Maanda
17 Februarij,
i\ienmstijdi ngen.
ada! i
eis^ N.° 79.
linken,
-wier
men
te er-
(eerste jaargang.)
1845.
r 'dat
door-
te bo-
t wen
enrigj
?en di
eproe
II wov
kelijkeS
'11 dp||
Z 011-8
Dan
d
'igen;
a velci
)racb-|
beb-
d den,
en seh i
'.e ge-l
al de'
i heb-
paren
eens- i
J.
ile
lit
nts-
15
Het abonnement is twee
en een halve cent in de week,
Enkele nummers 2 cent.
rp
Ï3
De uitgave geschiedt op
maandag, woensdag en vrij
dag, des voormiddags.
na-
aat-
;n
g'e
len
leu
;en
e.
tand
ure
°F.
3?OSÏ?e
Een getal van ruim duizend Sa
voyards en Italianen met draai
orgels slenterde langs de straten
van Londen en andere groote En-
gelsche steden. De opbrengst hun-
der jaarlijksche inzameling gaat de
enorme som van 20,000 p. st.
(210,000 Ned. guldens) te boven.
Ongelukkig genoeg voor die arme
kinderen, gaat die geheele som in
«Ie zak hunner inhalige en wreede
meesters, die meestentijds de mond
kost dier ongelukkigen afmeten
naar de opbrengst van den dag
en het kind «lat in hunne klaau-
wen is gevallen slechts beschou
wen als een instrument, dienende
om een ander te draaijen.
axusi'gGiïjg
Berlijn, 3 Febr. Aangaande den
moord, gepleegd aan eenen predi
kant leest men in de Hb. V. Ztg:
Op een dorp, nabij Berlijnliet
een zeer geacht predikant eenen
schooljongen den zoon eens smids,
om menigvuldige guittenstukken
door den onderwijzer in de school
klappen geven, waarbij ongelukkig
lijk de verrotte stoel, waarop de
jongen zat, brak en ineen viel, en
de knaap, door eene wonderlijke za-
menloop van omstandigheden «len
doo 1 vond. Toen de vader dit ver
nam greep deze een mes, ijlde
naar de pastorij, en vermoordde den
predikant, zonder deze den tijd te
laten, om hem het ongelukkig
voorval op te heideren.
Dezer dagen vond het navolgende
treurige voorval plaats, waarvandeal-
geheele waarheid door eenen geloof
waardiger! berigtgever wordt verze
kerd:
Een jong en gegoed edelman in de
Bijngau was sedert tien jaren niet
eene beminnelijke vrouw getrouwd
die hem vier kinderen had geschon
ken. Hij leefde in een zeer gelukkig
huwelijk, toen hij voor twee jaren te
Frankfort kwam, om het bedrag van
zijnen wijnoogst te verkoopen. Een
vriend die een liefhebber van het
spel is, en somtijds hel nabijgelegene
Homburg bezoektbrengt hem der
waarts. Hij waagt eerrige goudstuk
ken maar het geluk is hem niet
gunstig. Het kleine verlies ergert
hem en nu wil hij de fortuin trotse
ren. Telkens gaat hij met nieuwe en
met grootere sommen naar Hom
burg, en na tien of twaalf malen aan
de groene tafel der Gebr. Blanc ge
speeld te hebben, is zijn vermogen
van 80,000 guldens verloren. Zijne
laatsie 5000 guldens brengt hij za-
men uit de verkoop van zijn inboe
del van heigene hij uog het zijne
konde noemenvan hetgene zijne
vrouiv nog bezat gedachtenissen
ujt eenen beteren tijd toen nog
vreugde in zijn huis woonde. Voor
de laatste maal waagde hij het en
keerde als een bedelaar naar de
Rijngau terug. De vrouw van tien
bedelaar eerst verpletterd door den
vreesselijken slag, vindt eindelijk
tranen. Met een hartverscheurenden
blik op hare kinderen waagt zij
eenen stap en begeeft zich met liec
weinige geld waarover zij nog be
schikken kan, naar Homburg. Zij
wendt zich tot den pachter van het
spel, Blanc aan wiens tafel haar
vermogen met de eer van haren man
verloren ging waar haar geluk werd
opgeofferd voor de voeten en be
zweert hem in naam barer kinderen,
haar toch eene kleine som van de
80,000 guldens als geschenk terug
te willen geven en zoo niet ais ge
schenk, ten minsten als eene leening.
De pachter slaat hare bede koelzin-
nigaf,en wijst haar eindelijk op
hare jammerklaglen over den af
grond van ellende, waarin zij gestort
is, de deur uit. Wij schrijven thans,
