■■■■■I
Een teken aan de wand
Eén afdeling Thoien en St. Phiiipsiand
MONSTERKNOL
Bloemdijken laatste druppel die emmer doet overlopen?
Ramp en hoop!
VRIJDAG 5 FEBRUARI 1993
De stilte na de storm. Zo zou je mo
menteel het weerbeeld in WALCHE
REN kunnen omschrijven. Na een
periode met veel wind doet het
weer aangenaam aan met daarbij
een schuchter zonnetje. Het is al
een klein beetje voorjaar. De
sneeuwklokjes bloeien en de eerste
krokus laat zijn bloemenpracht zien,
terwijl het zeker bij helder weer 's
avonds al wat minder vlug donker
is. Met dit open weertype kan aller
lei onderhoudswerk aan het erf en
gebouwen, machines en erfbeplan-
ting worden uitgevoerd. Bedrijven
met vee hebben de verzorging als
een vast arbeidspatroon.
Ook draait het vergaderseizoen deze
maand nog volop. Voor veel colle
ga's vormt het invullen van het
bouwplan een puzzel apart. En
doordat in de plantaardige sector
momenteel weinig gewassen zijn
met veel perspectief wordt dit ieder
jaar een grotere opgave. Zeker nu er
nogal wat minder wintertarwe kon
worden gezaaid. Na een kleine ople
ving in de prijs van aardappelen en
uien is deze weer op het oude lage
nivssu teruggevaiien. Ds perspec
tieven voor de rest van het verkoop
seizoen zijn niet erg hoopvol, mede
door de grote voorraden in heel
Europa. De oproep in de ZLM-krant
om bij een dreigend liquiditeitspro
bleem vroegtijdig aan de bel te trek
ken is een bewijs dat het in brede
kring in diverse sectoren werkelijk
niet goed gaat, een teken aan de
wand.
De voorlichtingsbijeenkomst over de
ruilverkaveling was zeer goed be
zocht, zo'n 220 personen. Waarmee
maar weer eens is bewezen dat al
les wat met grond te maken heeft
bij een boer gevoelig ligt. Opvallend
en tegelijkertijd hoopgevend was
het relatief grote aantal jonge be
langstellenden. Nadat het een poos
weer wat stil is geweest rond dit
onderwerp, lijkt het er na 10 jaar
voorbereiding op dat volgend jaar
deze fase met de stemming wordt
afgesloten. Daarmee breekt dan ook
het uur van de waarheid aan.
Voor de belanghebbende is het
enerzijds erg belangrijk het ont
werpplan met het daarbij behorende
evaluatierapport goed te lezen, want
in dit rapport komen onder andere
de berekeningen voor die aan het
plan ten grondslag liggen. Ander
zijds zal de commissie in de nog
resterende tijd voldoende voorlich
ting en informatie dienen te geven
en dan het liefst in een klein ver
band. Dit praat over en weer het ge
makkelijkst.
In deze dagen wordt door de media
uitvoerig aandacht besteed aan de
watersnoodramp van 1953. Een
ramp waarvoor ons gebied, behou
dens Kleverskerke en Arnemuiden,
is gespaard gebleven, zeker wat het
aan tai slachtoffer-s bsirsft. in Vvsi=
cheren spreekt men ook niet over
voor of na de ramp, maar van voor
of na de inundatie van 1945. Wat
opvalt bij het zien en lezen van de
verslagen van 40 jaar geleden zijn
de enorme veranderingen die er
sindsdien zijn geweest. Veranderin
gen niet alleen in de landbouw maar
ook op het gebied van communica
tie, hulpverlening, de dammen voor
de veiligheid, de kortere wegverbin
ding maar ook het welvaartspeil.
Spijtig genoeg is het menselijk geluk
in deze periode niet evenredig mee
gegroeid.
Ook in de kring THOLEN EN ST.
PHILIPSLAND is het de afgelopen
week rustig en vrij droog weer ge
weest. Wij zagen dan ook veel col
lega's bezig met het nodige
ploegwerk. Ploegwerk, wat door de
slechte weersomstandigheden van
het afgelopen najaar op veel bedrij
ven in ons gebied is blijven liggen.
De vorst aan het begin van 1993
heeft bijvoorbeeld voor het laten be
vriezen van de achtergebleven aard
appelen veel goed gedaan.
Zo te zien gaat op veel plaatsen het
ploegen uitstekend, hoewel het te
wensen is dat het in februari nog
eens een weekje lekker zal vriezen.
Tevens voorzie ik dat als het weer
van deze dag (31 januari) nog enige
tijd aanhoudt er beslist hier en daar
zomertarwe gezaaid zal worden, dit
ook omdat er vooral op Thoien wei
nig wintertarwe ingezaaid is.
Het bouwplan voor het jaar 1993
rond krijgen valt niet mee. De vele
onduidelijkheden rondom het hele
MacSharry-gebeuren doen er ook
geen goed aan. Wel of niet braken,
wel of geen groenbemester, wel of
nfien riipfiiikê mpfif. wei of neen
3- -
non-foodgewassen, en is bijvoor
beeld de teunisbloem nou wel of
geen non-foodgewas. Vragen te
over. Praktijkschrijver heeft dan ook
sterk de indruk dat iedereen pro
beert om onder de braakregeling uit
te komen door te zoeken naar ande
re gewassen. Collega's die teunis
bloemen verbouwen, leveren
daarvoor echter al f 1.000,— per
hectare in door een dalende prijs.
Dit laatste wordt echter ook in de
hand gewerkt door collegaboeren
die de teeltvertegenwoordigers
"plat" bellen om toch maar teunis
bloemen te kunnen telen. Naar ver
luidt zijn er zelfs bij die geld bieden
om toch maar te kunnen zaaien.
Het laatste is natuurlijk een hele
slechte zaak en het tekent het ver
dringingseffect ten voeten uit. Ik
vind het dan ook bijzonder triest om
te moeten lezen dat ene meneer
Van Noord van het CDA bij hoog en
laag beweert dat het allemaal best
meevalt en dat er binnen de akker
bouw niets aan de hand is. Het laat
ste moet ik bij de volgende
verkiezingen toch eens onthouden.
De SEV van de ZLM en wel de he-
ren^pe Bakker en Mieras hebben in
onze kring tweemaal het zogenaam
de SEV-journaal gepresenteerd.
Blijkbaar was er op beide bijeen
komsten veel belangstelling en is
het programma zeer gewaardeerd.
Op de bijeenkomst waar uw prak
tijkschrijver aanwezig was, was er
vooral veel belangstelling voor de
nieuwe pachtwijzigingen, de bloem-
dijken en het gehele MacSharry-
gebeuren. Het gehele bloemdijkver-
haal is voor mij zeer onwezenlijk en
onbegrijpelijk en kan grote gevolgen
hebben voöf töëkömstiüê aafipc?-
singen binnen onze bedrijfsvoering.
De overheid wordt voor mij dan ook
steeds onbetrouwbaarder.
Een andere zaak is dat niet de afde
lingen, maar onze kring van de ZLM
de SEV-avonden organiseerde. De
kringvoorzitter vertelde dat dit te
maken heeft met de fusie van de
ZLM met de GMvL en het ULG.
Door deze fusie zal de kring Thoien
en St. Phiiipsiand moeten gaan sa
menwerken met de kring Schouwen
en Duiveland en is het de vraag of
alle afdelingen binnen ons gebied
moeten blijven bestaan. Op de afde-
Deze onwaarschijnlijk grote aard
appel weegt 2510 gram. De
monsterknol is geteeld door de
familie Datema uit Dronten. Het
gewicht van de aardappel is een
record, maar toch ging de prijs
voor de zwaarste aardappel op
de termijnmarkt onlangs naar
een andere Flevolandse akker
bouwer, met een aardappel van
"slechts" 2078 gram. Datema
had zijn vijf ponder nl nog in de
schuur liggen, hij deed dus niet
aan de prijsvraag mee. De
zwaarste aardappel ooit op de
termijnmarkt geregistreerd woog
2410 gram. (Foto: Peter
Mastenbroek).
Het nieuwe jaar is alweer een
maand oud. De voorlopige gedach
ten voor het bouwplan voor 1993
krijgen vastere vormen. Men kan
niet veel kanten uit, dus nog maar
een beetje tarwe erbij zaaien, leder
een zit te wachten op een gewas
met een beter saldo. De ene domper
volgt de andere op, nu weer de aan
wijzing van bloemdijken in ons ge
bied WEST ZUID-BEVELAND.
Als je de kaart bekijkt zijn het juist
de kleine veebedrijven die in een
zwart gat vallen. Hun toekomst
wordt gewoon weggevaagd want er
is geen enkele uitbreiding meer mo
gelijk. En dan de dijken aanmerken
als "een voor verzuring gevoelig ge
bied". Met zo'n geringe veebezet
ting is die kreet gewoon
bespottelijk. Maar wat kan er nu
nog teruggedraaid worden?
Het Mineraal Centraal staat ook
weer in de belangstelling. Wat moet
het bedrijfsleven toch moeite doen
om zijn goede wil te tonen. Er is het
afgelopen jaar zoveel moeite gedaan
om de achterban mee te krijgen. En
met succes, de eerste uitkomsten
zijn goed, maar het socialistisch en
christelijk bewind is vol achterdocht
en ongeloof.
De pluimvee- en varkenshouders
hebben aangeboden om 25% fos
faat in 1995 minder te gaan produ
ceren door middel van een secuur
beleid op de bedrijven via gefaseer
de voeding. Het zal wel kostenver
hogend werken, maar men hoeft
niet minder dieren te gaan houden.
Dit betekent geen leegstand, dus
kan het inkomen op peil blijven en
blijft er geld over voor milieu-
investeringen. Maar nee hoor, in
krimpen die hap, dus minder inko
men. Dan stoppen ze uit zichzelf
wel, ook in Zeeland.
Hetzelfde geldt voor de stieren-
mesters, dat hou je toch niet voor
mogelijk. Met zoveel tegenwerking
van instanties is het dan een won
der dat sommigen naar groeibevor
deraars pakken, men wil gewoon
overleven. Het wordt gewoon te
veel: hygiënesluizen op veebedrij
ven, spoelplaatsen voor
vrachtwagens en tractoren,
meststoffenwetten, uitrijzegels,
mestbonnen, zand- en braakkaar-
ten, I en R-regeling, slik op de weg,
de welzijnswetten, de dierenbe
scherming (bijvoorbeeld het laten
drinken van mestvarkens onder
weg), lage prijzen, de kritiek op het
Landbouwschap, het ruimen van as
best, het stoken van afval en het
voldoen aan de hinderweteisen.
Maar het ergste vinden de boeren
de milieu-vluchten, dat wordt wel
als zeer laf ervaren. Een beetje boer
wil best zijn bedrijf tonen aan een
burger en een ambtenaar. Een ieder
heeft nog wel iets dat te verbeteren
valt, maar dat zijn in de regel de
duurste klusjes en de regels veran
deren om de haverklap. Dus nog
maar even wachten.
Ik kan niet begrijpen dat men niet
inziet dat veel bedrijven er netjes bij
liggen. Er is al zoveel goede wil ge
toond, maar als het zo doorgaat met
dit systeem van alleen maar straffen
en er staat geen beloning tegenover,
dan zou het best eens zo kunnen
zijn dat de bloemdijken de bewuste
laatste druppel is die de emmer doet
overlopen. Dan wordt het nog druk
bij de rechter
lingsvergaderingen in deze winter is
het zaak daarover van gedachten te
wisselen. Schrijver is van oordeel
dat het voor onze belangenbeharti
ging goed zal zijn wanneer er één
afdeling Thoien en St. Phiiipsiand
ontstaat, maar dat we wel de gele
genheid moeten blijven houden om
binnen ons eigen dorp gezelligheids
activiteiten te ondernemen.
Tot slot wil ik even stil staan bij de
watersnood van 1 februari 1953, nu
40 jaar geleden. Als je het hebt
meegemaakt roept het weer allerlei
herinneringen op. Het is. ook voor
de jongeren, goed om stil te staan
bij die ene nacht vol natuurgeweld
die zoveel leed en schade in Zuid
West-Nederland heeft aangebracht.
In het LAND VAN ALTENA EN BIES
BOS zijn we na een periode van ont-
stuimig weer in een rustiger vaar
water gekomen. Nu de ramp van 40
jaar geleden herdacht wordt, gaat
er toch heel wat door ons heen.
Vooral de Biesbos heeft het zwaar
te verduren gehad. De verhalen van
toen en de geschiedenis, welke nu
door de bewoners van dit gebied
nog verhaald wordt, geeft aan wat
sommigen met verlies van levens en
ontberingen hebben moeten mee
maken.
Nu komen er weer allerlei golven
van ongerustheid en financiële dra
ma's op ons af. Niet alleen de slech
te prijzen van onze vrije produkten
zijn'daar debet aan, ook de maatre
gelen van de overheid vanwege mi
lieu en aanverwante zaken gaan de
boerenstand veel geld kosten. Ook
frustraties over uitspraken betref
fende hinderwet geven aan hoe
weinig rekening wordt gehouden
met het agrarische bedrijfsleven.
Ook de controverse van Landbouw
schap en bedrijfsvereniging met de
overheid geven aan hoe een gevaar
lijke verhouding kan ontstaan. De
landbouwvoormannen van de rege
ringspartijen geven de landbouw
ook geen greintje hoop op een nor
maal beleid. De milieu-organisaties
doen mede hun best maatregelen
zo aan te scherpen, dat niemand
meer weet waar hij aan toe is.
Als we kijken naar onze buurlanden,
dan zien we dat daar het milieu
vraagstuk veel soepeler gehanteerd
wordt. Dan worden wij hier in Hol
land de dupe van een regelgeving
die bewust onze agrarische bedrij
ven kapot wil maken. Als de rege
ring wil dat de landbouw om moet
schakelen naar milieuvriendelijkere
produkten, dan kan dat niet van
vandaag op morgen. De grove tuin
bouw, veel aangeprezen om het in
komen op te vijzelen, gaat ook een
minder goede tijd tegemoet. Het
areaal voor de conservenindustrie
wordt lager door de slechte verko
pen en lage prijzen, en voor de nieu
we oogst wordt dat zeker niet beter.
Ook andere gewassen delen in de
malaise, zoals spruiten en andere
wintergewassen waarvan de gelde
lijke opbrengsten minimaal zijn. De
bieten blijven dit jaar nog buiten
schot al zal de animo om C-bieten
te telen, niet zo groot zijn omdat bij
een lage prijs het eindresultaat min
der wordt. Het geheel is geen opge
wekt verhaal in de winter van '93,
maar we hopen dat we met het
voorjaar toch weer in aantocht meer
lucht zullen krijgen, en in gedachte
deze leus "de boer ploegde en zaai
de voort".