ARD
Situatie tek. N.P. i.o.
Onzekerheid
De Aakvlaaipolder, een gebied van
170 ha langs de Amer in dé zuid
oosthoek van de Brabantse Bies
bosch, zal in ieder geval niet als
lokatie voor dit spaarbekken worden
aangewezen. De landbouwpolder is
bestemd als natuurgebied met in
tensieve rekreatiemogelijkheden. Er
zijn nog maar weinig tekenen die er
op wijzen dat de bestemming wer
kelijkheid wordt. Het ziet er naar uit
dat er nu eerst een Milieu Effekt
Rapportage (MER) moet plaatsvin
den. Dat zal opnieuw een aanzienlij
ke vertraging opleveren. Er zijn
mensen die hopen dat van uitstel
afstel komt.
in het rekreatieschap de Brabantse
Biesbosch zijn stemmen opgegaan
om het vierde spaarbekken in de
Jannezandpolder aan te leggen. "Er
wordt over ons, maar zonder ons
gepraat", stelt Van Hoven gelaten
vast. Als er één bij de toekomst van
de Jannezandpolder betrokken is, is
hij het wel...
Intussen is onzekerheid troef onder
de boeren in de Brabantse Bies
bosch. Ze dachten rust en veiligheid
te vinden achter dijken op Delta
hoogte. De werkelijkheid is anders.
Zelfs de dijkverzwaring is op vitale
trajekten nog niet gerealiseerd. En
daarnaast hangen de natuurclaims
als een zwaard van Damocles boven
hun hoofden. Toch blijven de boeren
nuchter. Ze weten dat alle ambitieu
ze plannen rond natuurontwikke
lingsgebieden, alternatieve
dijktracés en nieuwe drinkwater
voorzieningen handen vol geld
kosten. Geld dat er niet is, althans
voorlopig niet.
En verder hopen ze op steun van de
plaatselijke en regionale overheden.
Plaatselijk hebben de boeren geluk
kig goede kontakten met de ge
meentebestuurders. Het meest
vrezen ze nog de opstelling van de
provincie Noord-Brabant, die graag
Roomser dan de paus wil zijn in
haar natuur- en milieubeleid.
Als het gaat om de toekomst van de
Biesbosch valt het overigens niet
mee te ontwaren wie het nu precies
voor het zeggen hebben. Het gebied
maakt deel uit van twee provincies,
vijf gemeenten en twee water
schappen. Daarnaast heeft ook
Rijkswaterstaat een vinger in de
pap. De landbouw in de Brabantse
Biesbosch heeft intussen de koppen
bij elkaar gestoken en een klank
bordgroep gevormd. De groep wil
als gesprekspartner de gezamenlijke
landbouwbelangen gaan behartigen
in de kontakten met de overheid.
Als voorzitter fungert de heer C.
Branderhorst, voorzitter van de
ZLM-kring Altena/Biesbosch. Verder
bestaat de groep uit: J.P.C. van Ho
ven, F. Haanstra, R. Kadijk, G.J. de
Jager, M.C. de Regt, ing. A. Boer en
drs. T. Elzinga (beleidsmedewerker
ZLM).
KJ.
Nationaal Park
Landbouwgronden binnen de
begrenzing Nationaal Park
1
Geplande drinkwaterbekkens
Kijkje op een van de drie spaar
bekkens in het zuidelijk deel van
de Brabantse Biesbosch.
betalen in verband met waardever
meerdering van onze grond".
Intussen is zoals gezegd het beheer-
en inrichtingsplan van de Biesbosch
als voorontwerp gepresenteerd. Tot
1 juni a.s. is inspraak mogelijk. Uit
het plan blijkt dat het op langere ter
mijn nog maar de vraag is of de
Noord- en Oostwaard buiten de be
grenzing van het Nationaal Park
kunnen worden gehouden. Op ter
mijn zou een deel van de Noord-
waard onder invloed van het
Natuurbeleidsplan in het Nationaal
Park moeten worden opgenomen,
zo stelt de nota. Voor alle landbouw-
enclaves - ook die in de Zuidwaard
- moet er een omschakeling naar
natuurbeheer komen. Van Hoven
stelt dat beperkingen voor de land
bouw uit den boze zijn. "Het is öf
landbouw óf natuur. Een beheersre
geling werkt gewoon niet in de ak
kerbouw".
Grote bezwaren hebben de
Biesbosch-boeren ook tegen opne
ming van het zogenaamde Steurgat
in het Nationaal Park. Het gaat om
een brede kreek op de scheiding
van de Noord- en Oostwaard. Het
beheer- en inrichtingsplan stelt na
tuur met- rekreatief medegebruik
voor, maar de boeren vinden dat de
landbouwkundige eenheid tussen
Noord- en Oostwaard in stand moet
blijven. Geen natuur en rekreatie in
het Steurgat dus.
Buffergebieden
Het is niet alleen het oprukkende
natuurgeweld en de dreigende an
nexatie van goede landbouwgron
den, zoals in de Noordwaard, wat
de boeren in de Biesbosch bezig
houdt. Ook het fenomeen bufferge-
bied maakt hen ongerust. Deze
term komt voor in het Natuurbe
leidsplan en wordt gebruikt voor
landbouwgebieden die een mogelijk
nadelige invloed kunnen uitoefenen
op naburige natuurterreinen. Land
bouwbedrijven in buffergebieden
moeten rekening houden met be
perkingen in hun bedrijfsvoering. Er
is sprake van dat de hele Noord-
waard en zelfs de Oostwaard als
buffergebieden worden aan
gewezen.
Van Hoven begrijpt niet waar de
overheid naar toe wil met dit beleid.
"In de Biesbosch wordt extensief
geboerd. Er vindt geen grond-
ontsmetting plaats Er wordt ver
Ook de recreatie vraagt ruimte in
de Biesbosch.
houdingsgewijs veel graan en
graszaad geteeld. Ideaal voor de
ganzen, die hier dan ook in groten
getale fourageren. En dan trekken
we echt niet meteen aan de bel als
er eens wat te veel zitten. We be
seffen dat we tegen een natuurge
bied aanzitten. Maar men moet van
ons geen onevenredig zware offers
vragen. Wij willen kunnen blijven
boeren".
Een laatste dreiging die de boeren in
de Biesbosch boven het hoofd
hangt is de eventuele aanleg van
een vierde spaarbekken. In de Zuid-
waard liggen er al drie, keurig ver
scholen in natuurgebieden. Het
geplande vierde spaarbekken is oor
spronkelijk op de daar aanwezige en
reeds door het waterwinbedrijf aan
gekochte landbouwgronden gepro-
jekteerd. Maar intussen zijn de
plannen voor het Nationaal Park ver
schenen. En volgens die plannen
hoort een spaarbekken niet thuis in
een Nationaal Park. Als het er moet
komen - de npodzaak lijkt zich
steeds duidelijker aan te dienen - zal
elders in de Brabantse Biesbosch
een lokatie moeten worden gevon
den, wellicht ergens in de Noord-
waard of de Oostwaard. Opnieuw
een aanslag op landbouwbelangen
dus.
