No. 607.
Donderdag, IS '1849.
Napoleons Schim
wZST
ie. Jaarg,
Loop
U
Nieuwstijdingen.
DIIITSCIILIND
KEDERIAXD.
enalsmede
EN en vier
te bevragen
cbe Posthuis,
terdam.
I, Nz., zal
Ellemeetin
op Vrijdag
amiddags ten
en ERVE
t, sectie A,
?n gevolgen
RIJ aldaar
daarbij behoo-
;dschappen
oord hebbende
amber 1849
:t Boedelhuis
een partij
ZIIIIKZEESCHE
RïEr-J ABONNEERT ZICH
In Nederland, bij den Uilgever;
bij alle Boekhandelaren en Postdirecteuren.
In Noord-Amerika, bij J. QUINTUS, te Albany,
en bij C. de RKGT, to Cleveland Staat Ohio.
ABOKMEMENTS-PRIJS
voor beide uitgaven,
-• oor 3 maandenf 1 ,30.
Franco per post in Nedeiland- 1,50.
Voor Noord-Amerika. Franco New-York. Dollars 1,10.
VERSCHIJNT
Op Maandag en Donderdag.
ADVERTENTIES
10 Cent voor eiken regel.
Zegelregt voor iedere plaatsing 33 eentx.
De intending der Adverteulieu Rail geschieden tv
Maandag en Woensdag, voormiddag 11 uic.
BUREAU:
Zicriknee Iluek van dc Schuilhaven, Lett. B, No. 94.
Brieven en Ingezonden stukkeu fiauco.
meerder zal
bij J. BER-
en Notaris.
deren hebben
:er J. CBINCE
den verzocht
ivember aan-
tcn kantore
isSecretaris
ÏGRAFENIS-
NVT VAN
rikzeebrengt
dat de weke-
sten Junij jl.
[2den Novem-
d zal gesloten
epaling, vervat
eid, waar om
:r hun behcet
iDS, in aan-
i Bloeiten
evelen.
stuur voornJ.'
akhovider
de eer, hare
lat zij heden
sel heeft ont-
voortduring in
L, LAMBERT,
ook Burger-
ivaterzachl
een rij
blig was seder
n gesteld he id ver
voeten en enkel
tot dat eindelij
overtuiging ver
leed nam b
indigen en volgd
ter niets baatte
d. Eindelijk bf
ïbruilcen en tc
een ongelooflijk
PRIJZEN van
ƒ15,30 ƒ23,80
-15,90- 23,90
te bekomen b
Bergen-op-Zoofl
lloivay's Etabli
P. DB hOQZl
en, voegen wij er gerust bij een legio groote
en kleine ambtenaren, die bevreesd zijn, dat hunne
hemeltergende knoeijerijenafpersingen enz. het
daglicht zouden zien wil niet dat de Waarheid
naakt door Nederland wandele-, men zou dan ook
te veel schandalen zien l daarom moet zij met een
wettig bewijs omkleed zijn. Ondertusschen is dit
de betreurenswaardige oorzaak, dat jaarlijks (lui
zende ongeregtigheden onbevreesd en straffeloos
gepleegd worden. Waarvoor toch zoude de bedrie
gerde verdrukkerde ongeregtigheidspleger terug
deinzen waardoor zich laten weerhouden? Geweten,
eed en pligt kent hij niet, ja bespot bijl Het
legt in Nederland is ontzettend duur en kostbaar
en voor den bedrogene of verdrukte vooral wan
neer bij een ambtenaar lot partij heeft, moeijelijk
te verkrijgen; en voor de Regtbank der publieke
Opinie kan zelfs de grootste booswicht, zoo hij
niet vooraf wettig gevonnisd isniet of minstens
zeer moeijelijk gedaagd worden want dezelfde Wet
gever die de verachtelijkste fielten zoo kiesch en
.verscboonend, we zouden bijna zeggen: met één
oog tos, behandeld, is onverbiddelijk gestreng,
wanneer het den openbaarrnaker van euveldaden
of laagheden geldt. Als lasteraar wordt bij gevon
nisd hoe waarhoe heilig waar zijne bcschuldi-
gi'ng of telastlegging ook wezen moge. Wii men
voorbeelden, ze zijn in menigte vourlianden. Zie
slechts, om enkele te noemen, naar den heer
van Bevervoorde contra zekeren Boxzie naar
onze geachte Houfd-Redacteur contra eenen Wouter
Abels; zie op dit oogenhlik wederom naar onzen
Uitgever en den heer Hamelink contra Loo db'
Leugenaar (van wie de lieer Leonard Francois
Krijger te Middelburg, zelve zegtdat Ren ik.)
l)och genoeg, wat zouden wij meer voorbeelden
aanhalen 0111 de onwettigheid der wet to staven.
Intusschenwij herhalen liet, is dit oorzaak.dat
duizende ongeregligheden die anders aan het licht
gebragt zouden worden en hunne geregte straf
ontvangennu straffeloos gepleegd en in de ver-
getelheid begraven worden. Zoo hebben wij, onder
anderen, op dit oogenhlik weder een zeer welge
schreven en behoorlijk geteckend stokje van de
Euitensluis ontvangen. Het stuk heeft als motto:
Jac. 1 veis 27. De zuivere en onbevlekte godsdienst
voor God en den Vader is deze:
Weduwen en Woezen bezoeken in
hunne verdrukking,
en tot onderschrift
-sj/ m:openhaar maakt is Licht.
In dit stukje nu wordt het baatzuchtig en on
christelijk gedrag van zekere stief-ouders jegens
hunne aanbehuwd-kinderenwaarvan zij een
doodziek zijndevan de deur. wezen en aan de
genade van lucht en weder prijs gaven, zoo wij
vertrouwen durven naar waarheid ten toon ge
steld en naar verdienste gestrengelijk berispt.
Doch wat zullen wij nu met dit artikel dat toch
zeker wel verdiende openbaar gemaakt te worden,
aanvangen? Plaatsen wij hetzelve met verkorting
of omzetting der namen en andere zoodanige wij
zigingen als wij noodig achten, om het buiten
liet bereik der Sirafwet te houden, dan wordt liet
onduidelijk; dan krijgen wij daarenboven den schijn
van kwaadsprekers te zijn, die, van hunne leu
gentaal bewustniet met open vizier in 't strijdperk
durven tredenen dan roept de partij zegevierend
uit: 01 die laffe leugenaars I Ze durven niet eens
mijnen naa.u noemen. Laat ze, als ze durven, eens
rond voor den dag komen en zeggen dat ik hel
bcn\ dan kan ik mij verdedigen. (Jawel! verde
digen Naar den Officier loopen «Mijnheer!
kun je daar nu toch niets aan doen, als je blicfl;
ïk ben aan dat alles zoo onschuldig als een pas
geboren kind en het is toch wat te zeggen
Plaatsen wij het zoo als het daar ligtdan stellen
wij den Schrijver en, volgens de nieuwe leer der
Regtbank, óók den Uitgever of Redacteur, aan
een regterlijke vervolging, met al de liefelijke
gevolgen van dien, bloot. En plaatsen wij het in
het geheel nietzoo gaan do ontmenschte ouders
ongehinderd hun gang, en het lijden der arme
weezen is niet te overzien. O! gelukkig Neder
land waarbij steeds toenemende ligtzinnigheid en
zedenverbastering eene wet die schaars toegepast
wordt, de eenige breidel is der boosheid,-waardoor
de ongerogtigheden hand over hand toenemen en
liet land bedekken als eenen vloed.
Maar, zal men ons vragen, wat wilt gij dan?
Moet ieder zich dan maar geduldig laten aanleu
nen wat hem niet zalden door vijanden en eer-
looze lasteraars wordt ten laste gelegd? Moet ieder
het zich dan maar getroosten, bij ieder vergrijp,
door uwen Nieuwsbode te worden aan de kaak
gesteld? Volstrekt niet, lezers! Want niemand,
meer dan wij, verafschuwt den laster; niemand,
meer dan wij verfoeit den lasteraar; niemand, meer
dan wijverdedigd met meerder wellust de belee-
digde onschuld. Maar wat wij willen en vurig
wenschen is, dat Napoleon's Code, die onwraak
bare getuige van zijnen despatieken geest, dat
treurig overblijfsel van vreemde heerschappij, ver
nietigd en door een milder, op de beginselen der
zedewet en van het Natuur-regt gebouwd en echt
Nederlandse!) strafwetboek vervangen werd. Wat
wij willen is, dat men van den klager niet langer
het onmogelijke eisclie, door van hem te vergen,
dat hij zijne beschuldiging met authentieke akte
stave, zelfs dan wanneer het ten laste gelegde feit
daarvoor ten eenemale onvatbaar is. Wat wij
willen, om het nog duidelijker te maken, is, dat
voor alles Art. 367 Code Penal huiten kracht
gesteld of nader en beter toegelicht worde en het
bewijs door getuigen zij toegelaten overal waar
de authentieke akte ontbreekt of uit den aard
der zaak cene onmogelijkheid is. En dit eischen
wij omdat zonder dit de zedelijke regtvaardigheid
geschonden wordt de vrijheid der drukpers louter
eene fictie en de publieke aanklagt eene onmoge
lijkheid is. Wie toch zou het onder zulke wets
bepalingen wagen durven, zelfs den snoodsten
euveldader openlijk aan te klagen? Wie, ter liefde
van regt en billijkheid, zijn eigen vrijheid en goeden
naam op het spel zetten, door openbaarmaking der
feiten? Voorzeker niemand! Men is zoo verwonderd,
dat de thans, wegens zijne de menschheid ontee-
rende misdrijven, ter dood veroordeelde J. B. de
Loeil, zoo langen tijd ongestoord en straffeloos zijne
ongelukkige vrouw en kinderen heeft kunnen mis
handelen zonder dat iemand daartegen zijne stem
verheffen durfde; maar men weet dan niet, dat
zoo wanneer eenige maanden vóór zijn arrestdeze
of gene menschenvriendzijne verontwaardiging
niet langer meester, den ontaarden booswicht had
durven ontmaskeren en zijne snoodheid aan den
dag brengen, hij, bij onverhoopte aanklagt door de
Loeil, ongetwijfeld als Lasteraar zou zijn ver
oordeeld geworden, hoe waarachtig zijne beschul
digingen ook waren omdat, hij alle moge
lijke getuigenissen, toch altoos het eenige wettig
bewijs, de authentieke akte, zou hebben ontbroken!
Ziedaar tot welke ongerijmdheden Art. 367, in den
zin zooals liet algemeen toegepast wordt, aanleiding
geeft. Nog eens derhalve, ook liet bewijs door
getuigen zij voortaan toegelaten en men herslelie
aldus eene gaping in de strafwet, die tot de
schromelijkste onregtvaardigheid aanleiding geeft.
Of vreest men bij die toelating van het getui-
genbewijs misschien ook misbruik van den eed?
Acht de Regering, gelijk de Ambtenaren, óók liet
Volk zoo zedeloos en slecht? Maar aan du ligt-
zinnige wijze, waarop met den eed omgesprongen
wordt, zou men dit niet zeggen.
Ziedaar, lezers! ziedaar, Regtsgeleerden en Re
geerders 1 wat wij in 't belang van Regt en Waar
heidwillen en vurig wenschen, Mogt die wensch
spoedig verhoord worden, opdat niet nog andere
36 jaren de onschuldige slagtoffers ;dor Napoleon
tische Wetgeving en den Despoot en zijne ellendige
navolgers, in den kerker vervloeken.
FarlfS, 10 N<w. Woensdag dcu kisten October is
zelvcie Charrat, een lot levenslange gevangenisstraf ver
oordeelde misdadiger, met eene buitengewone stoutmoe
digheid uit de cellulaire gevangenis te Cbalons ontsnapt.
Terwijl de gevangenbewaarders bezig waren om in de
keuken het middagmaal voor de gevangenen gereed te
maken, verbrijzelde Charrat het slot zijner deur, verliet
zijue cel, sloop in liet bureau van den cipier, stal daar
eeu sleutel, door middel van welken hij tot in een der
gangen van het paleis van justitie en van daar op een
open plaals koude doordringen, eh verwijderde zich toen,
zonder dat icmaud hem gezien had. Lenige oogenblikken
later verliet hij de stad door ecu der poorten hij was
blootshoofds en droeg een, boek wit papier onder den
arm, hetwelk hij van tijd tot tijd doorbladerde, daarbij
liet voorkomen aannemende van iemand, die in diep ge
peins verzonken is.
Intusschen had men in de gevangenis weldra het ge
beurde ontdekt, en een aantal gendarmen begaf zich weldra
in alle rigtingen op weg, oin den misdadiger weder iu
handen te krijgen; doch Charrat was hen eeu goed eind
wegs vooruit en men wist volstrekt niet welken weg hij
ingeslagen had.
De gendarme Merle, die naar de zijde van Buxy was
gereden, bekwam echter spoedig de overtuiging, dat hij
op het regte spoor was. Hij trad het eerste het beste huis
binnen en vermomde zich zoo goed de gelegenheid zulks
toeliet, waarop hij weder te paard steeg en iu vollen galop
den vlugteling achterna zette. Hij was hem dan ook
reeds tot op eene mijl afstands genaderd; doch tevens
reeds door Charrat gezien en herkend, die dwars door de
velden heen, zoo hard hij loopen kon, vlugtte. Merle gaf
zijn paard de spoien sprong met hetzelve een breede
sloot over, steeg toen van zijn -paard, klom over de heg
gen, waadde door de sloten en was den vlugteliug zoo
spoedig en onverwachts nabij, dat hij hem bij deu kraag
grijpen kon, voor dat hij hem liad kunnen zien ware
Meile een oogenhlik later gekomen, dan zoude de mis
dadiger zich in het bosch van de Charmée aan de na-
sporiiigeu der gendarmerie voor langen tijd onttrokken
hebben.
Charrat, die evenwel gevoelde, dat hij niet tegen deu
gendarme opgewassen was, keerde zich om en zeide met
eerie stem, die groote woede en wanhoop uitdrukteGen
darme, gij hebt Charrat durven arresteren; gij zijt des
doodsDoch Merle liet zich door het woedende voor
komen van den misdadiger niet afschrikkeu en voegde
hem toe, terwijl hij zijn sabel ontblootte: «Wanneer gy
cene enkele beweging maakt om wederstand te bieden
of u niet dadelijk overgeeft, dan vecht ik met u op leven
of dood." Charrat bedacht zich toen een oogenhlik
en antwoordde: «Ik geef mij over."De gendarme naai
hem toen voorloopig alles af, wat hij bij zich had, hield
hem daarna met de linkerhand stevig vast, nam zijn
outblooten sabel in de rcglerhaud en dreef den vlugteliug
op die wijze voor zich uit naar de nog al ver verwijderde
plaats, waar hij zijn paard had laten staan. Het dier
kwam op tie stem zijns meesters naar hem toe als
wanneer het den gendarme mogelijk werd om den vlug
teling in boeijeu le slaan, die hij hij wijze van voorzorg
aan deu zadel had vastgehecht.
Ken uur later was Merle te Chalons teruggekeerd, met
eenigcu zijner kameraden, die hij ouder weg had ontmoel;
de vlugteliug werd weder iu dezelfde cellulaire gevangenis
opgesloten, uit welke hij eenige uren te voren op zoo
koene wijze ontsnapte. De gendarme zal, wegens zijn moedig
gedrag, beloond worden.
Charrat is een zeer gevaarlijk mensch; herhaaldelijk is
hij reeds gevonnisd vier malen ontsnapte hij uit dc ge
vangenis in welke men hem opgesloten had, en ontelbare
malen wist hij uit de handen der gendarmes te out komen,
die hem gearresteerd hidden. In 1836 voorloopig in
de gevangenis te Louhans gedetineerd, verbrak hij zijne
boeijen, zaagde de ijzeren spillen van zijn venster door
cu ontweek door de vlugt de straf, die hem wachtte.
Sedert was hij steeds de ziel van alle dievenbenden. Het
laatst behoorde hij tot de bende van den beruchlen Thiberl
le Parijs en viel toen weder iu handen der justitie. Bij
die gelegenheid ontdekte uien, dat hij het was, die uit
tie gevangenis le Louhans ontsnapte eu daar weder heen
gevoeid.
Na verscheidene malen gevlugt en weder gevat te zijn,
werd hij, wegens hel bedrijven van talrijke diefstallen met
verzwarende omstandigheden, gedurende een tijdsverloop
Van veertien jaren, tol levenslange gevangenisstraf ver
oordeeld, en ie Chalons gedetineerd, uit welke li ij T zoo
als hierboven gemeld andermaal, doch le vergeefs, ti acht te
te ontkomen.
Charrat is overigens le Grenoble geboren. Het is
iemand van ecu niet ongunstig uiterlijk voorkunieu eu
van 3ijarigen oudeidoiu.
Frankfort, 9 Nov. Oji onderscheidene plaatsen
dezer stad waren lieden, ter herinnering aan den
dood van Robert Blum, zwarte vlaggen uitgehangen.
De policie heeft die echler spoedig doen innemen.
Den 6den dezer, des nachts, loste eene schild
wacht zijn geweer in eene kazemat, waar de
gevangenen hunne kleederen bij het vuur wilden
droogen. Een derzelver werd doodelijk getroffen,
verscheiden anderen gekwetst. Bij onderzoek is
gebleken, dat een hagelkorrel in de hersenen
van den gevangene doorgedrongen, zijn dood had
veroorzaakt; ook do wonden der andere zijn door
hagel veroorzaakt. Men weet niet of liet geweer
alleen met hagel of ook met een kogel geladen
was, hetgeen uit het ingesteld onderzoek zal blijken;
in weerwil van hot strengste toezigt, zijn weder
twee gevangenen ontsnapt.
Sïcirülkaee, 14 Nov. Volgens de Stads-Courant van
gislereu, was tie Stoomboot Stad Zierikzeedeu 13 dezer
des morgens van Rotterdam gekomen, op de hoogte van
het K ra linger-veerten gevolge der heerschcnde wist, aan
den grond geraakt, Ter liefde van eene onderneming
waarbij zoovelen onzer Sladgenoolen het hoogste belang
hebben, had men dit, voor het buitenland zeer dubbel
zinnige berigtwel mogen aanvullen door er bij le voe-
geudat de Boot op dat oogeublik buitengewoon zwaar
eu diep geladeu was doch zich bij den schok uitmuntend
gehouden heeft, zoo zelfs dat geen drop water binnenge
drongen'is, de goederen niet het minst beschadigd ziju
en hij weinige uren later ongedeerd de reis heeft voortgezet.
Heden werd in deze Gemeente het huwelijk
voltrokken tussehen den Wel-Edelen Heer J. J.
Paakdekooper en Mevrouw de Wed. Swemer
waarbij de burgerij van hare liefde en belang
stelling in het geluk der nieuwe echtelingen de
schoonste proeven gaf. Reeds vroeg in den mor
genstond was hun woonhuis met sierlijke Guirlandes
behangen, die des avonds verlicht werden. Op de
dorpsstraat prijkten twee fraaije eerepoorlenmet
op dit feest toepasselijke opschriften. In het voor
huis der woning stond mede eene fraaije gewerkte
eerepoort, door leden der Burgerij daar geplaatst,
met nog een andere, door de gezamentlijke dienst
boden vervaardigd. Ten' 8 ure hijschten de in de
haven liggende vaartuigen vlaggen en wimpels en
ten 9 ure zag men uit bijna alle huizen de vlaggen
wapperen. Van dat oogeublik af was de straat
onophoudelijk, met nieuwsgierigen opgehoopt, die
de versieringen kwamen bezigtigen, Des middags
werd, op last van den' heer Paakdekooper, eene
ruime bedeeling van smakelijk tar wen brood aar» de
behoeftige huisgezinnen gedaan. Deze menschliu-
vende daad scheen de deelneming en vreugde der
Burgerij nog te verheugen, want van toen af lot
des avonds laat werd onophoudelijk met zooge
naamde voetzoekers geworpen, (het schieten met
geweren of pistolen was, ter voorkoming van on
gelukken, verboden), en wel zoodanig, dat, toon
Bruidegom en Bruid, benevens eene aanzienlijke
vriendenschaar, zich tot voltrekking des Huwelijks
naar het Gemeentehuis begaven en van daar terug
keerden, de grond er van daverde. Later inden
avond werden ook nog eenige vuurwerken afge
stoken, waarvan één zeer schoon werkte.
De gehuwden en feestgonooten schijnen zeer ge
voelig te zijn geweest voor de genegenheid en
belangstelling, hun door de Burgerij betoond; terwijl
alles, tot het feest betrekking hebbende, in gulle
vreugd en gepaste orde is afge'loopen. Ware het
weder niet zoo ongunstig geweest, zoo zou men
zeker gepoogd hebben nog meerdere luister bij te
zetten aan de feestviering van echtelingen, die allen
hartelijk toebiddenZijt gelukkig, gij verdient
het, en geniet nog langen tijd des Hemels besle
zegeningenIngezonden
GRMENGDE BEIVIGTEN.
Io 't Kanaal heeft zich weder een walvisch ver
toond. Dc keizer van Marokko heeft met de
