■■■■■I Een teken aan de wand Eén afdeling Thoien en St. Phiiipsiand MONSTERKNOL Bloemdijken laatste druppel die emmer doet overlopen? Ramp en hoop! VRIJDAG 5 FEBRUARI 1993 De stilte na de storm. Zo zou je mo menteel het weerbeeld in WALCHE REN kunnen omschrijven. Na een periode met veel wind doet het weer aangenaam aan met daarbij een schuchter zonnetje. Het is al een klein beetje voorjaar. De sneeuwklokjes bloeien en de eerste krokus laat zijn bloemenpracht zien, terwijl het zeker bij helder weer 's avonds al wat minder vlug donker is. Met dit open weertype kan aller lei onderhoudswerk aan het erf en gebouwen, machines en erfbeplan- ting worden uitgevoerd. Bedrijven met vee hebben de verzorging als een vast arbeidspatroon. Ook draait het vergaderseizoen deze maand nog volop. Voor veel colle ga's vormt het invullen van het bouwplan een puzzel apart. En doordat in de plantaardige sector momenteel weinig gewassen zijn met veel perspectief wordt dit ieder jaar een grotere opgave. Zeker nu er nogal wat minder wintertarwe kon worden gezaaid. Na een kleine ople ving in de prijs van aardappelen en uien is deze weer op het oude lage nivssu teruggevaiien. Ds perspec tieven voor de rest van het verkoop seizoen zijn niet erg hoopvol, mede door de grote voorraden in heel Europa. De oproep in de ZLM-krant om bij een dreigend liquiditeitspro bleem vroegtijdig aan de bel te trek ken is een bewijs dat het in brede kring in diverse sectoren werkelijk niet goed gaat, een teken aan de wand. De voorlichtingsbijeenkomst over de ruilverkaveling was zeer goed be zocht, zo'n 220 personen. Waarmee maar weer eens is bewezen dat al les wat met grond te maken heeft bij een boer gevoelig ligt. Opvallend en tegelijkertijd hoopgevend was het relatief grote aantal jonge be langstellenden. Nadat het een poos weer wat stil is geweest rond dit onderwerp, lijkt het er na 10 jaar voorbereiding op dat volgend jaar deze fase met de stemming wordt afgesloten. Daarmee breekt dan ook het uur van de waarheid aan. Voor de belanghebbende is het enerzijds erg belangrijk het ont werpplan met het daarbij behorende evaluatierapport goed te lezen, want in dit rapport komen onder andere de berekeningen voor die aan het plan ten grondslag liggen. Ander zijds zal de commissie in de nog resterende tijd voldoende voorlich ting en informatie dienen te geven en dan het liefst in een klein ver band. Dit praat over en weer het ge makkelijkst. In deze dagen wordt door de media uitvoerig aandacht besteed aan de watersnoodramp van 1953. Een ramp waarvoor ons gebied, behou dens Kleverskerke en Arnemuiden, is gespaard gebleven, zeker wat het aan tai slachtoffer-s bsirsft. in Vvsi= cheren spreekt men ook niet over voor of na de ramp, maar van voor of na de inundatie van 1945. Wat opvalt bij het zien en lezen van de verslagen van 40 jaar geleden zijn de enorme veranderingen die er sindsdien zijn geweest. Veranderin gen niet alleen in de landbouw maar ook op het gebied van communica tie, hulpverlening, de dammen voor de veiligheid, de kortere wegverbin ding maar ook het welvaartspeil. Spijtig genoeg is het menselijk geluk in deze periode niet evenredig mee gegroeid. Ook in de kring THOLEN EN ST. PHILIPSLAND is het de afgelopen week rustig en vrij droog weer ge weest. Wij zagen dan ook veel col lega's bezig met het nodige ploegwerk. Ploegwerk, wat door de slechte weersomstandigheden van het afgelopen najaar op veel bedrij ven in ons gebied is blijven liggen. De vorst aan het begin van 1993 heeft bijvoorbeeld voor het laten be vriezen van de achtergebleven aard appelen veel goed gedaan. Zo te zien gaat op veel plaatsen het ploegen uitstekend, hoewel het te wensen is dat het in februari nog eens een weekje lekker zal vriezen. Tevens voorzie ik dat als het weer van deze dag (31 januari) nog enige tijd aanhoudt er beslist hier en daar zomertarwe gezaaid zal worden, dit ook omdat er vooral op Thoien wei nig wintertarwe ingezaaid is. Het bouwplan voor het jaar 1993 rond krijgen valt niet mee. De vele onduidelijkheden rondom het hele MacSharry-gebeuren doen er ook geen goed aan. Wel of niet braken, wel of geen groenbemester, wel of nfien riipfiiikê mpfif. wei of neen 3- - non-foodgewassen, en is bijvoor beeld de teunisbloem nou wel of geen non-foodgewas. Vragen te over. Praktijkschrijver heeft dan ook sterk de indruk dat iedereen pro beert om onder de braakregeling uit te komen door te zoeken naar ande re gewassen. Collega's die teunis bloemen verbouwen, leveren daarvoor echter al f 1.000,— per hectare in door een dalende prijs. Dit laatste wordt echter ook in de hand gewerkt door collegaboeren die de teeltvertegenwoordigers "plat" bellen om toch maar teunis bloemen te kunnen telen. Naar ver luidt zijn er zelfs bij die geld bieden om toch maar te kunnen zaaien. Het laatste is natuurlijk een hele slechte zaak en het tekent het ver dringingseffect ten voeten uit. Ik vind het dan ook bijzonder triest om te moeten lezen dat ene meneer Van Noord van het CDA bij hoog en laag beweert dat het allemaal best meevalt en dat er binnen de akker bouw niets aan de hand is. Het laat ste moet ik bij de volgende verkiezingen toch eens onthouden. De SEV van de ZLM en wel de he- ren^pe Bakker en Mieras hebben in onze kring tweemaal het zogenaam de SEV-journaal gepresenteerd. Blijkbaar was er op beide bijeen komsten veel belangstelling en is het programma zeer gewaardeerd. Op de bijeenkomst waar uw prak tijkschrijver aanwezig was, was er vooral veel belangstelling voor de nieuwe pachtwijzigingen, de bloem- dijken en het gehele MacSharry- gebeuren. Het gehele bloemdijkver- haal is voor mij zeer onwezenlijk en onbegrijpelijk en kan grote gevolgen hebben voöf töëkömstiüê aafipc?- singen binnen onze bedrijfsvoering. De overheid wordt voor mij dan ook steeds onbetrouwbaarder. Een andere zaak is dat niet de afde lingen, maar onze kring van de ZLM de SEV-avonden organiseerde. De kringvoorzitter vertelde dat dit te maken heeft met de fusie van de ZLM met de GMvL en het ULG. Door deze fusie zal de kring Thoien en St. Phiiipsiand moeten gaan sa menwerken met de kring Schouwen en Duiveland en is het de vraag of alle afdelingen binnen ons gebied moeten blijven bestaan. Op de afde- Deze onwaarschijnlijk grote aard appel weegt 2510 gram. De monsterknol is geteeld door de familie Datema uit Dronten. Het gewicht van de aardappel is een record, maar toch ging de prijs voor de zwaarste aardappel op de termijnmarkt onlangs naar een andere Flevolandse akker bouwer, met een aardappel van "slechts" 2078 gram. Datema had zijn vijf ponder nl nog in de schuur liggen, hij deed dus niet aan de prijsvraag mee. De zwaarste aardappel ooit op de termijnmarkt geregistreerd woog 2410 gram. (Foto: Peter Mastenbroek). Het nieuwe jaar is alweer een maand oud. De voorlopige gedach ten voor het bouwplan voor 1993 krijgen vastere vormen. Men kan niet veel kanten uit, dus nog maar een beetje tarwe erbij zaaien, leder een zit te wachten op een gewas met een beter saldo. De ene domper volgt de andere op, nu weer de aan wijzing van bloemdijken in ons ge bied WEST ZUID-BEVELAND. Als je de kaart bekijkt zijn het juist de kleine veebedrijven die in een zwart gat vallen. Hun toekomst wordt gewoon weggevaagd want er is geen enkele uitbreiding meer mo gelijk. En dan de dijken aanmerken als "een voor verzuring gevoelig ge bied". Met zo'n geringe veebezet ting is die kreet gewoon bespottelijk. Maar wat kan er nu nog teruggedraaid worden? Het Mineraal Centraal staat ook weer in de belangstelling. Wat moet het bedrijfsleven toch moeite doen om zijn goede wil te tonen. Er is het afgelopen jaar zoveel moeite gedaan om de achterban mee te krijgen. En met succes, de eerste uitkomsten zijn goed, maar het socialistisch en christelijk bewind is vol achterdocht en ongeloof. De pluimvee- en varkenshouders hebben aangeboden om 25% fos faat in 1995 minder te gaan produ ceren door middel van een secuur beleid op de bedrijven via gefaseer de voeding. Het zal wel kostenver hogend werken, maar men hoeft niet minder dieren te gaan houden. Dit betekent geen leegstand, dus kan het inkomen op peil blijven en blijft er geld over voor milieu- investeringen. Maar nee hoor, in krimpen die hap, dus minder inko men. Dan stoppen ze uit zichzelf wel, ook in Zeeland. Hetzelfde geldt voor de stieren- mesters, dat hou je toch niet voor mogelijk. Met zoveel tegenwerking van instanties is het dan een won der dat sommigen naar groeibevor deraars pakken, men wil gewoon overleven. Het wordt gewoon te veel: hygiënesluizen op veebedrij ven, spoelplaatsen voor vrachtwagens en tractoren, meststoffenwetten, uitrijzegels, mestbonnen, zand- en braakkaar- ten, I en R-regeling, slik op de weg, de welzijnswetten, de dierenbe scherming (bijvoorbeeld het laten drinken van mestvarkens onder weg), lage prijzen, de kritiek op het Landbouwschap, het ruimen van as best, het stoken van afval en het voldoen aan de hinderweteisen. Maar het ergste vinden de boeren de milieu-vluchten, dat wordt wel als zeer laf ervaren. Een beetje boer wil best zijn bedrijf tonen aan een burger en een ambtenaar. Een ieder heeft nog wel iets dat te verbeteren valt, maar dat zijn in de regel de duurste klusjes en de regels veran deren om de haverklap. Dus nog maar even wachten. Ik kan niet begrijpen dat men niet inziet dat veel bedrijven er netjes bij liggen. Er is al zoveel goede wil ge toond, maar als het zo doorgaat met dit systeem van alleen maar straffen en er staat geen beloning tegenover, dan zou het best eens zo kunnen zijn dat de bloemdijken de bewuste laatste druppel is die de emmer doet overlopen. Dan wordt het nog druk bij de rechter lingsvergaderingen in deze winter is het zaak daarover van gedachten te wisselen. Schrijver is van oordeel dat het voor onze belangenbeharti ging goed zal zijn wanneer er één afdeling Thoien en St. Phiiipsiand ontstaat, maar dat we wel de gele genheid moeten blijven houden om binnen ons eigen dorp gezelligheids activiteiten te ondernemen. Tot slot wil ik even stil staan bij de watersnood van 1 februari 1953, nu 40 jaar geleden. Als je het hebt meegemaakt roept het weer allerlei herinneringen op. Het is. ook voor de jongeren, goed om stil te staan bij die ene nacht vol natuurgeweld die zoveel leed en schade in Zuid West-Nederland heeft aangebracht. In het LAND VAN ALTENA EN BIES BOS zijn we na een periode van ont- stuimig weer in een rustiger vaar water gekomen. Nu de ramp van 40 jaar geleden herdacht wordt, gaat er toch heel wat door ons heen. Vooral de Biesbos heeft het zwaar te verduren gehad. De verhalen van toen en de geschiedenis, welke nu door de bewoners van dit gebied nog verhaald wordt, geeft aan wat sommigen met verlies van levens en ontberingen hebben moeten mee maken. Nu komen er weer allerlei golven van ongerustheid en financiële dra ma's op ons af. Niet alleen de slech te prijzen van onze vrije produkten zijn'daar debet aan, ook de maatre gelen van de overheid vanwege mi lieu en aanverwante zaken gaan de boerenstand veel geld kosten. Ook frustraties over uitspraken betref fende hinderwet geven aan hoe weinig rekening wordt gehouden met het agrarische bedrijfsleven. Ook de controverse van Landbouw schap en bedrijfsvereniging met de overheid geven aan hoe een gevaar lijke verhouding kan ontstaan. De landbouwvoormannen van de rege ringspartijen geven de landbouw ook geen greintje hoop op een nor maal beleid. De milieu-organisaties doen mede hun best maatregelen zo aan te scherpen, dat niemand meer weet waar hij aan toe is. Als we kijken naar onze buurlanden, dan zien we dat daar het milieu vraagstuk veel soepeler gehanteerd wordt. Dan worden wij hier in Hol land de dupe van een regelgeving die bewust onze agrarische bedrij ven kapot wil maken. Als de rege ring wil dat de landbouw om moet schakelen naar milieuvriendelijkere produkten, dan kan dat niet van vandaag op morgen. De grove tuin bouw, veel aangeprezen om het in komen op te vijzelen, gaat ook een minder goede tijd tegemoet. Het areaal voor de conservenindustrie wordt lager door de slechte verko pen en lage prijzen, en voor de nieu we oogst wordt dat zeker niet beter. Ook andere gewassen delen in de malaise, zoals spruiten en andere wintergewassen waarvan de gelde lijke opbrengsten minimaal zijn. De bieten blijven dit jaar nog buiten schot al zal de animo om C-bieten te telen, niet zo groot zijn omdat bij een lage prijs het eindresultaat min der wordt. Het geheel is geen opge wekt verhaal in de winter van '93, maar we hopen dat we met het voorjaar toch weer in aantocht meer lucht zullen krijgen, en in gedachte deze leus "de boer ploegde en zaai de voort".

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1993 | | pagina 10