Het tij keert ten gunste
Samenspel
Vanuit Natuurmonumenten was er niet voldoende
zicht op deze negatieve ontwikkelingen in de
provincies. Vandaar dat in de jaren '20 en '30
invloedrijke personen werden benaderd om per
provincie stichtingen op te richten die door aankoop
en beheer natuur en landschap op doeltreffende
wijze zouden beschermen. Zo ook in Zeeland en
Noord-Brabant.
Het Oudlandgebied
Yerseke Moer.
Foto:
Stichting
Zeeuws
Landschap
"Je kunt gerust stellen dat de stichtingen in het begin best elitair
waren", zegt MJacobusse, voorlichter van de Stichting Zeeuws
Landschap. "Dat had vooral te maken met het feit dat voor de
verwezenlijking van de doelstelling financiële middelen, en ook
schenkingen van gebieden, nodig waren. In Zeeland is het
allemaal neel bescheiden op gang gekomen. De grote
doorbraak kwam in de jaren '70 toen de stichting eigenaar
werd van het Verdronken Land van Saeftinghe, een 2500 ha.
groot natuurgebied dat als broed-, voedsel- en rustgebied van
vele tienduizenden vogels uniek is in West-Europa. Indertijd
nam de stichting de eerste full-timer in dienst. Uit het feit dat we
inmiddels 15 vaste medewerkers hebben, blijkt dat het
sindsdien allemaal heel snel is gegaan. De zorg voor natuur en
landschap is steeds sterker onder de bevolking gaan leven.
Maar liefst één op de twintig Zeeuwse gezinnen is bij het
Zeeuws Landschap aangesloten. Omdat we nu in totaal meer
dan 4500 ha. natuur en landschap beheren worden we wel
eens de grootste boer van Zeeland genoemd."
Oude getijdekreken
zijn nog overal
in de Zeeuwse polders
terug te vinden.
Foto:
Stichting Zeeuws Landschap
Tien procent van het bezit van de stichting bestaat uit
agrarisch getinte reservaten. Het is op die landen dat
geprobeerd wordt om, zoveel mogelijk in samenwerking
met de plaatselijke agrariërs, het land zo natuur
vriendelijk mogelijk te gebruiken. Dat betekent dat
menig stuk grasland gebruikt wordt voor bijvoorbeeld
vetweiderij. De medewerkers van de stichting besteden
bijna 90% van hun tijd aan deze 10% van hun grond
gebied. Bij de resterende 4000 ha. gaat het o.a. om
schorren, duinen, slikken, kreken en een beetje bos.
Voor het grootste deel typisch Zeeuws landschap,
gebieden waarin stuk voor stuk de invloed van de
zee is terug te vinden. Of de ingrijpende hand van
de mens. Van ongerept of oorspronkelijk natuur
schoon is in Zeeland - zoals trouwens nergens
meer in Nederland (het laatste oorspronkelijke bos
werd in de vorige eeuw gekapt) - geen sprake.
Maar uit het samenspel tussen zee en mens is op
vele plaatsen een natuur ontstaan met een geheel
eigen gezicht.
Duinovergang in het Zwin,
het oudste reservaat van
Het Zeeuwse Landschap,
reeds sinds 1939 in beheer.
Foto:
Stichting Zeeuws Landschap
Die grootste boer van Zeeland doet wat de boeren vroeger
deden, of, beter gezegd, niet deden. Spuiten, egaliseren,
doorzaaien of bemesten van grasland zul je een medewerker
van het Zeeuws Landschap zelden zien doen. Niet omdat het
zo nostalgisch of romantisch is om te boeren zoals dat in de
vorige eeuw gebeurde, maar simpelweg omdat door primitieve
landbouwmethoden het oorspronkelijke landschap zo goed
mogelijk intact blijft.
