f
\o. '125'
IJ roensdag, 2 J 1850.
12e Jaarg.
Het Nieuwejaar 1856.
Nieuwstijdingen.
/JEB1KZEESCHE NIEUWSBODE.
Men Abonneert zich:
In Nederlandbij den Uitgever.
Bij alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
In Noord-Amerika bij J. QUINTUSte Sheboygan
Abonnemcn..' "'ijs:
Voor beide uitgaven.
Voor 3 maandenJ 1,30.
Franco per postin Nederland- 1.60.
Voor Noord-Amerika, Franco New-York, Doll. 1,10.
Verse li y n t
Op Woensdag en Zaturdag.
Advertcntlën:
10 cent voor eiken regel.
Zegclrcgt voor iedere plaatsing 35 cent.
De inzending der Advcrtcntien kan geschieden tot
Dingsdag en Vrijdag des voormiddags 10 ure.
Bureau:
Zie rik zee, Hoek van de Schuithaven, B, No. 94.
Brieven en Ingezondene Stukken Franco.
K3 QD
Door cene verandering bij bet Post>
rezen, rvordt het Abonnement voor de
inltensteden f 1,6(1. ftelcefd verzoekt
nen alle bestellingen te doen aan H13.
'ostdtrecteuren, die zich, even als vroc-
;ermet de bezorging zulten blijven
•elastcn.
Irmen-verzorging in kleine gemeenten
vooral.
Even als tusschen de verschillende
lementen, vooral de twee hoofdelemen-
en in de Nederlandsche Maatschappij,
erschil van inzigten bestaat over de
irmen-verzorging even zoo bestaat er
usschen de gevers onderling geen klein
'erschil over dc wijze dier verzorging.
De Aristocraat is een voorstander van
oep—commissies en brood—deelingen, de
Jemocraat is een voorstander van loon
'oor werk. Wie heeft gelijk? Wij voor
ins scharen ons aan de zijde van den
Democraat of volksman.
De soep- en broodman is natuurlijk
le lieveling der arme gemeente, hij oogst
laren lof in jubelkreten, ter zijner eere
langeheven, met open ooren in, en 't is
itreelend een paar arme vrouwkens ei
lander te hooren toevoegen Meneer de
ïraaf van A., die rijke man, stond zelve
net den soeplepel, ol' Burgemeester B.
leelde zelf het brood uit. Maar beseffen
lie ijdele Arist°cl'atcn dan niet, dat zij
aun loon weg hebben" en dat het pau-
Derismc eene hydra is, uit wier afge—
louwen kop meer andere koppen voort-
;roeijen, hoe de armoede ook in Neder-
and met iederen dag hand over hand
toeneemt, en zij zelve de verarming met
ioep en brood aankwecken, en daardoor
ie stelling der ijverige Democraten regt-
vaardigen, wanneer zij meenen, dat dc
Aristocraten met moedwil zoo handelen,
)m Nederland te maken tot datgene
waar het heen moet, een Staat van heeren
en slaven, waaraan dc kern, de middel-
of burgerstand ontbreekt, en dus gelijk
is aan een huis zonder mocrbalken of
ankers, dat door eigene zwaarte invalt.
Of zijn zij der Maatschappij geene reken
schap verschuldigd voor het aldus telken
iare verspilde kapitaal, dat misschien
hunne pachters eene geringe tegemoet-
ioming voor geleverde granen, vruchten,
groenten en hoornvee is, reeds bestemd
/oor hun soep- cn broodhuis? Welken
poorslag ons eerlijk door de wereld te
tomen behoudt de kleine burger en
®- v- ovc!' 'lel onderstands-domicilie, dat
lolgcns dc Burgerlijke wet de geboorteplaats, volgens
ie Kerkelijke het tweejarig verblijf is. En de ge
mengde instelling dan, zoo heeft' men te Breskens
sen «Hervormd Diaconie Burgerlijk Armbestuur
cn te Eede een »Roomscli-Kat.hóiijk Algemeen'."
Geeft men Hervormd of Roomscli, dan straft de
Staat, weigert men, dan straft de Kerk. O won
derbare samenwerking, o eenheid van gevoel in
Nederland!
neringdoende, wanneer hij ziet, hoc
luijaards en schelmen hunne rol spelen,
in de zekere overtuiging dat lien, als de
boel door de keel gejaagd is, eene blanke
aristocratisch gevormde hand, misschien
eener blanke dame, met brood en soep
zal voeden?
De Democraat beschouwt daarentegen
de armen als eene afdeeling soldaten,
in garnizoen in cene verarmde plaats.
Hij berekent, dat 100 soldaten, in de 3
dagen ieder 6 centen ontvangende, zulks
f6 uitmaakt, en over een geheel jaar
genomen zulks 60 is, 't welk besteed
wordt voor geringe noodwendigheden,
in den kleinhandel te bekomen. Hij
handelt dien overeenkomstig, hij ver
zamelt zijne giften in geld, en laat van
een gedeelte der verzamelde som, nadat
hij een ander deel voor invaliden heeft
afgezonderd, eenigen arbeid ten algemee-
nen nutte verrigten, b. v. dempen van
vuile poelen, vergraven van slijkwegen,
bezanden van voetpaden, maken van
dijken, grachten, enz. De arme, die an
ders in natura 23 ets. ontvangt, ontvangt
in geld 30 ets., en koopt bij de kleine
handelaren zijne natura zelve, besteedt
en verdeelt die zoo als hij dat kan, en
zoo als de rijke onmogelijk, als de on
dervinding missende, dat voor hem kan;
zoo leeft de kleine burger met den arme,
en beiden zijn te vreden.
Bovendien die openbare werken hadden
noodig kunnen zijn, en de Gemeente
zou de tocvlugt tot hoofdclijken omslag
moeten hebben nemen, die nu door
ware liefdadigheid gespaard wordt; en
de kleine winkelier heeft in den zomer
den arme geholpen, bij de naderende
winter sluit de rekening des armen steeds
nadeelig, waarmede zal de arme nu in
den winter, eene des zomers onbetaald
geblevene schuld kwijten? Dc rijke toch
krijgt zijne natura van zijnen pachter of,
wat nog schandelijker is, noodzaakt eenen
armen schipper om ze voor hem »uit
stad" mede te brengen, omdat ze daar
goedkooper is.
Maar, zegt de voorstander van soep
en brood, nu kan de arme zijn geld niet
vermorsen of verzuipen! 't Is waar, doch
straft den verkwister en dronkaard, door
hem van het werk uil te sluiten, laat
hem werken en hij heeft tevens geen
tijd om kwaad te doen. Bij brood en
soep laat gij het niet; 't is akelig voor
mevrouw en de jonge jufvrouw om een
man of eene vrouw met gaten in de
kleêren te zien, waar het naakt soms door
hcèn schijnt, gij kleedt hem, maar hij
is een verkwister, welnu uwe klcederen
verkocht, verpand en verzopen, want hij
weet, gij kunt hem niet naakt zien en
hij ontvangt er andere. Heeft hij met
kruijen en zwoegen en graven zich een
stuk kleeding verschaft, ha! dan stelt hij
er prijs op; dat buis, dien rok, hij heeft
ze zelve gekocht, hij zou ze verdrinken,
dat nooit!" zoo redeneert hij zelf. Wat
dunkt u, lezers, aristocraat of democraat,
verheven boven of vereenigd met
het volk Rodenburg.
Een der gekste aller dagen,
Die men in een jaarkring heeft,
Met zijn zegen, zonder plagen,
Die op ieders lippen zweeft,
Is de eerste dag van 'tjaar,
Alles jubelt door elkaar.
Heeren, meiden en mevrouwen
Zijn nog naauw'lijks in het pak,
Of het wenschen en het inaauwen
Hoort men, doorgespekt met lak.
Ieder is dan even blij.
Op dien dag vol veinzerij.
Menig heerschap ziet men loopen,
Deftig in het zwart gekleed,
Overal wat kool verkoopen
Vol met krenten, dat hij zweet;
En hij weet hel juist haarfijn,
Waar de volsle glazen zijn.
Buigend komt hij binnen slappen,
Zoekt de beste plaats meest uit,
Is hier ernstig, daar vol grappen,
Lust ook koekjes en beschuit,
Bakt ook glaasjes met likeur,
Om het even van wat kleur.
Dames, die maar zelden komen,
Overstroomen veler huis,
Zijn, hoe fijn ook, niet te toornen,
Maken een verbaasd gedruisch;
En al zijn zij vijftig door,
't Zijn de gekste van heel 't koor.
Wie zou dus dien dag niet vieren,
Die zoo veel vermaken geeft?
Want bij al 't gejoel en 't zwieren,
Ziel men dat men vrienden heeft
En al is heL maar in schijn,
't Moet en kan niet anders zijn.
Iloe veel voorspoed, hoe veel zegen,
Men gewenscht wordt door elkaar,^
Werd er slechts de hefft verkregen,
't Was genoeg voor duizend jaar,
't Zij in ernst of spotternij,
Of door lage veinzerij.
Maar wij wenschen goed en kort,
Dat ieder zijn verlangen
Nog in dit jaar gegeven wordt,
Dit blijven onze zangen,
Dan worden wis de wenschen,
Vervuld van alle inenschen.
Dan wordt, na lang en taai geduld,
De weusch der keukenmeiden.
Hoe reeds gerimpeld, nog vervuld;
Hoe duur ook zijn dc tijden,
Dan staat ras een' groote schaar
Weldra voor hel echt-altaar. 1
Want thans geen angst meer, 't heeft geen
Om 'thuw'lijk zwaar te wikken; (nood,
Er zijn geen lasten meer op 't brood,
Dat 'l trouwen af deed schrikken,
En het spek dat is goedkoop,
't Meel dat koopt men hij den hoop.
Gerust de koekpan dus op 't vuur,
En bakt spek-pannekoeken,
De krenten die zijn ook niet duur,
Die men er voor zou zoeken,
En met suiker en kaneel
Gaan die maklijk door de keel.
Wij wenschen met dien gullen lijd,
Die ieder staat le wachten,
Dat oud en jong wordt opgevrijd,
Waar velen toch naar smachten,
En hoe vaak dit wordt berouwd,
Ilaakt lletje Schaaf dan ook getrouwd.
Londen23 Dcc. Cit ccnc officiële opgaaf
blijkt, dat in het op 1 Dcc. geëindigde jaar 12C,766
landverhuizers le Ncw-York zijn aangekomendat
is 167,061 minder dan in het twaalf-uiaandsclie
tijdvak te voren.
Londen, 26 Dcc. In de Bombay Gazette leest
men het volgende Een reiziger, die van Kaschmir
door Perzie naar Europa wilde terugkeercu eu te
Herat gecne andere karavaan vond, dan die, welke
over Yezd naar Ispahan ging, verliet den 9? Aug.
Herat niet het schoonste weder. Dc karavaan u<--
slond uit 174 kameelen, 110 paarden, 102 ma
11 vrouwci en 8 kinderen. Den negenden dag,
toen de reizigers de woestijn introkken, deed
aanvoerder der karavaan, Schcik Hadschi, eene
groote onrust blijken, en antwoordde op de vragen,
die men tot hem rigtle, dat hij een storm te ge-
moct zag, weshalve hij den raad gaf, ecnige dagen
te wachten, lot het weder kalmer was. Er werd
eene beraadslaging gehouden cn besloten verder te
reizen. Dc gcheele dag, ook de volgende, ging
zonder gevaar voorhij, men bereikte cene kleine
oase en brak den volgenden dag weder op. lil
dc lucht was gecne verandering le bespeuren, dan
dat de hitte vrcessciijk toenam; dc lastdieren werden
echter zeer onrustig. l)e aanvoerder spoorde tot
spoed aan. Eensklaps vernam men een geraas als
dat van eenen vcrafzijnden donder, en er stak eenige
wind op. Na verloop van ecu half uur was die
lot storm overgegaan. Het fijne hectc zand geraakte
in beweging. Nu kwamen er gazellen, antilopen,
hijena's, ja zelfs tijgers te voorschijn, welke bont
door elkander schuw voor den zandstorm vloden.
Een struisvogel en verscheidene antilopen mengden
zich lussclicn de dieren der karavaan, die wild
door elkander liepen. Nieuwe donderslagen weer
galmden, de dieren wierpen zich plotseling I
aarde, met den kop onder «Jeu wind een langih rig
eindeloos hulpgeschrei verhief zich. De kameel
van den beriglgever ging door, hij zelf wierp zich
op zijne bagage en verborg zijn aangezigt zoo gocii
hij kon. Na meer dan een uur, dat hem eene
eeuwigheid tocsGhecn, bedaarde dc stoun; een oud
Arabier riep uilAllah Keriin! Allah Kerim!" De
beriglgever stond op cn opende de oogen maar
welk een tooneel! Van de kameelen waren er
nog slechts 28 in leven; dc paarden lagen allen
geslikt in het zand neder, n van de reizigers
overleefden slechts 9 de vrerssclijkc ramp Dc ka
ravaan, die twee uren te voren eene lengte van
bijna 5 Engclsche mijlen besloeg, 'f.as iet een hoopje
verminderd, dat het niet waagde de lijken te be
graven noch de goede en te redden, maar in allerijl
Yezd trachtte Ie bereiken daar men vreesde, na
den storm nog in roovershanden te vallen. Zonder
verdere ongevallen kw'inen dc reizigers te Yezd en
Ispahan aan.
Tc New-York is onlangs het grootste tot nog
toe bekende stoomschip, C. van der Bilt genaamd,
te water gelaten hel is 328 vt. lang 49 vt. breed,
53 vt. diep cn meet 5100 ton timmermans of
