Romantisch boerenleven
is totaal verdwenen
Winterbloemkooltelers beleven drukke tijd
TUD VOOR EEN PRAATJE
Is naakt zaad wel zo verkeerd?
Oplossing ligt in de
economie van het genoeg
Liever "ouderwetse" meitelling
Ook in onze NOORD-WESTHOEK
hebben we een rustige Pasen ge
had. Het weer was wel wat afwis
selend. Zon, regen, zelfs hagel en
een matige temperatuur. Maar voor
half april viel dat toch nog wel mee.
Het voorjaarswerk is wel gebeurd.
Op hele zware grond moet men nog
wat aardappelen poten en dan na
tuurlijk de conservengewassen en
wat mais wat echter in ons gebied
niet zoveel hectare betreft om dat
de veehouderij zeer beperkt is.
Wat het aardappelareaal betreft: dat
is vast niet minder dan voorgaand
jaar. Nu de mei-inventarisaties be
gonnen zijn, zal dat over enige we
ken wel bekend zijn. Maar de oogst
1992 is nog lang niet afgeleverd,
terwijl er al weer volop nieuwe
oogsten binnen komen vanuit Mal
ta. Een schip gelost in Middelharnis
met 1000 ton, aldus een artikel met
foto in een streekblad. Hollands
pootgoed geteeld voor Hollandse
firma, die het dus verder distribueert
in den lande.
De bieten beginnen ook overal op te
komen al hadden nogal wat colle
ga's angst voor de zware nacht
vorst. Het zou een schadelijk zaakl
zijn als dat zou gebeuren. In het
noorden van het land hebben ze
daar meerdere malen onprettige er
varingen mee gehad. Het is altijd
toch weer een mooi gezicht als alles
weer aan een nieuwe groeifase be
gint in eigen streek en elders. Wel
moeten we aan braakpercelen wen
nen in ons goede vaderland met de
beste gronden ter wereld. Dat gaat
dwars tegen de natuur in. En dan
voedsel en veevoer importeren van
elders. Zijn we toch wel goed bezig?
Wordt daar weieens goed over na
gedacht? Overproduktie, anders
hoor je niet meer.
Veertien dagen geleden was er weer
een zogenaamde "kleine" kernramp
nabij Tomsk (Rusland). Toch weer
een heel gebied besmet en alles on
bruikbaar. Hier in ons Westen wo
nen ook mensen en doen ook
mensenwerk. Als zoiets hier ge
beurt met alle gewassen te velde?
Wat dan? Wordt daar wel eens aan
gedacht? Hoe we er dan voor
staan? Maar we hebben het te druk
met te veel andere zaken. Veel
ouderen onder ons maken zich zor
gen en dan met name uit onze be
drijfstak.
Zo zachtjes aan weet toch niemand
meer waar hij aan af of toe is. De
crisissituatie is natuurlijk wereldom
vattend, dus die oplossing moet op
wereldniveau gevonden worden. Al
weet nog niemand hoe! Er zijn zo
veel tegenstrijdige zaken en belan
gen in het spel dat het steeds
onoverzichtelijker wordt. Wie weet
in ons eigen land nog de weg in de
chaos? Het wordt wel eens gepro
beerd door mensen die toch wel
heel goed weten wat er in de prak
tijk gaande is. Maar als er dan een
beleidsbeslissing genomen moet
worden dan verandert de richting
soms helemaal vanwege het zoge
naamd politiek gebonden zijn.
En zo sudderen we maar door. Toch
proberen we ieder op zijn eigen ma
nier het hoofd boven water te hou
den. Er is geen weg terug. Het
romantische van het boerenleven is
totaal verdwenen. Echter, zoals het
nu gaat, van alle kanten worden ons
geboden en verboden opgelegd, en
wordt bedrijfsvoering onmogelijk
gemaakt, dat geeft de nodige
weerstand.
Ik zie hier in het boekje van het
Oranje Comité staan: Wij leven vrij,
wij leven blij, op Neerlands dierbre
grond.
Is dat nog van toepassing in onze
samenleving anno 1993?
Ondanks de minder gunstige weers
voorspellingen heeft Pasen zich van
de goede kant laten zien. Daar is op
WALCHEREN voor, tijdens en na, op
toeristisch gebied volop van gepro
fiteerd. Plezier en ontspanning voor
de één brengt voor de ander werk
en brood op de plank. Ook bij het
kamperen bij de boer pikt de boer
een graantje mee. Ook hier zien we
toch steeds een verlenging van het
seizoen, met name in het voor
seizoen.
We zullen toch wel een eindje terug
moeten in de tijd dat met Pasen al
zoveel van het gezaaide boven staat
en zo'n groot gedeelte van de aard
appels geplant is. Diegenen die
hun pootgoed laat hebben gekocht
profiteren nog van de prijsdaling. De
telers die gebonden zijn aan de toe
levering, teelt en afzet van coöpera
ties en/of handelshuizen hebben te
maken met vaste hoge pootgoed-
kosten. Ten opzichte van de bint
jesteelt moeten deze heel wat meer
opbrengst leveren. De consumptie
telers kijken hier toch kritisch naar.
De pootgoedtelers bekijken het van
uit de andere hoek, of zijn de tus-
senmarges te groot!
De winterbloemkooltelers beleven
een drukke tijd. De vroege rassen
hebben door de droogte en nacht
Even tijd voor een praatje tijdens het aardappels poten bij C. Steendijk
te Nieuwerkerk, eind maart. Steendijk (m) werkt samen met vader en
zoon Van de Velde, zijn naaste buren. Op de foto links JA. van de
Velde, rechts J.J.A. van de Velde (foto Anton Dingemanse).
Op SCHOUWEN-DUIVELAND zijn
we in de week na Pasen terecht ge
komen. Na wat neerslag is het weer
omgeslagen en men ziet de eerste
gewassen weer al uit de grond ko
men. Ook viel er de eerste hagel op
verschillende plaatsen. De zaai- en
pootwerkzaamheden zijn voor zo'n
95% gebeurd, al ziet men regelma
tig bietenzaaimachines rijden om
percelen over te zaaien. Groten
deels veroorzaakt door muizen.
Hierbij moet echter wel opgemerkt
worden dat de meeste schade voor
komt op percelen die zeer ondiep
gezaaid zijn.
De vraag die nog steeds bij mij op
komt is: waarom leveren de fabrie
ken geen naakt zaad meer? De
voordelen zijn naar mijn mening veel
groter dan de nadelen, f 100,-
per ha goedkoper, betere opkomst
dan pillen en minder (of in het ge
heel geen) last van muizen. En wan
neer men een goede zaaimachine
heeft, is het zaaien geen probleem.
En die enkele dubbele is ook geen
probleem want dunnen doet men
toch niet meer.
De gerst en de zomertarwe komen
mooi de grond uit. Hetzelfde geldt
voor de plantuien.
In de veehouderij gaat alles z'n gan
getje. Plaatselijk loopt het vee bui
ten en met dit weer gaat ook de
groei in het gras komen. Mais is er
nog niet of zeer weinig gezaaid,
maar velen lopen er aan te denken
om bij goed weer maar te gaan zaai
en. Zo het zich laat aanzien wordt
het weer een vroeg jaar met een
lange groeiperiode met de kans
op zeer hoge opbrengsten en zeer
lage prijzen die de akkerbouwer nog
dichter bij de afgrond brengt.
Deze week stond in de ZLM-krant
dat onze voorzitter problemen heeft
met de besteding van akkerbouw-
geld voor het meerjarenplan gewas
bescherming. Op zich een zeer
juiste constatering, anderzijds is het
in feite oud nieuws want als men
kijkt hoeveel procent van het geld
dat voor landbouw beschikbaar is,
bij de praktische boer terecht komt,
blijkt dit maar enkele procenten te
zijn. De rest is voor milieu (staats
bosbeheer onderhoud natuurgebie
den), mestbeleid enzv. Maar het
grootste deel wordt opgesoupeerd
aan functionarissen met een groot
salaris. Hetzelfde geldt voor het EG-
beleid.
Ook groeperingen die met milieu te
maken hebben, leven in luilekker
land. Ze kunnen alles doen waar ze
zin in hebben. Hetzelfde geldt voor
bijvoorbeeld Milieudefensie waar
zo'n 60 personen werkzaam zijn. Zij
verwerven een groot inkomen zon
der ook maar wat nuttige arbeid te
verrichten en berokkenen de totale
land- en tuinbouw vele miljoenen
schade. Gesteund door de politiek
kan dit legitiem gebeuren. Enkele
voorbeelden: aktie gifpieper (nu zijn
ze weer bezig met de frietverwer-
kende industrie); hinderwetvergun
ningen in de veehouderij; assimilatie
belichting in de glastuinbouw
(waarin vele miljoenen zijn geïn
vesteerd) enz.
Alles overziende is het toch wel diep
treurig dat deze mensen het inko
men van de landbouwer en tuinder
nog eens verder onderuit halen en
als men een proces aanspant (bij
voorbeeld bij de Raad van State)
weet men bijna al bij voorbaat dat
men dit als landbouw altijd verliest,
want ook de wetgeving wordt gere
geld door ambtenaren die het milieu
hoog in hun vaandel hebben. Ik
denk dat, als de landbouw nog eens
aktie voert, men ook eens een be
zoek brengt aan Milieudefensie
want deze organisatie kost de land
bouw nog veel meer dan een opge
drongen Landbouwschap, waarvan
ook de kosten veel groter zijn dan
de baten. Ik denk dat we Land
bouwschap en Milieudefensie mede
aansprakelijk moeten stellen voor de
slechte situatie in de landbouw. En
niet te vergeten de menselijke trage
die die zich afspeelt in de vele agra
rische gezinnen.
vorst in maart nogal geleden, terwijl
ook de nattigheid na het planten in
de vorige herfst schade heeft aan
gebracht. De late rassen profiteren
van de neerslag en vormen meer
blad, wat kwaliteitsbevorderend
werkt. De prijsvorming is hoopge
vend. De transportkosten naar de
veiling in Barendrecht zijn niet ge
ring vanuit ons gebied. Daar bloem
kool nu éénmaal een volumeprodukt
is, werkt dit extra door aan de
kostenkant.
Bekijkt men de stand van het wild in
het veld dan moeten we constate
ren dat de jacht op een evenwichti
ge manier wordt bedreven. Zo in het
algemeen genomen en bezien. De
fazantenhanen bevechten de con
currentie in hun territorium, terwijl
de hennen volop dekking vinden
voor een broedplaats in ons wisse
lend landschap. De overlevingskan
sen voor de jonge hazen zijn
daardoor in 't vroege voorjaar ook
groter. Gezien de grote getale woer
den, 's morgens te zien, wijst er op
dat de eenden in stilte zich voorbe
reiden op de nakomelingen. De
houtduiven in opkomende bonen
percelen later in 't voorjaar, zijn wel
één van de grootste schadeveroor
zakers in ons gebied. Door de slech
te prijsvorming van de bonen is de
kans op areaalvermindering groter
dan op uitbreiding van dit gewas.
De schadegevoeligheid van de aan
wezige percelen loopt hierdoor op.
Regelmatige opkomst is een voor
deel, goede bewerking van de grond
en pneumatische precisie zaaime-
thode werken mee aan de schade
preventie
Degenen die in het bezit zijn van
een jachtakte zijn bij de jaarlijkse
verlenging hiervan geconfronteerd
met een aanzienlijke verhoging in de
bijdrage aan het jachtfonds namelijk
van f 50,- naar f 90,- per nominale
akte zodat deze op f 175,- komt.
Hoewel de jacht wel steeds meer
onderhevig is aan beperkingen, heb
ben de aktehouders niet zo'n pro
bleem met de verhoging op zich.
Het is een onderdeel van kosten die
men maakt voor de jacht. De zorg is
wel hoe deze gelden via dit fonds
worden besteed en in welke mate
ze diegenen bereiken die ondanks
preventieve maatregelen van hen
zelf als van de jager met wildschade
te maken krijgen en deze claimen.
De overheid is het niet vreemd om
ontvangsten voor een bepaald doel,
andere bestemmingen te geven, ter
wijl ook de uitvoerende maatregelen
een groot deel van het budget in
beslag nemen. Een budget dat toch
door het grote aantal jagers enige
miljoenen guldens omvat. Een zaak
die zowel door de landbouw- als ja
gersorganisatie goed in de gaten
dient te worden gehouden, zodat er
uit dit potje niet allerlei "leuke din
gen" worden gedaan vanuit de
zienswijze van de overheid.
Als ik dit schrijf is het ideaal weer in
WEST ZUID-BEVELAND. De meeste
produkten staan boven of zijn ge
poot. Als je het wereldgebeuren een
beetje volgt, denk ik de laatste tijd
vaak aan de woorden van mijn va
der. Die zei in begin der zestiger ja
ren al: nu hebben we iets van ziek
zijn en ouderdom. Zo zou het moe
ten blijven, maar dat doet het niet
omdat een mens nooit gewoon kan
doen, maar altijd van het ene in het
ander uiterste valt.
Vanaf 1964 zijn we in een te snel
tempo economisch gegroeid tot het
moment van nu, dat we moeten
constateren dat de economie volle
dig is dolgedraaid. De politiek pro
beert met lapmiddelen daar iets aan
te doen door de ondernemers volle
dig naast de sociale verzor
gingsstaat te plaatsen. En ze met
allerlei slogans tegen elkaar uit te
spelen met als doel de koopkracht
te handhaven. Maar in het leven
komt men elkaar altijd tegen. Er is
niets betrekkelijker dan geld en de
wind waait altijd uit de hoek waar
van men het niet verwacht. Men is
de regelgeving meer dan beu. Je
ziet het in het buitenland en ook
prognoses in ons land wijzen straks
op een ander stemgedrag. Daarom
moeten we zo snel mogelijk af van
de ik-maatschappij.
Vierhonderd jaar voor Christus
meette men in China het mi|ieu al
aan de kwaliteit van water. Provin
ciale Waterstaat Zeeland heeft dat
ook begrepen. En doet met docu
mentatie erbij uitvoerig verslag van
hun onderzoek, zowel op het gebied
van onttrekking als vervuiling. Want
alles wat de landbouw, industrie en
autoverkeer, dus de totale maat
schappij uitstoot, komt in de spaar
bekkens van ons drinkwater
terecht. Dus de oplossing is de eco
nomie van het genoeg.
De eerste suikerbieten in WEST
BRABANT ZUID staan boven. We
derom hebben dit jaar bosmuizen
telers verrast. In mindere mate dan
anders, maar toch is er weer scha
de. Voordeel is dat door de goede
groeiomstandigheden het zaad snel
kiemde. Bosmuizen houden niet van
zaad dat al uitlopers heeft gevormd.
Nabij slootkanten dakpannen leg
gen met daaronder muizekorrels
blijkt goed te helpen. Een teler heeft
motteballen langs de kant wegge
legd. Deze methode blijkt te helpen
al is het resultaat nog niet bekend.
Vrijwel overal is voor opkomst een
bodemherbicide gebruikt. Uit de
praktijk blijkt dat het onkruid bij de
tweede bespuiting zwakker is met
als gevolg een betere bestrijding.
Het areaal voederbieten kent hoege
naamd geen uitbreiding. Een goed
en goedkoop voedergewas maar ten
opzichte van snijmais veel bewerke
lijker. Daar komt nog bij dat het rooi
en van te grote bieten gepaard gaat
met beschadiging. De houdbaarheid
komt dit niet ten goede.
Het inleveren van de formulieren
voor de meitelling is weer in volle
gang. De meesten zien liever de
"ouderwetse" manier van innemen
dan de huidige met de computer.
Nu zijn de wachttijden aanmerkelijk
langer. De capaciteit blijkt tegen te
'vallen.
Dat het dit voorjaar toch nog harder
gevroren heeft is te zien aan enkele
percelen Italiaans raaigras. Vooral
op de hogere stukken zijn hoeken
weggevallen. Alsnog inzaaien kan
niet meer. Apart inzaaien met gras
en voor het bloeien maaien is een
alternatief. Ook snijmais zal hier en
daar een perceel graszaad opfleu
ren. Aan snijmais zal dit jaar bij nor
male groeiomstandigheden geen
gebrek zijn. Naar verwacht zal het
areaal op de zandgronden weer uit
breiden.
Zomergerst heeft plaatselijk ook te
lijden gehad van de nachtvorst van
enkele weken geleden. Verschillen
de percelen hebben een flinke groei-
remming opgelopen. Ervaring heeft
geleerd dat dit voor de uiteindelijke
opbrengst geen gevolgen zal
hebben.
Over het algemeen staat de winter
tarwe er goed voor. Open plekken
herinneren nog aan het natte najaar.
Waar de stand wat te dun was is
over het algemeen een zomergraan
ingezaaid. Aangaande de weersom
standigheden is vrijwel iedere akker
bouwer, veehouder en tuinder
tevreden.
