Vanaf de dijk gezien
Opslag drijfmest vraagt
soms wat improvisatie
Terecht zorg over tracékeuze
s*
Techniek heeft veel goeds gebracht
Regeren is vooruitschuiven
Zowel zakelijk als privé vanuit WEST
BRABANT ZUID een voorspoedig
1992. Op verschillende bedrijven
bestond het eerste werk op nieuw
jaarsdag uit het leegrijden van de
drijfmestkar. Met de Kerstdagen was
de kar volgezogen omdat de putten
dreigden over te lopen. Een enkeling
moest noodgedwongen op oude
jaarsnacht een wagen drijfmest
naar het land brengen.
Tot 1 januari is het op de meeste be
drijven mogelijk om de drijfmest op
te slaan. Enige vorm van improvise
ren is dan niet uitgesloten. Zoals het
er nu bijstaat komt er volgend jaar
een maand bij en dan komen de pro
blemen. Elders de mest tijdelijk op
slaan kost een aardige cent.
Ondanks dit gegeven zijn veel vee
houders nog niet bereid om te in
vesteren in mestopslag. Nieuwe
technieken maken het over een tijd
wellicht mogelijk om zonder emissie
mest op te slaan of uit te rijden.
Het uitzonderlijk goede weer heeft
begin januari veel ongemakken
voorkomen. Toch vraagt het uitrij
den van mest onder de huidige gel
dende regels veel organisatie van de
veehouder. Uitbesteding aan de
loonwerker die met de injecteur de
voedingsstof onder het maaiveld
brengt is een goede methode, maar
wel een dure. Nadeel hiervan is dat
de eigen trekker en drijfmestkar van
de veehouder op het erf blijven
staan. Zelf uitrijden gaat alleen als
er iemand met een frees, ploeg of
cultivator op het land aanwezig is.
Om degene die het inwerkt vol
doende werk te geven is het nood
zakelijk dat met meer dan één kar
gereden wordt. Een beroep op de
buurman om mestrijden al of niet
gezamenlijk te doen, is dan nodig.
Voor dit laatste is op veel bedrijven
gekozen. Met goede verstaanders
onder elkaar en goede weersvoor
uitzichten is met éigen werktuigen
zo een uurloon te verdienen.
Toch gaat het er naar uitzien dat op
lange termijn de mestinjecteurs de
overhand gaan krijgen. Bij grasland
wordt het al verplicht. Steeds meer
loonbedrijven, al of niet in combina
tie, laten berekeningen maken wat
het rendement van zo'n hoge inves
tering is. Enkele veehouders hebben
een losse injecteur aangeschaft die
zo achter de drijfmestkar is te mon
teren. Al naargelang de uitvoering
een kostenpost van boven de
f .25.000,—Landbouwmechanisa-
tiebedrijven zien in de verte de bui al
hangen. Zij willen wel nieuwe trek
kers, werktuigen en injecteurs ver
kopen maar inruilen van versleten of
nog in goede staat verkerende drijf-
mesttonnen doen ze liever niet. Om
deze reden zijn momenteel voor
aanmerkelijk lagere prijzen dan vorig
jaar goede, gebruikte drijfmestkar-
ren te koop. Voor bedrijven met wei
nig vee is de aanschaf van een
goedkope tank misschien een
oplossing om tijdelijke opslag te
overbruggen.
"Uithuilen en opnieuw beginnen",
zei Wim Kan toendertijd in één van
zijn oudejaarsconferences ter gele
genheid van de jaarwisseling en in
wezen had hij gelijk. Er is teruggeke
ken al of niet met weemoed of blijd
schap. Er is vooruitgezien, maar nu
heeft het gewone leven weer zijn
gang hernomen. Ook vanuit WAL
CHEREN aan alle lezers nog een ge
zond en voorspoedig 1992
toegewenst. Over het weer hebben
we tot nu toe in het nieuwe jaar niet
te klagen. Rustig, stil en betrekkelijk
droog weer, waardoor de grond er
momenteel goed bij ligt.
Verschillende veehouders zijn na ja
nuari weer begonnen met drijfmest
uitrijden op grasland want nu mag
het weer, zowel op grasland als op
een nog onder te ploegen groenbe-
mester. Vooral de regelgeving om
mest uit te rijden op grasgroenbe-
mesters is praktijkvreemd en ty
pisch een van achter het bureau
opgestelde theoretische regel die
nodig aanpassing vergt. Wie in de
cember een grasgroenbemester met
dierlijke mest bemest en direkt on-
derploegt is strafbaar want het
wordt aangemerkt als grasland. Na
1 januari mag het wel, maar hoeft
het niet direkt ondergewerkt omdat
het grasland is. Puur theoretische
onzin! Hier ligt nog werk voor onze
landbouworganisaties.
Het is goed weer voor de laat (tot in
december toe) gezaaide wintertar
we. Door de vorst half december is
de struktuur bovenop goed en ook
de laatstgezaaide tarwe komt nu
F*'
Ganzen strijken neer op een weiland langs de weg naar Perkpolder.
Ook in onze NOORD WESTHOEK
zit de eerste helft van januari er
weer op. Na de rustige tijd van
kerstdagen en nieuwjaar begint er
toch weer wat aktie te komen. Je
kunt het gewoon merken dat men
weer aan de slag wil, in allerlei op
zicht. Vergaderingen, bijeen
komsten en voorlichtingsdagen
brengen nieuws of andere inzichten
betreffende aanpassingen en veran
deringen. Het is zaak die informatie
op de voet te volgen.
Nog eens napraten over het afgelo
pen jaar 1991, daar komt men haast
niet meer aan toe Men moet en wil
vooruit. Het moet erkend worden
dat 1991 voor de meesten van ons
(uitzonderingen zijn er altijd) best in
1992 een navolging mag hebben.
Als praktijkschrijver WEST ZUID-
BEVELAND vraag je je af wat 1992
gaat worden? Alle boeren op de
tuinderstoer? Als het aan de minis
ter ligt gaan we die kant op. Hij
heeft met het plan MacSharry en de
komende GATT-onderhandelingen,
hiervoor de wind in de zeilen.
Alles wat in deze 20e eeuw gebeurt
gaat steeds sneller. In het licht ge
zien van de wereldpolitiek, krijg je
steeds meer de indruk dat het tem
po te hoog ligt. In het verleden loste
men de problemen op en nu schuift
men ze vooruit. Als het verhaal van
weinig overheidsbemoeienis en een
marktgericht lage-prijzenbeleid geen
Zou het bouwplan al helemaal rond
zijn? Of moeten de kleine stukjes
nog ingevuld worden. Er wordt toch
steeds naar wat verscheidenheid
gezocht, omdat in te passen op de
akkerbouwbedrijven.
Nog enkele dagen resten en de
Landbouw RAI 1992 zal de poorten
weer openen. Elke keer weer een
bijzonder gebeuren waar iedere
geïnteresseerde kan zien wat de in
dustrie aan nieuwigheden te bieden
heeft. Als je zo terug denkt, zo'n 25
30 jaar, wat is er dan toch veel ten
goede veranderd in bewerken, on
derhoud, oogsten en verwerken van
onze produkten. Gelukkig natuurlijk,
al zijn er bepaalde groeperingen die
de klok terug willen zetten. Nog
even terugdenkend aan de RAI
1990 en de toen zeer zware storm.
soelaas biedt, denk ik dat de sa
menleving op een tweesprong komt
te staan.
Geleerden die nadenken over de
toestand van de maatschappij grij
pen meer en meer terug naar waar
den zoals die van oudsher golden. In
deze tijd betekent dat voor de akker
bouw agrificatie in de breedste zin
van het woord. De zetmeelfabriek in
het noorden des lands is hiermee op
de goede weg. Want ik geloof niet
dat de milieuproblematiek opgelost
kan worden door verboden en hef
fingen.
Verder zou een beetje winter voor
de akkers welkom zijn.
Velen gingen met het openbaar ver
voer en konden met moeite of hele
maal niet terug naar huis die dag
vanwege de stremmingen.
De prijzen van de aardappelen blij
ven nogal aardig stabiel. Over het
verdere verloop durft niemand een
voorspelling te geven. Al is het
meestal zo rond eind januari/februari
wel wat in te taxeren. Maar het blijft
toch natte-vinger-werk. In uien zit
ook niks of weinig gang. De kwali
teit is niet slecht, maar onze export
laat het toch lelijk zitten, 't Gaat de
laatste jaren gewoon niet meer. Ver
geet niet dat landen die veel impor
teerden nu ook zelf over een flink
areaal beschikken. Als er wat
perspektief ergens in zit is ieder di
rekt genegen daar op in te spelen.
Ook de akkerbouwmatige groente
teelt wordt weer met goede moed
ter hand genomen, 't Is groeien naar
een tuindersmentaliteit, zoals dat
wordt genoemd. Aanpakken, voor
uitzien, een eerste klas produkt zien
te telen, maar ook tegenslagen kun
nen inkasseren en verder gaan, tot
men de goede slag kan slaan waar
men steeds weer naar toe werkt.
Deze uitspraken deed laatst een
oudere grove-groenteteler die zijn
sporen heus wel had verdiend, en
die toch met voldoening terugzag.
Hij had toch uiteindelijk wat bereikt,
door altijd vooruit te zien.
Zo komen we in deze veranderde en
(vernieuwde) teeltmethoden hope
lijk weer in wat rustiger vaarwater
terecht binnen onze bedrijfstak. Niet
te veel gebonden aan verordeningen
en regelgevingen, daar zitten we
heus niet op te wachten.
Langzaam aan wordt de wereld
groter. De misthoorn laat z'n mo
notoon geluid nog horen, maar ik
zie weer meer dan dat kleine
stukje grond waarop ik twee da
gen leefde. Met het optrekken
van de mist verliezen boom en
struik gelijk hun winterse pracht.
De rijp laat los, naakt en kaal blij
ven ze achter. Het allermooiste
wat de natuur ons te geven
heeft is voorbij, leder takje, ieder
twijgje omgeven door een laagje
ijskristal is een wonder dat nog
geen kunstenaar heeft gew
rocht. Het is doodstil in de pol
der, al werd in de vroege morgen
een traktor gehoord, die een
stuk grond ging cultiveren, maar
rust overheerst nog.
Rust gaat ook uit van de ge
ploegde akkers. Met z'n
gestreepte banen van vier of vijf
voren geven ze een aantrekkelijk
beeld voor diegene die van de
polders in wintertijd houden.
Rust ook op de boerderijen zo op
het eerste gezicht. Dat het geen
stilstand is weten we. Aan het
bureau wordt gerekend en over
wogen. In de grond kiemen za
den en onkruiden. Aan tak en
boven. De stand is door een ruim
zaaizaadgebruik vrij dicht. Goed
weer is het ook voor allerlei buiten
werk, bijvoorbeeld onderhoud erf-
beplanting. Want aanplanten is
één, maar op tijd snoeien en uitdun
nen twee, om een fraaie erfbeplan-
ting in stand te houden en ook dat
is toch een stukje landschapsaan
kleding.
De tracékeuze voor RW 57 houdt de
direkt betrokkenen terecht intensief
bezig. Voor een aantal kan de in
greep erg diep zijn. Dat er wat aan
de verkeerssituatie moet gebeuren
bij een nog te verwachten sterke
groei van het verkeersaanbod met
name in de zomer, daarvan is bijna
iedereen overtuigd. Het is begrijpe
lijk en puur menselijk dat een ieder
daarbij de voorkeur uitspreekt voor
een tracé wat hem of haar de
minste schade oplevert. Intussen
hebben allerlei personen en instan
ties zich uitgesproken voor een
voorkeurtracé met een zodanige
verscheidenheid dat het gevaar niet
denkbeeldig is dat Rijkswaterstaat
uiteindelijk het principe van 'verdeel
en heers' toepast. Vanuit de land
bouw lijkt mij de optie waarbij zo
veel mogelijk bestaande tracés
worden gevolgd de meest logische,
dat geeft de minste doorsnijschade.
Bij tracés die dwars door het land
schap gaan moeten we denk ik niet
te veel de illusie koesteren dat een
eventuele ruilverkaveling het won
dermiddel zal zijn, welke alle
doorsnij- en omrijschade oplost. Ze
ker niet bij een investeringsniveau
per ha wat steeds meer onder druk
komt te staan.
De totale aftakeling van het com
munisme en het uiteenvallen van de
Sovjet-Unie is een feit en daarmee
is een belangrijk feit in de wereldge
schiedenis geschreven. De ontwik
kelingen op wereldniveau lijken
steeds sneller te gaan. Twee jaar ge
leden de Muur nog. Vorig jaar de
Golfoorlog. Nu de ontmanteling van
het communistische Russische Rijk.
Wie onlangs zoals uw schrijver het
Jaaroverzicht van het NOS-journaal
heeft bekeken met daarin veel ar
moede, leed, oorlog en honger, kan
geen andere konklusie trekken dan
dat we op één van de betere plek
ken van deze aardbol leven.
twijg zitten wellende knoppen.
Het is al natuur wat de klok
slaat. Dat we dit milieu en deze
natuur in stand willen houden,
met wat bijsturingen ons erf
goed willen behouden, met de
mogelijkheid van de kost te ver
dienen, met deze stellingname
zijn niet alle lieden het eens.
Ik dacht dat de tijd voorbij was
dat we ons laten uitmaken voor
natuurverkrachters. A/s we wat
verkeerd doen moeten we er wat
aan doen, en anders terugkaat
sen die bal. Ik lees dat de Bra
bantse zandgronden weer arm
moeten worden, dat klaprozen
en korenbloemen de overhand
moeten krijgen, en dat de dieren
op het veld niet deugen. We
moeten terug naar één koe per
ha. Er stond nog niet bij dat de
boer terug moest naar z'n
scheefgezakt langgevel boerde
rijtje met rieten dak, waar een
door houtvuur gestookt kachel -
tjeeen blauwe rook omhoog laat
kringelen. Heel romantisch maar
we moeten het belastinggeld
daar niet voor besteden. Dit mag
niet gebeuren.
