T KON MAAR NET
Voorjaarskriebels
Wel of geen suikerbieten zaaien
Varkenshouder voelt zich in de steek gelaten
Aan de slag
VRIJDAG 19 MAART 1993
15
Het mooie weer lokt om tot voor-
jaarswerken over te gaan, hoewel
op de kalender kijkend moeten we
constateren dat het nog vroeg is,
zeker voor veel WALCHERSE gron
den. De conditie van de grond wat
structuur betreft roept toch voor
jaarskriebels op, men ziet dan ook
collega's regelmatig over het land
lopen om al of niet tot actie over te
gaan.
De mineurstemming in de akker
bouw stemt niet direct tot vreugde
en verwachting betreffende het ko
mende groeiseizoen. Het is zelfs zo
dat er in de bouwplannen nog open
gaten zijn en men nog wikt en
weegt wat het worden zal; in de
portemonnee kijkend (aankoop
pootgoed) afwegend tegen nog te
verkopen voorraad aardappels - als
men momenteel nog over verkopen
kan spreken. Het is meer een over
eenkomst met open einden. De fi
nanciering om dit slechte jaar te
overbruggen wordt moeilijker, de
banken worden kritischer en om het
door te schuiven naar toeleverings
bedrijven van bedrijfsbenodigdhe-
den en loonwerk is verplaatsing van
het probleem met alle gevolgen van
dien en zeker niet solidair.
Bekijkt men de bundel papieren
voor de steunaanvraag voor de zo
genaamde MacSharry-gewassen,
dan krijgt men ook "de kriebels" ze
ker als je daar het gewas snijmais bij
ziet staan. Toch zal het noodzakelijk
zijn om accuraat met invulling om te
gaan om de bijdragen binnen te krij
gen. Dat dit systeem bijdraagt aan
de werkgelegenheid voor ambtena
ren op de manier zoals dit in Neder
land ter hand wordt genomen, is
wel zeker.
De crisissituatie waarin wij ons nu
bevinden met akkerbouw en het
verdringingseffect naar andere agra
rische bedrijfstakken noopt velen
met oplossingen te berde te komen
of druk uit te oefenen. Kik, Maat,
Lamse, Beeke om met korte namen
te beginnen maar lange namen zo
als Hanisch, ten Cate, Van den Wal
Bake opperen plannen in bepaalde
richtingen, en ik denk dat Korteweg
ook nog een lange weg te gaan
heeft op zijn Europese kruistocht.
Het plan "Genoeg is beter" van de
ze groep gaat uit van de solidariteit
onder de Europese akkerbouwers,
maar hij zal vroeg of laat toch ook
uitkomen bij de politici om dit plan
te ondersteunen en bij de bestaande
marktstructuren.
Op de -overigens goed bezochte-
presentatieavond van dit plan in
Goes waren de aanwezige Walche-
naren op de vingers van één hand te
tellen. Gemeten hieraan lijkt het ver
trouwen in dit plan vanuit ons ge
bied niet zo groot. De
gemakkelijkste helft van het plan
om te komen tot een nieuwe Euro
pese akkerbouworganisatie zal wel
licht een signaal zijn voor de
bestaande organisaties en prikke
lend werken tot daden aan de ak-
kerbouwproblematiek, dat is dan al
positief. Het gevolg van de benarde
situatie is ook dat men onderling
zwarte pieten uit gaat delen.
Zo ook de kritiek op de werkwijze
en het bestaan van het Landbouw
schap. Hevel je dit werk over naar
een andere organisatie dan blijven
we met dezelfde problemen worste
len, en het zullen wellicht ook de
zelfde mensen zijn die achter de
bestuurstafel zitten. Of diegenen
dan benoemd zijn op voordracht
van de landbouworganisaties of
rechtstreeks verkozen uit de basis
van deze, maakt niet zoveel uit.
Hooguit kan men ze de rode kaart
geven. Maar opengevallen plaatsen
zullen dan toch weer opgevuld
worden.
Natuurlijk moeten we het Land
bouwschap kritisch volgen in zijn
daden, maar ik denk dat dat niet
nieuw is, dat is door de jaren heen
gebeurd. Wat nu eigenlijk gebeurt,
is ook wat schoppen tegen eigen
schenen. Dat dit nu juist samenviel
met de herdenking in Hollandsche-
veld waar het bestaansrecht van
het Landbouwschap eertijds werd
aangevochten, zullen we maar af
doen als een ongelukkige samen
loop van omstandigheden.
Goede tijden, slechte tijden er is
niets nieuws onder de zon. Ook on
ze ouders en verder voorgeslacht
hebben problemen gekend en zijn
aan veranderingen onderhevig ge
weest. Sla de geschiedenis er maar
op na, wellicht werkt dat positief re
lativerend op negatieve kriebels.
Was het niet één van onze oud-
vaderlandse dichters die neer
schreef: "Boert men op het land of
werkt men in de stad, 't is nooit vol
maakt, er is altijd wat".
Het is echt voorjaarsweer op THO-
LEN EN ST. PHILIPSLAND wanneer
ik dit stukje schrijf. Afgelopen week
zijn er al heel wat veldwerkzaamhe-
den verricht en als het weer zo blijft
als vandaag (14 maart) zullen er
aanstaande week veel percelen in
gezaaid worden. Toch als ik zo met
collega's praat, is men in tegenstel
ling tot andere jaren niet echt fel om
te beginnen met de veldwerkzaam-
heden. Ingegeven door de slechte
financiële resultaten van oogstjaar
1992 is de stemming mat en lauw
waar de gehele administratieve
rompslomp van de MacSharry-
regeling ook al geen goed aan doet.
Dat velé boerengezinnen de toe
komst met zorg tegemoet zien,
wordt ook vertaald in het slagen of
niet slagen van een aantal andere
best bezochte gezinsavonden. Een
aantal afdelingen moesten deze ge
zinsavonden aflassen omdat er te
weinig animo was om gezamenlijk
een gezellige avond te hebben. On
danks de zeker wel goede program
ma's heeft men de f 40,— of
f 50,— er niet voor over om met el
kaar op excursie te gaan. Is dat een
teken aan de wand? Een goede uit
schieter was overigens de gezins
avond van de afdeling Poortvliet
waar met eigen mensen voor een
uitpuilende zaal wederom een kol
deriek toneelstuk op de planken
werd gebracht.
Schrijver denkt dat er niet aan te
ontkomen valt om ten behoeve van
onze belangenbehartiging van Tho-
len en St. Philipsland één afdeling
van de ZLM of de nieuwe organisa
tie te maken. Wel vind ik dat er op
elk dorp toch wel één of andere
vorm van contact moet blijven om
met name de gemeenschapszin en
de sociale contacten in stand te
houden. Als men dat er niet meer
voorover heeft dan is dat een hele
slechte zaak voor het gehele plat
teland.
Een slechte zaak voor het platteland
vind ik ook de gehele administratie
ve rompslomp van het MacSharry-
gebeuren. Ook schrijver heeft een
aantal formidabel grote topografi
sche kaarten moeten halen om zijn
steunaanvraag in te kunnen dienen.
Ook schrijver heeft een groot aantal
papieren thuis gekregen die hij in
moet dienen om voor de hectare
toeslag in aanmerking te komen. Op
24 maart zijn er in de streek zitda
gen om deze papieren in te leveren.
Het zal wel moeten, maar voorlopig
ga ik met dit mooie weer mijn hu-
"r—
Deze en vorige week is er veel gerst gezaaid, zoals hier door maatschap Dalebout uit Scharendijke. "Het
kon nog maar net", aldus Dalebout sr. vorige week donderdag. Hij legde de grond met de rotorkopeg zaai-
k/aar, zoon René zaaide de gerst.
SSagSR88S8EBSgSSGBS8See
In MIDDEN EN OOST-BRABANT
wordt met smart gewacht op het
opheffen van het exportverbod van
levende varkens. De prijzen staan
nu geweldig onder druk, men zit
echt op een adempauze te wach
ten. Ook het geloof in een recht
vaardig optreden vanuit Brussel
zakt erg snel.
Men begint er aan te twijfelen wie
deze maatregel bedacht heeft. De
Italianen, Brussel, Den Haag of de
slachterijen hier. De onduidelijkheid
waar men wat heeft gevonden is
hieraan debet. Men krijgt als var
kenshouder het gevoel door ieder
een in de steek gelaten te worden.
Zeker als je dan voor de slachtrijpe
varkens f 200,— krijgt en je bij
de slager voor een tasje met vlees
de helft moet betalen. Achter dit
soort dingen zit geen enkele logica.
Ook de pluimveehouders hier heb
ben het niet best. Men zit nog altijd
met enkele gesloten gebieden door
de pseudo-vogelpest. Wat dat aan
gaat kun je maar beter rundveehou
der zijn. De MacSharry-regeling in
het kader van de stierenpremie en
de maistoeslag is overal aangeko
men en men heeft op de meeste
plaatsen deze alweer ingevuld. Als
rundveehouder bof je maar weer
met zo'n appeltje voor de dorst. Ook
de nabetaling van de Campina-
Melkunie is heel veel meegevallen,
6 7 cent per kilogram melk.
Maar als je gaat investeren als melk
veehouder en je raadpleegt de DLV
dan ben je al snel je extraatje kwijt.
Nu pas begint het privatiseringsbe-
leid van de DLV pas echt te werken.
Helaas heeft deze ontwikkeling wel
tot gevolg dat het aantal particuliere
adviesbureaus nog steeds stijgt. Die
werken namelijk ook onafhankelijk
en wel tegen een kostprijs die in
verhouding staat met het gevraagde
advies. Dit zijn ontwikkelingen wel
ke aan de ene kant gevaarlijk kun
nen zijn voor het verkrijgen van het
juiste advies. Anderzijds is dit een
teken aan de wand voor de land
bouworganisaties, dat men zich
sneller moet aanpassen aan de ont
wikkelingen en veranderingen in de
boerenmaatschappij.
Ook de politiek moet hieruit zijn le
ring trekken. Privatiseren werkt pas
als men zich soepel opstelt en direct
reageert door naar de klanten te
luisteren. Als je dan nu hoort dat de
overheid traag reageert zelfs bij het al
in vroeg stadium ontdekken van de
gevreesde blaasjesziekte, dan moet
er nog veel gebeuren. Tot dan zal
het handen vol geld kosten.
meur niet verpesten door deze stuk
ken nu door te lezen.
Voorlopig zit schrijver te aarzelen of
hij al wel of geen bieten zal gaan
zaaien want het gezegde "maart
roert zijn staart" en "april doet ook
nog wat hij wil", is nog steeds van
toepassing. Zoutschade en korstvor-
ming zijn het gevolg en op overzaai-
en zitten we beslist niet te wachten.
Toch hebben we begrepen dat de
eerste bieten reeds gezaaid zijn.
Ook heeft men op Tholen al vele
percelen vroege aardappelen ge
plant en ligt er al menig perceel on
der het plastik. De grond is er voor
de vroege aardappelen goed voor.
Hopelijk in het belang van ons ge
hele platteland krijgen we in 1993
een normale oogst met een goede
financiële opbrengst want daar zijn
we hard aan toe. Overigens hebben
de meeste collega's in de streek
zich beperkt tot kunstmest strooien,
mest uitrijden, ploegen en zomer
granen zaaien.
Volop voorjaar in Nederland, dus
ook in DE LANGSTRAAT en dat is
te merken ook. Op het land is het
één en al bedrijvigheid. De T-som is
de 280°C al weer lang gepasseerd
maar toch wordt nu op de meeste
plaatsen de kunstmest pas voor het
eerst gestrooid. Opvallend is ook
hoeveel drijfmest er op of in het
land gebracht wordt.
Dat óp het land geldt natuurlijk al
leen voor het grasland in de kleige
bieden, er in voor "het zand", waar
injecteren verplicht is. Dat er in "de
klei" niet of nauwelijks geïnjecteerd
wordt, is misschien wel te wijten
aan de afwachtende houding van
de boeren en aan de sterk wisselen
de resultaten van de afgelopen ja
ren. Een uitspraak als: "Je kunt de
strepen van vorig jaar nog zien",
zegt dan ook al genoeg! Hopelijk
dat er voor het volgend jaar nog een
graslandvriendelijker manier van
emissie-arm aanwenden erkend
wordt, want anders zal het voor,
voornamelijk, de kleigebieden nog
wel eens problemen op kunnen
gaan leveren.
Genoeg over de mest nu, want met
de komst van het voorjaar nemen
we meestal ook afscheid van het
vergaderseizoen. Het zit er dan ook
weer bijna op, op de kringvergade
ring van 25 maart a.s. na, wel te
verstaan. Op deze avond zullen de
heren Zandbrink en IJzerman van de
PCBL en Staatsbosbeheer ons het
één en ander komen vertellen over
de mogelijkheden en de beperkin
gen van relatienotagebieden en re
servaten en wat er voor de boeren
eventueel aan te verdienen valt.
Nu niet meteen denken, dat is niks
voor mij, want daar heb ik toch niet
mee te maken, nee, de reservaten
en de beheersgebieden komen juist
wel dichtbij. Wat bijvoorbeeld te
denken van "Het Labbegat" en de
"Capelse uiterwaarden"? Hoe we
hier het beste mee om kunnen gaan
en er ons voordeel mee kunnen
doen, is allemaal te horen en te vra
gen op de 25ste Let dus op de uit
nodiging en wees van de partij!
Vlak voor het voorjaar is de cursus
"bedrijfsaanpassing" afgesloten die
op drie maandagavonden in Zide-
winde is gehouden. Mede dankzij
de goede belangstelling en de uit
stekende presentatie van mevrouw
Middelkoop mag deze cursus een
succes genoemd worden. Het was
niet altijd nieuw, wel vaak zeer ver
helderend en uitnodigend om op het
eigen bedrijf er mee aan de slag te
gaan.
Zo gaan we dan ook aan het werk
om er het komende seizoen iets van
te gaan maken, ondanks de (te)
vaak gehoorde negatieve opmerkin
gen vanuit de land- en tuinbouw. De
mouwen omhoog en aan de slag,
ondanks dat u, misschien (net zoals
ik), de McSharry papierwinkel nog
moet invullen.
