partij heeft hier en daar nog
enkele overwinningen gewaagd, doch over het alge
meen, dank zij de samenwerking aller groepen, niet
in die mate als men had gehoopt of gevreesd.
Wederom hebben zich werkstakingen voorgedaan in
twee steenkolenmijnen in Rijnland. De eischen komen
overeen met de vroegere in dergelijke gevallen:
minder arbeid en meer loon. Wat opmerkelijk in deze
werkstaking is, is dit, dat de werklieden zich tot Jiet
koninklijk mijnbestuur en den minister hebben ge
wend om zich er over te beklagen, dat, ofschoon
door hen de overeenkomsten naar de bestaande
regelen zijn opgezegd, de overige mijnbestui-en
weigeren de mijnwerkers in dienst te nemen en
stelselmatig uitgesloten worden.
Blijft Duitschland behoedt voor eene ministerieele
crisis, in Frankr ijlt beeft men er weder eens een. De
Minister Gonstans heeft naar aanleiding van een
persoonlijk geschiJ met den Minister-President Tirard
zijn ontslag aangeboden. Reeds lang liepen er ge
ruchten, dat de verhouding tusschen deze beide
beeren niet gunstig was en eindelijk schijnt er eene
uitbarsting gekomen te zijn. Een moeielijke week
heeft bet Ministerie achter den rug. Zooals bekend
is, was bet algemeen gevoelen, dat de Hertog van
Orleans, na het verstrijken der wettelijke termijn,
waarin bij appèl kon aanteekenen van zijn vonnis,
gratie zou verleend worden, ja men beweerde zelfs,
dat de Hertog reeds in vrijheid was gesteld. Feit
schijnt te zijn, dat èn de President der Republiek
èn een deel der Ministers voor het verleenen van
gratie waren, doch dat men teruggeschrikt is voor
de verantwoordelijkheid, die men op de Kamer heeft
geladen door van haar de goedkeuring te eischen.
Deze echter weigerde deze en pressie werd uit
geoefend op de regeering om de straf den Hertog
opgelegd, dezen te doen ondergaan. Gevolg hiervan
was, dat de gevangene uit de conciergerie te Parijs
naar de staatkundige gevangenis te Clairvaux werd
overgebracht om daar zijn straftijd door te brengen.
Deze overbrenging geschiedde zoo stil, dat niemand
er iets van wist en de gelegenheid tot het houden
van manifestatiën werd dus door de regeering voor
komen. Wat de wetgevende arbeid betreft, had in
de Kamer de aanvrage voor twee interpellaties
plaats. Een over de handhaving van zekere ambte
naren, die zich openlijk vijandig tegen de Republiek
toonden. Door den Minister werd geantwoord, dat
hij dan de namen der bedoelde ambtenaren kennen
moest, wil hij kunnen antwoorden. De andere in
terpellatie werd aangekondigd over de houding, die
de regeering denkt aan te nemen op de conferentie
te Berlijn. Door den Senaat werd het wetsontwerp
behandeld, waarbij de rechtspraak over het vergrijp
van beleediging of smaad en laster, door middel van
de drukpers gepleegd tegen den President der Re
publiek, de Ministers, de Kamers en al wat openhaar
ambtenaar is, te onttrekken aan de gezworenen en
over te brengen by de rechtbanken, werd goedgekeurd
met 176 tegen 95 stemmen.
Was men in de laatste tijden gewoon geraakt
de oproerige zittingen in het Parlement alleen in
Frankrijk en Hongarije te vinden en hield Engeland
zich vrij kalm, deze week is het in het Lagerhuis
heftig toegegaan. Door een der leden werd openlijk
de bewering uitgesproken, dat de regeering het recht
wel tegen de minderen zijn vrijen loop liet, doch
de rijken in bescherming nam. Hij wees op de ont
dekking van een slecht huis in Londen, dat door
de voornaamste leden der Londensche aristocratie
bezocht werd en beschuldigde de eerste Minister
onomwonden een paar dier schuldige heeren in de
gelegenheid te hebben gesteld zich uit de voeten
te maken vóór de justitie de hand op hen leggen
kon. Natuurlijk verwekte deze beschuldiging groot
opzien en de Advocaat-Generaal verklaarde, dat
zoolang het Parlement bestaat, nog nooit dergelijke
beschuldigingen tegen het bestuur zijn ingebracht.
Hij. EQpmde de beschuldiging niet minder dan die
van medeplichtigheid aan bij de wet strafbare
feiten, eene beschuldiging die de Minister zeker
met ve^pnlwaardiging van zich zou werpen. Het
lid verklaarde echter geen geloof te stellen in
's Ministers woorden, waarop hij door den Voorzitter
verzocht werd de woorden in te trekken, iets wat
hij weigerde, waarop hij met 177 tegen 96 stemmen
als lid werd geschorst. Het voorstel om eene com
missie tot onderzoek in te stellen, werd met 206
tegen 68 stemmen verworpen.
Ook in de Hoiigaarsche Kamer van Afge
vaardigden is het weer rumoerig toegegaan. De
oppositie legt het er voortdurend op toe om den
Premier Tisza te dwingen af te treden, doch telkens
komt de regeering zegevierend uit den strijd. Ook
nu weder is de begrooting van Financiën met groote
meerderheid aangenomen en de geheele begrooting
voor 1890 goedgekeurd.
Door de Portugeesche regeering is uit vrees
voor manifestatiën het vieren van het feest ter
herdenking van Vasco de Gama verboden. Naar
het schijnt zal Serpa Pinto toch binnenkort naar
Portugal terugkeeren. Naar het heet is hij reeds
op weg naar Kaapstad om met de eerste boot
naar Lissabon terug te keeren.
Transvaal.
Joliaunesburiy, 5 Maart. Gisteren is de
Sfcaats-President Krüger alhier aangekomen. Eene ont
zaglijke, opgewonden volksmenigte verhinderde hem
eene lange redevoering te houden, gelyk hij voornemens
was. Kiüger roerde korteljjk het spoorweg-vraagstuk
aan, ten aanzien waarvan hij beloofde bijzonderheden
te zullen mededeelen aan verschillende deputation.
Eene groote menigte verzamelde zich des avonds weder
op het marktpleio. Er werden redevoeringen gehouden,
waarin het beleid der Transvaalsche regeering in
hevige termen veroordeeld werd, en teleurstelling werd
uitgesproken over de magere beloften, door Krüger
gedaan. De bevolking haalde daarna de Transvaalsche
vlag van het regeeringagebouw omlaag, en verscheurde
en vertrapte baar te midden van de grootste opge
wondenheid.
De volksmenigte heeft zich daarna naar het huis
van den Landdrost begeven, waar Kiüger eene deputatie
ontving. Ondanks de aanmaningen van den Landdrost,
die zeer populair is, om zich te verspreiden, vernielde
de menigte, onder het zingen van Rule Britannia,
de afsluitingen van het huis, terwijl zy trachtte eene
andere Transvaalsche vlag omlaag te balen. Dit werd
echter verhinderd door een groot corps gewapende
politie, dat inmiddels kwam aanrukken.
De geheele zaak wordt beschouwd als een schandelijk
straatrumoer, ontdaan van alle politieke beteekenis.
Amerika.
Een jonge dame te New-York verdient goed haar
brood door het schoonmaken van lampen. Zjj bezoekt
dageljjks als een dokter haar patiënten.
Engeland.
Naar het Fransch van Francois Cop pee.
VI.
Het was reeds volkomen duister, toen ze bij de
Are de Triomphe aankwamen en toen Henriëtte
voor zich uit, onder den diepen met sterren bezaaiden
hemel, de breede, donkere avemie de Vlmpératrice
zag liggen, waar ontelbare rijtuiglantaarns als
reusachtige dwaallichtjes voortgleden, slaakte ze een
diepe zucht van bewondering en stom van verbazing
zweeg ze.
Armand schoof wat dichter hy zijn vriendin en
nam haar hand in de zijne. Daar ze haar terug
trok, vreesde hij eerst dat ze zich wilde verzetten.
Maar Henriëtte deed haar handschoenen uit, gaf
hem zachtjes haar bloote hand, en bij die eerste aan-
raking, ging hun een rilling door de leden. De lucht
werd koel, de bosebwind, die een heerlijken geur van
jong groen aanbracht, streelde hun gelaat. Het
gerol van al die rijtuigen, de eentonige draf dei-
paarden, wiegde hen zacht en het was hun als
werden ze door een golf gedragen. Toen boog zich
de jongeling tot Henriëtte over en fluisterde haar
vurig in 'toor: »Ik bemin je!" Vervolgens zocht
hy in het duister den blik van zijne vriendin, die
teeder en peinzend op hem rustte.
Henriëtte dacht na. Dit uur was het heerlijkste,
maar ook het ernstigste van haar leven. Aanstonds
zou Armand haar weer naar haar huis terug bren
gen. De oude tante was daar niet; en als hij haar
vroeg om mee naar binnen te mogen gaan, zou zij
geen neen zeggen, zou zij niet sterk genoeg zijn om
hem iets te weigeren. Bovendien, dezen avond of
morgen of later, dat deed er niet toe eens
zou ze de zijne worden. Helaas, ze maakte zich geen
illusies, het meisje uit het volk. Deze jongeling,
dien ze nu voor nog onschuldiger hield dan ze vroeger
gedacht had, was ongetwijfeld verliefd op haar.
Maar hoelang zou hy haar liefhebben? Zij kon hem
niets dan haar jeugd en haar arm hartje schenken.
Zeker zou hy zich spoedig over zoo'n vriendin
schamen, zoo eenvoudig, zoo alledaagsch. Alleen in
de bakersprookjes trouwen de AsschepoetstersAl
mocht ze hem zelfs meer en beter dan een gril in
boezemen, hem aan zich verbinden door een duur-
zamen band, vroeg of laat zouden ze toch moeten
scheiden. Dit was ook de geschiedenis van hare
vriendinnetjes. Een, twee, drie zonnige jaren van
dartel zingenot, doorgebracht aan de zijde van een
minnaar met blanke handen, en dan, vaarwel, voor
eeuwig 1 Neen, het was niet verstandig wat ze nu
deed. Eens zou zij ook verlaten worden evenals de
anderen, hare kameraden van het atelier. De meesten
onder die luie, snoepachtige en behaagzieke meisjes
waren slechte vrouwen" geworden. Eenigen, de
verstandigsten, waren eindelijk nog met een man
uit hun stand getrouwd, met een gewone, onbeschofte
werkman, die luien Maandag hield en haar soms
sloeg.
Maar geen zoi-gen voor den tijd! Was haar lot,
alles wel beschouwd, niet hetzelfde als dat van bijna
alle arme meisjes? Haar jeugd ging voorbij als een
bloem en werd gevolgd door een leven van slaven
en tobben! Henriëtte mocht zich nog een van de
gelukkigsten achten want ze was tenminste mooi,
mooi genoeg om dien knappen jonkman te behagen,
die haar de handen zoo krachtig drukte en haar
zulke vurige woorden in den hals fluisterde. Wat
was er veel verleidelijks, veel dat het vrouwelijk
gevoel streelde in dit rijkemans kind, met zijne
matte, blanke gelaatstint, zijn innemende stem en
bevallige houding
Hij vermoedde niet dat hij zoo werd bemind, de
onhandige beginner, de verliefde schooljongen, die
reeds tevreden was dit vleesch te kunnen aanraken,
deze vrouwenlucht te kunnen ruiken. Het meisje,
dat hij zoo zeer begeerde, was nog meer bedwemd
dan hij. Zij had hem wel willen omhelzen, aan haar
hart drukken, beruiken als een bouquet. Ze bedwong
zich lang; maar eindelijk kon ze het niet meer uit
houden en na zich met een vluggen blik in
het duister om haar, verzekerd te hebben dat
niemand in de voorbijgaande rijtuigen haar gade
sloeg, drukte Henriëtte zwijgend haar lippen op die
van den jongeling en onbespied in de nachtelijke
menigte, wisselden de twee geliefden hun eersten
kus onder den plechtigen droom der sterren.
VIII.
Het was reeds lang middernacht eer Armand dien
avond thuis kwam. Nog onder de bedwelming van
zijn eerste overwinning op het veld der liefde,
keerde hij in den helderen Meinacht heel uit de
wijk Vaugirard huiswaarts en zijne overwinnende
voetstappen wekten de echo's op in de eenzame,
stille straten.
Wat een onvergetelijke avondHij was nog, nu
hij er aan dacht, verbaasd over zijn stoutheid. Was
bij het wel, die Henriëtte had durven vragen of hij
bij haar boven mocht komen? Was hij het zelf
geweest, dien zij bij de hand de steile, donkere trap
had opgeleid.
01 die woning, nooit zou hij het vergeten 1 Ze
waren toch wel erg armoedig, die twee kamers op
de vierde verdieping I En hoe onaanzienlijk, die be
krompen eetzaal, waar een kachel met een gebogen
pijp, een ronde tafel, een naaimachine en het rust
bed van de oude tante, dat nu in een hoek opge
vouwen stond, elkaar verdrongen 1 Het vertrekje van
het naaistertje, waar de portretten van Gambetta
en Garibaldi eene herinnering aan de staat
kundige denkbeelden van haar vader zaliger met
het koperen crucifix en het verflensde palmtakje
hoven de nauwe bedstede in de beste verstandhou
ding verkeerden.
Maar in dit ellendige kleine hok had Armand voor
zich een onbekend paradijs zien ontsluiten. Hij kwam
er juist uit, hij trilde nog van de ontsluierde ge
heimen en in zijn kleeren, op zijn handen, in zijn
aankomenden baard droeg hij den weelderigen geur
mede van die jonge, verliefde vrouw, die zooeven,
in een bekoorlijk négligé, met oogen schitterend van
geluk en tranen, hem op den drempel omhelsde om
hem nog een laatste oogenblik bij zich te houden
Het Amerikaansche schip »Wanderer" heeft op San
Alessandro drie Eugelschen aangetroffen, die vier jaar
lang dit overigens onbewoonde eiland bevolkt hebben.
Iu October 1885 namen zij passage op een Japansch
schip, dat door storm uit den koers werd geslagen en
eindelijk op het eiland strandde. Het schip werd af
gebracht en vertrok, maar onze drie Engelschen durfden
zich niet meer toevertrouwen aan het onzeewaardig
vaartuig en gaven er de voorkeur aan, op het eiland
achter te blijven, totdat een of ander voorbijvarend
schip hen op zou merken.
Eerst na een tijdsverloop van vier jaar gebeurde dit.
De drie ballingen leefden al dien tyd van vruchten en
van zeevogels, die zij bemachtigen konden. Ook wisten
zij uit het binnenwerk van een horloge vischhaken te
maken. Met dat al leden zij groot gebrek, vooral door
het gemis van kleederen, zoodat zij er geheel ver
wilderd uitzagen toen zij verlost werdeo.
Te Warwick is zekere Katy Currie overleden,
die ruim 107 jaren oud was. Zij trouwde in 1814,
werd weduwe in 1872, dus na een echtverbintenis van
acht-en-vijftig jareD, en hertrouwde in 1874.
Duitschland.
Hoe sterk de verbeeldingskracht kan werken, bewijst
het volgende verhaal, aan de Deutsche Medicinalzeitung
ontleend. Dr. S. werd midden in den nacht ontboden
bjj éen heer van 55 jaar, die ten gevolge van het in
slikken van zijn kunstgebit, op het punt was van te
stikken. S. vond den patiënt in een staat van groote
opgewondenheid, met uitpuilende, roode oogen, zeer
versnelden pols en zeer moeilijke ademhaling. Bij
onderzoek der keel van buiten bevond zich aan de
linkerzijde van den hals, iets boven het sleutelbeen,
iets hards. Daar de ademnood steeds toenam en ge
vaarlijk werd, terwijl het inbrengen eener sonde geen
resulaat gaf, besloot de geneesheer tot oesophagotomie,
het opensnijden van den slokdarm, waarop de patiënt
sterk aandrong. Tot zijn groote verbazing vond hy
daar echter niets bijzonders. Toen de patiënt uit zijn
kunstmatigen slaap weder ontwaakte en vernam dat
men niets had gevonden, voelde hy plotseling hevige
en steeds toenemende pyn in de maag. Tot algemeene
verwondering vond men den volgenden ochtend het
kunstgebit onder de canapé liggen! Zoodra men dit
den patiënt meededeelde, verminderde de pijn in de
maag terstond en hjj werd spoedig geheel beter, terwijl
ook de wond der operatie in enkele weken geheel
herstelde.
Boblijn, 5 Maart. Een der Duitsche doctoren,
Brehme, die Emin P*cha behandelden, deelt thans,
nu hy genezen is, mede dat hij door zynen val twee
ribben gebroken, de heup ontwricht, en een ernstigen
schedelbreuk bekomen heeft, maar van dit alles
gelukkig goed hersteld is.
Frankrijk.
Het verbljjf van den hertog van Orleans te Clairvaux
is de oorzaak, dat nog Bteeds meubilair van Parijs
naar Clairvaux moet worden gezonden, om het den
hertog zoo aangenaam mogeljjk te maken.
Zoo werden Dinsdag weder 50 meter tapjjt, een
karpet, drie paar gordyneD en portières, een tafelkleed
en zes notenhouten stoelen, waarvan het beeldhouw
werk was afgenomen, van Parjjs per >grande vitesse"
naar Clairvaux gezonden.
België.
De handelsrechtbank te Antwerpen heeft Corvilain,
den eigenaar der bekende patronenfabriek, failliet
verklaard.
Nederland.
Amsterdam, 5 Maart. Yoor de tooneelisten
aan den afgebranden Stadsschouwburg is van een
onbekende ƒ5000 ontvangen.
9s Gravenliago, 6 Maart. De heeren Gleick-
man, Huber, Van Kerkwijk, Heemskerk en Walter
hebben by amendementen voorgesteld aan een Pensioen
raad uit de burgerlijke ambtenaren, samengesteld uit
vyf leden en een secretaris, allen door den Koning te
benoemen en onbezoldigd, op te dragen het onderzoek
van de aanvragen om pensioen en het uitbrengen van
advies daarvan. De raad zal bevoegd zijn om van de
Departementen van algemeen bestuur de vereischte
en op zijn lippen een langen en vurigen afscheids
kus drukte.
De geliefden hadden wederkeerig beloofd elkaar
zoo spoedig mogelijk weer te zien. Maar Henriëtte
kon in 't vervolg Armand niet meer bij zich aan
huis ontvangen. Door zulks voor ditmaal toe te
laten had ze zelfs een groote onvoorzichtigheid
begaan. Wat haai- betrof, och, Heer, zij stoorde zich
niet aan de buren en hun praatjes. Maar weldra zou
haar tante weer thuiskomen uit het ziekenhuis en
dat was een beste vrouw, die ze achtte en nie t graag
verdriet zou aandoen.
Armand moest dus zonder dralen er op uit om
een schuilplaatsje voor hun liefde te zoeken.
Gelukkig was zijn beurs vrij goed voorzien; maar
daar hij nog zoo goed als onbekend was met de
hulpmiddelen, die Parijs in dergelijke gevallen aan
biedt, besloot hij een zijner medestudenten, Tkeodoor
Verdier, in den arm te nemen.
Dit beminnelijk jongmensch, die een weinig ouder
was dan Armand, was gewoon hem om zijn strenge
zeden f e plagen en noemde hem vaak lachende
»De jongejuffrouw Bernard". Hij woonde ook bij
zijn oude lui in. Maar zijn moeder hield te veel van
hem en van de vrijheid die hare toegevendheid hem
liet, maakte hij natuurlijk misbruik. Hij was reeds
bekend in de quartier Latinrookte ontelbare siga
retten, maakte verzen naar den laatsten smaak,
bezocht verscheidene cafés, style Louis XIII, waar
al te dartele vrouwen verfoeilijk bier schenken;
en, ofschoon hij een goede opvoeding had genoten en
als het moest, zich heel fatsoenlijk kon gedragen,
had hij bij Mevr. Bernard des Vignes reeds bij de
eerste kennismaking een zeker wantrouwen opge
wekt en dikwijls had ze tot haar zoon gezegd:
Ik ben niet erg op je vriend Hij heeft
een ongunstig voorkomen.
Wordt vervolgd
