Door Nederlandse technologie aardappelproduktie verdubbeld tot 40 ton per ha Een goed gewas tarwe op de sovchoz sief pootgoed is men in staat de pro- duktie van 20 naar 40 ton per ha te brengen. De opbrengst van de tarwe bedraagt ca. 5 ton per ha. Langs de rivier de Oka werden kolen geteeld, ook onder Nederlandse begeleiding. Problemen op dit bedrijf zijn het op tijd ter beschikking hebben van meststoffen en bestrijdingsmiddelen (Westerse valuta!) en het niet voor handen hebben van Westerse mecha nisatie technieken). Ruimte is geen probleem in de Sovjet-Unie. Overal ligt wel ergens wat rommel of staat een oude machine. Mest wordt op het braakliggend land, ongeveer 10% van het totale areaal, uitgere den met gierkarren waar het in een dikke straal zo uit loopt. Men neemt het er niet zo nauw met zulke din gen. De belasting van bestrij dingsmiddelen op het milieu is niet zo'n probleem, simpelweg omdat de middelen slechts in geringe hoeveel heden te verkrijgen zijn. Onkruid zie je evenals coloradokevers des te meer. Met de grote hoeveelheid bo vengrondse electriciteits-/telefoon- kabels maakt daardoor het land schap een wat rommelige indruk. De soms half afgebouwde of soms ook verlaten gebouwen dragen daar ook nog eens aan bij. De hygiënische omstandigheden zijn niet om over naar huis te schrijven. Op de veebedrijven zie je verschrik kelijk veel vliegen, ook veroorzaakt door het warme weer met tempera turen tot tegen de 40°C. Weerzien in de sovchoz Tenslotte het hoofddoel van onze reis, het bezoek van enkele dagen aan onze praktikant. Voor 6 perso nen, waaronder J. v.d. Slikke en J.J. Verseput en mijn vrouw was er een plaats in het vliegtuig naar Rostow. Voor 28 roebel, officieel 84,maar op de zwarte markt door een gunstiger koers slechts 8,40 zaten wij ruim anderhalf uur in het vliegtuig, met een bekertje li monade, en als haringen in een ton! Leuk detail is dat zo'n 20 plastic be kertjes steeds opnieuw even werden afgewassen, waarna de andere pas sagiers een frisse dronk werd aange boden. In Rostow stonden keurig onze 3 praktikanten ons met bloe men op te wachten. Zeer hartelijk was het weerzien van onze Russische vrienden. Na een woeste tocht op gevaarlijke driebaanswegen met soms diepe kui len bereikten wij het huis van Nico- lai. Zijn huis in een dorpje op de sovchoz is van steen met een golfpla ten dak. Alleen de begane grond wordt gebruikt. Er zijn 3 slaapka mers, waarvan 1 wat grotere, 2 woonkamers, een keuken, een dou che en een wc. Alles zag er piekfijn uit. Goed onderhouden en schoon. De inrichting deed het meeste den ken zoals dat bij ons in de jaren '50 was. Overigens erg gezellig. Voor ons werd er elke dag opnieuw weer veel alcoholische drank klaar gezet. Bij het ontbijt werd al cognac geserveerd. Iets wat na de vorige avond dan niet zo lekker valt. Je voelt je onbeleefd als je nee zegt. Het glas vol laten staan helpt dan het beste. Drank is overigens niet duur in de Sovjet-Unie. Vrijdag 27 juli 1990 Privatiseren in het buitenland te kopen. Op deze sovchoz zal het ook niet eenvoudig zijn om iets aan het buitenland te verkopen. De produkten die zij leve ren zijn voor ons niet interessant, of voldoen wegens het ontbreken van bewerkingsmachines (die men in het Westen wil kopen) niet aan onze eisen. Souvenirs Een bezoek aan de stad Taganrog met 300.000 inwoners leerde ons dat een zeer groot gedeelte van het voed sel zijn weg vindt op de uitgebreide stalletjesmarkt. Alles is er te koop, ook kleding en schoeisel, vaak ech ter van slechte kwaliteit. Voor ons was het bijvoorbeeld zeer moeilijk om souvenirs in die stad te kopen, ze waren er niet of van inferieure kwa liteit. In de hoofdstraat van zo'n grote stad zijn geen mooie winkels, de winkels die er zijn, bestaan vaak uit ruimtes met één plank aan de muur waar de waren op zijn uit gestald. Tot grote ergernis van velen vaak met lege schappen. Soms word je uitgenodigd dit te filmen of te fo tograferen. Tijdens onze afscheidsbarbecue in het veld zijn wij met vele Russen be vriend geraakt. Er werd over van al les gesproken. Iedereen die met je sprak nodigde je uit te drinken op "mir" (vrede) en de afgesloten vriendschap. Dit gebeurt dan door je glas wodka in één teug leeg te drin ken. Die avond moest ik sterk den ken aan de woorden die op het graf van J.F. Kennedy staan geschreven en eens door hem zijn uitgesproken: "Mede Amerikanen vraag niet wat de staat voor jou kan doen, maar wat jij voor de staat kan doen". Vooral in Rusland is dit meer dan ooit. nu van toepassing. De Russen hebben nog een lange weg te gaan. Men is blij met de openheid. Het volk wil graag voor uit. Het ontbreekt aan middelen, in veel mindere mate aan kennis. Als Westerse landbouw hoeven wij voorlopig niet bang te zijn voor het produktie-potentieel. Er gaan nog jaren overheen eer dat doelmatig kan worden aangewend, en men het zelfde Westerse konsumptie patroon heeft bereikt. De grote bevolking van 280 miljoen mensen betekent een grote markt. Veel eerder liggen er voor ons kan sen, uitdagingen, dan bedreigingen. Het zal naar ik meen juist ons belang zijn dit land zo goed mogelijk te hel pen. Men heeft dit hard nodig. Wa ren wij ook niet blij met de hulp van het Marshall-plan na de oorlog? Moeten wij dat de russen nu ontzeg gen? Als wij geen hulp verlenen zal de destabilisatie veel meer toenemen dan zij nu al is, wat voor ons veel meer gevaar inhoudt. Al met al een bijzonder leerzame reis ondanks de taalproblemen, met ervaringen die ons zullen bijblijven. J.M. Geluk Dit bedrijf is als voorbeeldbedrijf 3 jaar geleden begonnen met het pri vatiseren van de landbouw. Zo wordt een zeer groot gedeelte van het vee en het land uitgenuurd aan geïnteresseerden die in de sovchoz De zelfstandige boer die door de Zeeuwen is bezocht, had met de schaarse hulpmiddelen zelf zijn stallen opgebouwd, 's Zomers loopt het vee in loopstellen buiten, 's winters wordt het binnen opgestald. waar de groep uit Schouwen-Duiveland Nicolai Malai (r.) bezocht. Het was er erg warm. Tot overmaat van ramp werkt ook de waterleiding zeer onregelmatig. Ongewassen en ongeschoren moesten wij de laatste dag in het vliegtuig! Het eten door Larissa klaargemaakt smaakte voortreffelijk. Zij gebruikt allemaal produkten uit eigen tuin of van eigen have. Nicolai en Larissa hebben een stuk of 5 kalkoenen, nogal wat kippen, 5 varkens en een paar geiten. Eén van de 5 varkens is eigendom van Nicolai de andere zijn van de staat. Het voer wordt door de staat ter beschikking gesteld. Ook hier waren veel vliegen, huis en vee plus stalletjes staan immers vlak te- werken. Het land, zaad, bestrij dingsmiddelen, kunstmest, machi nes, gasolie, etc. wordt tegen een van te voren door de sovchoz vast gestelde prijs verhuurd. Ook de prijs van het produkt wat aan de sovchoz teruggeleverd moet worden staat vast. De sovchoz vult ook het bouw plan in. Het is ook mogelijk dat van de sov choz personeel gehuurd wordt voor 5 tot 7 roebel per uur. Ondanks dat gaat het maandsalaris dan gewoon door. Dit bedraagt ongeveer 250 roebel bruto, waarvan 180 netto overblijft. Dit is het salaris van een specialist. Het salaris van een trac- verkoop van het mestvee (groei 800-1000 gram per dag). Op de 40 ha land, wat voor hooi winning wordt gebruikt, grazen ook nog 3 melk koeien en 5 kalveren van de boer zelf. Het is duidelijk dat indien hij het goed aanpakt hij in staat is vermo gen op te bouwen. Deze boer deed dat ook goed, met de schaarse hulp middelen had hij zijn stallen zelf op gebouwd. Het vee loopt 's zomers in loopstallen buiten en 's winters bin nen. Hij was voorheen een veeteelt- deskundige op de sovchoz. Ook bezochten wij een boer die op een dergelijke manier met melkvee bezig was. Deze was na 32 jaar trac torchauffeur te zijn geweest nu melkveehouder. Duidelijk vond ik hier het probleem van de opleiding een rol spelen. Ervaring is belangrijk maar juist in een opbouwfase waar aan alles een gebrek is moet er ook kennis aanwezig zijn. Zo zie je dat machinisten van combines geen re paraties kunnen verrichten aan de electronica van de steeds ingewikkel der wordende machines. De machi nes worden overigens altijd buiten gestald. Heel praktisch zijn ze dan ook donkerbruin geschilderd. Over al geldt bij het invoeren van privati sering, hoe ver wil de sovchoz ruimte geven voor dergelijke aktiviteiten. Een sovchoz is een staatsboerderij die door een direkteur geleid wordt. Deze persoon bezit nogal wat gezag. Toch zeggen de werknemers open lijk en rechtuit ook tegen hem hun mening. De direkteur is verantwoor ding schuldig aan de partijsekretaris in die bepaalde regio. Deze mensen hebben veel macht en zijn de sleutel figuren in een streek. Daarom is het zojuist gehouden congres, over de Stalletjesmarkt in Taganrog. Alles is er te koop, maar vaak houdt de kwaliteit niet over. gen elkaar aan. Ongedierte heeft in dit soort dorpen een eldorado. Dit is ook een van de redenen dat er veel voedsel in de opslag verloren gaat. Op de sovchoz met een totale opper vlakte van bruto 8527 ha is ca. 7000 ha akkerbouwland. Er wonen onge veer 500 mensen van wie er 250 op het bedrijf werken. Wintertarwe is het hoofdprodukt met daarnaast zo- mergerst, zonnebloemen, mais, sila- gemais, gras en luzerne, voederbie ten, erwten voor droog- voederwinning en ook weer onge veer 10% braak. Dit laatste voor vochtsparing (een gewas verdampt meer water), onkruidbestrijding en voor het uitrijden van de mest. Goede oogst De gewassen staan er dit jaar goed voor, van de tarwe verwacht men ca. 6-7 ton per ha, van de gerst 4-5 ton. De grond is zeer vruchtbaar, het is "zwarte aarde", die goed in staat is de weinige neerslag (400 mm per jaar) vast te houden. Dit jaar is er tot nu toe regelmatig regen gevallen, wat natuurlijk zeer goed voor de ge wassen was. Men begon er tijdens ons bezoek net met de oogst. Voorts zijn er op het bedrijf 1700 stuks mestvee, 300 stuks melkvee en een duizendtal varkens. Het vee krijgt alleen voer van het eigen bedrijf. De varkens krijgen bijna 100% gerst en een weinig luzerne. torchauffeur kan hoger zijn. Ook dat van een direkteur verschilt hier van niet veel. Verschil zit er weer wel in verleende privileges, zoals een au to van de zaak, telefoon etc. Indien de sovchoz het goed doet kan er een bonus worden betaald. Alhoewel dit systeem goed funktio- neert hoor je dat de mensen nog meer vrijheid willen. De sovchoz bestuurt immers nog alles. Dit is dan ook de reden dat men experimen teert met zelfstandige boeren. Zo hebben wij een boer bezocht die voor een groot deel zelfstandig bezig is, met 500 mestvarkens, 110 stuks mestvee en 40 ha land. De 500 mest varkens zijn voor de helft van hem. Deze worden in 8 tot 9 maanden vet gemest. De kalveren, het voer en de medicijnen worden betaald met de invloed van de partij, in Moskou van veel betekenis voor de Sovjet- Unie. Op deze sovchoz wordt 3 tot 4 keer per jaar een vergadering gehou den die door alle werknemers (250) wordt bezocht. Interessant is nog te vertellen dat de ze sovchoz zelf een lagere school en een kinderopvang exploiteert. De kinderen blijven na de geboorte an derhalf jaar bij hun moeder. Daarna is er de mogelijkheid van de kinder opvang gebruik te maken. Algemeen probleem op deze sovchoz was de opslag van de granen en an dere produkten. Vanwege de weinig neerslag vindt deze opslag vooral buiten plaats. Andere problemen zijn een tekort aan goede materia len, te weinig goed zaaizaad en een gebrek aan harde valuta om dingen

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch landbouwblad ... ZLM land- en tuinbouwblad | 1990 | | pagina 9