In Maleisië is "geduld" een sleutelwoord
van
m
de aaltjesbestrijder bij uitstek
m
Studiereis zeven NAJK-ers voor projekt Landbouw Wereldwijd (III)
—ét
IP Lr
i_l
I
r vJ
li
In juni zijn 7 personen namens het Nederlands Agrarisch Jon
geren Kontakt voor het projekt Landbouw Wereldwijd op stu
diereis naar Maleisië geweest. Het projekt Landbouw
Wereldwijd kijkt naar de landbouw in Nederland, de EG en de
derde wereld. In welke situatie bevinden zich de boeren en boe
rinnen? Dit is het laatste deel van het algemene reisverslag over
landbouw in Maleisië, het laatste gedeelte gaat geheel over
substitutie
De strengbewaakte UP plantage.
De draad wordt weer opgepakt op
21 juni. Ons programma op 21 juni
begint met een ontmoeting met me
vrouw Rohani, een zwart gesluierde
moslimvrouw, voorzitter van de
"Women Workforce Action Group".
De organisatie is in 1989 opgericht
en heeft als doel: "Het opkomen
voor de rechten van de vrouwen, en
het geven van kursussen in hun ei
gen gebouw op allerlei gebied". Er
volgt een rondleiding over een van
de grote industrieterreinen nabij Ge
orgetown waar de elektronika- en
textielindustrie hoogtij viert. Klin
kende namen als Philips, Sony, Sie
mens en Gründig passeren de revue
tijdens onze rondrit. Meestal werken
er vrouwen in de fabrieken die zo'n
f 210,00 tot f 280,00 per maand
verdienen, bij een 6-daagse werk-
week/8-urige werkdag. Wat mij op
valt is dat het industrieterrein nog
steeds enorm uitbreidt. De industrie
lokt steeds meer plantagearbeiders
of hun kinderen naar de stad om
daar te werken. Hopelijk worden de
plantage-eigenaren hierdoor ge
dwongen de arbeidsomstandighe
den en de lonen wat op te krikken.
Maar zolang zij nog keus hebben il
legale arbeiders voor hen te laten
werken voor een hongerloon zal dit
niet gebeuren.
In de loop van de dag vernemen we
dat we alsnog welkom zijn op de
oliepalmplantage van United Planta
ges om de fabriek te bezichtigen.
We zullen officieel ontvangen wor
den door Bek-Nielsen himself. Dit al
les naar aanleiding van de brief die
we schreven om toch toegang te
krijgen via de officiële weg. Daarom
vertrekken we 's avonds van Fe-
nang naar Ipoh, de plantage met
daarop de fabriek die we gaan be
zichtigen ligt daar vlakbij. Natuurlijk
mogen we niet meer terug naar de
plantage waar we al eerder geweest
zijn.
Krasse uitspraken over EG-beleid
De volgende dag arriveren we op
tijd bij de strengbewaakte plantage
(heel uniek, want de begrippen op
tijd en organiseren hebben in Malei
sië een andere betekenis dan bij
ons, wachten en geduld hebben zijn
in Maleisië de sleutelwoorden). We
worden vriendelijk ontvangen door
Bek-Nielsen die ons direkt mee-
troont naar het steriele labora
torium.
Hier wordt uitleg gegeven over het
onderzoek en kweekwerk dat ge
daan wordt om een zo goed moge
lijke oliepalm te krijgen. Een heel
technisch verhaal volgt over het
Ik ben erg blij dat we in eerste in
stantie een niet officieel bezoek
hebben gebracht aan de plantage
en zodoende het verhaal van de ar
beiders ook gehoord hebben, want
als we alleen door de heer Bek-
Nielsen ontvangen waren hadden
we wel een vertekend beeld van cfe
plantages en het reilen en zeilen
daarvan gekregen.
's Avonds brengen we een bezoek
aan het "huis" van onze bijrijder. Hij
woont met vrouw, schoonmoeder
en 4 kinderen in een illegale krotten
wijk aan de buitenkant van Kuala
Lumpur. De regering laat oogluikend
toe hoe de mensen hier van afval
hout een krot bouwen. Geen water,
elektriciteit of w.c. De w.c. is ge
woon overal buiten, en als het hard
regent spoelt het wel weer weg.
Koeien, schapen, kippen en spelen
de kinderen krioelen door elkaar op
de stoffige zandpaadjes tussen de
bijna op elkaar gebouwde krotten.
Dit maakt grote indruk op ons, hoe
kunnen de mensen toch zo leven??
Ik schaam me een beetje als ik later
dié avond na een flinke wasbeurt in
een luxe bed lig in een kamer met
airconditioning.
Rubber
De volgende dag is een nationale
Moslimfeestdag. Toch bezoeken we
een rubber/oliepalm/cacao-plantaga
De Hindoes, Chinezen, Pakistanen
werken gewoon door, zij krijgen
vandaag namelijk een beetje extra
betaald. De plantage is 3.000 hek-
tare groot en verdeeld, in 5 divisies.
Ook hier wonen de arbeiders in hui
zen van de eigenaren. Er is gratis
medische zorg. Zij vertellen echter
dat zij vaak ernstig ziek gewoon
moeten doorwerken en alleen thuis
mogen blijven als zij een doktersat
test krijgen, maar dan moeten ze
wel doodziek zijn. Een dag ziekte
verzuim zonder attest betekent ge
woon geen loon.
Op de plantage bezoeken we de
rubberafdeling. De arbeiders
(meestal vrouwen, de mannen wer
ken bij de oliepalmen omdat dat het
zwaarste werk is) snijden om de 2
3 dagen 's morgens de bomen in en
halen de opgedroogde rubber uit de
kruisen van de 3 hoofdrassen met
als doel zoveel mogelijk meervoudig
onverzadigd vet/olie uit de vruchten
te verkrijgen (het vruchtje levert pal
molie en palmpitvet op). Dit verhaal
past helemaal in de light-trends en
de gezond-eten-mode die de wereld
veroveren. Na de rondleiding door
het laboratorium worden we ont
vangen in zijn riante onderkomen
om te lunchen. Er volgt een éénrich-
tingsverkeerdiskussie met veel kras
se uitspraken van de heer
Bek-Nielsen. Hij heeft duidelijk zijn
eigen visie over het EG-
landbouwbeleid ("bullshit") met de
beschermende maatregelen voor de
diverse landbouwprodukten. Hij
vindt dat dit protectionistische be
leid niet langer doorgevoerd moet
worden en dat de EG-boeren de
konkurrentie tussen bijvoorbeeld
melkvet en palmolie onder ogen
moeten zien. "Als alle EG-
bescherming weg valt zijn die boe
ren nergens meer, ze verdwijnen
want ze kunnen de konkurrentie
niet aan".
Gelukkig komt er ook een eind aan
deze overigens voortreffelijk sma
kende lunch en brengen we eindelijk
een bezoek aan de fabriek. Alle ma
chines worden in eigen fabrieken
gemaakt en ook aan derden ver
kocht. De oliepalmtrossen worden
per spoor aangevoerd en in de fa
briek verwerkt tot palmolie, palmpit
vet en palmpitschroot. Het
palmpitschroot wordt als veevoer
voornamelijk naar Nederland geëx
porteerd.
Verzamelplaats op de rubberplantage.
-
Tel. 01102-47911*
D.J. VAN DER HAVE B.V. 4420 AA KAPELLE
bakjes. Na het middageten wordt de
vloeibare rubber in grote ketels op
gehaald en naar een verzamelplaats
gebracht. Eén arbeider werkt per
dag zo'n 500 bomen af (ongeveer
60 liter). Bij de verzamelplaats
wordt de rubber in kontainers over
gegooid om naar de fabriek ver
voerd te worden. Een topdag levert
in totaal 8.000 liter op. De arbeider
verdient een basisloon voor 44 liter
per dag van f 10,75, meer liters le
veren f 0,30/ltr op. Als het regent
kan er niet geoogst worden, dan
verdient men ook niets, heel
simpel!!!
Op 25 juni bezoeken we het Palm
Oil Research Institute of Malaysia
(PORIM). Eerst krijgen we achter
grondinformatie over de historie van
palmolie en de onderzoeken naar
verbeteringen en toepassingen. De
kracht van palmolie ligt in de kwali
teit en de prijs (lage prijs door hoge
hektare produktie en lage produktie-
kosten). Een ander pluspunt van
palmolie/vet is het feit van de vele
toepassingsmogelijkheden in de
food- en non food sektor.
Dagverse melk
De volgende dag vertrekken we
weer richting Melaka om op 27 juni
(onze laatste programmadag) de
veehouderij te bekijken. We worden
in de omgeving van Melaka rondge
leid door iemand die werkt voor het
regeringsprojekt Susu Segar (dag
verse melk) wat tot doel heeft de
melkveehouderij in Maleisië te sti
muleren. Al snel blijkt dat de melk
veehouderij nog in de
kinderschoenen staat. De koeien
worden gehouden door plantagear
beiders (3 tot 6 stuks) die ze op de
plantage laten grazen en melken
wanneer het uitkomt. Kwalitatief en
kwantitatief stelt het dus niet zoveel
voor. Sommige boeren zijn "profes
sioneel" bezig en hebben eigen
grond, een melkmachine en maxi
maal 40 koeien. De koeien geven
gemiddeld 8 liter melk per dag, ver
gelijk met onze koeien 30 tot 60 li
ter per dag. Het moet natuurlijk wel
gezegd worden dat de koeien van
een heel ander ras zijn, en men druk
bezig is met rasverbetering om een
betere melkkoe te krijgen. Er ligt dus
nog een grote taak voor de regering
om de melkveehouderij produktiever
te maken.
Ons laatste programmapunt is een
bezoek aan een varkenshouderij.
Een bedrijf met 300 zeugen en
1200 mestvarkens. Hier werken 3
arbeiders de eigenaar en verdie
nen een goede boterham. Bij ons
moeten soms de stallen verwarmd
worden, bij deze boer staan water
bakken in de hokken waarin de var
kens verkoeling kunnen zoeken, en
de varkenshokken bevinden zich
eigenlijk alleen maar onder een
overkapping die nergens gesloten is.
De boer zegt een mesttank te heb
ben maar als we rondlopen zien we
de mest gewoon via allerlei kanaal
tjes in het nabijgelegen riviertje lo
pen. De regering heeft de omgeving
van Melaka voorbestemd om daar in
de toekomst de varkenshouderij te
concentreren. Zouden ze dan ook
geen mestprobleem krijgen??
Op 28 juni gaan we terug naar Kua
la Lumpur, 's avonds hebben we
daar een afscheidsdiner en 's
nachts vliegen we terug naar Am
sterdam. Een onvergetelijke reis die
vele indrukken heeft achtergelaten.
Heeft dit reisverslag uw interesse
gewekt?? Het is de bedoeling dat ik
mijn kennis en informatie doorgeef
aan bijvoorbeeld Plattelandsjonge
renverenigingen, ZLM, Plattelands
vrouwen enzovoort. Er kan een
programma met diaserie verzorgd
worden waarin ik uitgebreid kan
verhalen over deze boeiende reis.
Wilt u meer informatie, neem dan
kontakt op met Sandra Kok, tele
foonnummer 01686-2033.
Sandra Kok
