Vanaf de dijk gezien
HOOGSTE
FINANCIËLE
OPBRENGST,
ZEER GOEDE
WINBAARHEID
EN WEINIG
GRONDTARRA.
Teeltaan
wijzingen
voor
Frieslander
aardappelen
Bietenras Winner scoort
hoog op Brabantse zandgrond
v/c JVL
bhhbhhhhhbhbhhhhhhhhhhhbmhhbhbbhhhhhhhh
Een jaar om te
onthouden
Het is voorbij
Daling acceptatiegraad
pluimveemest voorzien
*HILLESHÖG
6
VRIJDAG 18 DECEMBER 1992
1 V-/ U V
Ook vanuit onze NOORD
WESTHOEK is dit het laatste uit de
praktijk en al wat daarmee samen
hangt van 1992. Een jaar om te ont
houden in velerlei opzicht. We
hebben, althans voor velen, een
moeilijk jaar achter de rug. Naar
wat er gegroeid en geoogst is, was
de opbrengst over het algemeen
niet slecht. Ook de grillige weers
omstandigheden, soms met veel re
gen, hebben hun sporen nagelaten.
En dan de prijsontwikkelingen, we
weten het allemaal, bar slecht. Wat
tot een negatief resultaat zal leiden
op vele bedrijven.
Het meeste najaarswerk is nu wel
achter de rug. Al wogen de laatste
loodjes soms wel erg zwaar. Veel
minder wintertarwe gezaaid dan de
bedoeling was, maar het ging ge
woon niet. Dus gaat voor velen van
ons op de bedrijven een rustige tijd
aanbreken. Al is er altijd genoeg
werk om onze machines na te kijken
en zonodig te repareren. En dan
maar plannen gaan maken voor een
volgend jaar: vergaderingen bijwo
nen en voor jongeren cursussen vol
gen, zo gaat dat elk jaar. Of dit nu
allemaal zo zal gaan, is voor velen
een vraag.
Gezien de gebeurtenissen van de
laatste tijd (de akties), hebben velen
het moeilijk. We weten allemaal, het
verloop gefrustreerd, de aftocht
moeten aanvaarden, in de steek ge
laten, het boerenleger rukte op met
gemotiveerde actievoerders met als
eerste tegenslag (buiten ons Zuid
westen) dat er veel verdeeldheid
was binnen de organisatie onderling
over het wel of niet meedoen en de
acties ondersteunen. Harde tot zeer
harde woorden zijn gesproken.
Maar ook ontbraken de generaals
die de troepen zouden moeten be
geleiden. Echter niet allemaal, onze
algemeen voorzitter was daar. Maar
in de andere regio's is daar wrevel
over ontstaan. Het is jammer dat
het zo moest.
Nog iets. Een parlementaire verslag
gever stelde dat de minister, Buk
man dus, het onbehoorlijk vond dat
hij niet, althans nog niet, op de
hoogte was van de officiële regels
van het GATT-akkoord en toch te
kennen gaf dat het een goed ak
koord was. Idem onze Tweede Ka
mer landbouwspecialisten. Hoe is
zoiets mogelijk. Nu heeft Lubbers
afgelopen zondag op de televisie
gezegd, na Edinburgh, dat de land
bouw toch kan rekenen op steun
waar nodig. Zouden wij daar ook na
alle ambtelijke bemoeienissen ook
maar 1 cent van in onze zak krijgen?
We zullen onze zaak waar mogelijk,
zelf wel op moeten lossen, inspelen
op alle veranderingen.
Spreek je met burgers over de pro
blematiek, dan verneem je dat die
toch wel geïnteresseerd zijn hoe of
het nu eigenlijk zit met de land
bouw, met name de overschotten,
braakligging van gronden en de
honger elders in de wereld, de wer
king met vergif, waar we mee bezig
zouden zijn, aldus de media en ga
zo maar door. En al komen vele van
deze uitspraken steeds ongeloof
waardiger over, toch valt het niet
mee om het aannemelijk over te
brengen. Maar wat we zelf wel we
ten is, dat er in onze eigen top ook
verandering moet komen (Land
bouwschap), het kost velen veel
geld en de belangenbehartiging
moet anders. De uitspraak op de al
gemene vergadering dat het over
legmodel plaats gemaakt heeft voor
het conflictmodel spreekt vooral
veel jongeren aan.
Na dit trieste laatste verslag van dit
jaar uit onze Noord-Westhoek, wen
sen wij u en de uwen goede kerst
dagen toe, even de problemen ter
zijde zetten en enkele dagen in fami
liekring doorbrengen. U allen een
goede jaarwisseling toegewenst,
ondanks alles toch hopende dat het
u mag brengen, wat u ervan ver
wacht, in gezondheid en op uw
bedrijf.
De dagen gaan open en dicht.
Snel gaan we nu naar de langste
nacht en het einde van het jaar
1992. Een jaar van tegenstellin
gen. Een jaar van de hoogste op
brengsten en de laagste prijzen.
En dit wordt dan m'n laatste
schrijven. Begonnen bij de ru
briek "Voor de vrouw" vervol
gens praktijkschrijven en
tenslotte een paar jaar "over de
dijk" gekuierd. Het lijkt mij nu
het beste om te stoppen. Ruim
15 jaar is genoeg. Ik heb ontdekt
dat ook andere mensen dat zelf
de werk wel willen doen en het
zeker zo goed kunnen doen. Nu
dus de leeftijd van 65 snel dich
terbij komt, dit besluit.
Toen ik vanuit het provinciaal
bestuur van de Nederlandse
Bond van Plattelandsvrouwen in
de perscommissie werd gescho
ven, had ik geen idee wat er bo
ven m'n hoofd hing. De zaak
coördineren en er voor zorgen
dat er iedere week een halve pa
gina in de ZLM-krant komt, dat
was de opdracht. Al gauw
kwam ik tot de ontdekking dat,
als je dat laatste waar wilt ma
ken, zelf moet
gaan schrijven. Dus begin ja Ik
schreef over allerlei zaken en
trok onze grote provincie door
om boerinnen op te zoeken die in
het bedrijf meewerken en leiding
gaven. Ik vond het leuk werk, al
vroeg het heel wat van je tijd.
Toen de vraag tot me kwam of ik
praktijkschrijver wilde worden,
was dat een uidaging, maar ik
begon eraan.
Op de ene visite hoorde ik: "wat
wij nu voor een praktijkschrijver
hebben, weet ik niet". Op een al
gemene ledenvergadering kwam
ik een Walcherse boer tegen.
Zijn vraag was: "ken jij die prak
tijkschrijver uit de Westhoek".
Een beetje rood wordend schud
de ik m'n hoofd van nee: "dat is
vast een oude boer die z'n
schaapjes op het droge heeft,
want die man is altijd zo te
vreden".
Toen m'n man het bedrijf beëin
digde, begreep ik dat ik helemaal
geen goede praktijkschrijver
meer kon zijn. Vandaar het fiet
sen of wandelen over de dijk. Het
is voorbij, het was een rijke erva
ring. Over heb ik een plank in de
kast met krantenknipsels en leu
ke herinneringen.
Namens de lezers van de ZLM-
krant bedankt de redaktie de
schrijfster van de rubriek "Vanaf
de dijk" hartelijk voor de bijdra
gen, die zo zoveel jaren aan het
landbouwblad heeft geleverd.
De Gewestelijke Raad van het Land
bouwschap voor Zeeland deelt de
bezorgdheid van de NOP Kring West
Nederland over de ontwikkelingen
bij de tijdelijke opslag van vaste
(pluimvee)mest.
Naar verluidt zal een nieuw op te
stellen landelijke regel leiden tot
aanscherping van de eisen en resul
teren in onwerkbare situaties in de
praktijk. Hierdoor voorziet de Raad
dat de acceptatiegraad bij de poten
tiële afnemers van vaste pluimvee
mest in de 'tekort-gebieden'
drastisch zal dalen.
De teelt van het nieuwe, supervroe-
ge, aardappelras Frieslander, neemt
snel grotere vormen aan. Alleen al
in Nederland en België ging dat in
1992 om ongeveer 250 hectare; in
1993 zal dat 400 hectare zijn.
Er wordt gerooid vanaf begin tot
half juni en de verschijning op de
veiling en in de winkel is gelijktijdig
met de allervroegste Eerstelingen.
De laatste Frieslanders worden rond
half augustus gerooid, met op
brengsten van 50 tot 55 ton per ha.
De Frieslander is egaal en lang-ovaal
van vorm, zonder putten en kent
weinig schilverlies. Het is een stevi
ge, moderne aardappel, met een
lekkere smaak en geen afkoker.
Daardoor is hij ook geschikt voor de
bereiding van frites, vroeg in het
jaar. Het ras valt onder de categorie
'dubbeldoelrassen'.
Voor de Nederlandse en Belgische
teler die ook wil beginnen met de
teelt van vroege aardappelen, is er
nu kosteloos en franco een boekje
met teeltaanwijzingen verkrijgbaar.
In dit boekje wordt, praktijk gericht,
de teelt van vroege aardappelen be
handeld en hoewel de inhoud is toe
gespitst op de Frieslander, lijken de
aanwijzigingen eveneens bruikbaar
voor telers van andere vroege aard-
aardappelrassen. Exemplaren van het
boekje kan men telefonisch aanvra
gen bij Selectiebedrijf Kooi B.V.,
Postbus 38, 9077 ZV Vrouwenpa
rochie, telefoon 05180-1817.
Het zaadbedrijf Kuhn Co brengt in
1993 het suikerbietenras Winner op
de markt, dat ook op percelen waar
rijkelijk met organische mest is
gestrooid, hoge resultaten oplevert.
Op de doorgaans sterk mineraal-
houdende grond met veel kalium,
natrium en/of alfa-amino N komt de
Winnerbiet met fraaie cijfers voor
suikergehalte en winbaarheid uit de
bus. Zelfs bij vroege levering.
Het nieuwe bietenras valt bovendien
op door zijn vroege grondbedekking
en het goed ontwikkelde bladappa
raat, dat onkruid nauwelijks kansen
biedt. In samenwerking met handels
onderneming Vlamings B.V. in
Steenbergen kon een aantal bieten
telers rondom Roosendaal en de
Wouwse Plantage het afgelopen
seizoen de nieuwkomer Winner al in
de praktijk beproeven.
Akkerbouwer en loonwerker P. van
Tilburg uit Roosendaal' testte in
1992 anderhalve hectare met de
nieuwe biet Winner. Vanwege de
stuifgevoeligheid van het gekozen
bietenperceel had hij er tevoren
gerst ingezaaid. De bieteninzaai op
20 cm afstand ging goed, de op
komst eveneens. De Winnerbieten
groeiden voorspoedig. Ze bleken in
derdaad niet gevoelig voor het hoge
stikstofgehalte Bij de onkruidbestrij-
ding in het bietengewas kon hij vol
staan met één bespuiting. Ook is er
nog geschoffeld. De zomer was
goed warm, maar 'brandgevaar' zo
als op lichte grond nogal eens voor
komt, was er gelukkig niet. Van
Tilburg kon in de droogteperiode
met éénmaal beregenen volstaan.
In oktober gingen de Winnerbieten
naar de Suiker Unie-fabriek. Het re
sultaat: 63 ton per ha, 16,7% suiker
en een winbaarheid van gemiddeld
90. 'In jaren is dat bij mij niet voor
gekomen', zegt een tevreden Van
Tilburg. Alles bijeengenomen had ik
toch een beter financieel resultaat.
En daar gaat het nu eenmaal om'.
Akkerbouwer P. van Tilburg be
haalde met het nieuwe bietenras
Winner op zijn mineraalrijke
grond in Roosendaal een win
baarheid van maarliefst 90.
