■Öain
I lit Ho i
nrakti
iJLm
11 1
Een voorjaarsgevoel
Een oude, gierige schraper
Kwaliteit uien probleem
De overheid lijkt uit te zijn op sanering
Al groei waarneembaar
MÊÊËÊÊm
VRIJDAG 5 FEBRUARI 1993
Uw praktijkschrijver uit WEST
ZEEUWS VLAANDEREN krijgt een
blij voorjaarsgevoel. Onze jaarverga
dering zit erop, we kunnen er met
een kersverse voorzitter tegen aan.
De scheidend voorzitter die zoveel
jaar de kolen uit het vuur heeft ge
haald, is op een passende wijze uit
gezwaaid. De aanwezigheid van
vertegenwoordigers uit "het
oosten" is al een stap in de richting
van kring Zeeuws-Vlaanderen. De
mededeling dat de organisatievoor
zitters een federatieplan hebben op
gestart, brengt nog eens extra het
voorjaarsgevoel teweeg. Hoewel het
soms wel erg lang duurt voor de zo
mer echt begint.
De nasleep van de jaarvergadering
heeft u wellicht via Omroep Zeeland
gevolgd. Kunnen boerderijen wor
den benut als appartementen ten
behoeve van de rekreatie, het zoge
naamde hoevetoerisme? Hoe zien
die daken van die nieuwe rekreatie-
verblijven eruit: riet, pannen of pro-
bleemasbest? Ho, geen problemen
zoeken, dan gaat het voorjaarsge
voel weg. Maar toch, dat verbou
wen zal een lieve duit kosten. Jaagt
de gemeente je op nog meer kosten
en wat zegt de brandverzekering?
Mogelijk kan met een windmolen
een eigen afvalcompostering bij de
ze hoeves een milieu-vriendelijke re-
kreatievorm worden gecreëerd.
Met enige spanning zien we het uit
stel van de aanwijzing van de
bloemdijken tegemoet. Leidde dat
vroeger niet tot afstel? Zelfs zonder
VOW dringen zulke gedachten tot in
ons gebied door. Bij de verdeling
van dit fleurigs mag men ons verge
ten. Als er werkgelegenheid te ver
delen is, zitten we ook niet op de
eerste rij.
De agenda voor deze maand loopt
aardig vol. Alle afdelingen houden
rond deze tijd hun jaarvergadering,
een moment waarop we nog de
mogelijkheid hebben om naast een
meestal kort huishoudelijk deel ge
zellig samen te zijn, de zorgen even
te vergeten en zodoende contact te
houden met de buitenwereld. De
éénvormigheid in de onderwerpkeu
ze door de afdelingsbesturen geeft
ons weer moed dat we het ook in
de grotere eenheden wel eens zul
len worden. Wel zoekt het kring-
bestuur nog een goede
organisatievorm om het contact
met de leden te bevorderen in de
toekomst.
Deze maand is op vier plaatsen
voorlichting te verkrijgen over het
beheersplan Zeeuws-Vlaanderen en
het begrenzingsplan natuurontwik-
kelingsprojekten. Ga kijken en maak
zo nodig gebruik van de service die
de SEV biedt bij het opstellen van
bezwaarschriften. Men komt hier
voor speciaal tweemaal naar ons
gebied. Met zorg worden ook de
plannen bekeken over peilaanpas-
singen in het gebied. Als dit alleen
voor de natuur moet, moet het ook
alleen daar gebeuren, op kosten van
de natuur. Laten we hopen dat we
de volgende keer gewoon over bie
ten, graszaad, kunstmest enzovoort
kunnen schrijven
Ook in onze NOORD-WESTHOEK is
veel aandacht besteed aan de ramp
van 1 februari 1953. Alle bladen
binnen en ook buiten de regio gaven
diverse repotages en foto's te zien
in veelal een extra editie. Velen die
het aan den lijve hebben ondervon
den worden er nog stil van en de
gedachten gaan uit naar datgene
dat ze ontnomen is en degenen die
ze verloren hebben.
Veel, zeer veel is veranderd na die
fatale vloed. Hopelijk kan zo iets
nooit meer gebeuren, gezien de ge
maakte dammen en stuwen. Maar
met zwaar stormweer zit de angst
er bij de ouderen nog steeds in. Ze
weten nog maar al te goed wat
springvloed of giertij (plaatselijke
benaming) is. Het weer was nu op
het laatst van januari, eveneens
stormachtig, dat komt nogal veel
voor omstreeks die tijd. Maar nor
maal gaan we daar gauw aan
voorbij.
Ondertussen zijn we weer in de
tweede maand van 1993 aange
land. De dagen worden al weer lan
ger (een week is zo voorbij) en we
gaan richting voorjaar. Natuurlijk,
het kan een vroeg voorjaar worden,
maar ook laat, en dat is niet uit de
kalender op te maken.
De afzet van de aardappelen en de
uien verloopt ook maar matig, om
over de prijzen maar niet te spreken.
Mineurstemming alom. De kwaliteit
van veel uien loopt zeer hard achter
uit. Zo in de opslag lijkt het heel
wat, maar er komen zeer veel zach
te en watervellen in voor. Hoe is het
toch mogelijk dat haast elk jaar zo
veel watervellen voorkomen, dat
was jaren terug maar zelden of hele
maal niet het geval en dan had je de
zogenaamde aanwijsbare oorzaken.
Maar we zitten ermee.
De contracten voor de te verbou
wen conserven (erwten, bonen) zijn
rond. Meer aanbod dan vraag. Ge
volg: bij goede opbrengst aan ge
was een lagere prijs (andermaal).
Alle kisten worden voorgerekend en
uitgelegd en wie kan je daar het
Het is een trieste boel. Na een korte
periode van aardig winterweer zijn
we in een periode van stormachtig
en druilerig Nederlands kwakkel-
weer terecht gekomen. Hetzelfde
druilerige en kwakkelige geldt
eigenlijk ook voor de stemming in
de landbouw, ook op NOORD-
BEVELAND. Elke bijeenkomst of
vergadering waar iets anders dan
puur technische zaken besproken
wordt, laat zich kenmerken door
matheid en pessimisme. En er is in
derdaad weinig vrolijks te melden.
Alles aan de creditzijde wordt minder
en alles aan de debetzijde wordt
meer.
Nieuwe gewassen, nieuwe moge
lijkheden, maar de prijs moet om
laag. Bij de cichorei gaat de
pulpvergoeding er af, bij de teunis
bloemen gaat er twintig procent
van de prijs, contracten voor aard
appels en uien liggen, zo ze al te
krijgen zijn op of onder de kostprijs.
Wat de uiteindelijke opbrengstprijs
van de zogenaamde MacSharry-
gewassen gaat worden ligt nog in
een duister verschiet. De hoogte
van de olievlaszaadsteun is tot op
heden niet bekend. Onzekerheid is
troef, maar wat er al zeker is wordt
minder.
Aan de kostenkant manifesteert de
zich aan de opbrengstzijde zo terug
trekkende overheid zich echter als
een regelrechte Scrooge uit de ver
halen van Dickens. Een oude gierige
schraper die er niet voor terugdeinst
weduwen en wezen uit hun armzali
ge hutjes te zetten en hen te bero
ven van hun laatste bete broods.
Immers wat staat ons aan kosten
verhogende regels en regeltjes niet
te wachten? Een knappe SEV-er die
ze allemaal weet op te noemen.
Moeten we nu het hoofd laten han
gen? Wij denken van niet, ten eerste
schieten we daar niks mee op en
ten tweede zou je er nog sikkeneu
rig van worden ook. In het Agrarisch
Dagblad kunnen we de ontboeze
mingen van ene vrouw van Echtveld
volgen. Los van eventuele literaire
vrijheden die deze columniste zich
zal veroorloven willen we toch op
merken, dat het, als men er zo aan
toe is, als er werkelijk niks meer
deugt, als men in het gezin op voet
van oorlog met elkaar om gaat, als
men welhaast een zenuwinzinking
krijgt van een iets teveel ingesnoei-
de struik, dat het dan beter is de
boel van de hand te doen en rustig
te gaan leven in een bejaardenhuis.
Willen we tot de blijvers in de land
bouw behoren dan zullen we toch
vooraleerst geloof in eigen kunnen
moeten hebben en dat "weg met
ons"gevoel verre van ons werpen.
Al een poos geleden hoorden we
een collega op de radio zeggen dat
hij zijn zoon de nek zou omdraaien
als hij hem op zou willen volgen. Los
van het feit dat dit niet aardig over
komt vinden we het ook een ver
keerde instelling. Zeker, overname
zal moeilijk zijn, maar als een jonge
re na ampele overweging en een
goede opleiding toch boer wil wor
den dan verdient hij of zij de steun
van zijn of haar ouders. En de land
bouwer die er niet trots op is dat zijn
zoon meewerkt kan best een goede
ondernemer zijn, een boer is het
echter niet.
Het is inmiddels februari, we gaan
er weer aan denken kunstmest te
strooien, uitjes te planten, gerst te
zaaien en verder te doen wat nodig
is om ook in 1993 weer een oogst
te hebben.
Opvallend is dat technische dagen
van coöperaties en andere handels
huizen wel goed bezocht worden en
ook dikwijls door een jonger pu
bliek. Er is volop belangstelling voor
nieuwigheden en we willen ook
meewerken aan redelijke milieumaat
regelen, als die ons de kop maar
niet kosten. We moeten het hoofd
niet laten hangen en alles over ons
laten komen, we moeten ons daar
te weer stellen waar het nodig is.
Meepraten en beslissen in onze ei
gen coöperaties, standsorganisaties
en politieke partijen. Ons laten ho
ren bij overheden, in redelijkheid
maar vasthoudend. De praktijk
hoeft zich nergens voor te
schamen.
"Terwille van de boer die ploegt,
besta de wereld voort!"
Werumeus Buning
beste voor op laten draaien? De pro
ducent, die slikt toch alles, hij moet
wel. Waar is de commissie die deze
zaken voor de telers behartigt?
Zo te horen is er binnen de EEG veel
minder tarwe gezaaid. Zou de prijs
dan niet wat optrekken, of zou er in
mei (zoals meestal) al bekend zijn
hoeveel ton er aan produkt geoogst
wordt. Als je die rekenformule kent
is het erg makkelijk? Ik heb gehoord
van de internationale graanhandel
dat er de laatste paar jaar goed ver
diend wordt. Zouden die ook al die
opbrengstformules weten. Voor hen
een goede zaak, als dat zo is.
Zouden wij met al onze produkten
niet naar een andere afzetstructuur
moeten. Zo het nu gaat, loopt het
stroef, in welke vorm dan ook, en de
producent kan het niet overzien, laat
staan beïnvloeden.
Wat het veilinggebeuren betreft
wordt gedacht aan slechts twee
veilingen in 2000, een voor groente
en een voor bloemen. Wat de bouw
en investeringen betreft leven som
migen er wel naar toe. Maar het
kostenpatroon, zet dat eens op een
rijtje. Op den duur een? Wie zal dat
betalen, het antwoord is makkelijk
te raden.
i
Afgelopen najaar is in het Duitse Mecklenburg-Vorpommern het wereldrecord duurploegen gebroken. Op
een perceel van 120 ha. ploegde Matthias Robrahn met zijn John Deere 4955 en zesschaar Överum wen-
telploeg in 23 uur en 16 minuten non-stop ploegtijd een oppervlakte van 91 ha.
Zoals het er nu naar uitziet zal dit
jaar het areaal zomertarwe fors uit
breiden in WEST BRABANT ZUID.
De oppervlakte wintertarwe is lager
uitgevallen doordat slechte weers
omstandigheden uitzaaien belem
merde. Hiervoor in de plaats komt
veelal zomertarwe. Nieuwe rassen
moeten deze graansoort op de
zandgronden weer perspectief bie-
het verleden viel de op-
van zomertarwe dikwijls
Op het moment van schrijven is het
weer zeer zacht in het LAND VAN
HULST en is er al duidelijke groei
waarneembaar. De wintertarwe en
weilanden en op de vroeg geploeg
de percelen doen de randonkruiden
het al goed.
Bij nog een paar goed drogende da
gen kan men beginnen met zomer
tarwe te zaaien. Ook is er half
januari nog wintertarwe gezaaid. En
hoe het er nu voorstaat, zal er nog
heel wat tarwe en gerst gezaaid
worden want met de huidige poter-
prijzen en de lage consumptieprijzen
zal er toch een behoorlijke inkrim
ping van het aardappelareaal
komen.
De ontkoppeling van de gemalen
Walsoorden en Kruispolder is volop
aan de gang, wat niet zonder de no
dige overlast gepaard gaat en waar
van het voordeel ook nog niet direkt
aantoonbaar is. Misschien is het iets
voor een kano-routa
Ook ons gebied is goed bedeeld
met bloemdijken. Het betreft hier
Wilhelmus Kruispolder, Hr Paulus en
Hengstdijkpolder. Door de uitstra
lingseffecten kan de aanwijzing ge
volgen hebben, bij- eventuele
verkoop aan veehouders (15 mol).
Het is dus toch wel goed de voor
lichtingsbijeenkomst bij te wonen
op 11 februari 1993 om 19.30 uur in
hotel "Van Leuven", daar de aan-
wijsdatum is verzet naar 15 maart.
den. In
brengst
tegen. Meer stro dan tarwe met als
gevolg dat menig perceel ging
legeren.
Verschillende telers van brouwgerst
zullen dit jaar ook overschakelen op
zomertarwe. Ondanks dat'de prijs
weer iets is aangetrokken zijn de
vooruitzichten somber. Lange tijd
heeft de handel niet meer willen ge
ven dan 39 cent. Afgelopen zomer
maanden zag het er naar uit dat
brouwgerst flink in prijs zou oplo
pen. Opbrengstschattingen in West-
Europa lieten zien dat Duitsland
aanmerkelijk minder kon leveren en
dat Denemarken door droogtescha-
de misoogsten had. Hoe onbe
trouwbaar die cijfers geweest zijn
blijkt nu. De verwerkende industrie
is zo zeker van voldoende grondstof
dat geen enkel contract wordt af
gesloten. Alleen voor enkele nieuwe
rassen hebben zij belangstelling om
vooraf een prijs te bepalen.
Corn-cob mix zal bij de akkerbou
wers vrijwel geheel wegvallen. Vorig
jaar lag de kilogramprijs nog op 40
cent per kg droge stof. Momenteel
is er sprake dat deze prijs bijna ge
halveerd is. Alleen voor een var
kenshouder die beschikt over de
benodigde installaties kan het inte
ressant zijn.
Veehouderijbedrijven hadden begin
deze week een meevaller. Per 1 fe
bruari is het weer mogelijk om op de
zandgronden drijfmest uit te rijden.
Op menig bedrijf was de put tot de
rand toe gevuld en stond de drijf-
mestkar al vol. De weersomstandig
heden waren ideaal om mest uit te
rijden. Een groot gedeelte van de
hogere weilanden hebben hun eer
ste bemesting van de injecteur ge
kregen. Op bouwland viel het tegen.
De ondergrond bleek nog te nat te
zijn om zware vrachten te verdra
gen. Alleen op suikerbieten en mais-
land waar na de oogst geen
grondbewerking is uitgevoerd kon
gereden worden.
Als de nieuwe mestwetgeving
wordt aangenomen zal dat voor de
meerderheid van de bedrijven de
sastreuze gevolgen hebben. Een te
ruggang in de mestgift per hectare
met meer dan de helft zal de nodige
consequenties met zich meebren
gen. Het gaat er op lijken dat de
overheid met zo'n beleid erop uit is
om een sanering binnen de veehou
derij versneld uit te voeren. De ver
werking van mest zal voor menig
bedrijf het struikelblok zijn.
