Vooral uitbreiding melkveebedrijven
beperkt door ecologische richtlijn
Personalia
Zegge en schrijve
DUINPAN MET GROENTE
Gescheiden inzameling gft-afval
per 1 januari 1994 verplicht
Een dagje buiten
Onderzoek LEI:
In de Nederlandse zandgebieden
kan op dit moment twee derde van
de bedrijven met vee niet uitbreiden
door verschillende vormen van mi
lieuwetgeving. In het kader van de
Hinderwet spelen de Ecologische
Richtlijn en de toetsing op stank
overlast daarbij een rol, maar ook de
Meststoffenwet legt beperkingen
op aan de veehouderij. De meeste
bedrijven worden door meer dan
één van deze maatregelen in hun
uitbreidingsmogelijkheden beperkt.
Ging het alleen om de Ecologische
Richtlijn, dan zou bijna de helft van
de bedrijven met vee op de zand
gronden niet kunnen uitbreiden. Dat
komt naar voren uit een onderzoek
van het Landbouw-Economisch In
stituut (LEI-DLO).
LEI-DLO onderzocht de situatie van
een steekproef van 4000 bedrijven
in 41 gemeenten in de zandgebie
den. Uitgangspunt was daarbij de
toestand in het voorjaar van 1991,
toen de nieuwe Ecologische Richt
lijn was ingevoerd. Deze Richtlijn
was de aanleiding voor het onder
zoek, maar omdat het effect ervan
samenkomt met dat van andere mi
lieumaatregelen zijn die maatrege
len ook in de studie betrokken.
Stankoverlast
Het blijkt dat stankoverlast op 16%
van de bedrijven met vee een rem
op verdere uitbreiding vormt. Wan
neer ook rekening wordt gehouden
met het effect van de Meststoffen
wet stijgt dat percentage tot 38. De
Ecologische Richtlijn voegt hier nog
eens zoveel bedrijven aan toe dat in
totaal 64% van de bedrijven met
vee op de zandgebieden niet kan
uitbreiden door één of meer van de
genoemde milieumaatregelen.
Tussen de veehouderijsectoren zijn
er natuurlijk verschillen: bij de melk
veebedrijven is het effect van
Meststoffenwet en toetsing op
stankoverlast gericht terwijl de Eco
logische Richtlijn daar juist veel be
drijven met beperkingen
confronteert. In de intensieve vee
houderij is het beeld omgekeerd:
T. de Ruijter
T. de Ruijter
lid hoofddirektie
Cehave/Encebe
Drs. T. de Ruijter (46) is met ingang
van 1 juni 1992 benoemd tot hoofd-
direktielid van de te vormen holding
Cehave/Encebe te Veghel. Tot he
den is hij direkteur van de Gezond
heidsdienst voor Dieren in
Zuid-Nederland.
De heer De Ruijter wordt primair
verantwoordelijk voor de aanvoer
van slachtvarkens en -rundvee naar
de slachterijen van Encebe/Lunen-
iburg en de voorziening van dierma-
teriaal op boerderijniveau. Deze
uitbreiding van de hoofddirektie
hangt samen met de voorgenomen
fusie van Cehave nv te Veghel met
de Encebe/Lunenburggroep te
Boxtel. In de nieuw te vormen Vlees-
groep worden alle vleesaktiviteiten
van Encebe en Lunenburg slachterij
en samengevoegd. De hoofddirektie
van de nieuwe holding zal gaan
bestaan uit de volgende personen:
ir. A.J.A. Oomen, drs. H.G.J. Her-
msen, ing. K.E. Baarda en drs. T. de
Ruijter.
Voordat de heer De Ruijter in dienst
trad van de Gezondheidsdienst voor
Dieren in Zuid-Nederland was hij
werkzaam als dierenarts te Oss. Hij
studeerde diergeneeskunde aan de
Rijksuniversiteit te Utrecht. Het is
nog niet bekend wie zijn opvolger
wordt als direkteur van de Gezond
heidsdienst.
..W-
Wellicht dat de landbouw in Portugal minder intensief is dan in Ne
derland, dat geldt niet voor de duingebieden. Portugese groentetelers
verbouwen in de - kunstmatig aangelegde - duinpannen langs de
kust met de Atlantische Oceaan jaarrond vele soorten groenten. Om
verstuiving te voorkomen wordt op de duintjes langs de percelen wijn
verbouwd. Zoet water is geen probleem, op elk perceel is een bron
aangelegd waar dit zo uit de bodem komt.
Met ingang van 1 januari 1994 zijn
gemeenten verplicht om groente-,
fruit- en tuinafval gescheiden in te
zamelen. Bijna de helft van de jaar
lijkse hoeveelheid van 4,6 miljoen
ton huishoudelijk afval is gft-afval.
Bij gescheiden inzameling kan dit
tot compost worden verwerkt,
waardoor de totale hoeveelheid af
val met ca. 1,1 miljoen ton afneemt.
In het besluit, dat minister Alders
(milieu) op 15 april heeft gepubli-
daar voegt de Ecologische Richtlijn
weinig aan toe aan de beperkingen
die toch al voortvloeien uit beide an
dere maatregelen.
Effecten per regio
De effecten van de regelingen ver
schillen ook naar bedrijfsgrootte en
naar regio. In het algemeen hebben
meer grote bedrijven last van de
mestmaatregelen. In die groep (met
meer dan 150 sbe vee) kan zelfs
83% niet uitbreiden. In het Zuidelijk
Zandgebied worden de meeste be
drijven beperkt in hun uitbrei
dingsmogelijkheden. In het
Noordelijk Zandgebied hebben be
drijven met vee minder last van de
Meststoffenwet en de toetsing op
stankoverlast en meer van de Ecolo
gische Richtlijn. In het Centrale
Zandgebied (met onder andere de
Veluwe) is het extra effect van de
Ecologische Richtlijn klein. Dat
komt doordat de verzuringsgevoeli-
ge objecten er weinig verspreid lig
gen en er veel kleinere bedrijven
voorkomen.
Deze week sprak ik nogal wat mensen die er tijdens de Paasdagen
op uit waren getrokken en hadden ervaren hoe ontzettend mooi het
buiten is. Ze hadden er van genoten en vroegen zich af waarom de
boeren eigenlijk nog klagen, terwijl die toch maar mooi midden in al
die pracht wonen en werken en hun dagen niet op een flat en in een
duf kantoor moeten doorbrengen. En inderdaad valt niet te ontken
nen dat het in deze tijd van het jaar een lust is om buiten te zijn -
vooral met een lekker zonnetje erbij. Dan is ook het boerenleven zo
kwaad nog niet. Jammer dat je van die lente pracht alleen niet kunt
leven. Dat wordt nu eenmaal niet betaald.
Mensen die het de gewoonste zaak van de wereld vinden dat ze voor
een dagje pretpark minstens een paar honderd gulden kwijt zijn zou
den vreemd opkijken a/s ze voor een fietstochtje door de polders zou
den moeten betalen. Toch zijn de voordelen van het fietstochtje
aanwijsbaar groter: veel gezonder, geen wachttijden, geen files, veel
afwisselender, veel goedkoper, veel leerzamer - en zo zou ik nog wel
even kunnen doorgaan. Dus zouden de mensen daar ook (meer) geld
voor over moeten hebben. Maar dat is dus niet zo. En hoe dat komt
De psychologen mogen het weten! Toch moet er iets op te vinden
zijn - de wereld wil tenslotte bedrogen worden, zo leert de ge
schiedenis.
Tol
Tweede Paasdag gingen we op de fiets van Vlissingen naar Cadzand.
Werkelijk een prachtige tocht: van Breskens tot aan het natuurgebied
'Het Zwin' helemaal over en langs de zeedijk en door de duinen. Een
prachtig panorama - met zicht op Walcheren, Knokke en het West
Vlaamse landschap We hadden eten en drinken bij ons en we hoef
den onderweg geen cent uit te geven want zelfs de veerboot is gratis
a/s je met de fiets overgaat. De enige uitgave die wij uiteindelijk
moesten doen was de toegangsprijs voor het bezoekerscentrum 't
Zwin, dat beheerd wordt door de stichting Het Zeeuws Landschap
Voor een excursie moet extra worden betaald. Het bezoek was ons
de prijs zeer zeker waard en zo kwam ik op de gedachte dat wij a/s
landbouw dat kunstje ook eens moeten leren. Gewoon geld vragen
om langs de akkers en boerderijen te mogen fietsen - de vroegere tol
was zo gek nog niet. Trouwens in dat bezoekerscentrum kwam ik
een aardig gedichtje tegen van de grote Vlaamse dichter Guido Ge-
zelle. Het prijkt daar aan de wand en het gaat over de akkerdistel. A/s
zoiets op een ereplaats in een bezoekerscentrum van een natuurbe
schermingsorganisatie hangt, dan is er nog hoop! Waar een dagje
buiten al niet goed voor kan zijn.
Oggel
Niemands vriend
Ach distel, ik en kende maar
van zeggenswege uw streuvelhaar;
ik liet mij, van die 't zeiden,
verwittigd zijn, in 't akkerland.
Dat ge overal de kroone spant,
om onraad uit te breiden.
ceerd, is tevens een verbod opgeno
men het gft-afval te storten.
Volgens VROM ligt de gescheiden
inzameling van gft-afval op schema.
De verwerkingscapaciteit loopt ge
lijk op met de gescheiden inzame
ling. Uit marktverkenningen is
gebleken dat er voldoende afzetmo
gelijkheden zijn voor gft-compost.
De compost voldoet ruimschoots
aan de kwaliteitsnormen.
"Vraag aan een willekeurige boer in Nederland, Denemarken, Frankrijk of hij
wil doorgaan met het produceren van produkten die worden opgeslagen.
Honderd van de honderd zullen antwoorden: nee, ik wil mijn produkten op
de markt verkopen. De kern van ons plan is ervoor te zorgen dat de Europe
se produkten weer concurrerend worden, zowel in a/s buiten de EG. Boeren
protesteren tegen de status quo en niet tegen het toekomstig beleid."
R. MacSharry, landbouwcommissaris van de EG (Volkskrant,
18 april 1992).
'Je moet informeel met de industrie praten over aanstaande toelatingsaan
vragen. Het is zeer zinvol a/s overheid en industrie elkaar vertrouwen. Vroe
ger hield de PD in zulk informeel overleg zo'n 90% van de mogelijke
aanvragen tegen. Dat gebeurde omdat destijds de PD zeer gewaardeerd
werd. Nu zie je dat er steeds meer wordt ingestuurd onder het motto "je
kunt nooit weten". Het toelatingsbeleid raakt overlast."
Dr. E. Goewie, oud-direkteur Gewasbescherming van het mi
nisterie van Landbouw (Agrarisch Dagblad, 10 april 1992).
"Het orde op zaken stellen in de landbouw is nodig voor het slagen van de
EG en de uitbreiding van de EG naar het Oosten. We kunnen niet tegen het
GOS zeggen: we willen jullie wel helpen met jullie landbouw als je zelf alles
maar opeet. A/s we het landbouwprobleem niet oplossen, zou dat een grote
belemmering betekenen voor de handelsrelaties met Centraal en Oost-
Europa."
Prof. dr. ir. J. Muntendam, hoogleraar Internationaal Onderne-
mingsmanagement te Utrecht (De Gelderlander, 16 april
1992).
