'Luchtmacht kreeg na de oorlog niet
de erkenning waar ze recht op heeft'
10
VERVOLG ZIE PAG. 11
'Afgelopen zomer kreeg ik onver
wacht bezoek van een Engels spre
kende man en twee jongens uit
Stavenisse. De man was op door
reis van Stockholm naar Sheffield.
In Brussel had hij zijn reis onderbro
ken om zijn vader te bezoeken die
op het Engels kerkhof te Bergen op
Zoom begraven ligt. Hij had zijn va
der, Thomas Morgan Thomas, nooit
gekend. Via via had hij gehoord dat
het vliegtuig van zijn vader in de
omgeving van Stavenisse was neer
geschoten. In een café aldaar ont
moet hij twee jongens. Zodoende
belandde hij bij mij.
Geheime basis
wat er is opgegraven: 200 kg explo
sieven, kneedbommen, handgrana
ten waarvan de ijzeren beugels bijna
waren doorgeroest, magnetische
mijnen, mitrailleurs, geweren, sten-
guns en revolvers met bijbehorende
munitie, ontstekingsmechanismen
die bestonden uit buisjes die gevuld
waren met aceton en verder nog
verschillende soorten handvuurwa
pens. Alles zat verpakt in blikken
containers. In een container zat
merkwaardigerwijs een schoen met
maat 10 en in een andere een
schoen met maat 8.
De explosieven zijn ter plaatse tot
ontploffing gebracht. Een zeer se
cuur werk. Van de bergers heb ik
een motor van de Halifax gekregen,
een Rolls Royce merlin motor met
12 cilinders. In korte tijd zijn in juni
en juli van 1944 verschillende vlieg
tuigen met een droppingsbestem
ming voor het verzet in
West-Brabant neergeschoten. Dat
lijkt op sabotage maar aanwijzingen
daarvoor heb ik niet. Het ligt in de
bedoeling dat volgend jaar de Cana
dees Jim Piercy op bezoekt komt.
Hij was een van de drie mannen die
zich met een parachute in veiligheid
kon brengen.
Eric Sherman
Afgelopen pinksterdagen heb ik be
zoek gehad van de Amerikaan Eric
David was 2 maanden oud toen zijn
vader op 3 juni 1944 in de Schelde
neerstortte. Dat ook zijn vader hem
nooit gezien heeft lag aan het feit
dat hij op een geheime basis gele
gerd was. De vliegers mochten na
een vlucht niet naar huis omdat hun
squadron, het 138e, gevaarlijk werk
moest doen, veelal droppingvluch-
ten. Thomas Thomas was de man
die op 3 juni 1944 de drie Belgische
verzetsstrijders Filot, Stroobants en
kapitein Masereel boven Geerards-
bergen moest droppen. Alleen ge
heim agent Masereel is toen met
een parachute kunnen ontsnappen.
Zoon David dacht dat zijn vader met
zijn bemanning in één graf lag. Dit is
niet het geval. Flight officer, eerste
luitenant, Thomas ligt apart.
Toen het vliegtuig, een 4-motorige
Halifax, neerstortte zat hij nog ach
ter de stuurknuppel. Waarschijnlijk
heeft hij nog geprobeerd een nood
landing te maken. David heeft mij
later geschreven dat hij nog op de
basis Tempsford is geweest waar
zijn vader gelegerd was. De beheer
der van de basis, of wat er nog van
over is, heeft hem een film laten
zien van de missies van het 138e
squadron. Na snuffelwerk in oude
documenten viel er een foto op de
grond en je zult het geloven of niet:
het was Davids vader. David woont
nu in Melbourne, Australië, en is
werkzaam bij een bedrijf dat is
gespecialiseerd in componenten
lijm.
Veel bewondering heb ik voor de
vliegers en bemanningsleden van
het 138e Vrijwel alle bemanningsle
den waren vrijwilliger. Zij tekenden
een kontrakt voor 25 vluchten. De
beroeps voor 30 vluchten. De kans
De heer A. Verswijveren bij het oorlogsmonument te Moerstraten.
Verswijveren betreurt het dat er voor de luchtmacht in de oorlog zo
weinig gedenktekens zijn opgericht.
om bij dit squadron te overleven
was miniem. Tijdens iedere vlucht
werden er 3 4% neergeschoten.
Na 25 opstijgingen lag de overle
vingskans in het gunstigste geval op
25%. Degenen die het overleefd
hebben, hebben zich vrijwel alle
maal tijdens een crash met een pa
rachute in veiligheid gebracht. Twee
jaar geleden heb ik een beman
ningslid gesproken, John Parry, die
vanaf 1940 konstant heeft gevlo
gen. Hij heeft meerdere kontrakten
getekend. Tweemaal heeft Parry een
crash overleefd. Vorig jaar is John
Captain Eric Sherman hier in het midden met links 1e Lt. G/en W. Hoffman
en rechts 1e Lt. Nelson T. Segraves.
Parry overleden. Enkele malen heb
ik van hem informatie gehad.
Geen bommen
Begin september 1990 werd ik door
de gemeente Halsteren gevraagd
waar precies een Halifax was neer
gekomen. Dit in verband met de
aanleg van een windmolenpark in
het drooggevallen stuk Oosterschel-
de, het voormalige zwembad van
Halsteren. Tevens werd mij ge
vraagd of het vliegtuig nog bommen
aan boord had. Doordat ik een aan
tal jaren terug de vluchtgegevens
van dit vliegtuig bij de RAF had op
gevraagd wist ik dat er geen bom
men aan boord waren. Wel veel
munitie en springstof. Andere gege
vens heeft mij de vlieger verstrekt,
flight officer Fred Stead. De viermo
torige Halifax had 8 bemanningsle
den aan boord. Drie ervan hebben
het overleefd. Zij hadden als op
dracht het droppen van goederen
voor het Belgische verzet. Op 1 juni
1944 zijn zij door de Duitsers neer
gehaald.
In 1951 is door particulieren al ge
probeerd het vliegtuig te bergen,
maar toen er stoffelijke resten mee
naar boven kwamen zette de toen
malige burgemeester van Halsteren,
de heer Elkhuyzen, de berging stil.
Hij schakelde het ministerie van
Oorlog in. Slechts één beman
ningslid is toen geborgen en dat
bleek sergeant Thomas McCluskey
te zijn. Hij heeft te Bergen op Zoom
een waardige begrafenis gekregen.
Voordat de berging van de Halifax
begon stelde de EOD, Explosieven
Opruimings Dienst, met behulp van
detectors vast dat er heel wat in de
grond moest zitten. Ook de Konin
klijke Luchtmacht en Gravendienst
waren ten tijde van de operatie, die
10 dagen heeft geduurd, aanwezig.
Ik zal een opsomming geven van
De a/s hobby ontstane interesse voor het speuren naar omge
komen en nog in leven zijnde vliegtuigbemanningen uit de
tweede wereldoorlog begint bij de heer A. Verswijveren uit
Halsteren professionele vormen aan te nemen. Steeds meer
wordt hij door particulieren en overheden gevraagd om infor
matie. Voor het vele opsporingswerk heeft het 138e squadron
van de RAF, in ruste, hem a/s erkenning het lidmaatschap gege
ven. Op deze pagina geeft Verswijveren enkele aanvullingen op
hetgeen hij vorig jaar in de kerst bijlage van het ZLM vertelde.
Hoofdmoot is het relaas van captain Eric Sherman, die op zijn
vijfentwintigste verjaardag op 21 juli 1944 boven Halsteren
neerstortte. We laten de heer Verswijveren opnieuw aan het
woord.
Sherman uit La Jolla. Hij is op 21 juli
1944 met een bommenwerper van
het type B-24 (Liberator) in de pol
ders rond Halsteren neergestort.
Met hem en enkele anderen hebben
we de plaats bezocht waar zijn
vliegtuig was neergekomen en waar
hijzelf met de parachute landde.
Sherman kwam in een straat in
Tholen neer en werd terstond door
een aantal mensen geholpen.
Gezagvoerder Eric Sherman heeft
mij uitvoerig verteld wat er op 20 en
21 juli 1944 gebeurde. Op 20 juli
kreeg hij te Flixton Estate, Engeland,
de thuishaven van de 446e bombar-
dementsgroep van de Amerikaanse
Luchtmacht, te horen dat hun op
dracht was het bombarderen van
raketlanceerplaatsen in Frankrijk,
aan de andere zijde van het Nauw
van Calais. Zulke missies duidden zij
aan met 'milk runs' omdat die niet
al te lang duurden. Toen zij de ande
re morgen vroeg wilden vertrekken
ontdekten zij dat zij een andere be
stemming hadden gekregen. Hun
doel was München geworden, diep
in Duitsland. Daardoor konden zij 's
avonds pas laat terug zijn voor een
feest in de club. Sherman vierde die
dag zijn 25e verjaardag en voor Hoff
man zou het de laatste, 30e vlucht
zijn. In plaats van 41/2 uur vliegen
